Sylabus przedmiotu / modułu kształcenia/ rok akademicki 2013/2014

Sylabus przedmiotu / modułu kształcenia/ rok akademicki 2013/2014
Nazwa modułu kształcenia:
Nazwa w języku angielskim:
Język wykładowy:
Debaty medialne
Debates of media
polski
Filologia polska, przedmioty
podstawowe i kierunkowe
Instytut Filologii Polskiej i Lingwistyki Stosowanej UPH, Zakład Polskiej
Jednostka realizująca:
Literatury Dawnej, Tradycji Kulturowej i Edytorstwa
Kierunek studiów, dla którego moduł jest oferowany:
Rodzaj modułu kształcenia (obowiązkowy/fakultatywny):
fakultatywny
Poziom modułu kształcenia (np. pierwszego lub drugiego stopnia):
pierwszego stopnia
Rok studiów:
Semestr:
Trzeci
Szósty
Liczba punktów ECTS:
2
Imię i nazwisko koordynatora modułu:
dr Beata Walęciuk-Dejneka
Efekty kształcenia
Symbol
efektu
WIEDZA
Symbol efektu
kierunkowego
W_01
Student zna odmiany debat medialnych – na łamach prasy, w radio, w TV, w
internecie.
K_W12, K_W08
W_02
Zna wyznaczniki gatunkowe i językowe poszczególnych rodzajów debat.
K_W12, K_W13
Zna najważniejsze zasady przy prowadzeniu debaty medialnej.
K_W03, K_W04,
KW_08
W_03
UMIEJĘTNOŚCI
U_01
Potrafi redagować teksty publicystyczne i prowadzić debaty medialne.
K_U014
U_02
Umie operować poprawną polszczyzną.
K_U06
U_03
Potrafi rozpoznać medialne gry z odbiorcą komunikatu.
K_U03, K_U05
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
K_01
Zna ograniczenia własnej wiedzy i rozumie potrzebę dalszego kształcenia.
K_02
Potrafi odnaleźć się w roli dziennikarza, mediatora przygotowanego pod
względem merytorycznym i etycznym.
Forma i typy zajęć:
ćwiczenia (30 godz.)
Wymagania wstępne i dodatkowe:
Umiejętność tworzenia i językowo-stylistycznego korygowania tekstów należących do podstawowych gatunków
publicystycznych.
Treści modułu kształcenia:
ćwiczenia:
1.Zajęcia organizacyjne.
2-.3Definiowanie podstawowych pojęć – debata, dyskusja, rozmowa, dialog, monolog. Podobieństwa i różnice, przykłady.
4-5.Historia mediów – prasa, radio, telewizja, internet w swoim rozwoju.
6-7. Trochę retoryki – najważniejsze terminy, pojęcia, historia. Retoryka a debata.
8-9. Pojęcie dyskursu publicznego – przykłady, ćwiczenia.
10-11. Czym jest erystyka i jakie ma zastosowanie w mediach?
12-13. Jak się kunsztownie spierać? Erystyka, czyli sztuka prowadzenia sporów.
14-15. Język telewizji, język Internetu, język prasy.
16-17. Dziennikarskie strategie komunikacyjne.
18-19. Debata w praktyce – zasady i sposób prowadzeniu debat.
20-21. Debata w praktyce – wizyta w radio.
22-23. Debata w praktyce – wizyta w lokalnej telewizji.
24-25.Jak prowadzić debaty na łamach prasy – wizyta w lokalnej gazecie.
26-27-28 -29.Uczymy się prowadzić debaty – ćwiczenia.
30 .Zaliczenie, kolokwium
Literatura podstawowa:
M. Mrozowski, Między manipulacją a poznaniem. Człowiek w świecie mass mediów, Warszawa 1991.
Walery Pisarek, Retoryka dziennikarska, Kraków 1988.
Zbigniew Bajka, Historia mediów, Kraków 2008
Piotr Legutko: Sztuka debaty, czyli jak się nie dać. Kraków 2009.
Marek Kochan: Pojedynek na słowa. Techniki erystyczne w publicznych sporach. Kraków 2005.
Literatura dodatkowa:
Andrzej Markowski, Jak dobrze mówić i pisać po polsku, Warszawa 2000
Język, biznes, media, red. Agnieszka Rypel, Danuta Jastrzębska-Golonka, Grażyna Sawicka, Bydgoszcz 2009
Agnieszka Budzyńska-Daca, Jacek Kwosek: Erystyka, czyli o sztuce prowadzenia sporów. Warszawa 2009.
Jerzy Bralczyk: Manipulacja językowa. W: Dziennikarstwo i świat mediów. Red.: Zbigniew Bauer, Edward Chudziński. Kraków
2000.
Barbara Boniecka, Jolanta Panasiuk: O języku audycji radiowych. Lublin 2001.
Anna Drabarek: Granice języka etyki – czyli o sposobach prowadzenia sporów. W: Granice języka. Red.: Anna Żuk. Lublin
1999.
Planowane formy/działania/metody dydaktyczne:
Moduł obejmuje 30 godzin ćwiczeń. Dominujące metody dydaktyczne: heureza, metoda podająca; praktyczne
ćwiczenia językowo-stylistyczne, metody wykorzystują sprzęt multimedialny.
Zaliczenie na ocenę.
Sposoby weryfikacji efektów kształcenia osiąganych przez studenta:
Weryfikacja efektów kształcenia na podstawie każdorazowo ocenianej aktywności studenta na zajęciach oraz na
podstawie pisemnej pracy zaliczeniowej.
Forma i warunki zaliczenia:
Warunek uzyskania zaliczenia przedmiotu: co najwyżej dwie nieusprawiedliwione nieobecności na zajęciach
oraz uzyskanie co najmniej 51 punktów.
Przedział punktacji
Ocena
0-50
2,0
51-60
3,0
61-70
3,5
71-80
4,0
81-90
4,5
Sposób uzyskania punktów:
1. obecność na zajęciach – max. 10 pkt
2. aktywny udział w zajęciach – max. 30 pkt.
3. pisemna praca zaliczeniowa – max. 60 pkt
Poprawy:
Podczas konsultacji i w sesji egzaminacyjnej.
Bilans punktów ECTS:
Aktywność
Obciążenie studenta
Udział w ćwiczeniach
30 godz.
Samodzielne przygotowanie się do ćwiczeń
30 godz.
Udział w konsultacjach godz. z przedmiotu
5 godz.
Sumaryczne obciążenie pracą studenta
65 godz.
Punkty ECTS za moduł
2 ECTS
91-100
5,0