"Czas wolny dla dziecka"

Pedagogizacja rodziców
Temat: Czas wolny
"Chłopiec jest jedynakiem.
Oboje rodzice pracują po 10 godzin
dziennie, ojciec często nie bywa w
domu wcześniej niż o 20. Rodzina jest
bardzo zasobna finansowo.
Dziecko żyje w dostatku. Od
najmłodszych lat miał problemy z
koncentracją uwagi, z
nadruchliwością, z trudem
nawiązywał trwalsze relacje z
rówieśnikami.
Od 6 roku życia uczęszczał na zajęcia
sportowe - miały mu one pomóc w
zaspokojeniu potrzeby ruchu,
zajmowały one dziecku 4 godziny
tygodniowo. W wieku 7 lat chłopiec
zaczął się uczyć gry na skrzypcach i
języka angielskiego, zajęcia te
zajmowały 4 godziny tygodniowo.
W wieku 8 lat zapisano chłopca na zajęcia
teatralne, zajęcia te zajmowały ok. 3 godzin
tygodniowo. W efekcie, każdego
popołudnia, od poniedziałku do piątku,
chłopiec miał po 2 godziny zajęć. W
niedzielę dość częste spektakle, a średnio 1
weekend w miesiącu miał zajęty turniejami
sportowymi lub koncertami skrzypcowymi.
Dochodziła do tego nauka szkolna.
Wyniki w szkole były coraz słabsze.
Rodzice zatrudnili więc panią do
pomocy dziecku w nauce. Chłopiec
niezmiennie miał problemy z
koncentracją uwagi i nadruchliwością.
W wieku 10 lat nauczyciel w szkole
zasugerował rodzicom wizytę u
psychologa.
Kontakt z rodzicami kojarzył mu się
wyłącznie z ich niezadowoleniem z
niego, narzekaniem, zawodem, że
znowu ich rozczarował. Rodzice nie
byli w stanie tolerować braku
zdyscyplinowania chłopca w
odrabianiu lekcji, jego ruchliwości,
jego nie zorganizowania w nauce i w
innych czynnościach.
Chłopiec próbował prosić rodziców, żeby
go wypisali z części zajęć. Słyszał
niezmiennie odmowę i argument - jesteś
leniwy, niezdyscyplinowany, chciałbyś
mieć szybkie sukcesy, a nie chce ci się
pracować; to nie sztuka zrezygnować z
zajęć, sztuka zmagać się z samym sobą,
aby odnieść sukces" .
Argumenty na tak:
•
•
•
•
pogłębia się jego wiedza i umiejętności,
wzbogacają się jego kontakty społeczne,
uczy się dyscypliny, obowiązkowości,
jest okazją do odkrywania swoich uzdolnień, do ich
rozwijania,
• rozwija swoje zainteresowania,
• daje rodzicom poczucie dobrze zorganizowanego i
pożytecznie spędzonego czasu dziecka,
• jest dobrą alternatywą dla samotnie spędzanego czasu
w domu pod nieobecność rodziców, w którym to czasie
dziecko mogłoby siedzieć kilka godzin przed TV lub
komputerem.
Argumenty na nie:
• przeciążenie zadaniowe dziecka w wieku, w
którym nie jest ono psychicznie gotowe
podołać takiemu obciążeniu,
• ograniczenie do minimum czasu spędzanego z
rodzicami,
• ograniczenie do minimum czasu na
spontaniczną zabawę, - czasu na zabawę
dziecko potrzebuje co najmniej do końca
szkoły podstawowej,
• paradoksalnie dziecko ma coraz trudniejszy, a
nie coraz łatwiejszy kontakt z rówieśnikami,
• nie jest łatwo nawiązać głębsze relacje społeczne,
• rosnące zmęczenie i zniechęcenie dziecka do
aktywności,
• pogarszające się relacje z rodzicami (dziecko
zaczyna marudzić, rodzice się denerwują),
• zmęczenie i zniechęcenie powoduje porażki, a nie
sukcesy; pojawia się frustracja, niechęć do
wysiłku, spada poczucie własnej wartości i
gotowość do podejmowania aktywności,
• zbyt wysoka samoocena dziecka.
