październik w bibliotece - BUW-u

PAŹDZIERNIK W BIBLIOTECE
Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie, ul. Dobra 56/66, 00-312 Warszawa
tel.: 5525660, fax: 5525659, e-mail: [email protected]
http://www.buw.uw.edu.pl
październik 2007 r.
NAGRODA LITERACKA NIKE W BUW
7 października wręczono po raz 11. nagrodę literacką Nike, po raz pierwszy w Bibliotece
Uniwersyteckiej w Warszawie.
Teatr Stanisławowski w Łazienkach, dotychczasowe miejsce wręczania nagrody, nie był juŜ
w stanie pomieścić rozrastającej się z roku na rok gali. Szukaliśmy reprezentacyjnego
gmachu, dobrej architektury, ale teŜ miejsca, które jednoznacznie kojarzyłoby się z literaturą.
Wybór padł na Bibliotekę Uniwersytecką. W Dyrektorze Biblioteki - Pani Ewie KobierskiejMaciuszko znaleźliśmy sprzymierzeńca. Wspólnie uznaliśmy, Ŝe nowoczesny gmach
biblioteki pełen wykładowców, doktorantów i studentów to doskonała lokalizacja dla finału i
uroczystości wręczenia współczesnej nagrody literackiej.
Gala wręczenia nagrody była na Ŝywo transmitowana w 2 Programie TVP, regały pełne
ksiąŜek zagrały jak naturalna scenografia. Laureatem, podobnie jak 10 lat temu, został
Wiesław Myśliwski. Jury w składzie: Tadeusz Bartoś, Henryk Bereza, Izabela Cywińska,
Tadeusz Drewnowski, Dariusz Nowacki, Marian Stala, Małgorzata Szpakowska
(przewodnicząca), Marta Wyka i Marek Zaleski nagrodziło jego powieść Traktat o łuskaniu
fasoli.
Na gali obecnych było około sześciuset zaproszonych gości: pisarzy i wydawców, ale teŜ
ludzi kultury, dziennikarzy, polityków.
Następna gala juŜ za rok, liczymy na równie udaną współpracę Fundacji z Biblioteką a tym
samym mamy nadzieję, Ŝe Nike na stałe zagości w Bibliotece Uniwersyteckiej.
(Michał Sołtysiak, Prezes Fundacji Nagrody Literackiej Nike)
SENAT UW
...w dniu 17 października wyraził pozytywną opinię w sprawie powołania Ewy KobierskiejMaciuszko na stanowisko dyrektora BUW w kadencji 2007-2012 [uchwała nr 293, Monitor
UW Nr 8/2007, poz. 355]
(ekm)
RADA BIBLIOTECZNA…
… zebrała się na posiedzeniu w dniu 16 października. Na wniosek JM Rektor przeprowadziła
głosowanie nad kandydaturą Ewy Kobierskiej-Maciuszko na stanowisko Dyrektora BUW.
Oddano 10 waŜnych głosów, z czego 9 „za” i 1 wstrzymujący się.
W drugiej części spotkania Rada zapoznała się z materiałami przygotowanymi przez czworo
członków Rady z BUW i bibliotek wydziałowych na temat sytuacji finansowej w systemie
biblioteczno-informacyjnym UW. Członkowie Rady reprezentujący środowisko pracowników
naukowych UW sceptycznie odnieśli się do pomysłu narzucania wydziałom określonych
rozwiązań w kwestiach kadrowych i płacowych. Zgodzili się jednak, Ŝe sprawa wymaga
dokładnego zbadania. W tym celu powołali tymczasową podkomisję ds. zbadania sytuacji
1
bibliotek w systemie biblioteczno-informacyjnym UW. W skład komisji weszli: ElŜbieta
Podlasin, Ewa Rejmer, Marek Kwiatkowski, dr Anna Rosner, prof. Radosław Pawelec. Rada
wystosuje pismo przewodnie do kierowników jednostek z prośbą o dostarczenie danych.
(Anna Wołodko)
SENACKA KOMISJA DS. BIBLIOTEK I SYSTEMÓW INFORMACYJNYCH UW...
... zebrała się na posiedzeniu w dniu 22 października. Komisja zaaprobowała „Sprawozdanie
Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie i bibliotek wydziałowych UW za rok 2006”. Dyr.
Maciuszko przedstawiła prezentację, przygotowaną dla Senatu UW, podsumowującą jej
kadencję na stanowisku Dyrektora BUW (2003-2007). W trakcie dyskusji zwrócono uwagę
na: zaprzestanie współpracy BUW i BN (Komisja poprosiła BUW o informacje w tej
sprawie), e-BUW (dyr. Maciuszko przekazała wstępne informacje, Komisja zapozna się z
projektem na najbliŜszym posiedzeniu), zaprzestanie retrokonwersji w bibliotekach
wydziałowych, sprawy finansowe w systemie biblioteczno-informacyjnym UW (planowane
jest wspólne posiedzenie Komisji i Rady Bibliotecznej w tej sprawie), skromny wymiar
działalności naukowej BUW, niewielka liczba prac naukowych autorstwa pracowników
BUW, brak nowych bibliotekarzy dyplomowanych.
