Oglądaj/Otwórz

KRAKOWSKA AKADEMIA
im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Wydział: Zdrowia i Nauk Medycznych
Kierunek: Ratownictwo medyczne
Paweł Tylek
Benzodiazepiny - działanie i zastosowanie w ratownictwie
medycznym.
Praca licencjacka
napisana pod kierunkiem
Prof. zw. dr hab. Jolanta Obniska
Kraków 2016r.
Spis treści.
I. Wprowadzenie..............................................................................................3
II. Mechanizm działania benzodiazepin..........................................................3
III. Metabolizm i czas działania leków............................................................4
IV. Działania niepożądane benzodiazepin.......................................................5
V. Benzodiazepiny stosowane w ratownictwie medycznym...........................6
VI. Podsumowanie........................................................................................13
VII. Streszczenie...........................................................................................14
VIII. Bibliografia...........................................................................................15
2
I. Wprowadzenie
Benzodiazepiny to bardzo duża grupa leków mimo iż ich historia sięga
zaledwie lat 60 XX w. Są one również jedną z najczęściej przepisywanych
grup preparatów. Ich głównym działaniem jest działanie uspokajające,
nasenne, przeciwlękowe i przeciwpadaczkowe. [1] W ratownictwie zaś
znajdują one szerokie zastosowanie, powodem tego jest ich wpływ na różne
obszary mózgu. Wpływają one na zachowanie pacjenta, zwiotczenie mięśni
oraz działają przeciwdrgawkowo. Warto by ratownik medyczny znał pełne
zastosowanie tych leków i ich specyfikę ponieważ ta wiedzą może się
okazać bezcenna w praktycznym zawodzie. To właśnie na
usystematyzowaniu tej wiedzy i przybliżeniu działania tych leków skupiać
będzie się ten artykuł. W ratownictwie medycznym zastosowanie mają
właściwie trzy z tej dużej grupy leków, są nimi diazepam, klonazepam i
midazolam. Jako ciekawostkę wartym przytoczenia jest fakt, że większość
substancji z tej grupy pochodzi od powszechnie stosowanego w
ratownictwie diazepamu lub jego metabolitów [2].
II. Mechanizm działania benzodiazepin
Mechanizm działania leków z grupy benzodiazepin (BZD) polega na ich
wpływie na nerwowe przekaźnictwo gabaergiczne. Wiadomo jest, że w
obrębie receptora GABAA znajduje się specyficzne miejsce wiązań określane
jako receptor benzodiazepinowy do którego jako jego agoniści przyłączają
się benzodiazepiny. W wyniku tej interakcji zwiększa się siła wiązania
kwasu γ-aminomasłowego (GABA) z jego receptorem jak również nasila się
działanie hamujące tego kwasu, w efekcie czego dochodzi do obniżenia
pobudliwości nerwowej. Co skutkuje hamującym wpływem na ośrodkowy
układ nerwowy.
Zależnie od tego w którym to fragmencie ośrodkowego układu
nerwowego (OUN) zachodzi ten proces możemy zaobserwować interesujące
w ratownictwie efekty. Jeżeli występuje w płacie skroniowym działa
przeciwlękowo i przeciwdrgawkowo, w móżdżku i rdzeniu kręgowym
miorelaksacyjnie, a w tworze siatkowatym pnia mózgu nasennie. Jak wynika
z przedstawionego mechanizmu działania benzodiazepiny powodują takie
przemiany w organizmie w wyniku których uzyskujemy planowany efekt
terapeutyczny. Istotnym jest również fakt, że benzodiazepiny wywołują efekt
terapeutyczny bardzo szybko po podaniu. [4]
3
III. Metabolizm i czas działania leków
Metabolizm można podzielić na dwie fazy w wyniku których dochodzi
do istotnych przemian. Obie te fazy zachodzą w wątrobie.
W fazie pierwszej gdzie pod wpływem izoenzymu cytochromu P450
dochodzi do reakcji utleniania benzodiazepin. W wyniku czego pwostają
liczne aktywne metabolity.
W fazie drugiej te aktywne metabolity ulegają reakcji z kwasem
glukuronowym tworząc nieaktywne pochodne, które następnie są wydalane
z żółcią i moczem. Niemniej jednak niektóre aktywne metabolity mogą
zostać ponownie wchłonięte w wyniku czego znacznie wydłuża się ich czas
połowicznego półtrwania.
