XIV GU 24/09 - Sąd Rejonowy w Białymstoku

POSTANOWIENIE SĄDU REJONOWEGO SĄDU GOSPODARCZEGO
W BIAŁYMSTOKU
z dnia 13 lipca 2009 r., Sygn. akt XIV GU 24/09
Przewodniczący: SSR Maciej Głos
Sędziowie: SSR Julita Uryga
SSR Beata Gnatowska
Sąd Rejonowy Sąd Gospodarczy w Białymstoku XIV Wydział Gospodarczy dla spraw
Upadłościowych i Naprawczych po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2009 roku w Białymstoku,
na rozprawie sprawy z wniosku dłużnika Leszka S. o ogłoszenie upadłości postanawia
Oddalić wniosek dłużnika – Leszka S. o ogłoszenie upadłości.
UZASADNIENIE
Dłużnik – Leszek S. nieprowadzący działalności gospodarczej złożył wniosek o
ogłoszenie upadłości.
W uzasadnieniu wniosku wskazał, że znajduje się w bardzo trudnej sytuacji
finansowej. Podał, że z uzyskiwanych dochodów nie jest w stanie regulować swoich
zobowiązań w stosunku do S.M. „R.K.” w B. i w stosunku do Anny G.
Sąd ustalił, co następuje:
Leszek S., z tytułu zajmowania lokalu mieszkalnego nr przy ul. L. w B., jest
dłużnikiem S.M. „R.K.” w B. Prowadzona w stosunku do dłużnika z wniosku wierzyciela
S.M. „R.K.” w B. egzekucja obejmuje należność główną w kwocie 8.489,01 złotych, koszty
procesu w kwocie 318 złotych, koszty klauzuli w kwocie 66 złotych, opłatę egzekucyjną w
wysokości 1.330,95 złotych i wydatki gotówkowe w kwocie 16,65 złotych (k. 5 –
zawiadomienie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Białymstoku Danuty Ewy
Konieczki o wszczęciu egzekucji). Na dzień 6 maja 2009 roku dłużnik posiadał zadłużenie na
rzecz wierzyciela S.M. „R.K.” w B. na kwotę należności głównej 8.112,31 złotych i kwotę
opłaty egzekucyjnej 1.216,85 złotych, co potwierdza informacja Komornika Sądowego przy
Sądzie Rejonowym w Białymstoku Danuty Ewy Konieczki o stanie zaległości w sprawie
egzekucyjnej (k. 21).
Z mocy wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku, V Wydziału Rodzinnego i
Nieletnich z dnia 27 października 2008 roku w sprawie sygn. akt V RC 422/08, zmienionego
wyrokiem Sądu Okręgowego w Białymstoku, II Wydziału Cywilnego Odwoławczego z dnia
12 lutego 2009 roku w sprawie sygn. akt II Ca 41/09 Leszek S. zobowiązany jest też do
świadczenia na rzecz Dominiki S., do rąk Anny G. jako ustawowej przedstawicielki
małoletniej, alimentów w kwocie 300 złotych miesięcznie. W wyniku egzekucji prowadzonej
z wniosku wierzyciela Anny G. przeciwko dłużnikowi w okresie od 1 listopada 2008 roku do
30 kwietnia 2009 roku wyegzekwowana została kwota 2.200 złotych i kwota 330,01 złotych
tytułem opłaty egzekucyjnej. Na dzień 6 maja 2009 roku dłużnik posiadał zadłużenie na rzecz
wierzyciela Anny G. z tytułu bieżących alimentów w kwocie 300 złotych miesięcznie i z
tytułu opłaty egzekucyjnej w kwocie 47 złotych miesięcznie (k. 23 – zaświadczenie
Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Białymstoku Danuty Ewy Konieczki o
dokonanych wpłatach).