Kolejne posiedzenie jest wstępnie planowane na grudzień.
(Anna Wołodko)
NASZ CZŁOWIEK W GDAŃSKU
Po likwidacji Warszawskiej Biblioteki PAN jej księgozbiór został rozproszony: historyczne
zbiory Towarzystwa Naukowego Warszawskiego trafiły do BUW, zaś pozostały zasób — do
Gdańskiej Biblioteki PAN. Księgozbiór TNW, przechowywany w Warszawskiej Bibliotece
PAN, był wydzielony magazynowo, posiadał takŜe oddzielne księgi inwentarzowe, natomiast
katalog alfabetyczny (kartkowy) został scalony z katalogiem głównym, chociaŜ, na szczęście,
zastosowano wyróŜnienie sygnatur interesującego nas księgozbioru przez dodanie przed
numerus currens znaku literowego „T”. Scalone katalogi, wraz z większością księgozbioru,
trafiły do Gdańska.
PoniewaŜ nie ma moŜliwości błyskawicznego opracowania na nowo kilkunastu tysięcy
pozycji publikacji księgozbioru TNW, pochodzących przewaŜnie z XIX i początku XX
wieku, Dyrekcja BUW postanowiła odzyskać karty katalogowe TNW z Biblioteki Gdańskiej
PAN. W dniach od 24 września do 12 października, w Bibliotece Gdańskiej PAN przebywał
pracownik Gabinetu Zbiorów XIX Wieku, Zbigniew Olczak. Dzięki wyróŜnieniu znakiem
literowym „T” sygnatur księgozbioru TNW, moŜliwe było zaplanowanie operacji bez
skomplikowanego identyfikowania egzemplarzy na podstawie inwentarza. W zamierzeniach
procedura przedstawiała się bardzo prosto, chociaŜ była niezwykle pracochłonna —
wymagała przejrzenia, karta po karcie, ponad 360 skrzynek katalogowych oraz wyjęcia z nich
odpowiednich kart. Dopiero po przyjeździe do Gdańska okazało się, Ŝe dyrekcja Biblioteki
Gdańskiej PAN pragnie zachować, w celach dokumentacyjnych, dla swojej instytucji kopie
wyjmowanych kart katalogowych. Zwiększyło to znacznie nakład pracy i wymagało
zaangaŜowania w przedsięwzięcie kilku pracowników Biblioteki Gdańskiej. Dodatkowo
naleŜało rozstrzygnąć kwestię kart, które odnosiły się do kilku egzemplarzy tej samej pozycji,
które w obecnej sytuacji znajdują się w róŜnych bibliotekach. Problem ten rozwiązano
kopiując je dwukrotnie, a następnie jedną z kopii wprowadzając na miejsce oryginału
przejętego przez BUW, drugą zaś umieszczając w nowo utworzonym ciągu „duplikatu”
katalogu TNW.
2
Sprowadzenie oryginalnych kart katalogowych do BUW umoŜliwi (po rozstrzygnięciu innych
kwestii związanych z opracowaniem technicznym oraz przechowywaniem) udostępnienie
księgozbioru TNW czytelnikom.
(Zbigniew Olczak)
POCZĄTEK ROKU AKADEMICKIEGO W BUW
ZAPISY STUDENTÓW PIERWSZEGO ROKU
W 2007 roku kontynuowaliśmy wprowadzoną w ubiegłym roku zmianę organizacji
październikowej akcji zapisów studentów I roku. Wyprowadzenie w zeszłym roku zapisów
październikowych do wewnętrznej uliczki w gmachu okazało się trafnym posunięciem,
poniewaŜ ograniczyło znacznie ruch przy wejściu oraz wewnątrz Biblioteki.
W tym roku na okres października wynajęty został od firmy WEXPO rodzaj kiosku wraz z
ladą, w obrębie której umieściliśmy wyposaŜenie niezbędne do zapisów.
Zapisy rozpoczęły się 1 października. Po pierwszym tygodniu kolejki zaczęły znikać. W
drugim tygodniu akcji rano i wieczorem zaczęliśmy zmniejszać obsadę stanowiska w uliczce
z dwóch osób do jednej. JuŜ do końca października, poza godzinami między 13:00 a 16:00,
stanowisko to obsługiwał tylko jeden pracownik. W tej sytuacji równieŜ liczba
wykorzystanych godzin pracy nadliczbowych kolejny raz uległa zmniejszeniu ze 127 godz. w
zeszłym roku do 56 godz. w tym roku. RównieŜ w ostatnim tygodniu października mogliśmy
zrezygnować z pomocy słuŜby porządkowej przy obsadzie stanowiska informacji wstępnej.
