Rok akademicki

Rok akademicki:
Grupa przedmiotów:
2015/2016
specjalizacyjny
Numer katalogowy:
Teorie nauczania i uczenia się małego dziecka
Nazwa przedmiotu1):
3)
Tłumaczenie nazwy na jęz. angielski :
Teaching and learning theories of child
Kierunek studiów4):
Pedagogika
5)
Koordynator przedmiotu :
dr Henryk Raszkiewicz
Prowadzący zajęcia6):
dr Henryk Raszkiewicz
7)
ECTS 2)
Jednostka realizująca :
Wydział Nauk Społecznych, Katedra Edukacji i Kultury, Zakład Psychologii
Wydział, dla którego przedmiot jest
realizowany8):
Wydział Nauk Społecznych
Status przedmiotu9):
a) przedmiot specjalistyczny
10)
b) stopień pierwszy, rok trzeci
2
c) niestacjonarne
11)
Jęz. wykładowy : polski
Cykl dydaktyczny :
semestr zimowy
Założenia i cele przedmiotu12):
1. Rozszerzenie poznania psychospołecznego rozwoju dziecka w okresie przedszkolnym i
wczesnoszkolnym.
2. Wprowadzenie w pojęcia i zagadnienia psychologicznych teorii uczenia się i nauczania ze szczególnym
uwzględnieniem rozwoju i wychowania małego dziecka.
3. Rozumienie kategorii używanych w praktykach psychoedukacyjnych w aspekcie behawioralnym,
poznawczym, humanistycznym i psychodynamicznym.
4. Wspomaganie rozwoju uzdolnień oraz czynności językowych i komunikacyjnych małego dziecka.
5. Kształtowanie motywacji, uspołecznienia, moralności i podmiotowości małego dziecka.
Formy dydaktyczne, liczba godzin13):
wykład, 20 godzin.
Metody dydaktyczne14):
przedstawienie zagadnień z elementami rozwiązań praktycznych.
Pełny opis przedmiotu15):
1. ABC psychologicznych teorii uczenia się. 2. Modyfikacja zachowania dziecka według teorii
behawiorystycznych. 3. Uczenie się dziecka w ujęciu poznawczym A. Bandury. 4. Uczenie się i nauczanie
w rozwoju operacji intelektualnych – podejście J. Piageta. 5. Uczenie się dziecka przez nabywanie praktyk
społecznych – podejście L.S. Wygotskiego. 6. Uczenie się rówieśnicze i uczenie się kooperatywne –
psychologia dziecka po Piagecie i Wygotskim. 7. Motywacja małych dzieci w uczeniu się i nauczaniu. 8.
Uczenie się i nauczanie małych dzieci języka i czynności komunikacyjnych. 9. Problemy nauczania i
uczenia się małych dzieci według podejścia psychodynamicznego – teorie D.W. Winnicotta i A. Freud. 10.
Nauczanie i uczenie się dziecka według podejścia humanistycznego.
Wymagania formalne (przedmioty
wprowadzające)16):
psychologia ogólna i psychologia rozwojowa.
Założenia wstępne17):
Efekty kształcenia18):
Sposób weryfikacji efektów
kształcenia19):
Forma dokumentacji osiągniętych
efektów kształcenia 20):
Elementy i wagi mające wpływ na
ocenę końcową21):
Miejsce realizacji zajęć22):
01 – student rozszerzył swoją wiedzę o rozwoju psychospołecznym w okresie przedszkolnym i
wczesnoszkolnym;
02 – student zna pojęcia i zagadnienia psychologicznych teorii uczenia się i nauczania ze szczególnym
uwzględnieniem rozwoju i wychowania małego dziecka;
03 –
student korzysta z kategorii pojęciowych stosowanych w behawioralnym, poznawczym,
humanistycznym i psychodynamicznym aspekcie praktyk psychoedukacyjnych;
04 – student potrafi wspomagać rozwój uzdolnień oraz czynności językowych i komunikacyjnych małego
dziecka;
05 – student okazuje postawę do aktywnego kształtowania motywacji, uspołecznienia i podmiotowości
małego dziecka.
przygotowanie pracy pisemnej i egzaminu pisemnego.
tematy indywidualnych prac studentów,
komputerowa.
pytania egzaminacyjne, prace studentów, prezentacja
wynik indywidualnej pracy pisemnej i egzaminu.
sala dydaktyczna.
Literatura podstawowa i uzupełniająca23):
Literatura podstawowa:
H.R. Schaffer, Psychologia dziecka, PWN 2014.
M.H. Dembo, Stosowana psychologia wychowawcza, WSiP 2000.
M. Ledzińska, E. Czerniawska, Psychologia nauczania. Ujęcie poznawcze, PWN 2011.
J. Johns, Sprzyjające otoczenie, (w: ) S. Budd, R. Rusbridger, Współczesna psychoanaliza brytyjska, Oficyna Ingenium 2008.
Literatura uzupełniająca:
R. J. Gerrig, P. G. Zimbardo, Psychologia i życie, rozdz. Zachowanie przystosowawcze: warunkowanie i uczenie się, PWN 2006.
A.E. Kazdin, Jak krok po kroku wprowadzić trwałą zmianę w relacji z dzieckiem. Czarna Owca 2014.
J. Wadsworth, Psychologia Piageta, WSiP 2011.
R. Edgcumbe, Anna Freud, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne 2007.
UWAGI24):
Wskaźniki ilościowe charakteryzujące moduł/przedmiot 25) :
Szacunkowa sumaryczna liczba godzin pracy studenta (kontaktowych i pracy własnej) niezbędna dla osiągnięcia zakładanych
efektów kształcenia18) - na tej podstawie należy wypełnić pole ECTS2:
Łączna liczba punktów ECTS, którą student uzyskuje na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli
akademickich: wykłady – 0,8.
Łączna liczba punktów ECTS, którą student uzyskuje w ramach zajęć o charakterze praktycznym: indywidualna praca pisemna –
0,6; przygotowanie do egzaminu – 0,6.
50 h
0,8 ECTS
1,2 ECTS
Tabela zgodności kierunkowych efektów kształcenia z efektami przedmiotu 26)
Nr /symbol
efektu
01
Wymienione w wierszu efekty kształcenia:
Student rozszerzył swoją wiedzę o rozwoju psychospołecznym w okresie
Odniesienie do efektów dla programu
kształcenia na kierunku
K_W05
przedszkolnym i wczesnoszkolnym.
02
Student zna pojęcia i zagadnienia psychologicznych teorii uczenia się i nauczania ze
K_W09
szczególnym uwzględnieniem rozwoju i wychowania małego dziecka.
03
Student korzysta z kategorii pojęciowych stosowanych w behawioralnym, poznawczym,
K_U02
humanistycznym i psychodynamicznym aspekcie praktyk psychoedukacyjnych.
04
Student potrafi wspomagać rozwój uzdolnień oraz czynności językowych i
K_U09
komunikacyjnych małego dziecka.
05
Student okazuje postawę do aktywnego kształtowania motywacji, uspołecznienia i
podmiotowości małego dziecka.
K_K03