Słowo Dla Życia

Pismo Parafii św. Stanisława Kostki w Krakowie
23 styczeń 2011 nr 385 (815)
Słowo Dla Życia
„Gdy /Jezus/ usłyszał, że Jan został uwięziony, usunął się do Galilei. Opuścił jednak Nazaret, przyszedł i osiadł w Kafarnaum nad jeziorem, na pograniczu Zabulona i Neftalego. Tak miało się spełnić słowo proroka Izajasza:
Ziemia Zabulona i ziemia Neftalegou, Droga morska, Zajordanie, Galilea
pogan! Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie, i mieszkańcom cienistej krainy śmierci światło wzeszło. Odtąd począł Jezus nauczać
i mówić: Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie. Gdy
/Jezus/ przechodził obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał dwóch braci: Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro;
byli bowiem rybakami. Jezus rzekł do nich: Pójdźcie za Mną, a uczynię
was rybakami ludzi. Oni natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim. Gdy
poszedł stamtąd dalej, ujrzał innych dwóch braci, Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, jak z ojcem swym Zebedeuszem naprawiali w łodzi swe sieci. Ich też powołał. Oni natychmiast zostawili łódź i ojca i poszli
za Nim. Jezus obchodził całą Galileę, nauczając w tamtejszych synagogach, głosząc Ewangelię o królestwie i lecząc wszelkie choroby i wszelkie
słabości wśród ludu”.
Z Ewangelii według św. Mateusza 4,12-23
Słowo Dla Życia
Kraków, 15 stycznia 2011 roku
c.d.
Chrześcijanie to ludzie, którzy
przyjęli dar chrztu, ale również spotkali Jezusa i poszli za Nim. Pójście
za Jezusem wymaga rezygnacji z własnych dróg aby uznać, że wędrówka
śladami Ewangelii daje nam poczucie
wewnętrznego pokoju. Wędrując za
Jezusem nigdy nie czujemy się osamotnieni. Psalmista powie „Choćbym
szedł przez ciemną dolinę zła się nie
ulęknę, bo Ty jesteś ze mną…”. Kto
spotka Jezusa w swoim życiu, czuje się
szczęśliwy, że ma takiego przewodnika. Jezus przypomina nam, że skoro
istnieje świat stworzony przez Boga,
a wraz ze światem i każdy z nas, to każde stworzenie ma swoje miejsce
i jest celowe. Czasami
wymagania jakie stawia
nam Ojciec Niebieski są
trudne, wiemy jednak, że
osiąganie dobra zawsze
łączy się z koniecznością
wysiłku, z nieodzownym
podejmowaniem wielu
wymagających działań, które rodzą się
z potrzeby serca. W ten sposób przechodzimy od trudnych wyzwań, czasem nawet wewnętrznego oporu, do
poczucia dobrze spełnionego obowiązku, zadowolenia, szczęścia i w końcu
miłości. Życie dla innych staje się okazją
do postępu duchowego i budzi radość
oraz szczęście. Słowa Jezusa: „Pójdź za
mną” przytoczone przez św. Mateusza
Drodzy Parafianie,
Ewangelistę i stwierdzenie „oni poszli
za Nim”, wzywają nas do odnalezienia
mocy płynącej z wiary przeżywanej w
drodze. Każdy z nas wędruje codziennie ścieżkami swoich obowiązków. Z
tęsknotą myślimy o chwilach wytchnienia (wakacje – urlop, kilka wolnych
dni spędzonych z bliskimi) czy chwila wyciszenia wśród pięknej przyrody.
Jednak to w podejmowanych przez nas
obowiązkach zawiera się pełny blask
korzystania z daru wolności. Nasze tak
dla wypełniania woli Boga wypływa z
głębokiego namysłu i z potrzeby serca.
Droga do szkoły i wszystko co związane jest z gromadzeniem
bogactwa intelektualnego i życiowego, droga
do pracy i to co łączy się
z zapewnienie bytu dla
siebie i swoich bliskich,
droga do sklepu, droga
do kościoła, droga do
krewnych i do przyjaciół
… Dziękujemy Bogu za
nogi, które niosą nas i za
poczucie sensu wysiłku jaki podejmujemy. Każdy wysiłek i każdy krok jaki
czynimy tu na ziemi ma znaczenie dla
naszego istnienia tu na ziemi, ale to
również jest kapitał na wieczność. Czy
jednak mam wystarczająco siły, aby
na początku roku 2011 wyzwolić się z
poczucia, że muszę – tak by każdego
dnia dorastać do wyznania chcę i Tobie
Ojcze Niebieski za to dziękuję.
ks. Jan Dubas SDB
Cinema City Poland wspólnie z Wydziałem Duszpasterstwa Dzieci i Młodzieży Kurii Metropolitalnej Krakowskiej mają zaszczyt zaprosić Parafian Parafii św. Stanisława Kostki w Krakowie do zapoznania się z ofertą nowego
programu edukacyjnego Na ścieżkach wiary, który od 14 stycznia 2011 roku
gości na ekranach interaktywnego kina Cinema Park w Krakowie.
Edukacja, w tym także katechizacja, podąża w kierunku interaktywności. Program Na ścieżkach wiary to niezwykła okazja do innego spojrzenia
na omawiane na lekcjach religii treści i zorganizowanie niestereotypowego
spotkania z młodzieżą. Umożliwia on bowiem wszechstronne uaktywnienie
zmysłów widzów, którzy nie tylko zapoznają się z przekazem treści z ekranu kinowego, ale jednocześnie przeżywają go w sposób bardzo aktywny.
Program skierowany jest przede wszystkim do dzieci i młodzieży szkół podstawowych oraz gimnazjów. Oprócz wartości edukacyjnych wynikających
z przedstawianych treści, program niesie ze sobą również dozę doznań duchowych oraz pomaga znaleźć odpowiedzi na nurtujące pytania.
Na ścieżkach wiary to program, w czasie którego staramy się przybliżyć
młodym widzom historię Chrześcijaństwa, zabrać ich w wirtualną podróż
śladami Jezusa Chrystusa, pokazać cud stworzenia świata, a także pomóc
zrozumieć wybrane teksty z Pisma Świętego. Mówimy im o Chrześcijaństwie
jako religii, ale także jako źródle wartości i postaw moralnych, na których
opiera się nasza kultura. W czasie programu prowadzimy również rozważania etyczne. Uczestnicy pokazu poznają postawy godne dobrego Chrześcijanina. Dowiadują się w jaki sposób czynić dobro, jak się nim dzielić i dlaczego warto to robić.
A to wszystko w sześciu specjalnie przystosowanych salach. Ruch foteli
w sali ruchu, technologia trójwymiarowa w sali 3D, efekty świetlne w Sali muzyki czy interaktywna gra, to tylko niektóre z atrakcji czekających na widzów
w naszym kinie.
Cinema Park to doskonałe narzędzie edukacyjne propagujące twórcze
myślenie, zachęcające do korzystania z wyobraźni i pobudzające umysły
młodych ludzi. Wytycza nowe drogi w traktowaniu tematów istotnych dla
uczniów, zarówno tych objętych szkolnym programem nauczania, jak również z zakresu problematyki społecznej, etycznej czy praktycznej.
Mając nadzieję, że propozycja nowego programu Na ścieżkach Wiary
spotka się z uznaniem, prosimy o szerzenie informacji na temat propozycji
naszego kina wśród parafian oraz katechetów służących w parafii,
Z poważaniem,
Cinema City Poland
Cinema Park Project Manager
Monika Wolska
2
3
E ko n o m i a
jest dla człowieka
(2)
Na naszych oczach Chiny stały
się potęgą gospodarczą. Za przyczynę tak błyskawicznego rozwoju Chin,
przyjmuje się liberalizacje gospodarki
czy jak chcą niektórzy połączenie komunizmu i kapitalizmu w nigdzie dotychczas niespotykanej syntezie. Czy
tak w istocie jest i czy faktycznie ta
niewidzialna synteza to jedyna przyczyna tego szybkiego rozwoju? Otóż,
raporty organizacji obrony praw człowieka Amnesty International wskazują, że to jednak dzięki pracy 200 milionów (a w 2015 ma być 300 milionów)
pracowników wędrownych, którym
odmówiono praw pracowniczych
i ludzkich, tak znaczący rozwój Chin
stał się możliwy. Ludzie Ci wędrują
przez ten cały ogromny kraj, by dostać
pracę w nowoczesnych centrach przemysłowych. Pracują od 14 nawet do
16 godzin dziennie, 7 dni w tygodniu,
mając jeden dzień wolny w miesiącu,
przy całkowitym braku ubezpieczenia zdrowotnego i płacy umożliwiającej zaledwie fizyczne przeżycie. Bo
co innego można powiedzieć o płacy
10 centów za godzinę, płaconej przez
zakłady włókiennicze. Po to, by ich
produkty (odzież) były bezkonkurencyjnie tanie na światowym rynku, także na naszym. Należy wspomnieć, że
4
w Chinach jest ustalona przez państwo
płaca minimalna i są uregulowane
prawnie standardy dotyczące warunków pracy. Ale wędrowni pracownicy
niestety nie mogą iść do władz i się
poskarżyć, że wobec nich narusza
się prawa pracy. Ponieważ nie mają
ważnych dokumentów meldunkowych, a oficjalnie w Chinach nikt bez
państwowego pozwolenia nie może
przebywać poza okręgiem, gdzie jest
zarejestrowany. Otrzymanie takiego
zezwolenia nie jest łatwe, wymagana jest oplata i szereg dokumentów.
Zrozpaczeni ludzie, uciekający przed
nędzą z prowincji do miast, nie mają
ani pieniędzy ani umowy o pracę by
takie zezwolenie dostać. Właściciele
fabryk o tym doskonale wiedzą i bez
skrupułów tą sytuację wykorzystują,
by mieć przede wszystkim większy
zysk. Należy również dodać, że niektóre przedsiębiorstwa i koncerny
przenoszą swoją produkcje do krajów
tzw. Trzeciego Świata, by zmniejszyć
koszty produkcji a zmaksymalizować
właśnie swój zysk. Szkoda, że wielu prezesów czy menedżerów tych
przedsiębiorstw nie pamięta już słów
z encykliki Laborem exercens Naszego Jana Pawła II o tym, że żaden zysk
nie usprawiedliwia poniżających wa-
dr Maciej Lewandowski
runków pracy zatrudnianych ludzi.
Oczywiście pieniądz czy kapitał należą do człowieka, ale jako zewnętrzny
wobec niego przedmiot. Ale pracy od
człowieka, który ją wykonuje nie da się
oddzielić, jest z nim głęboko związana. Dlatego też ludzka praca ma duży
udział w godności człowieka. Jan Paweł II mówi w swojej encyklice:
Źródeł godności pracy należy szukać nie nade wszystko w jej przedmiotowym wymiarze, ale w wymiarze podmiotowym
encyklika
Laborem exercens,6
Jan Paweł II w żadnym razie nie
przekreśla praw własności kapitału.
Ale wyraźnie zaznacza, że interesy
kapitału powinny ustąpić tam, gdzie
wchodzą w konflikt z godnością ludzkiej pracy. Papież stwierdza też bardzo
mocno, że „nadużycie w obliczu Boga
i ludzi” popełnia ten, kto swój kapitał
wykorzystuje przeciwko człowiekowi
i jego pracy (por. Centesimus annus,43).
Nie może nam być zatem obojętne, że prawo pracy jest deptane a ktoś
komuś płaci 10 centów za godzinę.
Przede wszystkim jest to nie dopusz-
czalne z moralnego punktu widzenia,
ale też z uwagi na naszą przyszłość
gospodarczą i społeczną. Ta zapłata
10 centów za godzinę, by produkty
były bezkonkurencyjnie tanie zagraża również równowadze społecznej
i w Chinach, i w Europie i w USA. Tak
naprawdę nie istnieje już dziś Drugi
czy Trzeci Świat, które nie miałyby ze
sobą nic wspólnego, teraz mamy jeden
świat, a to co się w nim dzieje dotyka nas wszystkich. Chińscy politycy
zaczynają stopniowo dostrzegać to,
że w ich kraju gromadzi się ogromna
moralna wina. Jest potrzebna pilna
zmiana i tam i w Nas konsumentach.
Jeżeli kupujemy dżinsy albo tekstylia
za dosłownie parę złotych, to wypada nam popatrzeć na metkę i zapytać
się w duchu: skąd taka cena mogła się
wziąć, gdzie i w jakich warunkach ten
wyrób powstał?. To my musimy sobie
wreszcie uwiadomić swoją moc konsumenta i związaną z tym moralną
odpowiedzialność, co my właściwie
naszym pieniądzem popieramy. Bo
przecież nikt z nas nie chce używać
czy nosić rzeczy, za którymi kryją się
czyjeś łzy.
5
Założyciel salwatorianów
zostanie wyniesiony na ołtarze
Sługa Boży Franciszek Maria od Krzyża
(w świecie: Jan Chrzciciel Jordan)
Dnia 14 stycznia 2011 roku, Ojciec Święty Benedykt XVI polecił
Kongregacji promulgację dekretu o heroiczności cnót Sługi Bożego Franciszka Marii od Krzyża
(w świecie: Jan Chrzciciel Jordan),
kapłana, założyciela Towarzystwa
Boskiego Zbawiciela i Kongregacji
Sióstr Boskiego Zbawiciela. Urodził się w dniu 16 czerwca 1848
roku w ubogiej rodzinie wiejskiej
w Gurtweil koło Waldshut (Badenia, Niemcy, archidiecezja fryburska). Zmarł w Tafers koło Fryburga (Szwajcaria) w dniu 8 września
6
1918 roku. Od najmłodszych lat
pragnął zostać księdzem. Na zrealizowanie planów musiał czekać
dość długo z powodu trudnej sytuacji rodzinnej. Pracował fizycznie
jako robotnik, był zdolnym i cenionym rzemieślnikiem. Cechowała
go wytrwałość w dążeniu do upragnionego celu. W wieku 26 lat (rok
1874) rozpoczął studia teologiczne, a mając 30 lat (rok 1878) został
wyświęcony na kapłana, w czasie,
gdy Kościół w Niemczech przeżywał trudny okres kulturkampfu. O. Jordan jako neoprezbiter
otrzymał stypendium od biskupa
pomocniczego Fryburga na studia
języków orientalnych w Rzymie.
Jednak już jako seminarzysta odczuwał wewnętrzne przekonanie,
że Bóg wzywa go do założenia
w Kościele dzieła apostolskiego.
Decydująca dla realizacji Bożych
planów okazała się jego podróż na
Bliski Wschód, a zwłaszcza do Ziemi Świętej, w roku 1880. Podczas
tej podróży ostatecznie zrozumiał,
że Bóg wzywa go do założenia
nowego dzieła, do pełnego zaangażowania się w apostolską misję
Kościoła przy pomocy wszelkich
możliwych sposobów i środków,
jakie dyktuje miłość Boża. Kiedy
wrócił do Wiecznego Miasta, założył 8 grudnia 1881 r. Apostolskie
Towarzystwo Nauczania, które
ostatecznie przerodziło się w instytut zakonny: Towarzystwo Boskiego Zbawiciela. W swoim dziele
od początku pragnął zjednoczyć
wszystkie siły katolickie w ojczyźnie i na terenach misyjnych z jednym konkretnym celem: zachowywać, bronić i rozszerzać wiarę
katolicką na całym świecie.
Mężczyźni i kobiety, kapłani
i świeccy, ludzie nauki i ludzie prości, organizatorzy różnych sektorów życia społecznego: wszyscy
razem, przez różne stopnie przynależności do instytutu, powinni zjednoczyć się w założonym dziele, we
wspólnej działalności apostolskiej.
W dniu 8 grudnia 1888 roku, przy
współudziale bł. Marii od Apostołów, założył żeńską gałąź Zgromadzenia – siostry salwatorianki. O.
Jordan był pierwszym przełożonym generalnym salwatorianów.
Przebywając na stałe w domu macierzystym w Rzymie (dzisiaj Via
della Conciliazione 51), z ogromną
odwagą i zapałem zakładał liczne placówki apostolskie w Europie, Azji i Ameryce, wysyłając tam
pierwszych salwatorianów.
Ostatnie trzy lata swego życia
spędził w Szwajcarii. Było to życie
ukryte i naznaczone cierpieniem.
Zmarł w wieku 70 lat po prawie
półrocznej chorobie. W roku 1956
jego doczesne szczątki zostały
przewiezione do domu macierzystego w Rzymie.
