ANALIZA WIDMOWA (dla szkoły średniej) 1. Dane osobowe 2

ANALIZA WIDMOWA
(dla szkoły średniej)
1.
Dane osobowe
Data wykonania ćwiczenia:
Nazwa szkoły, klasa:
Dane uczniów:
1
2
3
2.
4
5
6
Podstawowe informacje BHP
Możliwość porażenia prądem – lampa jest zasilana z sieci elektrycznej. Nie dotykać lamp
poza przeznaczonym do tego uchwytem. Możliwość pokaleczenia szkłem z rozbitej
lampy. Możliwość poparzenia – lampy są gorące.
3.
Opis stanowiska pomiarowego
Zasadniczą częścią spektroskopu
jest pryzmat, który rozszczepia
światło na składowe, zwane
liniami widmowymi. Każda z
tych linii ma swoją długość fali,
wynikającą z budowy atomu.
Zatem każda ze świecących
substancji
może
być
zidentyfikowana przy pomocy
analizy widmowej emitowanego
światła. Kolimator A ze szczeliną
i soczewką służy do otrzymania
wiązki promieni równoległych,
lunetka B do bezpośredniej
obserwacji widma. Kolimator podziałki C (z naświetloną skalą) służy do wprowadzenia
świetlnej podziałki do odczytu długości fali. Badane światło umieszcza się przed
szczeliną kolimatora. Stamtąd w postaci równoległej wiązki trafia ono do pryzmatu,
następnie po rozszczepieniu widma w pryzmacie kieruje się do lunetki. Do lunetki jest
skierowany również, po odbiciu od powierzchni pryzmatu, obraz świetlny skali
tworzony w kolimatorze podziałki. Spektroskop umożliwia obserwację widma
w zakresie od dalekiej podczerwieni do ultrafioletu.
4.
Procedura pomiarowa
1. Uruchomić lampę, której światło będzie analizowane.
2. Ustawić lampę tak, by emitowane światło wpadało do szczeliny analizatora.
3. Kolejne linie widmowe obserwowane w polu widzenia okularu, ustawiać
w jednakowym położeniu względem początku skali widocznej w lunetce.
4. Odczytać na skali położenia kolejnych prążków widmowych. Na podstawie tablic
linii widmowych znanych substancji przyporządkować liniom długości fali.
SUBSTANCJA: He
Kolor
Jasność
Położenie śruby (działki)
Długość fali, nm
Jasność
Położenie śruby (działki)
Długość fali, nm
Jasność
Położenie śruby (działki)
Długość fali, nm
SUBSTANCJA: Kr
Kolor
SUBSTANCJA: Ar
Kolor
5.
Opracowanie wyników
Sporządzić wykres zależności położenia śruby od długości fali dla wszystkich
obserwowanych linii widmowych znanych substancji. Taki wykres nazywa się krzywą
dyspersji analizatora.
4.5
4
działki
3.5
3
2.5
2
1.5
420
440
460
480
500
520
540
λ, nm
Gliwice, dnia:
Podpis prowadzącego:
560
580
600
620
640
ANALIZA WIDMOWA
(dla szkoły średniej)
1.
Dane osobowe
Data wykonania ćwiczenia:
Nazwa szkoły, klasa:
Dane uczniów:
1
2
3
2.
4
5
6
Podstawowe informacje BHP
Możliwość porażenia prądem – lampa jest zasilana z sieci elektrycznej. Nie dotykać lamp
poza przeznaczonym do tego uchwytem. Możliwość pokaleczenia szkłem z rozbitej
lampy. Możliwość poparzenia – lampy są gorące.
3.
Opis stanowiska pomiarowego
Zasadniczą częścią spektroskopu
jest pryzmat, który rozszczepia
światło na składowe, zwane
liniami widmowymi. Każda z
tych linii ma swoją długość fali,
wynikającą z budowy atomu.
Zatem każda ze świecących
substancji
może
być
zidentyfikowana przy pomocy
analizy widmowej emitowanego
światła. Kolimator A ze szczeliną
i soczewką służy do otrzymania
wiązki promieni równoległych,
lunetka B do bezpośredniej
obserwacji widma. Kolimator podziałki C (z naświetloną skalą) służy do wprowadzenia
świetlnej podziałki do odczytu długości fali. Badane światło umieszcza się przed
szczeliną kolimatora. Stamtąd w postaci równoległej wiązki trafia ono do pryzmatu,
następnie po rozszczepieniu widma w pryzmacie kieruje się do lunetki. Do lunetki jest
skierowany również, po odbiciu od powierzchni pryzmatu, obraz świetlny skali
tworzony w kolimatorze podziałki. Spektroskop umożliwia obserwację widma
w zakresie od dalekiej podczerwieni do ultrafioletu.
