Zastosowanie refrakcji molowej w analizie jakościowej związków
Transkrypt
Zastosowanie refrakcji molowej w analizie jakościowej związków
Wersja z dnia: 2008-02-25 Zastosowanie refrakcji molowej w analizie jakościowej związków organicznych Refrakcja molowa określa zależność pomiędzy współczynnikiem załamania światła danej substancji ciekłej, jej gęstością i masą molową. Oblicza się ja na podstawie równania Lorenza - Lorentza: RM = (n (n 2 2 ) ) −1 M ⋅ +2 d gdzie: n – współczynnik załamania światła M – masa molowa d – gęstość substancji Refrakcję molową najczęściej wyraża się w [m3/mol] lub [cm3/mol]. Refrakcja molowa jest wielkością stałą i charakterystyczną dla danego związku chemicznego. Nie zależy od ciśnienia i temperatury, zależy natomiast od długości fali świetlnej, dla której wyznaczono wartość współczynnika załamania światła. Pomiarów wartości współczynnika załamania światła dokonuje się najczęściej dla długości fali odpowiadającej linii D widma sodu (λ = 589,3 nm) i oznacza symbolem nD Refrakcja molowa jest wielkością addytywną; refrakcja molowa danego związku chemicznego jest sumą refrakcji atomów i wiązań i zależy od sposobu rozmieszczenia atomów w cząsteczce oraz rodzaju wiązań między tymi atomami. Obliczając teoretyczną wartość refrakcji molowej związku chemicznego w oparciu o wzór strukturalny jego cząsteczki (z wykorzystaniem tablicowych wartości refrakcji atomów i wiązań) i porównując otrzymaną wartość z wynikiem obliczonym na podstawie danych doświadczalnych tj. gęstości, i współczynnika załamania światła (ze wzoru Lorenza – Lorentza) można wnioskować o budowie cząsteczki danej substancji. Cząsteczki o podwójnych wiązaniach sprzężonych wykazują podwyższoną wartość refrakcji tzw. egzaltację, podwyższonej polaryzowalności zdelokalizowanych elektronów. Oznaczone doświadczalnie wartości refrakcji molowej są większe od obliczonych przez sumowanie udziałów wnoszonych przez poszczególne fragmenty struktury cząsteczki. Tabela 1. Wartości refrakcji molowej wybranych wiązań chemicznych Wiązanie Refrakcja -6 3 [×10 m /mol] C-H C-N C=N C-F C-Cl C-Br C-I C-C C=C C≡C C-O C=O C=S N-H O-H S-O S→O Pierścień Ar 1,68 1,57 3,76 1,44 6,51 9,39 14,61 1,30 4,17 6,24 1,54 3,32 11,91 1,76 1,66 4,94 0,20 5,20 Refrakcję molową można stosować m. in. do weryfikacji wzoru strukturalnego cząsteczki badanej substancji chemicznej. Przykład praktycznego wykorzystania refrakcji molowej w jakościowej analizie organicznej do potwierdzenie wzoru strukturalnego cząsteczek związku chemicznego W celu potwierdzenia tożsamości nieznanej cieczy organicznej organicznej należy: a. Zmierzyć gęstość badanej cieczy (metodą piknometryczną) b. Zmierzyć współczynnika załamania światła badanej cieczy (refraktometrem Abbego) c. Wyznaczyć wzór sumaryczny badanego związku na podstawie wyników jego analizy elementarnej CHN d. Obliczyć eksperymentalną wartość refrakcji molowej dla badanej substancji e. Zaproponować wzór strukturalny badanej substancji, a następnie obliczyć teoretyczną wartość refrakcji molowej dla cząsteczki tego związku chemicznego f. Porównać teoretyczną wartość refrakcji molowej z wartością obliczoną na podstawie danych eksperymentalnych. Im mniejsza rozbieżność pomiędzy tymi dwiema wartościami, tym większe prawdopodobieństwo prawidłowego ustalenia struktury badanego związku Ad. a: d = 0,8090 g/cm3 Ad. b: nD = 1,3980 Ad. c: Wyznaczony wzór sumaryczny: C4H8O, masa molowa: 74,1216 g/mol Ad. d: Refrakcja eksperymentalna: R Meksp. = (n (n 2 2 ) ) ( ( ) ) − 1 M 1,398 2 − 1 74,1216 ⋅ = ⋅ = 22,11 × 10 - 6 m 3 /mol +2 d 1,398 2 + 2 0,8090 Ad. e: Refrakcja teoretyczna: 1) butanol (dowolny izomer) Typ Ilość wiązań wiązania danego typu H H H H Refrakcja Wkład wiązania w refrakcję -6 3 [×10 m /mol] cząsteczki C-H 9 1,68 C-C 3 1,30 3,90 C-O 1 1,54 1,54 O-H 1 1,66 Suma: H 15,12 C C C C H H H O H H 1,66 22,22 2) eter dietylowy Typ Ilość wiązań wiązania danego typu C-H 10 Refrakcja Wkład wiązania w refrakcję -6 3 [×10 m /mol] cząsteczki 1,68 Ad. f: H 16,8 C-C 2 1,30 2,60 C-O 2 1,54 3,08 Suma: H H H H C C O C C H H H H H 22,48 butanol: R Meksp. − R Mteoret. = 22,11 − 22,22 = 0,11 eter dietylowy: R Meksp. − R Mteoret. = 22,11 − 22,48 = 0,27 Wniosek: Na podstawie przeprowadzonych obliczeń dotyczących refrakcji molowej, z większym prawdopodobieństwem można przyjąć, że badaną substancją jest butanol.