protokół nr lxii/10 - Urząd Miejski w Szprotawie

PROTOKÓŁ NR LXII/10
Z UROCZYSTEGO POSIEDZENIA RADY MIEJSKIEJ W SZPROTAWIE
Z DNIA 12 CZERWCA 2010 ROKU, GODZINA 10.00.
MIEJSCE POSIEDZENIA: SALA KOLUMNOWA URZĘDU MIEJSKIEGO W SZ-WIE
Lista obecności stanowi załącznik do niniejszego protokołu
PORZĄDEK POSIEDZENIA:
1. Otwarcie uroczystej sesji Rady Miejskiej w Szprotawie.
2. Wystąpienie Burmistrza Szprotawy.
3. Rys historyczny prof. Hieronima Szczegóły nt.: dziejów Szprotawy
związany z jubileuszem 750-lecia nadania praw miejskich miastu.
4. Wystąpienia gości.
5. Przyjęcie Oświadczenia Rady Miejskiej w Szprotawie upamiętniające 750lecie nadania praw miejskich Szprotawie.
6. Zamknięcie uroczystej sesji Rady Miejskiej w Szprotawie.
Ad. 1
OTWARCIE
UROCZYSTEJ
W SZPROTAWIE
SESJI
RADY
MIEJSKIEJ
r. Zdzisław Paprocki – przewodniczący RM: „otwieram obrady uroczystej sesji Rady
Miejskiej w Szprotawie poświęconej jubileuszowi 750-lecia nadania praw miejskich
Szprotawie. Proszę wszystkich o powstanie.”
HEJNAŁ SZPROTAWY
r. Zdzisław Paprocki – przewodniczący RM: „ proszę o zabranie głosu pana Andrzeja
Skawińskiego – wiceprzewodniczącego Rady Miejskiej.”
r. Andrzej Skawiński – wiceprzewodniczący RM: „ witamy na dzisiejszej uroczystej sesji
Rady Miejskiej:
Honorowego obywatela Szprotawy i byłego burmistrza miasta Gevelsberg Pana
Klausa Solmecke z małŜonką,
Burmistrzów miasta Gevelsberg Pana Klausa Jacobi i miasta Spremberg Pana Klausa
Schulze z małŜonkami wraz z towarzyszącą delegacją,
Burmistrza miasta Butera we Włoszech Pana Luici Casisi,
Przewodniczącego Komisji Rady Miejskiej miasta Butera we Francji Pana Andre
Duclos,
przedstawicieli ziomkostwa,
Pana profesora Hieronima Szczegółę,
wiceprzewodniczącego Sejmiku Woj. Lubuskiego Pana Kazimierza Pańtaka,
Starostę Powiatu śagańskiego Pana Krzysztofa Jarosza,
Wicestarostę Powiatu śagańskiego Pana Zbigniewa Telera,
Pana Józefa Rubachę i Ireneusza Ganczara - radnych Sejmiku Województwa
Lubuskiego,
Radnych Rady Powiatu w śaganiu,
Protokół nr LXII/10 z uroczystego posiedzenia RM w Sz-wie z dnia 12 czerwca 2010 roku
1
Ad. 2
Radnych Rady Miejskiej w Szprotawie obecnej kadencji samorządu jak
i poprzednich,
Burmistrza Szprotawy Pana Franciszka Sitko oraz jego zastępcę Pana Ryszarda
Barylaka,
Przewodniczących Rady Miejskiej wszystkich kadencji samorządu,
byłego Burmistrza Szprotawy Pana Romana Rosoła,
Proboszcza Parafii Rzymskokatolickiej pw. Najświętszej Marii Panny w Szprotawie
księdza Ryszarda Grabarskiego,
Proboszcza Parafii Polsko – Katolickiej ks. Ryszarda Szykułę,
Proboszcza Parafii Greckokatolickiej w Szprotawie księdza Andrija Bunzylo,
dowódcę 11 Batalionu Dowodzenia w śaganiu płk. Macieja Kowalskiego,
starszego brygadiera Komendy Powiatowej Państwowej StraŜy PoŜarnej w śaganiu
Pana Jana Zdunka ,
Burmistrza Małomic Panią Małgorzatę Sendecką ,
Wójta Gminy śagań i jednocześnie zastępcę Prezesa Stowarzyszenia Gmin RP
Euroregionu „Sprewa – Nysa-Bóbr” Pana Tomasza Niesłuchowskiego ,
Wójta Gminy Niegosławice Pana Marka Szylińczuka ,
Komendanta Policji w Szprotawie inspektora Dariusza Pankiewicza ,
Komendanta Jednostki Ratowniczo – Gaśniczej Państwowej StraŜy PoŜarnej
w Szprotawie Pana Krzysztofa Kominka ,
dyrektorów banków,
dyrektorów, prezesów i kierowników instytucji w Szprotawie zaproszonych na
dzisiejszą sesję,
dyrektorów : przedszkoli, szkół podstawowych, gimnazjów , szkół
podnagimnazjalnych, szkoły muzycznej oraz placówek opiekuńczo –
wychowawczych,
dyrektorów jednostek organizacyjnych gminy,
sołtysów i przewodniczących Zarządów Osiedli,
kierowników Wydziałów Urzędu Miejskiego w Szprotawie,
sponsorów,
Mieszkańców Szprotawy,
oraz wszystkich zaproszonych gości .
