karta przedmiotu - Wydział Architektury Politechniki Poznańskiej

KARTA OPISU MODUŁU KSZTAŁCENIA
Nazwa modułu/przedmiotu
Kod
AU_K_1.4_001
HISTORIA ARCHITEKTURY POWSZECHNEJ I POLSKIEJ 3
Kierunek studiów
Profil kształcenia
(ogólnoakademicki, praktyczny)
Rok / Semestr
ogólnoakademcki
ARCHITEKTURA I URBANISTYKA
II/4
CKI oferowany w języku:
Przedmiot
Specjalność
-
polskim
Kurs
(obligatoryjny/obieralny)
AU-K-
obligatoryjny
K601/602AU_K_1.
Liczba
punktów
Godziny
Wykłady
Stopień :
30
studiów:
Ćwiczenia
-
Laboratoria:
:
Forma studiów
(stacjonarna/niestacjonarna)
STACJONARNE
I
15
Obszar(y) kształcenia
-
4_001 3
AU_K_1.4_001
Podział ECTS (liczba i
%)
NAUKI TECHNICZNE
Status przedmiotu w programie studiów (podstawowy, kierunkowy, inny)
Liczba punktów
Projekty / seminaria:
PODSTAWOWY
Odpowiedzialny za przedmiot:
dr inż. arch. Barbara ŚWIT_JANKOWSKA
e-mail: [email protected]
tel: 665-3285
Wydział Architektury
ul.Nieszawska 13C, 60-965 Poznań
tel: 665-3260
3
100%
(ogólnouczelniany, z innego kierunku)
ogólnouczelniany
xx
Wykładowca:
xxx
mgr inż. arch. Agnieszka RUMIEŻ
e-mail: [email protected]
tel: 665-3285
Wydział Architektury
ul.Nieszawska 13C, 60-965 Poznań
tel: 665-3260
Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności, kompetencji społecznych:
1
Wiedza:



2
3
Umiejętności:
Kompetencje
społeczne:

podstawowa wiedza z zakresu historii powszechnej
podstawowa wiedza z zakresu historii architektury i urbanistyki: od okresu
prehistorycznego do końca XVIII w.
podstawowa wiedza niezbędną do rozumienia społecznych, ekonomicznych,
prawnych i pozatechnicznych uwarunkowań procesów historycznych
wykorzystywanie dostępnych źródeł informacji, w tym źródeł elektronicznych

student wykazuje umiejętność poprawnego wnioskowania na podstawie
danych pochodzących z różnych źródeł

