RadTech - Marian Moszoro

RadTech (A)
Byliśmy Trojanami, była Troja — Wergiliusz, „Eneida”.
Między młotem a kowadłem
Od maja 2006 roku Laurent Tomaszewski, prezes RadTech SA negocjował z amerykańskim
funduszem private equity warunki pozyskania 80 mln zł na dalszy rozwój firmy i wprowadzenie jej na
Warszawską Giełdę Papierów Wartościowych.
W połowie grudnia 2007 roku, chociaŜ wszystko zostało juŜ technicznie przygotowane, nie podjęto
Ŝadnych kroków formalnych. W miarę postępu w negocjacjach Roman Reppel, główny akcjonariusz
spółki posiadający 98% akcji, uświadamiał sobie, Ŝe rozwój ograniczony i samodzielne wprowadzenie
firmy na giełdę mogą być dla niego bardziej korzystne z finansowego punktu widzenia oraz pozwolą
mu na zachowanie kontroli nad firmą.
Natomiast Laurent uwaŜał, Ŝe dla dobra spółki i jej dalszego rozwoju dofinansowanie było
potrzebne od zaraz. Mocno zaangaŜował się w negocjacje z funduszem, a załogę motywował
ambitnymi planami rozwojowymi. Wycofanie się na tym etapie traktował jako osobistą poraŜkę, na
tyle, Ŝe gotów był zrezygnować z kierowania spółką.
Od Radomia na całą Polski i zagranicę
RadTech SA powstał w 1989 roku. Firmę załoŜyła grupa inŜynierów z Radomia skupiona wokół
Romana Reppela. Na początku firma zajmowała się głównie projektami dla telekomunikacji, ale z
czasem zaczęła rozwijać samodzielne projekty.
Z małej firmy, mieszczącej się w niewielkim biurze w Radomiu, RadTech przekształcił się w ciągu
tych 18 lat w firmę obsługującą klientów w całej Polsce i zagranicą. Był pierwszą firmą w tej części
Europy, która, we współpracy z kalifornijskim przedsiębiorstwem, wprowadziła światłowodowy
dostęp abonencki, na dwa lata przed takimi potentatami teleinformatycznymi jak Siemens, Lucent czy
Alcatel. Instalacje RadTechu działały w tak waŜnych obszarach jak energetyka, gazownictwo,
wodociągi i telekomunikacja. RadTech obsługiwał ponad 1/6 całej sieci Telekomunikacji Polskie SA
(naleŜącej do France Telecom) oraz zarządzał największą w Europie siecią transakcyjną, w której w
2007 roku zdalnie pracowało ponad 7000 urządzeń.
RadTech był autorem unikalnych w skali Polski i Europy systemów budowanych w oparciu o
własne rozwiązanie techniczne i ideę Kom-Pack, platformy, która słuŜyła integracji realizacji róŜnych
potrzeb klientów przy pomocy technologii bezprzewodowych. Atutami takiego podejścia był
praktyczny brak ograniczeń dla systemu i jego niespotykana elastyczność oraz moŜliwość dostępu do
systemu z praktycznie dowolnego miejsca na świecie. Przykładem zastosowania Kom-Packu była
rodzina inteligentnych sterowników komunikacyjnych, dzięki którym tworzono systemy pozwalające
monitorować jakość i bezpieczeństwo sieci wodociągowych, rurociągów gazowych, ropociągów
i rozległych sieci energetycznych. Dzięki tym rozwiązaniom klienci RadTechu mogli zdalnie
kontrolować stan swoich instalacji, ograniczać straty, optymalizować koszty i podnosić poziom
swoich usług oraz lepiej chronić środowisko naturalne.
Przypadek biznesowy przygotowano do XII edycji konkursu „Przedsiębiorczość, finanse i zarządzanie”, organizowanego przez Fundację
Edukacyjną Przedsiębiorczości (2008). Ma słuŜyć jako materiał dydaktyczny do dyskusji; jego celem nie jest ocena efektywności
prowadzonych przez firmę działań. Niektóre dane zostały zmienione.
© Marian Moszoro: [email protected].
