Charakterystyka Produktu Leczniczego

Charakterystyka Produktu Leczniczego
1.
NAZWA WŁASNA PRODUKTU LECZNICZEGO
MINIRIN Melt, 60 mikrogramów, liofilizat doustny
MINIRIN Melt, 120 mikrogramów, liofilizat doustny
MINIRIN Melt, 240 mikrogramów, liofilizat doustny
2.
SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY SUBSTANCJI CZYNNYCH
MINIRIN Melt 60 mikrogramów:
Jeden liofilizat doustny zawiera 60 mikrogramów desmopresyny (Desmopressinum) w postaci
desmopresyny octanu (Desmopressini acetas) (około 67 mikrogramów).
MINIRIN Melt 120 mikrogramów:
Jeden liofilizat doustny zawiera 120 mikrogramów desmopresyny (Desmopressinum) w
postaci desmopresyny octanu (Desmopressini acetas) (około 135 mikrogramów).
MINIRIN Melt 240 mikrogramów:
Jeden liofilizat doustny zawiera 240 mikrogramów desmopresyny (Desmopressinum) w
postaci desmopresyny octanu (Desmopressini acetas) (około 270 mikrogramów).
Substancje pomocnicze – patrz pkt. 6.1
3.
POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Liofilizat doustny
MINIRIN Melt 60 mikrogramów: Biały, okrągły liofilizat doustny oznakowany z jednej
strony symbolem w kształcie kropli.
MINIRIN Melt 120 mikrogramów: Biały, okrągły liofilizat doustny oznakowany z jednej
strony symbolem w kształcie dwóch kropli.
MINIRIN Melt 240 mikrogramów: Biały, okrągły liofilizat doustny oznakowany z jednej
strony symbolem w kształcie trzech kropli.
4.
SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1
Wskazania do stosowania
Moczówka prosta ośrodkowa
Pierwotne izolowane moczenie nocne u pacjentów powyżej 6 lat z prawidłową zdolnością
zagęszczania moczu.
Nokturia u dorosłych związana z nocnym wielomoczem (objętość moczu produkowanego w
nocy przekracza pojemność pęcherza moczowego).
4.2
Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie leku ustala się indywidualnie dla każdego pacjenta.
Moc liofilizatu doustnego MINIRIN Melt 60, 120 i 240 mikrogramów odpowiada odpowiednio
mocy tabletek MINIRIN 0,1 mg, 0,2 mg i 0,4 mg (patrz pkt. 5.2).
Strona 1 z 8
Spożycie posiłku zmniejsza wchłanianie desmopresyny i może wpływać na jej działanie
przeciwdiuretyczne. Dlatego zawsze należy zachować odpowiedni odstęp czasu pomiędzy
przyjęciem leku i spożyciem posiłku (patrz pkt. 4.5).
Moczówka prosta ośrodkowa:
Zwykle leczenie dzieci i dorosłych rozpoczyna się od podania 60 mikrogramów desmopresyny
podjęzykowo 3 razy na dobę. Następne dawki ustala się w zależności od reakcji pacjenta.
Doświadczenia kliniczne wskazują, że dawka dobowa wynosi od 120 do 720 mikrogramów
podjęzykowo. Zwykle dawka podtrzymująca wynosi od 60 do 120 mikrogramów
desmopresyny podjęzykowo 3 razy na dobę. W przypadku wystąpienia objawów nadmiernego
zatrzymania wody w organizmie lub zmniejszenia stężenia sodu we krwi leczenie należy
przerwać i dostosować odpowiednią dawkę.
Pierwotne izolowane moczenie nocne
Zwykle leczenie rozpoczyna się od dawki 120 mikrogramów. Lek podaje się podjęzykowo
przed snem 1 raz na dobę. Jeśli ta dawka jest niewystarczająca, ilość leku można zwiększyć
do 240 mikrogramów podjęzykowo na dobę. Należy wprowadzić ograniczenie podaży
płynów. W razie wystąpienia objawów nadmiernego zatrzymania wody w organizmie lub
zmniejszenia stężenia sodu we krwi (bóle głowy, nudności, wymioty, zwiększenie masy ciała
lub w ciężkich przypadkach drgawki) leczenie należy przerwać do czasu całkowitego
wyzdrowienia pacjenta. Po wznowieniu leczenia konieczne jest ograniczenie podaży płynów
do minimum (patrz pkt. 4.4). Po trzech miesiącach leczenia należy przerwać podawanie leku
na okres co najmniej jednego tygodnia i ocenić, czy dalsze leczenie jest konieczne.