4.
Procedura pomiarowa
1. Uruchomić lampę, której światło będzie analizowane.
2. Ustawić lampę tak, by emitowane światło wpadało do szczeliny analizatora.
3. Kolejne linie widmowe obserwowane w polu widzenia okularu, ustawiać
w jednakowym położeniu względem początku skali widocznej w lunetce.
4. Odczytać na skali położenia kolejnych prążków widmowych. Na podstawie tablic
linii widmowych znanych substancji przyporządkować liniom długości fali.
SUBSTANCJA: He
Kolor
Jasność
Położenie śruby (działki)
Długość fali, nm
Jasność
Położenie śruby (działki)
Długość fali, nm
Jasność
Położenie śruby (działki)
Długość fali, nm
SUBSTANCJA: Kr
Kolor
SUBSTANCJA: Ar
Kolor
5.
Opracowanie wyników
Sporządzić wykres zależności położenia śruby od długości fali dla wszystkich
obserwowanych linii widmowych znanych substancji. Taki wykres nazywa się krzywą
dyspersji analizatora.
4.5
4
działki
3.5
3
2.5
2
1.5
420
440
460
480
500
520
540
λ, nm
Gliwice, dnia:
Podpis prowadzącego:
560
580
600
620
640
ANALIZA WIDMOWA
(dla szkoły średniej)
1.
Dane osobowe
Data wykonania ćwiczenia:
Nazwa szkoły, klasa:
Dane uczniów:
1
2
3
2.
4
5
6
Podstawowe informacje BHP
Możliwość porażenia prądem – lampa jest zasilana z sieci elektrycznej. Nie dotykać lamp
poza przeznaczonym do tego uchwytem. Możliwość pokaleczenia szkłem z rozbitej
lampy. Możliwość poparzenia – lampy są gorące.
3.
Opis stanowiska pomiarowego
Zasadniczą częścią spektroskopu
jest pryzmat, który rozszczepia
światło na składowe, zwane
liniami widmowymi. Każda z
tych linii ma swoją długość fali,
wynikającą z budowy atomu.
Zatem każda ze świecących
substancji
może
być
zidentyfikowana przy pomocy
analizy widmowej emitowanego
światła. Kolimator A ze szczeliną
i soczewką służy do otrzymania
wiązki promieni równoległych,
lunetka B do bezpośredniej
obserwacji widma. Kolimator podziałki C (z naświetloną skalą) służy do wprowadzenia
świetlnej podziałki do odczytu długości fali. Badane światło umieszcza się przed
szczeliną kolimatora. Stamtąd w postaci równoległej wiązki trafia ono do pryzmatu,
następnie po rozszczepieniu widma w pryzmacie kieruje się do lunetki. Do lunetki jest
skierowany również, po odbiciu od powierzchni pryzmatu, obraz świetlny skali
tworzony w kolimatorze podziałki. Spektroskop umożliwia obserwację widma
w zakresie od dalekiej podczerwieni do ultrafioletu.
4.
Procedura pomiarowa
1. Uruchomić lampę, której światło będzie analizowane.
2. Ustawić lampę tak, by emitowane światło wpadało do szczeliny analizatora.
3. Kolejne linie widmowe obserwowane w polu widzenia okularu, ustawiać
w jednakowym położeniu względem początku skali widocznej w lunetce.
4. Odczytać na skali położenia kolejnych prążków widmowych. Na podstawie tablic
linii widmowych znanych substancji przyporządkować liniom długości fali.
SUBSTANCJA: He
Kolor
Jasność
Położenie śruby (działki)
Długość fali, nm
Jasność
Położenie śruby (działki)
Długość fali, nm
Jasność
Położenie śruby (działki)
Długość fali, nm
SUBSTANCJA: Kr
Kolor
SUBSTANCJA: Ar
Kolor
5.
Opracowanie wyników
Sporządzić wykres zależności położenia śruby od długości fali dla wszystkich
obserwowanych linii widmowych znanych substancji. Taki wykres nazywa się krzywą
dyspersji analizatora.
4.5
4
działki
3.5
3
2.5
2
1.5
420
440
460
480
500
520
540
λ, nm
Gliwice, dnia:
Podpis prowadzącego:
560
580
600
620
640
ANALIZA WIDMOWA
(dla szkoły średniej)
1.