WYSTĄPIENIE BURMISTRZA SZPROTAWY
r. Zdzisław Paprocki – wiceprzewodniczący Rady: „ proszę o zabranie głosu Pana
Franciszka Sitko – Burmistrza Szprotawy.”
Franciszek Sitko – burmistrz Szprotawy: „Panie Przewodniczący, Wysoka Rado, Szanowni
Goście
Opierając się o źródła historyczne jestem setnym gospodarzem Szprotawy w
dziejach miasta. Mam ogromny zaszczyt i honor spotkać się z Państwem na sesji Rady
Miejskiej z okazji jubileuszu 750 – lecia Szprotawy – miasta niezwykłego z wielowiekową
tradycją i bogatą historią.
Wszystkim Państwu, którzy przyjęli zaproszenie i przybyli na urodziny naszego
miasta serdecznie dziękuję. Szczególnie dziękuję tym z Państwa, którzy pokonali kilkaset
kilometrów drogi, aby dziś razem z nami być w historycznej dla Szprotawy chwili i
wspólnie uczestniczyć w doniosłym wydarzeniu. My mieszkańcy rozumiemy, Ŝe 750 – lecie
miasta to równieŜ waŜne wydarzenie dla byłych mieszkańców przedwojennej Szprotawy,
szczególnie dla urodzonych tutaj. Miejsca urodzenia nigdy się nie zapomina bo to zawsze
Protokół nr LXII/10 z uroczystego posiedzenia RM w Sz-wie z dnia 12 czerwca 2010 roku
2
jest waŜne wydarzenie Ŝycia, które nosimy w sobie, niezaleŜnie od tego gdzie nas losy
pokierują i w której części świata mieszkamy.
Wysoko sobie cenimy obecność dzisiaj z nami pana prof.Klausa Hänscha z małŜonką
– Honorowego obywatela Szprotawy, który utrzymuje kontakty z miastem swojego
urodzenia. Zachowujemy w naszej Ŝyczliwej pamięci wsparcie jakiego udzielił naszym
staraniom o unijne środki na remont ul. Sobieskiego i mostu przy tej ulicy, czy
wyposaŜeniu jednej z pierwszych szkół w gminie w komputery.
Cieszymy się równieŜ z przybycia naszych przyjaciół z partnerskich miast
niemieckich Sprembergu i Gevelsbergu m.in. pana Clausa Jacobi z małŜonką,pana Klausa
Schulze z małŜonką i pana Klausa Solmecke honorowego obywatela Szprotawy z małŜonką,
z którymi współpracujemy od bardzo wielu lat, jeszcze sprzed podpisania oficjalnych
partnerskich umów – z Gevelsbergiem w 1996 r. a Sprembergiem w 1999 r. – które
przypieczętowały dobrze rozwijającą się współpracę na wielu waŜnych społecznie
płaszczyznach, co równieŜ jest waŜne dla ciągle rozszerzających się kontaktów prywatnych,
niekiedy przypieczętowanych węzłem małŜeńskim.
Są wśród nas przedstawiciele miast partnerskich Gevelsbergu z Vandom we Francji
- przewodniczący rady pan Andre Duclos i Butery z Włoch – burmistrz pan Luigi Casisi,
których po raz pierwszy mamy przyjemność gościć w Szprotawie z grupami sportowców
uczestników Międzynarodowego Turnieju Piłkarskiego Szprotawa – Gevelsberg –
Spremberg – Butera – Vandom, na naszym stadionie w Szprotawie.
