„XIII- nastka w hołdzie „Czarnej Trzynastce”1 Na uroczystość, o

„XIII- nastka w hołdzie „Czarnej Trzynastce”1
Na uroczystość, o której mowa będzie poniżej, zaproszeni dzięki uprzejmości IPNu zostaliśmy.
Takoż dnia kwietnia trzeciego w grupie 20 osobowej na Cmentarz Osobowicki udaliśmy się, by tam
hołd pomordowanym z rozkazu zbrodniczych władz komunistycznych oddać.
Uroczystość owa od katolickiego pogrzebu rozpoczęła się, któremu jeden z ojców Salezjanów
przewodniczył. Modlitwy za zmarłych wspólnie odmówiliśmy. Po trumien poświęceniu i ich
symbolicznym ziemią posypaniu, kapłan homilię treści krótkiej wygłosił.
Po części formalnej zakończeniu z jednym z naukowców w pobliże grobów udawszy się,
z zaciekawieniem słów jego wysłuchaliśmy. A opowiadał on o pomordowanych historii, opisał, jak ich
pogrzeb pierwszy wyglądał, a także w jaki sposób zostali zgładzeni.
Po wysłuchaniu tej, ciekawej wielce historii, niecodzienną okazję mieliśmy, by z bliska archeologów
pracy przyjrzeć się. Na oczy własne zobaczyć jak odnajdywane i wydobywane są szczątki bestialsko
pomordowanych ludzi mogliśmy. Poruszającym bardzo doświadczeniem było to. Kości widok
i jednego z naukowców opowieści na nas wrażenie ogromne zrobiły.
Chwilę później kolejny już punkt wycieczki czekał nas, z patologami spotkanie mianowicie. O pracy
swojej nam opowiedzieli i dokładnie pokazali, iż wydobywani z ziemi cmentarza nieszczęśnicy
w straszny i niegodny sposób zamordowani zostali. Dzięki kości badaniom, które również nam
pokazać raczyli, stwierdzić to mogli.
Na Cmentarz Osobowicki wyjazd bardzo ciekawym i poruszającym doświadczeniem był. Poznać prac
archeologicznych kulisy nam pozwolił i chwilę zadumy nad strasznym losem ludzi pomordowanych
przez komunistyczny reżim wymusił.
Filip Dzielnicki, Piotr Rybak 2 g
1
Urbanowicz Henryk s.Kazimierza i Heleny ur. 20.04.1926r w Wilnie ps. „Zabawa”
Harcerz wileńskiej „Czarnej Trzynastki”. W czasie okupacji niemieckiej działał w Szarych Szeregach pod
komendą kpt. Józefa Grzesiaka „czarnego”. W 1944r. w plutonie harcerzy wszedł w skład III Brygady AK por. „Szczerbca”.
Wkrótce został dowódcą 3 drużyny 2 plutonu 3 komp. Jana Kasprzyckiego. Brał udział w walkach partyzanckich i w
zdobywaniu Wilna. Uciekł z kolumny jeńców NKWD i wszedł do konspiracji antysowieckiej walcząc na terenie Puszczy
Rudnickiej w szeregach AK. W 1946r. wstąpił do Szwadronu „żelaznego” V Brygady Wileńskiej „Łupaszki”. Brał udział w
walkach partyzanckich na terenie Pomorza Zachodniego. Po rozwiązaniu szwadronu w 1946r. wyjechał do Bydgoszczy a
potem do Wrocławia pozostając w kontakcie z por. Walickim „Tessaro”, ppor. Wodyńskim „Odyńcem” i Januszem Rybickim
„Kukułką”. Aresztowany 12.07.1948r. Po brutalnym śledztwie skazany wyrokiem WSR we Wrocławiu 31.01.1949r. na karę
śmierci. Przewodniczył sędzia mjr Roman Abramowicz, oskarżał prokurator por. Eugeniusz Turkiewicz. Wyrok wykonano
6.05.1949r. w wiezieniu przy ul. Kleczewskiej. Pochowany na cmentarzu Osobowickim.( http://konspharcerska-19441956.republika.pl/straceni.htm)