Jak wynika z dołączonego do wniosku oświadczenia dłużnika, nie posiada on żadnego
majątku w postaci nieruchomości, ruchomości, czy środków pieniężnych. Zajmuje on lokal
1
mieszkalny nr położony przy ul. L. w B., znajdujący się w zasobach S.M. „R.K.” w B., do
którego przysługuje mu spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu (k. 3 – informacja S.M.
„R.K.” w B.).
Jedynym źródłem utrzymania dłużnika jest emerytura w wysokości 1.429,92 złotych
(k. 15 – odcinki emerytury), z której komornik potrąca kwotę 289,50 złotych miesięcznie
tytułem alimentów i kwotę 336,42 złotych miesięcznie tytułem zaległości w opłatach
eksploatacyjnych za zajmowany lokal mieszkalny (k. 28 – zawiadomienie Zakładu
Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.). Pozostała po dokonaniu potrąceń egzekucyjnych
kwota świadczenia emerytalnego w wysokości 554 złotych (za miesiąc kwiecień)
przeznaczana jest na wydatki związane z opłatą czynszową za zajmowany lokal w kwocie 360
złotych, opłatą za energię elektryczną w kwocie 35 złotych, abonamenty telefoniczne swój i
córki w łącznej kwocie 100 złotych oraz wydatki na leki w kwocie około 100 złotych (k. 16 –
oświadczenie dłużnika o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania).
Sąd zważył, co następuje:
Ustawą z dnia 5 grudnia 2008 roku o zmianie ustawy – Prawo upadłościowe i
naprawcze oraz ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2008 r., Nr
234, poz. 1572) wprowadzono zmianę przepisów polegającą na możliwości ogłoszenia
upadłości wobec osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej.
Podstawą ogłoszenia upadłości jest stan niewypłacalności dłużnika. Zgodnie z art. 11
ust. 1 prawa upadłościowego i naprawczego (Dz. U. Nr 60, poz. 535 z późn. zm.) dłużnik jest
niewypłacalny, jeżeli nie wykonuje swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych. Przy
czym zgodnie z art. 491³ ust. 1 prawa upadłościowego i naprawczego owa niewypłacalność
powinna powstać na skutek okoliczności wyjątkowych i niezależnych od dłużnika. Ciężar
udowodnienia okoliczności uzasadniających wniosek, a mianowicie że w konkretnej sprawie
istnieją podstawy do ogłoszenia upadłości dłużnika spoczywa w świetle zawartych w
kodeksie postępowania cywilnego przepisów o postępowaniu procesowym, mających
odpowiednie zastosowanie w postępowaniu w przedmiocie ogłoszenia upadłości na mocy art.
35 prawa upadłościowego i naprawczego, na wnioskodawcy.
Zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy nie pozostawia wątpliwości, iż
Leszek S. nie reguluje wymagalnych zobowiązań pieniężnych w stosunku do dwóch
wierzycieli, a mianowicie w stosunku do S.M. „R.K.” w B. i w stosunku do Anny G.
Ogłoszenie upadłości wobec osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej
obwarowane jest jednak dodatkową przesłanką, a mianowicie ustaleniem, że niewypłacalność
dłużnika jest wywołana okolicznościami wyjątkowymi (czyli nietypowymi, wykraczającymi
poza normalny układ stosunków) i niezależnymi od dłużnika (czyli obiektywnymi). Ta
„wyjątkowość” musi być spowodowana obiektywnymi okolicznościami, nie tylko w zakresie
stosunków gospodarczych, lecz także w stosunku do dłużnika (np. choroba,
niepełnosprawność).
