Seminarium magisterskie Tematyka seminarium: zarządzanie

Dr hab. Łukasz Gaweł
Zakład Zarządzania Kulturą, Instytut Kultury UJ
Seminarium magisterskie
Tematyka seminarium:
zarządzanie dziedzictwem kulturowym, zarządzanie publicznymi instytucjami kultury
Obszary badawcze:
Zajęcia są przeznaczone dla studentów zainteresowanych dwoma obszarami opisanymi
w tematyce seminarium. Dynamicznie zmieniające warunki społeczne, ekonomiczne,
socjalne itp. wymuszają poszukiwanie nowych form zarządzania dziedzictwem kulturowym w
kontekście jego znaczenia dla rozwoju lokalnego i regionalnego. Swoją funkcję w otoczeniu
społecznym zmieniają również publiczne instytucje kultury. W ramach seminarium będziemy
poszukiwać odpowiedzi na podstawowe pytania dotyczące tych dwóch kręgów
tematycznych. Seminarium ma być wspólną pracą, wzajemnym inspirowaniem się,
poszukiwaniem dobrych praktyk, stawianiem pytań istotnych z punktu widzenia tematyki
zaprezentowanej w opisie. Z tego powodu szczególnie mile widziani są studenci, którzy w
Polsce lub podczas zagranicznych podróży, spotkali się z nowatorskimi formami zarządzania
dziedzictwem kulturowym lub też poznali instytucje kultury wychodzące poza tradycyjny,
bierny model funkcjonowania w otoczeniu społecznym.
W ramach seminarium nie mogą być realizowane prace o charakterze kompilacyjnym,
wykorzystujące jedynie literaturę przedmiotu. Preferowane są projekty zakładające
przeprowadzenie badań własnych, wykorzystujących różne techniki pozyskiwania materiału
źródłowego (wywiady ustrukturyzowane, obserwacje uczestniczące, kwestionariusze
badawcze, analizę dokumentów zastanych itp.).
Dopuszczalne są zarówno prace monograficzne, jak prace zawierające analizę porównawczą
kilku organizacji lub studiów przypadku z zakresu zarządzania dziedzictwem.
Studenci uczestniczący w seminarium muszą samodzielnie wskazać interesujące ich obszary
badawcze, a następnie w ramach pracy zespołu zostaną wypracowane konkretne tematy.
Biorąc pod uwagę zarysowaną tematykę seminarium można wskazać przykładowe problemy
badawcze:
– zarządzanie dziedzictwem kulturowym w kontekście rozwoju regionu (dziedzictwo jako
zasób, zarządzanie zrównoważone, wykorzystanie vs. ochrona),
1
– zarządzanie trudnym dziedzictwem (dziedzictwo odrzucone, wyparte, dziedzictwo traumy),
– ochrona i zarządzanie dziedzictwem niematerialnym,
– turystyka dziedzictwa kulturowego w kontekście zarządzania dziedzictwem,
– interesariusze dziedzictwa kulturowego,
– kreowanie przestrzeni pamięci i nie-pamięci – zarządzanie muzeami martyrologicznymi,
– nowe funkcje instytucji kultury w odniesieniu do potrzeb, aspiracji i pragnień otoczenia
społecznego,
– zarządzanie strategiczne instytucjami kultury,
– instytucje kultury a rynek czasu wolnego (pola konkurencji) itp.
Przebieg procesu kształcenia:
Brak warunków wstępnych uczestnictwa w seminarium magisterskich.
Semestr pierwszy zostanie poświęcony na prezentację przez studentów interesujących ich
obszarów badawczych, tematów, studiów przypadku. W tym czasie student, wspólnie z
zespołem i prowadzącym, musi wypracować problem badawczy, sformułować pytania
badawcze, opracować scenariusz prowadzenia badań oraz ostatecznie sformułować temat
pracy. Zaliczenie następuje na podstawie przedstawionego krótkiego tekstu (2–3 strony
znormalizowanego maszynopisu), prezentującego opisane wyżej elementy oraz
wyjaśniającego sens podjęcia ustalonego tematu.