student zna podstawy geometrii wykreślnej

zrozumienie konieczności poszerzania swoich kompetencji, gotowość do
podjęcia współpracy w ramach zespołu
Cel przedmiotu:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
Uświadamia studentom ciągłość europejskiej tradycji architektonicznej w płaszczyźnie ewolucji potrzeb,
techniki i piękna w przełomowym okresie końca osiemnastego wieku oraz wieku dziewiętnastego i
początków dwudziestego (lata ok. 1750-1945),
Określa związki między możliwościami technicznymi, jakie powstały w wyniku rewolucji przemysłowej, a
nowymi kierunkami rozwoju architektury,
Przedmiot zwraca uwagę na genezę nowych trendów w historii architektury XIX wieku, które doprowadziły
do rozwoju nowoczesnej architektury oraz zapoznaje z najważniejszymi w omawianym okresie dziełami,
twórcami oraz teoriami architektury europejskiej i amerykańskiej,
Uczy o niezmiennych prawidłach twórczego myślenia i dochodzenia do nowych rozwiązań
funkcjonalnych, technicznych i formalnych,
Umożliwia poznanie podstawowych zagadnień związanych z kompozycją urbanistyczną i
architektoniczną.
Realizuje pracę w niewielkiej grupie, rozwijając umiejętności interpersonalne i odnajdywanie się
studentów w różnych rolach, stanowi pole dla ćwiczenia umiejętności analizy budowli z różnych okresów,
Umożliwia porównanie metod własnej prezentacji graficznej na forum grupy,
Rozbudowuje niezbędne słownictwo zawodowe oraz zwiększa umiejętność formułowania oraz
konfrontowania indywidualnych poglądów na forum grupy.
Efekty kształcenia
Wiedza:
numer
(symbol)
W01
W02
W03
W04
odniesienie
do
student, który zaliczył przedmiot, potrafi
kierunkowych
efektów
kształcenia
student ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę ogólną
obejmującą kluczowe zagadnienia z zakresu historii architektury powszechnej i
AU1_W01
polskiej w okresie od początku XIX w. do połowy XXw.
student ma podbudowaną teoretycznie szczegółową wiedzę związaną z
wybranymi zagadnieniami z zakresu historii architektury powszechnej i polskiej w
okresie od początku XIX w. do połowy XXw.
student ma wiedzę o trendach rozwojowych i najistotniejszych osiągnięciach z
zakresu historii architektury powszechnej i polskiej w okresie od początku XIX w.
do połowy XXw.
student ma wiedzę niezbędną do rozumienia społecznych, ekonomicznych,
prawnych i innych pozatechnicznych uwarunkowań procesów historycznych
zachodzących w okresie od początku XIX w. do połowy XXw.
AU1_W12
AU1_W02
AU1_W03
Umiejętności:
numer
(symbol)
U01
U02
U03
student, który zaliczył przedmiot, potrafi
student potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych
właściwie dobranych źródeł, także w języku angielskim; potrafi integrować
uzyskane informacje, dokonywać ich interpretacji, a także wyciągać wnioski oraz
formułować i uzasadniać opinie
student potrafi przygotować i przedstawić w języku polskim i języku angielskim
prezentację ustną, dotyczącą szczegółowych zagadnień z zakresu historii
architektury
student potrafi przygotować w języku polskim i języku angielskim, dobrze
udokumentowane opracowanie problemów z zakresu historii architektury,
przedstawiające wyniki własnych badań naukowych
odniesienie
do
kierunkowych
efektów
kształcenia
AU1_U01
AU1_U03
AU1_U03
U04
student ma umiejętność samokształcenia się
AU1_U02
U05
student potrafi pracować indywidualnie i w zespole, w tym także potrafi
zarządzać swoim czasem oraz podejmować zobowiązania i dotrzymywać
terminów
AU1_U04
Kompetencje społeczne:
numer
(symbol)
K01
K02
K03
K04
K05
student, który zaliczył przedmiot, potrafi
student rozumie potrzebę i zna możliwości ciągłego dokształcania się –
podnoszenia kompetencji zawodowych, osobistych i społecznych
student ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki
działalności projektowej, w tym jej wpływu na środowisko kulturowe i związanej z
tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje
student potrafi pracować nad wyznaczonym zadaniem samodzielnie oraz
współpracować w zespole, przyjmując w nim różne role; wykazuje się w tej pracy
odpowiedzialnością
student postępuje zgodnie z zasadami etyki zawodowej; jest odpowiedzialny za
rzetelność uzyskanych wyników swoich prac i ich interpretację
student potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy
odniesienie do
kierunkowych
efektów
kształcenia
AU1_K03
AU1_K05
AU1_K01
AU1_K02
AU1_K07
Sposoby sprawdzenia efektów kształcenia
Cykl wykładów z przedmiotu Historia Architektury Powszechnej i Polskiej 3 kończy się egzaminem.
Studenci otrzymują listę obowiązujących zagadnień egzaminacyjnych oraz tematów rysunkowych.
Przewidziany jest termin zerowy egzaminu oraz dwa egzaminy sesyjne, przy czym drugi termin jest terminem
poprawkowym.
Egzamin z przedmiotu Historia Architektury Powszechnej i Polskiej 3 jest pisemny, jego integralną częścią jest
sprawdzian umiejętności rysunkowych.
Warunkiem dopuszczenia do egzaminu z przedmiotu Historia Architektury Powszechnej i Polskiej 3 jest
zaliczenie laboratoriów z tego przedmiotu, potwierdzone wpisem w indeksie.
Laboratoria z przedmiotu Historia Architektury Powszechnej i Polskiej 3 podejmują problematykę zmian
w historycznej przestrzeni miasta, jakie miały miejsce w XIX wieku, na przykładzie Poznania.
Cykl ćwiczeń obejmuje autorskie prezentacje studentów (dotyczące wybranych fragmentów miasta),
zamknięte każdorazowo dyskusją dotyczącą najważniejszych problemów poruszonych przez autorów oraz
metod i techniki autoprezentacji. Prezentacje przygotowywane są przez studentów w oparciu o indywidualne
konsultacje z prowadzącym ćwiczenia. Ocenie podlegają zarówno merytoryczna wartość prezentacji, jak i
sposób jej przedstawienia na forum grupy. Istotna dla przebiegu ćwiczeń oraz zdobywania umiejętności
społecznych jest aktywność studentów podczas dyskusji. Pozwala to prowadzącemu na bieżącą ocenę
zrozumienia omawianych problemów przez każdego studenta. Dodatkowo aktywny udział w dyskusji pozwala
na rozbudowanie niezbędnego słownictwa oraz zwiększa umiejętność formułowania oraz konfrontowania
indywidualnych poglądów na forum grupy.
Prezentacje oceniane są po zakończeniu poszczególnych zajęć.
Student równolegle przygotowuje samodzielną pracę semestralną, która daje możliwość prowadzenia badań.
Konieczność graficznego zaprezentowania jej ostatecznych wyników wymusza podejmowanie decyzji
syntetyzujących oraz doskonali warsztat techniczny i graficzny studentów.
W trakcie semestru może odbyć się zapowiedziane kolokwium.
Końcowa ocena z Laboratorium jest średnią z ocen cząstkowych: oceny części merytorycznej prezentacji,
oceny sposobu prezentacji, oceny aktywności na zajęciach oraz oceny pracy semestralnej.
Ocena formująca

