Jerzy Rozwadowski Zachodniopomorska Szkoła Biznesu ROZWÓJ

Jerzy Rozwadowski
Zachodniopomorska Szkoła Biznesu
ROZWÓJ E-LEARNINGU W WIRTUALNYCH CAMPUSACH NA PRZYKŁADZIE
DOŚWIADCZEŃ W PROJEKCIE BALTIC SEA VIRTUAL CAMPUS
Nauczanie za pomocą e-learningu staje się powszechnym faktem i metodą
w większości z piętnastu krajów Unii Europejskiej, ale także w kilku nowych krajach
„dziesiątki”. Stwierdzenie to jednak z trudem można odnieść do Polski. Dotyczy ono
nie tylko uczelni wyższych, lecz całego systemu edukacji społeczeństwa na różnych
poziomach oraz w różnych środowiskach. Za pomocą tej metody kształci się
zarówno uczniów szkół podstawowych czy średnich, jak też menedżerów,
pracowników, biznesmenów, różne grupy zawodowe itp. Metoda ta jest bardzo
efektywna, skuteczna i nowoczesna, nieporównywalnie lepsza od tradycyjnych
metod nauczania. Istnieje już coraz liczniejsza literatura na ten temat, w tym
polskojęzyczna, prezentująca zalety e-learningu i nie ma potrzeby udowadniać tego
w tym miejscu. W porównaniu z tradycyjnym nauczaniem ma ona jednak
podstawowy mankament. Jest nim zbyt wysoki koszt przygotowania oraz
implementacji metody w krajach bogatych, a prawie niemożliwy w krajach biednych,
takich jak na przykład Polska. Podejmowane obecnie różne próby wdrożenia
e-learningu w praktyce są bardzo niedoskonałą imitacją tej metody edukacji w jej
rozwiniętej formie. Zbyt drogi jest zarówno niezbędny sprzęt, oprogramowanie,
materiały dydaktyczne, ale przede wszystkim bieżąca eksploatacja systemu.
Z drugiej zaś strony jeśliby skomercjalizować edukację za pomocą tej metody,
powstaje problem, kto będzie w stanie ponosić wysokie opłaty czesnego za edukację
w tym systemie (np. 10 000 euro rocznie na kursie magisterskim).
Próbą
rozwiązania
tego
problemu
na
poziomie
uniwersyteckim,
a w przyszłości być może powszechnym, podjęło konsorcjum 13 wyższych uczelni
z 8 krajów regionu Morza Bałtyckiego, zwane Baltic Sea Virtual Campus.
Przedsięwzięcie jest finansowane przez program INTERREG III B, region SchleswigHolstein i region Skane oraz częściowo przez partnerskie uczelnie. Członkiem
konsorcjum są dwie polskie uczelnie: Uniwersytet Gdański oraz Zachodniopomorska
1
Szkoła Biznesu ze Szczecina. Można zaryzykować stwierdzenie, że jest to
przedsięwzięcie unikalne w skali europejskiej i chyba światowej, ponieważ różne
państwa, posługujące się różnymi językami, systemami edukacji, odmienną
mentalnością, kulturą, tradycją, nawykami, nakładami na edukację próbują stworzyć
wspólny system (sieć) nauczania z zastosowaniem wspólnego programu, wspólnych
dyplomów, języka, systemu ocen oraz zbliżonego systemu finansowania. Poprzez
wspólne przedsięwzięcie próbują także obniżyć koszty funkcjonowania konsorcjum
i całego systemu. W tym celu utworzono sformalizowane ciała (instytucje), które
powinny czuwać nad bieżącym rozwiązywaniem problemów oraz rozwijaniem
campusu w przyszłości.
Są to:
-
Rada Rektorów, składająca się po jednym przedstawicielu z każdej uczelni,
wraz z rotującym co dwanaście miesięcy przewodniczącym Rady. Ciało to jest
odpowiedzialne za ogólne decyzje konsorcjum oraz przyszłą współpracę;
-
Komitet Sterujący (Executive Steering Committee) odpowiedzialny za bieżącą
współpracę
partnerów,
podejmowanie
operatywnych
decyzji
oraz
przygotowanie spotkań Rady Rektorów. Komitet wybiera także swojego
przewodniczącego;
-
Władze poszczególnych uczelni i wydziału, zajmujące się wdrażaniem decyzji
Rady Rektorów i Komitetu, a także implementacją i rozwijaniem e-learningu
w swoim środowisku.
Główne problemy, które trzeba rozwiązać w tak zróżnicowanym środowisku
akademickim to przede wszystkim:
-
odpowiedzialność poszczególnych stron,
-
problemy wydatków i dochodów,
-
prawa własności intelektualnej,
-
poufność i zaufanie,
-
odpowiedzialność,
-
problemy techniczne,
-
problemy usług edukacyjnych,
-
problemy prawne związane głównie z wdrażaniem wspólnych dyplomów
i uznawaniem ich przez poszczególne kraje,
-
problemy językowe.
2
Zagadnienia te są sukcesywnie omawiane podczas kolejnych spotkań Komitetu
Sterującego lub grup roboczych, pracujących nad poszczególnymi elementami
programu.
Aktualnie konsorcjum Baltic Sea Virtual Campus rozwija program magisterski
on-line oraz poszczególne moduły (przedmioty) w czterech specjalnościach:
-
Zarządzanie Transregionalne,
-
Inżynieria Przemysłowa,
-
Zarządzanie Przemysłowe,
-
Zarządzanie Służbą Zdrowia,
-
E-Business oraz ICT Management.
Każda specjalność zawiera od 10-15 przedmiotów przygotowanych przez różne
międzynarodowe zespoły, dobrane spośród pracowników partnerskich uczelni.
Każdy przedmiot w przeliczeniu na tradycyjne podręczniki został opisany na 200-400
stronach, a następnie przetworzony w poszczególnych fazach na produkt dostępny
w systemie on-line lub off-line - w pierwszym okresie dla studentów, zaś po roku lub
dwóch latach, po niezbędnych uzupełnieniach i poprawkach, także dla innych grup
odbiorców.
Poszczególne przedmioty mają swój numer ewidencyjny, wartość punktów
kredytowych
ECTS,
nazwę
autora
prowadzącego,
termin
rozpoczęcia,
odpowiedzialny uniwersytet oraz cenę (która jest inna dla starych i nowych krajów
UE). Odbiorcy (studenci) mogą korzystać z tak skonstruowanego (w ogólnym
zarysie) programu niezależnie od miejsca, czasu, a także uniwersytetu. Widać to na
poniższym schemacie:
UNIWERSYTET
UNIWERSYTET
UNIWERSYTET
UNIWERSYTET
...
PLATFORMA E-LEARNINGOWA
KLIENCI
STUDENCI
3
Tak pomyślane konsorcjum pozwala również na realizację wielu celów edukacyjnych
sformułowanych w różnych dokumentach Unii Europejskiej, Deklaracji Bolońskiej czy
Strategii Lizbońskiej. Pozwala ono także na bliską współpracę instytucji naukowych
różnych krajów z zachowaniem ich autonomicznego statusu. Stanowi też praktyczny
przykład tworzenia Europejskiej Przestrzeni Edukacyjnej oraz społeczeństwa
informacyjnego.
4