instrukcja (*)

LABORATORIUM OPROGRAMOWANIA UŻYTKOWEGO
ARKUSZ KALKULACYJNY
EXCEL
Ćwiczenie nr 1
PRZEGLĄD PODSTAWOWYCH MOŻLIWOŚCI
ARKUSZA KALKULACYJNEGO
I TWORZENIE PROSTYCH ARKUSZY OBLICZENIOWYCH
Cel ćwiczenia
Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z podstawowymi elementami środowiska i
możliwościami programu Excel oraz nabycie podstawowych umiejętności posługiwania się
programem. Ćwiczenie obejmuje wprowadzanie i formatowanie danych, wykonanie prostych
obliczeń za pomocą formuł, tworzenie wykresów oraz współpraca arkuszy w ramach
skoroszytu.
Wymagany materiał: obsługa środowiska Excel, metody kształtowania arkuszy i
skoroszytów, wprowadzanie i formatowanie danych i formuł, korzystanie z kreatora funkcji i
kreatora wykresów, tworzenie serii danych, metody adresowania komórek, kopiowanie
formuł, korzystanie z połączeń miedzy arkuszami.
Program ćwiczenia
Zadanie 1.
Wprowadzić do arkusza kalkulacyjnego w czterech kolumnach dane liczbowe, tekstowe, datę
i czas formatując je na pięć różnych sposobów zgodnie z załączonym przykładem:
Zadanie 2.
a) Narysować wykresy funkcji y=sin(x), y=cos(x) wykonując kolejno następujące czynności:
• utworzyć serię danych stanowiących argumenty funkcji, obejmującą jeden pełny
okres podanych funkcji trygonometrycznych, tj. liczb z zakresu 0-360,
wykorzystując automatyczne generowanie serii danych liczbowych,
• przeliczyć serię argumentu z miary kątowej na miarę łukową tworząc odpowiednie
wyrażenie, lub wykorzystując standardową funkcję arkusza,
• zbudować formuły obliczające wartości poszczególnych funkcji odwołujące się do
stworzonej wcześniej serii argumentów,
• skopiować powstałe formuły dla wszystkich wartości argumentu,
• korzystając z kreatora wykresów utworzyć wykresy funkcji na podstawie powstałych
danych,
• uzupełnić powstały wykres elementami opisowymi.
b) Uzupełnić powstały wykres o funkcję y=tg(x) dodając do arkusza obliczeniowego
odpowiednie dane.
Zadanie 3.
a) Utworzyć arkusz kalkulacyjny, służący do przeprowadzania podstawowej analizy
statystycznej danych pomiarowych, wykonując następujące czynności:
• wpisać dane tekstowe i dowolne dane liczbowe jako serie pomiarowe (możliwe jest
wykorzystanie funkcji generujących wartości w sposób losowy),
• utworzyć wyrażenia obliczające w odpowiednich komórkach wartości średnie,
maksymalne i minimalne oraz odchylenie standardowe wprowadzonych danych
pomiarowych,
• sformatować wprowadzone dane zgodnie z przedstawionym poniżej wzorem,
• uzupełnić utworzoną tabelę liniami i cieniowaniem zgodnie z przedstawionym
wzorem,
Nr
próbki
1
2
3
...
Numer serii pomiarowej
1
2
3
średnia
min
max
odch. st
• utworzyć trzy wykresy prezentujące wprowadzone dane pomiarowe (każda seria na
osobnym wykresie). Powstałe wykresy uzupełnić liniami odpowiadającymi wartości
średniej oraz granicom wynikającym z odchylenia standardowego. Wszystkie linie
na wykresie powinny ulegać automatycznej aktualizacji w przypadku zmiany danych
pomiarowych.
b) umieścić dodatkowo w tabeli wiersz zawierający odpowiednie formuły obliczające dla
poszczególnych serii danych pomiarowych średnie jedynie z tych próbek, których
wartości zawarte są w granicach odchylenia standardowego. Uzupełnić odpowiednie
wykresy dodatkową linią ilustrującą obliczoną w ten sposób wartość średnią.
Zadanie 4.
a) Utworzyć skoroszyt służący do automatycznego obliczania czasu pracy pracowników na
podstawie tygodniowego rozkładu zajęć. Każdy arkusz składowy skoroszytu powinien
posiadać następujące cechy:
• możliwość wprowadzenia godzin pracy każdego pracownika w poszczególne dni
tygodnia, przy czym należy uwzględnić możliwość pracy w godzinach nocnych,
• czytelną prezentację tygodniowego rozkładu zajęć w postaci tabeli z automatyczną
aktualizacją godzin pracy,
• obliczanie ilości przepracowanych w tygodniu godzin,
• prezentację graficzną wyników w postaci wykresu słupkowego.
Przykładowy wygląd arkusza przedstawiono poniżej:
Powstały arkusz należy powielić tworząc skoroszyt arkuszy dotyczący kilku pracowników,
wprowadzając dla każdego z nich odpowiednie dane.
b) Zbudować dodatkowy arkusz podsumowujący dane z arkuszy składowych, poprzez
odwoływanie się do odpowiednich komórek w tych arkuszach. Przykładowy wygląd
arkusza przedstawiono poniżej: