FILM D`ART - DocShare.tips

FILM D’ART:
FILM D’ART:











Prób przenoszenia teatru na ekran było od początku istnienia kina we Francji wiele.
Najbardziej udaną próbą okazał się Film d'Art.
Francuska wytwórnia filmowa, założona w 1907 przez braci Lafitte - przeznaczona do
produkcji filmów na wyższym poziomie, pozbawionych anonimowości.
W celu przyciągnięcia do coraz okazalszych iluzjonów i kinoteatrów zamożnej
publiczności powstały filmy upodobnione do spektaklu teatralnego, z udziałem aktorów
i scenografów głównie z Comédie Française, przy współpracy z pisarzami (A. France,
E. Rostand) i kompozytorami (C. Saint-Saëns)
Jej celem było nie tylko upowszechnianie dobrego teatru, lecz też tworzenie kina
artystycznego na jego wzór. To znaczy robionego według scenariuszy z prawdziwego
zdarzenia, reżyserowanych przez wybitnych reżyserów i granych przez znanych
aktorów sceny. Przedsięwzięciu patronowały tak poważne instytucje, jak wspomniana
Komedia Francuska, a także Akademia Francuska.
17 listopada 1908 odbyła się uroczysta premiera pierwszego filmu nowej wytwórni
Film d'Art, której kierownikiem literackim był Henri Lavedan. Film Zabójstwo
księcia Gwizjusza ukazał się na ekranie specjalnie w tym celu wynajętej wytwornej
Salle Charres w obecności śmietanki towarzyskiej Paryża. Autorem scenariusza był sam
Lavedan, współreżyserem i wykonawcą roli Henryka III - znany aktor Le Bargy,
autorem ilustracji muzycznej -Camille Saint-saens. U boku Le Bargy'ego grali wybitni
artyści z Comedie Francaise - Albert Lambert i Berthe Bovy. Zespół nazwisk
imponujący. Nic też dziwnego, że prasa poświęciła filmowi ciepłe wzmianki, a także
dłuższe artykuły analityczne. Na łamach poważnego dziennika "Le Temps" zabrał głos
krytyk teatralny Alfred Brisson nazywając Zabójstwo księcia Gwizjusza wspaniałą
lekcją historii.
Po Zabójstwie wytwórnia wyprodukowała wiele taśm w podobnym duchu.
Niestety, od początku sukces wytwórni był ograniczony. Odbiorcę jej filmów stanowiła
dość wybredna, a więc niezbyt liczna publiczność. Wreszcie i tę publiczność zaczęły
męczyć „wydumane" dzieła.
Krok jednak w kierunku uszlachetnienia kina został zrobiony. Wytwórni Film d'Art
pozazdrościły ambicji inne wytwórnie. Także zaczęły się przymierzać do sztuk
starszych, zwłaszcza do literatury. Może rzeczywiście Charles Pathe nie drwił, kiedy
chwalił Gwizjusza, gdyż właśnie w jego wytwórni powstały jedne z ciekawszych
ówcześnie adaptacji dzieł literackich, filmy Alberta Capellaniego.
Filmy te były doskonałe pod względem oprawy, ale ich język był parodią języka teatru
(krok wstecz w sztuce filmowej)
André Calmettes – główny reżyser
Inne filmy: (przeróbki literatury)
- Don Carlos
- Arlezjanka
- Król się bawi
- W matni
- Król Edyp



- Powrót Ulissesa
- Pocałunek Judasza
- Toska
- Dama Kameliowa
- Królowa Elżbieta z Sarą Bernhardt
Działał w obrębie wytwórni Pathé
Film d'Art. umarł śmiercią naturalną.
Teatr nauczył kino być sztuką i rzemiosłem
ZABÓJSTWO KSIĘCIA GWIZJUSZA:
Reżyseria: Charles Le Bargy, Andre Calmette
Scenariusz: Henri Lavedan
Muzyka: orkiestra symfoniczna – specjalnie na tę okazję partyturę skomponował Camille
Saint-Saens
Scenografia: Emile Bertin
Na podstawie: wydarzeń historycznych
Produkcja: Francja
Rok produkcji: 1908
Obsada: Charles Le Bargy, Albert Lambert, Gabrielle Robinne, Berthe Bovy
 Premiera miała miejsce 17 listopada 1908
 Pierwszy film towarzystwa Film d’art.
 Na film zwrócić mają uwagę znakomite nazwiska : Główną rolę gra Charles Le Bargy,
aktor Comedie Francaise, autorem scenariusza jest dramatopisarz Henri Lavedan
 Film opowiada w sposób teatralny o podstępnym zamachu króla na swego rycerza,
księcia Gwizjusza, a zamiast kurtyny między aktami pojawiają się napisy
 Zrezygnowano ze środków filmowych takich, jak zmiana ujęć, montaż czy ruch kamery.
 Egzaltowana, przesadna gra aktorów powoduje wiele sytuacji komicznych
 Film ten ma istotne znaczenie dla historii kina: nowym medium zaczynają się
interesować artyści i intelektualiści
 Zabójstwo księcia Henryka I, członka sławnego lotaryńskiego rodu Gwizjuszów
dokonane na rozkaz króla Francji, Henryka III, jest głośne w historii. Książę Gwizjusz,
zwany był zagorzałym przeciwnikiem protestantów podczas walk katolików z
hugenotami, jednym z inicjatorów nocy św. Bartłomieja, i zyskał sobie taką popularność
wśród paryskiego ludu, że obwołano go królem. Musiał zapłacić za to głową.
 W filmie król francuski Henryk III rozdaje broń dworzanom, przygotowuje ich do
zabójstwa. Kiedy książę Gwizjusz wchodzi do apartamentu króla — osiem rąk uzbrojonych w sztylety i szpady zadaje mu cios. Rycerz broni się, ale ulega przemocy i
pada martwy. Król sprawdza, czy książę już nie żyje, a następnie każe odnieść zwłoki i
spalić. Widzimy płonące zwłoki"
 Film ten nie był pierwszą wersją Zabójstwa. Wcześniejsze powstały w wytwórniach
Lumiere'ów (1897) i Pathe (1902).
 Aktorzy grają tu w dekoracjach, a nie przed dekoracjami, jak dotychczas bywało. Akcja
zaś, w przeciwieństwie do ówczesnych filmów „obrazkowych", jest płynna. Na
przykład: Henryk III, przygotowawszy spiskowców do napaści, wycofuje się za kotarę,
kiedy przybywa Gwizjusz i zza niej, z sąsiedniej sali, niby z kolejnej sekwencji obrotowej sceny w teatrze, śledzi przebieg zabójstwa..


Strefa pograniczna między teatrem a kinem
Sukces Księcia Gwizjusza spowodował rozwój kina artystycznego w Stanach
Zjednoczonych i w całej Europie, zwłaszcza we Włoszech.