na podstawie kwestionariusza Gaudenza

Perinatologia, Neonatologia i Ginekologia, tom 4, zeszyt 4, 206-212, 2011
Porównanie skuteczności operacyjnego leczenia wysiłkowego
nietrzymania moczu metodami slingowymi (TOT i TVT)
na podstawie kwestionariusza Gaudenza
JOLANTA NAWROCKA-RUTKOWSKA1, SYLWESTER CIEĆWIEŻ1, MAGDALENA CIEĆWIEŻ2,
AGNIESZKA BRODOWSKA1, ANDRZEJ STARCZEWSKI1, DARIUSZ KOTLĘGA3
Streszczenie
Cel pracy: Ocena skuteczności leczenia metodami slingowymi: transobturator tape TOT i tension-free vaginal tape
TVT na podstawie kwestionariusza Gaudenza. Materiał i metody: Do badania zakwalifikowano 170 kobiet. Po przepro-
wadzeniu diagnostyki (wywiadu, badania urodynamicznego) wysiłkowego nietrzymania moczu (WNM) pacjentki
zostały zakwalifikowane do operacji TOT lub TVT. Efekt operacji oceniany był po 3 i 6 miesiącach po zabiegu. Wyniki:
Zmniejszenie dolegliwości związanych z WNM stwierdzono zarówno w grupie pacjentek, u których wykonano TOT,
jak i w grupie kobiet po TVT. Wnioski: Metody TOT i TVT są porównywalnie skuteczne po 3 miesiącach od zabiegu
operacyjnego, natomiast po 6 miesiącach od operacji TOT jest metodą korzystniejszą w porównaniu z TVT.
Słowa kluczowe: operacje slingowe (TOT i TVT), kwestionariusz Gaudenza
Wstęp
Nietrzymanie moczu (NM) jest chorobą społeczną,
która dotyczy około 17-60% kobiet w różnym wieku [1-4].
Ze względu na etiologię oraz różne stopnie nasilenia dolegliwości, rozróżniamy następujące postaci NM: wysiłkowe
nietrzymanie moczu, NM z naglących parć, postać mieszaną, NM z przepełnienia oraz NM towarzyszące innym
chorobom. W zależności od rodzaju nietrzymania moczu
stosuje się odpowiednią metodę leczenia: zachowawczą,
farmakologiczną lub operacyjną.
Efekt terapeutyczny zastosowanej metody zależy
w głównej mierze od prawidłowej kwalifikacji pacjentki do
leczenia. Dlatego bardzo istotnym elementem diagnostyki
różnicowej jest zebranie dokładnego wywiadu, który pomoże precyzyjnie określić rodzaj schorzenia. W tym celu
można posłużyć się, między innymi, zestawami odpowiednio sformułowanych pytań. Jednym z nich jest kwestionariusz Gaudenza [5]. Został on opracowany w 1972 r. i nadal jest pomocnym narzędziem służącym do dokładnej
interpretacji objawów zgłaszanych przez pacjentki. Niezbędnym elementem diagnostyki i kwalifikacji pacjentki do
leczenia operacyjnego jest również badanie urodynamiczne, które jest badaniem inwazyjnym i z tego względu powinno być zastosowane w ostatniej kolejności.
Techniki operacyjne stosowane u pacjentek z problemem nietrzymania moczu zmieniały się wielokrotnie.
Obecnie najczęściej stosowane są metody z dostępu
pochwowego z użyciem materiałów biomedycznych, tzw.
operacje typu sling. Do metod tych zaliczamy między
innymi tension free vaginal tape (TVT) i transobturator
tape (TOT), których skuteczność jest podobna. Metody te
różnią się techniką operacyjną; TVT zakładana jest z dostępu załonowego, podwiesza środkowy odcinek cewki
moczowej w kształcie litery „U”, natomiast TOT implantowana jest z dostępu podłonowego i podpiera cewkę
moczową w kształcie hamaka. Ze względu na te różnice,
metoda TOT uważana jest za bezpieczniejszą niż TVT,
gdyż niesie za sobą mniejsze ryzyko powikłań śród- i pooperacyjnych.
