BRM-1K [ZSRR] - Pancerni.net

BRM-1K [ZSRR]
Prace nad nowym pojazdem rozpoznawczym rozpoczęto w KB CzTZ na przełomie lat 60 i 70., potem
przekazano je do kierowanego przez Błagonrawowa KB Kurgańskich Zakładów Mechanicznych (KMZ),
gdzie produkowane były BMP-1. Ich efektem był bojowy wóz rozpoznawczy oznaczony BRM-1 (bojewaja
razwiedywatielnaja maszina), wprowadzony w ograniczonej liczbie do wojsk na początku lat 70. Od BMP1 pojazd odróżniał się na pierwszy rzut oka znacznie większą, dwuosobową wieżą, której oś obrotu
przesunięta była ku tyłowi, a także mniejszą ilością otworów strzelniczych w przedziale desantu W nowej
wieży zachowano pod stawowe uzbrojenie BMP-l - armatę 2A28 Grom kalibru 73 mm, sprzężoną z km
PKT kalibru 7,62 mm, zlikwidowano za tu - przynajmniej na większości wozów - wyrzutnię ppk Malutku
Oprócz działonowego w wieży znalazło się także miejsce dla dowódcy wozu, który obsługiwał przyrząd
obserwacyjny z dalmierzem laserowym DKRM- I, dotychczasowe stanowisko dowódcy (za kierowcą) zajął
operator aparatury nawigacyjnej TNA-l, w znacznie zredukowanym przedziale desantowym znalazły się
miejsca dla dwóch zwiadowców. Załoga BRM-l składała się z sześciu osób. BRM-1 otrzymał także
wzbogacone wyposażenie radiowe - oprócz standardowej radiostacji R-123M zamontowano w nim
radiostację krótkofalową R-130 i przewidziano zabieranie przenośnej UKF R-148.BRM-l nie był
produkowane w dużych ilościach, można określić go jako wariant przejściowy bojowego wozu
rozpoznawczego, który pozostawał w służbie do chwili wprowadzenia do linii doskonalszego lob
docelowego wariantu, wyposażonego w środki obserwacji umożliwiające wykrywanie celu spoza zasięgu
wzroku obserwatorów Takim wozem stał się BRM-1K (K od komandirskaja, spotyka się też określenie K
od kawalerijskaja) opracowany jako Obiekt 676 przez KB KM Z i przyjęty do uzbrojenia w 1972 r.
(produkcję seryjną rozpoczęto w 1973 r.) Jego oznaczenie może sugerować, że pierwotnie stać się miał
on wozem dowodzenia pododdziałów (plutonów) BWR i być może poczatkowo właśnie w takiej roli
występował. potem BRM-l wycofano do szkół łob poddano przebodowie i BRM-lK stał się jedynym w swej
klasie pojazdem Armii Sowieckiej i państw UW.Główną innowacją w stosunku do BRM-l było
wprowadzenie do wyposażenia stacji radiolokacyjnej rozpoznania pola wałki PSNR-5K, którą umieszczono
w tylnej części wieży W pozycji roboczej jest ona wysuwana przez doży właz z tyłu wieży, zamykany
jednoczęściową, owalną klapą Stacja ta może zostać zdemontowana z pojazd o i wykorzystana w
wariancie wynoś n y m Poza tym wyposażenie rozpoznawcze odpowiadało pierwszemu wariantowi
Zubożono za tu zestaw uzbrojenia zmniejszono zapas amunicji do armaty, a żaden BRM-1K nie ma
wyrzutni ppk 9MI4M.Wozy rozpoznawcze BRM-1K były produkowane do końca lat 80., kiedy zaplanowano
ich stopniowe zastępowanie przez nowe BRM-3K Ryś na bazie BMP-3. Niemniej do dziś stanowią one,
obok BRDM-2, główne wyposażenie pododdziałów rozpoznawczych Armii Federacji Rosyjskiej i państw
postsowieckich. jako że produkcja Rysia jest śladowa Całkowitą produkcję BRM-1/1K można ocenić na ok.