Za: www.sds.pl
7
Parafialne spotkanie opłatkowe
2011
Niedziela Chrztu Pańskiego, 9
stycznia zakończyła okres Bożego Narodzenia w kościele Katolickim. W Polsce jednak czas śpiewania kolęd, czas
kiedy ludzie spotykają się na wspólnym łamaniu opłatkiem i śpiewaniu
kolęd trwa aż do 2 lutego. Na takie właśnie spotkanie ks. Proboszcz Jan Dubas
zaprosił wszystkich parafian 16 stycznia. Spotkaliśmy się w kościele o godz.
15:00 na wspólnym nabożeństwie, wystawieniu Najświętszego Sakramentu
i modlitewnym śpiewaniu kolęd.
Po zakończonym nabożeństwie
wszyscy zeszli do podziemi kościoła,
do sali oratoryjnej gdzie czekały na nas
suto zastawione, słodkimi przysma-
8
kami stoły, a wszystko przygotowane
przez panie z Żywego Różańca. Ksiądz
Proboszcz
przywitał
wszystkich
i w imieniu duszpasterzy dębnickich
złożył wszystkim najserdeczniejsze
życzenia. Przypomniał nam że czekają
nas: 110 rocznica urodzin naszego wielkiego parafianina Jana Tyranowskiego
(9 luty) i 100 rocznica urodzin, założyciela pierwszego Chóru Dębnickiego,
bł. ks. Józefa Kowalskiego (13 marca).
Zaprosił nas wszystkich do wspólnego łamania się opłatkiem. Nastał czas
dzielenia się dobrem, obdarowywania
się dobrym słowem i sercem. Czas jakże potrzebny dla tych wszystkich, którzy chcą budować wspólnotę.
fot. Janusz Kościński
Czekał na nas jeszcze jeden punkt
programu spotkania opłatkowego –
suto zastawione stoły. Powoli, w miarę
jak kończyły się opłatki w rekach, kolejni parafianie zasiadali do stołów, by
przy herbatce lub kawie kontynuować
dzielenie się dobrym słowem. Ks. Leszek Kruczek wziął do ręki mikrofon
i poprowadził nas do wwe wspólnym
kolędowaniu. Nie obeszło się też bez
tradycyjnego śpiewania pastorałek
przez ks. Mieczysława Kaczmarzyka.
Mamy nadzieję, że za rok spotkamy
się znowu wszyscy na opłatku parafialnym. Może będzie nas więcej.
JK
9
Parafialne spotkanie opłatkowe 2011
10
11
Parafialne spotkanie opłatkowe 2011
12
13
SANTO SUBITO
Wspomnienie z pielgrzymki
do grobu Sługi Bożego
Jana Pawła II
Wezwanie „Santo Subito” – „Święty Natychmiast” – stało się faktem. Już
wiemy, że 1 maja 2011r. w Niedzielę
Miłosierdzia Bożego, ojciec św. Benedykt XVI ogłosi w Rzymie naszego
Wielkiego Rodaka, Sługę Bożego Jana
Pawła II błogosławionym.
Te sześć lat oczekiwania na wiadomość o beatyfikacji, dłużyło się nam,
ale równocześnie mobilizowało do intensywnej modlitwy w tej sprawie do
Najwyższego. W tym okresie ciągnęły
niezliczone pielgrzymki do grobu ojca
św. Jana Pawła II. Również z naszej
parafii było ich kilka, a ostatnia odbyła się w drugiej połowie października
2010 roku, pod duszpasterską opieką
ks. dr Janusza Goraja. W trakcie tej
pielgrzymki po największych sanktuariach Włoch, która w skrócie została
już opisana w Dębnickim Dzwonie nr
375, dwa dni 20 i 21 X. (środa i czwartek) spędziliśmy w Rzymie i dwukrotnie byliśmy w Watykanie. W środę, co
oczywiste uczestniczyliśmy w audiencji generalnej u Ojca św. Benedykta XVI
na placu św. Piotra, a czwartek dzień
kapłański, poświęciliśmy naszemu
ukochanemu ojcu św. Janowi Pawłowi
II. Były to najważniejsze punkty programu naszej pielgrzymki.
14
Na audiencję generalną wyjechaliśmy z hotelu wcześnie rano (mieszkaliśmy ok. 40 km od Rzymu) i do
Watykanu dojechaliśmy metrem. Po
przejściu przez kontrolę znaleźliśmy
się na placu św. Piotra i tam zajęliśmy
(jak nam się zdawało) „strategiczne
miejsca” – tak, aby być blisko alejki,
którą będzie przejeżdżać ojciec św.
w papamobile. Niestety niewiedza
o trasie przejazdu pokrzyżowała niektórym plany, ale i tak było bardzo
dobrze widać, bo i trasę przejazdu jak
i całą audiencję można było oglądać na
telebimach i nawet robić z nich zdjęcia.
Przyjechaliśmy przecież po to, aby zobaczyć ojca św. „na żywo”, więc pewien
niedosyt został. Przejazd ojca św. został
powitany entuzjastycznie, wiele chorągiewek falujących „po niemiecku”, „po
polsku” i w innych językach. W końcu
rozpoczęcie audiencji; lektorzy czytają
w kilku językach (na końcu po polsku)
fragment listu św. Pawła do Efezjan,
następnie homilia ojca św. po włosku.
Tematem było wspomnienie o życiu i duchowości św. Elżbiety – księżnej z Turyngii. Św. Elżbieta (1207-1231)
pochodziła ze słynnej węgierskiej
rodziny Arpadów, która dała kościołowi św. Stefana, św. Emeryka i św.
Bazylika św. Piotra – Matka Boża Nieustającej Pomocy.
Władysława. Miała zaledwie cztery lata,
gdy została zaręczona z Ludwikiem IV,
synem Langrafa Turyngii i zamieszkała na zamku we Wartburgu. W wieku
14 lat została żoną Ludwika IV. Dała
mu troje dzieci. Niestety Ludwik zmarł
po 6-ciu latach małżeństwa, w drodze
do Ziemi Świętej. Elżbieta z dziećmi
odsunęła się od życia dworskiego, zamieszkała w Marburgu. W 1228 roku
została jedną z pierwszych tercjarek
franciszkańskich. Zmarła w wieku zaledwie 24 lat w opinii świętości. Na jej
grób w Marburgu zaczęły przychodzić
pielgrzymki. Komisja do spraw kanonizacji stwierdziła około 60 niezwykłych uzdrowień. Po czterech latach od
śmierci została w 1235 została ogłoszona świętą.
Następnie ojciec św. homilię tę odczytał w skrócie w wybranych językach
międzynarodowych, w tym również po
polsku (dzięki Janowi Pawłowi II nasz
język stał się językiem międzynarodowym!). Co ciekawe, po polsku ojciec św.
nie mówił wcale o św. Elżbiecie. Przypomniał, że w tym dniu,(20.X) w Polsce obchodzi się wspomnienie św. Jana
z Kęt, (żyjącego w latach 1390-1473),
profesora Akademii Krakowskiej,
opiekuna ubogich, również studentów.
Wśród wielu cnót świętego wybijała się
jego prawdomówność i mrówcza pracowitość. Św. Elżbieta z kolei ma w Polsce święto 17 listopada.
Następna ważna część audiencji,
to wymienienie informacji o wszystkich grupach pielgrzymkowych, które
15
Wspomnienie z pielgrzymki do grobu Sługi Bożego Jana Pawła II
znalazły się na Placu św. Piotra. Wśród
licznych grup z Niemiec orkiestra dęta,
która zagrała Ojcu św. krótki utwór.
Nasze polskie grupy były ostatnie
w kolejce, ale i my doczekaliśmy się:
„grupa pielgrzymkowa z kościoła na
Dębnikach z Krakowa”, Hurra! Trochę
naszego krzyku powitania, ale czy Ojciec św. usłyszał? Audiencja skończyła się około 12.30. Po krótkim posiłku
zwiedzanie Bazyliki Santa Maria Maggiore, Bazyliki Laterańskiej (bazylika
każdoczesnego papieża) jako biskupa
Rzymu, Schody Święte, po których
w czasie sądu Jezus był prowadzony
przed Piłata. Schody te zostały sprowadzone z Jerozolimy do Rzymu przez
cesarzową św. Helenę w 4-tym wieku.
U szczytu schodów znajduje się przepiękna kaplica, zwana ze względu na
obecność wielu relikwii „Sancta Sanctorum”. We mszy św. tego dnia uczestniczyliśmy w kościele ojców Redemptorystów pod wezwaniem św. Alfonsa,
przed cudownym obrazem (XVI wiek)
Matki Bożej Nieustającej Pomocy.