W niniejszej sprawie dłużnik w żaden sposób nie wykazał, że jego niewypłacalność
powstała wskutek takich właśnie okoliczności. Leszek S. od dłuższego czasu nie wykonywał
swoich zobowiązań w stosunku do S.M. „R.K.” w B. Z jej informacji o stanie salda wynika
bowiem, iż na dzień 31 października 2008 roku dłużnik zalegał w opłatach eksploatacyjnych
w kwocie 14.836,66 złotych wraz z odsetkami karnymi za nieterminowe wpłaty w kwocie
6.048,51 złotych (k. 3). W stosunku do Leszka S. prowadzona była też egzekucja świadczeń
alimentacyjnych, ciążących na nim już z mocy wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku z
dnia 7 marca 2002 roku w sprawie sygn. akt IV RC 187/02. W wyniku tej egzekucji w okresie
od 1 stycznia 2006 roku do 30 czerwca 2008 roku wyegzekwowana została łączna kwota
16.637,78 złotych (k. 11 – zaświadczenie o dokonanych wpłatach wystawione przez
2
Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Białymstoku Danutę Ewę Konieczka).
Złożone przez dłużnika wyjaśnienia wskazują jedynie, iż wysokość ciążących na nim
zobowiązań przewyższa jego dochody, wobec czego nie jest on w stanie zaspokoić swoich
wierzycieli. Z powyższego wynika zatem, iż stan niemożności zaspokojenia wierzycieli nie
jest wynikiem okoliczności wyjątkowych i niezależnych od dłużnika, powstałych po
zaciągnięciu tychże zobowiązań, czym uwarunkowane jest ogłoszenie upadłości wobec osoby
fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej (art. 491³ ust. 1 prawa upadłościowego i
naprawczego).
Uwzględnienie wniosku o ogłoszenie upadłości, oprócz spełnienia pozytywnych
przesłanek ogłoszenia upadłości, możliwe jest jedynie w sytuacji, gdy nie zaistnieje żadna z
negatywnych przesłanek.
Stosownie do art. 13 ust 1 prawa upadłościowego i naprawczego Sąd oddali wniosek o
ogłoszenie upadłości jeżeli majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie
kosztów postępowania.
Z przedstawionego powyżej stanu faktycznego wynika, że dłużnik nie posiada
majątku wystarczającego na pokrycie kosztów postępowania upadłościowego.
Wprawdzie na etapie zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości ustaleń odnośnie
tego, czy majątek dłużnika wystarcza na pokrycie kosztów postępowania upadłościowego nie
można poczynić z takim stopniem pewności, jak podczas właściwego postępowania
upadłościowego, niemniej jednak nie zwalnia to Sądu z obowiązku badania tej okoliczności, a
w szczególności zbadania aktualnego stanu majątku dłużnika, jego wartości oraz
ewentualnego ustanowienia na tym majątku zabezpieczeń rzeczowych. Tylko w ten sposób
bowiem możliwe jest ustalenie czy wystarcza on na zaspokojenie kosztów postępowania
upadłościowego.
Na koszty postępowania upadłościowego, stosownie do art. 230 ust. 1 prawa
upadłościowego i naprawczego, składają się głównie koszty ogłoszeń i obwieszczeń,
wynagrodzenie syndyka oraz osób zatrudnionych przez syndyka takich jak rzeczoznawcy
majątkowi, a także koszty opłat sądowych przy ukończeniu postępowania upadłościowego.
Wyżej opisane koszty należy ponieść w każdym postępowaniu upadłościowym, przy czym
dodać należy, że głównym celem wszczęcia postępowania upadłościowego nie jest
zaspokajanie kosztów tego postępowania, a zaspokojenie wierzycieli pokrzywdzonych
dotychczasowym działaniem dłużnika. W niniejszej sprawie jak wyżej wykazano brak jest
środków pieniężnych i majątku nie tylko na zaspokojenie wierzycieli, ale także na pokrycie
kosztów przyszłego postępowania upadłościowego.
Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd doszedł do przekonania, że dłużnik nie dysponuje
aktywami, które pozwoliłyby na prowadzenie postępowania, co stosownie do treści art. 13
ust. 1 prawa upadłościowego i naprawczego uzasadnia oddalenie wniosku o ogłoszenie
upadłości.
Mając na uwadze powyższe, na mocy art. 13 ust. 1 i art. 491³ ust. 1 prawa
upadłościowego i naprawczego Sąd orzekł jak na wstępie.
3