2000 sztuk, a więc nieporównywalnie mniejszą niż PT-76 (ok.12000 szt), z pewnością limitowały ją nie
tyle mniejsze potrzeby, a niewielka produkcja i wysoki koszt specjalistyczne go wyposażenia W 1990 r.
ZSRS wykazywał w ramach układu o redukcji sił konwencjonalnych w Europie (C FE) posiadanie 1363
BRM-1K, w 1997 r Rosja posiadała ich w Europie 575 sztuk, Ukraina - 458, zaś Białoruś- 161Konstrukcja i
wyposażenie BRM-1K (wóz Późnych serii)BRM-1 K (w Polsce noszący oznaczenie BWR-ID) jest
uzbrojonym, opancerzonym, pływającym, gąsienicowym wozem bojowym wyposażonym w specjalne
środki do prowadzenia rozpoznania. Kadłub BRM-1K podzielony jest na cztery przedziały: napędowy,
kierowania, bojowy i tylny.Załogę tworzy sześciu żołnierzy: dowódca, działonowy, kierowca, operator
aparatury nawigacyjnej, zwiadowca-saper i zwiadowca-chemik. Dowódca i działonowy zajmują miejsca
obok siebie w wieży, kierowca i operator aparatury nawigacyjnej w przedziale kierowania (jeden za
drugim), natomiast pozostali członkowie załogi w przedziale tylnym: zwiadowca-saper po lewej, a
zwiadowca-chemik po prawej stronie.Kadłub BRM-1K to sztywna skrzynia zespawana z blach pancernych
o grubości od 6 do 26 mm. Jego część przednia składa się z dwóch pochylonych płyt pancernych: górnej i
dolnej, a także z odchylanej żebrowanej płyty ze stopu aluminium, która zapewnia swobodny dostęp do
mechanizmów zespołu napędowego. Boki kadłuba składają się ze spawanych, stalowych płyt pancernychW górnych płytach bocznych w tylnej części kadłuba znajdują się 2 otwory strzelnicze dla kbk zamykane
pokrywami pancernymi. Ono kadłuba wykonane jest ze stali stopowej. Odpowiednią sztywność płyt
uzyskano poprzez zastosowanie poprzecznych belek rurowych, w których mieszczą się wałki skrętne kół
nośnych. Strop kadłuba składa się z płyt pancernych, których sztywność zapewniają podłużne i
poprzeczne belki wraz z podporami. Dno kadłuba przyspawana jest płyta oporowa pod wieżę oraz
zamontowane są włazy kierowcy i zwiadowcy-nawigatora (z przodu po lewej stronie) i 2 zwiadowców (z
tyłu). W płycie tylnej zamontowano dwoje drzwi ze stali pancernej, będące zarazem zbiornikami paliwa.
W lewych drzwiach znajduje się strzelnica dla kbk. Kadłub zapewnia ochronę przed pociskami broni
strzeleckiej i odłamkami pocisków artyleryjskich, a od czoła przed pełnokalibrowymi, przeciwpancernymi
pociskami kalibru do 25 mm.Przedział kierowania znajduje się z przodu po lewej stronie pojazdu. Mieści
on siedziska kierowcy i zwiadowcy-nawigatora, mechanizmy kierowania wozem, tablicę rozdzielczą oraz
elementy aparatury nawigacyjnej Kwadrat-l. Przedział napędowy znajduje się z przodu po prawej stronie
pojazdu.Przedział bojowy znajduje się w środkowej części pojazdu, a jego głównym elementem jest
http://www.pancerni.abajt.pl - Pancerni.net
Powered by Mambo
Generated: 3 March, 2017, 18:24
zespawana z płyt pancernych wieża. Przedział tylny mieści siedziska zwiadowcy-chemika (z prawej
strony) i zwiadowcy-sapera (z lewej strony), zespół prądotwórczy, baterie akumulatorów oraz zbiorniki
paliwa.Spawana z płyt pancernych wieża ma kształt stożkowy i osadzona jest w łożysku oporowym w
pierścieniu płyty oporowej kadłuba. W dachu wieży znajdują się dwa włazy: obrotowy dowódcy (po
prawej) i właz działonowego (po lewej), a w jej tylnej części pokrywa komory radaru. W wieży
zamontowane jest zasadnicze uzbrojenie wozu: 73 mm armata 2A28 i sprzężony z nią 7,62 mm km PKT.
