podstawowe informacje dotyczące udzielania ulg w

PODSTAWOWE INFORMACJE DOTYCZĄCE UDZIELANIA ULG W SPŁACIE
ZOBOWIĄZAŃ PODATKOWYCH W SEKTORZE PRODUKCJI ROLNEJ
ORAZ DOPŁAT DO MATERIAŁU SIEWNEGO
W sytuacji powstania trudności w regulowaniu zobowiązań podatkowych, podatnik może skorzystać z pomocy
organu podatkowego w zakresie spłaty zobowiązań podatkowych. Podatnicy mają prawo ubiegać się o udzielanie ulg w
spłacie zobowiązań podatkowych w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub ważnym
interesem publicznym.
Ulgi te, zgodnie z art. 67a Ordynacji podatkowej, mogą przybrać formę odroczenia terminu płatności podatku lub
rozłożenia zapłaty podatku na raty, odroczenia lub rozłożenia na raty zapłaty zaległości podatkowej wraz z odsetkami za
zwłokę lub odsetek określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a Ordynacji podatkowej. Udzielane ulgi mogą również
polegać na umorzeniu w całości lub w części zaległości podatkowych lub umorzeniu odsetek od zaległości podatkowych
lub opłaty prolongacyjnej.
Z treści art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej wynika, że przesłanką udzielenia ulg w spłacie zobowiązań
podatkowych jest ważny interes podatnika lub interes publiczny.
Należy mieć na uwadze, że ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych, wymienione w art. 67a ustawy Ordynacja
podatkowa, udzielane przedsiębiorcom, stanowią, zgodnie z przepisami prawa wspólnotowego, pomoc publiczną.
Pomoc taka jest dopuszczalna tylko w ściśle określonych sytuacjach, wynikających z obowiązującego na terytorium
Polski prawodawstwa Wspólnoty Europejskiej oraz polskich unormowań.
Organ podatkowy może udzielać ulg w spłacie zobowiązań podatkowych podatnikom prowadzącym działalność
gospodarczą, jeżeli oprócz przesłanek ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego zostaną spełnione warunki
wymienione w art. 67b ustawy Ordynacja podatkowa, a mianowicie:
1) ulgi te nie stanowią pomocy publicznej,
2) ulgi te stanowią pomoc de minimis w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach
prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis,
3) ulgi stanowią pomoc publiczną udzieloną na cele wymienione enumeratywnie w art. 67b § 1 pkt 3 Ordynacji
podatkowej (m.in. na szkolenia, zatrudnienie, na rozwój małych i średnich przedsiębiorstw).
Z chwilą akcesji Rzeczpospolitej Polskiej do Unii Europejskiej (tj. z dniem 1 maja 2004 r.), Polska zobowiązana jest
stosować bezpośrednio wspólnotowe przepisy dotyczące warunków dopuszczalności i zasad udzielania pomocy
publicznej dla przedsiębiorców.
Udzielanie wsparcia dla przedsiębiorców ze środków publicznych, w tym w postaci ulg w spłacie zobowiązań
podatkowych, podlega regułom unijnego prawa konkurencji, którego integralnym elementem są zasady kontroli
udzielania przez państwo członkowskie pomocy dla przedsiębiorców.
Oznacza to, że udzielanie preferencji podatkowych dla przedsiębiorców następuje na podstawie bezpośrednio
obowiązujących aktów prawa wspólnotowego, stanowiących źródło unijnego prawa pomocy publicznej. Akty prawa
krajowego stanowią jedynie formalną podstawę wdrożenia preferencji podatkowych.