Często powstające z nich metabolity zachowują działanie oryginału
(metabolity są dalej aktywne). Zasadniczo możemy podzielić ze względu na
czas ich działania na długo działające, krótko działające i o pośrednim czasie
działania. Czas działania jest dla nas ważny i będzie determinować
zastosowanie leku.
Benzodiazepiny możemy podzielić ze względu na ich czas działania na
długo działające (od kilku do kilkunastu dni), benzodiazepiny o pośrednim
czasie działania (od kilku godzin do kilku dni) oraz krótko
działające( poniżej kilku godzin).
Benzodiazepiny długo działające do których należy flurazepam,
kwazepam i ważny w ratownictwie diazepam (Relanium). To leki które
mogą działać nawet do kilku dni. Leki te można skutecznie podawać w
leczeniu nadmiernej spastyczności mięśni, napadów padaczkowych czy też
jako leki uspokajające. Skutecznie stosowane są (szczególnie diazepam) w
detoksykacji pacjentów uzależnionych. Należy jednak pamiętać, że nie
należy podawać żadnych pochodnych benzodiazepin gdyż wykazują one
silny synergizm z alkoholem co w efekcie może doprowadzić nawet do
zgonu.
Długo działające benzodiazepiny nie powinny być stosowane jako leki
nasenne gdyż mogą powodować senność w ciągu dnia i zabuburzać
prawidłowe funkcjonowanie.
4
Benzodiazepiny krótko działające (do kilku godzin) do których należą
oksazepam, triazolam i ważny w ratownictwie midazolam. Cechą
charakterystyczną tej grupy leków jest wywoływany prze nie efekt
niepamięci następczej, w którym pacjent nie pamięta co się stało po podaniu
leku ale jest w stanie współpracować z ratownikiem. Ponad to ta grpa leków
znalazła zastosowanie jako preanestetyki przed krótkimi zabiegami. Ma ona
również znaczenie jako leki nasenne u osób przejawiających trudności w
zasypianiu. Należy podkreślić, że wszystkie te działania wykazuje
stosowany przez ratowników midazolam.
Pozostałe benzodiazepiny, czyli te o działaniu pośrednim. Są stosowane
głównie jako leki nasenne u pacjentów przejawiających problemu tak w
zasypianiu jak i w pozostawaniu w śnie w nocy. [3]
IV. Działania niepożądane.
Głównym skutkiem niepożądanym w stosowaniu benzodiazepin jest
depresja funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego. Jednak to
zagrażające życiu działanie pojawi się dopiero wtedy, gdy benzodiazepina
współdziałać będzie z inną substancją działającą depresyjnie na OUN. W
związku z tym należy pamiętać aby nie podawać benzodiazepin jeżeli
pacjent spożywał wcześniej alkohol. Ponadto inne działa niepożądane to
spadki ciśnienia (w związku z hamowaniem zwrotnym adenozyny), arytmie
oraz uzależnienie. Uzależnienie od benzodiazepin potrafi przybrać poważny
charakter. Może przejawiać się w postaci uzależnienia psychicznego. W
związku z tym że powodują one stany euforyczne oraz zachowania zbliżone
do tych po spożyciu alkoholu. [3] Ponad to przeprowadzono badania nad
działaniami paradoksalnymi beznodiazepin z których wynika, że 3-6% ludzi
zażywający benzodiazepiny przejawia takie właśnie zachowanie. Wystąpić
tu może agresja, bezsenność czy stany pobudzenia. [8]
Wystąpić może również uzależnienie fizyczne, a w związku z tym
negatywne efekty nagłego zaprzestania stosowania benzodiazepin.
Przejawiać się to może pod postacią bóli głowy, bezsenności, niepokoju,
drażliwości.
Wartym zaznaczenia jest również fakt, że zespół abstynencyjny jest
silniejszy i bardziej niebezpieczny jeżeli uzależnienie wiązało się z lekami o
krótkim czasie działania. Wynika to z procesów metabolicznych krótko
działających BZD. W związku z tym leczenie uzależnienia powinno polegać
5
na stopniowym zmniejszaniu dawek co powinno uchronić przed
negatywnymi skutkami odstawienia. Dodatkowo klinicyści badający zespół
odstawienia zauważyli, że wystąpienie objawów z nim związanych nasila się
znacznie jeżeli leki były przyjmowane przez okres 2-3 miesięcy. W ogólnym
zarysie opis ten przedstawia benzodiazepiny jako leki nieidealne w leczeniu
takich zaburzeń jak bezsenność czy stany lękowe. Nie zmienia to jednak
sprawy związanej ze stosowaniem tych leków w ratownictwie medycznym.