Celem pracy była ocena skuteczności leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu (WNM) z wykorzystaniem
kwestionariusza Gaudenza 3 i 6 miesięcy po leczeniu
operacyjnym metodą TVT oraz TOT.
Materiał i metody
Do prospektywnego, randomizowanego badania zakwalifikowano 170 pacjentek, które operowane były w latach 2006-2009 w Klinice Rozrodczości i Ginekologii Pomorskiej Akademii Medycznej z powodu czystego wysiłkowego nietrzymania moczu (WNM). WNM rozpoznano
na podstawie wywiadu zebranego przy pomocy kwestionariusza Gaudenza [5], badania przedmiotowego i badania
urodynamicznego. Do operacji TOT zostało zakwalifikowanych 63,53% (108) pacjentek, a do operacji TVT 36,47%
(62) pacjentki.
Na przeprowadzenie badania uzyskano zgodę Komisji
Bioetycznej Pomorskiej Akademii Medycznej nr BN-001
16/06.
1
Klinika Ginekologii i Uroginekologii, Pomorski Uniwersytet Medyczny, Szczecin
2
Szkoła Podstawowa nr 2 w Policach, Police
3
Katedra i Klinika Neurologii, Pomorski Uniwersytet Medyczny, Szczecin
207
Porównanie skuteczności operacyjnego leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu metodami slingowymi
Kryteria włączenia i wyłączenia pacjentek do badania
Kryteria włączenia pacjentek do badania:
1) Pacjentki operowane w Klinice Rozrodczości i Ginekologii PAM w latach 2006-2009, z powodu wysiłkowego
nietrzymania moczu.
2) Kobiety z czystym wysiłkowym nietrzymaniem moczu
II i III stopnia potwierdzonym w badaniu urodynamicznym.
3) Kobiety, które nie przyjmowały hormonalnej terapii
zastępczej (HTZ) przed i po zabiegu operacyjnym.
Kryteria wyłączenia pacjentek z badania to:
1) Kobiety z pęcherzem nadreaktywnym i mieszanym
nietrzymaniem moczu.
2) Kobiety z wysiłkowym nietrzymaniem moczu I stopnia.
3) Kobiety po przebytych zabiegach operacyjnych z powodu wysiłkowego nietrzymania moczu.
4) Kobiety z przetokami w obrębie dróg moczowych.
5) Kobiety z wadami wrodzonymi i nabytymi cewki moczowej i pęcherza moczowego.
6) Kobiety z infekcją dróg moczowych.
7) Kobiety z chorobami układu krążenia (nadciśnienie
tętnicze powyżej 140/90 mm Hg, choroba niedokrwienna serca, zaburzenia rytmu serca).
8) Kobiety z cukrzycą typu I i II.
9) Kobiety ze zmianami w kręgosłupie, w odcinku krzyżowo-lędźwiowym (spina bifida, zmiany pourazowe
i zwyrodnieniowe).
10) Kobiety przyjmujące leki wpływające na nadreaktywność pęcherza moczowego.
Przed leczeniem oraz po 3 i 6 miesiącach po leczeniu
operacyjnym oceniano następują pytania z kwestionariusza Gaudenza:
1) Czy występuje bezwiedne gubienie moczu?
2) Jak często się to zdarza (rzadko, sporadycznie, codziennie, wielokrotnie, praktycznie ciągle)?
3) Jak duże są ilości gubionego moczu (kilka kropli, małe
porcje, moczenie obfite)?
4) Czy występuje uczucie, że po oddaniu moczu pęcherz
jest pusty (tak, nie, nie zawsze, nie wiem)?
5) Gubienie moczu jest: właściwie żadnym problemem,
niekiedy przeszkadza, przeszkadza mi bardzo, utrudnia mi życie)?
6) W jakich sytuacjach zdarza się bezwiedne gubienie
moczu (podczas kaszlu i kichania, podczas śmiechu,
podczas chodzenia i wchodzenia po schodach, podczas schodzenia ze schodów, podczas skakania, podskakiwania, gimnastyki, podczas stania, podczas siedzenia i leżenia)?