Zmęczeni wracamy do hotelu. I tak
jak poprzedniego dnia przyjechaliśmy
po zmroku, a rano wyjechaliśmy przed
świtem, tak i teraz wracamy późnym
wieczorem. Hotel nad samym morzem,
muszelki zbieramy po omacku, niektórzy moczą zbolałe nogi, tak, że przyjemności z kąpieli morskiej nie mamy.
Rano o 5-tej z minutami (znów skoro
świt), wyruszamy w drogę do Rzymu,
Jan XXIII
Ołtarz w jednej z kaplic w grotach watykańskich
16
ale nikt nie narzeka. Jest to najważniejszy dzień naszej pielgrzymki: o godz.
7-mej mamy wyznaczoną mszę św.
w Grotach Watykańskich pod Bazyliką
św. Piotra w pobliżu grobu Sługi Bożego Jana Pawła II.
Jest bardzo wcześnie rano, więc
skradamy się (tzn. nasz autokar) i dojeżdżamy bardzo blisko Placu św. Piotra. Tak wcześnie rano (około 6-tej) jest
to możliwe. W ciągu dnia autokary nie
mają prawa jeździć przez miasto, dlatego poprzedniego dnia musieliśmy
dojechać do Watykanu metrem.
Plac św. Piotra pięknie oświetlony,
powoli wyłania się z półmroku fronton
Bazyliki. O godz. 7-mej wpuszczają
nas do środka. Jeszcze czekamy chwi-
lę przy zejściu do Grot, aż otrzymujemy wiadomość, że możemy schodzić.
W tym czasie nasi kapłani przygotowują się w zakrystii do odprawiania
mszy św. W końcu schodzimy, mijamy
po drodze kaplicę Matki Bożej Częstochowskiej, Matki Bożej Ostrobramskiej,
a teraz nasza kaplica, po drodze słyszymy „Barkę” (nie my jesteśmy pierwsi).
Nasza kaplica jest nieduża, w głównym
ołtarzu piękny, zabytkowy obraz Matki
Bożej z Dzieciątkiem. Na ścianach stare
malowidła i napisy w języku łacińskim
– stary nagrobek z datą z XVII wieku.
Msza św. w intencji o rychłą beatyfikację i kanonizację Sługi Bożego Jana
Pawła II jest jedyna w swoim rodzaju.
Bowiem na skutek nieporozumienia
17
Wspomnienie z pielgrzymki do grobu Sługi Bożego Jana Pawła II
z zakrystią, mamy tylko mszał w języku włoskim. I tak ks. Janusz odprawił
mszę św. pięknie i w pięknym w języku włoskim (i ten głos!) Ks. Paweł,
współcelebrans czuwał nad nami, abyśmy odpowiadali zgodnie i poprawnie
w języku polskim. Myślę, że nasz ukochany Ojciec św. był mile zaskoczony
mszą św. w dwu, chyba najbardziej ulubionych przez Niego językach. W czasie mszy św. modliliśmy się za naszą
ojczyznę, aby nie zginęła i nie została
„rozmieniona na drobne”. Abyśmy
byli Polakami i patriotami, chociaż trochę podobnymi do naszego Wielkiego
Rodaka.
Na zakończenie zaśpiewaliśmy
„Barkę” i wreszcie najbardziej oczekiwany moment: idziemy do Grobu Ojca
św. Tutaj w Jego bliskości mogliśmy
przez chwilę (może 10 minut), w ciszy, w skupieniu (nie wolno absolutnie
robić zdjęć) prosić o wstawiennictwo
u Bożego Tronu w naszych małych
i wielkich sprawach, dziękować za już
wysłuchane prośby.
Grób Ojca św. jest prosty, skromny
wykonany z marmuru bez ozdób z łacińskim napisem „Jan Paweł II – papież” i datami pontyfikatu: 16.X.1978
– 2.IV.2005. (jednego z najdłuższych).
Znów odczuwany niedosyt, ale już
musimy ustąpić miejsca następnej grupie pielgrzymów. Wracamy do wnętrza
bazyliki i mamy czas na jej zwiedzanie.
Dotykamy (głaskamy) stopę św. Piotra,
która była już wielokrotnie wymieniana (figura ma ponad 350 lat) tak jest
18
zagłaskiwana przez pielgrzymów, chociaż jest wykonana z marmuru. Oglądamy olbrzymi baldachim umieszczony
nad grobem św. Piotra będący podobnie jak figura św. Piotra dziełem Berniniego, nagrobki wielu świętych papieży oraz przy wejściu przepiękną Pietę
z białego marmuru, wykonaną przez
sławnego rzeźbiarza Michała Anioła
na jubileusz Roku Świętego 1500.
Bazylika św. Piotra jest najpiękniejszą i największą ze wszystkich bazylik chrześcijańskich na całym świecie.
Posiada wymiary 210m x 136 m. Na
posadzce bazyliki w nawie środkowej
zaznaczone są wielkości (długości)
innych wielkich bazylik, np: Bazyliki
św. Pawła za Murami, Bazyliki Notre
Dame w Paryżu, Katedry w Kolonii –
Niemcy i innych.
Opuszczamy Bazylikę św. Piotra,
idziemy wzdłuż starych murów i przechodzimy przez most Anioła na Tybrze.
Dalej zwiedzamy najstarsze fontanny,
Schody Hiszpańskie, Panteon, Rzym
Antyczny, Koloseum, aby na końcu dostać się do Bazyliki św. Pawła za Murami. Bazylika ta jest w Rzymie drugą
pod względem wielkości po Bazylice
św. Piotra. Jest olbrzymia, chociaż jej
wymiary są o połowę mniejsze(130m x
60m). W Bazylice tej na ścianach bocznych i z tyłu pod sklepieniem znajdują
się portrety wszystkich papieży, w tym
jako przedostatni wizerunek Jana Pawła II. Wizerunek papieża Benedykta
XVI jest wyróżniony przez podświetlenie.
Opuszczany Bazylikę i piękny
Rzym, wyjeżdżamy w okolice Asyżu.
W autobusie cisza, jeszcze raz przeżywamy te cudowne chwile. Dziękujemy
Ci Boże, że wysłuchałeś nasze prośby
i tych wszystkich, którzy również modlili się o beatyfikację i może, też miej-
my nadzieję, rychłą kanonizację naszego Wielkiego Świętego Polaka – Jana
Pawła II. Jakie to szczęście, że żyjemy
w tych właśnie czasach, że pontyfikat
Polaka - jeden na tysiące lat, przypadł
za naszego krótkiego życia.
Magdalena Dudek
Rozmowy po audiencji generalnej.
fot. Magdalena Dudek
19
Być świadkami Bożego Miłosierdzia
w dzisiejszym świecie
(8)
Służebnica Boża
Hanna Chrzanowska
Wędrówkę szlakami Bożego Miłosierdzia wieńczy Służebnica Boża Hanna Chrzanowska. Urodziła się w Warszawie 7 października 1902 roku. Była
córką prof. Ignacego Chrzanowskiego.
W wieku 8 lat przybywa z rodzicami
do Krakowa. Kończy gimnazjum Sióstr
Urszulanek. Jej życiowym powołaniem
stało się pielęgniarstwo. Ukończyła
Szkołę Pielęgniarską i od roku 1926
pracowała jako instruktorka w Szkole Krakowskiej. W latach 1929-1939
redaguje miesięcznik „Pielęgniarka
Polska”. Okres okupacji zapisuje się
mocno w jej pamięci. Ojciec prof. Ignacy Chrzanowski ginie w obozie w Sachsenhausen, a brat w Katyniu. Hanna
poświęca się pracy z chorymi i potrzebującymi pomocy. Działa w Komitecie
Opiekuńczym i odważnie niesie pomoc. Wielu pacjentów, chorych, ludzi
wysiedlonych, przybyłych po powstaniu Warszawskim, wielu uchodźców,
Hanna obejmuje swą troskliwą opieką.
Dociera nawet do więźniów na Montelupich. Po wojnie od roku 1945 pracuje
w Polskim Towarzystwie Pielęgniarskim. W roku 1957 zostaje dyrektorem
Szkoły Pielęgniarstwa Psychiatrycznego w Kobierzynie niedaleko Krakowa. Jest autorką podręcznika „Zabiegi
pielęgniarskie” oraz „Pielęgniarstwo
w otwartej opiece zdrowotnej”. Ostat20
nie lata Jej życia to zmaganie się z chorobą i cierpieniem. W 1973 roku umiera, zostawiając dla nas świadectwo
życia miłosiernej pielęgniarki.