Sposoby komunikowania się z dzieckiem
Okazuj duże zainteresowanie tym, co dziecko do
Ciebie mówi
Okazuj wsparcie dziecku, daj mu zroumienie,
akceptację
Mów do dziecka spokojnie, krótko, rzeczowo
("Nie owijaj w bawełnę")
Zniż się do pozycji dziecka, zadbaj o kontakt
wzrokowy, dotykowy
Zadawaj pytania otwarte
Nie używaj zbyt wielu pytań naraz
Podczas rozmowy z dzieckiem nie przejawiaj
inicjatywy,bądź dla niego "partnerem"
Nie chowaj się za czyimiś plecami np.
współmałżonka
Bądź konsekwentny
Nie bój się słowa przepraszam
Sposoby spędzania wolnego czasu
• Rozmowa podczas odwożenia dziecka do szkoły i ze
szkoły.
• Wspólny spacer, jazda na rowerze, rolkach, łyżwach,
nartach.
• Wspólne gotowanie, nakrywanie do stołu.
• Wspólne jedzenie posiłków.
• Wyjście do muzeum, do kina, do interesujących
dziecko miejsc (plac budowy).
• Wycieczki rodzinne.
• Wyjście na plac zabaw.
• Praca i zabawa w ogrodzie.
• Pomoc przy reperowaniu urządzeń.
• Zabawy stolikowe: gry planszowe, karty do gry,
układanie rebusów, łamigłówek.
• Opowiadanie sobie historyjek, bajek przed snem.
• Czytanie książek, słuchanie muzyki.
• Składanie modeli, układanie puzzli, zabawa
klockami.
• Rozmowa na temat naszej pracy, zajęć szkolnych.
• Zabawy na dworze: gra w piłkę, rodzinne zawody,
piknik rodzinny.
,,Dziecko powinno mieć czas na to,
żeby
sobie pomarzyć,
porozmawiać,
przytulić się
i spędzić leniwie trochę czasu
razem z tobą…”
Pomoc dziecku podczas odrabiania
lekcji
Do głównych zadań rodziców należy:
1.Zapewnienie dziecku warunków do pracy w domu:
-stałe miejsce– (np. osobny pokój, biurko, stół) wszelkie
zmiany sprzyjają rozproszeniu uwagi. Szczególnie u
dzieci młodszych uwaga jest łatwo odwracalna, a
nawyki pracy umysłowej dopiero zaczynają się
wytwarzać. Dziecko nadpobudliwe nie powinno
pracować koło okna, bo widok z niego rozprasza
uwagę. W pobliżu nie powinno być przedmiotów,
którymi można manipulować, bawić się. Pracę ułatwia
porządek na biurku czy stole oraz w jego okolicy.
-odpowiednia wysokość stołu i krzesła na którym
dziecko siedzi- zarówno stół jak i krzesło powinno
być dostosowane do wzrostu dzieci;
-właściwe oświetlenie.
2.Wyznaczenie czasu na odrabianie lekcji.
Dziecko nie powinno zabierać się do odrabiania
lekcji bezpośrednio:
-po skończeniu zajęć w szkole,
-po zajęciach wymagających intensywnego wysiłku
fizycznego,
-po dłuższym oglądaniu programu telewizyjnego,
który zmusza do koncentracji uwagi,
subiektywnie dziecko nie czuje się zmęczone, w
rzeczywistości jest jednak inaczej,
-po posiłku głównym, tj. po obiedzie czy kolacji. W
przypadku dzieci w młodszym wieku szkolnym
czas po kolacji w ogóle nie wchodzi w grę, bo są
one wyczerpane przeżyciami całego dnia i nie są w
stanie wydajnie pracować.