Excel. Funkcje w przykładach

Transkrypt

IDZ DO
PRZYK£ADOWY ROZDZIA£
SPIS TREœCI
KATALOG KSI¥¯EK
KATALOG ONLINE
Excel. Funkcje
w przyk³adach
Autor: Krzysztof Mas³owski
ISBN: 83-246-0026-4
Format: B5, stron: 416
ZAMÓW DRUKOWANY KATALOG
TWÓJ KOSZYK
DODAJ DO KOSZYKA
CENNIK I INFORMACJE
ZAMÓW INFORMACJE
O NOWOœCIACH
ZAMÓW CENNIK
CZYTELNIA
FRAGMENTY KSI¥¯EK ONLINE
Wydawnictwo Helion
ul. Koœciuszki 1c
44-100 Gliwice
tel. 032 230 98 63
e-mail: [email protected]
Arkusz kalkulacyjny Excel to jedno z najczêœciej wykorzystywanych narzêdzi
informatycznych. Z jego mo¿liwoœci korzystaj¹ nie tylko ksiêgowi, finansiœci
i handlowcy, ale tak¿e naukowcy, którzy stosuj¹ go do przeprowadzania z³o¿onych
obliczeñ i symulacji. Swoj¹ potêgê Excel pokazuje dopiero wtedy, gdy u¿ytkownik
siêgnie po funkcje — gotowe mechanizmy obliczeniowe pozwalaj¹ce na wykonanie
niemal dowolnych dzia³añ i operacji obliczeniowych. £¹cz¹c pojedyncze funkcje
w formu³y, mo¿na szybciej zrealizowaæ praktycznie ka¿de zadanie.
„Excel. Funkcje w przyk³adach” to ksi¹¿ka przedstawiaj¹ca zasady stosowania funkcji
w obliczeniach wykonywanych za pomoc¹ arkusza kalkulacyjnego Excel. Czytaj¹c j¹,
poznasz podstawy tworzenia w³asnych formu³ oraz nauczysz siê regu³ adresowania
komórek i odwo³ywania siê do nich w formu³ach. Dowiesz siê równie¿, jak przypisywaæ
nazwy komórkom i zakresom oraz jak korzystaæ z nich podczas obliczeñ. Znajdziesz tu
tak¿e szczegó³owe omówienie poszczególnych funkcji Excela.
• Kolejnoœæ operacji w formu³ach
• Wpisywanie i edycja formu³ w komórkach
• Tworzenie i u¿ywanie nazw
• Funkcje logiczne
• Funkcje daty i czasu
• Funkcje informacyjne
• Funkcje wyszukiwania
• Funkcje matematyczne
• Funkcje bazy danych
• Funkcje statystyczne
• Funkcje finansowe
Kalkulatory ju¿ dawno sta³y siê prze¿ytkiem.
Dziœ najdoskonalszym narzêdziem obliczeniowym jest Excel
Spis treści
5
Spis treści
Wstęp ............................................................................................ 13
Część I
Budowanie warsztatu ................................................... 15
Rozdział 1. Podstawy ....................................................................................... 17
Domyślna interpretacja wpisu do komórki ...................................................................... 17
Operatory i kolejność operacji w formułach ................................................................... 21
Operatory odwołania ................................................................................................. 21
Operatory arytmetyczne ............................................................................................ 22
Operator konkatenacji ............................................................................................... 23
Operatory porównania ............................................................................................... 23
Porównanie priorytetów operatorów używanych w formułach ................................ 25
Sprawdzanie kolejności wykonywania operacji w formułach .................................. 25
Dlaczego i do czego używamy funkcji? — przykłady .................................................... 27
Obliczenia w komórkach arkusza ............................................................................. 27
Formatowanie warunkowe ........................................................................................ 29
Sprawdzanie poprawności ......................................................................................... 31
Wprowadzanie formuł do komórek arkusza .................................................................... 32
Wpisywanie formuły z klawiatury ............................................................................ 33
Wprowadzanie formuły przez wskazywanie adresów .............................................. 33
Wprowadzanie funkcji do formuły ........................................................................... 34
Edytowanie formuł .......................................................................................................... 38
Wyświetlanie i znajdowanie formuł ................................................................................ 39
Znajdowanie formuł po ich wyświetleniu ................................................................. 39
Znajdowanie formuł za pomocą okna dialogowego Przejdź do ............................... 39
Obliczenia automatyczne i ręczne ................................................................................... 41
Odwołania do komórek w formułach .............................................................................. 42
Odwołania względne ................................................................................................. 42
Odwołania bezwzględne ........................................................................................... 43
Adresy mieszane ....................................................................................................... 44
Klawisz F4 ................................................................................................................. 45
Adresowanie w trzecim wymiarze ............................................................................ 45
Błędy sygnalizowane przez formuły i funkcje ................................................................ 47
Rozdział 2. Nazwy ............................................................................................ 49
Zasady tworzenia nazw ................................................................................................... 50
Nazwy z odwołaniem bezwzględnym ............................................................................. 50
Standardowe tworzenie nazw .................................................................................... 50
Przypisywanie nazw do istniejących odwołań .......................................................... 51
6
Tworzenie nazw za pomocą paska formuły .............................................................. 52
Tworzenie nazw za pomocą tekstu wpisanego do sąsiednich komórek arkusza ...... 52
Nazwy z odwołaniem względnym ................................................................................... 53
Nazwy formuł .................................................................................................................. 54
Nazwy stałych .................................................................................................................. 55
Modyfikowanie i usuwanie nazw .................................................................................... 56
Modyfikowanie nazwy .............................................................................................. 56
Usuwanie nazw ......................................................................................................... 56
Nazwy na poziomie skoroszytu i nazwy na poziomie arkusza ....................................... 57
Nadawanie nazw na poziomie arkusza ...................................................................... 58
Analiza zależności między nazwami na poziomie arkusza
i na poziomie skoroszytu ........................................................................................ 59
Praktyczny sposób budowania skoroszytów z nazwami na poziomie arkuszy ......... 60
Znajdowanie nazw ........................................................................................................... 60
Wyszukiwanie na liście nazw definiowanych ........................................................... 61
Wyszukiwanie nazw za pomocą paska formuły ....................................................... 61
Znajdowanie nazw przez zmniejszanie skali wyświetlania ...................................... 62
Wklejanie listy nazw ................................................................................................. 62
Znajdowanie nazwanych zakresów za pomocą okna Przechodzenie do ................... 63
Menadżer nazw ................................................................................................................ 64
Rzadko używany operator części wspólnej zakresów ..................................................... 65
Wskazówki kończące część I .......................................................................................... 66
Część II
Funkcje ........................................................................ 67
Rozdział 3. Funkcje logiczne ............................................................................ 71
PRAWDA — TRUE ....................................................................................................... 71
FAŁSZ — FALSE ........................................................................................................... 72
NIE — NOT .................................................................................................................... 72
JEŻELI — IF ................................................................................................................... 75
ORAZ — AND ................................................................................................................ 76
LUB — OR ...................................................................................................................... 78
Rozdział 4. Funkcje daty i czasu ....................................................................... 83
CZAS — TIME ............................................................................................................... 85
CZAS.WARTOŚĆ — TIMEVALUE ............................................................................. 87
DATA — DATE ............................................................................................................. 88
DATA.RÓŻNICA — DATEDIF .................................................................................... 89
DATA.WARTOŚĆ — DATEVALUE ........................................................................... 91
DNI.360 — DAYS360 .................................................................................................... 92