Zapisaliśmy w październiku 2007 r. – 5670 wszystkich studentów UW (5677 w zeszłym roku
w tym samym okresie).
W tym roku zapisy swoich studentów rozpoczął Wydział Zarządzania, co oznaczało dla nas
ponad 300 studentów mniej do zapisu u BUW.
Mniejsze w tym roku były teŜ kolejki październikowe do samej WypoŜyczalni. W
październiku br. mieliśmy 49 817 wypoŜyczeń (w roku 2006 – 50 553, tj. o 736 więcej).
(ElŜbieta Podlasin)
PRZYSPOSOBIENIE BIBLIOTECZNE STUDENTÓW I ROKU
Podobnie jak w poprzednich latach, w tym roku studentom I roku UW oferowaliśmy równieŜ
dwie formy przysposobienia bibliotecznego.
Pierwsza to tradycyjne oprowadzanie po Bibliotece, podczas którego opowiadamy
o funkcjonowaniu Biblioteki i przedstawiamy topografię budynku.
Druga forma to szkolenie online dostępne ze strony COME UW.
Tradycyjne przysposobienie biblioteczne wybrało 20 jednostek UW (z czego 14 jednostek
wymagało zaliczenia w indeksie). Szkolenia odbywały się w godz. 8-20 z częstotliwością
1 grupa na godzinę. Od 25 września do 31 października br. 13 pracowników z Sekcji
Informacji i Dydaktyki przeszkoliło 1469 osób (w 2006 r. — 2310).
Drugą formę — szkolenie online wybrało w tym roku 26 jednostek UW (z czego 17 jednostek
wymagało zaliczenia w indeksie), był to m. in. Wydział Dziennikarstwa, Wydział Prawa
i Administracji, Wydz. Polonistyki, Wydz. Psychologii, Katedra Języków Specjalistycznych,
wszystkie kierunki Instytutu Orientalistycznego. Do końca października w szkoleniu online
wzięło udział 2730 osób (w 2006 r — 3198). Do testu końcowego podeszło i zaliczyło go
pozytywnie 2620 osób (w 2006 r. — 2650).
W przypadku tej drugiej formy liczba przeszkolonych będzie jeszcze wrastać (tym bardziej,
Ŝe studenci Wydziału Prawa i Administracji są zobligowani do uzyskania w indeksie
zaliczenia z tegoŜ szkolenia).
PoniewaŜ szkolenie online jest wygodniejsze dla studentów i jednostek UW, i dla nas
oczywiście teŜ, dlatego ciągle je udoskonalamy. Obecnie trwają prace nad nową wersją
3
szkolenia bibliotecznego online i chcielibyśmy, Ŝeby od nowego roku akademickiego juŜ z tej
nowej wersji studenci I roku UW uczyli się naszej Biblioteki.
(Anna Gimlewicz)
***
„METOPY, MASKI, MITY... DZIEDZICTWO ARTYSTYCZNE KAROLA
SZYMANOWSKIEGO”. WYSTAWA W SALACH REDUTOWYCH TEATRU
WIELKIEGO W WARSZAWIE
Niebawem Rok Karola Szymanowskiego dobiegnie końca, ale tymczasem jeszcze odbywają
się koncerty i konferencje naukowe poświęcone jego twórczości. Szczególnie duŜo było ich
w październiku, miesiącu w którym na świat przyszedł nasz Kompozytor. I tak np. w dniach
4-7 października w Zakopanem odbyły się Jesienne Spotkania Muzyczne połączone z
Konkursem Wiedzy o Karolu Szymanowskim dla młodzieŜy licealnej oraz obchodami 30lecia istnienia Towarzystwa Muzycznego Jego imienia. W Krakowie zaś miały miejsce dwa
waŜne wydarzenia – Międzynarodowa Konferencja Muzykologiczna (19-22 października)
zatytułowana Karol Szymanowski i świat jego wartości oraz prapremiera światowa! (5
listopada) jedynej, młodzieńczej operetki Szymanowskiego Loteria na męŜów czyli
narzeczony 69. To tylko kilka imprez, w których uczestniczyła niŜej podpisana.
TakŜe Warszawa nie pozostała w tyle. 2 października, dla uczczenia Roku Karola
Szymanowskiego, w Salach Redutowych Teatru Wielkiego, otwarta została wystawa
poświęcona Ŝyciu i twórczości Kompozytora, a takŜe dziedzictwu, jakie po sobie pozostawił.
