jurorzy xiv festiwalu

JURORZY XV FESTIWALU
Teatru Polskiego Radia
i Teatru Telewizji Polskiej
„Dwa Teatry – Sopot 2015”
w konkursie spektakli Teatru TV
TERESA BUDZISZ-KRZYŻANOWSKA – aktorka teatralna, filmowa,
telewizyjna i radiowa. Absolwentka krakowskiej PWST (1964), początkowo
związana z Teatrem Rozmaitości, a potem z teatrami im. J. Słowackiego i
Starym w Krakowie. Od 1984 r. grała na scenach teatrów warszawskich m.in.:
Studio, Ateneum, Narodowy, Polski, Dramatyczny. Laureatka wielu
prestiżowych nagród filmowych i teatralnych m.in. Złoty Ekran za role w
przedstawieniach Teatru TV: Żałoba przystoi Elektrze i Elżbieta królowa Anglii
(1985), Nagroda im. A. Zelwerowicza za rolę Jokasty w Edypie królu Sofoklesa
(2004), Wielka Nagroda za wybitne kreacje radiowe i telewizyjne XIV
Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2014”, Wielki Splendor (2014), odznaczona
Złotym Medalem Gloria Artis – Zasłużony Kulturze (2005). Jest jedną z
najciekawszych i najbardziej utalentowanych aktorek swojego pokolenia.
Widzów podbiła kreacjami w dramatach autorów z przełomu XIX i XX wieku
m.in. Rachela w Weselu, Joanna w Nocy listopadowej, Muza w La Bohemé S.
Wyspiańskiego, tytułowa rola w Pannie Julii A. Strindberga czy Irina Arkadina
w Dziewięciu portretach z czajką w tle wg A. Czechowa. W swoim dorobku ma
również dziesiątki pierwszo– i drugoplanowych ról w spektaklach Teatru
Telewizji. Współpracowała z Ireną Wollen, Józefem Słotwińskim, Andrzejem
Łapickim, Laco Adamikiem i Andrzejem Wajdą. Jej aktorstwo cechuje
niezwykle szerokie emploi: gra kobiety silne, demoniczne, pełne wewnętrznych
sprzeczności, ale i takie, którym nie brakuje liryzmu i subtelności. Porywa
kunsztem w operowaniu melodią frazy, z której potrafi wyczarować bogactwo
znaczeń. Za rolę Hanny Arendt w spektaklu Feliksa Falka „Rzecz o banalności
miłości” otrzymała nagrodę aktorską na XIII Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot
2013”. Jest znakomitą interpretatorką poezji i prozy czytanej przed mikrofonem
Polskiego Radia.
MIKOŁAJ GRABOWSKI – aktor, reżyser teatralny, pedagog. Absolwent
Wydziału Aktorskiego (1969) i Reżyserii (dyplom 1977) krakowskiej PWST.
Jako aktor debiutował na scenie Teatru im. J. Słowackiego w Krakowie rolą
Jony’ego w inscenizacji Człowiek jak człowiek B. Brechta w reż. L. Zamkow
(1969). Występował m.in. w spektaklach Lidii Zamkow, Krystyny Skuszanki,
Jerzego Golińskiego, Jerzego Krasowskiego. W latach 1977-1979 był reżyserem
w Teatrze im. C.K. Norwida w Jeleniej Górze, a w latach 1979-1981 i 19881992 w Teatrze im. S. Jaracza w Łodzi. W latach 1981-1982 był dyrektorem
naczelnym i artystycznym w teatrze Polskim w Poznaniu, a w latach 1982-1985
w Teatrze im. J. Słowackiego w Krakowie. Funkcję dyrektora naczelnego pełnił
ponadto w Teatrze Nowym w Łodzi (1999-2002) oraz w Starym Teatrze im. H.
