pobierz

Acta Haematologica Polonica 2009, 40, Nr 1, str. 45–54
PRACA POGLĄDOWA – Review Article
PIOTR GRABARCZYK, GRZEGORZ LISZEWSKI, MARIA MIKULSKA,
ANETA KOPACZ, MAGDALENA ŁĘTOWSKA, EWA BROJER,
GRUPA BADAWCZA ds. WIRUSÓW REGIONALNYCH CENTRÓW KRWIODAWSTWA I KRWIOLECZNICTWA
Praktyczne konsekwencje wprowadzenia badań DNA HBV
u dawców krwi
Practical consequences of HBV DNA screening implementation in
blood donors
Z Zakładu Immunologii Hematologicznej i Transfuzjologicznej
Kierownik: Prof. dr hab. Ewa Brojer
Z Zakładu Diagnostyki Hematologicznej i Transfuzjologicznej, Instytut Hematologii i Transfuzjologii
Kierownik: Doc. dr hab. Magdalena Łętowska
STRESZCZENIE
W pracy omówiono metodyką i wyniki badań przeglądowych DNA HBV, które w roku 2005
wprowadzono jako obowiązkowe u polskich dawców krwi obok dotychczas wykonywanych badań anty-HCV, anty-HIV, HBsAg i RNA HCV. Podsumowano teŜ wyniki analiz serologicznych
(anty-HBc,anty-HBs, anty-HBe) i molekularnych (poziomu wiremii i analizy sekwencji genu
kodujacego białko HBs u dawców z DNA HBV, a bez HBsAg.
SŁOWA KLUCZOWE: Dawcy krwi – DNA HBV – HBsAg – Ukryte zakaŜenia HBV
SUMMARY
In present paper we review methodology and results of obligatory HBV DNA screening
launched in 2005 in Polish blood donors. We present the results of serological (anti-HBc, antiHBs, HBsAg and anti-HBe) and molecular (viraemia level and sequence analysis of the gene encoding HBs antigen) study of HBV DNA positive donors without HBsAg.
KEY WORDS: Blood donors – DNA HBV – HBsAg – Occult HBV
WSTĘP
Stan obecny wirusologicznych badań przeglądowych dawców krwi technikami
biologii molekularnej na świecie
Od 2000 roku dawcy krwi w krajach rozwiniętych, w tym w Polsce, badani są w
kierunku markerów wirusowych nie tylko technikami serologicznymi (anty-HCV,
anty-HIV i HBsAg), lecz takŜe technikami opartymi na namnaŜaniu kwasów nukleinowych wirusów – techniką PCR (polymerase chain reaction – reakcja łańcuchowa
46
P. GRABARCZYK i wsp.
polimerazy) lub TMA (transcription mediated amplification – namnaŜanie przez transkrypcję). Badania molekularne pozwalają na identyfikację dawców z aktywnym zakaŜeniem w okresie „okienka serologicznego” i mają wyŜszą czułość niŜ badania serologiczne. Stosuje się róŜne algorytmy badań. Najczęściej bada się techniką PCR tzw.
„pule osocza” – zlane próbki od wielu (6–96) dawców. Alternatywną metodą – TMA
badane są na ogół pojedyncze próbki. Obligatoryjnie bada się dawców w kierunku
RNA HCV; w niektórych krajach równolegle wykonuje się badania RNA HIV, a w
nielicznych DNA HBV [1, 2, 3, 4].
Badania DNA HBV wykonywane są rutynowo od kilku lat tylko w nielicznych
krajach np. w Niemczech i w Japonii [5, 6]. W obu tych krajach wykonuje się badania
w pulach osocza złoŜonych z próbek 96 dawców. W roku 2005 w Polsce rozpoczęto
badania DNA HBV. Przedmiotem obecnej pracy jest przedstawienie przyczyn i celów,
dla których te badania wprowadzono oraz prezentacja ich wstępnych wyników.