Nokturia:
Zalecana dawka początkowa wynosi 60 mikrogramów podjęzykowo przed snem. Jeśli ta
dawka nie jest wystarczająco skuteczna po jednym tygodniu stosowania, można ją zwiększyć
do 120 mikrogramów podjęzykowo, a następnie do 240 mikrogramów podjęzykowo, z
zachowaniem tygodniowych odstępów przy zwiększaniu dawki. Należy przestrzegać
ograniczenia podaży płynów.
W celu stwierdzenia nocnego wielomoczu u pacjentów z nokturią należy prowadzić, co
najmniej przez dwie doby przed rozpoczęciem leczenia, kartę częstości i objętości
wydalanego moczu. Nocny wielomocz rozpoznaje się, gdy ilość moczu produkowanego w
nocy przekracza czynnościową pojemność pęcherza moczowego lub 1/3 dobowej produkcji
moczu.
Nie zaleca się rozpoczynania leczenia u pacjentów w podeszłym wieku (65 lat i więcej).
Jeśli rozważa się leczenie pacjentów w takim wieku, należy oznaczać stężenie sodu w
surowicy przed rozpoczęciem leczenia i 3 dni po rozpoczęciu leczenia lub po zwiększeniu
dawki, a także w innych terminach w trakcie leczenia, jeśli lekarz prowadzący uznaje to za
konieczne (patrz pkt. 4.4).
W razie wystąpienia objawów nadmiernego zatrzymania wody w organizmie lub
zmniejszenia stężenia sodu we krwi (bóle głowy, nudności, wymioty, zwiększenie masy ciała
lub w ciężkich przypadkach drgawki) leczenie należy przerwać do czasu całkowitego
wyzdrowienia pacjenta. Po wznowieniu leczenia konieczne jest ograniczenie podaży płynów
do minimum (patrz pkt. 4.4).
Strona 2 z 8
Jeśli w ciągu 4 tygodni po dobraniu właściwej dawki nie uzyskuje się odpowiedniego
działania klinicznego, lek należy odstawić.
4.3
Przeciwwskazania
 nawykowa lub psychogenna polidypsja (ilość wydalanego moczu większa niż
40 ml/kg/dobę),
 niewydolność układu krążenia lub inne choroby wymagające podawania leków




moczopędnych,
umiarkowana lub ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny poniżej 50 ml/min.),
zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH),
hiponatremia (obniżone stężenie sodu we krwi).
nadwrażliwość na octan desmopresyny lub inny składnik preparatu (zawiera rybią
żelatynę).
4.4
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Szczególne środki ostrożności należy zachować u osób z niewydolnością nerek, chorobami
układu krążenia, zaburzeniami wodno-elektolitowymi oraz u osób, u których istnieje ryzyko
zwiększenia ciśnienia śródczaszkowego.
U osób z nietrzymaniem moczu, naglącym parciem, schorzeniami organicznymi
przebiegającymi z częstym oddawaniem moczu i nokturią (łagodny przerost gruczołu
krokowego, zakażenia układu moczowego, guzy lub kamica pęcherza moczowego),
nadmiernym pragnieniem i niewyrównaną cukrzycą należy zastosować leczenie
przyczynowe.
Podczas leczenia pierwotnego izolowanego moczenia nocnego i nokturii podaż płynów
należy ograniczyć do minimum w czasie od 1 godziny przed podaniem do 8 godzin po
podaniu leku. Leczenie bez jednoczesnego ograniczenia podaży płynów może prowadzić do
nadmiernego zatrzymania wody w organizmie lub hiponatremii, co objawia się bólami głowy,
nudnościami i (lub) wymiotami, zwiększeniem masy ciała lub, w ciężkich przypadkach,
drgawkami.
W badaniach klinicznych częstsze występowanie hiponatremii stwierdzano u pacjentów w
wieku powyżej 65 lat. Z tego względu nie zaleca się wdrażania leczenia u osób w wieku
podeszłym, zwłaszcza u pacjentów ze schorzeniami zwiększającymi prawdopodobieństwo
wystąpienia zaburzeń wodno-elektrolitowych.
U osób w wieku podeszłym, osób z małym stężeniem sodu w surowicy oraz osób z dużą
dobową objętością wydalanego moczu (powyżej 2,8 litra) istnieje większe ryzyko
wystąpienia hiponatremii.
