Propedeutyka konserwacji zabytków

Kierunek
Nr
Specjalność
Nazwa przedmiotu
Przedmioty wprowadzające
Architektura i Urbanistyka
AIS2
Historia architektury powszechnej, Historia architektury polskiej
Forma i poziom kształcenia
Liczba godzin
Architektura i Urbanistyka
Propedeutyka konserwacji zabytków
studia stacjonarne I
W
C
15
15
L
P
R
ECTS
30
3
Założenie i cele przedmiotu
Celem przedmiotu jest przedstawienie całościowej informacji na temat historii ochrony zabytków;
zasad konserwatorskich; systemów ochrony zabytków i innych zagadnień ważnych z punktu widzenia
ochrony i konserwacji zabytków.
Treści programowe
Wykłady –Podstawowe pojęcia i definicje w konserwacji zabytków (4h): system ochrony zabytków
w Polsce – urzędy i instytucje konserwatorskie, piśmiennictwo, szkolnictwo konserwatorskie (2h);
początki ochrony i konserwacji zabytków (2h); ochrona zabytków w XIX wieku – restauracje i puryzm
(2h): ochrona i konserwacja zabytków na ziemiach polskich w XIX wieku (2h); doktryna A.Riegla
(1h): ochrona zabytków w XX-leciu międzywojennym (1h); program odbudowy miast po II wojnie
(2h); Karta Wenecka (1h): modernistyczna koncepcja zabytku (1h); Ustawa „O ochronie i opiece nad
zabytkami” z roku 2003 (3h); programy rewitalizacji miast (2h); ochrona zabytków architektury wernakularnej (1h); współczesna koncepcja zabytku w świetle obecnego programu odbudowy miast (2h);
współczesna koncepcja zabytku w świetle dokumentów międzynarodowych (2h); zaliczenie (2h).
Metody dydaktyczne
Wykłady – Wykorzystanie rzutnika pisma i rzutnika multimedialnego.
Formy i warunki zaliczenia
Wykłady – Zajęcia kończą się egzaminem; warunkiem zaliczenia jest uzyskanie dwóch pozytywnych
ocen z kolokwiów (w połowie i na koniec semestru).
Wykaz literatury podstawowej –
t Frycz J., Restauracja i konserwacja zabytków architektury w Polsce w latach 1795 - 1918, PWN,
Warszawa, 1975.
t Małachowicz E., Konserwacja i rewaloryzacja architektury w zespołach i krajobrazie, Wyd. PWr,
Wrocław, 1994.
t Dobosz P., Administracyjnoprawne instrumenty kształtowania ochrony zabytków, Oficyna Wydawnicza DAJWÓR, Kraków, 1997.
t Kobyliński Z., Teoretyczne podstawy konserwacji dziedzictwa archeologicznego, Instytut Archeologii
i Etnologii PAN, Warszawa, 2001.
t Vademecum konserwatora zabytków. Międzynarodowe normy ochrony dziedzictwa kultury, Biuletyn
PKN ICOMOS, Warszawa, 1996.
t Kurzątkowski M., Mały słownik zabytków, Warszawa, 1989.
Wykaz literatury uzupełniającej –
t Zarys problematyki ochrony zabytków, Skrypt TONZ, Warszawa, 1996.
t Szmygin B., Kształtowanie koncepcji zabytku i doktryny konserwatorskiej w Polsce w XX wieku, Lublin, 2001.
t Midura F., Społeczna opieka nad zabytkami na ziemiach polskich do 1918 roku, Wyższa Szkoła Turystyki i Hotelarstwa w Warszawie, Warszawa, 2004.
t Pruszyński J., Ochrona zabytków w Polsce, PWN, Warszawa, 1989.
t Piwocki K., Pierwsza nowoczesna teoria sztuki, Warszawa, 1970.
t Jokilehto J., A history of architectural conservation, Butterworth-Heinemann, Oxford, 2002.
t Historical and Philosophical Issues in the Conservation of Cultural Hereitage, (ed.N. S. Price), Getty
Conservation Institute, Los Angeles, 1996.
t Nara Conference on Authenticity, (ed.K.E.Larsen), UNESCO WHC, Trondheim, 1995.
t Basic texts of the 1972 World Heritage Convention, UNESCO WHC, Paris, 2005.
Autor karty
84
Dr hab. inż. Bogusław Szmygin, prof. PL