Obliczenia statystyczne wykonano z użyciem programu StatisticaTM 7.0, firmy StatSoft Polska. Liczebności
w grupach zostały podane w wartościach liczbowych
i procentowych. Do badań został wykorzystany nieparametryczny test χ2, a dla grup liczących mniej niż 5 pacjentek test χ2 z poprawką Yatesa. Za poziom istotności przy-
jęto wartość p < 0,05. Na wykresach zostały przedstawione
tylko istotne zależności.
Wyniki
Wiek pacjentek zakwalifikowanych do leczenia operacyjnego
Tabela 1. Wiek pacjentek zakwalifikowanych
do operacji slingowych
Wiek [lata]
TOT
TVT
Ilość
%
Ilość
%
30-40
6
5,56
3
4,84
41-50
36
33,33
19
30,65
51-60
46
42,59
27
43,55
61-70
18
16,67
9
14,52
71-80
2
1,85
3
4,84
81-90
0
0,00
1
1,61
Suma
108
100
62
100
Wiek pacjentek zakwalifikowanych do obu rodzajów
zabiegów slingowych był zbliżony. Najliczniejszą grupę
operowanych pacjentek stanowiły kobiety w przedziale
wiekowym 50-60 lat.
Masa ciała pacjentek zakwalifikowanych do leczenia operacyjnego
Tabela 2. Masa ciała pacjentek zakwalifikowanych
do operacji slingowych
Waga [kg]
TOT
TVT
Ilość
%
Ilość
%
Do 50
0
0
0
0
51-60
23
21,3
7
11,29
61-70
31
28,7
22
35,48
71-80
30
27,78
17
27,42
81i powyżej
24
22,22
16
25,81
Łącznie
108
100
62
100
W grupie pacjentek zakwalifikowanych do TOT największy odsetek stanowiły kobiety z masą ciała w przedziale 61-70 kg: 28,7% (31), a najmniejszy w przedziale
51-60 kg: 21,3% (23). W grupie kobiet zakwalifikowanych do
TVT procentowy udział pacjentek w poszczególnych grupach był podobny (ryc. 1).
Wśród wszystkich pacjentek z wysiłkowym nietrzymaniem moczu zakwalifikowanych do operacji typu sling
bezwiedne gubienie moczu zgłosiło 83,33% (90) pacjentek
zakwalifikowanych do TOT oraz 95,16% (59) spośród zakwalifikowanych do TVT. Różnice między grupami były
znamienne.
208
J. Nawrocka-Rutkowska, S. Ciećwież, M. Ciećwież et al.
p < 0,03
95,16%
TOT
59
TVT
83,33%
90
u 11,11% (8) pacjentek; codzienne, wielokrotne u 2,78% (1),
natomiast żadna badana nie miała problemu z ciągłym
występowaniem objawów NM.
p < 0,03
rzadko
23
14,52%
9
27,42%
17
13,89
TVT
11,11
4,84
4,84
21,30%
TOT
9,68
8,33
13,89
4,63 4,84
sporadycznie
praktycznie ciągle
codziennie,
wielokrotnie
3 miesiące po operacji
Ryc. 3. Odsetek pacjentek, u których wystąpiło gubienie moczu
o różnym nasileniu, trzy miesiące po operacji TOT i TVT
15
TOT
przed operacją
3 miesiące po operacji
6 miesięcy po operacji
Ryc. 1. Występowanie bezwiednego gubienia moczu
przed i po operacjach TOT i TVT
Po 3 miesiącach po leczeniu operacyjnym objaw ten
zgłaszało 21,3% (23) pacjentek po operacji TOT oraz 14,5%
(9) po operacji TVT. Istotne różnice między grupami
stwierdzono po 6 miesiącach od leczenia operacyjnego;
w grupie po operacji TOT bezwiedne gubienie moczu
występowało u 13,89% (15) w porównaniu z 27,42% (17)
kobiet po operacji TVT.