PRZYCZYNY WPROWADZENIA BADAŃ DNA HBV
Ocenia się, Ŝe na świecie Ŝyje około 300 mln osób zakaŜonych HBV. Polska naleŜy do krajów o wysokim stopniu zapadalności na wirusowe zapalenie wątroby typu B
(wzw typu B) [7]. Do roku 2005 badania przeglądowe dawców krwi w naszym kraju
były oparte, podobnie jak w innych krajach Europy na badaniu HBsAg metodą immunoenzymatyczną. Częstość wykrywania antygenu HBs u dawców pierwszorazowych w
ostatnich latach wynosiła około od 0,04% do 1,4% w zaleŜności od regionu (8). Wśród
dawców regularnie oddających krew była około 10 krotnie niŜsza. Zgodnie z analizami
prowadzonymi w innych krajach [9] ryzyko przeniesienia zakaŜenia HBV przez krew
badaną jedynie metodami serologicznymi wynosi około 1:180 000 (Tabela 1).
Tabela 1. Ryzyko przeniesienia zakaŜenia przez przetoczenie w zaleŜności od metod badań przeglądowych dawców (wg Stramer, 2004)* [4]
Table 1. Estimated risk of transfusion transmitted infection for different blood donors screening methods
(according S.Stramer, 2004) [4]
Badania molekularne
w mini pulach
w poj. donacjach
HIV
0,75 (1:1 300 000)
0,52 (1:1 900 000) 0,33 (1:3 000 000)
HCV
4,3 (1: 230 000)
0,61 (1:1 600 000) 0,43 (1:2 300 000)
HBV
5,5 (1: 180 000)
4,8 (1:210 000)
2,4 (1:410 000)
*dane dotyczą Stanów Zjednoczonych, gdzie częstość markerów zakaŜenia wirusem
HBV i HCV jest niŜsza niŜ w Polsce.
Wirus
Badania serologiczne
RYZYKO ZAKAśENIA HBV PRZEZ KREW BADANĄ SEROLOGICZNIE
I METODY JEGO OGRANICZANIA
Największe ryzyko przeniesienia zakaŜenia HBV przez krew badaną testami serologicznymi wiąŜe się z przetoczeniem krwi pobranej u dawcy we wczesnym okresie
zakaŜenia, przed pojawieniem się HBsAg [10, 11]. W przeciwieństwie do zakaŜenia
Praktyczne konsekwencje wprowadzenia badań DNA HBV
47
HCV poziom wiremii HBV w okresie „okienka serologicznego” jest niski i wynosi od
kilku kopii do kilku tysięcy kopii DNA w ml osocza. Wirus namnaŜa się powoli –
liczba wirionów podwaja się co 2–6 dni [5, 12]. W następnym okresie, w ostrej fazie
zakaŜenia, gdy we krwi wykrywany jest antygen HBs DNA-emia wynosi od 104–1010
kopii/ ml. Antygen HBs wykrywa się w surowicy jako pierwszy serologiczny marker
zakaŜenia po około 30 do 60 dniach po ekspozycji. Moment wykrycia zakaŜenia zaleŜy
od czułości stosowanych testów. Testy serologiczne oparte na technikach enzymatycznych, które w Polsce były uzywane do roku 2006 mają czułość 0,13–0,62 ng
HBsAg/ml, co odpowiada około 360–1100 IU DNA HBV/ml (1 IU= około 4 kopii).
Testy nowej generacji oparte na chemiluminometrii mają czułość 0,07–0,12 ng/ml
(100–300 IU DNA HBV/ml) [11]. Czułość analityczna testów opartych na technikach
biologii molekularnej jest wyŜsza i dla testu TMA (Chiron Corp) wynosi około 6–16
IU DNA HBV/ml [13, 14], a dla testu Ampliscreen HBV (Roche Diag) około 5 IU/ml
[15]. UŜycie tych metod do badań przeglądowych pozwala na skrócenie okienka serologicznego – przy badaniach pulowanego osocza o 9–11 dni, a pojedynczych donacji o
25–36 dni.
Drugą przyczyną przeniesienia zakaŜenia HBV przez krew dawcy badanego w kierunku HBsAg moŜe być tzw. „ukryte zakaŜenie HBV” manifestujące się obecnością
DNA HBV przy niewykrywaniu antygenu HBs [10]. Taki stan moŜe mieć charakter
przewlekły u tzw. zdrowych nosicieli HBV lub moŜe wystąpić w końcowych etapach
zakaŜenia, które ulega ograniczeniu (tzw. „drugie okienko serologiczne” – przed wytworzeniem anty-HBs, lub w okresie późniejszym, gdy poziom anty-HBs spada).
