I. FUNKCJE PRAWA KARNEGO

I. FUNKCJE PRAWA KARNEGO
1.
2.
3.
4.
Funkcja ochronna,
Funkcja sprawiedliwościowa,
Funkcja gwarancyjna,
Funkcje prawa karnego w państwie
totalitarnym a funkcje prawa karnego w
państwie demokratycznym.
Ad. 1 FUNKCJA OCHRONNA
1. Pojęcie dobra prawnego,
2. Aksjologiczne podstawy prawa karnego,
3. Prewencyjne oddziaływanie norm prawa
karnego,
- pojęcia: prewencji generalnej i
indywidualnej
4. Wpływ norm moralnych na wzmocnienie
funkcji prawa karnego,
Ad. 2 FUNKCJA SPRAWIEDLIWOŚCIOWA
• Element odwetu,
• Zwrócenie ku przeszłości,
• Pojęcie sprawiedliwości naprawczej.
Ad. 3 FUNKCJA GWARANCYJNA
Podstawowe zasady prawa karnego:
• nullum crimen sine lege poenali,
• nulla poena sine lege,
• lex retro non agit,
Konstytucja RP z dnia 2 kwietnia 1997 r.
Art. 30 Konstytucji RP:
Przyrodzona i niezbywalna godność
człowieka stanowi źródło wolności i praw
człowieka i obywatela. Jest ona
nienaruszalna, a jej poszanowanie i
ochrona jest obowiązkiem władz
publicznych.
Art. 31 Konstytucji RP
1. Wolność człowieka podlega ochronie prawnej.
2. Każdy jest obowiązany szanować wolności i prawa
innych. Nikogo nie wolno zmuszać do czynienia tego,
czego prawo mu nie nakazuje.
3. Ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych
wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i
tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym
państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku
publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i
moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób.
Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i
praw.
Art. 42 Konstytucji RP
1. Odpowiedzialności karnej podlega ten tylko, kto dopuścił
się czynu zabronionego pod groźbą kary przez ustawę
obowiązującą w czasie jego popełnienia. Zasada ta nie
stoi na przeszkodzie ukaraniu za czyn, który w czasie
jego popełnienia stanowił przestępstwo w myśl prawa
międzynarodowego.
2. Każdy, przeciw komu prowadzone jest postępowanie
karne, ma prawo do obrony we wszystkich stadiach
postępowania. Może on w szczególności wybrać
obrońcę lub na zasadach określonych w ustawie
korzystać z obrońcy z urzędu.
3. Każdego uważa się za niewinnego, dopóki jego wina nie
zostanie stwierdzona prawomocnym wyrokiem sądu.
Art.1 Kodeksu karnego z dnia 6
czerwca 1997 r.
§ 1. Odpowiedzialności karnej podlega ten
tylko, kto popełnia czyn zabroniony pod
groźbą kary przez ustawę obowiązującą w
czasie jego popełnienia.
§ 2. Nie stanowi przestępstwa czyn zabroniony, którego
społeczna szkodliwość jest znikoma.
§ 3. Nie popełnia przestępstwa sprawca czynu
zabronionego, jeżeli nie można mu przypisać winy w
czasie czynu.
Przykład 1:
Art. 231. § 1. Funkcjonariusz publiczny, który, przekraczając swoje
uprawnienia lub nie dopełniając obowiązków, działa na szkodę
interesu publicznego lub prywatnego,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 w celu
osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 3. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 działa nieumyślnie i
wyrządza istotną szkodę,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia
wolności do lat 2.
§ 4. Przepisu § 2 nie stosuje się, jeżeli czyn wyczerpuje znamiona
czynu zabronionego określonego w art. 228.
Przykład 2:
Art. 148. § 1. Kto zabija człowieka,
podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 8, karze 25 lat
pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności.
§ 2. (56) Kto zabija człowieka:
1)
ze szczególnym okrucieństwem,
2)
w związku z wzięciem zakładnika, zgwałceniem albo rozbojem,
3)
w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie,
4)
z użyciem broni palnej lub materiałów wybuchowych,
podlega karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego
pozbawienia wolności.
§ 3. Karze określonej w § 2 podlega, kto jednym czynem zabija więcej niż
jedną osobę lub był wcześniej prawomocnie skazany za zabójstwo.
§ 4. Kto zabija człowieka pod wpływem silnego wzburzenia usprawiedliwionego
okolicznościami,
podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
III. Zarys historii nowożytnego prawa
karnego (szkoły prawa karnego):
A. Prawo karne okresu Oświecenia
1. Przedstawiciele:
C. Beccaria, „O przestępstwach i karach”, 1764;
Montesquieu, „O duchu praw”, 1748;
Voltaire, Lettres philosophiques (Listy filozoficzne),
1734; Traité sur la tolérance (Traktat o tolerancji), 1767
2. Podstawowe postulaty:
Legalizm,
Racjonalizm,
Humanizm ,
B. Szkoła klasyczna
1. Przedstawiciele:
I. Kant, G.Hegel, P. Feuerbach, Ortolan,
J.Bentham,
R. Hube, E. Krzymuski
2. Pojęcie indeterminizmu
3. Nauka o funkcji kary
C. Pozytywizm w prawie karnym
1. Przedstawiciele:
-
A.Comte, J.S. Mill, H. Spencer,
2. Kierunek antropologiczny
-
-
C. Lombroso, Człowiek - zbrodniarz w stosunku do antropologii,
jurysprudencji i dyscypliny więziennej. Zbrodniarz urodzony,
obłąkaniec zmysłu moralnego, t. I-II 1891, t. III 1892; Miłość u
obłąkanych, 1894; Kobieta jako zbrodniarka i prostytutka, 1895,
Pojęcie determinizmu,
3. Kierunek socjologiczny
-
F. Liszt, J. Makarewicz,
Pojęcie „dwutorowości” Kodeksu karnego,
Polski Kodeks karny z dnia 11 lipca 1932 r. „Kodeks Makarewicza”
D. Neopozytywizm (szkoła obrony społecznej)
1.Nurt radykalny (F. Gramatica)
2.Nurt umiarkowany (M. Ancel)
3.Pojęcia winy i kary w perspektywie poglądów
szkoły obrony społecznej
E. Neoklasycyzm
F. Prawo karne w systemach totalitarnych
IV. Źródła Prawa karnego
1. Budowa kodeksu karnego
a) część ogólna
b) część szczegółowa
c) część wojskowa
2. Pojęcia „przepisu prawnego” i „normy prawnej”
3. Wprowadzenie pojęć „normy sankcjonowanej” i
„sankcjonującej”
Przykłady:
Art. 286. § 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do
niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą
wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego
pojmowania przedsiębranego działania,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto żąda korzyści majątkowej w zamian za zwrot
bezprawnie zabranej rzeczy.
§ 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 4. Jeżeli czyn określony w § 1-3 popełniono na szkodę osoby najbliższej, ściganie
następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Art. 288. § 1. Kto cudzą rzecz niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§ 3. Karze określonej w § 1 podlega także ten, kto przerywa lub uszkadza kabel
podmorski albo narusza przepisy obowiązujące przy zakładaniu lub naprawie takiego
kabla.
§ 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 następuje na wniosek
pokrzywdzonego.