Nasilenie objawów nietrzymania moczu w porównywanych grupach kobiet przed i po leczeniu operacyjnym
62,04
67,74
TOT
TVT
p. <.0,01
p. < 0,01
27,42
13,89
15,74
13,89
4,84
11,11
8,33
12,9
TVT
3,23
rzadko
2,78 1,61
sporadycznie
codziennie,
wielokrotnie
0.0
12,9
praktycznie ciągle
6 miesiący po operacji
Ryc. 4. Odsetek pacjentek, u których wystąpiło gubienie moczu
o różnym nasileniu, sześć miesięcy po operacji TOT i TVT
W porównywanych grupach po 6 miesiącach po
operacji TOT stwierdzono sporadyczne gubienie moczu
u 11,11% (8) pacjentek; codzienne, wielokrotne u 2,78% (1),
natomiast żadna badana nie miała problemu z ciągłym
występowaniem objawów NM.
W grupie pacjentek po założeniu TVT sporadyczne
gubienie moczu stwierdzono u 12,9%(8) kobiet; codzienne,
wielokrotne u 1,61% (1), a ciągłe nietrzymanie moczu występowało 12,9% (8) kobiet. Różnice pomiędzy grupami
w wynikach dotyczących ciągłych objawów NM różniły się
istotnie.
Objętość gubionego moczu przed oraz po 3 i 6 miesiącach
po leczeniu operacyjnym
0,0
rzadko
sporadycznie
codziennie,
wielokrotnie
przed operacją
praktycznie ciągle
70,37
TOT
67,74
TVT
Ryc. 2. Odsetek pacjentek, u których wystąpiło gubienie moczu
o różnym nasileniu, przed operacją TOT i TVT
Wśród pacjentek zakwalifikowanych do operacji TOT
sporadyczne objawy NM stwierdzono u 13,89% (15) kobiet;
codzienne, wielokrotne gubienie moczu u 62% (67), a u
13,89% (15) objawy NM występowały rzadko. Porównując
badane grupy kobiet stwierdzono istotne różnice wśród
pacjentek zgłaszających sporadyczne nietrzymanie moczu.
W grupie pacjentek zakwalifikowanych do operacji TVT
codzienne, wielokrotne objawy NM stwierdzono u 67,74%
(42) kobiet; u 4,84% (3) objawy NM występowały rzadko
(ryc. 3).
W obu badanych grupach 3 miesiące po operacji
stwierdzono zmniejszenie częstości epizodów NM. Różnice
między grupami nie były istotne.
W porównywanych grupach po 6 miesiącach po
operacji TOT stwierdzono sporadyczne gubienie moczu
11,11
18,52
16,13
16,13
kilka kropli
małe porcje
przed operacją
moczenie
obfite
Ryc. 5. Podział pacjentek w zależności od objętości gubionego
moczu przed operacją TOT i TVT
(wynik podany w procentach)
Porównując objętość gubionego moczu najczęściej
zgłaszane były małe porcje, zarówno w grupie zakwalifikowanej do TOT 70,37%, jak i do TVT 67,74%. Różnice te
nie były istotne. Najrzadziej pacjentki zgłaszały gubienie
209
Porównanie skuteczności operacyjnego leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu metodami slingowymi
kilku kropli moczu, wśród kobiet zakwalifikowanych do
TOT objawy te występowały u 11,11% pacjentek, a w grupie zakwalifikowanej do TVT u 16,13% kobiet. Różnice te
nie były znamienne.
TOT
19,44
bardzo przeszkadza, 31,48% pacjentkom utrudniało życie,
a u 2,78% kobietom niekiedy przeszkadzało. Wśród kobiet
zakwalifikowanych do TVT gubienie moczu bardzo przeszkadzało 62,9% pacjentkom, 41,94% utrudniało życie,
a 4,84% niekiedy przeszkadzało. Różnice między grupami
nie były znamienne.
TVT
9,68
9,26
9,68
kilka kropli
małe porcje
p < 0,02
Ryc. 6. Podział pacjentek w zależności od objętości gubionego
moczu 3 miesiące po operacji TOT i TVT
(wynik podany w procentach)
16,67
Rozpatrując objętość gubionego moczu po 3 miesiącach po operacji stwierdzono, że obfite moczenie zgłosiło
tylko 4,63% pacjentek po TOT i 9,68% kobiet po TVT. Różnice te nie były istotne.
