D - Sąd Rejonowy dla Wrocławia

Sygnatura akt I C 480/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
W., dnia 08-05-2014 r.
Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu I Wydział Cywilny w następującym składzie:
Przewodniczący:SSR Paweł Kwiatkowski
Protokolant:Katarzyna Mulak
po rozpoznaniu w dniu 24-04-2014 r. we Wrocławiu
sprawy z powództwa B. G.
przeciwko (...) S.A.
o zapłatę
I. zasądza od strony pozwanej (...) S.A. na rzecz powódki B. G. kwotę 4.000,00 zł (cztery tysiące złotych 0/100) z
ustawowymi odsetkami od dnia 22 stycznia 2012 r. do dnia zapłaty;
II. oddala powództwo w pozostałej części;
III. zasądza od powódki na rzecz strony pozwanej kwotę 446,74 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;
IV. nakazuje powódce uiścić na rzecz Skarbu Państwa (Kasa tut. Sądu) kwotę 303,60 zł tytułem brakujących kosztów
sądowych;
V. nakazuje stronie pozwanej uiścić na rzecz Skarbu Państwa (Kasa tut. Sądu) kwotę 134,87 zł tytułem brakujących
kosztów sądowych.
I C 480/13
UZASADNIENIE
Pozwem złożonym w dniu 30 kwietnia 2013 r. powódka B. G. domagała się od strony pozwanej (...) SA
zadośćuczynienia w kwocie 13000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 3 grudnia 2011 r. do dnia zapłaty
W uzasadnieniu powyższego żądania wskazano iż powódka uległa w dniu 2 października 2011 r. wypadkowi
komunikacyjnemu. Sprawca wypadku był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej. W wyniku
wypadku doznała urazu kręgosłupa w postaci skręcenia odcinak szyjnego, stłuczenia odcinka lędźwiowego kręgosłupa
oraz stłuczenia łokcia prawego. Odczuwała bólowe ograniczenie ruchomości szyi i odcinka lędźwiowego, a także ból
okolicy potylicznej oraz karku, a także drętwienie kończyn górnych, głównie lewej oraz ból łokcia prawego Uraz
spowodował u niej zaburzenia koncentracji, stany rozdrażnienia. Wpływało to na jej życie codzienne. Początkowo
wymagała pomocy osób trzecich przy codziennych czynnościach, następnie ograniczyła życie codzienne i towarzyskie,
zrezygnowała z aktywności fizycznej. Odczuwa lęk przed jazdą samochodem.
Strona pozwana przyznała powódce zadośćuczynienie w kwocie 2000 zł, które jest jej zdaniem zbyt niskie w stosunku
do doznanej krzywdy. Powódka wskazała też, że jej zdaniem kwota 13000 zł stanowi minimalną kwotę należnego jej
zadośćuczynienia.
W odpowiedzi na pozew złożonej w dniu 6 czerwca 2013 r. strona pozwana (...) SA zażądała oddalenia powództwa
w całości. Nie kwestionując swej odpowiedzialności co do zasady, zarzuciła, że wypłacone zadośćuczynienie w kwocie
2000 zł było odpowiednie.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 2 października 2011 r. powódka B. G. uczestniczyła w wypadku spowodowanym przez osobę posiadającą
ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej (...) SA
(bezsporne)
W wyniku wypadku powódka doznała skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa. Zalecono jej używanie
miękkiego kołnierza ortopedycznego przez dwa tygodnie. Po upływie wskazanego okresu leczenia powódka w dalszym
ciągu odczuwała dolegliwości bólowe oraz objawy korzeniowe po stronie lewej i w grudniu 2011 r. została skierowana
na rehabilitację. W toku leczenia ujawniono u niej również zmiany zwyrodnieniowe. Na początku lutego 2012 r.
stwierdzono, że dolegliwości bólowe stopniowo ustępują i leczenie zakończono, zalecając ćwiczenia wzmacniające
mięśnie kręgosłupa, okresowe stosowanie leków przeciwzapalnych i okresową rehabilitację. Ostatecznie powódka była
na zwolnieniu lekarskim do 31 stycznia 2012 r. Później rehabilitacji już nie przechodziła. Rozmiar trwałego uszczerbku
na zdrowiu powódki wynosi 3 %. Uszczerbek ten związany jest z zespołem bólowym szyjnym niewielkiego stopnia
wraz z towarzyszącymi parastezjami palców lewej ręki. Dolegliwości bólowe i drętwienie rąk pojawiają się u niej z
różną częstotliwością. W związku z tym wskazane jest, aby powódka prowadziła oszczędzający tryb życia, jest też
prawdopodobna konieczność okresowej rehabilitacji w przyszłości.
Obecnie u powódki nie występują zaburzenia emocjonalne, bądź inne zaburzenia zdrowia psychicznego związane z
wypadkiem.
Po wypadku i zwolnieniu lekarskim powódka powróciła do aktywności zawodowej, jeździ co dziennie i długo
samochodem, jeździ na rowerze i pływa, zrezygnowała natomiast z jeżdżenia na nartach.
(dowód: karta informacyjna – k. 10, zaświadczenie lekarskie – k. 11, karta historii zdrowia i choroby – k. 12, 14, 16
skierowanie do pracowni diagnostycznej – k. 13, zwolnienia lekarskie – k. 17-21, opinia biegłych A. D. i Z. B. – k. 81-83
opinia biegłego M. O. – k. 60-64, przesłuchanie powoda – 109-110)
Powód zgłosiła szkodę w dniu 22 grudnia 2011 r.