W tych dwóch grupach osób poziom DNA HBV w osoczu jest na ogół bardzo niski –
waha się od kilku do kilkudziesięciu kopii w mililitrze. Nie wykrycie HBsAg w trakcie
toczącej się infekcji ma często związek z zakaŜeniem mutantem HBV. Mutanty mogą
mieć zmienioną strukturę antygenu powierzchniowego tak, Ŝe nie istnieją w nim epitopy rozpoznawane przez testy serologiczne uŜywane do wykrywania HBsAg. Poziom
wiremii u osób zakaŜonych takim mutantem moŜe być, choć nie musi, stosunkowo
wysoki. Nie wykrywanie antygenu wynika bowiem z jego własności antygenowych,
a nie ze zbyt małej czułości testu serologicznego. W genomie zmutowanych szczepów
obecne są inne niŜ w szczepie „dzikim” podstawienia amninokwasów w regionie „a”,
szczególnie w pętli 4 w pozycji 145. Mutacje mogą zachodzić teŜ w promotorze białek
rdzenia lub w regionie pre-core. Niektóre mutanty wirusa cechują się zmniejszoną
zdolnością replikacji wirusa [16, 17].
U osób z ukrytym zakaŜeniem HBV wykrywa się na ogół przeciwciała anty-HBc.
Obecne u nich mogą teŜ być inne serologiczne markery zakaŜenia (anty-HBe, czy niskie stęŜenie anty-HBs). Nie jest znana częstość wykrywania ukrytego zakaŜenia HBV
– szczególnie wśród osób bez objawów klinicznych. W regionach o endemicznym
występowaniu zakaŜenia HBV, ukryte zakaŜenie wykrywano u 1–24% osób z antyHBc [10, 18]. W badania przeprowadzonych w Regionalnym Centrum Krwiodawstwa
i Krwiolecznictwa w Krakowie anty-HBc wykryto u 60/1012 dawców krwi (6%).
U Ŝadnego z nich nie wykryto DNA HBV przy pomocy testu TMA o czułości 5 IU/ml
(J. Kuśmierczyk – informacja ustna).
48
P. GRABARCZYK i wsp.
WaŜnym zagadnieniem z punktu widzenia bezpieczeństwa biorców krwi jest zakaźność preparatów krwi od osób z ukrytym zakaŜeniem HBV. ZaleŜy ona od dawki
wirusa oraz od stanu immunologicznego biorcy, a w przypadku HBV takŜe od stęŜenia
przeciwciał anty-HBs, które mają własności neutralizujące. Wysokie stęŜenie tych
przeciwciał chroni przed przeniesieniem zakaŜenia, a przy niskim poziomie anty-HBs
(<0.1IU/ml) około 10% donacji moŜe przenieść zakaŜenie [19]. UwaŜa się, Ŝe krew
dawców z przeciwciałami anty-HBc, u których nie wykrywa się HBV DNA nie moŜe
być źródłem zakaŜenia. Krew opisanego ostatnio dawcy, u którego wykryto DNA
HBV dopiero przy pomocy ultra czułej metody (stęŜenie 3,8 IU/ml) nie przeniosła
zakaŜenia. W archiwalnych próbkach osocza tego dawcy wykryto DNA HBV w stęŜeniu od 8 do 260 IU/ml. W badaniach typu „look back” nie wykazano przeniesienia
zakaŜenia przez preparaty krwi przygotowane z tych donacji [20].
BADANIA DNA HBV W POLSCE
Metodyka badań przeglądowych i weryfikacyjnych
Badania przeglądowe DNA HBV wykonywane są w Pracowniach Biologii Molekularnej w 12 Centrach Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa. Stosuje się dwie metody
badań. W Centrach w Białymstoku, Bydgoszczy, Gdańsku, Kaliszu, Olsztynie, Poznaniu, Raciborzu wykonuje się badania metodą PCR (Cobas Ampliscreen HBV Roche)
ze zlanych w pulę próbek od 24 dawców. Od początku 2007 stopniowo wprowadzano
badania oparte na technice „Real time PCR” testem typu multiplex (HCV,HBV,HIV)
Cobas 201 w pulach po 6 donacji. W Centrach w Kielcach, Krakowie, Lublinie, Łodzi,
Rzeszowie, Warszawie i Szczecinie wykonuje się badania pojedynczych próbek metodą TMA (Ultrio HBV/HCV/HIU; Chiron Corp). Test Ultrio jest, podobnie jak test
Cobas 201 testem typu „multiplex”. Dodatni wynik badania świadczy o obecności
RNA HCV, RNA HIV lub DNA HBV. Dla ustalenia, który z wirusów jest obecny w
próbce trzeba wykonać dalsze badania trzema testami wykrywającymi kaŜdy z badanych wirusów (tzw. testy dyskryminacji).