Środki ostrożności mające na celu uniknięcie wystąpienia hiponatremii, w tym zwracanie
szczególnej uwagi na ograniczenie podaży płynów oraz częstsze oznaczanie poziomu sodu w
surowicy, należy zachować w przypadku:
 równoczesnego stosowania leków powodujących uwalnianie hormonu antydiuretycznego,
takich jak trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, selektywne inhibitory wychwytu
zwrotnego serotoniny, chlorpromazyna, karbamazepina,
 równoczesnego stosowania niesteroidowych leków przeciwzapalnych.
Strona 3 z 8
Leczenie desmopresyną należy przerwać w przypadku wystąpienia ostrych schorzeń z
zaburzeniami wodno-elektrolitowymi, jak np. uogólnione zakażenie, choroby przebiegające z
gorączką, zapalenie żołądka i jelit.
4.5
Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji
Leki powodujące uwalnianie hormonu antydiuretycznego, takie jak trójpierścieniowe leki
przeciwdepresyjne, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, chlorpromazyna,
karbamazepina, mogą wywierać dodatkowe działanie przeciwdiuretyczne, zwiększając
ryzyko nadmiernego zatrzymania wody w organizmie (patrz pkt. 4.4).
Niesteroidowe leki przeciwzapalne mogą prowadzić do nadmiernego zatrzymania wody w
organizmie lub hiponatremii (patrz pkt. 4.4).
Równoczesne leczenie loperamidem może prowadzić do trzykrotnego zwiększenia stężenia
desmopresyny w surowicy i w wyniku tego zwiększać ryzyko nadmiernego zatrzymania
wody w organizmie lub hiponatremii.
Mimo braku odpowiednich badań, należy przyjąć, że inne leki powodujące zwolnienie pasażu
jelitowego mogą dawać taki sam efekt.
Równoczesne leczenie dimetikonem może zmniejszać wchłanianie desmopresyny.
Nie jest prawdopodobne, aby desmopresyna wchodziła w interakcje z lekami wpływającymi
na metabolizm wątrobowy, gdyż w badaniach in vitro z mikrosomami ludzkiej wątroby nie
wykazano, że desmopresyna podlega jakiemukolwiek znaczącemu metabolizmowi
wątrobowemu. Jednak żadnych formalnych badań in vivo nad interakcjami nie
przeprowadzano.
Standardowy posiłek z 27% zawartością tłuszczów spożyty równocześnie lub do 1,5 godziny
przed przyjęciem desmopresyny zmniejszał stopień i prędkość wchłaniania desmopresyny o
około 40%. Nie stwierdzono żadnego znaczącego wpływu na farmakodynamikę (wydalanie i
osmolalność moczu). Jednak nie można wykluczyć, że u niektórych pacjentów równoczesne
spożycie posiłku może wpływać na działanie leku (patrz pkt. 4.2).
4.6
Ciąża lub laktacja
Ciąża
Dane dotyczące ograniczonej liczby (n = 53) kobiet w ciąży leczonych desmopresyną z powodu
moczówki prostej ośrodkowej wskazują, że desmopresyna nia ma żadnego niepożądanego
wpływu na przebieg ciąży oraz stan zdrowia płodów i noworodków. Do chwili obecnej nie są
dostępne żadne inne odpowiednie badania epidemiologiczne. W badaniach na zwierzętach nie
wykazano bezpośredniego ani pośredniego działania szkodliwego desmopresyny na przebieg
ciąży, rozwój zarodkowy i płodowy, przebieg porodu i rozwój poporodowy.
Należy zachować ostrożność przy stosowaniu preparatu u kobiet w ciąży.
Laktacja
Wyniki badań zawartości desmopresyny w mleku kobiet karmiących piersią, leczonych
desmopresyną w dużych dawkach (300 μg donosowo), wskazują, że desmopresyna przenika do
mleka matki, ale ilość, jaka może być przekazana dziecku, jest mała i prawdopodobnie mniejsza
niż ilość niezbędna do wywołania działania przeciwdiuretycznego u karmionych dzieci.
Nie badano, czy powtarzane dawki będą powodować kumulowanie się desmopresyny w
mleku matek.