W którym leki te podawane są w mniejszych ilościach i nie przez długi
okres więc nie mogą one wywołać uzależnienia. W przypadku poważnego
zatrucia lekami z grupy benzodiazepin możemy zastosować flumazenil, lek
który jest antagonistą preceptora benzodiazepinowego. [3]
V. Benzodiazepiny
medycznym.
stosowane
w
ratownictwie
W oparciu o podstawową wiedzę na temat benzodiazepin i podstawy
działania możemy przejść do zasadniczej części tej pracy w której
omówione będą benzodiazepiny stosowane w ratownictwie medycznym.
Leki te można stosować nawet w zespołach podstawowych, niemniej jednak
podanie midazolamu należy skonsultować z lekarzem. Jest to ważny
argument za tym aby każdy ratownik doskonale znał te leki, wiedział jak je
stosować, w jakich dawkach i jakich efektów niepożądanych można się
spodziewać. Dlatego też szczegółowo zostaną opisane diazepam,
klonazepam i midazolam alby każdy ratownik który będzie z nich korzystał
znał dokładnie wszystkie aspekty pozytywne i negatywne stosowania tych
leków.
Diazepam
Charakterystyka
Diazepam jeden z pierwszych leków z tej grupy stanowi substancje
modelową gdyż, jego struktura stanowi podstawę dla większości leków z tej
grupy i ich metabolitów. [2] Międzynarodowa nazwa tego leku to diazepam,
występuje jednak pod różnymi nazwami handlowymi takimi jak Relanium
(najczęściej spotykana w karetkach forma leku), Diazepam Desitin,
Neorelium I Relsed. [5] Lek charakteryzuje się silnym działanie
6
przeciwdrgawkowym, uspokajającym, anksjolitycznym, miorelaksacyjnym i
nasennym. Wchłania się bardzo dobrze podawany doustnie. [5] Jednak
preferowana droga podania w zespołach ratownictwa medycznego to droga
dożylna (iv). Dzięki temu, że rozpuszcza się w tłuszczach łatwo przenika do
OUN i w związku z tym jego działanie pojawia się szybko.
Należy on do długo działających benzodiazepin, co wiąże się z tym ze
jego działanie może trwać nawet do kilku dni. Czas połowiczego rozpadu
wynosi od 20 do nawet 70 godzin. [6] Metabolizowany w wątrobie przez
izoenzym cytochrom P450. Produkty metabolizmu to między innymi
norazepam i oksazepam. Powstałe w wyniku przemian metabolity są
również aktywne co przedłuża czas działania leku nawet o 2 do 5 dni. Lek i
jego metabolity wydalane są gównie z moczem. [5]
Dawkowanie i drogi podania .
W karetkach diazepam można spotkać w dwóch postaciach, jako roztwór
do wstrzykiwań 5mg/ml lub wlewki doodbytnicze 2mg/ml lub 4mg/ml. [5]
Takie postacie leku umożliwiają podanie drogą dożylną (iv), domięśniową
(im) lub doodbytniczą (pr). W przypadku podawania drogą iv należy
pamiętać o kilku ważnych kwestiach. Po pierwsze nie należy go mieszać z
innymi lekami. Należy podawać go do dużych żył z prędkością 2,5-5 mg na
minute. Zalecana jest żyła w dole łokciowych, a w czasie podawania leku
pacjent powinien leżeć. We wlewie należy pamiętać o odpowiednim
rozcieńczeniu leku 2 ml w co najmniej 50 ml 0,9% roztworu NaCl lub 5%
roztworu glukozy. Takie zastosowanie ma on w przypadku leczenia stanu
padaczkowego lub tężca. [5] Jeżeli podajemy diazepam w bolusie nie należy
go rozcieńczać. Należy pamiętać aby nie podawać diazepamu noworodkom
lub wcześniakom droga pozajelitową, z uwagi na zawartość alkoholu
benzylowego. W sytuacji podawania leku drogą domięśniową należy robić
to w duże grupy mięśniowe. W przypadku podawania diazepamu
doodbytniczo ułatwionego dzięki wlewką doodbytniczym należy zwrócić
uwagę na to żeby pacjent przez czas podawania leku i 15 minut po podaniu
leżał na brzuchu.