śadna część niniejszego dokumentu nie moŜe być kopiowana bez zgody autora.
Ostatnie wydanie: 2009-03-11.
RadTech
Nowoczesne technologie pozwalały RadTechowi takŜe na realizację bardzo duŜych
i skomplikowanych projektów, jak na przykład bezprzewodowa sieć dostępowa dla duŜej firmy
kolporterskiej, która pozwalała na jednoczesne działanie w jednym systemie kilku tysięcy,
zbudowanych w oparciu o urządzenia Kom-Pack, bezprzewodowych punktów dostępowych, zdalnie
przekazujących dane z punktów sprzedaŜy detalicznej. Inne projekty opracowane przez RadTech
dotyczyły między innymi autoryzacji transakcji kart płatniczych czy transakcji doładowań telefonów
komórkowych. Kolejnym ciekawym projektem był system cyfrowego urzędu dla województwa
lubelskiego, który umoŜliwił wpięcie wszystkch jednostek samorządowych do jednego systemu
elektronicznego obiegu dokumentów, przez co sprawy mieszkańców mogły być załatwiane duŜo
szybciej i prościej (zob. Załącznik 2 i 3 z architekturą systemu oraz wyglądem interfejs systemu
Mehat).
Wykonanie tych projektów i wielu podobnych było moŜliwe dzięki znakomitej kadrze
inŜynierskiej i menedŜerskiej, oraz współpracy z najlepszymi uczelniami technicznymi. RadTech
budował własny program stypendialny i wewnętrzny program rozwoju.
W RadTechu wiedziano jak rozwiązywać problemy i realizować potrzeby klientów, łącząc wiedzę,
praktykę, oraz potencjał partnerów w jeden produkt. Był organizacją uczącą się, jego produkty i usługi
były na bieŜąco rozwijane. MoŜna było śmiało powiedzieć, Ŝe w kilku dziedzinach byli liderem na
skalę światową. W 2007 roku instalacje RadTechu znajdowały się w Austrii, Niemczech i Arabii
Saudyjskiej.
Rozwój RadTechu był ukierunkowany na:
• w obszarze telekomunikacji – budowę specjalizowanych systemów dostępowych;
• w obszarze informatycznym – kompleksową obsługę klientów zarządzających rozległymi sieciami
mediów i danych, likwidację fizycznego obiegu dokumentów;
• w obszarze automatyki – budowę i obsługę rozległych sieci przy pomocy specjalizowanych
rozwiązań i aplikacji typu SCADA lub AMR1.
W czerwca 2006 roku do zarządu spółki dołączył Laurent, a w styczniu 2007 roku został jej
Prezesem. Laurent skończył z wyróŜnieniem mechatronikę na Politechnice Warszawskiej a takŜe
prestiŜowy Advanced Management Program w IESE Business School. Miał – oprócz wspaniałej
rodziny – bogate doświadczenie w branŜy inŜynieryjnej: zanim przyszedł do RadTechu przez 20 lat
pracował w branŜy teleinformatycznej, m.in. dla takich firm, jak Siemens czy Ericsson. Przed samym
przyjściem do spółki RadTech przez cztery lata kierował zespołem, który co tydzień opiniował
projekty dla Zarządu Telekomunikacji Polskiej SA i Orange – w sumie ponad 2 tysiące projektów.
Laurent wprowadził do RadTechu organizację zarządzania – przejście od zarządzania
scentralizowanego z etapu załoŜycielskiego do „zarządzania przez cele, procesy i projekty”. Chciał
w ten sposób, jak sam mówił, uczynić z RadTechu „organizm przewidywalny, zamiast
stochastycznego”.
Reorganizacja strukturalno-funkcjonalna
Plany w zakresie dynamicznego rozwoju doprowadziły do zmiany w RadTechu. 2 października
2006 roku RadTech uległ procesowi konsolidacji. Przedsiębiorstwo RadTech, połączyło się z trzema
spółkami zaleŜnymi: RadTech Computer Systems, RadTech Bin-Automatic oraz RadTech Access.
W wyniku tego działania powstał jeden spójny organizm RadTech SA.