Być moŜe są to zaląŜki kolejnych partnerskich kontaktów. Oznaczałoby to, Ŝe
członkostwo Polski w Unii Europejskiej od 2004 r. przynosi kolejne wymierne rezultaty
między narodami.
Poczytujemy sobie za zaszczyt i honor objęcie patronatem honorowym przez pana
Marcina Jabłońskiego – Marszałka Województwa Lubuskiego obchodów 750 – lecia nadania
praw
miejskich
Szprotawie.
Pan
Marszałek
zaangaŜowanie
mieszkańców
i władz miasta w ideę integracji lokalnej wspólnoty samorządowej uznał za zasługujące na
wyróŜnienie. Cieszy nas postrzeganie szprotawskiej wspólnoty w tak dobrym świetle.
Cieszy mnie udział w sesji burmistrza i wójtów sąsiednich gmin tj. pani Małgorzaty
Sendeckiej z Małomic, pana Tomasza Niesłuchowskiego z gminy śagań, pana Marka
Szylińczuka z gminy Niegosławice i pana Jerzego Adamowicza z Brzeźnicy.
W tym miejscu pozwolę odnieść się do słów pana Aleksandra Kwaśniewskiego
byłego prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej takŜe honorowego obywatela Szprotawy, który
podczas wizyty w naszym mieście w 2000 roku powiedział o nas: cytuję: „ jestem dumny, Ŝe
mogę być honorowym obywatelem tak europejskiego miasta, jakim jest Szprotawa” i dalej
„ w Szprotawie jest otwartość i gotowość do współpracy. Jest równieŜ poczucie własnej
wartości, Ŝe nie ma kompleksów, a jest chęć ułoŜenia sobie relacji polsko – niemieckich tak,
aby przynosiły satysfakcję jednej i drugiej stronie”.
Odnosząc się ściśle do naszego jubileuszu to pamięć nasza sięgać powinna 1260 roku
i kierowana jest w stronę Konrada I, księcia głogowskiego, wnuka Henryka I Brodatego,
któremu to zawdzięczamy lokację Szprotawy na miasto i za przyczyną, którego moŜemy
szczycić się wielowiekowym statusem miasta.
Wsłuchując się w wystąpienie pana prof. Hieronima Szczegóły, za chwilę
przeniesiemy się w odległe czasy Szprotawy i prześledzimy losy na przestrzeni dziejów.
Podobnie jak w odległych latach kiedy to Szprotawa przeŜywała róŜne koleje losu, te
trudne i te radosne, dziś takŜe gmina nie jest pozbawiona trudności i problemów
towarzyszącej ciągle jeszcze transformacji. Mamy takŜe powody do radości kiedy oddajemy
stopniowo do uŜytku odcinek kanalizacji, wybudowany most, domy, drogi, stadiony,
odnowione i wyremontowane szkoły, świetlice wiejskie, zagospodarowane parki, zieleńce i
kolejne odcinki infrastruktury.
Protokół nr LXII/10 z uroczystego posiedzenia RM w Sz-wie z dnia 12 czerwca 2010 roku
3
Nasza gmina zmienia się na lepsze, stanowi urokliwy fragment Powiatu śagańskiego
i Ziemi Lubuskiej.
Mamy za sobą 20 letni okres przemian ustrojowych, które zaczęły się materializować
po 1989 r., kiedy to rozpoczął się proces reformowania ustroju państwa, decentralizacji
władzy i stopniowego przekazywania jej wspólnotom terytorialnym.
27 maja 1990 r. odbyły się pierwsze w pełni demokratyczne wybory samorządowe do
rad gmin – pierwsze w pełni wolne po II wojnie światowej.
Ustawą z 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym samorząd został uznany jako
podstawowa forma organizacji Ŝycia publicznego w gminie. Gmina otrzymała osobowość
prawną, samodzielność i własne uprawnienia.
Był to moment tworzenia struktury suwerennej III Rzeczypospolitej. PrzeobraŜały się
gminy. Osiem lat później przemiany ustrojowe rozszerzono, wprowadzono samorządy
powiatów, a na poziomie regionalnym samorządowo – rządowe województwo.
Powoli zbliŜamy się do zakończenia piątej kadencji samorządu terytorialnego.
Dorobek kaŜdej przyczyniał się do wzbogacenia naszej gminy, choć w róŜnym stopniu. O
tyle moŜna było zrobić więcej w kaŜdej następnej, ile mijająca pozostawiała po sobie.
Niemniej potrzeb nie ubywa. Gmina nasza stanowi strukturę miejsko wiejską, co
wywołuje dodatkowe wyzwanie.
