Żywokost lekarski

Żywokost lekarski Żywokost lekarski (Symphytum officinale) zaliczany jest do bylin z rodziny ogórecznikowatych. Oprócz ogólnie znanego żywokostu istnieją jeszcze odmiany: rosyjska, alpejska. Pochodzenie rośliny określono na terytoria Europy oraz części Ameryki Północnej. Najczęstsze postacie, pod jakimi roślina jest wykorzystywana w lecznictwie to: nalewka, maść, wywar oraz okład. Znane są przypadki, kiedy to ziele było wykorzystywane w Japonii jako warzywo. Posiada on bardzo długą historię. Określa się iż roślina w świecie ziołolecznictwa znana jest już przeszło 2000 lat. Charakterystyka Roślina osiąga wysokość około 3 stóp. W medycynie ludowej i ziołolecznictwie używana głównie dla łagodzenia ran oraz oparzeń. Ziele posiada szczególne miejsce wśród specjalistów medycyny ludowej. Żywokost rośnie najczęściej na wilgotnych łąkach w pobliżu rzek oraz stawów. Korzeń rośliny jest rozgałęziony a jego rozmiar jest stosunkowo duży (w porównaniu do całego ziela). Jest w kolorze czarnym na zewnątrz a w środku kremowy / biały. Zarówno korzeń jak i łodyga zawierają śluz. Grube, szorstkie i pokryte włoskami liście rośliny są w odcieniach ciemnej zieleni. Kwiaty mają kształt dzwonków i są barwy fioletowej. Wykorzystanie terapeutyczne Liście wykorzystywane są bardzo często w stanach podrażnienia skóry. Bardzo korzystnie wpływają na proces gojenia. Dowiedziono również, że okłady z liści to skuteczny sposób na odleżyny, użądlenia i wszelkiego rodzaju zapalenia, podagrę, wrzody, łuszczycę, wypryski, oparzenia słoneczne, świerzb i trądzik, jak również: hemoroidy, krwawienia z nosa zapalenia żył i żylaki. Często jest wykorzystywany w leczeniu wrzodów, zespole jelita wrażliwego. Herbata z rośliny stanowi skuteczną terapię oczyszczającą krew, choć wewnętrzne stosowanie żywokostu wzbudza wiele wątpliwości ze względu na fakt obecności w sokach rośliny alkaloidów pirolizydowych. Według przeprowadzonych badań najbezpieczniejszymi formami stosowania ziela są: maści, nalewki (do smarowania zewnętrznego ­ nacierania). Składnikiem, który decyduje o niesamowitych właściwościach ziela jest alantonina ­ wspomagająca procesy odbudowy tkanek, oraz ma właściwości przeciwbólowe. Soki rośliny zawierają również wcześniej wspomniane związki alkaloidów oraz taniny. Roślina jest szeroko znana ze względu na znane właściwości korzystnego wpływu i leczenia: ● wyprysków ● oparzeń ● ran ● kaszlu ● wrzodów ● obrzęków ● guzów ● bóli mięśni Już od kilku wieków znany jest bardzo korzystny wpływ ziela na łagodzenie dolegliwości płucnych i kokluszu. Mieszanka jest natomiast stosowana w celu łagodzenia wewnętrznych krwotoków w płucach i żołądku. Bezpieczeństwo Nadmierne i zbyt częste stosowanie żywokostu może prowadzić do uszkodzenia wątroby. Bez odpowiednich konsultacji z lekarzem może nawet doprowadzić do raka wątroby. Mimo to, stosowanie zewnętrzne jest wciąż uważane za bezpieczne (w formie nalewek do nacierania). Zarówno kobiety w ciąży jak i małe dzieci oraz kobiety karmiące nie powinny stosować tej rośliny. Źródło informacji: ​
http://ziolowa­apteka.blogspot.com/2014/04/zywokost­lekarski­symphytum­officinale.html