DZIEŃ — DAY ............................................................................................................... 94
DZIEŃ.TYG — WEEKDAY .......................................................................................... 95
DZIŚ — TODAY ............................................................................................................ 97
EDATE ............................................................................................................................ 98
EOMONTH ................................................................................................................... 101
GODZINA — HOUR .................................................................................................... 102
MIESIĄC — MONTH .................................................................................................. 105
MINUTA — MINUTE .................................................................................................. 106
NETWORKDAYS ........................................................................................................ 107
ROK — YEAR .............................................................................................................. 109
SEKUNDA — SECOND .............................................................................................. 110
TERAZ — NOW ........................................................................................................... 111
WEEKNUM .................................................................................................................. 113
WORKDAY .................................................................................................................. 115
YEARFRAC .................................................................................................................. 116
Spis treści
7
Rozdział 5. Funkcje informacyjne ................................................................... 117
BRAK — NA ................................................................................................................ 117
CZY.ADR — ISREF ..................................................................................................... 119
CZY.BŁ — ISERR ........................................................................................................ 120
CZY.BŁĄD — ISERROR ............................................................................................ 122
CZY.BRAK — ISNA .................................................................................................... 123
CZY.LICZBA — ISNUMBER ..................................................................................... 124
CZY.LOGICZNA — ISLOGICAL ............................................................................... 126
CZY.NIE.TEKST — ISNONTEXT .............................................................................. 127
CZY.PUSTA — ISBLANK .......................................................................................... 128
CZY.TEKST — ISTEXT .............................................................................................. 129
INFO .............................................................................................................................. 131
ISEVEN ......................................................................................................................... 133
ISODD — ISODD ......................................................................................................... 134
KOMÓRKA — CELL ................................................................................................... 135
L — N ............................................................................................................................ 139
NR.BŁĘDU — ERROR.TYPE ..................................................................................... 140
TYP — TYPE ................................................................................................................ 141
Rozdział 6. Funkcje tekstowe ........................................................................ 143
ASC ............................................................................................................................... 143
BAHTTEXT .................................................................................................................. 144
DŁ — LEN .................................................................................................................... 145
FRAGMENT.TEKSTU — MID ................................................................................... 146
KOD — CODE .............................................................................................................. 148
KWOTA — DOLLAR .................................................................................................. 149
LEWY — LEFT ............................................................................................................ 150
LITERY.MAŁE — LOWER ........................................................................................ 151
LITERY.WIELKIE — UPPER ..................................................................................... 152
OCZYŚĆ — CLEAN .................................................................................................... 153
PODSTAW — SUBSTITUTE ...................................................................................... 153
PORÓWNAJ — EXACT .............................................................................................. 155
POWT — REPT ............................................................................................................ 156
PRAWY — RIGHT ....................................................................................................... 157
SZUKAJ.TEKST — SEARCH ..................................................................................... 157
T — T ............................................................................................................................ 159
TEKST — TEXT ........................................................................................................... 160
USUŃ.ZBĘDNE.ODSTĘPY — TRIM ......................................................................... 162
WARTOŚĆ — VALUE ................................................................................................ 163
Z.WIELKIEJ.LITERY — PROPER ............................................................................. 164
ZAOKR.DO.TEKST — FIXED ................................................................................... 164
ZASTĄP — REPLACE ................................................................................................ 166
ZŁĄCZ.TEKSTY — CONCATENATE ...................................................................... 168
ZNAJDŹ — FIND ......................................................................................................... 168
ZNAK — CHAR ........................................................................................................... 170
Rozdział 7. Funkcje wyszukiwania i adresu ..................................................... 171
ADR.POŚR — INDIRECT ........................................................................................... 171
ADRES — ADDRESS .................................................................................................. 174
HIPERŁĄCZE — HYPERLINK .................................................................................. 176
ILE.WIERSZY — ROWS ............................................................................................. 178
INDEKS — INDEX ...................................................................................................... 179
LICZBA.KOLUMN — COLUMNS ............................................................................. 182
8
NR.KOLUMNY — COLUMN ..................................................................................... 184
OBSZARY — AREAS ................................................................................................. 185
PODAJ.POZYCJĘ — MATCH .................................................................................... 185
PRZESUNIĘCIE — OFFSET ....................................................................................... 191
TRANSPONUJ — TRANSPOSE ................................................................................. 195
WIERSZ — ROW ......................................................................................................... 196
WYBIERZ — CHOOSE ............................................................................................... 197
WYSZUKAJ — LOOKUP ........................................................................................... 199
WYSZUKAJ.PIONOWO — VLOOKUP ..................................................................... 201
WYSZUKAJ.POZIOMO — HLOOKUP ..................................................................... 202
Rozdział 8. Funkcje matematyczne ................................................................. 205
ACOS — ACOS ............................................................................................................ 205
ACOSH — ACOSH ...................................................................................................... 206
ASIN — ASIN ............................................................................................................... 206
ASINH — ASINH ......................................................................................................... 207
ATAN — ATAN ........................................................................................................... 207
ATAN2 — ATAN2 ....................................................................................................... 207
ATANH — ATANH ..................................................................................................... 208
COS — COS .................................................................................................................. 209