Zgodnie z przyjętym obecnie algorytmem krew od wszystkich dawców bez markerów serologicznych z dodatnimi wynikami testów molekularnych, a takŜe dawców,
których wyniki badań wzbudzają wątpliwości (np. dodatnie w teście typu multiplex,
a ujemne we wszystkich trzech testach dyskryminacji) jest niszczona. Osocze tych
dawców oraz dostępne próbki archiwalne i nowo pobrane są przesyłane do IHiT w celu
dalszych badań. Wykonuje się w nich badania DNA HBV; jeśli ilość osocza jest wystarczająca to izolację DNA wykonuje się metodą automatyczną (Nuclisens ExtractorBiomerieux) z duŜej objętości (2 ml). Ocenia się teŜ poziom wiremii (Amplicor Monitor HBV – Roche Diag lub techniką real time PCR – Arthus) oraz wykonuje badania
serologicznych markerów zakaŜenia HBV: HBsAg – testami o wyŜszej czułości, niŜ te
uŜyte do badań przeglądowych oraz badania anty-HBc, anty-HBs, anty-HBe i HBeAg.
Praktyczne konsekwencje wprowadzenia badań DNA HBV
49
Wyniki badań przeglądowych oraz charakterystyka serologiczna i molekularna
donacji HBV DNA dodatnich HBsAg ujemnych
Do końca 2005 roku badania DNA HBV wykonano w 1 011 857 próbkach osocza
dawców bez markerów serologicznych. DNA HBV wykryto w 8/761 666 próbek badanych w „pulach” oraz w 9/250 191 badanych pojedynczo testem TMA. Dodatkowo
DNA HBV wykryto w 11 próbkach, w których wyniki testu Ultrio były dodatnie, a
wyniki testu dyskryminującego ujemne. Częstość wykrywania DNA HBV wynosiła
0,003% (1:36000).
Poziom wiremii w momencie wykrycia DNA HBV przy ujemnym wyniku testu
przeglądowego HBsAg wynosił od <10 IU/ml do 4,5×105 IU/ml. Wiremia u 21/28
dawców była około 10 IU/ml, u 4/28–200 do 1000 IU, a u 3 – 3×103 – 4,6×104 IU/ml.
U dwóch dawców z poziomem wiremii 3,2×103 i 1,8×104 IU/ml wykryto HBsAg
testem o wyŜszej czułości.
Tabela 2. Analiza markerów serologicznych w próbkach dawców bez HBsAg z wykrytym DNA HBV
Table 2. Serological markers analysis in blood donors samples HBsAg negative, HBV DNA positive
Przeciwciała antyHBc
IgM Total HBs HBe
–
–
–
+
+
–
+
–
+
–
–
+
–
+
–
+
+
–
–
+
+
+
–
–
+
+
–
–
+
–
Liczba dawców
HBe Ag
–
–
–
–
–
–
–
–
4
1
7
6
2
1
1
1
Dwudziestu trzech dawców było badanych w kierunku anty-HBs, anty-HB-c i anty-HBe (Tabela 2). U 4 nie wykryto Ŝadnych markerów serologicznych HBV. Badania
kolejnych próbek u 3 z nich potwierdziły, Ŝe dawca w momencie wykrycia DNA HBV
był w „okienku serologicznym” – w następnej próbce wykryto HBsAg. U jednego z
nich po 11 tygodniach nie wykryto HBsAg ani DNA HBV. Wykryto natomiast antyHBc, anty-HBe i anty HBs. Aktywność ALT była w granicach normy. Dawca nie zgłaszał Ŝadnych dolegliwości i nie miał świadomości, Ŝe przebył zakaŜenia HBV (Rycina
1 AR).
U 17 dawców badania wykazały obecność anty-HBc: u 8 był to jedyny marker serologiczny, u 6 towarzyszyły mu przeciwciała anty-HBe, u 2 dawców przeciwciała
anty-HBs, a u 1 przeciwciała anty-HBs i anty-HBe. U jednego dawcy wykryto tylko
przeciwciała anty-HBs, a u jednego anty-HBs i anty-HBe.