Źródłem materialnego prawa pomocy publicznej jest Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE C 83/47
z dnia 30.03.2010 r.) oraz wydawane na jego podstawie prawo wtórne. Podstawową regulacją dla oceny dopuszczalności
pomocy publicznej są postanowienia art. 107 ust. 1 Traktatu (dawniej art. 87 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę
Europejską), który stanowi, że 'wszelka pomoc przyznawana przez Państwo Członkowskie lub przy użyciu zasobów
państwowych w jakiejkolwiek formie, która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji poprzez sprzyjanie
niektórym przedsiębiorstwom lub produkcji niektórych towarów, jest niezgodna ze wspólnym rynkiem w zakresie,
w jakim wpływa na wymianę handlową między Państwami Członkowskimi'.
W rozumieniu obecnie obowiązującego art.107 ust.1 TFUE, każde wsparcie udzielane przedsiębiorstwu jest uznawane za
pomoc publiczną, o ile jednocześnie spełnione są następujące warunki:
- jest przyznawane przez Państwo lub pochodzi ze środków państwowych,
- udzielane jest na warunkach korzystniejszych niż oferowane na rynku,
- ma charakter selektywny (uprzywilejowuje określone przedsiębiorstwo lub przedsiębiorstwa albo produkcję
określonych towarów),
- grozi zakłóceniem lub zakłóca konkurencję oraz wpływa na wymianę handlową między Państwami członkowskimi UE.
Przedsiębiorca, składając wniosek o udzielenie preferencji podatkowej, zobligowany jest – obok wskazania
rodzaju ulgi do równoczesnego wskazania jednego z enumeratywnie wyliczonych rodzajów przysporzeń,
w ramach którego ubiega się o ulgę w zapłacie zobowiązań podatkowych na podstawie art. 67b § 1 Ordynacji
podatkowej.
Udzielanie ulg jako przysporzenia nie stanowiącego pomocy publicznej
Wnioskowanie przez przedsiębiorcę o przysporzenie nie stanowiące pomocy publicznej, oznacza, że wnioskodawca
ubiega się o preferencję spoza systemu pomocy państwa.
Warunkiem udzielenia tego rodzaju przysporzenia jest wykazanie, że wnioskowane przysporzenie nie stanowi pomocy
publicznej w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE ,tzn. nie występują łącznie poszczególne przesłanki, zawarte w treści
wskazanego przepisu.
Udzielanie ulg w ramach pomocy de minimis
Komisja Europejska, nawiązując do rzymskiej zasady de minimis non curat lex (Prawo nie troszczy się o drobiazgi)
przyjęła, że wsparcie przedsiębiorców do określonego kwotowo pułapu, z uwagi na relatywnie niską wartość pomocy, nie
spełnia wszystkich kryteriów z art. 107 ust. 1 TFUE i w związku z tym może być ono udzielane przedsiębiorcom
z pominięciem ogólnych zasad udzielania pomocy publicznej.
Ordynacja podatkowa jest jednym z wielu aktów prawnych w systemie prawa krajowego, który ma status programu
pomocowego i stanowi formalnoprawną podstawę do udzielenia wsparcia w ramach pomocy de minimis. Udzielanie ulg
w spłacie zobowiązań podatkowych na wniosek przedsiębiorcy w ramach pomocy de minimis, następuje w zakresie i na
zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego, dotyczących pomocy w ramach
zasady de minimis.
Obowiązującym aktem prawnym, w którym określone zostały materialnoprawne reguły dopuszczalności
pomocy de minimis w rolnictwie jest Rozporządzenie Komisji (WE) Nr 1535/2007 z dnia 20 grudnia 2007 r.
w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy de minimis w sektorze produkcji
rolnej (Dz. Urz. UE L 337 z 21.12.2007). Powyższe rozporządzenie stosowane jest wprost, w każdej
zindywidualizowanej sprawie.