Hanna Chrzanowska to odważna
pielęgniarka, która swoje życie poświęciła ludziom cierpiącym. Jako świetny
pedagog i dobry organizator podejmowała działania wobec ludzi chorych
i kalekich. Miała świadomość, że szpital niesie pomoc przez krótki czas, a po
nim pacjent wraca do domu i potrzebuje nadal opieki. Dostrzegła również,
że wielu ludzi niepełnosprawnych,
kalekich jest zamkniętych w czterech
ścianach, nie wychodzą oni z domu,
przeżywają samotność i potrzebują miłości. Mogą w tym pomóc pielęgniarki, bo pozostają na dłużej z pacjentem
i oprócz leków mogą zanieść uśmiech
i nadzieję, dodać odwagi. Dlatego Hanna doskonaliła umiejętności pielęgniarek.
Praca Hanny Chrzanowskiej posiadała dwa nurty. Pierwszy to doskonalenie posługi pielęgniarki pracującej
w szpitalu, a drugi to organizowanie
pomocy chorym leżącym w domach.
Te drugi nurt był szczególnie ważny dla Niej i dlatego organizowała
kursy i szkolenia dla pielęgniarek.
Organizowała pomoc w ramach parafii, bo w niej taka posługa była i jest
konieczna. Uwrażliwiała, że posługa pielęgniarki jest zawsze imienna,
wymagająca poznania chorego, a On
jest zawsze najważniejszy. W roku 1971
kardynał Karol Wojtyła mianował Hannę Chrzanowską kierownikiem opieki
pielęgniarskiej nad chorymi w ramach
parafialnego duszpasterstwa dobroczynności. Chory dla Hanny jest ważniejszy niż ona sama. W tej posłudze
chorym Hanna odkrywała coraz większą wartość wiary. W roku 1956 została
oblatką benedyktyńską i związała się
z Tyńcem, który był i jest ośrodkiem
duchowości. W trosce o ducha religijnego organizowała dla chorych rekolekcje. Pierwsze odbyły się w Trzebini
koło Chrzanowa. Wielu chorych, kalekich po raz pierwszy opuściło od wielu
lat swoje mieszkania i przyjechało na
rekolekcje. Rekolekcje otworzyły nową
przestrzeń przed chorym człowiekiem.
Czas na modlitwę, rozmowa z kapłanem, rozmowy z innymi chorymi, wymiana myśli, nawiązanie kontaktu telefonicznego czy listownego dały tym
ludziom nadzieję. To dzieło osobiście
wspierał i autorytetem potwierdzał
ks. kardynał Karol Wojtyła. Bywał na
tych rekolekcjach, rozmawiał z każdym pacjentem. Hanna widziała sens
żywej wiary i jej wartość w życiu ludzi
dotkniętych cierpieniem. Wiedziała, że
duchowy wymiar ma duże znaczenie,
jest ważnym elementem w ratowaniu
przed depresjami, tak często przecież
choroby ciała są połączone z depresjami lub innymi chorobami, którymi zajmuje się psychiatria.
Celem Jej życia była miłosierna
służba człowiekowi choremu i niepełnosprawnemu. Dlatego organizowała
środowisko pielęgniarek, uwrażliwiała
na potrzeby człowieka chorego. Potwierdzają to słowa, które skierowała
w roku 1966 do ks. Kardynała Karola
Wojtyły ordynariusza Krakowa. Słowa
te mają charakter testamentu dla pielęgniarek, ale nie tylko. I dla nas mogą
znaczyć wiele.
„Niech ksiądz Arcybiskup powie
im, że fakt mego odejścia w niczym
nie może umniejszyć ich zapału,
że ja im tylko pomagałam, a teraz
muszą się same trzymać naszej linii
pielęgnowania ludzi w ich psychofizycznym całokształcie, służenia
prostą obsługą. Umiejętną, mądrą,
ale właśnie prostą. Niech się trzymają razem, niech stanowią jedno,
niech się cieszą radością z miłosierdzia – jak mówi św. Paweł, ale niech
też – jak on zaleca – płaczą z płaczącymi”.
3 listopada 1998 roku otwarto proces beatyfikacyjny Sługi Bożej Hanny
Chrzanowskiej. Żyła dla innych. Miłosierna pielęgniarka w posłudze chorym odnalazła sens swego życia i pełnię radości.
Opracowała Teresa
na podstawie
„Dziedzictwo Miłosierdzia”
wyd. Św. Stanisława BM,
Kraków 2010
21
Z życia Kościoła w Polsce
Chrześcijanie i muzułmanie razem
– by przezwyciężyć przemoc
Muzyka Orientu, czytanie Pisma
Świętego i Koranu, modlitwa katolików i muzułmanów – tak zapowiada
się XI Dzień Islamu. Główne obchody odbędą się w Warszawie w środę,
26 stycznia. Ich motywem przewodnim jest wspólne działanie na rzecz
przezwyciężania przemocy między
wyznawcami różnych religii.
– Obchody Dnia Islamu w Kościele katolickim w Polsce to zupełnie nowa rzeczywistość w relacjach
chrześcijańsko-muzułmańskich nie
tylko w Polsce, ale również na świecie – mówi bp Romuald Kamiński,
przewodniczący Komitetu ds. Dialogu z Religiami Niechrześcijańskimi,
działającego w ramach gremiów Episkopatu. Pokojowe współistnienie na
ziemiach polskich katolików i Tatarów muzułmańskich ma wielowiekową tradycję. Przykładem dialogu
między chrześcijaństwem a islamem
w Polsce jest świadectwo Jana Jakuba Szegidewicza o św. Maksymilianie Marii Kolbem. Muzułmanin był
głównym świadkiem w procesie beatyfikacyjnym franciszkanina. Warto
o tym wspomnieć w trwającym Roku
Kolbiańskim.
22
W tym roku Dzień Islamu katolicy w Polsce będą obchodzić po
raz jedenasty. Punktem centralnym
obchodów jest modlitwa w intencji
przezwyciężania przemocy między
wyznawcami różnych religii, pokoju
na świecie oraz o pokojowe współdziałanie wiernych obu religii. Do
części stałych obchodów należą także: przesłanie nawiązujące do tematu
Dnia Islamu, czytanie fragmentów
ksiąg świętych (Pisma Świętego i Koranu), Dua (czyli muzułmańska modlitwa spontaniczna), modlitwa powszechna zakończona „Ojcze nasz”
i przekazanie znaku pokoju. Spotkanie chrześcijan i muzułmanów kończy agapa, czyli okazja do wspólnych
rozmów przy muzyce Orientu.
Tegoroczny Dzień Islamu nawiązuje do przesłania Papieskiej Rady
ds. Dialogu Międzyreligijnego na
koniec miesiąca Ramadan w 2010 r.
W tekście „Chrześcijanie i muzułmanie: razem, by przezwyciężyć przemoc między wyznawcami różnych
religii”, czytamy, że wśród przyczyn
przemocy między wyznającymi różną wiarę wskazać można manipulowanie religią w celach politycznych
czy dyskryminację ze względów religijnych. Dokument wskazuje też
drogę do pokoju – to „uznanie tego,
co jest nam wspólne, i respektowanie
opr. JK na podstawie materiałów z Biura Prasowego KEP
różnic, opierając na tym kulturę dialogu”, a także „znaczenie wychowywania do szacunku, dialogu i braterstwa na różnych obszarach edukacji:
w domu, w szkole, w kościołach i meczetach”.
Centralne obchody Dnia Islamu
odbędą się tradycyjnie w Warszawie.
Miejscem spotkania będzie dawny
budynek kurii warszawsko-praskiej
znajdujący się przy ul. Floriańskiej
3. Spotkanie rozpocznie się o godz.
17.00 w środę, 26 stycznia.
Jak podkreśla bp Romuald Kamiński, Polska może być wzorem
dla Europy w zakresie prowadzenia
działalności dialogu międzyreligijnego. W Konferencji Episkopatu Polski
działa Komitet ds. Dialogu z Religiami Niechrześcijańskimi (w ramach
Rady ds. Dialogu Religijnego). Pierwszym przewodniczącym zespołu był
bp Tadeusz Pikus, od 2006 r. pracami
gremium kieruje bp Romuald Kamiński z Ełku. Główną organizacją
prowadzącą działalność dialogiczną
jest Rada Wspólna Katolików i Muzułmanów. Zasiadają w niej katolicy
i muzułmanie, którzy pragną ukazywać elementy wspólne obu wielkich
religii monoteistycznych. Ponadto
funkcjonuje prowadzone przez księży werbistów Centrum Dialogu Kultur i Religii w Pieniężnie i Centrum
Dialogu Międzykulturowego UKSW,
prowadzone przez pracowników naukowo-dydaktycznych Sekcji Misjologii Wydziału Teologicznego.