Przykładowe wyniki badań kolejnych próbek u analizowanych dawców przedstawiono na Rycinie 1.
50
P. GRABARCZYK i wsp.
AR
16000
ALAT 20
HBcAb-/HBsAbHBeAbHBeAg HBsAg +
14000
10000
8000
6000
ALAT 15
HBcAb-/HBsAb HBeAb HBeAg -
4000
2000
ALAT 20
HBcAb+/+
HBsAb+
HBeAb+
HBeAg -
0
0
2
11
tygodnie
PA
10000000
ALAT 11
HBcAb -/ +
HBsAb HBeAb HBeAg +
HBsAg +
1000000
kopie HBV DNA/ml
kopie HBV DNA\ml
12000
100000
ALAT 22
HBcAb -/HBsAb HBeAb HBeAg -
10000
1000
100
10
ALAT 18
HBc Ab -/HBs Ab HBeAb HBeAg -
1
-18
0
tygodnie
8
Praktyczne konsekwencje wprowadzenia badań DNA HBV
51
PW
250
ALAT 28
HBcAb+/-
HBV DNA kopie/ml
200
HBsAb-
ALAT 34
HBeAb+(67)
HBcAb+/-
HBeAg -
HBsAb-
HBsAg -
HBeAb+(61)
HBeAg -
150
ALAT 25
HBcAb+/-
HBcAb+/-
HBsAb-
HBsAb-
100
HBsAg -
ALAT 38
HBeAb+(65)
HBeAb+(66)
HBeAg -
HBeAg -
HBsAg -
HBsAg50
0
-27
-13
0
2
tygodnie
KB
2000
HBsAg -
1800
HBcAb+/+
1600
HBeAb +(82)
HBsAb -
poziom wiremii (kopie/ml)
HBeAg -
1400
1200
1000
800
600
HBsAg -
400
HBsAg -
HBsAb -
HBsAb -
HBcAb+/+
200
HBcAb+/-
HBeAg -
HbeAg -
HBeAb +(87)
0
0
HBsAg -
HBeAb +
2
5
tygodnie
16
52
P. GRABARCZYK i wsp.
HM
10
ALAT 20
DNA HBV nb
HBcAb +/HBeAb -
9
anty HBs IU/L
8
7
6
5
ALAT 15
DNA HBV - nb
HBcAb +/HBeAb HBeAg HBsAg -
4
ALAT 20
DNA HBV HBcAb +/HBeAb HBeAg HBsAg-
3
2
1
0
1
ALAT 23
DNA HBV HBcAb+/ HBeAb HBeAg -
ALAT 20
DNA HBV HBcAb +/2 HBeAb HBeAg HBsAg -
3
4
ALAT 23
DNA HBV +
HBcAb +/HBeAb HBeAg HBsAg -
5
6
tygodnie
Ryc. 1. Badania kolejnych próbek osocza dawców, u których w badaniach przeglądowych wykryto HBV
DNA, a nie wykryto HBsAg. AR PA – zakaŜenie HBV w okienku serologicznym bez Ŝadnych markerów
serologicznych; PW – przewlekłe ukryte zakaŜenie; KB – faza eliminacji zakaŜenia, HM – zakaŜenie
ukryte, (oznaczenia ab – przeciwciała, ag – antygen, nb – nie
badane, HBcAb+/–: wynik badania anty HBc total/IgM)
Fig. 1. Testing of follow-up and look-back plasma samples from blood donors with HBV DNA screening
assay positive results and HBsAg negative: AR PA – HBV infection in window period without any serological marker, PW – chronic occult infection, KB – infection limitation, HM – chronic occult infection
(abreviations: ab - antibodies, ag – antigen, nb – not tested, HBcAb+/–:
testing results of anti HBc total/IgM)
PODSUMOWANIE
Wykrycie DNA HBV u dawcy krwi powoduje odsunięcie od oddawania krwi, czego konsekwencją jest z pewnością zwiększenie bezpieczeństwa przetoczeń (Tabela 1).