ocena wiedzy oraz prezentacje na forum grupy, wspólna analiza i dyskusja

ocena wygłoszonego referatu z wnioskami do dyskusji

prezentacja na płycie CD z dokładnym konspektem oraz szczegółową bibliografią

udziału w dyskusjach oraz formułowaniu wniosków końcowych.
Przyjęta skala ocen: 2,0; 3,0; 3,5; 4,0; 4,5; 5,0
Ocena podsumowująca:

ocena uzyskana w trakcie egzaminu pisemnego, stanowiąca średnią z ocen cząstkowych (wiedza i
umiejętności rysunkowe)
Przyjęta skala ocen: 2,0; 3,0; 3,5; 4,0; 4,5; 5,0
Treści programowe
Wykład:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
Omówienie sposobu prowadzenia wykładów oraz zasad zaliczenia przedmiotu. Rewolucja
przemysłowa w Anglii. Przyczyny, skutki. Rewolucja przemysłowa w Europie.
Żelazo w architekturze. Pierwsze mosty. Omówienie podstawowych rodzajów konstrukcji mostowych.
Najważniejsze przykłady. Wczesne budownictwo szkieletowe. Biblioteki Labroust’a.
Architektura żelaza i szkła. Galerie i ogrody botaniczne. Dworce kolejowe.
Wielkie Wystawy Światowe. Londyn. Paryż. Architektura pawilonów wystawowych.
Urbanistyka w USA. Wczesne budownictwo amerykańskie – baloon frame.
Szkoła chicagowska. Nowy Jork.
Żelbet w architekturze. Pierwsze konstrukcje z żelbetu. Mosty.
Działalność architektoniczna Perreta. Ruch Arts and Crafts
Ruch Arts and Crafts. Secesja. Anglia, Belgia, Francja, Hiszpania, Niemcy
Secesja w krajach słowiańskich. Architektura polska.
Funkcjonalizm – A. Loos, Deutche Werkbund, Bauhaus
Ludwig Mies van der Rohe. Omówienie życia i twórczości architektonicznej i teoretycznej.
Le Corbusier. Omówienie życia i twórczości architektonicznej i teoretycznej.
Ekspresjonizm w architekturze, De Stijl
Architektura organiczna. Frank Lloyd Wright. Futuryzm.
Konstruktywizm. Architektura faszystowska.
Podsumowanie zajęć. Uzupełnienie tematyki wykładów
Seminarium:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Zajęcia wprowadzające w tematykę ćwiczeń. Rozwój Poznania od czasów najdawniejszych do końca
XX wieku. Podział pracy w semestrze. Wybór tematów prezentacji. Wybór tematów prac
semestralnych.
Prezentacje na temat: Ulica Św. Marcin; Aleje K. Marcinkowskiego – od ul. Św. Marcina do Muzeum
Narodowego; Aleje K. Marcinkowskiego – od ulicy Solnej do ulicy Paderewskiego; Plac Wolności.
Dyskusja. Ocena prezentacji. Ocena aktywności studentów podczas dyskusji.
Prezentacje na temat: Ulica Gwarna – od ulicy Święty Marcin do Okrąglaka; Plac Cyryla Ratajskiego;
Ulica 27. Grudnia – teatr, od ulicy F. Ratajczaka do Okrąglaka; Ulica Paderewskiego – od Alei
Marcinkowskiego do Starego Rynku. Dyskusja. Ocena prezentacji. Ocena aktywności studentów
podczas dyskusji.
Prezentacje na temat: Rynek Wielkopolski; Od ulicy Masztalerskiej do ulicy Solnej – dawny plac
Wolnica; Plac Kolegiacki; Plac Wiosny Ludów (plac Świętokrzyski). Dyskusja. Ocena prezentacji.
Ocena aktywności studentów podczas dyskusji.
Prezentacje na temat: Ulica Podgórna; „Brama Berlińska” – ulica Św. Marcin; Rynek Wilecki (Górna
Wilda, Przemysłowa); Rynek Jeżycki. Dyskusja. Ocena prezentacji. Ocena aktywności studentów
podczas dyskusji.
Prezentacje na temat: Mosty Poznańskie; Ulica Kościelna (od ulicy H. Dąbrowskiego do torów
kolejowych); Ulica Dąbrowskiego (od ulicy Roosevelta do Rynku Jeżyckiego); Ulica Fredry (od