TOT
19,44
12,90
TVT
5,56 4,84
0,0
kilka kropli
małe porcje
14,52
11,11
10,19
4,84
0,0
właściwie żadnym
problemem
12,90
TVT
25,93
moczenie
obfite
3 miesiące po operacji
TOT
38,71
4,63
4,84
niekiedy
przeszkadza
przeszkadza
mi bardzo
utrudnia mi
życie
Ryc. 9. Jakość życia pacjentek z nietrzymaniem moczu trzy
miesiące po operacjach TOT i TVT
(dane w procentach)
Analizując wyniki po 3 miesiącach po leczeniu stwierdzono poprawę komfortu życia pacjentek. W grupie pacjentek po TOT 25,93% kobiet nie miało problemu z trzymaniem moczu, a po TVT – 38,71% kobiet. Różnice między
grupami nie byly znamienne.
moczenie
obfite
6 miesięcy po operacji
TOT
Ryc. 7. Podział pacjentek w zależności od objętości gubionego
moczu 6 miesięcy po operacji TOT i TVT
(wynik podany w procentach)
30,56
33,87
TVT
p < 0,03
16,67
Natomiast po 6 miesiącach po operacji żadna z badanych pacjentek po TOT nie zgłosiła obfitego moczenia,
a w grupie po TVT objawy te występowały u 12,9%.
Różnice między grupami były istotne.
Wpływ nietrzymania moczu na jakość życia pacjentek
TOT
62,96
62,90
TVT
37,10
33,46
0,00 0,00
właściwie żadnym
problemem
2,78
4,84
niekiedy
przeszkadza
przeszkadza
mi bardzo
utrudnia mi
życie
przed operacją
Ryc. 8. Jakość życia pacjentek z nietrzymaniem moczu
kwalifikowanych do operacji TOT i TVT
(dane w procentach)
Przed leczeniem w grupie pacjentek zakwalifikowanych do TOT 62,96% kobiet podało, że gubienie moczu
12,9
8,06
0,0
właściwie żadnym
problemem
niekiedy
przeszkadza
1,61
przeszkadza
mi bardzo
2,78
utrudnia mi
życie
Ryc. 10. Jakość życia pacjentek z nietrzymaniem moczu
sześć miesięcy po operacjach TOT i TVT
(dane w procentach)
Analizując wyniki leczenia po 6 miesiącach stwierdzono,
że korzystny efekt nadal się utrzymywał w obu grupach
pacjentek. W grupie po TOT stwierdzono lepsze wyniki
w porównaniu z obserwacjami po 3 miesiącach, gdyż 30,56%
(33) kobiet nie miało problemu z trzymaniem moczu. Natomiast w grupie po TVT efekt był trochę gorszy w porównaniu z wynikami po 3 miesiącach, ponieważ 33,87% (21) kobiet nie zgłaszało żadnych problemów z nietrzymaniem moczu. Różnice między grupami nie były znamienne.
Występowanie objawów nietrzymania moczu w zależności
od sytuacji, przed i po leczeniu operacyjnym (ryc. 11)
Przed leczeniem, zarówno w grupie zakwalifikowanej
do TOT, jak i TVT najczęściej badane pacjentki zgłaszały
NM podczas kaszlu, kichania, śmiechu oraz skakania, podskakiwania, gimnastyki. Różnice miedzy grupami nie były
istotne (ryc. 12).