Inną konsekwencją prowadzonych badań jest przekazywanie dawcom informacji o wykryciu DNA HBV bez wykrytego HBsAg. Dawca jest kierowany do lekarza pierwszego kontaktu, który powinien zająć się jego dalszymi losami. Niestety nie jest obecnie
wiadomo jaki schemat postępowania naleŜy przyjąć. Nie ma na ten temat opinii równieŜ w innych krajach. KaŜdy przypadek wymaga indywidualnej obserwacji i decyzji.
Z przeprowadzonych przez nas badań wynika, Ŝe poziom wiremii u dawców w momencie identyfikacji zakaŜenia HBV jest niski. Dla wypowiedzenia się jaki etap zakaŜenia zidentyfikowano, jaka jest prognoza i jaki sposób postępowania naleŜy przyjąć
konieczne jest wykonanie panelu badań serologicznych i molekularnych w próbce
Praktyczne konsekwencje wprowadzenia badań DNA HBV
53
wyjściowej, w kolejnych próbkach dawcy oraz ewentualnie w dostępnych próbkach
wcześniejszych.
W naszych badaniach wykazaliśmy, Ŝe identyfikujemy dawców na róŜnych etapach
zakaŜenia. Spośród dawców bez markerów serologicznych u wszystkich prócz jednego
w kolejnej próbce wykryto HBsAg, co potwierdziło, Ŝe zidentyfikowano u nich zakaŜenie w „okienku serologicznym”. Dalsze obserwacje u jednego z dawców „z okienka”
wykazały bardzo szybkie samowyleczenie z eliminacją HBsAg i DNA HBV. Dawcy z
DNA HBV i z obecnymi przeciwciałami anty-HBc i/lub anty-HBs i/ lub anty-HBe stanowili natomiast bardzo zróŜnicowaną grupę. Byli wśród nich dawcy we wczesnym
okresie zakaŜenia z przeciwciałami anty-HBc klasy IgM i dawcy w okresie zdrowienia,
gdy zanika HBsAg, a jeszcze nie pojawia się anty-HBs. U niektórych dawców obserwowano przewlekłe ukryte zakaŜenie z wahającym się poziomem wiremii. U jednego z
badanych wykryto mutację w pozycji 145 genu S. Wydaje się, Ŝe ocena ilości DNA
HBV oraz analiza mutacji genomu wirusa stanowią konieczne badania konsultacyjne w
tej grupie dawców. Bardzo waŜne byłoby poddanie tej grupy dawców specjalistycznym
badaniom hepatologicznym by ocenić istotność kliniczną ukrytego zakaŜenia.
Z pewnością badania dawców z wykrytym DNA HBV pozwalają na nowe obserwacje naturalnego przebiegu zakaŜenia HBV i mogą wnieść nowe dane na temat biologii tego znanego od wielu lat wirusa. Obserwacje dawców „z okienka” pozwolą na
analizę częstości i przebiegu samoistnej eliminacji zakaŜenia u osób, które nie mają
Ŝadnych objawów klinicznych i w inny sposób niŜ badania w krwiodawstwie nie byłyby zidentyfikowane. Dodatkowe badania takich osób (np. badania HLA, badania immunologicznej odpowiedzi komórkowej) mogą zidentyfikować nieznane dotąd mechanizmy skutecznej walki organizmu z zakaŜeniem HBV oraz istotne czynniki rokownicze. Badania u dawców z ukrytym zakaŜeniem pozwolą poszerzyć wiedzę o naturze
tego zjawiska.
Podziękowania
Badania przeglądowe DNA HBV dawców krwi wykonane były w Pracowniach
Biologii Molekularnej Regionalnych Centrów Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa w
Białymstoku, Bydgoszczy, Gdańsku, Kaliszu, Kielcach, Krakowie, Łodzi, Poznaniu,
Raciborzu, Rzeszowie, Szczecinie i Warszawie. Wszystkie te Centra, a takŜe Centra w
Słupsku, Olsztynie, Zielonej Górze, Katowicach, i Radomiu prowadziły badania lekarskie, badania ALT i badania serologiczne oraz dostarczały do IHiT próbki osocza dawców. Dziękujemy wszystkim Pracownikom RCKiK za ich wysiłek.
Badania częściowo finansowane z projektu badawczego nr N404 116 32/3601
finansowanego przez MNiSW.
PIŚMIENNICTWO
1.