Wystawa zatytułowana Metopy, Maski, Mity ... Dziedzictwo artystyczne Karola
Szymanowskiego, trwać będzie do 8 grudnia 2007
Organizatorami wystawy są: Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie, w której zbiorach
znajduje się spuścizna naszego wielkiego Twórcy oraz Teatr Wielki — Opera Narodowa i
Muzeum Teatralne w Warszawie. Ekspozycja obejmuje ok. 300 eksponatów archiwalnych i
muzealnych pochodzących głównie ze zbiorów BUW oraz Muzeum Teatralnego,
uzupełnionych dokumentami i pamiątkami, m. in. z Muzeum Karola Szymanowskiego w
„Atmie” (Oddział Muzeum Narodowego w Krakowie), Akademii Muzycznej w Warszawie,
Centrum Scenografii Polskiej, Biblioteki Narodowej w Warszawie i Filharmonii Narodowej.
Autorką scenariusza jest ElŜbieta Jasińska-Jędrosz oraz Monika Chudzikowska (Muzeum
Teatralne). ElŜbieta Jasińska-Jędrosz jest takŜe kuratorem wystawy. Z ramienia Teatru
Wielkiego funkcję tę sprawuje dyrektor Muzeum Teatralnego – Andrzej Kruczyński.
Imponującą oprawę plastyczną przygotowały śaneta Govenlock i Violetta Damięcka, mające
na swoim koncie wiele znakomitych realizacji wystawienniczych w kraju i na świecie.
Organizatorzy wystawy pragnęli jak najpełniej przedstawić sylwetkę Szymanowskiego –
człowieka, artysty i działacza muzycznego, kładąc przed oczyma zwiedzających te wszystkie
skarby kultury polskiej, które tylko z rzadka oglądane są przez nielicznych. Pragnęli teŜ
zwrócić uwagę zwiedzających na bogactwo spuścizny Kompozytora i jej bezcenną wartość.
śywią przy tym nadzieję, Ŝe udało im się pokazać nie tylko postać geniusza muzycznego,
który pchnął polską kulturę muzyczną na nowe tory, ale takŜe człowieka w jego
uwarunkowaniach środowiskowych – rodzinnych i społecznych.
Niestety, po okazałym wernisaŜu, na który przybyło wiele osób ze świata kultury, dostęp do
wystawy został powaŜnie ograniczony, poniewaŜ Dyrekcja Teatru Wielkiego zaplanowała w
Salach Redutowych wielką liczbę imprez, nie zawsze zresztą związanych z osobą Jubilata
(przez cały niemal październik w salach tych odbywały się koncerty, a do południa próby). W
związku z zaistniałą sytuacją Biblioteka energicznie zaprotestowała i obecnie wystawa jest
dostępna dla publiczności. Zatem w imieniu pracowników Gabinetu Muzycznego, którzy
4
współpracowali przy organizacji wystawy serdecznie zapraszam na wystawę wszystkich,
którzy nie mieli okazji być na wernisaŜu, a którym nie obojętna jest postać i muzyka Karola
Szymanowskiego.
(ElŜbieta Jasińska-Jędrosz)
„ŁAD I PIĘKNO PRZYRODY”
Trzechsetną rocznicę urodzin Karola Linneusza (1707-1778), twórcy systematyki
biologicznej, Wydział Biologii Uniwersytetu Warszawskiego postanowił uczcić wystawą Ład
i piękno przyrody, zorganizowaną w BUW pod Wielkim Świetlikiem w dniach 20
października – 10 listopada 2007 r. Oprócz Biblioteki Uniwersyteckiej współorganizatorami
byli jeszcze Ogród Botaniczny i Wydawnictwa UW.
Zamiarem kuratora wystawy, prof. Krzysztofa Spalika, było zaprezentowanie zarówno dzieła
szwedzkiego uczonego, które nazywa rewolucją linneuszowską, jak przedstawienie dorobku
jego poprzedników i współczesnych, od renesansu po oświecenie. Ekspozycję otwierał piękny
i refleksyjny wiersz Czesława Miłosza Linnaeus (z tomu Dalsze okolice, 1991), w znacznym
stopniu porządkujący całość i wyznaczający kolejność ilustracji, od tulipanów i anemonów
Laplandii po róŜe. Na pionowych standach z pleksi umieszczono komentarz naukowy oraz
reprodukcje rycin z kwiatami – wśród nich takŜe te, które nazwano na cześć wybitnych
przyrodników. Natomiast w gablotach umieszczono stare druki – ksiąŜki omawianych
uczonych: Leonharda Fuchsa, Mathiasa de L`Obela, Remberta Dodoensa, Pietra Andrei
Mattioliego, Caspara Bauhina, Josepha Tourneforta oraz Polaków: Marcina z Urzędowa,
Marcina Siennika i Szymona Syreniusza. Najcenniejszym wystawianym obiektem był
krajowy unikat: Bazylego Beslera Hortus Eystettensis (Norymberga 1613), okazałe
florilegium, zawierające 366 tablic miedziorytowych z ilustracjami 1084 roślin. Prezentowano
równieŜ arcydzieła ręcznie kolorowanej grafiki botanicznej: albumy Nikolasa Josepha von
Jacquina Icones plantarum rariorum (Wiedeń 1781-1795) i Pierre`a Josepha Redouté Les
Liliacées (ParyŜ 1802-1816).