COSH — COSH ............................................................................................................ 210
EXP — EXP .................................................................................................................. 211
FACTDOUBLE — FACTDOUBLE ............................................................................ 211
GCD — GCD ................................................................................................................ 212
ILOCZYN — PRODUKT ............................................................................................. 212
KOMBINACJE — COMBIN ....................................................................................... 213
LCM — LCM ................................................................................................................ 213
LICZBA.CAŁK — TRUNC ......................................................................................... 214
LN — LN ....................................................................................................................... 216
LOG — LOG ................................................................................................................. 217
LOG10 — LOG10 ......................................................................................................... 218
LOS — RAND .............................................................................................................. 218
MACIERZ.ILOCZYN — MMULT .............................................................................. 219
MACIERZ.ODW — MINVERSE ................................................................................ 220
MOD — MOD ............................................................................................................... 222
MODUŁ.LICZBY — ABS ........................................................................................... 226
MROUND — MROUND .............................................................................................. 227
MULTINOMIAL — MULTINOMIAL ........................................................................ 228
PI — PI .......................................................................................................................... 229
PIERWIASTEK — SQRT ............................................................................................ 233
POTĘGA — POWER ................................................................................................... 234
QUOTIENT — QUOTIENT ......................................................................................... 235
RADIANY — RADIANS ............................................................................................. 236
RANDBETWEEN — RANDBETWEEN .................................................................... 236
RZYMSKIE — ROMAN .............................................................................................. 238
SERIESSUM — SERIESSUM ..................................................................................... 239
SILNIA — FACT .......................................................................................................... 240
SIN — SIN .................................................................................................................... 240
SINH — SINH ............................................................................................................... 241
SQRTPI — SQRTPI ...................................................................................................... 241
STOPNIE — DEGREES ............................................................................................... 241
SUMA — SUM ............................................................................................................. 242
Spis treści
9
SUMA.ILOCZYNÓW — SUMPRODUCT ................................................................. 244
SUMA.JEŻELI — SUMIF ............................................................................................ 246
SUMA.KWADRATÓW — SUMSQ ............................................................................ 248
SUMA.X2.M.Y2 — SUMX2MY2 ............................................................................... 249
SUMA.X2.P.Y2 — SUMX2PY2 .................................................................................. 250
SUMA.XMY.2 — SUMXMY2 .................................................................................... 251
SUMY.POŚREDNIE — SUBTOTAL .......................................................................... 252
TAN — TAN ................................................................................................................. 260
TANH — TANH ........................................................................................................... 260
WYZNACZNIK.MACIERZY — MDETERM ............................................................ 261
ZAOKR — ROUND ..................................................................................................... 263
ZAOKR.DO.CAŁK — INT .......................................................................................... 264
ZAOKR.DO.NPARZ — ODD ...................................................................................... 265
ZAOKR.DO.PARZ — EVEN ....................................................................................... 265
ZAOKR.DÓŁ — ROUNDDOWN ................................................................................ 266
ZAOKR.GÓRA — ROUNDUP .................................................................................... 267
ZAOKR.W.DÓŁ — FLOOR ........................................................................................ 267
ZAOKR.W.GÓRĘ — CEILING ................................................................................... 268
ZNAK.LICZBY — SIGN ............................................................................................. 269
Rozdział 9. Funkcje bazy danych .................................................................... 273
Kryteria .......................................................................................................................... 274
Ogólne zasady tworzenia kryteriów ........................................................................ 274
Koniunkcja i alternatywa warunków ....................................................................... 275
Warunek w postaci formuły .................................................................................... 278
Równa się czy zaczyna się od? ............................................................................... 279
Znaki globalne ......................................................................................................... 280
BD.ILE.REKORDÓW — DCOUNT ............................................................................ 281
BD.ILE.REKORDÓW.A — DCOUNTA ..................................................................... 282
BD.ILOCZYN — DPRODUCT .................................................................................... 284
BD.MAX — DMAX ..................................................................................................... 286
BD.MIN — DMIN ........................................................................................................ 287
BD.ODCH.STANDARD — DSTDEV ......................................................................... 288
BD.ODCH.STANDARD.POPUL — DSTDEVP ......................................................... 289
BD.POLE — DGET ...................................................................................................... 289
BD.SUMA — DSUM .................................................................................................... 290
BD.ŚREDNIA — DAVERAGE ................................................................................... 291
BD.WARIANCJA — DVAR ........................................................................................ 293
BD.WARIANCJA.POPUL — DVARP ........................................................................ 294
Rozdział 10. Funkcje statystyczne .................................................................... 295
CZĘSTOŚĆ — FREQUENCY ..................................................................................... 296
ILE.LICZB — COUNT ................................................................................................. 299
ILE.NIEPUSTYCH — COUNTA ................................................................................ 301
KOWARIANCJA — COVAR ...................................................................................... 303
KURTOZA — KURT ................................................................................................... 306
KWARTYL — QUARTILE ......................................................................................... 307
LICZ.JEŻELI — COUNTIF ......................................................................................... 308
LICZ.PUSTE — COUNTBLANK ................................................................................ 312
MAX — MAX ............................................................................................................... 313
MAX.A — MAXA ........................................................................................................ 315
MAX.K — LARGE ....................................................................................................... 315
10
MEDIANA — MEDIAN .............................................................................................. 317
MIN — MIN .................................................................................................................. 319
MIN.A — MINA ........................................................................................................... 320
MIN.K — SMALL ........................................................................................................ 320
NACHYLENIE — SLOPE ........................................................................................... 322