Na bokach wieży zamontowane są 2 trzylufowe 81 mm wyrzutnie granatów dymnych 902W Tucza. Z tyłu
wieży, w specjalnym zasobniku, znajduje się stacja radiolokacyjna PSNR-5K. Wewnątrz wieży
zamontowano siedziska dowódcy wozu i działonowego, specjalne środki rozpoznawcze, środki łączności i
zapas amunicji do broni pokładowej. Siedzisko dowódcy wozu obraca się razem z jego włazem. Siedzisko
działonowego - operatora obraca się o 90" w prawo i w lewo. Dowódca wozu obsługuje stację
radiolokacyjną PSNR-5K, przyrządu obserwacyjnego/dalmierza laserowego OKRM-I oraz wewnętrzny
wskaźnik azymutu, który umożliwia odczytywanie kątów poziomych obrotu wieży względem osi podłużnej
wozu. Ponadto w wieży znajduje się żyroskopowe urządzenie aparatury nawigacyjnej.Napęd stanowi 6cylindrowy, 4-suwowy, wysokoprężny, niedoładowany, chłodzony cieczą silnik o zapłonie samoczynnym
UTO-20 w układzie V o mocy maksymalnej 300 KM przy 2600 obr./min i pojemności skokowej 15 800
cm3.Układ przeniesienia mocy służy do przekazywania mocy z silnika na układ bieżny z możliwością
zmian wartości momentu i prędkości obrotowej w zakresie szerszym niż umożliwia to charakterystyka
pracy silnika. Ponadto umożliwia ruch wozu do tyłu, wykonywanie skrętów oraz hamowanie. Jest to układ
mechaniczny sterowany mechanicznie i hydraulicznie oraz, w przypadku sterowania sprzęgłem i
hamulcami zasadniczymi, pneumatycznie. Sprzęgło główne wielotarczowe, sucho rzekazuje moment
obrotowy z silnika do układu przeniesienia mocy. Skrzynia przekładniowa jest pięciobiegowa (5 do
przodu, I wsteczny), mechaniczna. Planetarne mechanizmy skrętu umożliwiające wykonywanie skrętów
pełnią również rolę reduktora.Z prawej strony silnika znajduje się zbiornik oleju z kotłem podgrzewacza i
podzespoły pompy podgrzewacza. Do belek poprzecznych kadłuba przymocowany jest zespół układu
chłodzenia z filtrem powietrza.W celu stworzenia załodze normalnych warunków pracy przedział
napędowy odizolowano od innych przedziałów termoizolacyjną przegrodą dźwiękoszczelną z blach
duraluminiowych, między którymi znajduje się wykładzina z tworzywa sztucznego.Silnik zasilany jest
olejem napędowym podawanym przez układ paliwowy wykorzystujący trzy pompy: podtłaczającą,
podająca i wtryskową z dwóch zasadniczych zbiorników paliwa o pojemności 176 l każdy umieszczonych
na wspornikach i przymocowanych do ścian kadłuba przedziału tylnego. Łącznie ze zbiornikami w
drzwiach pojemność całego układu paliwowego wynosi 462 dmł.Pojazd posiada zawieszenie niezależne na
wałkach skrętnych. Każde z 12 kół nośnych połączone jest za pomocą wahacza z wałkiem skrętnym.