Biskupi polscy w liście pasterskim „Dialog – zadanie na nowy
wiek” z 2003 r. wskazali na „szukanie
platform wzajemnego poznania dla
zgodnego współżycia”, tak by „rozszerzać dobro, zgodę i braterstwo
wśród wszystkich dzieci jednego
Ojca, który jest w niebie”.
Pierwsze działania na rzecz dialogu chrześcijańsko-muzułmańskiego
w Polsce podjął bp Władysław Miziołek. W połowie lat 80. przyjął on
Wielkiego Muftiego Libanu, a w 1994
r. przewodniczył Mszy św. w kościele
św. Aleksandra w Warszawie, w której uczestniczyli katolicy i muzułmanie. Było to pierwsze nieformalne
przedsięwzięcie, mające na celu zbliżenie wyznawców dwóch religii monoteistycznych. Inicjatorem tej Mszy
św. w intencji pokoju była Fundacja
Dzieło Odbudowy Miłości. Od 1997
r. na zakończenie Tygodnia Modlitw
o Jedność Chrześcijan z inicjatywy
Fundacji prowadzone były modlitwy w intencji pokoju i współpracy
z muzułmanami. W 2000 r. Konferencja Episkopatu Polski ustanowiła
dzień modlitw poświęcony islamowi.
Pierwszy Dzień Islamu w Kościele
23
Z życia Kościoła w Polsce
Katolickim w Polsce odbył się 26
stycznia 2001 r. w kościele św. Marcina w Warszawie. W latach 2002-2006
centralne nabożeństwa Dnia Islamu
miały miejsce w sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie, później
odbywały się w Domu Pielgrzyma
„Amicus” na warszawskim Żoliborzu, a od 2009 r. – w budynku domu
parafialnego katedry warszawskopraskiej.
W Polsce funkcjonują dwa religijne związki muzułmańskie wpisane
do rejestru Kościołów i Związków Religijnych. Muzułmański Związek Religijny w RP, uznany oficjalnie w 1925
r., liczy obecnie ok. 6 tys. członków,
zrzesza przede wszystkim Tatarów
Muzułmanów Polskich. Zarejestrowana w 2004 r. Liga Muzułmańska
w RP zrzesza muzułmanów przybywających do Polski na studia oraz do
pracy, a także osoby przyjmujące islam za swoją religię. Według szacunków liczy ok. 25 tysięcy członków.
Pozostałe organizacje są marginalne,
zrzeszają od kilkudziesięciu do trzystu osób w kraju.
24
Hasło XI Dnia Papieskiego:
„Jan Paweł II – Człowiek
Modlitwy”
„Jan Paweł II – Człowiek Modlitwy” – tak brzmi zatwierdzone
przez Konferencję Episkopatu Polski hasło Dnia Papieskiego w 2011
r. Organizuje go już po raz jedenasty Fundacja „Dzieło Nowego Tysiąclecia”. Obchody rozpoczną się
w całym kraju w niedzielę 9 października.
Tegoroczny Dzień Papieski w październiku br. będzie okazją do dziękczynienia Bogu za planowaną 1 maja
beatyfikację papieża-Polaka oraz modlitwy o jego kanonizację. Jak podkreśla przewodniczący Rady Fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia”
kard. Kazimierz Nycz, już ubiegły
rok i poprzednie hasło „Jan Paweł II odwaga świętości” przygotowywały
do tego momentu; m.in. poprzez 9
miesięczną nowennę nawiązująca do
nauczania z kolejnych pielgrzymek
Papieża do Ojczyzny
„Chrześcijaństwo
to
przede
wszystkim poszukiwanie kontaktu
z Bogiem, a modlitwa to rozmowa
z Bogiem” – mówi wiceprzewodniczący Rady Fundacji „DNT” abp Ta-
deusz Gocłowski. Wyjaśniając hasło
tegorocznego Dnia Papieskiego „Jan
Paweł II – człowiek modlitwy”, abp
Gocłowski podkreśla, że Papież był
przykładem uporządkowanego człowieczeństwa. Przypomina m.in. Jego
skupienie podczas modlitwy i Jego
osobisty kontakt z Bogiem. Wyraża
też radość z powodu bliskiego wyniesienia tego „człowieka modlitwy”
na ołtarze
Podczas Dnia Papieskiego 9 października wolontariusze z Fundacji
Dzieło Nowego Tysiąclecia już po
raz jedenasty będą zbierać fundusze
na stypendia dla zdolnej młodzieży
z ubogich terenów Polski. To najważniejsza, ale nie jedyna inicjatywa
Fundacji. Znane są już jej plany i zadania na cały rok.
Nowym przedsięwzięciem będzie
poświęcony ekologii obóz formacyjny w Funce k. Chojnic, w którym
weźmie udział ponad 800 stypendystów. Jak co roku odbędzie się tradycyjny obóz letni dla podopiecznych
Fundacji, którzy kształcą się w gimnazjach i liceach. W tym roku młodzież będzie gościła w Bydgoszczy.
Prezydent miasta Rafał Bruski, podkreśla radość z faktu, że będzie mógł
wesprzeć inicjatywę żywego pomnika Jana Pawła II, jakim jest Fundacja
i jej podopieczni. „Nasz obowiązek
to kontynuacja dzieła Jan Pawła II” –
mówi”.
W tym roku Fundacja Dzieło Nowego Tysiąclecia organizuje też jubileuszową 10. edycję konkursu dla
maturzystów o stypendium i indeks
im. Bp. Jana Chrapka. Do wygrania
jest 12 indeksów na studia dziennikarskie, polityki społecznej i nauk
politycznych na Uniwersytecie Warszawskim i Jagiellońskim. Temat
zadania pisemnego to interpretacja
fragmentu z listu bp. Chrapka: „Troska drugim imieniem miłości”. Termin nadsyłania prac mija 18 kwietnia,
natomiast rozstrzygnięcie konkursu
nastąpi w czerwcu.
Prócz planowanych wyjazdów
i spotkań, Fundacja już niedługo rozpocznie kampanię zachęcająca do
przekazywania 1 proc. podatku dochodowego na rzecz stypendiów dla
uzdolnionej młodzieży.
W ub. roku podczas zbiórek organizowanych w czasie X Dnia Papieskiego udało się zebrać ponad 7
milionów złotych, w tym – podczas
zbiórki publicznej – prawie milion.
Dzięki tym funduszom, uda się
zwiększyć liczbę stypendiów z 2300
do 2500.
25
Sprawozdanie z działalności
Zespołu Charytatywnego
w 2010 roku
SALTROM ZAPRASZA
Salezjański Ruch Troski o Młodzież
ul. Różana 5, 30-305 Kraków, tel. 12 269 30 00
www.saltrom.krakow.pl, e-mail: [email protected]
W 2010 r. na przychody Zespołu
składały się przede wszystkim datki
do puszek zbierane raz w miesiącu
przy naszym kościele, a także raz
na kwartał u Księży Salwatorianów.
Były też ofiary do kosza wielkanocnego, za Baranki, świece Caritas,
kadzidło oraz datki ze skarbonki
Św. Antoniego.
Zebrane pieniądze przeznaczono na zapomogi pieniężne,
stypendium dla dwóch uczniów
w Technikum Łączności. W Szkole
Podstawowej Nr 30 dofinansowywano obiady, zakup podręczników,
opłatę rytmiki, wyjazd na Zieloną
Szkołę, obóz sportowy. Zakupiliśmy dla potrzebujących węgiel,
leki, dofinansowywaliśmy opłaty
za prąd. Dzięki ofiarom zebranym
w Parafii, przekazaliśmy kwotę 6.860,50 zł. dla ofiar powodzi
w Kłodnem.
Panie z Zespołu przeprowadziły 32 wywiady środowiskowe. Na
Wielkanoc przygotowano paczki
dla kilkudziesięciu rodzin. Podobnie na Boże Narodzenie, dzięki
akcji Szlachetna Paczka, obdarowanych zostało 11 rodzin a dzięki
hojności naszych parafian jeszcze
13 rodzin otrzymało świąteczne
paczki.
W podziemiach naszego kościoła już od wielu lat działa
Punkt Odzieży gdzie można przynieść wszystko to, co innym może
jeszcze posłużyć. Jak zawsze na
bieżąco prowadzimy dokumentację Zespołu: księgowość, zgromadzone wywiady, nanosimy na
kartoteki przekazaną pomoc itp.