Dawkowanie:
2-20 mg iv lub im u dorosłych. Dzieci 0,15-0,3 mg/kg mc bez
rozcieńczania lub we wlewkach doodbytniczych 5 mg dla dzieci o wadze
poniżej 15 kg i 10 mg dla dzieci o wadzę powyżej 15kg.
7
U osób starszych podanie diazepamu może wywoływać reakcje
paradoksalne. W związku z tym należy pamiętać żeby w przypadku osób w
podeszłym wieku lub osłabionych możemy podać połowę dawki. [5]
Wskazania do zastosowania.
Znając zakres działania diazepamu zauważyć można szeroki wachlarz
zastosowań w ratownictwie medycznym. Ratownik możemy wykorzystać go
jako lek uspokajający w stanach silnego pobudzenia, w stanach
padaczkowych również u dzieci, drgawkach gorączkowych a także w
leczeniu ostrych stanów zwiększonego napięcia mięśniowego z uwagi na
działanie miorelaksacyjne.
Ponadto diazepam może być wykorzystywany w premedykacji jako lek
przeciwdrgawkowy przy leczeniu zespołu odstawiennego Stosowany jest
również w zaburzeniach snu. [5]
Przeciwwskazania do podania diazepamu.
Z uwagi na szerokie spektrum działania diazepamu należy zwrócić
uwagę na szereg jego przeciwwskazań. Każdy ratownik powinien
zaznajomić się z tymi zaleceniami z uwagi na to, że niewłaściwe użycie leku
może pogorszyć stan pacjenta. Do przeciwwskazań należą przede wszystkim.
Nadwrażliwość na diazepam lub inne pochodne benzodiazepin, nużliwość
mięśni, jaskra z zamykającym się kątem przesączania, ciężka, ostra lub
przewlekła niewydolność oddechowa, zespół bezdechu sennego, ciężka
niewydolność wątroby lub nerek, ataksja, ostre zatrucie alkoholem lub
lekami działającymi na OUN (jeżeli w sytuacji szczególnej decydujemy się
na podanie diazepamu osobie pod wpływem alkoholu należy się
przygotować na intubacje lub podanie flumazenilu). Dodatkową uwagę
należy zwrócić jeżeli podawane były inne leki gdyż diazepam nasila
działanie leków opioidowych, leków zwiotczających mięśnie, barbituranów,
fenytoiny oraz leków przeciwdepresyjnych i przeciwhistaminowych [5].
Dodatkowe obostrzenia pojawiają się w przypadku dzieci. Nie należy
stosować leków w postaci pozajelitowej u wcześniaków i noworodków,
preparatów podawanych drogą doustną nie stosować u dzieci do 3 rż., u
noworodków nie stosować również drogi doodbytniczej zwłaszcza tych
urodzonych przedwcześnie. Z kolei podawanie leków niemowlętom do 6 mż
jest dopuszczalne tylko w przypadku zagrożenia życia. [5]
8
Działania niepożądane.
Z zastosowaniem diazepamu wiąże się szereg działań niepożądanych. Są
to między innymi: depresja oddechowa i krążeniowa, senność, zawroty
głowy, nudności i wymioty, podrażnienia żył, reakcje alergiczne, urojenia,
koszmary, omamy, niepokój drażliwość i psychozy. Dodatkowo warto
podkreślić możliwość wystąpienia reakcji paradoksalnych. Szczególnie
narażeni na to są osoby starsze, a zwłaszcza jeżeli lek zostaje podany
pozajelitowo. Reakcje paradoksalne to wywołane lekiem reakcje odwrotne
od zamierzonych, takie jak stan zwiększonego napięcia mięśniowego,
pobudzenie, bezsenność, euforia czy nawet objawy psychotyczne. [5]
Jak zostało opisane w poprzednich rozdziałach diazepam przy
długotrwałym stosowaniu może wywoływać uzależnienie psychiczne i
fizyczne.
[7]
Dodatkowo
długotrwałe
stosowanie
umożliwia
zaobserwowanie zjawiska tolerancji. Następnie kilka dni po zaprzestaniu
podawania leku, a w niektórych przypadkach nawet w przerwach między
dawkami zauważyć można objawy syndromu abstynencji. Do nich
zaliczymy między innymi lęk, zaburzenia snu, drażliwość, depresje, bóle
oraz skurcze mięśni, brak łaknienia. [5]
Clonazepam.