Dodatkowo na wahaczu pierwszego i szóstego koła nośnego z każdej strony zamontowane są
hydrauliczne amortyzatory teleskopowe dwustronnego działania. Nad wszystkimi wahaczami znajdują się
opory sprężyste, zaś nad wahaczami drugiego i czwartego koła nośnego zderzaki gumowe. Napęd
przenoszony jest poprzez przekładnie boczne na znajdujące się z przodu pojazdu spawane koła napędowe
z wymiennymi wieńcami zębatymi. Z tyłu pojazdu znajdują się koła napinające z ustawianymi ręcznie
mechanizmami napinania i zgarniaczami. Gąsienice to gumowo-metalowe taśmy drobnoogniwowe z
zazębieniami palcowymi o szerokości 30 cm. Długość oporowa wynosi 360 cm. W każdej taśmie znajdują
się 84 ogniwa. Taśmy podtrzymywane są przez rolki podtrzymujące, po trzy z każdej strony.Główne
uzbrojenie stanowi zamontowana w wieży 73 mm gładkolufowa, niskociśnieniowa armata 2A28 Grom. W
przeciwieństwie do armaty zamontowanej w bojowym wozie piechoty BMP-I ładowanie w BRM-1K odbywa
się wyłącznie ręcznie, przez co szybkostrzelność wynosi 4-6 strz./min. Napęd mechanizmów podniesienia
i obrotu wieży jest elektryczny z możliwością awaryjnego naprowadzania ręcznego. Brak jest systemu
stabilizacji w czasie jazdy. Żywotność lufy określana jest na około 700 strzałów. Armata strzela
stabilizowanymi brzechw owo pociskami przeciwpancernymi PG-9 i odłamkowymi OG-9, które połączone
z ładunkami miotającymi tworzą naboje PG-15 W i OG-15 W. Amunicją tą można prowadzić skuteczny
ogień na odległość 1300 m w dzień (według instrukcji), lecz ze względu na małą prędkość lotu pocisków
(400-650 m/s dla PG-15 W) spada ona znacznie przy silnym wietrze - nawet do 500 m. W nocy
natomiast odległość ognia skutecznego wynosi zaledwie 400 m. Pocisk kumulacyjny PG-9 może przebić
prostopadle ustawioną płytę stalową o grubości 300 mm. Armata odpalana jest elektrycznie. Odpalenie
ładunku miotającego powoduje odpalenie smugaczy pocisku i jego wyrzucenie z lufy z jednoczesnym
zapaleniem samolikwidatora i opóźniacza, który po wypaleniu odpala silnik rakietowy o zasięgu 1150 m.
Przeciwpancerny pocisk kumulacyjny posiada głowicowo-denny zapalnik piezoelektryczny z
samolikwidatorem kilkusekundowym (4-6 sek), natomiast pocisk odłamkowy zapalnik głowicowy,
uderzeniowy natychmiastowego działania czołowego i bocznego.Z armatą sprzężony jest 7,62 mm km
PKT zamocowany w jarzmie po prawej stronie armaty, który ze względu na sposób użycia wyposażony
jest w elektrospust.Po obu stronach wieży zamontowane są 81 mm trzylufowe wyrzutnie granatów
dymnych typu 902W Tucza. Masa jednej wyrzutni 3,6 kg. Odległość strzelania 200-350 m. Wykorzystując
jednocześnie wszystkie sześć luf można postawić zasłonę dymną o szerokości około 80 m na czas 100145 sek. Wysokość zasłony dymnej po \O sek. wynosi ok. 5 m, a po 100 sek. około 28 m przy wietrze o
http://www.pancerni.abajt.pl - Pancerni.net
Powered by Mambo
Generated: 3 March, 2017, 18:24
prędkości 2,5 m/s przy ziemi.Kompletna jednostka ognia BRM-I K wynosi 20 naboi do armaty (w BMP-I
40 naboi), 2000 naboi do km, 6 granatów dymnych 3O6 kalibru 81 mm, 12 naboi sygnalizacyjnych do 26
mm pistoletu sygnałowego oraz 12 granatów obronnych F I. Amunicja armatnia znajduje się w
magazynie zamontowanym w podłodze przedziału bojowego za siedziskiem działonowego. Z przodu wieży
znajdują się 2 skrzynie amunicyjne, z których każda mieści 1000 zataśmowanych naboi do km PKT.