210
J. Nawrocka-Rutkowska, S. Ciećwież, M. Ciećwież et al.
95,16
90,74
TOT
82,41 80,65
TVT
75,81
69,44
54,63
48,39
38,71
32,26
26,88
32,41
24,19
12,96
podczas kaszlu
i kichania
podczas
śmiechu
podczas
chodzenia
i wchodzenia
na schody
podczas
schodzenia
ze schodów
podczas
siedzenia
i leżenia
podczas
skakania,
podskakiwania,
gimnastyki
Ryc. 11. Odsetek pacjentek zgłaszających gubienie moczu
w zależności od sytuacji przed operacją TOT i TVT
TOT
19,35
TVT
18,52
14,52
9,68
9,68
9,68
7,41
12,96
7,41
2,78 4,84
4,63
1,85
0,0
podczas
śmiechu
podczas kaszlu
i kichania
podczas
chodzenia
i wchodzenia
na schody
podczas
schodzenia
ze schodów
podczas
siedzenia
i leżenia
podczas
skakania,
podskakiwania,
gimnastyki
Ryc. 12. Odsetek pacjentek zgłaszających gubienie moczu
w zależności od sytuacji 3 miesiące po operacji TOT i TVT
29,03
TOT
25,00
p < 0,005
p < 0,01
p < 0,01
16,13
16,13
14,52
2,78
TVT
2,78
14,52
14,52 11,11
2,78
2,78
3,23
0,0
podczas kaszlu
i kichania
podczas
śmiechu
podczas
chodzenia
i wchodzenia
na schody
podczas
schodzenia
ze schodów
podczas
skakania,
podskakiwania,
gimnastyki
podczas
siedzenia
i leżenia
Ryc. 13. Odsetek pacjentek zgłaszających gubienie moczu
w zależności od sytuacji 6 miesięcy po operacji TOT i TVT
Analizując wyniki po 3 miesiącach po leczeniu operacyjnym na podstawie pytań dotyczących sytuacji, w których występuje gubienie moczu, stwierdzono poprawę
w obu grupach, jednak różnice między grupami nie były
istotne (ryc. 13).
Natomiast porównując wyniki po 6 miesiącach od
leczenia operacyjnego stwierdzono, że korzystny efekt
terapeutyczny utrzymywał się w obu grupach pacjentek.
Istotne różnice na korzyść TOT stwierdzono w wynikach
dotyczących gubienia moczu podczas śmiechu, chodzenia
Porównanie skuteczności operacyjnego leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu metodami slingowymi
i wchodzenia po schodach, schodzenia ze schodów oraz
siedzenia.
Wnioski
Metody TOT i TVT są porównywalnie skuteczne w leczeniu WNM po 3 miesiącach od zabiegu operacyjnego.
Po 6 miesiącach od operacji TOT jest metodą korzystniejszą w leczeniu WNM w porównaniu z operacją TVT.
Dyskusja
Nietrzymanie moczu to schorzenie o szczególnym charakterze objawów, często stwarzające problemy diagnostyczne oraz terapeutyczne. Z tego względu ciągle poszukuje się nowych, skutecznych metod leczenia. Znanych
jest wiele technik operacyjnych wysiłkowego nietrzymania
moczu, jednak najczęściej stosuje się te, które charakteryzują się małym ryzykiem powikłań śród- i pooperacyjnych oraz korzystnym efektem leczniczym. Ocena skuteczności danej metody opiera sie głównie na wywiadzie
ukierunkowanym na subiektywnych odczuciach pacjentki
dotyczących występowania objawów związanych z NM.
Dlatego do oceny efektów leczenia można zastosować
gotowe zestawy pytań-kwestionariusze [6, 7]. Z tego powodu do ceny skuteczności leczenia TOT i TVT posłużyliśmy się w naszej pracy kwestionariuszem Gaudenza [5].
W badanej grupie pacjentek najliczniejszy przedział
wiekowy reprezentowany był przez kobiety w wieku 50-60
lat. Można to tłumaczyć faktem, że kobiety w tym przedziale wiekowym są jeszcze czynne zawodowo i dyskomfort w postaci NM często utrudnia wykonywanie pracy. To
zmusza pacjentki do szybszego zgłaszania się do lekarza
i tym samym wcześniejszej diagnostyki i leczenia.