NORMALIZUJ — STANDARDIZE ............................................................................ 323
ODCH.KWADRATOWE — DEVSQ .......................................................................... 326
ODCH.STANDARD.POPUL — STDEVP .................................................................. 327
ODCH.STANDARD.POPUL.A — STDEVPA ............................................................ 328
ODCH.STANDARDOWE — STDEV ......................................................................... 329
ODCH.STANDARDOWE.A — STDEVA .................................................................. 330
ODCH.ŚREDNIE — AVEDEV .................................................................................... 330
ODCIĘTA — INTERCEPT .......................................................................................... 331
PEARSON — PEARSON ............................................................................................. 332
PERCENTYL — PERCENTILE .................................................................................. 333
Trochę teorii ............................................................................................................ 334
PERMUTACJE — PERMUT ....................................................................................... 335
Trochę teorii ............................................................................................................ 336
POZYCJA — RANK .................................................................................................... 338
PRAWDP — PROB ...................................................................................................... 340
PROCENT.POZYCJA — PERCENTRANK ............................................................... 341
PRÓG.ROZKŁAD.DWUM — CRITBINOM .............................................................. 343
R.KWADRAT — RSQ ................................................................................................. 344
Informacje ogólne o regresji. Funkcje regresji nieliniowej ........................................... 345
REGLINP — LINEST ................................................................................................... 345
REGLINW — TREND ................................................................................................. 347
REGLINX — FORECAST ........................................................................................... 349
ROZKŁAD.NORMALNY — NORMDIST ................................................................. 353
SKOŚNOŚĆ — SKEW ................................................................................................. 356
ŚREDNIA — AVERAGE ............................................................................................. 359
ŚREDNIA.A — AVERAGEA ...................................................................................... 360
ŚREDNIA.GEOMETRYCZNA — GEOMEAN .......................................................... 360
ŚREDNIA.HARMONICZNA — HARMEAN ............................................................. 361
ŚREDNIA.WEWN — TRIMMEAN ............................................................................ 363
TEST.CHI — CHITEST ............................................................................................... 363
TEST.F — FTEST ......................................................................................................... 364
TEST.T — TTEST ........................................................................................................ 364
TEST.Z — ZTEST ........................................................................................................ 365
UFNOŚĆ — CONFIDENCE ........................................................................................ 365
WARIANCJA — VAR ................................................................................................. 366
WARIANCJA.A — VARA .......................................................................................... 366
WARIANCJA.POPUL — VARP ................................................................................. 367
WARIANCJA.POPUL.A — VARPA ........................................................................... 367
WSP.KORELACJI — CORREL .................................................................................. 368
WYST.NAJCZĘŚCIEJ — MODE ................................................................................ 369
Rozdział 11. Funkcje finansowe ....................................................................... 371
Wbudowane funkcje finansowe ..................................................................................... 372
DB ........................................................................................................................... 372
DDB ........................................................................................................................ 374
FV ............................................................................................................................ 374
IPMT ....................................................................................................................... 376
IRR .......................................................................................................................... 378
Spis treści
11
ISPMT ..................................................................................................................... 379
MIRR ....................................................................................................................... 380
NPER ....................................................................................................................... 381
NPV ......................................................................................................................... 382
PMT ......................................................................................................................... 384
PPMT ...................................................................................................................... 385
PV ............................................................................................................................ 385
RATE ...................................................................................................................... 386
SLN ......................................................................................................................... 388
SYD ......................................................................................................................... 389
VDB ........................................................................................................................ 389
Funkcje finansowe z pakietu ATP ................................................................................. 390
Rozdział 12. Funkcje inżynierskie ..................................................................... 395
Skorowidz .................................................................................... 399
Rozdział 6.
Funkcje tekstowe
Funkcje tekstowe służą w zasadzie do działań na tekstach, ale Excel jest tu tolerancyjny
i często argumentami mogą być także liczby. Przekonamy się o tym, analizując podane
w tym rozdziale przykłady. Dzięki funkcjom tekstowym można łatwo między innymi:
wyszukiwać w tekście wybrane znaki, zamieniać je na inne, pozbywać się zbędnych spacji lub zamieniać małe litery na wielkie bądź odwrotnie.
Nie wszystkie funkcje działające na tekstach lub tekstów dotyczące zostały włączone do
tej kategorii. Na przykład, opisana w poprzednim rozdziale, funkcja CZY.TEKST została
zaliczona do funkcji informacyjnych. Również w innych kategoriach znajdują się funkcje działające na tekstach, lecz o nich, zgodnie z porządkiem tej książki, będzie mowa
w innych rozdziałach.
Podstawowe funkcje tekstowe obsługują teksty, w których znaki są pojedynczymi bajtami. Funkcje te mają swoje odpowiedniki przeznaczone do obsługi tekstów pisanych
znakami dwubajtowymi (znakami pełnej szerokości), co ma miejsce w takich językach
jak tajski. Ich nazwy są rozszerzone o kropkę oddzielającą i literę B. Na przykład odpowiednikiem funkcji DŁ jest funkcja DŁ.B. Pierwsza zwraca liczbę znaków jednobajtowych
w tekście, a druga liczbę bajtów w tekstach zapisanych znakami dwubajtowymi. Ponieważ przydatność funkcji obsługujących teksty zapisane znakami dwubajtowymi jest
w Polsce niewielka, nie będę ich opisywał. Opiszę jedynie kilka funkcji napisanych
specjalnie dla języków ze znakami dwubajtowymi i nie mających odpowiedników obsługujących zwykłe teksty. Przykładem takiej funkcji jest np. BAHTTEXT.
ASC
Funkcja wbudowana, dostępna w VBA.
W językach z dwubajtowym zestawem znaków (DBCS) zmienia znaki o pełnej szerokości (dwubajtowe) na znaki o połówkowej szerokości (jednobajtowe).
Część II ♦ Funkcje
144
Składnia:
tekst — to tekst lub odwołanie do komórki zawierającej tekst. Tekst jest
zmieniany tylko wtedy, gdy zawiera znaki dwubajtowe — patrz rysunek 6.1
W przykładzie podanym w systemie pomocy Excel, słowo „EXCEL”, nie
zawierające znaków dwubajtowych, nie zostało zmienione.
Rysunek 6.1.
Działanie funkcji ASC
W VBA istnieje funkcja Asc zwracająca kod ASCII pierwszego znaku tekstu. Funkcja
VBA jest używana przez bezpośrednie użycie w procedurze; wywołanie arkuszowej
funkcji ASC musi być zgodne z metodą wywoływania funkcji arkuszowych, opisaną
we wstępie do części II.
BAHTTEXT
Zamienia liczbę na tekst w języku tajskim, dodaje przyrostek „Baht”.
Składnia:
liczba — to liczba lub odwołanie do komórki zawierającej liczbę, co
pokazuje przykład z systemu pomocy Excela pokazany na rysunku 6.2.
Rysunek 6.2.
Działanie funkcji
BAHTTEXT
Ciekawe, że odpowiedniej funkcji nie ma dla żadnego innego języka, nawet dla angielskiego. John Walkenbach, jeden z najlepszych znawców Excela, przypuszcza, że w grupie programistów tworzących ten program jest wielu miłośników kuchni tajskiej, którzy
w ten sposób wyrazili swą wdzięczność.
Rozdział 6. ♦ Funkcje tekstowe
145
DŁ — LEN
Funkcja wbudowana, niedostępna w VBA.
Oblicza liczbę znaków ciągu tekstowego.