Charakterystyka.
Kolejnym z opisywanych leków będzie clonazepam. Lek który również
ma zastosowanie w ratownictwie medycznym i jest dostępny jako lek do
samodzielnego zastosowania w zespołach podstawowych. W karetkach
można znaleźć go jako lek o nazwie clonazepamum roztwór do wstrzykiwań
1mg/ml. Występuje również w postaci tabletek 0,5 mg. Działanie
clonazepamu zbliżone jest do opisywanego wcześniej diazepamu. Lek ten
działa głownie przeciwdrgawkowo, przeciwlękowo, miorelaksacyjnie i
nasennie. W ratownictwie stosuje się go jako lek z wyboru w stanie
padaczkowym. [5]
9
Drogi podania i dawkowanie.
W ratownictwie medycznym główną drogą podania jest droga dożylna
lub domięśniowo z zastrzeżeniem, że drogę domięśniową wybierać należy
tylko szczególnych sytuacjach. Dawka dla dorosłych w stanie padaczkowym
to 1 mg dożylnie (maksymalna dawka dobowa 13 mg). Dawka u dzieci
natomiast wynosi 0,3-0,5 mg powoli dożylnie.
W przypadku podawania dożylnego należy wybrać odpowiednie żyły.
Powinno wybrać się żyły duże i podawać lek powoli. Zbyt szybkie podanie
leku lub podanie go do małych żył grozi wystąpieniem zakrzepicy żylnej.
Efekty działania po podaniu dożylnym występują natychmiast i utrzymują
się od 2 do 3 godzin. [5]
Poza zespołami ratownictwa istnieje możliwość podawania doustnego
(po) clonazepamu. Jednak w tej sytuacji dynamika działania jest znacznie
wolniejsza. Lek zaczyna działać dopiero po 30 do nawet 60 minut. Działa on
jednak wtedy znacznie dłużej. U dzieci czas działania to od 6 do 8 godzin, u
dorosłych natomiast czas ten wydłuża się do 8 do 12 godzin.
Dodatkowo niewielkie działanie przeciwdrgawkowe wykazuje jego
metabolit co przedłuża działanie leku. [5]
Wskazania do zastosowania.
W wypadku clonazepamu podstawowym wskazaniem do zastosowania
w zespołach ratownictwa medycznego jest stan padaczkowy. Można go
jednak użyć również do leczenia drgawek toniczno-klonicznych oraz jednak
bardziej doraźnie w ostrych stanach lękowych. [5]
Przeciwwskazania do podania leku.
Z uwagi na podobne działanie do diazepamu można tu zauważyć
podobne przeciwwskazania. Będą to miedzy innymi nadwrażliwość na
pochodne benzodiazepin lub którykolwiek ze skłądników preparatu, ostra
niewydolność oddechowa, ciężka niewydolność oddechowa, zespół
bezdechu sennego i nużliwość mięśni. [5]
Dodatkowe środki ostrożności należy zachować u osób z niewydolnością
oddychania. Spowodowane jest to prze mechanizm działania tego leku.
Hamuje on działanie ośrodka oddechowego.
10
Dodatkowym przeciwwskazaniem jest ciężka niewydolność wątroby.
Podanie leków takiej osobie może pogorszyć stan wątroby, a co za tym
idzie nasilić działanie niepożądane leków. Jeżeli jednak niewydolność nie
jest ostra lub dotyczy ona nerek lek można podać z zachowaniem
dodatkowej uwagi i odpowiednio zmniejszając dawkę leku. [5]
Działania niepożądane.
Podawanie clonazepamu może wiązać się z pojawieniem się pewnych
działań niepożądanych. Mają one związek z podstawowym działaniem tego
leku jak i również z możliwością pojawienia się efektów paradoksalnych tak
jak w przypadku diazepamu. Podstawowymi działaniami niepożądanymi
może być zwiotczenie mięśni, depresja układu oddechowego (w tym
wypadu warto zwrócić uwagę w czasie podawania tej benzodiazepin i być
gotowym na intubacje lub podanie flumazenilu). Poza tym wystąpić mogą
silne wydzielanie śluzu w drogach oddechowych, zakrzepowe zapalenie żył,
amnezja, spowolnienie psychomotoryczne oraz bóle głowy.