Troski te jednak odkładamy na dzień powszedni, a dziś cieszymy się urodzinami
miasta w gronie naszych gości i mieszkańców.
Wszystkich gości z daleka i bliska i mieszkańców serdecznie zapraszam do udziału w
jubileuszowym świętowaniu.
Dziękuję za uwagę.”
Ad. 3
RYS HISTORYCZNY PROF. HIERONIMA SZCZEGÓŁY NT.:
DZIEJÓW SZPROTAWY ZWIĄZANY Z JUBILEUSZEM 750-LECIA
NADANIA PRAW MIEJSKICH MIASTU.
WYSTĄPIENIA GOŚCI
prof. Hieronim Szczegóła: „swoje krótkie refleksje nad obchodzoną dziś rocznicą,
rozpocznę od przypomnienia kilku faktów sprzed 50 lat, gdy obchodziliśmy 700-lecie
miasta. Miałem zaszczyt przewodniczyć Komisji tych obchodów.
Władze wojewódzkie niezbyt chętnie godziły się na obchody, przypominające takŜe
czasy niemieckie, ale w końcu poparły nasze starania i sfinalizowały przy okazji budowę
pierwszych budynków oraz renowację kamieniczek w centrum miasta.
Musieliśmy teŜ przekonać władze, Ŝe wspomniana przez Thietmara Eulan, to Iława,
część Szprotawy, a nie Iłowa koło śagania jak podawał przygotowany przez zielonogórskich
historyków i wydany w 1958r. podręcznik historii regionalnej dla szkół.
Bardzo pomocna okazała się wówczas ksiąŜka niemieckiego historyka o polskich
korzeniach, szprotawianina dr Feliksa Matuszkiewicza (1885 – 1956). W wydanej w 1908r.
historii Szprotawy skrupulatnie wymienił on wszystkie polskie ślady w historii miasta
i całego śląska. Podobnie uczynił to teŜ w wydanej w tym samym czasie pracy doktorskiej
o reformach ustrojowych księstwa głogowskiego, gdy rządził nim późniejszy król pruski
Zygmunt Stary. Ta ksiąŜka jest do dziś cytowana przez autorów piszących o Śląsku.
KsiąŜkę Matuszkiewicza przypomnieliśmy sobie z burmistrzem Sitko, gdy padła
propozycja wydania historii miasta na jego 750-lecie. Niewiele moŜna było dodać do tego
co przed 100 laty napisał dr Matuszkiewicz, stąd dopisaliśmy tylko historię ostatnich 100 lat.
Pomogły w tym udostępnione przez wnuka naszego historyka dr Edgara Salinger materiały
po zmarłym dziadku.
Protokół nr LXII/10 z uroczystego posiedzenia RM w Sz-wie z dnia 12 czerwca 2010 roku
4
Obchody 700-lecia miasta w 1960r. – jedne z pierwszych tego typu w województwie –
rozpoczęły faktycznie odbudowę zniszczonego w 1945r. ok.60% miasta. W 1960r.
zabudowano Rynek, gdzie równieŜ moja rodzinna po 7 latach mieszkania w internacie
Technikum Rolniczego uzyskała mieszkanie, w 1962r. wybudowano stadion, w 1963r.
dworzec PKP, a w 1965r. nowa szkołę podstawową. Zaczęły się teŜ ukazywać pierwsze
ksiąŜki o Szprotawie i pierwsze tomiki wierszy uczniów szprotawskiego Technikum
Rolniczego. Andrzeja K.Waśkiewicza i Wojciecha Czerniawskiego.
Pamiętajmy teŜ, Ŝe 700-lecie obchodziliśmy niecałe 5 lat po zakończeniu okresu
stalinizmu (lata 1949-1955), który miał takŜe swoje dramatyczne momenty w Szprotawie, jak
np. proces i wyroki śmierci grupy Bronisława Kozaka czy zesłanie zasłuŜonego dla miasta
ks. Dominika Milewskiego.