Granaty dymne znajdują się w lufach wyrzutni 902W w gotowości do natychmiastowego użycia. Amunicję
do pistoletu sygnałowego oraz granaty obronne przewozi się w zamontowanych wewnątrz pojazdu
ładownicach.Dowódca wozu dysponuje zamontowanym w wieży dzienno-nocnym przyrządem
obserwacyjnym z rubinowym dalmierzem laserowym OKRM-I (ID8), który umożliwia prowadzenie
obserwacji, wykrywanie i wybór celów oraz określanie odległości do nich w zakresie od 300 do 8000 m (w
nocy tylko do 400 m) z dokładnością do 10 m. Pole widzenia zarówno w dzień jak i w nocy wynosi 8°,
powiększenie dzienne x10 powiększenie nocne x3,5, zaś kąt obserwacji w pionie od -10,2 do
+20,4°.Kanał nocny przyrządu oparty jest o wzmacniacz światła szczątkowego I generacji, podobnie jak
celownik IPN22M2.Ponadto dowódca dysponuje dwoma peryskopami TNPO-170A zamontowanymi we
włazie, po obu stronach osłony przyrządu OKRM-I, które zapewniają widoczność w sektorze 134°.Na
stanowisku siedzącego w wieży po lewej stronie dowódcy działonowego zamontowany jest dzienno-nocny
celownik IPN22M2. Wykorzystując okular dzienny uzyskuje się sześciokrotne powiększenie przy polu
widzenia 15°. Przy zastosowaniu noktowizora pasywnego (w nocy) powiększenie wynosi 6,7, pole
widzenia 6°, a zasięg widzenia 400 m. przy natężeniu oświetlenia 3-5 mlx.Działonowy może również
prowadzić obserwację terenu za pomocą trzech peryskopów TNPO-170A (przed i po lewej stronie włazu)
zapewniającymi widoczność w sektorze widzenia 185°.Dowódca i działonowy posiadają możliwość
obserwację tylnej półsfery bez potrzeby dokonywania obrotu wieży, co umożliwiają zamontowane we
włazach dwa peryskopy TNPT -I o polu widzenia 127°.Kierowca dysponuje czterema peryskopami TNPO170A, umieszczonymi wokół włazu i zapewniającymi obserwację w sektorze 197°. Środkowy peryskop
może być zastąpiony peryskopem TNPO-350B, umożliwiającym obserwację przy podniesionym
falochronie. W warunkach nocnych w miejsce to można wstawić aktywny noktowizyjny peryskop TWNEIPA (lub TWNO-2) o polu widzenia 35°, oparty o aktywne przetworniki obrazu (ICT) zapewniający
widzialność do 60-100 m. przy natężeniu światła 3-5 mlx. Funkcjonowanie tego przyrządu jest
uzależnione od podświetlenia terenu przez reflektor podczerwieni PG-125.Siedzący bezpośrednio za
kierowcą operator aparatury nawigacyjnej dysponuje przyrządem obserwacyjnym TNPK-240A o
ośmiokrotnym powiększeniu i polu widzenia 35°. Dzięki możliwości jego częściowego obrotu uzyskuje się
sektor obserwacji do przodu 135°.Ponadto w przedziale tylnym zamontowano z każdej strony po dwa
peryskopy TNPO-170A, które umożliwiają obserwację do tyłu i na boki w zakresie odpowiednio 94° i
190". Peryskopy zamontowane w stropie wozu i przeznaczone do obserwacji na boki można wymienić na
noktowizyjne TWNE-I. Wszystkie peryskopy typu TNPO-170A zamontowane w bwr mają elektrycznie
podgrzewane szyby.Bojowy wóz rozpoznawczy wyposażony jest w rozbudowane, pokładowe, wewnętrzne
i przenośne środki łączności.Radiostacja krótkofalowa R-130MT wraz z urządzeniem wynoś n y m WSU TM pracuje w zakresie częstotliwości 1,5- \0,99 M H z na 950 falach roboczych. Moc radiostacji 12-40 W.