Z kolei w wypadku pacjentów narażonych na pojawienie się objawów
paradoksalnych głównie osób starszych lub w przypadku podawania
pozajelitowego tego leku można zaobserwować bezsenność, zwiększenie
napięcia mięśniowego czy euforie. Czyli objawy będące zgoła odmiennymi
od tych które powinny wystąpić po podaniu leku. Samo zażywanie leku
stanowi przeciwwskazanie do prowadzenia samochodu i obsługi urządzeń
mechanicznych. [5]
Midazolam.
Charakterystyka.
Ostatnim z przedstawionych leków będzie midazolam. Lek który
ratownik może stosować samodzielnie jednak po wcześniejszym
skonsultowaniu z lekarzem. Posiada działanie głównie nasenne,
przeciwdrgawkowe, przeciwlękowe. Jest to lek który powoduje działanie
amnestyczne. Powoduje u pacjentów niepamięć wsteczną polegającą na tym,
że pacjent nie pamięta co się działo w czasie zabiegu jednak pozostaje przez
czas działania leku przytomny. Występuje pod nazwami Dormicum lub
Midanium. Zazwyczaj jako roztwór do injekcji 1mg/ml lub 5mg/ml. [5]
11
Drogi podania i dawkowanie.
Podstawową drogą podawania tego leku w ratownictwie medycznym jest
droga dożylna. Aplikowany w ten sposób lek osiąga swoje działanie już po 3
minutach, a utrzymywać się może prze 1 do 2 godzin. Przy podowaniu
pozajelitowym należy być gotowym do przeprowadzenia zaawansowanych
zabiegów resuscytacyjnych.
Dawka u dorosłych wynosi od 0,05 do 0,3 mg/kg mc. Przeważnie 2,5 do
5 mg. U dzieci należy zachować takie samo dawkowanie [5]
Wskazania do zastosowania.
Midazolam w porównaniu z wymienionymi wcześniej benzodiazepinami
posiada odrobinę inne zastosowanie. Przede wszystkim w ratownictwie
stosuje się go jako lek sedujący przy niektórych zabiegach takich jak na
przykład kardiowersja. Znajduje swoje zastosowanie również w
premedykacji, jako lek wprowadzający do znieczulenia ogólnego oraz
podtrzymujący znieczulenie. [5]
Przeciwwskazania do podania leku.
Bezwzględnym nie należy podawać midazolamu jeżeli pacjent spożywał
alkohol nawet 12 godzin przed oraz nie wolno spożywać go 12 godzin po
podaniu leku. Przeciwwskazaniami są również zatrucie alkoholem lub
innymi lekami psychotropowymi, nadwrażliwość na benzodiazepiny,
miastenia ale również jaskra z wąskim kątem przesączania.
Tak jak w przypadku poprzednich leków tak i w tym należy zachować
szczególną ostrożność u pacjentów starszych ale równeż z POCHP. Sam lek
nasila działanie leków psychotropowych, alkoholu, opioidów oraz leków
zwiotczających mięśnie i hipotensjnych. [5]
Działania niepożądane.
Podając midazolam należy pamiętać o szeregu działań niepożądanych
które mogą wystąpić. Wśród nich możemy wyróżnić występującą w również
w przypadku poprzednich benzodiazepin depresje oddechową, a nawet
zatrzymanie oddechu. Pojawić się mogą drżenia mięśniowe, hipotensja ale
również pogłębić się może psychoza pochodzenia endogennego.
12
Dodatkowo jak w poprzednich przypadkach u osób starszych zaistnieć
może szereg reakcji paradoksalnych w skład których wchodzą między
innymi bezsenność, stan ostrego pobudzenia czy, zwiększenie napięcia
mięśniowego.
Po podaniu dożylnym midazolamu może wystąpić krótkotrwała
niepamięć następcza.