Strona 4 z 8
4.7
Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania
urządzeń mechanicznych w ruchu
MINIRIN Melt nie ma żadnego wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania
urządzeń
4.8
Działania niepożądane
Leczenie bez jednoczesnego ograniczenia podaży płynów może prowadzić do nadmiernego
zatrzymania wody w organizmie lub hiponatremii, z wystąpieniem lub bez wystąpienia
towarzyszących objawów ostrzegawczych, takich jak bóle głowy, nudności, wymioty,
zwiększenie masy ciała lub, w ciężkich przypadkach, drgawki.
Moczówka prosta ośrodkowa i pierwotne izolowane moczenie nocne
Klasyfikacja układów
narządowych
Zaburzenia układu
immunologicznego
Zaburzenia metabolizmu i
odżywiania
Zaburzenia psychiczne
Zaburzenia układu
nerwowego
Zaburzenia żołądka i jelit
Zaburzenia skóry i tkanki
podskórnej
Częstość
Działanie niepożadane
Pojedyncze doniesienia
Reakcje alergiczne
Bardzo rzadko (<1/10 000)
Hiponatremia
Bardzo rzadko (<1/10 000)
Często (>1/100,<1/10)
Zaburzenia emocjonalne
Bóle głowy
Często (>1/100,<1/10)
Bardzo rzadko (<1/10 000)
Bóle brzucha, nudności
Skórne reakcje alergiczne
Nokturia:
W badaniach klinicznych dotyczących leczenia nokturii lekiem MINIRIN tabletki u około
35% pacjentów wystąpiły działania niepożądane w trakcie ustalania dawki. Z powodu działań
niepożądanych u 8% pacjentów przerwano badanie w fazie ustalania dawki, a u 2% pacjentów
w fazie podwójnie ślepej próby (0,63% - desmopresyna i 1,45% -placebo).
Klasyfikacja układów
narządowych
Zaburzenia metabolizmu i
odżywiania
Zaburzenia układu
nerwowego
Zaburzenia serca i naczyń
Zaburzenia nerek i dróg
moczowych
Zaburzenia żołądka i jelit
4.9
Częstość
Działanie niepożądane
Często (>1/100,<1/10)
Hiponatremia
Często (>1/100,<1/10)
Bóle głowy, zawroty głowy
Często (>1/100,<1/10)
Często (>1/100,<1/10)
Obrzęki obwodowe
Częste oddawanie moczu
Często (>1/100,<1/10)
Bóle brzucha, nudności,
suchość w ustach,
zwiększenie masy ciała
Przedawkowanie
Przedawkowanie prowadzi do wydłużenia czasu działania desmopresyny, przez co wzrasta
ryzyko wystąpienia nadmiernego zatrzymania wody w organizmie i hiponatremii.
Strona 5 z 8
Leczenie hiponatremii powinno być indywidualne. Ogólne zalecenia są następujące:
W przypadku hiponatremii bezobjawowej należy przerwać leczenie desmopresyną i ograniczyć
podaż płynów. U pacjenta z objawami można podać izotoniczny lub hipertoniczny roztwór
chlorku sodu we wlewie dożylnym. W przypadku ciężkiego przewodnienia (drgawki i utrata
przytomności) podaje się furosemid.
Toksyczność: Nawet normalne dawki w połączeniu ze znaczącą podażą płynów mogą
powodować zatrucie wodne. Dawki od 0,3 μg/kg podawane dożylnie i 2,4 μg/kg podawane
donosowo wywoływały hiponatremię i drgawki u dzieci i dorosłych. Z drugiej strony, 40 μg
podane donosowo 5 miesięcznemu niemowlęciu, czy też 80 μg podane donosowo 5 letniemu
dziecku nie wywołały żadnych objawów. Dawka 4 μg podana noworodkowi pozajelitowo
wywołała skąpomocz i wzrost masy ciała.
Objawy: Bóle głowy, nudności. Zatrzymanie wody w organizmie, hiponatremia, skąpomocz,
drgawki, obrzęk płuc.
5
WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1
Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: wazopresyna i jej analogi, kod ATC: H01BA02
MINIRIN Melt zawiera desmopresynę, strukturalny analog naturalnego hormonu wydzielanego
przez tylny płat przysadki mózgowej - argininowazopresyny. Zmiany w budowie chemicznej
cząsteczki desmopresyny w porównaniu do argininowazopresyny polegają na dezaminacji
cysteiny oraz zastąpieniu L-argininy D-argininą. Wynikiem tego jest znaczące wydłużenie
działania przeciwdiuretycznego i całkowity brak działania naczynioskurczowego w
stosowanych klinicznie dawkach.