Coste J, Reesink HW, Engelfriet P i wsp. International Forum. Implementation of donors screening
for infectious agents transmitted by blood by nucleic acid technology: update to 2003. Vox Sang
2005; 88: 289-303.
54
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
20.
P. GRABARCZYK i wsp.
Brojer E. Implementation of donor sreening for infectious agents transmitted by blood by nucleic acid
technology in Poland.Vox Sang, 2005; 89: 267-268.
Brojer E, Łetowska M, Gronowska A. Nucleic Acid Testing for virus screening in Polish blood donors. Transf Med 2004; 14: 78-79.
Stramer SL, Glynn SA, Kleinman SH, i wsp. National Heart, Lung and Blood Institute Nucleic Acid
Test Study Group: Detection of HIV-1 and HCV infections among antibody-negative blood donors by
nucleic acid-amplification testing. N Engl J Med. 2004; 351: 760-768.
Roth K, Weber W i wsp. NAT for HBV and anti-HBc testing increase blood safety. Transfusion
2002; 42 (7): 869-875.
Murokawa, H, Yoshikawa, A, Ohnuma H i wsp. Epidemiology of blood donors in Japan, positive for
hepatitis B virus and hepatitis C virus by nucleic acid amplification testing. Vox Sang 2005; 88: 1016.
Magdzik W. Wirusowe zapalenie wątroby typu B w Polsce do 2002 roku. PZH. Warszawa 2003.
Seyfried H, Grabarczyk P, Mikulska M. i wsp. Analiza częstości wykrywania antygenu HBs u polskich dawców krwi w latach 1995-2007. (w przygotowaniu do druku).
Stramer S.L. US NAT yield: where are we after 2 years ? Transfusion Clinique et Biol 2003; 10: 1018.
Alain JP. Occult hepatitis B infection: implications in transfusion.Vox Sang 2004; 86: 83-91.
Biswas R, Tabor E, Hsia CC, i wsp. Comparative sensitivity of HBV NATs and HBsAg assays for
detection of acute HBV infection. Transfusion 2003; 43: 788-798.
Yoshikawa A, Gotanda Y, Itabashi M i wsp. HBV NAT positive blood donors in the early and late
stages of HBV infection: analyses of the window period and kinetics of DNA HBV. Vox Sang
2005; 88: 77-86.
Brojer E, Łętowska M, Medyńska J. i wsp. Validation of Procleix Ultrio assay in Poland. Vox Sang
2004, 87 (suppl 3): 62.
Chudy M, Amberg I, Hanker-Dusel C. i wsp. Procleix Ultrio Assay performance trial. Vox Sang
2004; 87 (suppl 3), 59.
Koppelman M, Sjerps M, Reesink H i wsp. Evaluation of Cobas AmpliPrep-AmpliScreen assay for
DNA HBV screening. Vox Sang 2004; 87 (suppl 3): 59.
Iwamoto M, Jernigan DB, Kao J. i wsp. A molecular analysisis of preS/susrface and pre-core.core
promoter genes of hepatitis B virus in chronic hepatitis C patients with occult HBV infection. J Med
Virol 2002; 68: 216-20.
Yamamoto K, Horkita M, Tsuda F. i wsp. Naturally occurring escape mutants of hepatitis B virus
with various mutations in the S gene in carriers seropositive for antibody to hepatitis B surface antigen. J Virol 1994; 68: 2671-6.
Kleinman SH, Kuhmns MC, Todd DS i wsp. Frequency of DNA HBV detection in US blood donors
testing positive for anti-HBc: implications for transfusion transmission and donor screening. Transfusion 2003; 43: 696-704.
Mosley JW, Stevens CE, Aach RD i wsp. Donor screening for antibody to hepatitids B core antigen
and hepatitis B virus infection in transfusion recipients. Transfusion 1995; 35: 5-12.
Dreier J, Kroger M, Diekmann J. i wsp. Low-level viraemia of hepatitis B virus in an anti-HBc- and
anti-HBs-positive blood donor. Transfus Med 2004; 14: 97-103.
Praca wpłynęła do Redakcji 17.10.2008 r. i została zakwalifikowana do druku 22.01.2009 r.
Adres do korespondencji:
Prof. dr hab. med. Ewa Brojer
Instytut Hematologii i Transfuzzjologii
ul. Chocimska 5
00-957 Warszawa
e-mail [email protected]