W prezentowanych badaniach potwierdziliśmy skuteczność leczenia metodami slingowymi w obserwacjach
3 i 6-miesięcznych i była ona zbliżona do wyników innych
autorów [6-9]. Skuteczność metod potwierdzają dane dotyczące wpływu na komfort życia pacjentek, gdyż po leczeniu duża liczba pacjentek nie zgłaszała żadnych problemów z NM. Ponadto, porównując wyniki dotyczące częstości występowania incydentów NM oraz ilości gubionego
moczu stwierdziliśmy, że w obserwacji 3 i 6-miesięcznej
skuteczniejsze są taśmy TOT. Również wyniki dotyczące
objętości gubionego moczu były lepsze po 3 i 6 miesiącach
w grupie po TOT. Być może można tłumaczyć to inną
techniką operacyjną oraz innym miejscem przebiegu obu
211
taśm. Nie wszystkie badania potwierdzają lepszą skuteczność TOT. W badaniu Dyrkom O.A. et al. uzyskano lepsze
wyniki u pacjentek po TVT [7].
Interesujący jest fakt, że efekt terapeutyczny był najmniejszy w przypadku objawów NM podczas kaszlu i kichania. Ponadto wyniki leczenia były gorsze po 6 miesiącach w porównaniu z obserwacjami po 3 miesiącach. Być
może spowodowane jest to dużym wzrostem ciśnienia
śródbrzusznego podczas kaszlu oraz kichania i stąd wynikającą mniejszą skutecznością tych metod.
Piśmiennictwo
[1] Diokno A., Brock B., Brown M. et al. (1986) Prevalence of
urinary incontinence and other urological symptoms in the
noninstitutionalized elderly. J. Urol. 136: 1022-1025.
[2] Jolleys J.V. (1990) The reported prevalence of urinary symptoms in women in one rural general practice. Br. J. Gen.
Pract. 39: 277-279.
[3] Walter S., Wolf H., Barlebo H. et al. (1978) Urinary incontin-
ence in postmenopausal women treated with oestrogens:
a double blind clinical trial. Urol. Int. 33: 135-140.
[4] Starczewski A., Brodowska A., Brodowski J. (2008) Epidemiologia i leczenie nietrzymania moczu oraz obniżenie narządów miednicy u kobiet. Pol. Merk. Lek. 145: 74-76.
[5] Gaudenz R. (1979) A questionnaire with a new urge-score
and stress-score for the evaluation of female urinary incontinence. Geburtshilfe Frauenheilkd. 39: 784-792.
[6] Betschart C., Scheiner D., Hess E. et al. Patient satisfaction
after retropubic and transobturator slings: first assessment
using the Incontinence Outcome Questionnaire (IOQ). Int.
Urogynecol. J. 22: 805-812.
[7] Dyrkorn O.A , Kulseng-Hanssen S , Sandvik L. (2010) TVT
compared with TVT-O and TOT: results from the Norwegian
National Incontinence Registry. Int. Urogynecol. J. 21: 1321-
1326.
[8] Scheiner D.A., Betschart C., Wiederkehr S. et al. (2011) Twel-
ve months effect on voiding function of retropubic compared with outside-in and inside-out transobturator midurethral slings. Int. Urogynecol. J. (w druku).
[9] Salinas J., Méndez S., Virseda M. et al. (2011) Urodynamic
Aspects of Feminine Urinary Incontinence Treated with
Slings. Actas. Urol. Esp. (w druku).
[10] Chen Z., Chen Y., Du G.H. et al. (2010) Comparison of three
kinds of mid-urethral slings for surgical treatment of female
stress urinary incontinence. Urologia. 77: 37-41.
J
Jolanta Nawrocka-Rutkowska
Klinika Ginekologii i Uroginekologii
Pomorski Uniwersytet Medyczny
72-010 Police, ul. Siedlecks 2
e-mail: [email protected]
Comparison of the effectiveness treatment of stress urinary incontinence sling surgeries
(TOT and TVT) using Gaudenz questionnaire
Objective: To compare the effects of two surgical methods transobturator tape (TOT) and tension-free vaginal tape
(TVT) using a Gaudenz’ Questionnaire. Material and methods: The study included 170 women. After diagnostic (inter-
viev, urodynamic study) of SUI patients were qualified TOT or TVT. Effects were assessed after 3 and 6 postoperative
months. Results: Lost of complaints was obtain after TOT and after TVT. Conclusions: TOT and TVT were similarly
effective, although positive effects were better after 6 month in patients with TOT.