Plany RadTechu najlepiej ilustruje misja, jaką przyjęto do realizacji:
„Wykorzystując innowacyjność, wiedzę i wieloletnie doświadczenie firmy pragniemy pomagać
i wspierać naszych klientów poprzez wdraŜanie, rozwijanie i udoskonalanie ich systemów z zakresu
1
SCADA (z ang. Supervisory Control And Data Acquisition) – jest to system nadzorujący przebieg procesu technologicznego lub
produkcyjnego. Jego główne funkcje obejmują zbieranie aktualnych danych (pomiarów), ich wizualizację, sterowanie procesem,
alarmowanie oraz archiwizację danych.
AMR (z ang. Automatic Meter Reading) – jest to metoda zdalnego odczytu i zarządzania urządzeniami metrologicznymi z wykorzystaniem
narzędzi telekomunikacyjnych i informatycznych.
—2—
RadTech
teleinformatyki i automatyki, w głównej mierze w oparciu o nasze produkty, rozwiązania i usługi.”
Decyzja o konsolidacji nie była łatwa, ale podjęto to wyzwanie w przeświadczeniu, Ŝe krok ten
ujednolici zarządzanie i uprości proces pozyskania inwestora. Spełnienie najnowocześniejszych
standardów w zakresie organizacji i zarządzania zostało potwierdzone certyfikatami jakości: ISO
9001:2000, AQAP–110, oraz Certyfikatem Systemu Jakości WSK2. Ponadto, dla zoptymalizowania
procesu zarządzania projektami, w firmie wprowadzono metodologię zarządzania projektami
PRINCE2.
Od 2006 roku centrala firmy mieściła się w okazałym biurowcu na Pl. Bankowym w Warszawie.
Ponadto RadTech miał trzy inne biura: w Radomiu, w Lublinie oraz w Krakowie.
Produkty RadTechu
RadTech oferował klientom rozwiązania kompleksowe, począwszy od konsultacji i opracowania
koncepcji poprzez zaprojektowanie, wykonanie, instalację, wdroŜenie, integrację z istniejącymi
systemami klienta aŜ po serwis i wsparcie techniczne dla uŜytkowników. Posiadał kilkunastoletnie
doświadczenie w branŜy informatycznej, telekomunikacyjnej i gazowniczej.
RadTech był producentem i integratorem technik telekomunikacyjnych, informatycznych oraz
bezpiecznego i wydajnego przesyłu danych, w tym ich gromadzenia i przechowywania. Opracowywał
i rozwijał zaawansowane aplikacje programowe w sektorach zarządzania, nadzoru i sterowania
produkcją. Dostarczał takŜe kompleksowe systemy mobilne, w tym sieci bezprzewodowe o bardzo
wysokim stopniu bezpieczeństwa i róŜnorodnej architekturze, oparte głównie na technologii i sprzęcie
Cisco Systems i Aperto Inc. oraz wielozadaniowe terminale Microflex firmy DAP.
RadTech posiadał własne produkty stosowane w systemach zarządzania i nadzoru: sieci i urządzeń
telekomunikacyjnych, szerokopasmowych abonenckich systemów dostępowych, systemów pasywnej
transmisji optycznej, inteligentnych sterowników komunikacyjnych dla rozwiązań bezprzewodowych
i przewodowych opartych na technologii GPRS. Realizował bezprzewodowe i przewodowe systemy
dostępu do informacji w oparciu o najnowsze standardy GSM-GPRS, DATA, SMS, SAT, prywatne
sieci radiowe oraz sterownik programowalny Kom-Pack.
Spółka opracowała własne rozwiązania aplikacyjne, m.in. oprogramowanie komunikacyjne, układy
sprzętowej kontroli i diagnostyki, procedury i oprogramowanie diagnostyczne, sprzętowo programowe
sterowniki komunikacyjne.
RadTech realizował inwestycje z zakresu: informatyki, telekomunikacji, automatyki, telemetrii
i ochrony katodowej oraz zintegrowanych systemów ochrony i automatyki budynkowej, a takŜe
inwestycje liniowe w oparciu o specjalistyczny sprzęt do budowy kablowych linii światłowodowych
i miedzianych.