Semestr drugi przeznaczony jest na prowadzenie badań własnych i prezentowanie
cząstkowych wyników zespołowi podczas zajęć seminaryjnych. Zaliczenie semestru
następuje na podstawie przedstawionego materiału badawczego – pomijając jednostkowe
sytuacje wyjątkowe, w drugim semestrze studenci powinni zakończyć zbieranie materiału
badawczego. W przypadku konieczności wydłużenia badań na początek semestru trzeciego,
warunkiem zaliczenia jest przedstawienie kompletnego rozdziału teoretycznego,
osadzającego projekt badawczy na mapie literatury przedmiotu, prezentującego kontekst
naukowy, omawiający podstawowe pojęcia itp.
Semestr trzeci jest poświęcony pisaniu pracy magisterskiej. Zaliczenie jest możliwe wyłącznie
poprzez przedstawienie kompletnej pracy magisterskiej, zaakceptowanej przez
prowadzącego i dopuszczonej przez niego do obrony.
2
Inne wymogi:
Obecność na seminarium jest obowiązkowa. Dopuszczalna jest jedna nieusprawiedliwiona
nieobecność w semestrze.
Literatura:
Ashworth Gregory J., 2007, Sfragmentaryzowane dziedzictwo: sfragmentaryzowany instrument
sfragmentaryzowanej polityki [w:] Murzyn Monika A., Purchla Jacek, Dziedzictwo kulturowe w XXI
wieku. Szanse i wyzwania, Międzynarodowe Centrum Kultury, Kraków.
Babbie E., 2009, Podstawy badań społecznych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Batko R., Nierenberg B., Sułkowski Ł. (red.), 2015, Zarządzanie humanistyczne., Wydawnictwo Difin,
Warszawa.
Black G., 2012, Transforming Museums in the Twenty-First Century, Routledge, London and New
York.
Brańska K., 2013, Muzeum w sieci znaczeń. Zarządzanie z perspektywy nauk humanistycznych,
Wydawnictwo Attyka, Kraków.
Dragicevic-Sesic M., Stojkovic B., 2010, Kultura: zarządzanie, animacja, marketing, Narodowe
Centrum Kultury, Warszawa.
Gaweł Ł. 2016, Dziedzictwo kulturowe – ustalenia podstawowe (w:) A. Jagielska-Burduk (red.),
Mechanizmy prawne zarządzania dziedzictwem kulturowym, Wydawnictwo Uniwersytetu
Gdańskiego – Wolters Kluwer, Gdańsk-Warszawa
Gaweł Ł., 2011, Szlaki dziedzictwa kulturowego. Teoria i praktyka zarządzania, Wydawnictwo
Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków
Gaweł Łukasz, 2013, Zarządzanie dziedzictwem kulturowym – w stronę nowej metodologii, „Problemy
Zarządzania”, vol. 11, nr 4 (44) „Zarządzanie humanistyczne”.
Góral A., Cultural heritage in the cobweb of meanings [w:] Proceedings of the 4th International
Conference on Heritage and Sustainable Development, Barcelos, GreenLines Institute 2014.
Gutowska K., Kobyliński Z., Zarządzanie dziedzictwem kulturowym – nowa dziedzina nauczania
akademickiego i badań naukowych, „Mazowsze. Studia Regionalne” 2011, nr 6.
Howard P., 2003, Heritage. Management, Interpretation, Identity, Continuum, London–New York
Kobyliński Z., 2011, Czym jest, komu jest potrzebne i do kogo należy dziedzictwo kulturowe?,
„Mazowsze. Studia regionalne”, nr 7
Kostera M. (red.), 2015, Metody badawcze w zarządzaniu humanistycznym, Wydawnictwo
Akademickie Sedno, Warszawa.
Kostera M., 2003, Antropologia organizacji: metodologia badań terenowych, Wydawnictwo Naukowe
PWN, Warszawa.
Murzyn-Kupisz M., 2012, Dziedzictwo kulturowe a rozwój lokalny, Wydawnictwo Uniwersytetu
Ekonomicznego, Kraków
Pawłowska K., Swaryczewska M., 2002, Ochrona dziedzictwa kulturowego. Zarządzanie i partycypacja
społeczna, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków.
Purchla J. (red.), 2008, Raport na temat funkcjonowania systemu ochrony dziedzictwa kulturowego w
Polsce po roku 1989, Kraków
3
Schuster J.M., 2007, Informacja w polityce kulturalnej, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego,
Kraków.
Silverman D., 2012, Prowadzenie badań jakościowych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Sułkowski Ł., 2012, Epistemologia i metodologia zarządzania, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne,
Warszawa.
Thorsby D., 2010, Ekonomia i kultura, Narodowe Centrum Kultury, Warszawa.
4