Raki do chodzenia po lodzie - Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku

Narodowe Muzeum Morskie w Gdańsku
Raki do chodzenia po lodzie
Numer inwentarza: CMM/OR/154/A, B
Tytuł: Raki do chodzenia po lodzie
Autor: nieznane
Czas powstania: 1. połowa XX wieku
Rodzaj: etnografia
Miejsce powstania: nieznane
Miejsce pozyskania: Kluki, Polska
Materiał: metal, skóra
Technika: kucie, obróbka mechaniczna, gięcie,
garbowanie, połączenia materiałów
Materiał i technika Do wykutej z żelaza i odpowiednio
opisowo: wygiętej części zaopatrzonej w kolce
mocowano skórzany pasek.
Dział: MUZEUM RYBOŁÓWSTWA W HELU
Lokalizacja: magazyn
Data dodania: 25/09/2012
Data modyfikacji: 09/10/2012
Bibliografia: Maria Znamierowska-Prüfferowa,
Tradycyjne rybołówstwo ludowe w
Polsce na tle zbiorów i badań
terenowych Muzeum Etnograficznego
w Toruniu, Toruń 1988; karta
katalogu naukowego muzealiów
etnograficznych, autor: Teresa Klim;
KZ - 1/1974
Opis: Rybacy z Kluk, podobnie jak inni
rybacy kaszubscy, podczas połowów
zimowych przypinali skórzanymi
paskami do podeszw obuwia tzw. raki
lub żabki. Te żelazne kolce wystające
z blachy zapobiegały ślizganiu się na
lodzie i upadkom. Szczególnie ważne
były podczas wyciągania sieci z
przerębla. Dzięki nim można było
mocno oprzeć się na lodzie. W języku
Kaszubów nadmorskich tego rodzaju
urządzenie nosiło nazwę bierdzadla,
natomiast koło Kartuz – krace.
Strona 1 z 1