Jej zasięg zależny jest od rodzaju zastosowanej anteny. W ruchu, przy wykorzystaniu 4-metrowej anteny
prętowej, odległość ta wynosi 50 km w dzień, natomiast na postoju, po rozwinięciu dipola symetrycznego
na teleskopowym maszcie o wysokości 11 m, nawet do 350 km. Radiostacja jest połączona z
urządzeniem transmisji danych R-014O, które przeznaczone jest do zapewnienia "szybkiej" jednostronnej
łączności telegraficznej w krótkich seansach. Umożliwia zapisywanie, przechowywanie w pamięci, a
następnie przekazywanie informacji cyfrowych o maksymalnej objętości do 62 znaków w tym 3
adresowych. Maksymalny czasu seansu wynosi 7 sek.Standardowa, czołgowa radiostacja
ultrakrótkofalowa R-123M pracuje w zakresie częstotliwości 20-51,5 MHz, w dwóch podzakresach na
1261 falach roboczych. Moc radiostacji 20 W. Możliwe jest wcześniejsze przygotowanie radiostacji do
pracy na czterech zawczasu przygotowanych częstotliwościach (ZPCz). Jej zasięg przy zastosowaniu
anteny prętowej o długości 4 m wynosi 20 km, a przy zastosowaniu anteny na maszcie teleskopowym
wzrasta do 40 km.Łączność wewnętrzną w wozie zapewnia czołgowy telefon wewnętrzny (CzTW) R-124
wraz z aparatami Al, A2, A3, A4, i A5. Ponadto zapewnia możliwość dostępu trzech abonentów (dowódca,
działonowy, operator aparatury nawigacyjnej) do radiostacji R-130MT i R-123 M.W wozie przewożona jest
przenośna radiostacja ultrakrótkofalowa R-148, pracująca w zakresie częstotliwości 30-51,95 M H z na
300 falach roboczych. Zasięg nie przekracza 6 km z wykorzystaniem anteny prętowej. Służy ona do
zapewnienia łączności zwiadowcom działającym poza wozem z dowódcą pracującym na radiostacji R123M. Podczas jazdy radiostacja montowana jest na prawych drzwiach przedziału.Zasadniczym
urządzeniem rozpoznawczym pojazdu jest zamontowana w wieży radiolokacyjna stacja obserwacji pola
walki PSNR-5K (IRL-133-1) przeznaczona do wykrywania, rozpoznawania i śledzenia ruchomych
pojedynczych i grupowych celów naziemnych oraz określania ich współrzędnych biegunowych. Przy jej
wykorzystaniu można prowadzić obserwację pojazdów poruszających się z prędkością od 2 do 110 km/h
na odległościach do 15 km i grup żołnierzy w odległości do 6 km, a w dogodnych warunkach nawet
pojedynczych żołnierzy z odległości do 4 km. Błędy określania współrzędnych wynoszą do 0-10
http://www.pancerni.abajt.pl - Pancerni.net
Powered by Mambo
Generated: 3 March, 2017, 18:24
tysięcznych w kierunku i 25-50 m w odległości. Stacja może pracować z anteną paraboliczną
zamontowaną na bwr lub z urządzeniem nadawczo-odbiorczym wyniesionym na odległość 25 m od wozu.