Podatnicy ubiegający się o pomoc de minimis w rolnictwie mogą ubiegać się o wsparcie w ramach limitu pomocy
7.500 EUR w danym roku obrotowym oraz w ciągu poprzedzających go dwóch lat obrotowych.
Przedsiębiorcy ubiegający się o pomoc de minimis w rolnictwie, składając wniosek o wsparcie, muszą mieć na uwadze
treść Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11.06.2010 r. w sprawie informacji składanych przez podmioty ubiegające
się o pomoc de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie (Dz. U. z 2010r. Nr 121 poz. 810)
wydanego na podstawie delegacji ustawowych, zawartych w art. 37 ust. 2 oraz ust. 6 ustawy o postępowaniu w sprawach
dotyczących pomocy publicznej. Ww. uregulowania nakładają na wnioskodawców obowiązek przedłożenia określonych
informacji na formularzu, stanowiącym integralną część wniosku o udzielenie preferencji.
Udzielanie ulg w ramach poszczególnych przeznaczeń wyszczególnionych w treści art. 67b § 1 pkt 3 Ordynacji
podatkowej
Ustawa Ordynacja podatkowa wskazuje także rodzaje przeznaczeń, w ramach których możliwe jest udzielanie ulg
w spłacie zobowiązań podatkowych stanowiących pomoc publiczną. Należą do nich między innymi ulgi udzielane w celu
naprawienia szkód wyrządzonych przez klęski żywiołowe lub inne nadzwyczajne zdarzenia - mogą być one udzielane
wyłącznie w ramach programów pomocowych określonych w odrębnych przepisach lub jako pomoc indywidualna.
Wniosek podatnika prowadzącego działalność gospodarczą o ulgę w spłacie zobowiązań podatkowych rozpatrywany jest
indywidualnie. Warunkiem udzielenia wnioskowanej preferencji jest występowanie przesłanki ważnego interesu
podatnika oraz interesu publicznego. Są to kryteria niedookreślone, których treść zostaje zindywidualizowana na tle
konkretnej sprawy, w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy. Analizie podlegają między innymi: przyczyny
powstania zaległości, przyczyny niemożności zapłaty należności publicznoprawnych w ustawowych terminach; aktualna
sytuacja finansowa, majątkowa, a nadto – w przypadku wniosku przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną – jego aktualna
sytuacja finansowa, rodzinna i zdrowotna. Ocenia się także charakter trudności płatniczych (przejściowe,
długofalowe), działania zmierzające do poprawy sytuacji, źródła finansowania działalności, a także postawę podatnika
w realizacji obowiązków podatkowych. Podejmując rozstrzygniecie w danej sprawie, organy podatkowe kierują się
założeniem, iż ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych to rozwiązanie nadzwyczajne, których zastosowanie stanowi
odstępstwo od konstytucyjnej zasady powszechnego ponoszenia ciężarów oraz świadczeń publicznoprawnych.
JAK MOŻNA UBIEGAĆ SIĘ O ULGI W SPŁACIE PODATKÓW
1. Kiedy ubiegać się o ulgę.
Każdy podatnik ma prawo ubiegać się o udzielenie ulg w spłacie zobowiązań podatkowych w przypadkach
uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub ważnym interesem publicznym.
2. Kto udziela ulgi
Podmiotem udzielającym ulgi w Gminie na podstawie Ordynacji podatkowej jest Burmistrz - jako organ pierwszej
instancji.
3. Złożenie wniosku
Podatnik, który chciałby uzyskać ulgę w spłacie zobowiązań podatkowych, składa odpowiedni wniosek. W przypadku
wniosku składanego przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, trzeba pamiętać o bardzo istotnym
wymogu, który nie występuje w przypadku, gdy wnioskodawcą jest osoba fizyczna niebędąca przedsiębiorcą. Podatnik
będący przedsiębiorcą przygotowując wniosek musi wziąć pod uwagę nie tylko przepisy Ordynacji Podatkowej, ale
również przepisy regulujące zasady udzielania pomocy publicznej przedsiębiorcom. Wynika to z obowiązku
respektowania zasady równej konkurencji, czyli jednej z podstawowych zasad, na których oparte jest funkcjonowanie
wspólnego europejskiego rynku. Powyższy wniosek powinien zawierać w szczególności:
- dane indentyfikacyjne - imię, nazwisko,
- adres,
- rodzaj ulgi podatkowej (np. rozłożenie podatku na raty),
- rodzaj i wysokość zobowiązania, którego dotyczy wniosek
- uzasadnienie wniosku, w tym argumenty potwierdzające ważny interes podatnika lub ważny interes publiczny (wraz z
dokumentami potwierdzającymi argumentację).