Wystawiane dzieła w większości (20 tomów) pochodzą ze starannie dobranej kolekcji starych
druków botanicznych, którą zgromadzono z Zakładzie Geografii i Systematyki Roślin pod
kierunkiem prof. Bolesława Hryniewieckiego (1875-1963). Mamy ją w BUW jako depozyt
przekazany przez Wydział Biologii w latach 2004-2005. Wystawa ku czci Linneusza stała się
więc okazją do prezentacji tego pięknego i cennego depozytu, liczącego 88 dzieł w 166
woluminach. Egzemplarze ze zbiorów BUW (6 tomów, w tym najstarszy z 1545 r.) tylko
uzupełniały ekspozycję o dzieła niezbędne dla spójności przekazu.
Wprowadzeniem do wystawy był wykład prof. Spalika Przewrót linneuszowski w
pojmowaniu złoŜoności świata, powtórzony 7 listopada dla młodzieŜy licealnej.
Obecni na otwarciu wystawy, w tym przedstawiciele Ambasady Królestwa Szwecji, mieli
równieŜ przyjemność wzięcia udziału w uroczystym posadzeniu w ogrodzie BUW dorodnej
lipy ku czci Linneusza; od tego bowiem drzewa (szwedzkie Linn) przybrał sobie nazwisko,
wstępując na uniwersytet.
Dzięki walorom poznawczym, artystycznym i plastycznym niewielka wystawa linneuszowska
spotkała się z uwagą publiczności szerszej niŜ tylko botanicy i historycy nauki. Natomiast do
zainteresowania mediów przyczynił się niewątpliwie termin inauguracji, przypadający na tzw.
ciszę wyborczą. Utrwaleniu wystawy w naszej pamięci z pewnością pomoŜe gustowny folder.
(ElŜbieta Bylinowa, mająca zaszczyt i przyjemność współpracować przy organizacji wystawy)
„MIĘDZY SACRUM A PROFANUM” ...
... wernisaŜ wystawy malarstwa Marii Mamczur i Macieja Ratajczaka pod tym tytułem odbył
się 15 września. Wystawie, która trwała do 15 października, towarzyszyło motto napisane
5
przez artystów: Czy rośliny mogą być święte? Mogą, jeśli pozwolimy sobie na pewną
wraŜliwość. Czy znaki, które kiedyś miały znaczenie sakralne a dziś zeszły do roli archetypu mogą być wykorzystane jako czysty środek przekazu w sztuce? Mogą. Czy przedstawianie
roślin na ikonach jest profanum czy sacrum? Czy obecność znaków runicznych w malarstwie
abstrakcyjnym jest uświęceniem abstrakcji, czy profanacją świętych znaków Odyna? Kiedy
odrzucimy schematy, wchodzimy w sferę duchowości, wszystko jest moŜliwe. Poszukujemy... I
w tej drodze odnajdujemy wspólnotę. Uniwersalny Język ponad stereotypami.
JakŜe waŜne są te słowa — zwłaszcza w takim miejscu jak to — Biblioteka Uniwersytecka,
skarbnica narodowych dóbr kultury. Nic dziwnego, Ŝe wystawa, która prezentowała 61 prac
dwójki ciekawych artystów, cieszyła się tak duŜym zainteresowaniem ze strony świata sztuki,
nauki, mediów i... biznesu.
(Maria Mamczur)
PROMOCJA PUBLIKACJI DR. ANDRZEJA MOSKWINA...
... Stanisław Przybyszewski w kulturze rosyjskiej końca XIX - początku XX wieku odbyła się
29 października w BUW. KsiąŜka ukazała się nakładem Wydawnictw Uniwersytetu
Warszawskiego, jako pierwsza w nowej serii „Druga Europa”. W spotkaniu wzięli udział
prof.prof.: Roman Taborski, Andrzej Makowiecki oraz Olga Bieńka. Prof. Roman Taborski
określił ksiąŜkę Andrzeja Moskwina jako publikację oczekiwaną zarówno przez rusycystów,
jak i polonistów, wypełniającą istotną lukę w polskiej nauce o literaturze, zwracającą uwagę
na konieczność badań nad recepcją pisarzy polskich w Rosji. Profesor podkreślił, Ŝe
monografia została bardzo rzetelnie napisana.
Prof. Andrzej Makowiecki mówił o recepcji Stanisława Przybyszewskiego w Rosji, gdzie
pisarz cieszył się ogromną popularnością, znacznie większą niŜ w Polsce. Świadczyły o tym
zarówno nakłady jego ksiąŜek — w sposób znaczący przekraczające nakłady polskie, a takŜe
rosyjskie grono jego zagorzałych wyznawców. Andrzej Moskwin, mówił prof. Makowiecki,
powołał się w swojej pracy na niepublikowane wcześniej rosyjskie materiały archiwalne oraz
tytuły prasowe z przełomu XIX i XX wieku niedostępne w Polsce. Dotarł nawet do prasy
lokalnej, codziennej, opracowując temat swojej ksiąŜki w sposób wyczerpujący.