RadTech w swoich rozwiązaniach stosował najnowocześniejsze rozwiązania światowe i był
partnerem wielu renomowanych firm świadczących usługi lub produkujących sprzęt dla rynku IT.
Pełną gamę produktów znajduje się w Załączniku 1.
Plany rozwojowe
Laurent był przekonany, Ŝe to właśnie teraz jest moment na ekspansję – a w konsekwencji – na
dopuszczenie inwestora strategicznego. Po pierwsze, ogromne pieniądze z funduszy europejskich były
dostępne na infrastrukturę, a wszędzie tam RadTech mógłby być obecny: od wodociągów po
autostrady.
Po drugie, rosła wielkość projektów. O ile do 2007 roku projekty opiewały na kilka milionów
złotych, o tyle ostatnie były na kilkanaście–kilkadziesiąt milionów złotych. To z kolei wymagało
większego zaangaŜowania kapitałowego w kapitał obrotowy, gwarancje i ubezpieczenia. Obecnie,
2
Od 1 stycznia 2003 roku przedsiębiorstwa oraz zakłady wojskowe, dokonujące obrotu z zagranicą towarami o znaczeniu strategicznym
powinny uzyskać certyfikat Wewnętrznego Systemu Kontroli (WSK), który jest poszerzeniem systemu zarządzania jakością wg normy ISO
9001:2000.
—3—
RadTech
z braku finansowania, tracili moŜliwość przystępowania do projektów.
Po trzecie, istniało ryzyko utraty rynku, gdyŜ konkurenci krajowi wzmacniali się, a zagraniczni –
głównie z USA, Hiszpanii i Francji – ostrzyli apetyt na polski rynek. Technologie RadTechu były
najnowocześniejsze, ale podobne technologie potencjalny konkurent mółby kupić i zastosować
w ciągu niecałego roku.
Po czwarte, rynek integratorów teleinformatycznych był jeszcze rozproszony, a to oznaczało
szansę na cenne akwizycje.
Laurent chciał przeznaczyć 10 mln zł na projekty strategiczne wewnątrz spółki, głównie na
wydzielenie działalności non-core business (3–5% wkładu inwestora), na reorganizację zatrudnienia
(80% obecnej załogi pracowało w Radomiu), częściową spłatę kredytów, a takŜe na system ERP oraz
R&D. Dalsze 30 mln zł planował przeznaczyć na projekty celowe związane z data center oraz
platformą multimedialną, a 40 mln zł na konsolidację rynku poprzez akwizycje oraz na ekspansję
zagraniczną.
Finanse RadTechu
EBITDA RadTechu za 2007 r. była planowana na poziomie 9,5 mln zł przy sprzedaŜy produktów
i usług za 124 mln zł.
RadTech dysponował kapitałem własnym na poziomie prawie 30 mln zł, z czego 12 mln poszło na
finansowanie infrastruktury telekomunikacyjnej budowanej w Warszawie (WSD), 4,5 mln zł na
budynek na ul. Dobrej.
Kapitał obcy wynosił 56 mln zł, z czego 43 mln zł to zobowiązania krótkoterminowe, w tym 7 mln
zł zobowiązań przeterminowanych, a 7 mln zł to kredyt długoterminowy zaciągnięty na budowę
budynku na ul. Dobrej i Warszawskiej Sieci Dostępowej – WSD. Właśnie te duŜe zobowiązania
powodowały, Ŝe dalsze finansowanie rozwoju z kredytów nie wchodziło w rachubę przez najbliŜsze
lata.
Z inicjatywy głównego akcjonariusza w RadTechu funkcjonował zespół do nowych inicjatyw
w branŜy energetycznej i surowcowej. W ocenie Laurenta, pomimo wielkiego potencjału rynkowego,
działalność ta z trudem współgrała z działalnością podstawową spółki, generowała same koszty –
prawie 2 mln zł w 2007 r. – oraz rzutowała na większe ryzyko handlowe w ocenie banków oraz gorsze
wskaźniki.