Składnia:
tekst — tekst lub odwołanie do komórki zawierającej tekst.
Przykład 6.1. Wyróżnianie zbędnych spacji
Plagą wielu list, zwłaszcza otrzymywanych ze źródeł zewnętrznych, są dodatkowe spacje; utrudniają np. sortowanie i grupowanie wyników, tworzenie sum pośrednich itd.,
bowiem dla Excela Jan Kowalski z jedną spacją między imieniem i nazwiskiem to całkiem inna osoba niż Jan Kowalski z dwiema spacjami. Najtrudniejsze do wyszukania są
komórki zawierające dodatkowe spacje na końcu tekstu, gdyż takich spacji nie widzimy
przy przeglądaniu arkusza (np. w komórce A5 na rysunku 6.3)1. Ale wyszukanie nawet
widocznych spacji nadmiarowych nie jest możliwe, jeżeli danych są tysiące.
Należy pamiętać, że programy baz danych nie tolerują takich niedokładności i przed
eksportem przygotowanej listy do pliku, który ma być czytany przez inne oprogramowanie, należy dane bezwzględnie oczyścić ze wszystkich śmieci, w tym z dodatkowych
spacji. Łatwiej to zrobić, jeżeli komórki z dodatkowymi spacjami wyróżnimy za pomocą
formatowania warunkowego, tak jak na rysunku 6.3.
Rysunek 6.3.
Użycie formatowania
warunkowego pozwala
wyróżnić komórki,
w których tekst zawiera
dodatkowe spacje
1
Excel takie końcowe spacje traktuje dość tolerancyjnie i pomija np. przy automatycznym tworzeniu sum
pośrednich, ale dla spacji w środku tekstu nie jest wyrozumiały.
146
Zauważ, że w formule warunku formatowania zostały użyte adresy względne. W komórce
A5 tekst Anna Giza został wyróżniony z powodu dodatkowej spacji na końcu, widocznej
po ustawieniu kursora po przejściu do edycji zawartości komórki.
Tekst jest wyróżniany, jeżeli jego długość po usunięciu zbędnych spacji (w wyniku działania funkcji USUŃ.ZBĘDNE.ODSTĘPY) jest różna od pierwotnej.
FRAGMENT.TEKSTU — MID
Zwraca fragment ciągu tekstowego — określoną liczbę znaków, począwszy od podanej pozycji.
Składnia:
tekst — tekst lub odwołanie do komórki z tekstem zawierającym znaki, które
należy wyodrębnić. Excel zezwala tu na użycie liczby jako pierwszego argumentu
funkcji, ale zawsze uwzględnia jedynie jej rzeczywistą wartość, a nie postać
wynikającą z formatowania (patrz rysunek 6.4).
Rysunek 6.4.
Funkcja FRAGMENT.TEKSTU
zawsze używa rzeczywistej wartości liczby,
nie uwzględniając formatowania
liczba_początkowa — określa pozycję pierwszego znaku, który należy wyodrębnić
(numeracja rozpoczyna się od 1).
liczba_znaków — liczba znaków, które należy wyodrębnić.
Jeżeli:
funkcja zwraca
liczba_początkowa jest > od długości tekstu
wartość "" (tekst pusty)
liczba_początkowa jest < od długości tekstu, ale liczba_początkowa
plus liczba_znaków jest ≥ od długości tekstu
znaki do końca tekstu
liczba_początkowa jest < niż 1
wartość błędu #ARG!
liczba_znaków jest < 0
wartość błędu #ARG!
Przykład 6.2. Wybieranie cyfr z liczby
Jako pierwszego argumentu funkcji FRAGMENT.TEKSTU można użyć liczby lub odwołania
do komórki zawierającej liczbę, jednakże otrzymany wówczas wynik może czasem zdziwić niedoświadczonego użytkownika Excela. Przykład został pokazany na rysunku 6.4.
147
W obu komórkach B1 i B2 jest zapisana ta sama liczba, którą w komórce B2 pozostawiono w formacie ogólnym, zaś w komórce B1 nadano jej format daty. Widać, że funkcja FRAGMENT.TEKSTU tego nie uwzględnia, zwracając w obu przypadkach ciąg tekstowy
(zauważ wyrównanie do lewej) złożony z 4. i 5. cyfry pobranej z zapisu ogólnego.
Przykład 6.3. Konwersja nietypowego formatu daty
Często Excela używamy do obróbki danych otrzymywanych z zewnętrznych źródeł, np.
z systemów komputerowych typu mainframe. Daty w takich plikach mogą być zapisane
w różnych formatach niezrozumiałych dla Excela, co wymusza stosowanie konwersji.
Przykładem mogą być: data i czas zapisane w formacie rrrrdddggmm, gdzie rrrr oznacza rok, ddd kolejny dzień roku od 001 do 366, a gg i mm odpowiednio godziny i minuty
w formacie 24-godzinnym.
Rysunek 6.5 pokazuje sposób poradzenia sobie z tym problemem.
Rysunek 6.5.
Użycie funkcji
FRAGMENT.TEKSTU
do konwersji daty
i czasu zapisanych
w niestandardowym
formacie
Jak widać na rysunku 6.5, całkowita formuła konwersji ma w komórce B2 postać:
=DATA(LEWY(A2;4);1;1)
+FRAGMENT.TEKSTU(A2;5;3)
+CZAS(FRAGMENT.TEKSTU(A2;8;2);PRAWY(A2;2);0)
gdzie:
LEWY(A2;4) pobiera cztery pierwsze cyfry (1999), co DATA(LEWY(A2;4);1;1)
zamienia na 36161, czyli numer kolejny daty 1 stycznia 1999 roku;
FRAGMENT.TEKSTU(A2;5;3) wycina z liczby zapisanej w A2 trzy kolejne cyfry,
począwszy od piątej, tworząc tekst "245";
dzięki „domyślności” Excela dodanie liczby i tekstu 36161+"245" daje liczbę
36 406;
FRAGMENT.TEKSTU(A2;8;2) daje tekst "01" złożony z 8. i 9. cyfry, a PRAWY(A2;2)
tekst "12" złożony z cyfr 10. i 11., zaś CZAS("01";"12";0)=CZAS(1;12;0) daje
kolejną liczbę czasu 0,05;
36 406+0,05=36 406,05 to kolejna liczba daty i czasu, która przez nadanie formatu
dd-mm-rrrr gg:mm jest widoczna w postaci 03-09-1999 01:12, podając
w zrozumiały sposób datę i godzinę.
148
KOD — CODE
Zwraca kod numeryczny pierwszego znaku ciągu tekstowego.
Składnia:
tekst — tekst lub odwołanie do komórki zawierającej tekst.
Przykład 6.4. Użycie funkcji KOD do sprawdzania poprawności
wpisywanych danych
Często dane wpisywane do tabeli muszą spełniać określone warunki, być liczbami z odpowiedniego zakresu albo określonymi ciągami znaków. Załóżmy, że tworzymy tabelę:
w pierwszej kolumnie znajduje się nazwa towaru, a w drugiej jej trzyznakowy kod,
rozpoczynający się od cyfry 5, z wielką literą na drugim miejscu (bez liter polskich)
i dowolną cyfrą na trzecim (np. 5A3 jest kodem prawidłowym, zaś 5ac, 6A3 i 5A33 nie
spełniają założeń).
Należy zabezpieczyć się przed wpisywaniem błędnych kodów, co zrobimy za pomocą
wbudowanej w Excela procedury sprawdzania poprawności. Funkcji KOD użyjemy do
sprawdzenia, czy na drugim miejscu w ciągu znakowym znajduje się wielka litera. Dozwolone litery to A, B…Z. Ich kody to odpowiednio: 65, 66…90 — łatwo to sprawdzić,
wpisując np. do B1 formułę =KOD(A1), a następnie do A1 litery, których kod chcemy
odczytać. Polskie litery Ą, Ć itd. mają kody spoza tego zakresu i ich uwzględnienie wymagałoby rozbudowania, a więc wydłużenia formuły, a przy tym nie wniosłoby nic w istotę
rozumienia działania funkcji KOD.
1. Zaznacz zakres, który ma być objęty sprawdzaniem — na rysunku 6.6 został
on wyróżniony innym kolorem — i wydaj polecenie Dane/Sprawdzanie
poprawności.
Rysunek 6.6.
Wpisywanie formuły
sprawdzania
poprawności kodu
wpisywanego
do kolumny B
149
2. Na karcie Ustawienia wybierz Dozwolone/Niestandardowe, a w polu Formuła
wpisz formułę:
=ORAZ(
DŁ(B2)=3;
LEWY(B2;1)="5";
KOD(FRAGMENT.TEKSTU(B2;2;1))>64;KOD(FRAGMENT.TEKSTU(B2;2;1))<91;
CZY.LICZBA(WARTOŚĆ(FRAGMENT.TEKSTU(B2;3;1)))
)
3. Na kartach Komunikat wejściowy i Alert o błędzie możesz dodatkowo wpisać
komunikaty objaśniające, np. takie jak na rysunku 6.7.
Rysunek 6.7.
Próba wpisania
błędnego kodu została
oprotestowana
Elementy formuły sprawdzające poszczególne znaki kodu zostały w punkcie 2. zapisane
w oddzielnych wierszach, aby ułatwić zrozumienie ich działania. Każdy pojedynczy element formuły jest prosty, więc pomijam szczegółowe objaśnienia.
KWOTA — DOLLAR
Zmienia liczbę na tekst i dodaje symbol waluty, przy czym następuje zaokrąglenie do
liczby miejsc dziesiętnych zgodnie z drugim argumentem funkcji. Stosowany format
to # ##0,00 zł.
Składnia:
liczba — liczba lub odwołanie do komórki zawierającej liczbę (ew. formułę
zwracającą liczbę),
miejsca_dziesiętne — liczba cyfr po przecinku dziesiętnym; pominięcie oznacza
wartość 2. Dopuszczalne jest podawanie wartości ujemnych, których znaczenie
pokazuje rysunek 6.8.
150
Rysunek 6.8.
Zaokrąglenia
sterowane drugim
argumentem funkcji
KWOTA są
wykonywane zgodnie
z zasadami arytmetyki
Należy zwrócić uwagę na różnicę między działaniem funkcji KWOTA a nadawaniem
liczbie formatu walutowego. Liczba, której nadano format walutowy, pozostaje liczbą
(na rysunku 6.8 w komórce A7 — wyrównanie do prawej), zaś funkcja KWOTA zamienia liczbę na tekst (w komórkach A2:A6 — wyrównanie do lewej).
Przykład 6.5. Łączenie kwot walutowych z tekstem
Często musimy drukować rożnego rodzaju zestawienia, w których tekst łączymy z sumami pieniężnymi. Nadanie liczbie formatu walutowego zmienia jedynie sposób jej
wyświetlania, pozostawiając samą liczbę bez zmiany. Dlatego po połączeniu z tekstem
znak waluty nie jest widoczny, jak w komórce C2 w górnej części rysunku 6.9. Potrzebne
jest dołączenie dodatkowego członu tekstowego " zł", jak w komórce C3 na tym samym
rysunku (formuły użyte w komórkach C2 i C3 są pokazane obok w kolumnie E).
Rysunek 6.9.
Porównanie rysunków
górnego i dolnego
pokazuje, że funkcja
KWOTA ułatwia
łączenie tekstu
z sumami pieniężnymi
Dołączania dodatkowego członu, złożonego ze spacji i symbolu waluty, można uniknąć,
jeżeli użyjemy funkcji KWOTA, jak w dolnej części rysunku 6.9 w komórkach C2 i C3 (użyta
formuła jest widoczna w komórce E2).
LEWY — LEFT
Zwraca pierwszy znak lub pierwsze znaki ciągu tekstowego.
Składnia:
tekst — tekst (ciąg tekstowy lub odwołanie do komórki zawierającej ciąg
tekstowy) zawierający znaki, które należy wyodrębnić.
151
liczba_znaków — określa, ile znaków ma zwrócić funkcja LEWY. Liczba ta musi
być większa lub równa zeru. Jeśli liczba_znaków jest większa niż długość tekstu,
wynikiem funkcji LEWY jest cały tekst. Pominięcie argumentu liczba_znaków
jest równoznaczne z podaniem wartości 1.
Możliwości użycia funkcji LEWY zostały zaprezentowane w przykładach 6.3, 6.4, 6.6, 6.7
i 6.26. Jest często stosowana razem z funkcjami FRAGMENT.TEKSTU i ZNAJDŹ.
LITERY.MAŁE — LOWER
Zmienia w tekście litery wielkie na małe. Innych znaków nie zmienia.
Składnia:
tekstowy).
Przykład 6.6. Tworzenie inicjałów pisanych małymi literami
Excel jest często używany jako narzędzie przygotowywania danych eksportowanych
później do baz danych, systemów księgowych itd. Niektóre takie systemy odróżniają
litery wielkie i małe i dla nich Kowalski i kowalski to dwie różne osoby, a e1JK i e1jk to
różne symbole. Dlatego w danych eksportowanych używanie liter wielkich bądź małych
powinno być ściśle kontrolowane.
Na podstawie listy pracowników i działów, w których pracują, należy utworzyć kody