Wykład profesor Olgi Bieńki dotyczył historii teatru w Rosji na przełomie XIX i XX wieku.
W podsumowaniu spotkania promocyjnego zgodnie stwierdzono, Ŝe publikacja dr. Andrzeja
Moskwina jest pracą bardzo waŜną, rzetelnie napisaną i znakomicie udokumentowaną.
We wstępie do ksiąŜki profesor Jan Koźbiał napisał, Ŝe ta barwna i pasjonująca opowieść o
losach twórczości Przybyszewskiego w Rosji jest znakomitym początkiem nowej serii
monografii pod wspólnym tytułem „Druga Europa”, serii, której „celem jest prezentacja
zjawisk i procesów kulturowych zachodzących na obszarze od Niemiec i Austrii po Rosję”.
Przy okazji warto wspomnieć, Ŝe dr Andrzej Moskwin był pracownikiem Oddziału
Gromadzenia i Uzupełniania Zbiorów BUW od początku 2002 r do połowy 2005 r.
Kierował Sekcją Wydawnictw Zagranicznych. Równolegle był adiunktem w Katedrze
Studiów Interkulturowych Europy Środkowo-Wschodniej na Wydziale Lingwistyki
Stosowanej Filologii Wschodniosłowiańskich Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie pracuje do
dziś.
Gratulujemy naszemu Koledze doskonałej publikacji.
(GraŜyna Krawczyk)
KONFERENCJE, SEMINARIA, WARSZTATY
6
XI KONGRES IADY W WIEDNIU
W dniach 17-21 września odbył się w Wiedniu XI międzynarodowy Kongres IADA
(Internationale Arbeitsgemainschaft der Archiv-Bibliotheks und Graphikrestauratoren
— Międzynarodowe Stowarzyszenie Konserwatorów Zbiorów Archiwalnych, Bibliotecznych
i Graficznych) połączony z obchodami 50–lecia tej organizacji. Powstała ona w 1957 r. jako
instytucja niezaleŜna, niedochodowa, reprezentująca interesy profesjonalnych konserwatorów
i restauratorów oraz słuŜąca wymianie doświadczeń między nimi. IADA realizuje swoje
zadania m.in. poprzez organizowanie co cztery lata kongresów odbywających się za kaŜdym
razem w innym państwie, organizowanie warsztatów i szkoleń, oraz wydawanie publikacji, w
tym miesięcznika „Restauro”.
W XI kongresie IADA uczestniczyło 405 osób (równieŜ przedstawiciele z odległych
zakątków świata: USA, Japonii czy Hong-Kongu), reprezentujących biblioteki, archiwa,
muzea, instytuty naukowe oraz prywatne pracownie. Uczestnicy przybyli z 29 krajów. Polskę
reprezentowało 14 osób (w tym niŜej podpisana). Liczba uczestników w kongresach IADA
stale się powiększa. Wzrasta równieŜ ilość członków tej organizacji.
Wiedeński Kongres odbywał się na terenie campusu uniwersyteckiego, powstałego w miejscu
dawnego szpitala miejskiego, istniejącego tam od 1784 r. Jest to miejsce historyczne,
związane z takimi wielkimi nazwiskami w medycynie jak Zygmunt Freud — odkrywca
psychoanalizy, Karol Landsteiner — odkrywca grup krwi, Emil Froeschel — twórca
logopedii, czy laureat Nagrody Nobla Karol Koller — zajmujący się leczeniem paraliŜu
postępującego i wielu innych.
Obrady odbywały się w nowoczesnym centrum kongresowym, powstałym w 1998 r. W ciągu
5 dni trwania konferencji wygłoszono 52 referaty oraz zaprezentowano 21 posterów (strona
polska wystąpiła z 3 wykładami i prezentacją 5 posterów). Konferencji towarzyszyła teŜ
prezentacja firm oferujących artykuły i urządzenia do wyposaŜenia pracowni
konserwatorskich: JAPICO, ANTON GLASER, ZFB, BOOKKEEPER, BELO, KLUG.
W ramach konferencji udostępniono równieŜ do zwiedzania pracownie konserwacji w
austriackiej Bibliotece Narodowej, na Wydziale Konserwacji w tamtejszej Akademii Sztuk
Pięknych, w Wiedeńskim Archiwum Miejskim, Austriackim Archiwum Państwowym oraz w
Albertinie.
