Ocena wytrzymałości na zerwanie zamków samoligaturujących shear

Przeglądy, streszczenia
Reviews and abstracts
Tom 7, nr 2, 2011
Volume 7, no 2, 2011
Ocena wytrzymałości na zerwanie zamków
samoligaturujących
Shear bond strength of self-ligation brackets
Maria Francesca Sfondrini, Sara Gatti, Andrea Scribante
European Journal of Orthodontics 2011; 33: 71-4
Zamki samoligaturujące zyskują coraz wiekszą popularność za sprawą mniejszego tarcia i krótszego czasu leczenia.
W ostatnim czasie przeprowadzono wiele badań dotyczących zamków samoligaturujących. Oceniano tarcie, tork, rotacje,
wpływ na przyzębie i inne cechy. Istnieją tylko dwie prace opisujące siłę wiązania zamków samoligaturujących do
szkliwa.
Celem pracy było zbadanie wytrzymałości na zerwanie (SBS - shear bond strenght) czterech różnych systemów zamków
samoligaturujących oraz określenie współczynnika ARI (adhesive remnant index) oceniającego pozostałość kleju na
szkliwie i zamku. ARI opiera się na czterostopniowej skali, od 0 do 3, gdzie 0 oznacza całkowity brak pozostałości kleju
na zębie, 1 to mniej niż połowa kleju pozostała na zębie, 2 – ponad połowa kleju pozostała na zębie, 3 – cały klej pozostał
na zębie.
Do badania użyto osiemdziesięciu preparatów zębów bydlęcych. Zęby podzielono na cztery grupy po dwadzieścia
każda. Wykorzystano następujące zamki samoligaturujące przeznaczone dla górnego siekacza centralnego: Step
(Leone), Smart Clip (3M Unitek), Quick (Forestadent) oraz Damon 3MX (Ormco). Szkliwo zębów oczyszczono
mieszanką wody i pumeksu, a następnie wytrawiono 37% wytrawiaczem firmy 3M. Przed przyklejeniem zamków użyto
cienkiej warstwy primera (Ortho Solo firmy Ormco). Klejenie wykonano klejem światłoutwardzalnym Transbond XT
(3M Unitek). Po naklejeniu zamków wszystkie próbki przechowywano w wodzie destylowanej przez dwadzieścia cztery
godziny, a następnie badano wytrzymałość na zerwanie za pomocą specjalnego urządzenia pomiarowego (Model 4301;
Instron, Canton, Massachussetts, USA). Wyniki wyrażono w megapaskalach (MPa) i poddano analizie statystycznej.
W celu określenia współczynnika ARI podstawy zamków i powierzchnie szkliwa oceniano w 10-krotnym powiększeniu
pod mikroskopem optycznym.
Wytrzymałość na zerwanie zamków Smart Clip i Damon 3MX była statystycznie większa od pozostałych, jednak nie
różniła się między sobą. Podobnie nie wykazano różnic między zamkami Step i Quick. W większości przypadków dla
zamków Step i Quick współczynnik ARI wynosił 1, a dla zamków Smat Clip i Damon 3MX–2.
W 2007 roku Chalgren i wsp. badali wytrzymałość na zerwanie pasywnych zamków samoligaturujących w przypadku
zastosowania samowytrawiającego primera oraz żelowego lub płynnego wytrawiacza. W każdym z zastosowanych
przypadków siła wiązania była wystarczająca i na tym samym poziomie.
Druga praca (Northrup i wsp. 2007 r.) porównuje siłę wiązania zamków konwencjonalnych i pasywnych samoligaturujących. Wykazano, że siła wiązania zamków samoligaturujących jest większa od zamków konwencjonalnych.
Powyższa praca jest pierwszą, która porównuje wytrzymałość na zerwanie między czterema różnymi systemami
zamków samoligaturujących.
Opracował
lek. stom. Łukasz Sidorowicz
ForumOrthodontic
Ortodontyczneforum
108