Lectio z komentarzem

Izrael składał się z dwunastu pokoleń. Grupy religijne, które wybierały sobie dwunastu
przywódców (jak w Zwojach znad Morza Martwego), czyniły to, wierząc, że są
prawdziwym Izraelem, posłuszną Bogu resztą. Misja nauczania zostanie udzielona
Apostołowm w 28,19-20, po zmartwychwstaniu.
2
A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy Szymon, zwany Piotrem, i brat jego
Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan,
Podobnie jak w innych ewangeliach Szymon jest pierwszy na liście. Marek i Łukasz
czynią aluzję do prymatu Szymona wspominając, że to Jezus nadał mu nowie imię
"Piotr". Mateusz stawia go tylko na pierwszym miejscu. Podobnie jak w 4,18 epizod ten
poprzedza zmianę imienia, która nastąpi dopiero w 16,18.
Na początku wymienia się Szymona, Andrzeja, Jakuba i Jana - cztery imiona, które są
uprzywilejowane także przez innych ewangelistów, występują jednak w różnej
kolejności.
3
Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz,
4
Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził.
5
Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące wskazania: «Nie idźcie do
pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego!
Wersety 5 i 6 występują tylko u Mateusza. Jezus poleca uczniom nie wykraczać poza
granice Izraela. To polecenie jest nieco zaskakujące jeśli się go porówna z posłaniem do
pogan z 28,19. Dwie uwagi pozwalają lepiej to zrozumieć: 1. Tradycja żydowska z jakiej
wyrósł Jezus, uważała że poganie będą uczestniczyli w królestwie niebieskim (Iz 45 i
60). Mimo to podczas swej publicznej działalności Jezus wpierw ogłaszał królestwo
niebieskie "owcom, które poginęły z domu Izraela". Wejście w relacje z poganami i
odpowiedzi na ich oczekiwania były ze strony Jezusa pojedynczymi epizodami (8,5-13;
15,24). Jego śmierć i zmartwychwstanie są wydarzeniami, przez które dokonuje się
prawdziwe otwarcie na wszystkie narody (28,19-20). 2. Być może w tym fragmencie jest
pewien ślad postawy chrześcijan z pochodzenia żydowskiego. Dla nich ponowne
zjednoczenie się Izraela miało być znakiem umożliwiającym nawrócenie się pogan. W
tej perspektywie chrześcijanin ma przede wszystkim wychodzić do zagubionych owiec z
Izraela, by mogło się dokonywać zjednoczenie narodu wybranego i w ten sposób
przygotować objawienie się Boga wśród pogan.
6
Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela.
Cały naród wybrany jest rozproszony jeśli niektóre z jego owiec się zagubiły.
”...błądzą moje owce po wszystkich górach i po wszelkim wysokim pagórku; i po całej
krainie były owce moje rozproszone, a nikt się o nie nie pytał i nikt ich nie szukał." (Ez
34,6).
7
Idźcie i głoście: "Bliskie już jest królestwo niebieskie".
8
Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych,
wypędzajcie złe duchy! Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie!
Uzdrowienia, wskrzeszenia ecc., to znaki zbliżającego się królestwa niebieskiego;
znaki świata gdzie wszystko jest inne (4,23; 9,35-38); życie tryumfuje nad śmiercią,
wolność nad niewolą, miłość nad nienawiścią.
www.lectiodivina.pl
◌
11 NIEDZIELA (A) MT 9,36-10,8
I: Wj 19,1-6A; II: Rz 5,6-11
9:36
頴瞦
蘟瞬瞬瞬
A widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak
owce nie mające pasterza.
37
Wtedy rzekł do swych uczniów: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników
mało.
38
Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo».
10:1
Wtedy przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad
duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie
słabości.
2
A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy Szymon, zwany Piotrem, i brat jego
Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan,
3
Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz,
4
Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził.
5
Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące wskazania: «Nie idźcie do
pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego!
6
Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela.
7
Idźcie i głoście: "Bliskie już jest królestwo niebieskie".
8
Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych,
wypędzajcie złe duchy! Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie!