Prezentowane referaty poruszały najbardziej palące i problematyczne tematy dotyczące
zarówno konserwacji pojedynczych obiektów, jak teŜ całych zespołów zbiorów muzealnych
czy bibliotecznych. Wystąpienia zgrupowane zostały w bloki tematyczne: konserwacja
pergaminów, wŜery i zniszczenia spowodowane atramentem Ŝelazowo-galusowym,
konserwacja fotografii, datowanie rysunków na podstawie znaków wodnych i oględzin
papieru, wielkoformatowe realizacje konserwatorskie (rysunki projektów witraŜy z Goudy,
Holandia; Rysunki Klimta, Wiedeń), technologie konserwatorskie i metody badawcze,
konserwacja tekstylnych zabytkowych opraw ksiąŜkowych, programy zabezpieczenia
zespołów obiektów, np. spuścizn czy teŜ wieloletnie plany zabezpieczenia zbiorów
bibliotecznych, np. Biblioteki Narodowej w Wiedniu.
Program konferencji był bardzo napięty, a liczba wygłoszonych referatów — imponująca.
Wiele z nich prezentowało wyniki badań o charakterze interdyscyplinarnym, prowadzonych
obecnie w dziedzinie konserwacji przez naukowców reprezentujących róŜne dziedziny, którzy
wspólnie starają się opracować najodpowiedniejsze metody konserwacji oraz stworzyć dziełu
idealne warunki zabezpieczenia i przechowywania.
(ElŜbieta Duziak)
WARSZTATY LIBER/EBLIDA “WORKSHOP ON THE DIGITIZATION OF
LIBRARY MATERIAL IN EUROPE” W KOPENHADZE
7
Wspólna inicjatywa LIBER (The Ligue des Bibliothèques Européennes de Recherche /
Association of European Research Libraries) oraz EBLIDA (The European Bureau of
Library, Information and Documentation Associations). Tematyka prezentacji i dyskusji w
grupach problemowych dotykała następujących zagadnień: 1) polityka Komisji Europejskiej
w zakresie finansowania projektów digitalizacyjnych w krajach członkowskich UE; 2) The
European Digital Library (EDL) – perspektywy rozwoju, w tym rozszerzenia formuły poza
biblioteki narodowe; 3) wady i zalety koncepcji masowej digitalizacji (tzn. skanujemy i OCRujemy automatycznie bez wyjątku wszystko, co mamy w magazynach) w róŜnych wielkich
bibliotekach europejskich; 4) styk biblioteki – firmy komercyjne digitalizujące masowo za
pieniądze unijne, państwowe lub regionalne, w tym róŜne formy partnerstwa publicznoprywatnego. Prezentacje są dostępne na stronie LIBER: http://www.libereurope.eu/node/264.
Wnioski sformułowane na koniec obrad zostały skierowane do Komisji Europejskiej wspólnie
przez przewodniczących obu organizacji: Hansa Geljinse (LIBER) i Andrew Cranfielda
(EBLIDA).
W warsztatach uczestniczyło 95 osób z 23 krajów europejskich, z Polski dyr. Katarzyna
Ślaska (BN), dyr. Grzegorz Płoszajski (Biblioteka PW) i dyr. Ewa Kobierska-Maciuszko
(BUW).
(ekm)
***
SPOTKANIE BIBLIJNE
18 października Towarzystwo Biblijne w Polsce oraz Komisja MłodzieŜy Polskiej Rady
Ekumenicznej zorganizowały w BUW spotkanie Czy rozumiesz to, co czytasz. Czym jest
Biblia w Ŝyciu młodego człowieka. Celem imprezy było przybliŜenie młodzieŜy szkolnej
i akademickiej ekumenicznego przekładu Nowego Testamentu oraz Dobrej Czytanki wg św.
ziom`a Janka, czyli najnowszej „hip-hopowej” wersji Ewangelii św. Jana.
Prace nad polskim ekumenicznym przekładem Pisma Świętego z języków oryginalnych
rozpoczęto w 1993 r. z inicjatywy Komitetu Krajowego Towarzystwa Biblijnego w Polsce
oraz II Synodu Plenarnego Kościoła Katolickiego. JuŜ w 1997 r. ukazały się drukiem
Ewangelia według św. Mateusza i Ewangelia według św. Marka — pierwsze dzieła
Międzywyznaniowego Zespołu tłumaczy, liczącego 30 osób z 10 kościołów protestanckich,
starokatolickich i prawosławnych zrzeszonych w Polskiej Radzie Ekumenicznej oraz
Kościoła Rzymskokatolickiego. W 2001 r. otrzymaliśmy cały Nowy Testament oraz Księgę
Psalmów. Trwają prace zarówno nad Starym Testamentem, jak doskonaleniem juŜ
dokonanych tłumaczeń. Na spotkaniu w BUW zaprezentowano czwarte, poprawione wydanie
przekładu ekumenicznego — w mniejszym formacie i z nową piękną okładką, której tło
stanowi fotografia miąŜszu razowego chleba. Wydarzeniem wieczoru były czytania
fragmentu Biblii (Jan 8, 12-20) w 7 polskich tłumaczeniach, od Biblii Leopolity po Czytankę
ziom`a Janka. Jak moŜna przewidzieć, w dyskusji najwięcej emocji i wątpliwości wzbudziła
właśnie Czytanka.