(dowód: akta szkody w załączeniu do akt głównych)
Strona pozwana wypłaciła powódce zadośćuczynienie w kwocie 2000 zł.
(bezsporne)
Mając powyższe na uwadze, Sąd zważył, co następuje:
Powództwo zasługiwało częściowo na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 822 § 1 k.c., jeśli zawarto umowę odpowiedzialności cywilnej, zakład ubezpieczeń zobowiązuje
się wypłacić określone w umowie odszkodowanie za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których
odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający. Zgodnie z art. 445 § 1 kc, w zw. z art. 444 § 1 kc, w razie
uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem
zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. W rozpoznawanej sprawie nie ulegało wątpliwości, że strona
pozwana odpowiada za szkodę wyrządzoną powodowi przez osobę ubezpieczoną u pozwanej od odpowiedzialności
cywilnej, w tym w szczególności za krzywdę związaną z urazem kręgosłupa szyjnego powoda. Sporny pomiędzy
stronami pozostawał natomiast rozmiar i charakter tego uszczerbku i w konsekwencji rozmiar adekwatnego
zadośćuczynienia.
Sąd, ustalając charakter uszczerbku na zdrowiu powoda, uznał za wiarygodne, wszechstronnie umotywowane opinie
biegłych M. O., A. D. i Z. B. które miały potwierdzenie w zgromadzonej dokumentacji lekarskiej, a przez strony nie
były kwestionowane.
Z zebranych dowodów wynikało, ze powódka doznała w wyniku wypadku z 2 października 2011 r. urazu kręgosłupa,
który skutkował czteromiesięcznym leczeniem i rehabilitacją. Biegli wskazali natomiast, że związku z wypadkiem nie
miały dolegliwości bólowe związane z odcinkiem lędźwiowym kręgosłupa powódki. Jakkolwiek taka diagnoza pojawiła
się w trakcie leczenia powódki, wykluczyły ja badania MR. Oznaczało to, że przynajmniej część dolegliwości bólowych
opisywanych w pozwie jest skutkiem zdarzeń, za które strona pozwana nie odpowiadała.
Należy podkreślić, że po zakończeniu leczenia i rehabilitacji w styczniu 2012 r. powódka nie przystąpiła ponownie
do zabiegów rehabilitacyjnych (a przynajmniej nie wykazała, że taką rehabilitację przechodziła). Powróciła też do
pełnej aktywności zawodowej i w znacznej części aktywności fizycznej. W toku postępowania sądowego starała się
akcentować dalej idące dolegliwości bólowe i drętwienie ręki, ale zarówno z opinii biegłych ortopedy i neurologa, jak
i zeznań powódki opisujących jej życie codzienne wynikało, ze dolegliwości te nie mogą być szczególnie intensywne.
Wskazuje na to zarówno opisywana aktywność (długa jazda samochodem każdego dnia, możliwość jeżdżenia na
rowerze), jak i fakt, ze po styczniu 2012 r. powódka nie zdecydowała się na jakąkolwiek rehabilitację.
Zdaniem Sądu z jednej strony niewielki charakter obrażeń i rozmiaru powstałego u powódki uszczerbku na
zdrowiu, a drugiej stosunkowo długi (czteromiesięczny) okres leczenia i rehabilitacji, uzasadniają przyznanie jej poza
zadośćuczynieniem wypłaconym już w postępowaniu likwidacyjnym dalszego zadośćuczynienia w wysokości 4000 zł.
Mając to na uwadze orzeczono, jak w pkt I wyroku, oddalając dalej idące powództwo o zadośćuczynienie, jak w pkt
II wyroku.
O odsetkach od zasądzonej kwoty orzeczono na podstawie art. 481 kc w zw. z art. 817 § 1 kc. Powódka zgłosiła szkodę
22 grudnia 2011 r., co wynika z adnotacji w aktach szkody. Nie było żadnych przeszkód (a przynajmniej nie wykazał
ich pozwany), żeby prawidłowo ocenić rozmiar doznanej przez nią krzywdy i wypłacić zadośćuczynienie w ustawowym
terminie trzydziestu dni, jak to określa art. 817 kc.
O kosztach procesu na podstawie art. 100 kpc. Powódka poniosła koszty zastępstwa prawnego w wysokości 2400 zł,
koszty opłaty sądowej od pozwu w kwocie 650 zł, a także koszty biegłych w kwocie 900 zł.. Wygrała proces w 30,76
%, zatem należy jej się od strony pozwanej zwrot 35,80 % w/w kosztów. Strona pozwana wygrała proces w 69,24 %,
zatem należy jej się od powoda 69,24 % poniesionych kosztów zastępstwa prawnego w wysokości 2400 zł (innych
kosztów strona pozwana nie zgłosiła). Ostatecznie zatem na rzecz pozwanego zasądzono kwotę 446,74 zł.
O brakujących kosztach sądowych związanych z opiniami biegłych w sprawie, które nie zostały pokryte z zaliczki
powoda orzeczono na podstawie art. 100 kpc w zw. z art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych,
obciążając nimi strony proporcjonalnie do wyniku procesu, jak w pkt IV i V wyroku.