Dane osobowe
Data wykonania ćwiczenia:
Nazwa szkoły, klasa:
Dane uczniów:
1
2
3
2.
4
5
6
Podstawowe informacje BHP
Możliwość porażenia prądem – lampa jest zasilana z sieci elektrycznej. Nie dotykać lamp
poza przeznaczonym do tego uchwytem. Możliwość pokaleczenia szkłem z rozbitej
lampy. Możliwość poparzenia – lampy są gorące.
3.
Opis stanowiska pomiarowego
Zasadniczą częścią spektroskopu
jest pryzmat, który rozszczepia
światło na składowe, zwane
liniami widmowymi. Każda z
tych linii ma swoją długość fali,
wynikającą z budowy atomu.
Zatem każda ze świecących
substancji
może
być
zidentyfikowana przy pomocy
analizy widmowej emitowanego
światła. Kolimator A ze szczeliną
i soczewką służy do otrzymania
wiązki promieni równoległych,
lunetka B do bezpośredniej
obserwacji widma. Kolimator podziałki C (z naświetloną skalą) służy do wprowadzenia
świetlnej podziałki do odczytu długości fali. Badane światło umieszcza się przed
szczeliną kolimatora. Stamtąd w postaci równoległej wiązki trafia ono do pryzmatu,
następnie po rozszczepieniu widma w pryzmacie kieruje się do lunetki. Do lunetki jest
skierowany również, po odbiciu od powierzchni pryzmatu, obraz świetlny skali
tworzony w kolimatorze podziałki. Spektroskop umożliwia obserwację widma
w zakresie od dalekiej podczerwieni do ultrafioletu.
4.
Procedura pomiarowa
1. Uruchomić lampę, której światło będzie analizowane.
2. Ustawić lampę tak, by emitowane światło wpadało do szczeliny analizatora.
3. Kolejne linie widmowe obserwowane w polu widzenia okularu, ustawiać
w jednakowym położeniu względem początku skali widocznej w lunetce.
4. Odczytać na skali położenia kolejnych prążków widmowych. Na podstawie tablic
linii widmowych znanych substancji przyporządkować liniom długości fali.
SUBSTANCJA: He
Kolor
Jasność
Położenie śruby (działki)
Długość fali, nm
Jasność
Położenie śruby (działki)
Długość fali, nm
Jasność
Położenie śruby (działki)
Długość fali, nm
SUBSTANCJA: Kr
Kolor
SUBSTANCJA: Ar
Kolor
5.
Opracowanie wyników
Sporządzić wykres zależności położenia śruby od długości fali dla wszystkich
obserwowanych linii widmowych znanych substancji. Taki wykres nazywa się krzywą
dyspersji analizatora.
4.5
4
działki
3.5
3
2.5
2
1.5
420
440
460
480
500
520
540
λ, nm
Gliwice, dnia:
Podpis prowadzącego:
560
580
600
620
640
ANALIZA WIDMOWA
(dla szkoły średniej)
1.
Dane osobowe
Data wykonania ćwiczenia:
Nazwa szkoły, klasa:
Dane uczniów:
1
2
3
2.
4
5
6
Podstawowe informacje BHP
Możliwość porażenia prądem – lampa jest zasilana z sieci elektrycznej. Nie dotykać lamp
poza przeznaczonym do tego uchwytem. Możliwość pokaleczenia szkłem z rozbitej
lampy. Możliwość poparzenia – lampy są gorące.
3.
Opis stanowiska pomiarowego
Zasadniczą częścią spektroskopu
jest pryzmat, który rozszczepia
światło na składowe, zwane
liniami widmowymi. Każda z
tych linii ma swoją długość fali,
wynikającą z budowy atomu.
Zatem każda ze świecących
substancji
może
być
zidentyfikowana przy pomocy
analizy widmowej emitowanego
światła. Kolimator A ze szczeliną
i soczewką służy do otrzymania
wiązki promieni równoległych,
lunetka B do bezpośredniej
obserwacji widma. Kolimator podziałki C (z naświetloną skalą) służy do wprowadzenia
świetlnej podziałki do odczytu długości fali. Badane światło umieszcza się przed
szczeliną kolimatora. Stamtąd w postaci równoległej wiązki trafia ono do pryzmatu,
następnie po rozszczepieniu widma w pryzmacie kieruje się do lunetki. Do lunetki jest
skierowany również, po odbiciu od powierzchni pryzmatu, obraz świetlny skali
tworzony w kolimatorze podziałki. Spektroskop umożliwia obserwację widma
w zakresie od dalekiej podczerwieni do ultrafioletu.