Starannie przygotowane spotkanie odbywało się jednak prawie bez widowni, nie przyszli ani
licealiści ani studenci. Okazuje się, Ŝe publiczność trzeba organizować!
Imprezie towarzyszyła miniwystawa przygotowana przez Gabinet Starych Druków BUW.
Przedstawiono 14 róŜnych drukowanych wydań Pisma Świętego z XVI-XVII w., w tym
najdawniejsze polskie: Biblię Leopolity (1561), kalwińską Biblię Brzeską (1563), ariańską
Biblię Nieświeską (1572), Biblię ks. Wujka (1599) i luterańską Biblię Gdańską (1632).
Dyrektor Towarzystwa Biblijnego Małgorata Platajs przekazała dla pracowników BUW 50
egzemplarzy Nowego Testamentu. Dziękujemy!
(ElŜbieta Bylinowa)
8
TEATRZYK KUKIEŁKI POD BARYKADĄ ZNÓW NA POWIŚLU....
Przedstawienie, odbyło się 13 października w Uliczce w gmachu Biblioteki Uniwersyteckiej.
Zostało przygotowane przez Muzeum Powstania Warszawskiego we współpracy z Grupą
Teatralną Bez Ziemi, która powstała w 1999 r. z inicjatywy studentów Wydziału Sztuki
Lalkarskiej Akademii Teatralnej w Warszawie.
....trochę historii i wspomnień........Teatrzyk Kukiełki pod Barykadą powstał na początku
Powstania Warszawskiego na Powiślu. Krystyna Berwińska i Stanisław Dadlez napisali tekst
w ciągu jednego dnia. Lalki wykonała Zofia Czerwosz. Pomagał im muzyk z harmonią
o nazwisku Jaglarz oraz kilku aktorów. Scena była bardzo prosta-długa deska z przybitym
kocem, za którym siedział cały zespół aktorski.
Premiera teatrzyku odbyła się 16 sierpnia w domu przy ul. Tamka 38, przed dowództwem
Zgrupowania Krybar. W następnych dniach przedstawienia odgrywano w schronach,
piwnicach, mieszkaniach, a nawet w bramach Powiśla i Śródmieścia.
W naszym teatrzyku było duŜo śmiechu i po niego przychodzili widzowie, naraŜając się
na niebezpieczeństwo. Jaki moŜe być humor w dniach grozy? Wydaje się, Ŝe trzeba lęki
i niepokoje sprowadzać do absurdu... [...] (ze wspomnień Zofii Czerwosz).
(Beata Feliszewska)
KADRY
Nowo zatrudnieni:
- dr Monika Wąsowska, specjalista naukowo-techniczny, Oddział Udostępniania i
Informacji Naukowej, od 1 października.
Z śYCIA BIBLIOTEK WYDZIAŁOWYCH
18 października na zebraniu Bibliotek UW, Krzysztof Murawski przedstawiciel firmy
Blackwell, zaprezentował bazę „Collection Manager”. Oferuje ona dostęp do ponad trzech
milionów rekordów bibliograficznych, zawiera wybór najlepszych podręczników i tytułów
akademickich na świecie w postaci elektronicznej.
Druga część zebrania poświęcona była sprawom bieŜącym. Artur Wrzochalski poruszył temat
migracji do nowej wersji Virtui (46.6) w bibliotekach UW. Następnie dyrektor Krystyna
Kocznorowska przedstawiła temat zakupu baz e-ksiąŜek dla BUW. Nawiązała do spotkania z
przedstawicielami trzech firm (Blackwell, ABE Marketing i Akme Archive), które
przedstawiły oferty czterech baz: EBL, ECHO, Ebrary, MyiLibrary. Obszarami poddawanymi
ocenie były: koszty udostępniania, wartość, przeszukiwanie, kopiowanie, funkcjonalność
platformy oraz wsparcie techniczne. Jako trzeci zabrał głos Marek Kwiatkowski, kierownik
Biblioteki Instytutu Germanistyki, który zreferował tematy poruszane na ostatnim
posiedzeniu Rady Bibliotecznej. Na zakończenie zebrania dyrektor Ewa KobierskaMaciuszko poinformowała o ponownym jej wyborze na stanowisko Dyrektora BUW oraz
podziękowała za dotychczasową współpracę.
(Adam Owczarczyk)
Numer zamknięty 14 listopada 2007 r.
Uwagi, komentarze i teksty do biuletynu proszę kierować do Anny Wołodko, pok. 235, tel.: 0225525650, 0601786494,
e-mail: [email protected]
9