ukryte - Wydział Sztuk Pięknych

U K R Y T E
- V INTERDYSCYPLINARNE SPOTKANIA STUDENTÓW
GIARTINO – OGRÓD SZTUKI
16 – 20 maja 2016 r.
Z udziałem studentów z: Akademii Sztuk Pięknych we Lwowie; Akademii Sztuk
Pięknych w Warszawie; Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu; Uniwersytetu
Artystycznego w Poznaniu i Wydziału Sztuk Pięknych UMK
Zakład Plastyki Intermedialnej, Wojewódzki Ośrodek Animacji Kultury,
Galeria Nad Wisłą w Toruniu
Bezpośrednim bodźcem dla tematu „Ukryte”, w ramach wydarzenia „Giartino – Ogród
sztuki” - cyklicznych studenckich spotkań, była przestrzeń otaczająca budynek Zakładu Plastyki
Intermedialnej, w dużej części gęsto porośnięta drzewami. Naturalne otoczenie stwarza okazję do
zabawy w chowanego. Inspiruje do wykreowanie dzieła, które wtapia się w pejzaż, jest
przedłużeniem wytworów natury – drzew, trawy, ziemi. Jednak słowo „Ukryte” ma znacznie szerszy
zakres.
Ukryte, inaczej niewidoczne. Niewidoczne ale istniejące. Gdzieś. Występujące na zewnątrz
– zakamuflowane. Leżące na dnie szuflady, szafy, zakopane w ziemi lub w głębokich warstwach
nieświadomości.
Owa tajemnica może przyjąć formę materialną w postaci skarbów, prezentów, artefaktów,
które pozostają ważne dla nas, mamy ich świadomość, co jakiś czas powracamy do nich, choć dla
innych pozostają nieważne, niewidoczne. Istnieją również jako przedmioty, których nie chcemy
oglądać, upchane w pudłach, zalegające w piwnicach i na strychach – przykryte pajęczyną i
kurzem – czekające, aż usuniemy je bezpowrotnie lub przywrócimy do łask.
Czasem „Ukryte” występuje w postaci pozytywnej – to nasze potencjały, talenty, których nie
odkryliśmy, nie ujawniliśmy, a w skrajnych sytuacjach zdławiliśmy. To słodkie tajemnice.
W psychologii Carla Gustawa Junga pojęcie cienia reprezentuje to co w naszej psychice
jest schowane, wyparte a jednocześnie istniejące, zespolone z naszą istotą. Dopiero z naszym
cieniem stanowimy całość. Cień symbolizuje naszą „drugą stronę', naszego „ciemnego brata”. „W
swoim aspekcie indywidualnym cień reprezentuje „osobistą ciemność” jako uosobienie tych treści
naszej psyche, które w ciągu naszego życia zostały niedopuszczone, odrzucone, wyparte, które
jednak w pewnych okolicznościach mogą mieć także pozytywny charakter; w aspekcie zbiorowym
cień reprezentuje ogólnoludzką ciemną stronę w nas, wrodzoną każdemu człowiekowi skłonność
do rzeczy podrzędnych, mniej wartościowych i ciemnych.”1 Uświadomienie sobie własnego cienia,
próba konfrontacji z nim i integracji jest konieczna, by wznieść się na wyższy poziom świadomości.
Bez tego nasz cień staje się „czarny i gęsty”. Cień objawia się w symbolice marzeń sennych a
także w sferze jawy jako projekcja. To w innych dopatrujemy się wad i drażniących przypadłości.
W aspekcie zbiorowym to wszelkie tabu. Człowiek, który konfrontuje się z tym co w nim ukryte, ze
swoim „ciemnym bratem”, wie, „że cokolwiek jest złego w świecie, jest także w nim samym.”
Uczymy się życia z własnym cieniem w gabinecie psychoterapeuty, i w wewnętrznym szczerym
dialogu, również poprzez artystyczną ekspresję.
Nosimy w sobie także bolesne doświadczenia, które stają się tajemnicą – już nie słodką
lecz wstydliwą, jakąś blizną i skazą, zapisaną w pamięci komórkowej, którą starannie chowamy
przed światem, tuszujemy na własny sposób – czasem ironią i sarkazmem, czasem wycofaniem,
nerwicą i depresją. Zdarza się, że wydarzenie z przeszłości, którego się wstydzimy, o którym
zapomnieliśmy, powraca w postaci wspomnienia lub analogicznego zdarzenia, domagając się
oczyszczenia i uzdrowienia.
Autor tekstu wprowadzającego – dr Joanna Chołaścińska
Wszystkich chętnych do wzięcia udziału w Giartino proszę o kontakt pod adresem:
[email protected]
1
J. Jacobi, Psychologia C. G. Junga, tłum. S. Łypacewicz, Warszawa 2001, s. 153 - 154