4.
Procedura pomiarowa
1. Uruchomić lampę, której światło będzie analizowane.
2. Ustawić lampę tak, by emitowane światło wpadało do szczeliny analizatora.
3. Kolejne linie widmowe obserwowane w polu widzenia okularu, ustawiać
w jednakowym położeniu względem początku skali widocznej w lunetce.
4. Odczytać na skali położenia kolejnych prążków widmowych. Na podstawie tablic
linii widmowych znanych substancji przyporządkować liniom długości fali.
SUBSTANCJA: He
Kolor
Jasność
Położenie śruby (działki)
Długość fali, nm
Jasność
Położenie śruby (działki)
Długość fali, nm
Jasność
Położenie śruby (działki)
Długość fali, nm
SUBSTANCJA: Kr
Kolor
SUBSTANCJA: Ar
Kolor
5.
Opracowanie wyników
Sporządzić wykres zależności położenia śruby od długości fali dla wszystkich
obserwowanych linii widmowych znanych substancji. Taki wykres nazywa się krzywą
dyspersji analizatora.
4.5
4
działki
3.5
3
2.5
2
1.5
420
440
460
480
500
520
540
λ, nm
Gliwice, dnia:
Podpis prowadzącego:
560
580
600
620
640
ANALIZA WIDMOWA
(dla szkoły średniej)
1.
Dane osobowe
Data wykonania ćwiczenia:
Nazwa szkoły, klasa:
Dane uczniów:
1
2
3
2.
4
5
6
Podstawowe informacje BHP
Możliwość porażenia prądem – lampa jest zasilana z sieci elektrycznej. Nie dotykać lamp
poza przeznaczonym do tego uchwytem. Możliwość pokaleczenia szkłem z rozbitej
lampy. Możliwość poparzenia – lampy są gorące.
3.
Opis stanowiska pomiarowego
Zasadniczą częścią spektroskopu
jest pryzmat, który rozszczepia
światło na składowe, zwane
liniami widmowymi. Każda z
tych linii ma swoją długość fali,
wynikającą z budowy atomu.
Zatem każda ze świecących
substancji
może
być
zidentyfikowana przy pomocy
analizy widmowej emitowanego
światła. Kolimator A ze szczeliną
i soczewką służy do otrzymania
wiązki promieni równoległych,
lunetka B do bezpośredniej
obserwacji widma. Kolimator podziałki C (z naświetloną skalą) służy do wprowadzenia
świetlnej podziałki do odczytu długości fali. Badane światło umieszcza się przed
szczeliną kolimatora. Stamtąd w postaci równoległej wiązki trafia ono do pryzmatu,
następnie po rozszczepieniu widma w pryzmacie kieruje się do lunetki. Do lunetki jest
skierowany również, po odbiciu od powierzchni pryzmatu, obraz świetlny skali
tworzony w kolimatorze podziałki. Spektroskop umożliwia obserwację widma
w zakresie od dalekiej podczerwieni do ultrafioletu.
4.
Procedura pomiarowa
1. Uruchomić lampę, której światło będzie analizowane.
2. Ustawić lampę tak, by emitowane światło wpadało do szczeliny analizatora.
3. Kolejne linie widmowe obserwowane w polu widzenia okularu, ustawiać
w jednakowym położeniu względem początku skali widocznej w lunetce.
4. Odczytać na skali położenia kolejnych prążków widmowych. Na podstawie tablic
linii widmowych znanych substancji przyporządkować liniom długości fali.
SUBSTANCJA: He
Kolor
Jasność
Położenie śruby (działki)
Długość fali, nm
Jasność
Położenie śruby (działki)
Długość fali, nm
Jasność
Położenie śruby (działki)
Długość fali, nm
SUBSTANCJA: Kr
Kolor
SUBSTANCJA: Ar
Kolor
5.
Opracowanie wyników
Sporządzić wykres zależności położenia śruby od długości fali dla wszystkich
obserwowanych linii widmowych znanych substancji. Taki wykres nazywa się krzywą
dyspersji analizatora.
4.5
4
działki
3.5
3
2.5
2
1.5
420
440
460
480
500
520
540
λ, nm
Gliwice, dnia:
Podpis prowadzącego:
560
580
600
620
640