Na początku lat dziewięćdziesiątych działalność RadTechu była względnie prosta – 3 produkty
z marŜą 50%. Jednak ostatnio marŜe spadły do 12–15%. Rozwój firmy był w przeszłości bardzo
dynamiczny – ok. 39% rocznie w porównaniu z 15% wzrostu rynku. Ale taki wysoki roczny wzrost
mógłby być utrzymywany tylko pod warunkiem dofinansowania spółki i przeprowadzenia
wymaganych inwestycji.
Warunki funduszu private equity
Inwestor był znaną amerykańską grupą ubezpieczeniową i finansową, działającą w 130 krajach.
W Polsce działał od ponad 10 lat i zainwestował 500 mln dolarów z funduszu globalnego, a obecnie
obracał w regionie funduszem dysponującym 520 mln euro. Według Laurenta za współpracą z nim
przemawiało to, Ŝe w swoim portfelu posiadał w innych krajach spółki o podobnym profilu
(doświadczenie) lub prowadzące działalność komplementarną do RadTechu (moŜliwa synergia).
Stanowiłby zatem inwestora aktywnego, z wkładem profesjonalnego zarządu. Laurent zdawał sobie
sprawę, Ŝe RadTech mógłby pozyskać tańsze finansowanie na Bliskim Wschodzie, ale bez wsparcia
know-how dla skokowego wzrostu spółki.
Opierając się na porównaniu z innymi spółkami informatycznymi stanowiącymi konkurentów
RadTechu, fundusz przyjął wycenę przedsiębiorstwa na poziomie 8,6 razy EBITDA, uwzględniającą
premię w momencie pierwotnej ofercie publicznej (IPO). Oznacza to, Ŝe na lipiec 2007 roku wycenił
firmę na poziomie 80 mln zł przed dofinansowaniem (pre-money).
—4—
RadTech
W następnych miesiącach wynik finansowy uległ pogorszeniu, a w konsekwencji wyceniona
wartość spółki zmalała. Stąd, w grudniu 2007 roku, fundusz oferował potrzebne 80 mln zł za objęcie
68% akcji po dofinansowaniu. Po 5 latach, w roku 2013 zamierzał wprowadzić firmę na WGPW jako
strategię wyjścia z inwestycji (dezinwestycji).
Dla akcjonariuszy oferta funduszu oznaczała, w perspektywie pięcioletniej, wybór pomiędzy
następującymi alternatywami: 100% udziału w przedsiębiorstwie wartym 164 mln zł albo
dopuszczenie inwestora i zachowanie 32% udziału w przedsiębiorstwie wartym 424 mln zł. Taka
sytuacja, w ocenie Zbigniewa Kwiatkowskiego, partnera w funduszu, była wyjątkowa, bowiem
zazwyczaj wejście inwestora strategicznego oznaczało wzrost wartości takŜe dla przedsiębiorców.
Dylematy Laurenta
Rozmowy pomiędzy właścicielem a inwestorem przeciągały się. Celem poprawienia sytuacji
finansowej Laurent chciał sprzedać starą siedzibę spółki na ul. Dobrej, ale główny akcjonariusz nie
wspierał tego pomysłu. RadTech posiadał cenione i innowacyjne produkty, był liderem na rynku,
który ciągle rozwijał się i powiększał. Wymarzone wręcz warunki, a jednak coś trapiło Laurenta.
Musiał zrozumieć głównego akcjonariusza, ale zarazem działać dla dobra spółki, tworzyć wartość
i zagospodarować ją...
—5—
RadTech
Załącznik 1.
NajwaŜniejsze produkty RadTechu
Kom-Pack – rodzina urządzeń, sterowników komunikacyjnych, pracujących w oparciu o nowoczesne technologie
bezprzewodowej transmisji danych. Urządzenia posiadają szerokie zastosowanie jako moduły rejestrujące parametry
pomiarowe sygnałów ciągłych lub dyskretnych, elementy mobilnej nawigacji satelitarnej, czy rozbudowane urządzenia
transmitujące dane w czasie rzeczywistym. Pozwalają na budowę wydajnych i rozbudowanych systemów telemetrycznych
wykorzystujących bezprzewodową transmisję danych – M2M.