Rozpoznanie za pomocą stacji PSNR-5K można prowadzić w różnych warunkach np. podczas mgły,
deszczu i śniegu. Zalecane jest jej selektywne wykorzystanie w krótkich reżimach pracy, co utrudnia jej
zlokalizowanie. Stację obsługuje dowódca wozu, dysponujący wskaźnikiem elektronicznym oraz
sygnalizatorem dźwiękowym.Wewnątrz wozu przewożone jest dodatkowe wyposażenie służące do
prowadzenia rozpoznania. W jego skład wchodzą m.in. radiotechniczne urządzenie rozpoznania środków
radiolokacyjnych ERRS-I, lornetka termowizyjna, indukcyjny wykrywacz min IMP-I, przyrząd rozpoznania
skażeń WPChR.Urządzenie ERRS-I umożliwia rozpoznanie stacji radiolokacyjnych przeciwnika pracujących
w odległości do 60 km, określenie kierunku do nich z błędem do 15°, a także określenie częstotliwości
nośnej wykrytego sprzętu w zakresie od 2,7 do 30 cm, liczbę obrotów anten w ciągu minuty oraz
częstotliwość powtarzania impulsów w przedziale od 200 do 8000 Hz.Zamontowana w przedziale
kierowania aparatura nawigacyjna TNA-I (lub jej nowsza wersja TNA-3) systemu Kwadrat-1 jest
przeznaczona do automatycznego wypracowywania bieżących współrzędnych prostokątnych płaskich bwr
znajdującego się w ruchu oraz azymutu topograficznego kierunku do końcowego punktu obranej drogi
marszu, a także określania azymutu topograficznego do celu i obliczania jego współrzędnych. Średni błąd
aparatury wynosi 1,3% długości drogi marszn w ciągu 7 godzin pracy, a błąd średni azymutu
topograficznego kierunku do końcowego punktu drogi - 0-40 tysięcznych.Celem zapewnienia energii
elektrycznej odbiornikom wozn gdy nie pracuje silnik w przedziale tylnym zamontowano zespół
prądotwórczy, umieszczony w specjalnym uszczelnionym pojemniku za wieżą, po lewej stronie. W skład
zespołu wchodzi dwusuwowy silnik benzynowy chłodzony powietrzem, prądnica prądu stałego, zbiornik
paliwa oraz wentylator.Również w przedziale tylnym znajdują się dwie szeregowo połączone baterie
akumulatorów kwasowoołowiowych, umieszczone w specjalnej komorze. Napięcie baterii wynosi 12 V,
pojemność 140 Ah. Sieć elektryczna wozu jest siecią jednoprzewodową, przewodem minusowym jest
kadłub. Wyjątek stanowi obwód oświetlenia dyżurnego, pompa do usuwania wody i gniazdo do lampy
przenośnej. Instalacja jest ekranizowana. Napięcie sieci pokładowej 24-28 v.BRM-1K jest wyposażony w
zintegrowany układ urządzeń ochrony załogi i wozu przed skutkami użycia broni masowego rażenia. W
jego skład wchodzi przyrząd rozpoznania skażeń chemicznych i promieniotwórczych PRChR oraz system
czujników GO-27 lub Elektron 2M, połączonych z filtropochłaniaczem i dmuchawą. Układ ten zapewnia
wykrycie na czas fosforoorganicznych środków trujących oraz promieniowania gamma. Chroni on przed
skutkami wybuchu jądrowego oraz uderzenia bojowymi środkami trującymi poprzez włączenie się
świetlnych i akustycznych sygnalizatorów, automatyczne wyłączenie silnika i zamknięcie żaluzji oraz
wytworzenie wewnątrz pojazdu nadciśnienia z oczyszczonego powietrza.Wóz wyposażony jest także w
instalację przeciwpożarową dwukrotnego użycia przeznaczoną do gaszenia pożarów jakie mogą powstać
w przedziale napędowym. Sposób jej działania opiera się na zasadzie wprowadzania do przedziału
napędowego mieszanki cięższej od powietrza i jego usunięciu na zewnątrz. Instalacja opiera się na 4