SAMUEL DORASTAŁ, A PAN BYŁ Z NIM. NIE POZWOLIŁ UPAŚĆ ŻADNEMU JEGO SŁOWU NA ZIEMIĘ
(1Sm 3:19)
9:36
A widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak
owce nie mające pasterza.
Mt 14:14 Gdy wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi i uzdrowił ich
chorych.
Mk 1:41 Zdjęty litością, wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł do niego: «Chcę, bądź
oczyszczony!».
Mt 15:32 Lecz Jezus przywołał swoich uczniów i rzekł: «Żal Mi tego tłumu! Już trzy
dni trwają przy Mnie, a nie mają co jeść. Nie chcę ich puścić zgłodniałych, żeby
kto nie zasłabł w drodze».
1P 2:25 Błądziliście bowiem jak owce, ale teraz nawróciliście się do Pasterza i Stróża
dusz waszych.
Ez 34:5 Rozproszyły się owce moje, bo nie miały pasterza i stały się żerem
wszelkiego dzikiego zwierza.
37
Wtedy rzekł do swych uczniów: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników
mało.
Łk 10:2 Powiedział też do nich: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało;
proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo.
Ap 14:15 I wyszedł inny anioł ze świątyni, wołając głosem donośnym do Siedzącego
na obłoku: «Zapuść Twój sierp i żniwa dokonaj, bo przyszła już pora dokonać
żniwa, bo dojrzało żniwo na ziemi!»
www.lectiodivina.pl
38
Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo».
J 4:35 Czyż nie mówicie: "Jeszcze cztery miesiące, a nadejdą żniwa?" Oto powiadam
wam: Podnieście oczy i popatrzcie na pola, jak bieleją na żniwo. 36 Żniwiarz
otrzymuje już zapłatę i zbiera plon na życie wieczne, tak iż siewca cieszy się
razem ze żniwiarzem. 37 Tu bowiem okazuje się prawdziwym powiedzenie: Jeden
sieje, a drugi zbiera. 38 Ja was wysłałem żąć to, nad czym wyście się nie
natrudzili. Inni się natrudzili, a w ich trud wyście weszli».
10:1
Wtedy przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad
duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie
słabości.
Mt 4:23 I obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w tamtejszych synagogach, głosząc
Ewangelię o królestwie i lecząc wszystkie choroby i wszelkie słabości wśród ludu.
Mt 8:29 Zaczęli krzyczeć: «Czego chcesz od nas, Jezusie, Synu Boży? Przyszedłeś tu
przed czasem dręczyć nas?»
7
Idźcie i głoście: "Bliskie już jest królestwo niebieskie".
Mt 4:17 Odtąd począł Jezus nauczać i mówić: «Nawracajcie się, albowiem bliskie
jest królestwo niebieskie».
Łk 10:11 Nawet proch, który z waszego miasta przylgnął nam do nóg, strząsamy
wam. Wszakże to wiedzcie, że bliskie jest królestwo Boże.
8
Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych,
wypędzajcie złe duchy! Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie!
Iz 55:1 O, wszyscy spragnieni, przyjdźcie do wody, przyjdźcie, choć nie macie
pieniędzy! Kupujcie i spożywajcie, dalejże, kupujcie bez pieniędzy i bez płacenia
za wino i mleko!
Dz 8:20 «Niech pieniądze twoje przepadną razem z tobą - odpowiedział mu Piotr gdyż sądziłeś, że dar Boży można nabyć za pieniądze.
Dz 20:33 Nie pożądałem srebra ani złota, ani szaty niczyjej.
SAMUEL DORASTAŁ, A PAN BYŁ Z NIM. NIE POZWOLIŁ UPAŚĆ ŻADNEMU JEGO SŁOWU NA ZIEMIĘ
(1Sm 3:19)
2
A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy Szymon, zwany Piotrem, i brat jego
Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan,
Mt 4:18 Gdy Jezus przechodził obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał dwóch braci:
Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro;
byli bowiem rybakami.