pracowników. Każdy kod ma być pisany małymi literami i składać się z dwuznakowego
oznaczenia działu, pierwszej litery imienia i trzech pierwszych liter nazwiska. Rozwiązanie zostało pokazane na rysunku 6.10.
Rysunek 6.10.
Tworzenie kodów
pracowniczych
pisanych małymi
literami
Działanie formuły pokazanej na pasku edycji na rysunku 6.10 jest tak proste, że nie będę
go objaśniał.
152
W kodach użyto trzech liter nazwiska, aby uniknąć powtarzania się kodów. Używanie
jedynie pierwszych liter imienia i nazwiska zwykle prowadzi do konfliktów, gdyż często w jednej firmie, a nawet w jednym dziale pracują osoby, mające te same inicjały,
np. Jan Kowalski i Joanna Kącka.
LITERY.WIELKIE — UPPER
Zmienia w tekście litery małe na wielkie. Innych znaków nie zmienia.
Składnia:
tekstowy).
Przykład 6.7. Sprawdzanie wprowadzonych danych. Modyfikacja
przykładu 6.4
W przykładzie 6.4 tworzyliśmy tabelę, której pierwsza kolumna zawierała nazwę towaru,
a drugiej — jej trzyznakowy kod, rozpoczynający się od cyfry 5, z wielką literą na drugim miejscu (bez polskich liter) i dowolną cyfrą na trzecim (np. 5A3 jest kodem prawidłowym, zaś 5ac, 6A3 i 5A33 nie spełniają założeń).
Teraz chcemy zezwolić, aby drugim znakiem kodu była po prostu litera, obojętnie, czy
wielka, czy mała. Wymaga to zmiany formuły sprawdzającej dane na następującą:
=ORAZ(
DŁ(B2)=3;LEWY(B2;1)="5";
KOD(LITERY.WIELKIE(FRAGMENT.TEKSTU(B2;2;1)))>64;KOD(LITERY.WIELKIE
(FRAGMENT.TEKSTU(B2;2;1)))<91;
CZY.LICZBA(WARTOŚĆ(FRAGMENT.TEKSTU(B2;3;1)))
)
Formuła FRAGMENT.TEKSTU(B2;2;1) „wykroi” z komórki drugi wpisany znak. Może to
być litera mała lub jakiś inny znak (w tym litera wielka). W pierwszym przypadku funkcja LITERY.WIELKIE zamieni małą literę na wielką, w drugim nie nastąpi żadna zmiana.
Kody liter wielkich należą do przedziału od 65 (kod A) do 90 (kod Z), więc sprawdzenie, czy kod znaku zwróconego przez funkcję LITERY.WIELKIE jest > 64 oraz < 91, jest
równoznaczne ze sprawdzeniem, czy znakiem wpisanym na drugim miejscu jest litera
(niezależnie od tego, czy jest mała, czy wielka).
Oczywiście, jak zwykle w Excelu, ta formuła mogła być napisana w inny sposób, ale
to pozostawiam domyślności czytelników.
153
OCZYŚĆ — CLEAN
Usuwa z tekstu wszystkie znaki niedrukowane.
Składnia:
tekstowy).
Przykład 6.8. Oczyszczanie importowanych danych
W danych importowanych ze źródeł zewnętrznych, np. z systemów mainframe lub z Internetu, trafiają się znaki niedrukowalne (nierozpoznawalne), np. znaki o kodach z zakresu
1 – 31 oraz 129, 141, 143, 144 i 157. Często kilka takich różnych znaków Excel wyświetla w arkuszu tak samo — np. znaki o kodach 11 i 129 są pokazywane jako kwadraciki,
widoczne na rysunku 6.11.
Rysunek 6.11.
Funkcja OCZYŚĆ usuwa
znaki o „złych” kodach,
tworząc zbitki, czasem
wymagające rozdzielenia,
jak na prawej części tego
rysunku
PODSTAW — SUBSTITUTE
Zamienia w ciągu tekstowym stary_tekst na nowy_tekst.
Składnia:
tekstowy),
stary_tekst — to tekst lub odwołanie do komórki zawierającej tekst, którego
część znaków należy zastąpić,
nowy_tekst — to tekst, który ma zastąpić stary_tekst,
154
wystapienie_liczba — jeżeli stary_tekst występuje w tekst kilkakrotnie,
wystapienie_liczba określa, przy którym wystąpieniu dojdzie do zamiany.
Jeżeli ten argument jest pominięty, każdy znaleziony stary_tekst zostanie
zamieniony na nowy_tekst.
Funkcji PODSTAW należy używać, gdy określony ciąg znaków ma być zamieniony na inny,
np. formuła =PODSTAW("mama";"m";"t") zamienia m na t i daje tekst tata, przy czym miejsce wystąpienia m nie ma znaczenia.
Funkcja ZASTĄP służy do zamiany na inny dowolnego tekstu występującego w określonym miejscu ciągu tekstowego, np. formuła =ZASTĄP("mama";3;2;"terac") dwa znaki
tekstu, zaczynając od trzeciego, zamienia na nowy tekst terac, przy czym istotne jest
miejsce rozpoczęcia zmiany i liczba zmienianych znaków, a nie ma znaczenia to, jakie
to są znaki.
Przykład 6.9. Zliczanie wystąpień wybranego znaku
Czasami chcemy sprawdzić, ilokrotnie wybrany znak występuje w tekście zapisanym
w komórce. Rysunek 6.12 przedstawia rozwiązanie.
Rysunek 6.12.
Zliczanie wystąpień
liter w tekście
Funkcja PODSTAW zamienia wybrany znak na tekst pusty, czyli praktycznie go usuwa
i zwraca tekst skrócony o tyle, ile wystąpień danego znaku zostało znalezionych. Odjęcie długości tekstu skróconego od długości tekstu pełnego informuje, ile razy dany znak
został w tekście znaleziony.
Ponieważ funkcja podstaw odróżnia litery wielkie i małe, formuła w komórce A2 zliczyła
jedynie wystąpienia wielkiej litery Z, a formuła w A3 jedynie wystąpienia małej litery z.
W zmienionej formule w komórce A4
=DŁ($A$1)-DŁ(PODSTAW(LITERY.WIELKIE($A$1);"Z";""))
najpierw funkcja LITERY.WIELKIE zamienia wszystkie litery na wielkie, po czym wyszukuje w tekście wielką literę Z. W tak zmienionym tekście wielkie litery Z są zamieniane
na pusty tekst. Różnica długości tekstu pierwotnego i skróconego odpowiada liczbie
znalezionych liter z (razem wielkich i małych).
Formuła w A5 działa analogicznie; również zlicza wszystkie litery z (wielkie i małe),
dokonując przed podstawieniem tekstu pustego zamiany wszystkich liter na małe.
155
PORÓWNAJ — EXACT
Porównuje dwa teksty i zwraca wartość PRAWDA, jeśli są takie same, lub FAŁSZ, gdy
są różne. Uwzględnia wielkość liter, ale ignoruje różnice w formatowaniu (patrz
rysunek 6.13).
Rysunek 6.13.
Porównanie
bezpośrednie komórek
a użycie funkcji
PORÓWNAJ
Składnia:
tekst1, tekst2 — porównywane teksty lub odwołania do komórek
zawierających teksty (ciągi tekstowe).
Przykład 6.10. Zliczanie tekstów pisanych małymi (wielkimi literami)
W kolumnie A mamy zapisane kody jakichś operacji. Są to ciągi tekstowe złożone z liter
i cyfr. W kodach operacji przedpołudniowych użyto liter małych, a w kodach operacji
popołudniowych — liter wielkich. Naszym zadaniem jest policzenie operacji przedpołudniowych i popołudniowych. Rozwiązanie zostało pokazane na rysunku 6.14.
Rysunek 6.14.
Użycie funkcji
PORÓWNAJ
do zliczania tekstów
pisanych małymi bądź
wielkimi literami
Formuła użyta w kolumnie B (pokazana na rysunku 6.14 na pasku edycji)
=JEŻELI(PORÓWNAJ(LITERY.MAŁE(A2);A2);1;0)
daje 1, gdy wszystkie litery występujące w tekście są małe.
Jeżeli w tekście w komórce A2:
nie ma liter wielkich, oba teksty LITERY.MAŁE(A2) i A2 będą identyczne, więc
formuła PORÓWNAJ(LITERY.MAŁE(A2);A2) zwróci wartość PRAWDA — wówczas
funkcja JEŻELI zwróci wartość drugiego argumentu, czyli 1;
156
są litery wielkie, to teksty LITERY.MAŁE(A2) i A2 będą różne i formuła
PORÓWNAJ(LITERY.MAŁE(A2);A2) zwróci wartość FAŁSZ, a funkcja JEŻELI
wartość trzeciego argumentu, czyli 0.
W analogiczny sposób można przeanalizować działanie formuły
=JEŻELI(PORÓWNAJ(LITERY.WIELKIE(A2);A2);1;0)
użytej w kolumnie C do zliczania tekstów zapisanych wielkimi literami.
POWT — REPT
Tworzy ciąg tekstowy, powtarzając podany tekst określoną liczbę razy.
Składnia:
tekst — tekst, który ma być powtarzany,
ile_razy — liczba dodatnia określająca liczbę powtórzeń tekstu.
Jeśli argument ile_razy
ma wartość 0, funkcja POWT zwraca "" (pusty tekst),
nie jest liczbą całkowitą, jest do takiej liczby obcinany2.
Wynik funkcji POWT nie może być dłuższy niż 32 767 znaków. W przeciwnym wypadku
funkcja zwróci wartość błędu #ARG!.
Przykład 6.11. Tworzenie prostego histogramu
Funkcji POWT można użyć do prostej graficznej prezentacji danych, co zostało pokazane
na rysunku 6.15.
Rysunek 6.15.
Użycie funkcji POWT
do prostej graficznej
prezentacji danych
2
Obcinany, a nie zaokrąglany zgodnie z regułami arytmetyki, np. ile_razy = 3,7 spowoduje trzykrotne
powtórzenie tekstu (przy zaokrągleniu byłyby to 4 powtórzenia).
157
PRAWY — RIGHT
Zwraca ostatni znak lub znaki wyodrębnione z ciągu tekstowego.
Składnia:
tekst — ciąg tekstowy lub odwołanie do komórki zawierającej ciąg tekstowy,
zawierający znaki, które mają być wyodrębnione.
liczba_znaków — liczba znaków, jakie ma zwrócić funkcja PRAWY. Argument
liczba_znaków musi być większy lub równy zeru. Argument opcjonalny
domyślnie równy 1.
Jeśli argument liczba_znaków jest większy od długości tekstu, to funkcja PRAWY zwraca
cały tekst.
O zastosowaniu funkcji PRAWY była już mowa w przykładzie 4.3.
SZUKAJ.TEKST — SEARCH
Zwraca pozycję (numer znaku, licząc od lewej), na której po raz pierwszy szukany
znak lub ciąg znakowy (szukany_tekst) wystąpił w tekście przeszukiwanym (obejmujący_tekst).
Od funkcji ZNAJDŹ różni się nieodróżnianiem liczb wielkich i małych oraz dopuszczeniem
do stosowania znaków zastępczych.
Składnia:
szukany_tekst — tekst, którego szukamy, lub odwołanie do komórki zawierającej
tekst szukany,
obejmujący_tekst — tekst (odwołanie do komórki zawierającej tekst), w którym
szukany_tekst jest szukany,
liczba_początkowa — numer znaku w argumencie obejmujący_tekst, od którego
ma się zacząć przeszukiwanie. Pominiecie oznacza użycie domyślnej wartości 1.
158
Należy pamiętać, że funkcja SZUKAJ.TEKST:
1. Przeszukuje tekst, nie odróżniając liter wielkich od małych.
2. Pozwala na stosowanie w argumencie szukany_tekst znaków zastępczych:
znaku zapytania (?) i gwiazdki (*). Znak zapytania zastępuje dowolny
pojedynczy znak, a gwiazdka dowolną sekwencję znaków. Aby znaleźć
rzeczywisty znak zastępczy, należy przed nim wpisać znak tyldy (~).
3. Zwraca błąd #ARG!, jeżeli argument szukany_tekst nie zostanie znaleziony.
4. Zwraca błąd #ARG!, jeśli argument liczba_początkowa nie jest większy niż
0 lub jest większy niż długość argumentu obejmujący_tekst.
5. Przy szukaniu tekstu pustego ("") w:
dowolnym tekście niepustym zwraca wartość 1,
tekście pustym — zwraca błąd #ARG!.
Przykład 6.12. Wyróżnianie komórek zawierających szukany tekst
Mając długą listę nazw miejscowości lub towarów, tytułów filmów lub książek itp., często
chcemy szybko wyróżnić komórki zawierające jakiś fragment tekstu. Wystarczy użyć
odpowiedniego formatowania warunkowego, co zostało pokazane na rysunku 6.16.
Rysunek 6.16. Mechanizm wyróżniania komórek zawierających poszukiwany tekst — tekst „ar” jest
zawarty w nazwach Warszawa i Karpacz. Komórki zawierające te nazwy zostały wyróżnione
Po zaznaczeniu formatowanego zakresu (przeciągając myszą od A1 w dół, aby A1 było
