Syllabus przedmiotu PEDAGOGIKA WSPÓŁCZESNA

1
Syllabus przedmiotu
PEDAGOGIKA WSPÓŁCZESNA
Nazwa przedmiotu: Pedagogika współczesna
Poziom studiów: III stopień
Wymiar godzin: 4h.
Nazwisko prowadzącego: dr Dobromir Dziewulak
Założenia i cele przedmiotu opisowo:
Celem przedmiotu pedagogika współczesna jest zapoznanie studentów z podstawami wiedzy o
wychowaniu. Celem jest wprowadzenie w podstawowe zagadnienia teorii edukacji (problemy
współczesnego wychowania); kształtowanie umiejętności refleksji i badania własnej praktyki
edukacyjnej. Realizację tych celów umożliwiają między innymi następujące treści kształcenia:
teleologiczne i aksjologiczne podstawy współczesnego wychowania; prawidłowości procesu
wychowania i nauczania oraz ich uwarunkowania; metody, formy i rezultaty pracy pedagogicznej.
Treści programowe:
1. Pedagogika współczesna a wychowanie. Wychowanie, nauczanie a rozwój. Przymus i
swoboda w wychowaniu. Wychowanie jako urabianie i jako wspomaganie rozwoju.
Podmiotowość w wychowaniu. Podstawowe środowiska wychowawcze: rodzina, grupa
rówieśnicza, szkoła. Źródła i przejawy kryzysu współczesnego wychowania.
2. Wychowanie w świetle koncepcji psychologicznych i pedagogicznych. Wychowanie według
koncepcji behawiorystycznej, humanistycznej i psychospołecznej. Wychowanie w
koncepcjach pedagogicznych.
3. Szkoła jako instytucja wychowawcza.
Forma i warunki zaliczenia:
Egzamin pisemny zawierający pytania zamknięte (sprawdzające efekty kształcenia dotyczące wiedzy)
i otwarte (sprawdzające efekty kształcenia związane z umiejętnościami wykorzystania przyswojonej
wiedzy i stopniem opanowania kompetencji społecznych).
Efekty kształcenia w zakresie wiedzy:
a) opisuje procesy komunikowania interpersonalnego i społecznego, w tym w działalność
pedagogiczną oraz ich prawidłowości i zakłóceń;
b) opisuje proces wychowania i kształcenia, w tym ich filozoficzne i społeczno-kulturowe
podstawy;
c) przedstawia współczesne teorie dotyczące wychowania;
d) wymienia główne elementy i cechy środowisk wychowawczych oraz opisuje procesy w nich
zachodzące;
Efekty kształcenia w zakresie umiejętności:
a) potrafi dokonywać operacjonalizacji sytuacji i zdarzeń pedagogicznych;
b) potrafi wykorzystywać wiedzę teoretyczną z zakresu pedagogiki do analizowania i
interpretowania określonego rodzaju sytuacji i zdarzeń pedagogicznych;
c) potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać swoje profesjonalne umiejętności związane
z działalnością pedagogiczną korzystając z różnych źródeł;
d) potrafi ocenić przydatność typowych metod, procedur i dobrych praktyk do realizacji zadań
wychowawczych związanych z odpowiednimi etapami edukacyjnymi;
Efekty kształcenia w zakresie postaw (kompetencji społecznych):
a) analizuje poziom swojej wiedzy i umiejętności; rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się
zawodowego i rozwoju osobistego; dokonuje oceny własnych kompetencji i doskonali
umiejętności w trakcie realizowania działań pedagogicznych;
2
b) ma świadomość sensu, wartości i potrzeby podejmowania działań pedagogicznych w
środowisku społecznym.
Literatura:
Arends R., Uczymy się nauczać. PWN. Warszawa 1994.
Danilewska J., Agresja u dzieci - szkoła porozumienia. WSiP Warszawa 2002.
Davis R., Dar dysleksji. Zysk i ska, Poznań 2001.
Davis R., Lawrence T., Stephen Y., Konstruowanie sytemu kształcenia Jak doskonalić kształcenie. PWN
Warszawa 1983.
Debesse M., Mialaret G. (red.) Rozprawy o wychowaniu. PWN Warszawa 1998.
Dziewulak D.: Systemy szkolne Unii Europejskiej, Żak Warszawa 1997
Dziewulak D.: Jak wykształcić dobrego nauczyciela? (wywiad dla edunews.pl)
http://www.edunews.pl/badania-i-debaty/wywiady/1302-tego-kandydata-przyjmiemy-tegoodprawimy-z-kwitkiem.
Dziewulak D.: Jak być skutecznym nauczycielem nauczycieli, Tygodnik opinii Wszystko Co
Najważniejsze, Instytut Nowych Mediów, Warszawa 2016.
https://wszystkoconajwazniejsze.pl/dobromir-dziewulak-jak-byc-skutecznym-nauczycielemnauczycieli/
Janowski A., Pedagogika praktyczna. Wyd. Fraszka Edukacyjna. Warszawa 2002.
Jarosz E., Wysocka E., Diagnoza psychopedagogiczna. Podstawowe problemy i rozwiązania.
Warszawa 2006.
Gutek G., Filozoficzne i ideologiczne podstawy edukacji. GWP Gdańsk 2003.
Kawula S. i inni, Pedagogika rodziny. Wyd. Adam Marszałek, Toruń 2002
Kazanowski Z., Osik-Chudowolska D. (red.), Integracja osób niepełnosprawnych w edukacji i
interakcjach społecznych. Wyd. UMCS. Lublin 2003.
Kruszewski K. (red.) Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela t.1 PWN Warszawa 1991 i nast.
Kwiatkowska H., Pedeutologia. Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne. Warszawa 2008.
Kwieciński Z., Śliwerski B.(red.), Pedagogika. T.1,2 PWN Warszawa 2003.
Łobocki M., Teoria wychowania w zarysie. OW Impuls. Kraków 2003 i nast.
Moroz H., Rozwój zawodowy nauczyciela. Impuls. Kraków 2005.
Pfiffner L., Wszystko o ADHD, Zysk i ska, Poznań 2004.
Retter H., Komunikacja codzienna w pedagogice. GWP. Gdańsk 2005.
Sawicka-Wilgusiak S., Włoski system szkolnictwa. Wyd. Akademickie ”Żak. Warszawa 2003.
Siemieniecki B. (red.) Pedagogika medialna. PWN. Warszawa 2007.
Śliwerski B. (red.) Pedagogika. Tomy 1-3 GWP. Gdańsk 2006.
Tripp D.: Zdarzenia krytyczne w nauczaniu. Kształtowanie profesjonalnego osądu. WSiP,Wwa 1996.
Turska D., Od czego zależy udana realizacja wymogów edukacyjnych. Lublin 2006.
Wolańczyk T., Nadpobudliwość psychoruchowa u dzieci. Biforium Lublin 1991.