czujnikach termoelektrycznych, które pod wpływem temperatury elektrycznie odpalają pironabój
powodujący otworzenie zaworu butli z halonem.Wewnątrz bwr przewozi się wyposażenie indywidualne
wozu mające zapewnić wykonanie obsługi pojazdu, drobnych napraw oraz poprawić jego mobilność i
możliwości trakcyjne, a także umożliwić pokonanie przeszkód wodnych.W pododdziałach rozpoznawczych
Wojska Polskiego, jak i innych armii u w podstawowymi pojazdami bojowymi rozpoznania pola walki były
od połowy lat 60. samochody pancerne BRDM, BRDM-2 oraz FUG D-442 lub D-944 (te ostatnie nie
używane w Polsce), w tej roli wykorzystywane były także bojowe wozy piechoty BMP-I (kompania w
batalionie rozpoznawczym). Sytuacja zaczęła zmieniać się w latach 80., wraz z wejściem do wyposażenia
nowych środków rozpoznania pola walki - stacji radiolokacyjnych PSNR-5K w wariancie przenośnym, czy
lornetek z wbudowanym dalmierzem laserowym LPR-I, wówczas - czysto optyczne - wyposażenie
używanych pojazdów przestało odpowiadać wymaganiom współczesnego pola walki. Różnica w
wyposażeniu pododdziałów rozpoznawczych Armii Sowieckiej oraz armii państw u w zaczęła stawać się
coraz bardziej dotkliwa, szczególnie w związkach taktycznych przeznaczonych do działań na głównych
kierunkach operacyjnych i wyposażonych już częściowo w sprzęt nowej generacji (czołgi T-72, bwp BMP1/2, transportery opancerzone BTR-70). Dlatego też podjęto decyzję o zezwoleniu na eksport do państw
sojuszniczych także bojowych wozów rozpoznawczych BRM-1K. Dotychczas nie były one dostępne, nie
tylko ze względu na bardzo wysoką cenę, kilkakrotnie przekraczającą koszt standardowego BMP-I, ale
także tajemnicę otaczającą ten typ sprzętu. Tak więc zgodę na eksport BRM-1K wydano dopiero w
pięciolatce 1985-90, schyłkowej w istnieniu UW.Pojazdy tego typu dostarczono tylko trzem armiom UW:
Wojsku Polskiemu, Czechosłowackiej Armii Ludowej oraz Narodowej Armii Ludowej NRD. Dostawy dla WP
oraz CzAL rozpoczęły się w 1987 r., zaś dla NAL NRD w 1988 r. Czechosłowacja zakupiła 15 wozów,
Polska 22, zaś NRD odebrała przed rozpadem kraju 12.W Polsce BRM-1K, pod oznaczeniem BWR-1D
(bojowy wóz rozpoznawczy-1 dowódczy), weszły do wyposażenia plutonów w kompaniach
rozpoznawczych (bwp) batalionów rozpoznawczych dywizji zmechanizowanych ówczesnych Pomorskiego i
Śląskiego Okręgów Wojskowych, a więc w naszej armii jednostkach pierwszorzutowych.Dane taktycznotechniczne:Załoga- 6 osóbMoc jednostkowa- 22,5 KM/TMasa bojowa- 13 300 kgDługość maksymalnahttp://www.pancerni.abajt.pl - Pancerni.net
Powered by Mambo
Generated: 3 March, 2017, 18:24
6760 mmSzerokość- 2940 mmWysokość- 1920 mmWysokość maksymalna- 2600 mm (ze stacją PSNR w
położeniu roboczym)Prześwit- 370 mmPojemność zbiorników paliwa- 462 dmłPrędkości maksymalne:- na
drodze- 50 - 55 (średnia) km/h- w terenie- 40 - 45 (średnia) km/h- w wodzie- 7 (średnia) km/hZdolność
pokonywania przeszkód- brody bez przygotowania- pływający- rowy- 2,7 m- ściany pionowe- 0,7 mStoki
o nachyleniu do- 35 %Zasięg
550-600 km (droga), 380 km (teren) kmSilnik: UTD20Moc silnika: 300
KMUzbrojenie:- 73 mm 2A28 Grom- 7,62 mm PKT- 9M14 Malutkana podstawie: Juliusz s. Tym, Andrzej
Kiński
http://www.pancerni.abajt.pl - Pancerni.net
Powered by Mambo
Generated: 3 March, 2017, 18:24