Key words: sling surgeries (TOT and TVT), Gaudenz questionnaire
212
J. Nawrocka-Rutkowska, S. Ciećwież, M. Ciećwież et al.
Kwestionariusz Gaudenza do oceny nietrzymania moczu
Nazwisko:
Imiona:
Wiek:
Data:
Adres:
Telefon:
Czy bezwiednie gubi Pani mocz?
tak
nie
Jak często się to zdarza?
rzadko, np. podczas przeziębienia
sporadycznie
codziennie, wielokrotnie
praktycznie ciągle
Jak duże ilości moczu Pani gubi?
kilka kropli
małe porcje
moczenie obfite
Jak często zmienia Pani dziennie mokrą bieliznę?
wcale (nie potrzeba)
kilka razy dziennie
Zakładam podpaskę lub watę:
przed wyjściem z domu
także w domu
także na noc
Kiedy zmienia Pani bieliznę lub podpaskę, jest ona:
sucha
wilgotna
mokra
mokra i kapiąca
Gubienie moczu jest dla Pani:
właściwie żadnym problemem
niekiedy mi przeszkadza
bardzo mi przeszkadza
utrudnia mi życie
W jakich sytuacjach bezwiednie gubi Pani mocz?
podczas kaszlu i kichania
podczas śmiechu
podczas chodzenia i wchodzenia na schody
podczas schodzenia ze schodów
podczas skakania, gimnastyki
podczas stania
podczas siedzenia i leżenia
Po jakim wydarzeniu nastąpiło gubienie moczu?
po porodzie
po operacji w obrębie podbrzusza
po menopauzie
po innym wydarzeniu
Ile miała Pani porodów?
żadnego
1-3
ponad 4
Jaka była liczba noworodków z wagą ponad 4000 g?
0
1
2 i więcej
Czy ma Pani jeszcze miesiączki?
tak
nie
Czy miała Pani operacje na podbrzuszu?
tak, jakie?
nie
Czy przyjmuje Pani hormony w tabletkach lub iniekcjach
tak
nie
Czy oddawaniu moczy towarzyszy ból?
tak, podczas oddawania moczu
tak, po oddaniu moczu
nie
Jak często w ciągu dnia chodzi Pani oddawać mocz?
co 3-6 godzin
co 1-2 godziny
co pół godziny lub częściej
ze zmienną częstotliwością
Czy budzi się Pani w nocy z uczuciem parcia?
tak
nie
Jak często musi Pani w nocy oddawać mocz?
nigdy
raz, nieregularnie
2-4 razy
5 lub więcej
Czy moczy się Pani podczas snu?
nigdy
niekiedy, rzadko
często, regularnie
Czy może opanować Pani uczucie parcia?
mogę poczekać
muszę oddać mocz w ciągu 10-15 min
muszę natychmiast oddać mocz, w ciągu 1-5 min
Czy zdarza się, że podczas parcia nie zdąży Pani dojść
do toalety i po drodze popuści Pani mocz?
nigdy
rzadko, np. przy przeziębieniu
niekiedy
często, regularnie
Czy zdarza się, że odczuwa Pani silne parcie i zaraz
nieoczekiwanie oddaje Pani mocz nie mogąc tego opanować?
nigdy
rzadko
często
Czy może Pani przerwać oddawanie moczu dowolnie?
tak
nie
nie wiem
Czy ma Pani uczucie, że po oddaniu moczu pęcherz jest
tak
nie
nie zawsze
nie wiem
Częste, trudne do opanowania parcie na mocz jest:
właściwie żadnym problemem
niekiedy jest kłopotliwe
jest kłopotliwe
bardzo kłopotliwe
Ile Pani waży?
do 50kg
51-60 kg
61-70 kg
71-80 kg
81 i wyżej
Czy odczuwa Pani uderzenia gorąca?
tak
nie