Mostu Teatralnego do Okrąglaka). Dyskusja. Ocena prezentacji. Ocena aktywności studentów
podczas dyskusji.
Prezentacje na temat: Osiedle Lipowe (Kolejarzy); Dębiec – Wilda; Winogrady; Temat własny do
akceptacji przez prowadzącego. Dyskusja. Ocena prezentacji. Ocena aktywności studentów podczas
dyskusji.
Oddanie prac semestralnych. Prezentacja prac semestralnych i ocena. Podsumowanie ćwiczeń.
8.
Literatura podstawowa:
1.
2.
3.
4.
5.
Banham Reyner; Rewolucja w architekturze; Wydawnictwa Artystyczne i filmowe; Warszawa, 1979;
Biegański Piotr; U źródeł architektury współczesnej; PWN; Warszawa, 1977;
Frampton K., Modern Architecture: a critical history, 1992 /2000;
Jaroszewski Tadeusz S.; Od klasycyzmu do nowoczesności; PWN; 1996;
Pevsner Nikolaus; Historia architektury europejskiej; Arkady; Warszawa 1980; Tom II ;
6. Watkin David; Historia architektury zachodniej; Arkady; Warszawa, 2001.
Literatura uzupełniająca:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
Banham R., Rewolucja w architekturze; Wydawnictwa Artystyczne i filmowe; Warszawa, 1979
Benevolo L., Die Geschichte der Stadt, Campus,Frankfurt-New York, 2000
Benevolo L., Histoire de l’architecture moderne; 1. La revolution industrielle; Espace & Architecture,
Dunod; Paris, 1978
Broniewski T., Historia architektury dla wszystkich; Ossolineum; Wrocław 1990
Crawford A., Charles Rennie Mackintosh; Thames&Hudson; London 1995
d`Alfonso E., Samss D.; Historia Architektury; Arkady; 1997
Fletcher B., Key Monuments of Architecture; Phaidon; New York 1998
Giedion S., Czas, przestrzeń, architektura – narodziny nowej tradycji; Arkady, Warszawa 1968
Ikonnikow A.W., Od architektury nowoczesnej do postmodernizmu; Arkady; W-wa 1988
Miłobędzki A., Zarys dziejów architektury w Polsce; Arkady; 1968
Naylor G., Bauhaus; WAiF; Warszawa1977
Ostrowska-Kębłowska Z., Architektura i budownictwo w Poznaniu w latach 1780- 1880; Warszawa,
1982
Overy P., De Stijl; WAiF, Warszawa 1979
Skuratowicz J., Architektura Poznania 1890- 1918; Wydawnictwo Naukowe UAM; Poznań 1991
Tołłoczko Z., „Sen architekta” czyli o historii i historyźmie architektury XIX i XX wieku; Wydawnictwo
Politechniki Krakowskiej; Kraków 2002
Turowski A., W kręgu konstruktywizmu; WAiF; W-wa 1979
Whitford F., Bauhaus; Thames&Hudson; London 2003
Wisłocka I., Awangardowa architektura polska 1918-1939; Arkady; 1968
Wujek J., Mity i utopie XX wieku; Arkady; Warszawa 1986
Obciążenie pracą studenta
forma aktywności
Łączny nakład pracy
godzin
ECTS
89
3
Zajęcia wymagające indywidualnego kontaktu z
nauczycielem
49
2
Zajęcia o charakterze praktycznym
38
1
Bilans nakładu pracy przeciętnego studenta
forma aktywności
liczba godzin
udział w wykładach
30 h
udział w ćwiczeniach/ laboratoriach (projektach)
15 h
przygotowanie do ćwiczeń/ laboratoriów
przygotowanie do kolokwium/przeglądu zaliczeniowego
udział w konsultacjach związanych z realizacją procesu kształcenia
przygotowanie do egzaminu
8h
3x1h= 3h
20 h
obecność na egzaminie
Łączny nakład pracy studenta:
6 x 2 h = 12 h
1h
3 punkty ECTS
89 h
W ramach tak określonego nakładu pracy studenta:

zajęcia wymagające bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich:
30 h + 15 h + 3 h + 1 h = 49 h
2 punkty ECTS