Badania kliniczne dotyczące leczenia nokturii desmopresyną w tabletkach wykazały:




5.2
Zmniejszenie średniej liczby opróżnień pęcherza w nocy o co najmniej 50% uzyskano u
39% pacjentów otrzymujących desmopresynę i u 5% pacjentów otrzymujących placebo
(p<0,0001).
Średnia liczba opróżnień pęcherza w nocy zmniejszyła się o 44% w przypadku
desmopresyny i o 15% w przypadku placebo (p<0,0001).
Średni czas trwania pierwszego nieprzerwanego okresu snu wzrósł o 64% w przypadku
desmopresyny i o 20% w przypadku placebo (<0,0001).
Średni czas trwania pierwszego nieprzerwanego okresu snu wzrósł o 2 godziny w
przypadku desmopresyny i o 31 minut w przypadku placebo (p<0,0001).
Właściwości farmakokinetyczne
Wykazano, że po podaniu leku MINIRIN tabletki 2 x 0,2 mg (0,4 mg) i leku MINIRIN Melt
liofilizat doustny 240 mikrogramów stężenie desmopresyny w surowicy krwi jest
równoważne.
Średnia biodostępność desmopresyny podanej podjęzykowo w postaci liofilizatu doustnego
MINIRIN Melt wynosi około 0,25%. Spożycie posiłku równocześnie z przyjęciem tabletek
MINIRIN zmniejsza wchłanianie desmopresyny o około 40%. Desmopresyna prezentuje
średnią do wysokiej zmienność biodostępności, zarówno w odniesieniu do poszczególnych
Strona 6 z 8
osobników jak i pomiędzy badanymi osobnikami. Stężenie desmopresyny w surowicy krwi
zwiększa się proporcjonalnie do zastosowanej dawki; Cmax po podaniu dawek 200, 400 i 800
mikrogramów wynosiło odpowiednio 14, 30 i 65 pg/ml. Tmax wynosił 0,5 – 2,0 godziny po
podaniu leku. Okres półtrwania wynosi 2,8 godziny.
Objętość dystrybucji desmopresyny po podaniu dożylnym wynosi 33 l (0,41 l/kg).
Desmopresyna nie przenika przez barierę krew-mózg.
Badania in vitro z mikrosomami ludzkiej wątroby wykazały, że żadne znaczące ilości
desmopresyny nie są metabolizowane w wątrobie. Nie jest zatem prawdopodobne, aby
desmopresyna była metabolizowana w wątrobie u ludzi.
Po wstrzyknięciu dożylnym, 45% podanej dawki desmopresyny przechodzi do moczu w
ciągu 24 godzin.
5.3
Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Nie ma żadnych odnośnych danych przedklinicznych oprócz danych przytoczonych w
Charakterystyce Produktu Leczniczego.
6.
DANE FARMACEUTYCZNE
6.1
Wykaz substancji pomocniczych
Żelatyna
Mannitol
Kwas cytrynowy bezwodny
6.2
Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy
6.3
Okres ważności
4 lata
6.4
Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią.
6.5
Rodzaj i zawartość opakowania
Blistry z podwójnej folii aluminiowej, każdy zawierający 10 liofilizatów doustnych.
Wielkość opakowań:
MINIRIN Melt 60 mikrogramów: 10, 30 i 100 liofilizatów doustnych
MINIRIN Melt 120 mikrogramów: 10, 30 i 100 liofilizatów doustnych
MINIRIN Melt 240 mikrogramów: 10, 30 i 100 liofilizatów doustnych
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą być dostępne.
6.6
Instrukcja dotycząca przygotowania produktu leczniczego do stosowania i
usuwania jego pozostałości
Strona 7 z 8
Liofilizaty doustne są kruche. Nie należy ich wypychać przez folię blistra, gdyż można je w
ten sposób rozkruszyć. Liofilizaty należy wyjmować z blistra po uprzednim usunięciu
aluminiowej folii.
7.
PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Ferring-Léčiva, a.s.
K Rybníku 475
252 42 Jesenice u Prahy
Republika Czeska
8.
NUMER(-Y) POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
MINIRIN Melt 60 mikrogramów liofilizat doustny:
MINIRIN Melt 120 mikrogramów liofilizat doustny:
MINIRIN Melt 240 mikrogramów liofilizat doustny:
9.
14067
14068
14069
DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
20.08.2007 – 19.08.2012
10.
DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
11.03.2011
Strona 8 z 8