Szczegółowy plan projektu:

Szczegółowy plan projektu:
Przygotowaliśmy program składający się z dwóch części - gry symulacyjnej oraz
prezentacji. Obydwie części, prowadzone przez wolontariuszy EVS oraz studentów
z Polski, mogą być realizowane jedna po drugiej, bądź też oddzielnie, jak dwa
odrębne działania, w zależności od czasu, potrzeb oraz możliwości szkół
zainteresowanych projektem. Uważamy, iż najwięcej korzyści dla uczestników
przynosi realizacja obu części projektu.
Pierwsza część projektu składa się z gry rozbudzającej świadomość na temat losów
uchodźców. Gra nazywa się „Podróż” (Passages) i jest narzędziem edukacyjnym
zaprojektowanym przez Najwyższego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds.
Uchodźców. Celem tej gry jest umożliwienie lepszego zrozumienia problemów
uchodźców.
Gra pozwala jej uczestnikom odkryć problemy, z jakimi borykają się uchodźcy,
dowiedzieć się, co zmusza ludzi do opuszczenia ojczyzny oraz odczuć emocje
spowodowane przez separację z rodziną oraz proces ucieczki. Zachęca ona także
do zastanowienia się nad możliwościami rozwiązania problemów uchodźców,
szczególnie dotyczącymi integracji z krajem, w którym znaleźli azyl, a także
powrotem do ojczyzny. Dzięki temu gra pomaga młodym ludziom w rozwinięciu
bardziej pozytywnego podejścia do uchodźców w Polsce, a także motywuje ich do
podejmowania różnego rodzaju inicjatyw, mających na celu pomoc uchodźcom.
Biorąc pod uwagę możliwą liczbę prowadzących grę oraz przestrzeń niezbędną do
jej realizacji w grze powinno uczestniczyć nie mniej niż 15 i nie więcej niż 30
osób. Zadania mogą być wykonywane zarówno w pomieszczeniu, jak i na
zewnątrz. Gra trwa od półtorej do trzech godzin. Jest podzielona na moduły, tak by
mogła być zmieniana w zależności od potrzeb (liczba oraz wiek uczestników,
miejsce, czas etc.).
Drugą część gry stanowi prezentacja, przygotowana przez wolontariuszy EVS oraz
studentów z Polski. Prezentacja ta dostarcza informacji, a także pozostawia miejsce
na dyskusję oraz refleksje. Przedstawia ona sytuację uchodźców w Europie, w
szczególności zaś w Polsce. Pokazuje także historię wojny w Czeczenii, kraju z
którego pochodzi najliczniejsza grupa uchodźców w Polsce. Mimo to Polacy nie
dysponują wystarczającą wiedzą na ich temat, nie znają ich kultury, kraju,
powodów, dla których uchodźcy musieli go opuścić.
Prezentacja podzielona jest na trzy części. W pierwszej będziemy starać się
wyjaśnić, kim jest uchodźca, jaka jest jego sytuacja w świetle prawa, jakie ma w
związku z tym możliwości. Przedstawimy kilka faktów dotyczących uchodźców
czeczeńskich w Polsce. Pokażemy, jak wyglądają polskie ośrodki dla uchodźców
oraz zajęcia, organizowane dla nich przez wolontariuszy. Druga część naszej
prezentacji skupiać się będzie na narodzie czeczeńskim, jego kulturze, historii etc.,
a także na bieżącej sytuacji w kraju. Po prezentacji zachęcać będziemy
uczestników do wzięcia udziału w dyskusji.
Uwagi: W związku z faktem, iż większość wolontariuszy nie mówi po polsku,
zarówno gra symulacyjna, jak i prezentacja przeprowadzone będą po angielsku.
Dlatego też wskazane jest, by uczestniczący w projekcie uczniowie posługiwali się
językiem angielskim w stopniu biernym, a najlepiej również czynnym.
Przewidujemy jednak, iż nie wszyscy uczniowie władają tym językiem, między
innymi dlatego też w projekcie biorą udział polscy studenci .
Metodologia:
By spełnić cele projektu oraz trafić do jak największej liczby odbiorców, roześlemy
zaproszenia do uczestnictwa w projekcie do wielu szkół gimnazjalnych oraz
liceów, szczególnie do placówek we wschodniej części Polski, gdzie znajduje się
najwięcej ośrodków dla uchodźców, i z tego powodu niezmiernie istotna jest
akceptacja uchodźców. By dotrzeć do młodzieży, będziemy stosować różnorodne
metody, takie jak gry, materiały audio oraz video, sprzęt multimedialny.
Gry są jedną z najlepszych metod pomagających ludziom w zrozumieniu
różnorakich zjawisk, które są skomplikowane I nie mają wiele wspólnego z
rzeczywistością, w jakiej funkcjonują uczestnicy. Gra pozwala uczestnikom
doświadczyć emocji w bardzo osobisty sposób, jednakże w o wiele mniejszej skali
niż w rzeczywistości. Gra symulacyjna jest dynamicznym, uproszczonym modelem
rzeczywistości.
Prezentacja dostarcza uczniom informacji na temat społecznej i prawnej sytuacji
uchodźców w Polsce, pokazuje trudności z jakimi borykają się ludzie zmuszeni do
ucieczki z ojczyzny. Część pokazu („Naród, który jest sam – Czeczeni”) to
opowieść o Czeczenach i Czeczenii - kraju, historii, rozwoju toczącego się
konfliktu, który zmusza ludzi do opuszczenia ojczyzny i powoduje, że muszą
szukać schronienia w innym kraju, w tym wypadku w Polsce.
Organizacja oraz implementacja:
Gra symulacyjna PODRÓŹ
Cel: Rozwinięcie świadomości na temat losu uchodźców
Metody: odgrywanie ról, dyskusje
Czas trwania: 1,5-3h
Ilość uczestników: 15-30 osób (Wszyscy uczestnicy gry symulacyjnej otrzymają
certyfikaty potwierdzające udział w grze)
Ilość prowadzących: 4-6 wolontariuszy EVS oraz studentów z Polski
Plan gry:
 Zapoznanie się z prowadzącymi oraz ich projektem
 Krótki opis gry i jej zasad
 Kolejność modułów gry (liczba i treści dopasowane do grupy, sytuacji oraz
czasu)
 Ewaluacja i dyskusja
Materiały: duże pomieszczenie (sala gimnastyczna, korytarz, przy dobrej pogodzie
boisko szkolne); projektor, komputer i nagłośnienie. Wszystkie materiały będą
zapewnione przez prowadzących grę.
PREZENTACJA SYTUACJI UCHODŹCÓW
Cel: wzbudzenie w młodych ludziach zainteresowania bieżącymi wydarzeniami,
opisując konkretne przykłady, pomoc w zrozumieniu uchodźców czeczeńskich oraz
zwiększenie szans na normalne funkcjonowanie Czeczenów w Polsce.
Metody: prezentacja power-point (informacje, mapy, zdjęcia), dyskusja, film
dokumentalny
Czas trwania: 1-1,5 h
Ilość uczestników: nieograniczona
Prowadzący: 4–6 wolontariuszy EVS oraz studentów z Polski
Materiały: projektor, komputer, nagłośnienie (głośniki)