czytaj - Nowemiasto.edu.pl

Zajęcia logopedyczne
Logopeda-Elżbieta Dzięgielewska
Drodzy rodzice!
Terapia logopedyczna nie boli. Postawienie diagnozy przez logopedę jest pierwszym krokiem w określeniu
rozwoju dziecka na płaszczyźnie językowej. Kolejny krok to ustalenie indywidualnego programu terapii i
dobranie odpowiednich ćwiczeń, które będą wspomagać i usprawnić narządy artykulacyjne i usuną
nieprawidłową wymowę. Niezmiernie ważna jest tu systematyczność w ćwiczeniach i rzetelność pracy ze strony
rodzica i to właśnie ona w decydującej mierze decyduje o długości i skuteczności terapii. Terapię logopedyczną
należy traktować bardzo poważnie, nie bagatelizować ćwiczeń i zaleceń logopedy. Utrzymujące się u dziecka
wady lub zaburzenia mowy mogą doprowadzić do zaburzeń w kontaktach z rówieśnikami, wyobcowania,
osamotnienia, spowodować niższą samoocenę czy też spowodować poważne problemy szkolne. Po
każdorazowych ćwiczeniach w gabinecie logopedycznym przekazywane są wskazówki do pracy z dzieckiem w
domu. Rodzice mają za zadanie utrwalenie z dzieckiem opracowanego w gabinecie logopedycznym materiału,
gdyż tylko wtedy, można przejść do następnego etapu ćwiczeń. Bardzo ważna jest systematyczność i
konsekwencja. Lepsze i szybsze efekty osiąga się, gdy ćwiczenia domowe prowadzone są codziennie przez 1520 minut. Ćwiczenie raz czy dwa razy w tygodniu po godzinie nie daje zadowalających rezultatów. Należy
pamiętać, że ćwiczenia powinny przebiegać w atmosferze spokoju i zrozumienia trudności dziecka. Pośpiech i
nerwowość utrudniają przyswajanie materiału. Dzieci należy chwalić nawet za minimalne osiągnięcia, co
znacznie mobilizuje do wysiłku.
„Jestem fłopak mam poltasy”
Sytuacja dzieci z wadą wymowy nie jest łatwa, często borykają się one z wieloma problemami w szkole
jak i poza nią. Świadkami wielu dziecięcych tragedii są najczęściej rodzice i nauczyciele. Od tego jak dziecko
mówi, zależą w znacznej mierze jego postępy w nauce oraz pozycja w grupie klasowej. O ile sepleniący mały
Janek wzbudza naszą sympatię, to Jan gimnazjalista-ironiczny uśmiech. Z naszych obserwacji wynika, że coraz
więcej dzieci wkracza w progi szkoły z wadami wymowy. Zatem problem ten dostrzegany jest dopiero wówczas,
kiedy etap kształtowania się mowy powinien być zakończony.
„Jak wynika, ze statystyk, mniej więcej, co trzecie dziecko już w przedszkolu ma problemy z wymową i
wymaga interwencji specjalistycznej. Skala tego zjawiska raczej rośnie, niż maleje” ( Za G. Demel).
Potwierdzają to wyniki prowadzonej diagnozy logopedycznej.
Mamo! Tato! Pamiętaj, że:






jesteś pierwszym nauczycielem dziecka i to Ty dajesz mu wzorzec wymowy, więc postaraj się, żeby był
on prawidłowy,
dziecko sześcioletnie powinno poprawnie posługiwać się językiem polskim,
z wady wymowy się nie wyrasta,
wada wymowy utrudnia opanowanie techniki czytania i pisania, ponieważ z czasem przekłada się ona
na pismo, które odzwierciedla mowę oraz zwiększa ryzyko wystąpienia dysleksji,
w wieku 11-12 lat utrwalają się nawyki złego mówienia, więc terapia logopedyczna jest długotrwała i
wydłuża się w czasie,
wczesna diagnoza zwiększa skuteczność terapii i prawdopodobieństwo odnoszenia przez dziecko
sukcesów szkole.
Drodzy rodzice!
Obraz przyszłych niepowodzeń szkolnych i smutne twarze waszych dzieci ( 50% dzieci wadą wymowy
nie odnosi sukcesów w nauce-za G..Demel), niech staną się przestrogą i zmobilizują do działania. Problemy te,
im dłużej trwają, tym większe powodują komplikacje w rozwoju dziecka, prowadząc nawet do zmian
osobowościowych, a któż z nas nie chciałby odnosić sukcesów w nauce?
Propozycje ćwiczeń i zabaw logopedycznych przeznaczonych do pracy w
domu.
Życzę miłej zabawy z dziećmi!
Ćwicz przy lustrze!
Patrz na swoją buzię i uważnie ją obserwuj!
