Zgłoszenie uwag do projektu ustawy o efektywności

Tabela – Zgłoszenie uwag do projektu ustawy o efektywności energetycznej (druk sejmowy nr 3514)
Numer
artykułu
Treść postulatu
Uzasadnienie postulatu
Proponowana treść artykułu
Zgłaszający
Art. 3 pkt 12 Wprowadzenie
definicji poprawy
efektywności
energetycznej
Taka definicja jest zawarta w art. 3 pkt c) dyrektywy 2006/32/WE,
której transpozycję stanowić ma ustawa. Zgodnie z ustaloną praktyką
Komisji Europejskiej i orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości
UE, transpozycja dyrektyw w zakresie definicji musi być ścisła. Brak
definicji „poprawy efektywności energetycznej” jest nieuzasadniony,
gdyż Projekt wielokrotnie odwołuje się do tego pojęcia. Brak tego
pojęcia może spowodować problemy interpretacyjne i w rezultacie
zmniejszenie skuteczności ustawy.
Fundacja
Zmienić art. 3 pkt 12) poprzez
ClientEarth
wprowadzenie zapisu „12) poprawa
efektywności energetycznej – zwiększenie Polska
efektywności końcowego wykorzystania
energii dzięki zmianom technologicznym,
gospodarczym lub zmianom zachowań;” i
odpowiednio zmienić numerację
następnych punktów.
Art. 4 ust. 1 Wydłużyć termin
obowiązywania
ustawy do 2020
roku, z
perspektywą
kontynuacji do
roku 2030.
Za przedłużeniem trwania ustawy przemawiają względy polityczne
oraz praktyczne.
Dodać zdanie drugie w brzmieniu Fundacja
„Krajowy cel w zakresie oszczędnego ClientEarth
gospodarowania energią na lata 2017- Polska
2020 zostanie ustalony do dnia 31 grudnia
2015 r. oraz na lata 2021-2030 zostanie
ustalony do dnia 31 grudnia 2019.”
Ustawa powinna wspierać realizację przyjętych przez rząd
dokumentów – „Pakiet klimatyczno-energetyczny” oraz zakładającą
wzrost efektywności długoterminową strategię rozwoju sektora
energetycznego zawartą w dokumencie „Polityka energetyczna polski
do 2030”. Minimalny horyzont czasowy jest wyznaczony przez
dyrektywę 2006/32/WE w art. 4 ust. 1. Dyrektywa ta z uwagi na fakt,
iż jest wydana na podstawie art. 175 ust. 1 Traktatu o utworzeniu
Wspólnoty Europejskiej (obecnie art. 192 ust. 1 Traktatu o
funkcjonowaniu Unii Europejskiej), więc zakłada tzw. minimalną
harmonizację, dopuszcza więc wyznaczenie dalej sięgającego
horyzontu czasowego. Należy także zauważyć, że transpozycja
dyrektywy 2006/32/WE w Polsce jest opóźniona o kilka lat (termin
transpozycji minął w dniu 17 maja 2008 r., art. 18 ust. 1 dyrektywy
2006/32/WE). W związku z tym pierwszy horyzont czasowy
powinien zostać przedłużony na okres trwania „Pakietu...” do roku
2020, a drugi do 2030, zgodnie z „Polityką energetyczną...”.
Konsekwencją określenia krajowego celu do roku 2016, bez
stwierdzenia, że cel ten będzie przedłużony, będzie fakt, że białe
certyfikaty utracą wartość rynkową w 2016 r. Z powodu tak
krótkiego horyzontu czasowego mechanizm białych certyfikatów
może nie zadziałać, gdyż inwestorzy sektora prywatnego podejmują
inwestycje w oparciu o kalkulacje dotyczące dłuższych okresów
czasu.
Art 6 ust. 1. j.w
j.w.
W art. 6 ust. 1 dodać na końcu „i na lata
późniejsze do 2030 r.”
Art. 6 ust. 2 Włączyć celu
pkt 1) lit a
indykatywnego do
KPD
Krajowy plan działań, jeśli ma być skutecznym instrumentem
powinien zawierać cel indykatywny.
po przecinku dodać : „wraz z określeniem Fundacja
ClientEarth
celu indykatywnego”.
Polska
Proponowane rozwiązanie stanowi wypełnienie art. 5 dyrektywy
2006/32/WE. Nakazuje ona, aby jednostki sektora publicznego
pełniły wzorcową rolę w dziedzinie objętej przepisami dyrektywy,
tzn. w zakresie oszczędnego gospodarowania energią.
Proponowane brzmienie:
Fundacja
Art. 11.1. Jednostka sektora publicznego ClientEarth
jest obowiązana od zaoszczędzenia w
Polska
ciągu roku energii finalnej w ilości nie
mniejszej niż 1% średniego zużycie tej
energii w ciągu roku, z zastrzeżeniem ust.
3, przy czym uśrednienie obejmuje trzy
kolejne lata poprzedzające dany rok
kalendarzowy.
2. Jednostka sektora publicznego realizuje
zadanie w zakresie oszczędnego
gospodarowania energią ze środków
własnych.
3. Jednostka sektora publicznego
sporządza, co najmniej raz na 5 lat audyt
efektywności energetycznej
eksploatowanych urządzeń technicznych,
instalacji lub obiektów o powierzchni
powyżej 1000m², których jest właścicielem
lub zarządcą.