Modrzejewskiej w Krakowie (2002-2012). Od 1987 r. współpracuje z
krakowskim Teatrem STU, gdzie przygotował m.in. słynną inscenizację Opisu
obyczajów za panowania Augusta III J. Kitowicza pt. Opis obyczajów, czyli jak
zwyczajnie wszędzie się miesza złe do dobrego (1990). W latach 1998-2008 był
dziekanem Wydziału Reżyserii Dramatu PWST w Krakowie. Wyreżyserował
wiele cenionych i nagradzanych spektakli teatralnych oraz telewizyjnych, m.in.
Trans-Atlantyk W. Gombrowicza czy Prorok Ilja T. Słobodzianka. Dla Teatru
Telewizji zrealizował wiele spektakli, często jako wersje swoich przedstawień
teatralnych, m.in.: Pamiątki Soplicy i Listopad Rzewuskiego, Scenariusz dla
trzech aktorów oraz Kwartet dla czterech aktorów Schaeffera, Obywatel
Pekosiewicz Słobodzianka, Kto tu wpuścił dziennikarzy wg Millera, Szelmostwa
lisa Witalisa Brzechwy, Dzieci z Bullerbyn wg Lindgren. Swoimi
przedstawieniami towarzyszy współczesności, kpiąc często z polskich wad i
stereotypów, a także pytając serio o polski charakter narodowy.
MAREK KUCZYŃSKI – kompozytor, producent i twórca muzyki teatralnej i
filmowej. Członek Polskiej Akademii Filmowej i wykładowca Gdyńskiej
Szkoły Filmowej. Interesują go różne style muzyczne: od muzyki symfonicznej
i kameralnej poprzez jazz aż po muzykę elektroniczną. Ukończył Akademię
Muzyczną w Gdańsku. W swojej karierze skomponował muzykę do wielu
filmów dokumentalnych i animowanych, a także spektakli telewizyjnych. W
teatrze jako kompozytor zadebiutował w 1993 r. u boku Mirosława Borka w
spektaklu Bóg na podstawie Woody’ego Allena. Od 1998 r. stale współpracuje z
reżyserem i obecnym dyrektorem Teatru Muzycznego w Gdyni – Krzysztofem
Babickim. Łącznie skomponował muzykę do kilkudziesięciu przedstawień tego
reżysera w teatrach m.in. w Gdańsku, Lublinie, Katowicach, Poznaniu, Łodzi,
Wrocławiu i Gdyni. Jest autorem muzyki do kilku spektakli zrealizowanych
bądź zarejestrowanych specjalnie dla Teatru Telewizji, tj. Szklana klatka (reż.
M. Bork, 1994), Koriolan (reż. M. Bork, 1995), Słowik Warszawy (reż. Ryszard
Ber, 1995), Bohater naszego świata (reż. Ryszard Ber, 1997), Święty grzech
(reż. Bogdan Tosza, 2000), Dziady (reż. Krzysztof Babicki, 2011) i Idąc rakiem
(reż. Krzysztof Babicki, 2012). Jest laureatem wielu nagród, w tym m.in.
Złotego Lwa – nagrody na Festiwalu Filmowym w Gdyni za muzykę do filmu
Mirosława Borka Cudze szczęście, nagrody Wojewody Pomorskiego za
najlepszą muzykę teatralną, Nagrody Głównej w konkursie na Hejnał
Tysiąclecia Gdańska, Złotej Maski oraz nagrody na Opolskich Konfrontacjach
Teatralnych „Klasyka Polska” za muzykę do Wyzwolenia S. Wyspiańskiego w
reżyserii K. Babickiego. Nagrywa i koncertuje z najlepszymi polskimi
muzykami i zespołami takimi, jak m.in. Orkiestra Sinfonia Varsovia czy Polska
Filharmonia Kameralna.
MAREK PRUCHNIEWSKI – dramatopisarz, scenarzysta, autor słuchowisk
radiowych. Wykładowca w Szkole Laboratorium Dramatu oraz w Warszawskiej
Szkole Fotografii i Grafiki Projektowej. Skończył liceum ekonomiczne oraz
studium oligofrenopedagogiki. Pracował m.in. jako sprzedawca w salonie
handlowo-wystawowym, wychowawca niepełnosprawnych dzieci oraz przez
wiele lat jako bibliotekarz. Jego pierwsza sztuka Paryż (1987) zdobyła drugą
nagrodę w konkursie na debiut dramaturgiczny zorganizowanym przez Teatr
Ateneum w Warszawie. Jest autorem sztuk: Armia (tekst wyreżyserował Paweł
Kamza dla Teatru Dramatycznego w Legnicy, 1993), Kilka chwil, Historia noża
(sztukę dla Teatru Telewizji wyreżyserował Jacek Skalski, 1995), Pielgrzymi
(tekst został wyreżyserowany m.in. przez Macieja Dejczera dla Teatru TV,
2002), Łucja i jej dzieci (dramat został wystawiony w Teatrze TV w reżyserii
Sławomira Fabickiego, 2003), Wesołe miasteczko – prawie bajka (sztukę dla
Teatru TV wyreżyserował Sławomir Fabicki, 2004 roku) oraz Kontrym (tekst
wyreżyserował Marcin Fischer dla Teatru Telewizji, 2010). Napisał także
scenariusze do filmów fabularnych: Z odzysku i Miłość (reż. Sławomir Fabicki)
oraz Moja krew (reż. Marcin Wrona). Za sztukę Historia noża otrzymał nagrodę
w ogólnopolskim Konkursie Dramaturgicznym ogłoszonym przez OTVP w
Katowicach, Oddział SPP w Katowicach oraz Teatr TV (Katowice, 1993). Za
tekst sztuki Łucja i jej dzieci został nagrodzony Grand Prix IV Festiwalu Teatru
Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry – Sopot 2004.
Spektakl Teatru Telewizji Kontrym w reż. Marcina Fischera na podstawie
scenariusza Pruchniewskiego zdobył Grand Prix XI Festiwalu „Dwa Teatry” w
2011 r. Sztuki Moja wina oraz Nasz syn były nominowane do Gdyńskiej
Nagrody Dramaturgicznej.
ADAM SIKORA – operator filmowy, reżyser, scenarzysta, fotografik, malarz,
pedagog. Absolwent Wydziału Operatorskiego w PWSFTviT w Łodzi (1988).
Współzałożyciel Studia Form Telewizyjnych przy katowickim ośrodku TVP.
Jest autorem zdjęć do blisko dwudziestu filmów dokumentalnych, seriali i
programów telewizyjnych i tyleż samo fabularnych, z których te zrealizowane
wspólnie z Lechem Majewskim (Pokój saren, Wojaczek, Angelus, Młyn i krzyż),
Jerzym Skolimowskim (Cztery noce z Anną, Essentials Killing) i Piotrem
Dumałą (Las) przyniosły mu wiele nagród filmowych. W Teatrze Telewizji
debiutował przy spektaklu Gry przedmałżeńskie (reż. Urszula Urbaniak, 1997).
Od tamtej pory zrobił zdjęcia do kilkudziesięciu spektakli telewizyjnych
emitowanych w poniedziałkowym Teatrze Telewizji (m.in. Antygona w reż.
Andrzeja Seweryna), Studiu Teatralnym Dwójki (m.in. Ogień w głowie w reż.
Piotra Łazarkiewicza) oraz telewizyjnych rejestracji przedstawień na antenie
TVP Kultura, w tym m.in. Wymazywanie w reż. Krystiana Lupy i Opowiadania
dla dzieci w reż. Piotra Cieplaka. Zdobywca prestiżowych nagród za najlepsze
zdjęcia na festiwalach filmowych, m.in. Orła za film Cztery noce z Anną i
Złotego Lwa za Essential Killing w reż. Jerzego Skolimowskiego oraz
Czeskiego Lwa przyznawanego przez Czeską Akademię Filmową i Telewizyjną
za film W cieniu w reż. Davida Ondřička. Kilkakrotnie nagrodzony na Festiwalu
Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry”, w tym za
najlepsze zdjęcia w przedstawieniu Intryga i miłość (reż. Maciej Prus, 2005)
oraz za twórczą realizację spektaklu teatralnego Wymazywanie (reż. Krystian
Lupa, 2011).