Redagujemy dział Dziękuję-Proszę w Dębnickim Dzwonie a także
stronę Zespołu Charytatywnego na
internetowej stronie Parafii.
Za tak intensywną, trudną i bezinteresowną, a zarazem bardzo
owocną pracę wszystkim Paniom
działającym w Zespole Charytatywnym składam serdeczne Bóg
zapłać. Niech dobry Pan wynagrodzi Wam za Wasze zaangażowanie.
Serdeczne podziękowania kieruję do wszystkich ofiarodawców, do
tych, dzięki którym Zespół Charytatywny może spełniać swą funkcję.
Dziękujemy Wam za każdą ofiarę
materialną i rzeczową.
Monika Matoga
Salezjańska Zima 2010
ZAPISY NA FERIE trwają!
Są jeszcze miejsca na turnus narciarski dla młodzieży w wieku 14 – 18 lat,
w terminie 05.02 – 12.02.2011
Opis miejsca:
Miejscowość Szczawa położona jest w Gorcach, gdzie panują doskonałe warunki turystyczno-uzdrowiskowe (bogate źródła wód mineralnych, czyste powietrze, szlaki górskie). Dobre miejsce do uprawiania sportów zimowych. Szkoła
oddalona jest około 200 m od wyciągu.
Zapraszamy również na odbywające się w tym czasie bezpłatne półkolonie.
Szczegóły są dostępne na stronie www.saltrom.krakow.pl
Przekazując 1% podatku dla Saltromu
wspierasz:
• codzienny ciepły posiłek
• działalność świetlic i korepetycje
• wakacje dla dzieci i młodzieży.
Zapraszamy na naszą stronę www.saltrom.krakow.pl - tam znajduje
się darmowy program do rozliczania rocznych deklaracji podatkowych.
DZIĘKUJEMY!
26
27
SALTROM ZAPRASZA
Salezjański Ruch Troski o Młodzież
ul. Różana 5, 30-305 Kraków, tel. 12 269 30 00
www.saltrom.krakow.pl, e-mail: [email protected]
DZIEJE SIĘ…
• WOLONTARIAT PO GODZINACH – CZWARTKOWE KOLACJE
Pierwsza z nich już za nami – w czwartek 13 stycznia pod czujnym okiem wolontariuszki Kasi integrowaliśmy się przygotowując kurczaka ze szpinakiem, czosnkiem
i serem żółtym, po czym zasiedliśmy do stołu – i już po chwili pyszne danie przeszło
do historii…
Czwartkowe Kolacje to cykliczna (cotygodniowa) inicjatywa o charakterze kulinarno-eksperymentalno-integracyjnym. W jej ramach wspólnie w gronie wolontariuszy
przyrządzamy coś dobrego, bo potem również wspólnie to zjeść, a przy okazji poznać
się nawzajem i powymieniać się doświadczeniami związanymi z działalnością wolontaryjną w SALTROMIE.
ZAPRASZAMY korepetytorów i innych wolontariuszy w każdy czwartek o godzinie 18 do Kawiarenki, z której udajemy się razem do saltromowej kuchni;-)
• KOREPETYCJE ZA JEDEN UŚMIECH
Są to indywidualnie umówione spotkania dostosowane do możliwości czasowych
ucznia i korepetytora. Odbywają się od poniedziałku do piątku od godzin porannych do późnego popołudnia. Jest to inicjatywa skierowana do tych uczniów,
których rodziców nie stać na płatne korepetycje.
Masz problem z zadaniem z matematyki? Język angielski jakoś Ci „nie wchodzi”?
PRZYJDŹ NA DARMOWE KOREPETYCJE!
Jesteś dobry z jakiegoś przedmiotu?
A wiesz, że… dla niektórych to wciąż czarna magia!
ZOSTAŃ WOLONTARIUSZEM
SŁÓWKO NA NOWY ROK:
Najlepszym przyjacielem jest ten, kto nie pytając o powód smutku, potrafi sprawić, że
znów wraca radość.
Św. Jan Bosko
28
Świat Dziecka
Świetlica dla dzieci w wieku od 6 do 13
lat, czynna od poniedziałku do piątku
w godzinach 14.30 - 18.30.
Oratorium
Miejsce dla młodzieży w wieku od 14
do 19 lat, gdzie w godzinach 15 - 20
można odrobić lekcje, zagrać w bilard,
piłkarzyki, zjeść “małe co nieco”,
obejrzeć film…
KOREPETYCJE
ZA JEDEN UŚMIECH
Indywidualne spotkania dostosowane
do możliwości czasowych ucznia
i korepetytora, odbywają się od
poniedziałku do piątku.
PUNKT PORADNICTWA
Bezpłatny punkt poradnictwa
i konsultacji psychologiczno –
pedagogicznej, w którym można
uzyskać wsparcie, pomoc oraz
informacje, gdzie szukać kontaktu ze
specjalistami z różnych dziedzin.
Yacht Club
Miejsce skupiające pasjonatów
żeglarstwa. Podejmuje się dzieła
edukacji żeglarskiej i wychowania
chrześcijańskiego poprzez
organizowane co roku obozy mazurskie,
rejsy, szkolenia na stopnie żeglarskie
oraz cotygodniowe spotkania młodych
żeglarzy – środy, godzina 19
WOLONTARIAT PO GODZINACH
czwartki godz. 19 – spotkania dla
wolontariuszy angażujących się
w działalność Saltromu
- spotkanie imieninowe wolontariuszy,
Msza Święta i śpiewo-granie, zajęcia
tematyczne, integracja.
Saltrom skupia ponad stu wolontariuszy,
którzy działają jako:
- wychowawcy w świetlicy „Świat
Dziecka”
- wychowawcy w świetlicy „Oratorium
przy Różanej” dla młodzieży
- wychowawcy w czasie obozów
- korepetytorzy
- uczestnicy projektów Wolontariatu
Europejskiego (European Voluntary
Service – EVS)
Praktyki
SALTROM umożliwia odbycie
praktyk uczniom i studentom studiów
dziennych, zaocznych i wieczorowych.
Kursy
Saltrom organizuje:
- Kurs Wychowawcy Kolonijnego
- Kurs Kierownika Placówek
Wypoczynku
- Kurs na Stopień Żeglarza Jachtowego
- Kurs na Stopień Sternika Jachtowego
DOŻYWIANIE
Zapewniamy codzienny posiłek dla
uczestników naszych świetlic. W ramach
współpracy z Bankiem Żywności
regularnie przekazujemy żywność
potrzebującym.
Wszelkie informacje o działalności
Saltromu są dostępne na stronie
www.saltrom.krakow.pl
oraz pod numerem tel. 12 269 30 00
ZAPRASZAMY!
