Temat roczny 2016 DZIAŁANIE I CIERPIENIE Jako miejsce uczenia

Temat roczny 2016
DZIAŁANIE I CIERPIENIE
Jako miejsce uczenia się nadziei
Styczeń
Otworzyć się na obecność Boga w nas i w świecie
„Trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo godny jest zaufania Ten, który
dał obietnicę!” (Hbr 10,23)
Pogłębiając w tym roku tematykę formacji permanentnej:
„WESLCIE SIĘ NADZIEJĄ!” (Rz 12,12)
– NASZA TOŻSAMOŚĆ JAKO SIÓSTR ŚW. ELŻBIETY
W SŁUZBIE CHRZEŚCIJAŃSKIEJ NADZIEI”,
pragniemy rozważać w jaki sposób nasze codzienne
„działanie i cierpienie mogą być miejscem uczenia się nadziei” ( Spe Salvi 35-40).
Jako Siostry św. Elżbiety, dzięki szczególnej łasce Bożej,
jesteśmy powołane do bycia „znakiem Ducha Świętego, wskazującym na nową przyszłość,
rozjaśnioną światłem wiary i chrześcijańskiej nadziei” (VC 27)
– czytamy w Dokumencie Końcowym ostatniej Kapituły Generalnej.
W obliczu różnych trudności i niepewności, jakie przeżywa dzisiaj życie zakonne:
malejąca liczba nowych powołań, słabnące siły, problemy finansowe
oraz wyzwania, jakie stawia nam wielonarodowość, globalizm itd.,
możemy reagować zniechęceniem, smutkiem czy narzekaniem,
ale możliwa jest też inna postawa.
Zawsze trzeba mieć nadzieję, a tym bardziej jest nam ona potrzebna,
gdy pojawiają się przeciwności.
Nadzieja bowiem daje nam siłę do przetrwania w chwilach trudności i niepowodzeń.
Papież Benedykt XVI podczas swego pontyfikatu
często zachęcał do ufności Bożym obietnicom,
do wiernego trwania w nadziei (por. Hbr 10,23):
„Oby wasze modlitwy , świadectwo waszej wiary, owocność waszej miłości
pomogły wytyczyć drogę ku rozległym horyzontom nadziei,
które Bóg również teraz wskazuje swojemu Kościołowi i całemu światu” (17.04.2008).
Bóg może wkroczyć w nasze życie i w historię świata w takiej mierze,
w jakiej nasze działanie i cierpienie oraz całe nasze życie będą świadectwem nadziei,
która nas wypełnia.
„Nie traćmy odwagi i czyńmy, co w naszej mocy, a resztę uzupełni Bóg!
(bł. Maria Luiza, 15.9.1860).