komórką bieżącą)3, czyli tego, w którym potem ma być wyszukiwany tekst, wydaj polecenie Format/Formatowanie warunkowe i w polu Warunek 1 wybierz opcję Formuła
jest. W polu tego warunku wpisz formułę:
=ORAZ(NIE(CZY.BŁĄD(SZUKAJ.TEKST($C$1;A1)));$C$1<>"")
Komórką, w której wpisujemy szukany tekst, jest C1.
Formuła włączająca formatowanie warunkowe musi spełniać dwa warunki:
3
Przy innym zaznaczeniu tego zakresu lub zaznaczeniu w ogóle innego zakresu musisz podany tu adres
A1 odpowiednio zmodyfikować.
zwracać wartość PRAWDA, gdy tekst w komórce formatowanej warunkowo
zawiera tekst wpisany do C1 — co jest sprawdzane przez pierwszy argument
funkcji ORAZ: NIE(CZY.BŁĄD(SZUKAJ.TEKST($C$1;A1))),
zwracać wartość FAŁSZ (niezależnie od zawartości komórki formatowanej
warunkowo), jeżeli komórka C1 jest pusta, co jest sprawdzane przez drugi
argument funkcji ORAZ: $C$1<>"".
Jeżeli komórka C1:
jest pusta, warunek $C$1<>"" nie jest spełniony i zwraca wartość FAŁSZ
— wówczas niezależnie od wartości pierwszego argumentu funkcja ORAZ
zwraca wartość FAŁSZ i formatowanie warunkowe nie jest włączane,
nie jest pusta, warunek $C$1<>"" jest spełniony i zwraca wartość PRAWDA
— wówczas funkcja ORAZ zwraca wartość pierwszego argumentu, czyli
wyrażenia NIE(CZY.BŁĄD(SZUKAJ.TEKST($C$1;A1))).
Przyjrzyjmy się teraz wyrażeniu NIE(CZY.BŁĄD(SZUKAJ.TEKST($C$1;A1))). Gdy:
tekst w A1 zawiera tekst wpisany do C1, to SZUKAJ.TEKST($C$1;A1) zwraca
pozycję szukanego tekstu (nie zwraca błędu), wtedy funkcja CZY.BŁĄD daje
wartość FAŁSZ, co zaprzeczenie NIE zamienia na PRAWDA — formatowanie
warunkowe zostaje włączone,
tekst w A1 nie zawiera teksu wpisanego do C1, to SZUKAJ.TEKST($C$1;A1)
zwraca błąd #ARG!, a funkcja CZY.BŁĄD daje wartość PRAWDA, co zaprzeczenie
NIE zamienia na FAŁSZ — formatowanie warunkowe nie zostaje włączone,
komórka C1 jest pusta, SZUKAJ.TEKST($C$1;A1) zwraca wartość 1, czyli nie
zwraca błędu, a funkcja CZY.BŁĄD daje wartość FAŁSZ, co zaprzeczenie NIE
zamienia na PRAWDA — formatowanie warunkowe zostałoby włączone,
gdybyśmy się przed tym nie zabezpieczyli za pomocą funkcji ORAZ i jej
drugiego argumentu.
T—T
Jeżeli:
argument jest tekstem, zwraca jego wartość,
tekstem nie jest, zwraca tekst pusty.
Składnia:
wartość — wartość testowana.
159
160
Przykład 6.13. Wyróżnianie komórek nie zawierających liczb
Jeżeli otrzymujemy dane ze źródeł zewnętrznych, zwłaszcza gdy były wpisywane ręcznie, zwykle pełno w nich błędów, tzw. literówek, wynikających z błędnego naciśnięcia
klawiszy. Jeżeli do kolumny wpisywano liczby, zwłaszcza z przecinkiem dziesiętnym,
zapewne część będzie błędna — zamiast przecinków zostaną wpisane kropki lub inne
znaki. Pół biedy, jeżeli kolumna (jak A na rysunku 6.17) jest szeroka i nie została wyrównana, np. do prawej; wtedy teksty wyrównane do lewej wyraźnie odróżniają się od liczb
wyrównanych do prawej4. Jeżeli kolumna została wyrównana do jednej strony, np. prawej, jak B na rysunku 6.17, odróżnienie liczb od tekstów może sprawić niemałe kłopoty.
Sprawę ułatwia proste formatowanie warunkowe, w którym użyto funkcji T.
Rysunek 6.17. Zastosowanie funkcji T w formatowaniu warunkowym, wyróżniającym teksty
Sposób wprowadzenia formatowania warunkowego został opisany w poprzednim przykładzie 6.12, więc pozostaje jedynie zrozumieć działanie formuły włączającej formatowanie warunkowe.
Gdy komórka B2:
zawiera tekst, T(B2) zwróci go, a zatem zwracana wartość będzie różna od
tekstu pustego; warunek =T(B2)<>”” zwróci wartość FAŁSZ i formatowanie
warunkowe nie zostanie włączone;
nie zawiera tekstu, T(B2) zwróci tekst pusty; warunek =T(B2)<>"" zwróci
wartość PRAWDA i formatowanie warunkowe zostanie włączone.
TEKST — TEXT
Przekształca wartość na tekst zgodnie z podanym formatem liczbowym.
4
Ważny argument za tym, aby bez rzeczywistej potrzeby nie zmieniać domyślnego wyrównywania
zawartości komórek, czemu w zapamiętaniu oddają się początkujący użytkownicy arkusza, lubiący
„ładne i porządne” tabelki.
161
Składnia:
wartość — liczba lub formuła, zwracająca liczbę, albo odwołanie do komórki
zawierającej liczbę,
format_tekst — format postaci tekstowej liczby.
Argument format_tekst nie powinien zawierać znaku gwiazdki (*).
Funkcja TEKST zamienia liczbę na sformatowany tekst, którego już nie będzie można
używać w obliczeniach.
Przykład 6.14. Łączenie tekstu z liczbami zamienionymi
na tekst sformatowany
Na rysunku 6.18 widać, w jaki sposób zadanie z przykładu 6.5 zostało rozwiązane za
pomocą funkcji TEKST (a nie jak poprzednio przez użycie funkcji KWOTA).
Rysunek 6.18. Przekształcanie liczb w tekst sformatowany za pomocą funkcji TEKST
Jak już wspominałem w ćwiczeniu 6.5, w komórce jest przechowywana wartość liczby,
nie zmieniana pomimo narzucenia formatu walutowego (bądź jakiegokolwiek innego).
Dlatego zwykłe połączenie tekstów wykonane w komórce C2 wyświetla liczbę bez formatu waluty.
Funkcja TEKST zamienia liczbę na tekst, formatując ją zgodnie z formatem podanym
jako drugi argument. Nie ma tu znaczenia sposób sformatowania liczby w komórce źródłowej. W komórkach B3 i B4 mamy liczby w dwóch różnych formatach (odpowiednio
walutowym i ogólnym). Niezależnie od formatu źródłowego w komórkach C3 i C4 na
końcu tekstu zostały dołączone liczby w formacie walutowym, gdyż w obu przypadkach
został on użyty jako drugi argument funkcji TEKST (patrz postacie formuł pokazane
w kolumnie E).
W tym przypadku zamiast funkcji TEKST mogliśmy zastosować funkcję KWOTA (patrz
przykład 6.5), ale funkcja TEKST ma większe możliwości, gdyż pozwala na stosowanie
wszelkich dozwolonych w Excelu formatów liczbowych, co zostało pokazane na rysunku 6.19.
Aby wpisać użyty w formacie znak stopnia (°), należy włączyć klawiaturę numeryczną,
po czym, trzymając wciśnięty lewy klawisz Alt, wpisać kod 0176.
162
Rysunek 6.19.
Użycie funkcji TEKST
z formatem
niestandardowym
Funkcja KWOTA to funkcja TEKST z wpisanym na stałe formatem walutowym. Dlatego
w tekstach finansowych używanie funkcji KWOTA jest prostsze i wygodniejsze, ale jeżeli
przy zamianie liczby na tekst chcemy użyć innego formatowania, musimy zastosować
funkcję TEKST.
USUŃ.ZBĘDNE.ODSTĘPY — TRIM
Usuwa z tekstu wszystkie spacje poza pojedynczymi spacjami między wyrazami.
Składnia:
tekst — tekst lub odwołanie do komórki zawierającej tekst, z którego należy
usunąć zbędne spacje.
Przykład 6.15. Porównanie nie uwzględniające dodatkowych spacji
i nie odróżniające liter wielkich od małych
Mamy porównać teksty w kolumnach A i B, ale interesują nas jedynie zasadnicze różnice;
utożsamiamy litery wielkie i małe i nie interesują nas dodatkowe spacje przed lub za tekstem, albo między słowami. Rysunek 6.20 przedstawia rozwiązanie.
Rysunek 6.20. Trzy różne sposoby porównywania tekstów
Wpis do komórki B3 to "Anna " (dodatkowa spacja za imieniem).
Porównanie proste w kolumnie C nie odróżnia liter wielkich od małych (PRAWDA w komórce C4), ale odróżnia tekst z dodatkową spacją (FAŁSZ w komórce C3).
Funkcja PORÓWNAJ w kolumnie E odróżnia litery wielkie od małych, a także uwzględnia
dodatkową spację.
163
Właściwym rozwiązaniem jest proste porównanie wyników funkcji USUŃ.ZBĘDNE.ODSTĘPY
wykonane w kolumnie G. W tym przypadku są porównywane teksty po usunięciu zbędnych spacji, a porównanie bezpośrednie ze swej natury nie odróżnia liter wielkich od
małych. Dlatego w kolumnie G wynik FAŁSZ otrzymujemy tylko w komórce G5, gdzie
porównywane są teksty Anna i Anna M. różniące się od siebie w sposób istotny.
WARTOŚĆ — VALUE
Tekst reprezentujący liczbę zamienia na liczbę.
Składnia:
tekst — tekst zamknięty znakami cudzysłowu lub odwołanie do komórki
zawierającej tekst.
Przykład 6.16. Zamiana tekstu na liczby
Rysunek 6.21 pokazuje, jak funkcja wartość zamienia na liczby teksty odpowiadające
uznawanym przez Excela formatom liczbowym.
Rysunek 6.21.
Funkcja WARTOŚĆ
zamienia na liczby
teksty odpowiadające
akceptowanym przez
Excela formatom
liczbowym
W komórce B5 funkcja wartość zwraca błąd, gdyż zapisany w komórce A5 tekst
21 lipca 2006, choć zgodny z normą języka polskiego, nie odpowiada żadnemu uznanemu formatowi Excela. Natomiast w komórce B2 jest zwracana kolejna liczba daty,
gdyż zapis 21 lipiec 2006 w komórce A2, choć niezgodny z normą językową, jest
uznawany przez Excela.
W komórce B9 mamy błąd, gdyż zapisany w komórce A9 tekst 13:21 am nie odpowiada
żadnej rzeczywistej godzinie (nie istnieje godzina 13:21 rano).
164
Z.WIELKIEJ.LITERY — PROPER
Zamienia na wielką pierwszą literę tekstu i wszystkie inne litery tekstu występujące po
znaku innym niż litera.
Składnia:
tekst — tekst ujęty w znaki cudzysłowu, odwołanie do komórki zawierającej
tekst lub wynik formuły zwracającej tekst.
Funkcja ta stanowi komplet z funkcjami LITERY.WIELKIE i LITERY.MAŁE. Wszystkie trzy
służą do zamiany liter wielkich na małe lub odwrotnie. Wybór zależy od potrzeby.
Przykład 6.17. Poprawianie imion i nazwisk pobieranych z bazy danych
W danych wpisywanych ręcznie, a także otrzymywanych z niepewnych źródeł zewnętrznych, często roi się od literówek. Jednymi z nich są przekłamania polegające na wpisywaniu liter wielkich zamiast małych lub odwrotnie. Jeżeli są to imiona i nazwiska lub
nazwy (np. geograficzne), w których słowa powinny rozpoczynać się od wielkiej litery,
do ich uporządkowania możemy użyć funkcji Z.WIELKEJ.LITERY, np. w sposób pokazany
na rysunku 6.22.
Rysunek 6.22.
Porządkowanie zapisu
imion i nazwisk
za pomocą funkcji
Z.WIELKIEJ.LITERY
Wyrażenie A1&" "&B1 łączy w jeden tekst imię i nazwisko wraz z rozdzielającą spacją.
Funkcja Z.WIELKEJ.LITERY, działając na wynik tego połączenia, powoduje rozpoczęcie
imienia i nazwiska od wielkiej litery i zapisanie wszystkich pozostałych liter jako małych.
ZAOKR.DO.TEKST — FIXED
Składnia:
165
liczba — liczba, która ma zostać zaokrąglona i zamieniona na tekst;
miejsca_dziesiętne — liczba cyfr po prawej stronie przecinka dziesiętnego:
domyślną wartością jest 2,
wartość ujemna oznacza zaokrąglanie po lewej stronie przecinka dziesiętnego
(1 — do dziesiątek, 2 — do setek itd.);
bez_przecinka — opcjonalna wartość logiczna:
PRAWDA, zapobiega oddzielaniu tysięcy spacją,
FAŁSZ lub pominięta powoduje oddzielanie tysięcy spacją.