29
tydzień w modlitwie
23 I 2011 – 3 Niedziela Zwykła,
Czyt.: Iz 8, 23b - 9, 3; Ps 27, 1. 4. 13-14;
1 Kor 1, 10-13. 17; Mt 4, 12-23
700 · w intencji Parafian,
830 · w int. śp. Michała w 40 rocz. śm.,
· w intencji ks. Grzegorza i Kręgów Rodzin, o błogosławieństwo Boże,
1000 · w int. śp. Marii Sowińskiej (gregoriańska),
· w int. śp. Heleny Reguły (gregoriańska),
· w intencji Małgorzaty Mróz, dziękczynna z okazji 1 rocznicy urodzin
z prośbą o błogosławieństwo Boże dla
dziecka, rodziców i chrzestnych,
1130 · w int. śp. Zbigniewa Dawidowskiego
(gregoriańska),
1300 · w intencji Antoniny i Mieczysława,
dziękczynna za długoletnie i szczęśliwe pożycie małżeńskie,
· w intencji Małgorzaty Mróz,dziękczynna z okazji 1 rocznicy urodzin,
z prośbą o błogosławieństwo Boże dla
dziecka, rodziców i chrzestnych,
1800 · w int. śp. Marii Iciak (gregoriańska),
· w int. śp. Leszka Kozuba,
24 I 2011
Wspomnienie św. Franciszka Salezego,
biskupa i doktora Kościoła,
Czyt.: Hbr 9, 15. 24-28;
Ps 98, 1. 2-3ab. 3cd-4. 5-6;
Mk 3, 22-30;
700 · w int. śp. Marii Sowińskiej (gregoriańska),
· w int. śp. Ireny Kopciuch, od rodziny,
· w int. śp. Heleny Reguły (gregoriańska),
· w intencji Alicji, o zdrowie i błogosławieństwo Boże,
800 · w int. śp. Zbigniewa Dawidowskiego
(gregoriańska),
1800 · w int. śp. Marii Iciak (gregoriańska),
· w int. śp. Stanisława Wadowskiego
w 20 rocz. śm. o radość Nieba,
30
25 I 2011
Święto Nawrócenia św. Pawła Apostoła,
Czyt.: Dz 9, 1-22; Ps 117, 1-2;
Mk 1, 15-18;
700 · w int. śp. Marii Sowińskiej (gregoriańska),
· w int. śp. Heleny Reguły (gregoriańska),
· w int. śp. Alojzego,
800 · w int. śp. Ireny Kopciuch, od rodziny,
1800 · w int. śp. Marii Iciak (gregoriańska),
· w int. śp. Zbigniewa Dawidowskiego
(gregoriańska),
27 I 2011
Wspomnienie bł. Jerzego Matulewicza,
biskupa,
Czyt.: Hbr 10, 19-25; Ps 24, 1-2. 3-4ab. 5-6;
Mk 4, 21-25;
700 · w int. śp. Marii Sowińskiej (gregoriańska),
· w int. śp. Heleny Reguły (gregoriańska),
800 · w int. śp. Ireny Kopciuch, od rodziny,
1800 · w int. śp. Marii Iciak (gregoriańska),
· w int. śp. Zbigniewa Dawidowskiego
(gregoriańska),
· w int. śp. Władysława i Zofii Żywioł,
29 I 2011
Czyt.: Hbr 11, 1-2. 8-19;
Ps: Łk 1, 69-72. 74-75; Mk 4, 35-41;
700 · w int. śp. Marii Iciak (gregoriańska),
· w int. śp. Heleny Reguły (gregoriańska),
800 · w int. śp. Zbigniewa Dawidowskiego
(gregoriańska),
1700 · adoracja Najświętszego Sakramentu,
1800 · w int. śp. Matyldy w 13 rocz. śm.,
· w int. śp. Marii Sowińskiej (gregoriańska),
· w int. śp. Ireny Kopciuch, od rodziny,
26 I 2011
Wspomnienie świętych biskupów,
Tymoteusza i Tytusa,
Czyt.: 2 Tm 1, 1-8; Ps 96, 1-2. 3. 7. 8a i 10;
Łk 10, 1-9;
700 · w int. śp. Marii Sowińskiej (gregoriańska),
· w int. śp. Marii Iciak (gregoriańska),
· w int. śp. Heleny Reguły (gregoriańska),
· w int. śp. Ireny Kopciuch, od rodziny,
800 · w int. śp. Zbigniewa Dawidowskiego
(gregoriańska),
· w int. śp. Franciszka Sebastiańskiego
w 1 rocz. śm.,
1800 · w intencji próśb i podziękowań do
Matki Bożej,
· w int. śp. Tadeusza,
· w int. śp. Marii i Józefa,
28 I 2011
Wspomnienie św. Tomasza z Akwinu,
prezbitera i doktora Kościoła,
Czyt.: Hbr 10, 32-39;
Ps 37, 3-4. 5-6. 23-24. 39-40;
Mk 4, 26-34;
700 · w int. śp. Marii Iciak (gregoriańska),
· w int. śp. Zefiriusza Zaręby,
· w int. śp. Heleny Reguły (gregoriańska),
· w int. śp. Ireny Kopciuch, od rodziny,
800 · w int. śp. Marcina w 13 rocz. śm.,
1745 · koronka do Miłosierdzia Bożego,
1800 · w int. śp. Marii Sowińskiej (gregoriańska),
· w int. śp. Zbigniewa Dawidowskiego
(gregoriańska),
30 I 2011 – 4 Niedziela Zwykła,
Czyt.: So 2, 3; 3, 12-13;
Ps 146, 6c–7. 8–9a. 9bc–10;
1 Kor 1, 26-31; Mt 5, 1-12a;
700 · w intencji Parafian,
830 · w intencji Stanisławy Polak, o zdrowie, Boże błogosławieństwo, opiekę
Matki Bożej Wspomożenia Wiernych
i ulgę w cierpieniu,
· w int. śp. Heleny Reguły (gregoriańska),
1000 · w int. śp. Marii Sowińskiej (gregoriańska),
· w intencji Henryki i Jana Kurków,
dziękczynna za 50 lat małżeństwa,
1130 · w int. śp. Zbigniewa Dawidowskiego
(gregoriańska),
· w int. śp. Janiny w 3 rocz. śm. i Eugeniusza w 14 rocz. śm.,
1300 · w int. śp. Marii Iciak (gregoriańska),
1800 · w intencji mamy Anny Stanowskiej,
o zdrowie, przez przyczynę Jana Pawła II,
31
Ogłoszeniaparafialne
trzecia NIEDZIELA W CIĄGU ROKU
23
1. W całym Kościele trwa Tydzień Powszechnej Modlitwy o Jedność Chrześcijan. Pan Jezus domaga się wzajemnej miłości: „To jest moje przykazanie,
abyście się wzajemnie miłowali, tak jak
Ja was umiłowałem”. Niech ta miłość
stanie się naszym znakiem rozpoznawczym w świecie na każdy dzień. W intencji jedności chrześcijan ofiarujmy
nasze modlitwy i cierpienia.
2. Za tydzień 30 stycznia br. w naszej parafii odbędzie się uroczystość odpustowa ku czci św. Jana Bosko – drugiego
patrona naszej parafii. W tym dniu homilie wygłosi ks. dr Dariusz Kozłowski
SDB Wice-rektor Wyższego Seminarium Duchownego Towarzystwa Salezjańskiego w Krakowie. Na mszy świętej o godzinie 11.30 wystąpi Orkiestra
Parafialna z parafii NSJ z Krakowa
Pychowic. Na Mszy świętej o godzinie
13.00 wystąpi Dębnicki Chór. Po Mszy
koncert kolęd w wykonaniu naszego chóru. Na Mszy świętej o godzinie
10.00, dzieci z klas II przygotowujące
się do I Komunii Świętej, przynosząc
świece do poświecenia i pobłogosławienia pragną zawierzyć Chrystusowi
Światłości Świata swoje przygotowania
do radosnego i uroczystego spotkania
przy stole Eucharystycznym w maju br.
W lutym nie jest planowane spotkanie
dla dzieci przygotowujących się do
I-Komunii.
3. W święto Nawrócenia świętego Pawła Apostoła prośmy o łaskę, aby Pan
również nas umocnił w postawie
st y c z n i a
2011
codziennego nawracania się. Jak
święty Paweł jesteśmy wezwani do
działania na rzecz budowania żywego
Kościoła i umacniania naszych więzi
z Jezusem.
4. Rekolekcje wielkopostne w tym roku
wygłosi ks. dr Paweł Barylak, wykładowca WSDTS w Krakowie. Rekolekcje parafialne odbędą się w dniach od
19 do 23 marca br. Terminy rekolekcji
szkolnych podane zostaną w przyszłym tygodniu.
W TYM TYGODNIU PATRONUJĄ NAM:
• 24 I – św. Franciszek Salezy (15671622), biskup i Doktor Kościoła, wybitny
pisarz, patron Zgromadzenia Salezjańskiego, dziennikarzy i prasy katolickiej
(wspomnienie obowiązkowe);
• 26 I – św. św. Tymoteusz i Tytus, uczniowie św. Pawła Apostoła; obaj byli biskupami i obaj ponieśli śmierć męczeńską
za wiarę (wspomnienie obowiązkowe);
• 27 I – bł. Jerzy Matulewicz (1871-1927),
odnowiciel zakonu marianów i biskup
wileński (wspomnienie obowiązkowe);
• 28 I – św. Tomasz z Akwinu (1225-1274),
Doktor Kościoła, jeden z najwybitniejszych filozofów i teologów w dziejach
kultury europejskiej; jego dzieła filozoficzne i teologiczne do dziś stanowią
ważną inspirację dla nauczania Kościoła (wspomnienie obowiązkowe).
Ks. Jana Dubas, proboszcz
Redakcja:
Ks. Jan Dubas, Teresa Flanek, Magdalena Dudek, Maria Kantor, Zofia Niemiec,
Łukasz Pilarczyk, red. nacz. Janusz Kościński, Wojciech Pietras
tel. (012) 269 16 18
Internet: http://debniki.sdb.org.pl
32
koszt.wydania 0,90 zł