Długotrwałe dawkowanie może doprowadzić do uzależniania
psychicznego jak i fizycznego. Po czym zespół abstynencji ukazywać się
będzie krótko po przerwaniu podawania leku lub nawet między kolejnymi
dawkami. [5]
VI. Podsumowanie.
Benzodiazepiny są lekami wpływającymi po przez działanie
gabaergiczne na ośrodkowy układ nerwowy. Poprawiają one w ten sposób
wiązanie się GABA w ich receptorze. Skutkiem tego działania jest
wychamowanie czynności ośrodkowego układu nerwowego. Ten właśnie
efekt jest szczególnie przydatny w ratownictwie medycznym. Dzięki niemu
można kontrolować wiele zaburzeń zagrażających życiu, a mających swoje
źródło głównie w OUN. Niezbędne jest aby ratwonik medyczny był
świadom tego jak pomocne mogą być benzodiazepiny w stanach
padaczkowych, czy stanach wzmożonego napięcia mięśniowego. Ponad to
możliwość sedacji dzięki tym leką mogą ułątwić prace ratownika w wielu
sytuacjach. Niezwykle ważnym jest jednak aby każdy ratownik znał profil
tych leków. To właśnie na tym głównie skupiał się ten artykół.
13
VII. Streszczenie.
Praca ta ma na celu przedstawienie benzodiazepin ze szczegółowym
opisem benzodiazepin stosowanych w ratownictwie medycznym.
W pierwszej części pracy opisany został rys historyczny i w sposób
ogólny czym są benzodiazepiny oraz jakie mają zastosowanie. Następnie
przedstawiony został mechanizm działania benzodiazepin z opisem jego
wpływu na receptor GABA. W trzecim rozdziale omówiony został
metabolizm tych leków oraz podzielono ze względu na czas działania. Dalej
przedstawiono działania niepożądane jakie mogą wystąpić w związku z
podawaniem benzodiazepin.
Po opisie ogólnym całej grupy leków opisane w sposób szczegółowy
zostały benzodiazepiny stosowane w ratownictwie medycznym czyli
diazepam, clonazepam i midazolam. W opisie każdego z tych leków
przedstawiono jego mechanizm działania, dawkowanie, wskazania do
podania. działania niepożądane oraz przeciwwskazania.
Słowa kluczowe: Ratownictwo medyczne, benzodiazepiny, leki do
samodzielnego stosowania.
Summary.
This work aims to provide a detailed description of benzodiazepines
benzodiazepine used in emergency care. In the first part of the work
described historical and in a general way what are the benzodiazepines and
that apply. Next, a mechanism has been benzodiazepines description of its
effect on the GABA receptor. The third chapter is discussed in the
metabolism of these drugs and divided because of the time of action. Next
the adverse reactions which may occur in connection with the administration
of benzodiazepines. After the general description of the whole group of
drugs described in detail benzodiazepines have been used in medical
emergencies or diazepam, clonazepam and midazolam. In the description of
each of these medicines its mechanism of action, the dosage indication for
administration. side effects and contraindications.
Keywords: Emergency medical, benzodiazepines, drugs for self
14
VIII. Bibliografia:
[1] H. Byrtus, G. Chłoń-Rzepa, M. Gorczyca, K. Kulig, B Łucka-Sobstel, B.
Malawska, J. Obniska, M. Pawłowski, P. Zajdel, A. Zejc. Chemia leków.
Podręcznik dla studentów farmacji i farmaceutów. Pod redakcją: Alfred Zejc,
Maria Gorczyca. Wydawnictwo lekarskie PZWL. Warszawa 2008
s103-110
[2] E. Mutschler. Kompendium farmakologii i toksykologii Mustschlera.
MedPharm Polska 2008. s. 85-86
[3]R. Korbut. Farmakologia. Wydawnictwo lekarskie PZWL. Warszawa
2012. s. 68-70
[4]W. Kostowski, Z. Herman. Podstawy farmakoterapii. Podręcznik dla
studentów medycyny i lekarzy. Tom 2. Wydawnictwo lekarskie PZWL.
Warszawa 2010. s. 101-103
[5] P. Fudalej, J. Kleszczynski, M. Kwiatoń, T. Sikora, M. Zawadzki, A.
Wlazło. Leki w ratownictwie medycznym. Pod redakcją; J. Kleszczynsi, M.
Zawadzki. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2015.
[6] Domenic A. Ciraulo and Mark Oldham. Department of Psychiatry,
Boston Medical Center, Boston University School of Medicine, Boston, MA,
USA
[7] Hollister, L.E., Bennett, J.L., et al., 1963. Diazepam in newly admitted
schizophrenics. Dis. Nerv Syst. 24,
746–750.
[8] Hall, R.C., Zisook, S., 1981. Paradoxical reactions to benzodiazepines.
Br. J. Clin. Pharmacol. 11 (Suppl. 1)
15