Mistrzynie w sporcie

Mistrzynie w sporcie
Przed stu laty uważano, że sport i
intensywny ruch na świeżym powietrzu
jest niebezpieczny dla kobiet i
„nieobyczajny”. Kobieta w spodniach,
jadąca na rowerze budziła sensację,
oburzenie i sprzeciw. Uważano, że
odpowiedni dla kobiety jest tylko rower
trzykołowy. Podobnie pływaczki. Były one
zobowiązane do noszenia obszernych,
tuszujących figurę kostiumów. O tym, by
kobiety na równi z mężczyznami stanęły do
sportowej rywalizacji, baron de Coubertin – inicjator Igrzysk Olimpijskich ery nowożytnej – nie chciał
nawet słyszeć.
Kobiety, mając zakaz udziału w Igrzyskach Olimpijskich, organizowały własne. Odbyły się one w
latach 1921-1934. Dopiero w 1928 roku na IX Igrzyskach Olimpijskich w Amsterdamie kobiety
uczestniczyły po raz pierwszy w konkurencjach lekkoatletycznych.
•
Obecnie kobiety wywalczyły sobie dostęp do uprawiania wszystkich dyscyplin sportu.
Wkład kobiet w sukcesy sportowe wielu krajów jest coraz poważniejszy. A jak jest w
Polsce?
Na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 2002 roku w 30-osobowej reprezentacji było tylko 5 kobiet. W
202-osobowym składzie reprezentacji na IO w Atenach kobiety stanowiły około 25 proc. Mimo
skromnej ilościowo obecności ich osiągnięcia stanowiły aż 70 proc. dorobku medalowego polskiej
reprezentacji!
Pytania do dyskusji:
•
Które z dyscyplin sportowych są najbardziej popularne wśród kobiet?
•
Czy zapasy to odpowiedni sport dla kobiet? Przygotuj listę argumentów za i przeciw.
•
Czy nagrody i kontrakty reklamowe mistrzyń sportu są takiej samej wysokości, jak te
oferowane mężczyznom?
•
Czy w Twojej szkole dziewczęta uprawiają sport? W jakich dyscyplinach?
Halina Konopacka (ur. 26 lutego 1900 w Rawie Mazowieckiej,
zm. 1989 w Daytona Beach na Florydzie) – polska lekkoatletka,
pierwsza polska złota medalistka olimpijska. Konkurencje: rzut
dyskiem, oszczepem, pchnięcie kulą, skok wzwyż, skok w dal.
Osiągnięcia:
•
IO w Amsterdamie – 1. miejsce w rzucie dyskiem;
•
Światowe Igrzyska Kobiet: 1926 r. – 1. miejsce w rzucie
dyskiem, 3. miejsce w pchnięciu kulą oburącz, 5. miejsce
w rzucie oszczepem oburącz, 1930 r. - 1. miejsce w rzucie
dyskiem;
•
trzykrotna rekordzistka świata w rzucie dyskiem: 1925 r. 31,22 m; 1927 r. 39,18; 1928 r. 39,62
m;
•
27-krotna Mistrzyni Polski w pchnięciu kulą, rzucie dyskiem, oszczepem, skoku wzwyż, 3boju, 5-boju, sztafecie 4x75 m, 4x100 m, 4x200 m;
•
23-krotna rekordzistka Polski.
Halina Konopacka przygodę ze sportem rozpoczęła od narciarstwa. Przypadkiem trafiła do sekcji
lekkoatletycznej, gdzie została wypatrzona przez trenera Baqueta. Rok później świętowała zdobycie
mistrzostwa Polski w rzucie dyskiem i pchnięciu kulą. O jej wszechstronności sportowej może
świadczyć 25. tytułów mistrzowskich zdobytych w kilku kategoriach lekkoatletycznych. W czasie
swojej sportowej kariery reprezentowała barwy klubu AZS Warszawa. Również znakomicie grała w
piłkę ręczną, jeździła konno, „szalała za kierownicą automobilu”. Jednym z najważniejszych wydarzeń
w życiu zawodniczki (a także w historii sportu polskiego) była olimpiada w Amsterdamie w 1928 roku.
21 lipca Halina Konopacka ustanowiła rekord świata w rzucie dyskiem i zdobyła pierwszy złoty medal
olimpijski dla Polski. Do końca swojej kariery nie została pokonana w rzucie dyskiem w żadnych
zawodach. W 1931 roku wycofała się z czynnego życia sportowego.
Podobnie jak sport, Konopacką pochłaniało pisanie wierszy i malarstwo. Pisała w „Wiadomościach
Literackich” i „Skamandrze”. W 1929 roku wydany został zbiór jej wierszy Któregoś dnia. Dużo także
malowała, podpisując obrazy pseudonimem Helen Georgie. Działała w strukturach sportowych, była
członkinią Zarządu Międzynarodowej Federacji Sportów Kobiecych, prezeską Oddziału
Warszawskiego Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej Kobiet. Aktywnie działała też w Polskim
Ruchu Olimpijskim i Związku Polskich Związków Sportowych. Gdy wybuchła II wojna światowa,
towarzyszyła mężowi Ignacemu Matuszewskiemu przy ewakuacji złota Banku Polskiego do Francji,
którą ten organizował i nadzorował. Po klęsce Francji (czerwiec 1940) wyjechała do USA (na Florydę).
Zmarła na Florydzie w 1989 roku. Kilkanaście miesięcy później jej prochy spoczęły na warszawskim
cmentarzu na Bródnie.
Źródło: Wikipedia