Ćwiczenia oddechowe
1. dmuchanie na zmarznięte ręce - chuu chuu,
5. studzimy herbatę - ffff,
6. wydmuchiwanie z tuby kul do celu,
7. nadmuchiwanie balonów,
8. nadmuchiwanie balonów z ustnikiem i gwizdkiem,
9. zdmuchiwanie przez słomkę wacików, piłek pingpongowych, piórek,
10. rozdmuchiwanie przez słomkę kaszy, ryżu,
11. dmuchanie w gwizdki,
12. dmuchanie w gwizdki z papierową tubą,
13. zdmuchiwanie świecy z różnej odległości, ustami, nosem,
14. wprawianie w ruch wiatraczków,
15. przyciąganie (wdech) słomką, rurką różnych przedmiotów,
16. wąchanie kwiatków, zatrzymywanie zapachu,
17. naśladowanie śmiechu (cicho, głośno)
pan ho, ho, ho
pani ha, ha, ha
dziecko hi, hi, hi
staruszka he, he, he,
18. huśtanie na brzuchu oddechem zabawki,
19. podrzucanie wacika lub piórka dmuchając na nie,
20. zdmuchiwanie nosem lekkich przedmiotów,
21. wprawianie w ruch przedmiotów zawieszonych na nitce.
Ćwiczenia usprawniające wargi
1. strojenie min (smutna, wesoła),
2. . "grubasek" - nadmuchiwanie policzków,
4. "chudzielec" -wciąganie policzków,
5. wciąganie warg - obejmują zęby,
6. masaż warg zębami; na przemian górnej i dolnej,
7. "całuski" - cmokanie ustami,
8. gwizdanie na jednym tonie,
9. wysuwanie warg górnej i dolnej na zmianę do przodu,
10. utrzymywanie górną wargą słomki,
11. utrzymywanie prosto samymi wargami słomki, rurki,
12. chłodzenie zupy,
13. dobitne wymawianie samogłosek a, e, o, u, i, y,
14. wdech i wydech kącikami ust,
15. "motorek", parskanie,
16. dmuchanie na wysuniętą dolną wargę,
17. przepychanie powietrza wewnątrz jamy ustnej,
18. "króliczek" - kręcenie w prawo i w lewo ustami ściągniętymi w "dzióbek",
19. "krówka" naśladowanie żucia trawy przez krowę.
Ćwiczenia usprawniające język
1. oblizywanie warg - usta szeroko otwarte ( można wargi posmarować miodem, kremem
czekoladowym),
2. wysuwanie języka do przodu i cofanie w głąb jamy ustnej (bez kontaktu z wargami),
3. wahadełko - kierowanie języka w kąciki ust bez dotykania językiem warg i zębów,
4. klaskanie językiem - zabawa w konika,
5. oblizywanie zębów - usta szeroko otwarte,
6. mycie zębów językiem - liczenie zębów językiem,
7. mlaskanie czubkiem i środkiem języka,
8. wypychanie językiem policzków (udawanie ssania cukierka).
9. otwieranie i zamykanie zębów bez odrywania języka od podniebienia,
10. wyraźne wymawianie głosek [l-a],bez poruszania brodą, przy szeroko otwartych ustach,
11. przeciskanie języka między zębami,
12. naśladowanie odgłosu strzelania z karabinu,
13. wymawianie sylab la la la ...
lo lo lo ...
le le le ...
14. naciskanie językiem na podniebienie (usta otwarte) - zwalnianie nacisku,
15. układanie języka w rulonik,
16. ruchy poziome językiem przy otwartych ustach (wąż),
17. "łopatka" - płaski szeroki język,
18. "igiełka" - napięty, wąski język,
19. wykonywanie językiem kółka,
20. masowanie językiem podniebienia,
21. cofanie języka po podniebieniu do gardła,
22. naśladowanie kota wylizującego talerzyk,
Ćwiczenia usprawniające podniebienie miękkie
1. ziewanie - z opuszczoną nisko dolną szczęką,
2. kaszlenie z wysuniętym na zewnątrz językiem,
3. płukanie gardła ciepłą wodą tzw. gulgotanie,
4. chrapanie na wdechu i wydechu,
5. połykanie pastylek,
6. gra na instrumentach dętych (trąbka, piszczałka, gwizdek, organki),
7. nadmuchiwanie baloników,
8. puszczanie baniek mydlanych
9. wymawianie głosek [g], [k] z samogłoskami np. ga, go, ge...,
10. oddychanie wyłącznie przez usta lub wyłącznie przez nos,
11. ssanie smoczka,
12. głębokie oddychanie - wdech nosem, wydech ustami - usta cały czas otwarte,
13. przenoszenie skrawków papieru za pomocą słomki (wciąganie powietrza),
Reguły dla gaduły
Dbaj o swój język i mów poprawnie,
ładnie, wyraźnie oraz dokładnie,
bo kto nie ćwiczy często języka,
ten się w mówieniu często potyka.
Kiedy z tym miewasz jakieś kłopoty,
to się natychmiast bierz do roboty,
a że nasz język bywa ciekawy,
czeka Cię przy tym mnóstwo zabawy!
Wymawiaj słowa bardzo starannie,
nawet gdy zmywasz lub siedzisz w wannie,
z wielkim zapałem ruszaj ustami
i razem ze mną ciesz się słowami!