118 POSTęPOWANIE EPIDEMIOLOGIA PIELĘGNACJA

118
ROGÓWKA
POSTĘPOWANIE
Wymagana jest minimalna ilość badań dodatkowych, ponieważ rozpoznanie jest oczywiste na podstawie objawów klinicznych i wyników badania okulistycznego. Jak
wspomniano w rozdziale powyżej, na temat zmian w oku,
ważne jest, aby wykonać w obu oczach test fluoresceinowy. Należy także sprawdzić, czy nie ma ciał obcych,
zwłaszcza pod trzecią powieką lub w sklepieniu spojówki,
szczególnie gdy obecny jest ropny wypływ z worka spojówkowego. Zazwyczaj nie jest konieczny posiew z antybiogramem, jeśli wypływ nie jest śluzowo-ropny lub
ropny.
PIELĘGNACJA
Rycina 21.1 Typowa erozja nabłonka przedniego rogówki
u 10-letniego boksera. Widoczna nieregularna linia brzegu
powierzchownego ubytku, charakterystyczna dla wrzodu
rogówki.
Opiekowanie się pacjentem z niegojącym się
wrzodem przeważnie polega na miejscowym
podawaniu leków. Na ogół nie jest konieczna
hospitalizacja i jeśli tak jest, należy upewnić się,
czy właściciel jest w stanie podawać krople lub
maść i czy może robić to z odpowiednią częstością. Nie należy pozwalać pacjentom na tarcie oka
(oczu) – najczęściej robią to zaraz po podaniu
miejscowo leku i dlatego należy zwierzę unieruchomić na kilka minut po podaniu.
Na ogół kołnierz nie jest konieczny. Może być
konieczny, gdy pacjent cały czas pociera oko, ale
większość zwierząt dobrze radzi sobie bez niego,
pod warunkiem że są zabezpieczone przeciwbólowo i są monitorowane uważnie po podaniu leku.
EPIDEMIOLOGIA
Rycina 21.2 Erozja nabłonka przedniego u boksera
z rozwijającą się waskularyzacją i obrzękiem rogówki.
rozpoznanie różnicowe
Należy wziąć pod uwagę każdą możliwą przyczynę wrzodu, taką jak:
zz
uraz (zadrapanie przez kota, ciało obce)
zz
podwinięcie powieki
zz
rzęsy ektopowe
zz
nieprawidłowy wzrost rzęs
zz
dwurzędowość rzęs
zz
suche zapalenie rogówki i spojówek
zz
substancje miejscowo drażniące (np. szampon)
zz
keratopatia pęcherzowata (wtórnie do zwyrodnienia nabłonka tylnego rogówki)
Nawracające ubytki nabłonka przedniego rogówki mają
wiele synonimów – niegojący się wrzód, trudno gojący
się wrzód rogówki, wrzód bokserów, nawracający wrzód
rogówki, samoistny przewlekły defekt nabłonka rogówki
(spontaneous chronic corneal epithelial defect – SCCED). Jak
wskazują nazwy, są one płytkie, wolno się goją i mają skłonności do nawrotów. Choroba po raz pierwszy została opisana u boksera i chociaż najczęściej występuje u tej rasy,
może pojawić się u psa każdej rasy, zwłaszcza w średnim
wieku i u starszych psów. Pojawia się także u kotów – perskich i burmańskich częściej niż u innych ras.
Uważa się, że ta choroba jest dystrofią nabłonka przedniego rogówki, charakteryzującą się tym, że komórki podstawne nabłonka przedniego produkują nieprawidłową
błonę podstawną i mają mniejszą liczbę hemidesmosomów. Te dwie nieprawidłowości zostały opisane u bokserów dotkniętych ubytkami nabłonka. Prawidłowe przyczepienie nabłonka do leżącego pod nim zrębu rogówki zależy zarówno od błony podstawnej (wzmocnionej
kotwiczącymi włóknami), jak i od hemidesmosomów
i w ten sposób łatwo zrozumieć, dlaczego nieprawidłowości tych obu struktur mogą prowadzić do nieprzyle-