4. Jeżeli z przeprowadzonego audytu
energetycznego, o którym mowa w art. 11,
wynika, że jednostka sektora publicznego
nie ma możliwości technicznych lub
ekonomicznych zaoszczędzenia energii w
ilości, o której mowa w ust. 1, jednostka ta
realizuje cel w zakresie oszczędnego
gospodarowania energią w ilości
mniejszej niż określona w ust. 1, stosując
co najmniej jeden ze środków poprawy
efektywności energetycznej, o których
mowa w art. 10 ust. 2 pkt 1-3.”.
Art 11.
Nałożenie na
jednostki sektora
publicznego
obowiązku
zaoszczędzenia, w
każdym roku 1%
średniego zużycia
energii finalnej w
ciągu roku oraz
zmiana w
obowiązku
przeprowadzania
audytu
energetycznego
W rozdziale 3 projektu ustawy zostały określone zadania jednostek
sektora publicznego w zakresie efektywności energetycznej. Nie ma
jednak żadnej gwarancji, że okażą się one wystarczające do
wywiązywania się przez sektor publiczny z obowiązku odgrywania
wzorcowej roli w zakresie oszczędnego gospodarowania energią.
Dlatego zasadnym wydaje się zobowiązanie przynajmniej jednostek
sektora publicznego, o których mowa w art. 9 ustawy z dnia 27
sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z
późn. zm.), do zaoszczędzenia do dnia 31 grudnia 2015 r., w każdym
roku, energii finalnej w ilości nie mniejszej niż 1 % średniego
zużycia tej energii przez tę jednostkę w ciągu roku, co odpowiada
poziomowi niezbędnemu dla realizacji, nakazanego w dyrektywie,
celu indykatywnego w zakresie oszczędności energii.
Propozycja, aby jednostki sektora publicznego sporządzały audyt co
najmniej raz na 5 lat (a nie raz na 10 lat) uzasadnione jest
spodziewanymi oszczędnościami energii oraz środków publicznych
w wyniku audytu i podjętych zadań w zakresie oszczędzania energią.
Propozycja, aby audyt sporządzany był raz na 10 lat nie koresponduje
z minimalnym założonym horyzontem czasowym ustawy (2016). W
praktyce, w horyzoncie czasowym do 2016 r. jednostki sektora
publicznego nie musiałyby sporządzać audytu energetycznego, gdyż
nie minął by okres 10 lat. Tym samym w obecnym brzmieniu zapis
Projektu w tym brzmieniu jest normą pustą.
Art. 18 ust.
Przesunięcie w
Fundacja
ClientEarth
Polska
Brak przekonującego uzasadnienia do dopuszczania do zgłaszania do Art. 18 ust. 2 pkt 1) otrzymuje brzmienie: Fundacja
2 pkt 1)
czasie okresu od
którego mogą być
realizowane
przedsięwzięcia
służące poprawie
efektywności
energetycznej,
które mogą być
zgłoszone do
przetargu.
przetargu przedsięwzięć, które zostały zrealizowane przed „zakończone przed dniem 1 stycznia 2011 ClientEarth
uchwaleniem lub wejściem w życie ustawy. W sytuacji, gdy r.”
Polska
przedsięwzięcie zostało już zrealizowane nie ma uzasadnienia dla
udzielania temu przedsięwzięciu dodatkowej korzyści w postaci
możliwości zgłaszania go przetargu i potencjalnie uzyskanie
świadectwa
efektywności
energetycznej.
W
przypadku
zrealizowanych przedsięwzięć nie spełniona jest zasada tzw. „efektu
zachęty”.
Art. 34 ust.
1 i ust. 2
Usunięcie
uznaniowości
decyzji Prezesa
URE w zakresie
decydowania o
nakładaniu kar
pieniężnych.
W obecnym brzmieniu przepis ten przyznaje Prezesowi URE
olbrzymią władzę uznaniową, gdyż od jego uznania zależeć będzie
czy nałoży czy też nie nałoży kary pieniężnej. Jest to rozwiązanie
korupcjogenne. Należy podkreślić, że analogiczne kompetencje
Prezesa URE dotyczące nadkładania kar pieniężnych, określone w
ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (np. w
odniesieniu do niewypełniania obowiązków z zakresu świadectw
pochodzenia z kogeneracji, czy zakupu energii ze źródeł
odnawialnych) są skonstruowane jako obowiązki bezwzględnie
wiążące a nie uznaniowe. Wyraża się to w sformułowaniu art. 56 ust.
1 ustawy Prawo energetyczne: „Karze pieniężnej podlega, ten kto :”
Ponadto przyjęcie ustawy z obecnym brzmieniem art. 34 ust. 1 i ust.
2 będzie wadliwe z punktu widzenia zapewnienia skuteczności
ustawy. Ustawa, która nakłada obowiązki, zaś za ich przestrzeganie
przewiduje tylko kary, które mogą (ale nie muszą) być nałożone (lex
imperfecta) będzie więc sprzeczna z zasadami techniki
prawodawczej.
W art. 34 ust. 1 zwrot „Prezes URE może
nałożyć” zastępuje się zwrotem „Prezes
URE nakłada”.
W art. 34 ust. 2 zwrot „Prezes URE może
nałożyć” zastępuje się zwrotem „Prezes
URE nakłada”
Fundacja
ClientEarth
Polska