Mt 4:21 A gdy poszedł stamtąd dalej, ujrzał innych dwóch braci: Jakuba, syna
Zebedeusza, i brata jego, Jana, jak z ojcem swym Zebedeuszem naprawiali w łodzi
swe sieci. Ich też powołał.
3
Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz,
Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził.
Dz 1:13 Przybywszy tam weszli do sali na górze i przebywali w niej: Piotr i Jan,
Jakub i Andrzej, Filip i Tomasz, Bartłomiej i Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i
Szymon Gorliwy, i Juda, brat Jakuba.
Mt 9:9 Odchodząc stamtąd, Jezus ujrzał człowieka imieniem Mateusz, siedzącego w
komorze celnej, i rzekł do niego: «Pójdź za Mną!» On wstał i poszedł za Nim.
4
5
Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące wskazania: «Nie idźcie do
pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego!
Łk 9:52 i wysłał przed sobą posłańców. Ci wybrali się w drogę i przyszli do pewnego
miasteczka samarytańskiego, by Mu przygotować pobyt.
Mt 28:19 Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca
i Syna, i Ducha Świętego.
Dz 13:46 Wtedy Paweł i Barnaba powiedzieli odważnie: «Należało głosić słowo Boże
najpierw wam. Skoro jednak odrzucacie je i sami uznajecie się za niegodnych życia
wiecznego, zwracamy się do pogan.
6
Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela.
Mt 15:24 Lecz On odpowiedział: «Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z
domu Izraela».
Jr 50:6 Naród mój był trzodą zbłąkaną, ich pasterze zaprowadzili ją na górskie
manowce; chodzili z góry na górę, zapomnieli o swym legowisku.
www.lectiodivina.pl
9:36
A widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak
owce nie mające pasterza.
Współczucie Jezusa wobec tłumów bez pasterza ukazuje tak Jego miłość do tłumów jak
również potępienie fałszywych pasterzy. U Marka to stwierdzenie zapowiada
rozmnożenie chleba, to znaczy symbol Ostatniej Wieczerzy i Męki, w J 10,11 dobry
pasterz daje życie swoje za owce. U Mateusza współczucie Jezusa przygotowuje wybór i
posłanie robotników na żniwo.
Ten opis tłumów znękanych i porzuconych jest właściwy Mateuszowi, który w
rozdziałach 8 i 9 dopiero co opisał cierpiącą na różne choroby ludzkość.
Uważano, że bez Mojżesza (Lb 27,17) lub króla (1Krl 22,17; 2Krn 18,16) Izrael jest "bez
pasterza". Gdy Izrael był pozbawiony innych wiernych pasterzy, sam Bóg mógł stać się
jego pasterzem (Ez 34,11-16). Posługa pastrza polegała na karmieniu (Ez 34,2-3),
leczeniu (Ez 34,4) i ratowaniu zagubionych owiec (Ez 34,4-6). Fragment Mt 9,36 oznacza
zatem pośrednio, że ludzie piastujący funkcje pasterzy Izraela nie spełniali swojego
zadania.
37
Wtedy rzekł do swych uczniów: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników
mało.
Obraz żniwa nie odnosi się jedynie do czasów ostatecznych ale także do czasu Kościoła
w którym uczniowie mają pracować i oczekiwać zbiorów czasów ostatecznych, których
dokonają aniołowie (13,39-41).
38
Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo».
10:1
Wtedy przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad
duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie
słabości.
U Mateusza wybór i rozesłanie są ściśle ze sobą powiązane (10,1-5). U Marka, Jezus
wybiera Apostołów aby "Mu towarzyszyli, by mógł wysyłać ich na głoszenie nauki" (3,14).
Ale posłanie na żniwo dokonuje się dopiero w 6,7-11 i natychmiast mówi się o ich
wyruszeniu (6,12) i o ich powrocie (6,30); Mateusz nie wspomina ani wyjścia ani
powrotu. Dla niego prawdziwe wyruszenie Apostołów będzie miało miejsce dopiero po
zmartwychwstaniu (28,16-20).
www.lectiodivina.pl