W innej atmosferze obchodzimy dziś 750-lecie. W dorosłe Ŝycie wkracza juŜ czwarte
pokolenie szprotawian. Najmłodsze pokolenie, które dziś bądź pracuje po szkołach
zawodowych, bądź studiuje, z takim samym dystansem odnosi się do lat 1945 – 1989, jak
pokolenie dzieci w latach 40-tych do I wojny światowej, legionistów, powstańców
wielkopolskich czy śląskich. Dziś juŜ nauczyciel nie moŜe zwracać się do uczniów
popularnym zwrotem „zapytajcie dziadków jak to było”, gdyŜ dzisiejsi dziadkowie ( juŜ na
emeryturze) urodzili się juŜ po wojnie. Do historii (i literatury) przeszły takŜe popularne
kiedyś powiedzonka : „Warszawa i Kraków – stolica Polaków”, „Szprotawa i Przemków –
stolica Łemków”, czy „Armia Radziecka z nami od dziecka”.
Zmieniły się teŜ w międzyczasie wzajemne relacje starych – niemieckich i nowych –
polskich mieszkańców Szprotawy, okazało się, Ŝe jednych i drugich spotkał w wyniku wojny
ten sam las, „wypędzenie” z rodzinnych stron, długa tułaczka i budowa od podstaw nowej
„małej ojczyzny”.
Poznaliśmy powojenne publikacje szprotawian Matuszkiewicza i Stellera
o rodzinnych stronach oraz relacje z wojennych przeŜyć publikowane w Sagan – Sprottauer
Heimatbriege” i zgromadzonych w Bundesarchiw w Koblenz. Wiele pamiątek dawnych
mieszkańców Szprotawy trafiło do obu placówek muzealnych w Szprotawie. Cieszyliśmy się
teŜ, gdy były szprotawianin prof. Klaus Hänsch objął w 1994r. urząd przewodniczącego
parlamentu europejskiego, a urodzony w pobliskich Niegosławicach prof. Günter Blobel
otrzymał w 1999r. nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny i filozofii.
Szkoda, ze nie udalo się szerzej rozwinąć współpracy i kontaktów z Kamieńcem
Podolskim i Kaczanówką skąd pochodzą przodkowie wielu szprotawian.
Lokalny patriotyzm czasem utrudnia obiektywne spojrzenie na przeszłość miejsca,
w którym się urodziliśmy lub spędziliśmy znaczącą dla nas część Ŝycia. Okrągłe jubileusze
skłaniają jednak do refleksyjnej retrospekcji.
Polska była przed wojna państwem wielonarodowym. W zachodniej części kraju
mieszkało ponad milion Niemców, w centralnej i wschodniej 3,5 mln śydów, a na wschodzie
3,5 mln Ukraińców i ok. 2,5 mln. Białorusinów i Rosjan. Ponadto Ŝyło u nas jeszcze
ok. 1 miliona osób innych narodowości. Krzywdy, jakich Polacy doznali w czasie wojny od
Niemców (wysiedlenia, wymordowanie inteligencji i duchowieństwa, pozbawienie
własności), od Rosjan (wysiedlenia na Syberię i do Kazachstanu, takŜe wymordowanie elit –
np. oficerów, urzędników) oraz od Ukraińców (mordy UPA) wywołały po wojnie Ŝądzę
odwetu i nienawiści do tych narodów.
Wypędzeni ze Wschodu powojenni mieszkańcy Ziem Odzyskanych dość długo
traktowali swój pobyt nad Odrą jako tymczasowy, co znalazło swoje odbicie takŜe w braku
dbałości o swoje domy i zagrody. W tej sytuacji trudno było mówić o zainteresowaniu się
przeszłością swojej nowej, wówczas niechcianej nowej ojczyzny.
Dopiero nowe pokolenie, tu urodzone i wychowane zaczęło traktować swoje miasta,
wsie, domy jako własne. Wtedy teŜ (po 1960r.) zaczęły się teŜ pojawiać pytania
Protokół nr LXII/10 z uroczystego posiedzenia RM w Sz-wie z dnia 12 czerwca 2010 roku
5
o pochodzenie nazw miejscowości, o pochodzenie zabytków i ciekawsze wydarzenia
z przeszłości.
Modne stało się wówczas szukanie tzw. ”śladów polskości” o co w Szprotawie nie
było trudno, bo pisał o nich juŜ 1908r. dr Matuszkiewicz. Mało kto jednak znał język gotycki,
którym napisana była jego ksiąŜka, A ponadto pamiętać trzeba, Ŝe przez pierwsze 10 lat po
wojnie nie nauczano u nas języka niemieckiego. Historyk ten powołując się na
średniowiecznych historyków wyraźnie pisał o polskim rodowodzie nazw miejscowość,
polskich pierwszych mieszkańców Szprotawy, kasztelanii szprotawskiej itp. Pisał równieŜ
o spotkaniu w Iławie Bolesława Chrobrego z cesarzem Ottonem III w 1000r. ten epizod
zjazdu gnieźnieńskiego był z inicjatywy władz miast przedmiotem sesji naukowej i wydania
dwóch publikacji w 2000r.