PomiarQ – oprogramowanie zarządzające i integrujące do rozproszonych, bezprzewodowych systemów M2M zbudowanych
w oparciu o sterowniki Kom-Pack. UmoŜliwia wizualizację pracy systemu oraz bezobsługowe gromadzenie danych
pochodzących ze wszystkich pracujących w ramach systemu urządzeń pomiarowych. Oprogramowanie realizuje interfejs
uŜytkownika do systemu.
Pasywna Sieć Optyczna – platforma umoŜliwiająca dostarczanie usług TriplePlay klasy operatorskiej. Szereg
zaawansowanych moŜliwości dostarczania treści video. Pełne wsparcie dla HDTV oraz VOD (Video on Demand). Poprzez
architekturę drzewiastą minimalizuje zapotrzebowanie na włókna światłowodowe w dostępowej części sieci, co ma wpływ
na koszta inwestycyjne jak i operacyjne. Transmisja danych oferowana poprzez platformę umoŜliwia dostarczanie
indywidualnym abonentom dostępu do Internetu o prędkości nawet 1 Gb/s. Poza tym w pełni wspiera parametryzację usług
pod kątem jakości – QoS. Jedna platforma do stosowania w architekturach FTTC, FTTB, FTTH.
WIMAX – rodzina szerokopasmowych systemów radiowych, opartych na standardzie 802.16. Są to najnowocześniejsze
rozwiązania wśród dostępnych na rynku bezprzewodowych urządzeń dostępowych, pracujących w topologii punkt–
–wielopunkt. Stanowią doskonałą alternatywę dla rozwiązań kablowych zarówno pod względem moŜliwości przenoszenia
usług jak teŜ czasu implementacji i kosztów eksploatacji. W całości oparte na protokole IP, zapewniają dla operatora znaczną
unifikację z istniejącymi w jego sieci systemami, zarówno pod względem utrzymania jak i konfiguracji. Posiadają certyfikat
WIMAX Forum.
Urządzenia szybkiej transmisji po miedzi – urządzenia transmisyjne, pracujące z wykorzystaniem standardów SHDSL
i 2BaseTL. Posiadają certyfikat EFM Forum. Pozwalają na transmisję do 45 Mbit/s po ośmiu parach przewodów
miedzianych z jakością transmisji zbliŜoną do transmisji po światłowodzie (urządzenia z rodziny ML6xx firmy Actelis
Networks) lub do 22,8 Mbit/s po czterech parach przewodów miedzianych (urządzenia z rodziny N500 i N550) firmy
Nexcomm Systems.
Mehat – system umoŜliwiający automatyzację przepływu informacji oraz kompleksowe zarządzanie dokumentami w ramach
dowolnej organizacji. Pozwala na szybki dostęp zarówno do aktualnych wersji dokumentu, jak i wersji wcześniejszych, dba o
terminowość spraw z nimi związanych. Zapewnia sprawną dystrybucję i dekretację dokumentów, rejestruje drogę ich obiegu.
Tworzy jedną centralną bazę dokumentów w postaci elektronicznej zapewniając prosty i szybki do nich dostęp z gwarancją
aktualności oraz znacznym obniŜeniem kosztów ich przechowywania. MoŜe być instalowany i eksploatowany na róŜnych
platformach sprzętowo-systemowych w oparciu o róŜne bazy danych.
IQSite – aplikacja internetowa naleŜąca do kategorii CMS (Content Management Systems – Systemy Zarządzania Treścią).
IQSite umoŜliwia wygodne zarządzanie informacjami, dokumentami i formularzami publikowanymi zarówno
w rozbudowanych serwisach WWW jak i w niewielkich serwisach internetowych i intranetowych przez osoby bez
specjalistycznej wiedzy w tym zakresie. System ten pozwala znacznie zredukować koszty oraz nakład pracy koniecznej do
wykonania serwisu internetowego. IQSite posiada wyspecjalizowany moduł "BIP", który pozwala na prowadzenie Biuletynu
Informacji Publicznej. Moduł ten ułatwia, a w znacznej mierze równieŜ automatyzuje wykonywanie działań koniecznych
podczas prowadzenia Biuletynu. System ten umoŜliwia zbieranie i prezentowanie na stronach Biuletynu Informacji
Publicznej wszystkich informacji wymaganych przez odpowiednie akty prawne.