W standardzie anglosaskim tysiące są oddzielane przecinkiem, w standardzie polskim — spacją. Przetłumaczono dosłownie angielską nazwę argumentu, nie dbając
o przystosowanie do polskich realiów.
Liczby w programie Microsoft Excel nie mogą nigdy mieć więcej niż 15 cyfr znaczących, ale cyfr dziesiętnych może być aż 127.
Główna różnica między standardowym formatowaniem komórki zawierającej liczbę za
pomocą polecenia Format/Komórki/Liczby a formatowaniem za pomocą funkcji ZAOKR.
DO.TEKST jest taka, że funkcja ZAOKR.DO.TEKST konwertuje liczbę na tekst nieprzydatny
do obliczeń, a po sformatowaniu standardowym liczba sformatowana pozostaje liczbą,
przydatną w obliczeniach.
Przykład 6.18. Wyświetlanie liczb ze stałą liczbą cyfr znaczących
Naszym celem jest wyświetlanie liczb ze stałą liczbą cyfr znaczących, niezależnie od
położenia przecinka dziesiętnego. W Excelu nie ma formatu liczbowego, pozwalającego
zrealizować to zadanie.
Powiedzmy, że mamy wyświetlać zawsze 7 cyfr znaczących. Rozwiązanie jest widoczne
na rysunku 6.23.
Rysunek 6.23.
Użycie funkcji
ZAOKR.DO.TEKST
do wyświetlania stałej
liczby cyfr znaczących
Wystarczy przeanalizować działanie formuły w komórce B2 — ta sama formuła z adresami względnymi została skopiowana w dół kolumny, więc działanie formuł w komórkach położonych poniżej jest analogiczne do działania formuły w B2.
Formuła wpisana do B2 ma postać:
=ZAOKR.DO.TEKST(A1;
JEŻELI(MODUŁ.LICZBY(A1)<1;
166
6;
6-(ZAOKR.DO.CAŁK(LOG(A1))));
PRAWDA)
Funkcja ZAOKR.DO.TEKST pobiera wartość z A1 i zamienia ją na tekst z liczbą przecinków
wyznaczoną przez drugi argument, czyli wyrażenie
JEŻELI(MODUŁ.LICZBY(A1)<1;6;6-(ZAOKR.DO.CAŁK(LOG(A1))))
Ponieważ trzecim argumentem jest PRAWDA, tysiące w części całkowitej nie będą oddzielane spacją.
Jak widać, jedyny kłopot sprawia zrozumienie działania wyrażenia, będącego drugim
argumentem funkcji ZAOKR.DO.TEKST. Gdy MODUŁ.LICZBY(A2)<1 (wartość jest ułamkiem),
funkcja JEŻELI zwraca drugi argument, czyli 6, i ułamek jest wyświetlany z zerem przed
przecinkiem dziesiętnym i sześcioma miejscami dziesiętnymi po przecinku, jak w komórkach B2 i B5 na rysunku 6.23.
Jeśli MODUŁ.LICZBY(A2) nie jest mniejszy od 1, funkcja JEŻELI zwraca wynik obliczony
przez wyrażenie 6-(ZAOKR.DO.CAŁK(LOG(A1))). Kolejne etapy jego działania pokazuje
rysunek 6.24. Dla obeznanych z matematyką wyjaśnienie to jest zbędne, ale książka jest
również dla tych, którzy dawno zapomnieli, czym jest logarytm.
Rysunek 6.24.
Kolejne etapy
wyliczania liczby
miejsc po przecinku
dziesiętnym
Funkcje logarytm dziesiętny (LOG) i moduł liczby (MODUŁ.LICZBY) zostały opisane w dalszej części książki w rozdziale o funkcjach matematycznych. Logarytm dziesiętny to
wykładnik potęgi, do której należy podnieść podstawę, aby otrzymać liczbę logarytmowaną, co dla „niematematyków” brzmi strasznie, ale jest w istocie proste, np. LOG(0,1)=
-1, gdyż 10-1 =100, LOG(10 000)=4, gdyż 104 =10 000 itd.
Należy pamiętać, że wyniki funkcji ZAOKR.DO.TEKST, pokazane na rys. 6.24 w kolumnie B i na rysunku 6.24 w kolumnie E, są tekstami, a nie liczbami nie przeznaczonymi
do obliczeń5.
ZASTĄP — REPLACE
5
Czasami Excel traktuje w obliczeniach postać tekstową liczby jak liczbę, co niekiedy powoduje błędy.
Używanie tekstów w obliczeniach wymaga ostrożności i doświadczenia.
167
Zastępuje część ciągu tekstowego innym ciągiem tekstowym, zaczynając od wyznaczonego znaku zamienia określoną liczbę znaków.
Składnia:
stary_tekst — tekst, w którym należy zastąpić niektóre znaki,
liczba_początkowa — pozycja znaku w tekście stary_tekst, od której należy
rozpocząć wstawianie nowego tekstu,
liczba_znaków — liczba znaków w tekście stary_teks, które mają być zastąpione,
nowy_tekst — tekst, który zastąpi wyznaczoną część tekstu stary_tekst.
Przykład 6.19. Wpisywanie czasu bez dwukropka
oddzielającego minuty i sekundy
Osoby wpisujące wiele danych liczbowych, np. numerów kont bankowych, sum pieniężnych, czasu (godzin i minut) itp., używają zwykle klawiatury numerycznej. Wpisywanie
dwukropka oddzielającego godziny i minuty jest wtedy niewygodne z powodu pozycji
jego klawisza na klawiaturze i konieczności dodatkowego naciśnięcia klawisza Shift.
W znacznym stopniu spowalnia to pracę. Przy wpisywaniu czasu dwukropek można
pomijać, po czym jednym ruchem wstawić go w całym zakresie, np. w całej kolumnie.
Potrzebna procedura została opisana poniżej i pokazana na rysunku 6.25.
Rysunek 6.25.
Wstawianie dwukropka
oddzielającego
godziny i minuty
w celu otrzymania
standardowego czasu
1. Kolumnie A, do której będzie wpisywany tekst, nadaj format tekstowy, po czym
wpisz dane, nie pomijając zer wiodących6.
2. W kolumnie B wpisz formułę pokazaną na rysunku 6.25 na pasku edycji.
3. Ponieważ formuła w kolumnie B zwraca kolejną liczbę czasu (ułamek doby),
nadaj komórkom tej kolumny format czasu.
Formuła ZASTĄP(A1;3;0;":") do tekstu pobranego z A1 wstawia na trzecim miejscu znak
dwukropka (”:”). Właściwie nie jest to zastępowanie, lecz wstawienie, gdyż zgodnie
z argumentem trzecim liczba zastępowanych znaków wynosi 0.
6
Gdyby nie został użyty format tekstowy, zera wiodące byłyby pomijane i po wpisaniu do komórki
np. 0512 zobaczylibyśmy w niej liczbę 512.
168
Wynikiem jest tekst ( B1 jest to ”12:03”), który funkcja CZAS.WARTOŚĆ zamienia na kolejną
liczbę czasu (ułamek doby). Po nadaniu kolumnie B formatu czasowego widzimy wynik
pokazany na rysunku 6.25.
ZŁĄCZ.TEKSTY — CONCATENATE
Ciągi tekstowe, podane jako argumenty, łączy w jeden ciąg tekstowy.
Składnia:
tekst1; tekst2;...tekst30 — kolejne elementy tekstowe do połączenia w jeden
ciąg tekstowy. Wszystkie, poza pierwszym, są opcjonalne; maksymalnie może
ich być 30. Elementami tekstowymi mogą być ciągi tekstowe, liczby lub
odwołania do pojedynczych komórek.
Zamiast funkcji ZŁĄCZ.TEKSTY można stosować operator łączenia tekstów &, opisany
w rozdziale 1. w podrozdziale „Operator konkatenacji”. Stosowanie operatora & jest
wygodniejsze — tworzone za jego pomocą formuły są krótsze od tworzonych z użyciem
funkcji ZŁĄCZ.TEKSTY.
Operatora łączenia tekstów używaliśmy już w przykładach 4.19 i 6.17. W obu przypadkach można go zastąpić funkcją ZŁĄCZ.TEKSTY.
ZNAJDŹ — FIND
Zwraca pozycję (numer znaku, licząc od lewej), na której po raz pierwszy szukany
znak lub ciąg znakowy (szukany_tekst) wystąpił w tekście przeszukiwanym (obejmujący_tekst).
Od funkcji SZUKAJ TEKST różni się odróżnianiem liczb wielkich od małych oraz niedopuszczaniem do stosowania znaków zastępczych.
Składnia:
169
szukany_tekst — tekst, którego szukamy, lub odwołanie do komórki
zawierającej tekst szukany,
w_tekście — tekst (odwołanie do komórki zawierającej tekst), w którym
szukany_tekst jest szukany,
liczba_początkowa — numer znaku w argumencie w_tekście, od którego ma
się zacząć przeszukiwanie. Pominięcie oznacza użycie domyślnej wartości 1.
Należy pamiętać, że funkcja ZNAJDŹ:
przeszukując tekst, odróżnia litery wielkie od małych,
gdy argument szukany_tekst ma wartość "" (pusty tekst), odszukuje
w przeszukiwanym tekście znak, którego pozycję określa liczba_początkowa
(lub domyślnie 1), czyli po prostu zwraca wartość argumentu liczba_początkowa
(podaną lub domyślną),
nie pozwala na stosowanie w argumencie szukany_tekst znaków zastępczych:
znaku zapytania (?) i gwiazdki (*),
zwraca błąd #ARG!, jeżeli argument szukany_tekst nie zostanie znaleziony,
zwraca błąd #ARG!, jeśli argument liczba_początkowa nie jest większy niż
0 lub jest większy niż długość argumentu w_tekście,
zwraca błąd #ARG! przy szukaniu w tekście pustym (gdy w_tekście jest pusty).
Przykład 6.20. Rozdzielanie imion i nazwisk na oddzielne kolumny
Otrzymaliśmy zapisaną w jednej kolumnie listę nazwisk i imion wielu osób. Naszym zadaniem jest oddzielenie imion od nazwisk i zapisanie ich w oddzielnych kolumnach.
Rozwiązanie zostało pokazane na rysunku 6.26.
Rysunek 6.26.
Funkcja ZNAJDŹ
pozwala na ustalanie
liczby imienia
i nazwiska
Przyjrzyjmy się formule pobierającej imię, zapisanej w komórce B2:
=PRAWY(A2;DŁ(A2)-ZNAJDŹ(" ";A2))
ZNAJDŹ(" ";A2)=9 określa pozycję spacji oddzielającej w A2 nazwisko
od imienia (ponieważ trzeci argument jest pominięty, wyszukiwanie
rozpoczyna się domyślnie od pierwszego znaku),
DŁ(A2)-ZNAJDŹ(" ";A2)=12-9=3 decyduje, ile znaków z tekstu w A2 ma pobrać
funkcja PRAWY,
na końcu PRAWY(A2;DŁ(A2)-ZNAJDŹ(" ";A2))=PRAWY(A2;3)="Jan" pobiera imię
z komórki A2.
170
W analogiczny sposób można zanalizować działanie, wpisanej do C2, formuły =LEWY(A2;
ZNAJDŹ(" ";A2)-1).
ZNAK — CHAR
Zwraca znak odpowiadający kodowi określonemu przez podaną liczbę.
Składnia:
liczba — liczba od 1 do 255 będąca kodem znaku w używanym na danym
komputerze zestawie znaków.
W przypadku podania liczby spoza dopuszczalnego zakresu funkcja ZNAK zwraca wartość błędu #ARG!.
Przykład 6.21. Każde słowo w nowej linii
W kolumnie A mamy teksty złożone z kilku słów. Chcemy tak zmienić tekst i (lub) formatowanie, aby każde słowo znalazło się w nowej linii.
Można to zrobić ręcznie, kasując spację znajdującą się po każdym słowie i używając
kombinacji klawiszy Alt+Enter. Nie stanowi to problemu, jeżeli takich tekstów mamy
pięć; gorzej, gdy jest ich 5 tysięcy.
Należy użyć formuły pokazanej na rysunku 6.27 na pasku edycji, która zamienia spacje
na znaki nowej linii.
Rysunek 6.27.
Zamiana spacji
na znaki nowej linii
Jak widać, znaki nowej linii są widoczne w postaci kwadracików, ale nie powodują zawinięcia tekstu. Należy zaznaczyć komórki zawierające te znaki (kolumnę B na rysunkach
6.27 i 6.28) i włączyć zawijanie tekstu w komórkach przez uaktywnienie opcji Format/Komórki/Wyrównanie/Sterowanie tekstem: Zawijaj tekst. Rysunek 6.28 przedstawia
wynik tych działań.
Rysunek 6.28.
Każde słowo w nowej
linii, czyli zadanie
zostało wykonane

Excel. Funkcje w przykładach

Transkrypt

Podobne dokumenty

INWESTOR Państwowe Muzeum Auschwitz

Wzór litery

Rysunek techniczny - wprowadzenie - Gimnazjum nr 9

RYSUNEK POSTACI LUDZKIEJ jako wskaźnik dojrzałości poznawczej

Szkolenie pn. „Zaawansowane programowanie w VBA w MS Excel

Maj jest miesiącem gdzie większośd paostw obchodzi Dzieo Matki.

Schemat podłączenia Battery Protect

Excel. Funkcje w przykładach

13 - Rozrywka

Wyrażenia regularne - Technik informatyk w Strzelinie