81 Porównanie dokładności dwóch technik pozycjonowania zamków: w

Przeglądy, streszczenia
Reviews and abstracts
Tom 4 nr 3 2008
Volume 4 no 3 2008
Porównanie dokładności dwóch technik pozycjonowania zamków: w centrum
korony klinicznej i w określonej odległości od brzegu siecznego
A comparison of accurancy in bracket positioning between two techniques – localizing the centre of clinical crown and measuring the distance from the incisal edge
Armstrong D, Shen G, Petocz P, Darendeliler M.A
European Journal of Orthodontics 2007; 29: 430-6
Pozycjonowania zamków ortodontycznych można dokonać poprzez wyznaczenie centrum korony klinicznej zęba lub poprzez wyznaczenie odległości od brzegu siecznego zdefiniowanej przez McLaughlina i Bennetta.
Celem pracy było porównanie dokładności tych dwóch technik.
Badanie przeprowadzono na 38 fantomach symulujących wadę klasy I z ciężkimi stłoczeniami zębów. W badaniu udział
wzięło 19 doświadczonych ortodontów. Lekarzy poproszono o przyklejenie zamków używanych w technice łuku prostego.
Uczestnicy dostali przygotowany konspekt z fotografiami dokładnych pozycji, w jakich poszczególne zamki powinny być
umieszczone. Każdy lekarz nakleił 20 zamków stosując metodę centralnego punktu korony i 20 zamków mierząc odległość od
brzegu siecznego określoną przez McLaughlina i Bennetta. Mierzono czas klejenia zamków poszczególnymi technikami. Każdy ząb z naklejonym zamkiem sfotografowano w dwóch projekcjach – jedna od strony wargowej, druga od strony okluzyjnej.
Wykalibrowane i powiększone fotografie poddano trzykrotnemu badaniu w celu znalezienia błędów w pozycjonowaniu zamków. Badanie przeprowadziła jedna osoba w tygodniowych odstępach czasu. Pionowe położenie zamka mierzono od brzegu
siecznego do środkowego punktu kanału, wyznaczonego przez przecięcie dwóch przekątnych kanału. Błąd położenia wertykalnego był wyliczany jako różnica między położeniem centralnego punktu korony zęba lub zdefiniowaną dla poszczególnych zębów odległością od brzegu siecznego. Błąd położenia mezjalnodystalnego określano na zdjęciach wykonanych od strony okluzyjnej, gdzie zmierzono odległość miedzy punktem środkowym na koronie zęba, a punktem środkowym zamka. Błędy angulacji identyfikowano mierząc kąt zawarty między długą osią korony zęba i długą osią zamka.
Analiza danych pokazała różnice pionowego pozycjonowania zamków między obydwiema metodami, przy czym metoda
pomiaru odległości od brzegu siecznego jest bardziej precyzyjna. Nie zauważono znaczących różnic w ilości błędów położenia mezjalnodystalnego oraz angulacji. Analiza dotycząca poszczególnych zębów pokazała, że metoda polegająca na pomiarze odległości od brzegu siecznego jest lepsza do pozycjonowania zamków dla górnych oraz dolnych zębów przednich
(P<0,01) i gorsza dla pierwszych górnych przedtrzonowców. Średni czas potrzebny do naklejenia 20 zamków nie wykazał
różnic między metodami (P>0,05). Zauważono, że lekarze mieli tendencje do klejenia zamków bliżej brzegu siecznego.
Większość lekarzy nie używała pozycjonera do określania pozycji zamka, w zamian opierała się na ocenie wzrokowej, bądź
używała zgłębnika periodontologicznego. Tylko jeden lekarz zastosował pomiary do określenia środka korony zęba. Z badań Koo i wsp. również wynika, że używanie pozycjonera do określania pionowej pozycji zamka nie eliminuje możliwości
wystąpienia błędu, jest to związane z przechylaniem narzędzia podczas pomiaru, ale znacząco poprawia dokładność tej
czynności. Zauważono, że lekarze specjaliści w codziennej praktyce uważają ocenę wzrokową za równie dokładną, co
szczegółowe pomiary.
Umieszczanie zamków przy wykorzystaniu pomiaru odległości od brzegu siecznego jest bardziej dokładne w wymiarze
pionowym dla zębów przednich górnych i dolnych.
Udowodniono, że żadna z metod nie daje idealnej dokładności podczas pozycjonowania zamków. Zmusza to ortodontów
do późniejszego stosowania dogięć na łuku lub przeklejania wadliwie umieszczonych zamków.
opracowali
lek. dent. Anna Sławatyńska
i lek. dent. Andrzej Świrski
FORUM
ORTODONTYCZNE
81
ORTHODONTIC
FORUM