lab0b - WEMiF

Technologie informacyjne – lab. 1
Szczegółowa instrukcja konfiguracji Virtual PC
Dla zapewnienia bezpieczeństwa systemu operacyjnego zalogowany uŜytkownik nie posiada
zwykle uprawnień administratora, co chroni system np. przed przypadkowym usunięciem waŜnych
plików.
Są jednak sytuacje, w których wymagane będzie zalogowanie się z uŜyciem konta root
(superuŜytkownika). Łatwo wtedy o „przypadkowe” uszkodzenie systemu.
Aby zapewnić kaŜdemu moŜliwość swobodnego eksperymentowania bez szkody dla
pozostałych uczestników laboratorium, większość zadań będziemy wykonywać na platformie
wirtualnej.
Zaczniemy od konfiguracji narzędzia Microsoft Virtual PC 2004, czyli programowego
emulatora komputera PC przeznaczonym do pracy w środowisku Windows XP.
1.
Rejestracja na stronie MSDNAA i pobranie narzędzia VPC:
http://msdn62.e-academy.com/elms/Storefront/Home.aspx?campus=pwroc_wemf
Do pobrania instalatora Virtual PC 2007 zalecane jest uŜycie przeglądarki IE.
2.
Instalacja narzędzia.
3.
Pobranie ze strony wydziałowej gotowego obrazu dysku z zainstalowanym Linux Slackware i
rozpakowanie go do dowolnego katalogu na dysku lokalnym.
(http://www.wemif.net/urbanski/dnl/Linux2fixed.rar)
4.
Uruchomienie VPC. Pojawi się (początkowo puste) okienko konsoli wirtualnych komputerów:
Okienko konsoli: moŜemy tu tworzyć lub uruchamiać wirtualne komputery.
© 2007 dr inŜ. Krzysztof Urbański
Wydział Elektroniki Mikrosystemów i Fotoniki Politechniki Wrocławskiej
1
Tworzenie wirtualnego komputera.
next…
© 2007 dr inŜ. Krzysztof Urbański
Wydział Elektroniki Mikrosystemów i Fotoniki Politechniki Wrocławskiej
2
Wpisujemy nazwę wirtualnego komputera (w zasadzie dowolną)
Jako typ systemu opracyjnego wybieramy [Other], next…
© 2007 dr inŜ. Krzysztof Urbański
Wydział Elektroniki Mikrosystemów i Fotoniki Politechniki Wrocławskiej
3
Adjust the RAM, wybieramy rozsądną ilość pamięci dla Linuxa. Dla wersji podstawowej wystarczy
64 MB (im mniej, tym mniej będzie zajmował w pamięci emulator VPC). 128 MB zapewni wygodną
pracę i jednocześnie nie będzie stanowić nadmiernego obciąŜenia dla komputerów w
laboratorium.
Zaznaczamy wybór istniejącego obrazu dysku („An existing virtual hard disk”)
© 2007 dr inŜ. Krzysztof Urbański
Wydział Elektroniki Mikrosystemów i Fotoniki Politechniki Wrocławskiej
4
Wskazujemy katalog, w którym został umieszczony obraz Linux2fixed.vhd
MoŜna zaznaczyć opcję ‘Enable undo disks’, jeśli chcemy, aby wirtualny komputer stał się
odporny na błędy typu ‘format c:’. Skutek uboczny będzie taki, Ŝe po ponownym uruchomieniu
wirtualnego peceta znikną wszystkie zmiany na dysku, jakie wprowadziliśmy (takŜe nasze dane!).
Gotowe!
© 2007 dr inŜ. Krzysztof Urbański
Wydział Elektroniki Mikrosystemów i Fotoniki Politechniki Wrocławskiej
5
…tak oto mamy kolejny komputer gotowy do pracy.
Wszystkich tych czynności nie trzeba wykonywać za kaŜdym raz, kolejne uruchomienia to po
prostu kliknięcie na jednym z wirtualnych PC.
© 2007 dr inŜ. Krzysztof Urbański
Wydział Elektroniki Mikrosystemów i Fotoniki Politechniki Wrocławskiej
6
Uruchamiamy Linuxa, odczekujemy kilkanaście sekund (lub nieco dłuŜej, zaleŜnie od moŜliwości
sprzętu) i…
System gotowy do pracy!
© 2007 dr inŜ. Krzysztof Urbański
Wydział Elektroniki Mikrosystemów i Fotoniki Politechniki Wrocławskiej
7
Tym sposobem doszliśmy do lokalnego terminala znakowego, czyli konsoli tekstowej.
Czas na podanie nazwy uŜytkownika i hasła, a są to stud/stud
© 2007 dr inŜ. Krzysztof Urbański
Wydział Elektroniki Mikrosystemów i Fotoniki Politechniki Wrocławskiej
8