W przypadku wniosku o przyznanie ulg w formie odroczenia lub rozłożenia na raty podatku, zaległości podatkowej wraz
z odsetkami za zwłokę, trzeba pamiętać, że wniosek powinien dodatkowo zawierać propozycję uregulowania
zobowiązania, tj. terminy zapłaty, ilość oraz wysokość rat, w których wnioskodawca chciałby uregulować należność.
Przepisy ustawy Ordynacja podatkowa wymagają także od podatnika dołączenia do wniosku dodatkowych dokumentów:
np. osoba fizyczna składa oświadczenie o sytuacji finansowej i stanie majątkowym, a także dokumenty potwierdzające
argumentację podatnika w zakresie jego ważnego interesu (lub ważnego interesu publicznego) oraz potwierdzające
informacje zawarte w oświadczeniu o stanie majątkowym, świadczące o sytuacji materialnej i finansowej podatnika oraz
członków jego rodziny. W szczególności są to dokumenty:
1) dotyczące prowadzonej działalności gospodarczej,
2) potwierdzające fakt uzyskiwania dochodów przez członków rodziny pozostających we wspólnym gospodarstwie
domowym (np. zaświadczenie o dochodach netto z zakładu pracy, odcinek emerytury lub renty),
3) dotyczące comiesięcznych opłat ponoszonych w związku z utrzymaniem gospodarstwa domowego (np. czynsz, opłaty
za energię elektryczną, gaz, telefon, raty kredytów),
4. Działania Urzędu
Złożony wniosek jest weryfikowany przede wszystkim pod względem jego zgodności z przepisami prawa podatkowego i
regulacjami dotyczącymi pomocy publicznej. W przypadku wniosku, który nie spełnia wszystkich wymogów, organ
podatkowy wzywa wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie siedmiu dni od daty doręczenia wezwania. Istnieje
również możliwość wezwania podatnika w celu złożenia dodatkowych wyjaśnień lub dokumentów niezbędnych do
rozstrzygnięcia sprawy. Organ podatkowy ustala stan faktyczny, w tym głównie sytuację finansową, rodzinną i życiową
konkretnego podatnika istniejącą w dacie rozstrzygnięcia sprawy.
Podatnik ubiegający się ulgę w spłacie zobowiązań podatkowych może aktywnie uczestniczyć w każdym stadium
postępowania podatkowego, może też wypowiedzieć się w sprawie zebranego materiału dowodowego przed wydaniem
decyzji oraz dołączyć dokumenty mające znaczenie dla sprawy.
Po przeprowadzeniu postępowania organ podatkowy wydaje decyzję w sprawie przyznania albo odmowy przyznania ulg
w spłacie zobowiązań podatkowych.
Dopłaty
W ramach pomocy de minimis rolnicy mogą skorzystać z dopłat do zużytego do siewu lub sadzenia materiału kategorii
elitarny lub kwalifikowany.
Stawka dopłaty do 1 ha powierzchni gruntów obsianych lub obsadzonych materiałem siewnym kategorii elitarny lub
kwalifikowany wynosi:
- 100,00 zł. w przypadku zbóż,
- 160 zł. w przypadku roślin strączkowych,
- 500 zł. w przypadku ziemniaków.
Dopłatami objęto następujące gatunki roślin uprawnych;
1) w przypadku zbóż:
- pszenica zwyczajna,
- żyto,
- jęczmień,
- pszenżyto,
- owies,
- mieszanki zbóż,
2) w przypadku roślin strączkowych:
- łubin (żółty wąskolistny lub biały),
- groch siewny,
- bobik,
- wyka siewna,
3) ziemniaki.