KONOPIŃSKI Tadeusz (1894 – 1965) żołnierz armii pruskiej w I

KONOPIŃSKI Tadeusz (1894 – 1965) żołnierz armii pruskiej w I wojnie światowej, działacz konspiracji i uczestnik
tajnego nauczania w czasie okupacji hitlerowskiej; profesor zootechnik. Ur. 21.10.1894 w Wonieściu, pow. Kościan,
s. Bronisława i Marii. Miał siostrę Janinę, (po mężu Szermerowa) oraz braci:
Jerzego (także Powstańca Wlkp.) i Alfonsa – lekarza, ur. 18.04.1905
w Wonieściu, zamordowanego w Katyniu w 1940 r. przez funkcjonariuszy
NKWD.
Szkołę średnią ukończył w Heidelbergu, gdzie należał do tajnego
Stowarzyszenia im. Tomasza Zana. W roku 1913 rozpoczął studia rolnicze na
Uniwersytecie Wrocławskim, które kontynuował w roku 1919 na Wydziale
Rolniczo-Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego.
W roku 1914 został zmobilizowany do wojska niemieckiego i wysłany
na front I wojny światowej. Pod koniec 1918 roku, wykorzystując upadek
dyscypliny w wojsku Wilhelma II, przedostał się do Wielkopolski i wziął udział
w Powstaniu Wielkopolskim. Po uzyskaniu dyplomu rozpoczął pracę zawodową
i jednocześnie doktoryzował się. W roku 1921 uzyskał stopień doktora nauk
rolniczych,
a w 1925 na Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie otrzymał
„Venialegendi” – prawo wykładania na wyższych uczelniach – z zakresu hodowli
szczegółowej zwierząt domowych. Na uczelni we Lwowie w roku 1927
habilitował się i od roku 1928 jako docent, a od r. 1934 jako profesor tytularny
wykładał hodowlę szczegółową zwierząt domowych. Od roku 1925 prowadził
wykłady z hodowli bydła na uniwersytecie w Poznaniu, a w ostatnich latach przed wybuchem II wojny światowej
także we Wrocławiu i w Berlinie. W roku 1929 Tadeuszowi Konopińskiemu powierzono zorganizowanie działu
rolnego na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu, co okazało się ogromnym sukcesem i rok później otrzymał
propozycję zorganizowania podobnej wystawy w Liège w Belgii. W roku 1936 kupił w Panience, pow. jarociński
od Ernsta Fischera von Mollarda (który był zmuszony rozparcelować część swojego dominium) resztówkę i prowadził
tam wzorcową hodowlę bydła (wcześniej Walenty Galiński, szwagier Profesora, kupił od Edmunda Taczanowskiego
sąsiadujący z Panienką folwark w Bielejewie).
Po wybuchu II wojny światowej ukrywał się i następnie przedostał do GG, gdzie pracował w Jędrzejewie
w Izbie Rolniczej, a od 1942 był współorganizatorem i wykładowcą w Kielcach Tajnego Uniwersytetu Ziem
Zachodnich. Zaangażował się w pracę konspiracyjną m.in. kolportował prasę podziemną „z pewnego źródła”
podtrzymującą nadzieję na bliski koniec zwycięskiej dla nas wojny.
W Poznaniu zawarł związek małżeński z Stefanią Jasiecką, ur. 26.08.1896 w Powlicy pow. Środa, c. Michała
i Marianny z d. Malinowskiej. Żona Stefania z córkami Marią i Joanną wysiedlona z Panienki 26.10.1939 przez
Fischera von Mollarda, osadzona wraz z 36 osobami z Ziemi Jaraczewskiej w obozie przesiedleńczym w Cerekwicy,
a 9 grudnia 1939 wywieziona wraz z 77 osobami z Ziemi Jaraczewskiej w okolice Opoczna. Tam wydzierżawiła
majątek Słowik i dzięki temu mogła zaopatrywać w żywność oddziały partyzanckie. W działania partyzanckie
włączyły się obie córki. Po wojnie żartowały, że obydwie są postrzelone.
Po klęsce Niemców w II wojnie światowej Tadeusz Konopiński przybył 11.05.1945 do Wrocławia, gdzie aktywnie
włączył się w organizowanie Wydziału Rolnego na Uniwersytecie i Politechnice. Objął kierownictwo katedry
Hodowli Szczegółowej Zwierząt i został pierwszym dziekanem Wydziału Rolnego. W roku 1945 otrzymał nominację
na profesora zwyczajnego. Współinicjował powołanie Wydziału Zootechnicznego i był pierwszym jego dziekanem
(1954 – 1956), a w latach 1957 – 1963 – dyrektorem Instytutu Zootechniki. Zasiadał w wielu komisjach i komitetach.
Dorobek naukowy Profesora to ok. 150 prac naukowych oraz kilka podręczników akademickich, z których „Hodowla
zwierząt” (1931) w okresie powojennym doczekała się trzech wydań (1949, 1950, 1964). Na uczelni wrocławskiej
prof. T. Konopiński był promotorem przeszło 40 doktorantów i wychowawcą kilku pokoleń zootechników
oraz inicjatorem licznych prac badawczych z zakresu zootechniki.Za wkład do nauki został odznaczony wieloma
odznaczeniami i orderami krajowymi i zagranicznymi. Otrzymał m.in. Order Sztandaru Pracy II klasy, Krzyż
Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi – dwukrotnie, Krzyż Komandorski Orderu Leopolda II,
Krzyż Oficerski Orderu „MeriteAgricole” oraz liczne odznaki i dyplomy.W 50-lecie pracy w czerwcu 1965 roku
Kielczanie wręczyli Jubilatowi Złotą Odznakę za Zasługi dla Ziemi Kieleckiej w okresie okupacji hitlerowskiej.
W roku 1982 uczczono pamięć Profesora w miejscu jego urodzenia odsłaniając w szkole w Wonieściu tablicę
pamiątkową poświęconą Jego pamięci i organizując konferencję naukowo-techniczną. Inicjatorem tych poczynań był
zarząd Oddziału Wojewódzkiego Stowarzyszenia Inżynierów i Techników w Lesznie.Tadeusz Konopiński zmarł
6 października 1965 we Wrocławiu. Żona Stefania zmarła 29 grudnia 1974 r. we Wrocławiu. Pochowani zostali
na cmentarzu św. Wawrzyńca przy ul. O. Bujwida.
Kazimiera Pachciarz