StrucInf – aplikacja internetowa zaliczająca się do kategorii CMS (Content Management Systems – Systemy Zarządzania
Treścią). UmoŜliwia wygodne zarządzanie strukturą i informacjami publikowanymi w Internecie przez osoby bez
specjalistycznej wiedzy w tym zakresie. Praca z systemem odbywa się z poziomu przeglądarki internetowej. Pozwala
znacznie zredukować koszty oraz nakład pracy koniecznej do wykonania serwisu internetowego.
RadTech Systems Communication Server – integracja systemów informatycznych – RadTech Systems Communication
Server jest platformą komunikacyjną opracowaną do realizacji wymiany danych pomiędzy róŜnorodnymi i rozproszonymi
systemami informatycznymi.
Tetra-H – specjalizowane urządzenie pomiarowe umoŜliwiające automatyczną analizę stęŜenia tetrahydrotiofenu (THT)
w paliwach gazowych. Pomiar stęŜenia środka nawaniającego (THT) w gazie jest szczególnie istotny z punktu widzenia
bezpiecznego rozprowadzania i uŜytkowania paliw gazowych.
Oprogramowanie dedykowane – Oprócz gotowych produktów oferowano wykonanie na zamówienie oprogramowania na
dowolne platformy sprzętowo – systemowe, w tym przeznaczone do pracy w środowisku rozproszonym – Internecie
i Intranecie:
•
oprogramowanie wspomagające zarządzanie przedsiębiorstwem;
•
serwisy internetowe i portale połączone z rozwiązaniami e-business i e-commerce – sklepy internetowe, katalogi
produktów i usług itp.;
•
dedykowane oprogramowanie do elektronicznego obiegu dokumentów i przepływu informacji;
•
oprogramowanie do akwizycji, archiwizacji i replikacji danych oraz hurtownie danych.
—6—
RadTech
Załącznik 2.
Struktura elementów Cyfrowego Urzędu
eBOI – elektroniczny Biuro Obsługi Interesantów
SCS – Systems Communication Server
Załącznik 3.
Wygląd interfejsu systemu Mehat
—7—
RadTech
RadTech SA –
Arkusz z pytaniami pomocniczymi i zadaniami
1.
Jakie czynniki przemawiały za dopuszczeniem funduszu private equity to RadTechu?
2.
Dlaczego na pod koniec 2007 roku istniało napięcie w RadTechu pomiędzy tworzeniem wartości
a zagospodarowaniem tworzonej wartości?
3.
Co jest lepsze dla akcjonariuszy? Co jest lepsze dla spółki? Jakie inne czynniki powinien Laurent
brać pod uwagę przy doradzaniu akcjonariuszom i kierowaniu spółką?
4.
Jak Laurent ujmował swoją funkcję Prezesa w relacji z głównym akcjonariuszem i z innymi
interesariuszami firmy? Czy Laurent powinien być bardziej wyrozumiały i uległy wobec potrzeb
akcjonariuszy, czy raczej bardziej asertywny i stanowczy w przedstawianiu swoich racji?
5.
Jaka jest misja RadTechu? Jakie „poczucie misji” ma główny akcjonariusz, a jakie Laurent?
Laurent wyraźnie zarysował, jak wejście inwestora wpłynie na strategię RadTechu (tj. na pozycję
konkurencyjną firmy). Ale jak taka decyzja wpłynie na intrategię (tj. na czynniki, które wiąŜą się
z kulturą i misją przedsiębiorstwa, z zaangaŜowaniem ludzi w przedsiębiorstwie)?
6.
Czy Laurent powinien dalej dąŜyć do wprowadzenia funduszu do RadTechu, czy skupić się na
rozwoju organicznym firmy?
Przygotuj zwięzły i rzeczowy raport dla Laurenta Tomaszewskiego – jednostronicowe
streszczenie menedŜerskie (Executive Summary) na 1.800 znaków plus ewentualne załączniki
(w sumie maks. 3 strony, 3.600 znaków).
—8—