Warto pamiętać, Ŝe jeszcze w 1300r. Iława nazywana była w dokumentach YLAVIA
SLAVICA, a później juŜ po kolonizacji niemieckiej Polnisch Eulau.
Mieszkający we wczesnym średniowieczu nad Bobrem Dziadoszanie zbudowali
wzdłuŜ rzeki drewniano-ziemne umocnienia (których resztki zachowały się koło Leszna
Górnego do dziś) nazywane u nas Wałami Śląskimi, a w literaturze niemieckiej Dreigräban,
które miały chronić granicę zachodnią. Nie miała ona bowiem linii ciągłej, gdyŜ obszar
między Nysą a Bobrem był wówczas niezamieszkały. Grody w Iławie, a potem Szprotawie
usytuowano w miejscu, gdzie Wały przecinały rzekę Bóbr.
Podobnie jak na całym Śląsku skomplikowane były czasy polityczne Szprotawy.
W wyniku kolejnych podziałów księstwa głogowskiego, które swym obszarem sięgało
Krosna i Świebodzina na północy, Kościana na wschodzie, śagania na zachodzie i Wołowa
na południu, ukształtowało się w XIII. Księstwo śagańskie, którego jednym z ksiąŜąt był
Przemko szprotawski ( dux sprotaviensis), fundator Przemkowa, który zginął w 1289r. pod
Siewierzem walcząc o koronę polską dla księcia wrocławskiego Henryka Probusa. W XV w.
inny ksiąŜę Jan II, walcząc w latach 1476-1481 o to, by księstwo Głogowskie po śmierci
ostatniego księcia piastowskiego nie przeszło w ręce Brandenburgii miał swoją siedzibę na
zamku szprotawskim. Księstwem głogowskim w latach 1491 – 1498 rządził późniejszy król
polski Jan Olbracht, a w latach 1501 – 1506 jego brat późniejszy król Zygmunt Stary. Ten
ostatni nadał m.in. szereg przywilejów Szprotawie. Obaj sprawowali swoje rządy w imieniu
swego brata króla czeskiego Władysława Jagiellończyka. Miasto liczyło w tym czasie
2 tysiące mieszkańców i rozwijało się niezaleŜnie od tego, jakiemu królowi podlegało, a na
przestrzeni 100 lat byli to kolejno monarchowie Polski, Czech, Węgier, ponownie Czech
i Austrii.
Tragiczny dla miasta był wiek XVII, a zwłaszcza wojna 30-letnia (1618- 1648), gdy
miasto bardzo często było łupione przez Niemców, Austriaków, Szwedów, Kozaków
i zacięŜnych Kozaków.
Po wojnie 30-letniej z kwitnącego miasta liczącego 3 tysiące mieszkańców pozostało
zaledwie 450, reszta wyginęła z głodu, chorób i bezpośrednich działań wojennych. Z trudem
odbudowane miasto uległo prawie kompletnie spaleniu w 1672r.
W 1740r. Śląsk, w tym Szprotawa zostały zajęte przez wojsko pruskie i przeszedł pod
panowanie pruskie. Nadal trwała jednak wojna prusko – austriacka, zwłaszcza w latach 1758
– 1763, gdy w mieście i okolicy kwaterowały oddziały pruskie, austriackie bądź rosyjskie,
chcąc się Ŝywić i robiąc zapasy, a takŜe nakładając wysokie kontrybucje.
Podobnie było 50 lat później, w czasie wojen napoleońskich w 1806 i 1813r.
Szczególnie zapamiętali szprotawianie bitwę z 27 maja 1813r. z udziałem ok. 25 tys.
Ŝołnierzy francuskich i rosyjskich.
Kampania Napoleońska mocno wyniszczyła miasto i okolice. Gdy do tego dodamy
powtarzające się co parę lat powodzie, epidemie i poŜary, to naleŜy podziwiać upór
i pracowitość mieszkańców w odbudowie miasta, jego rozwoju gospodarczego
i kulturalnego.
Protokół nr LXII/10 z uroczystego posiedzenia RM w Sz-wie z dnia 12 czerwca 2010 roku
6
W XX wiek Szprotawa wkroczyła jako niewielkie miasto, liczące wraz z garnizonem
i rodzinami oficerów 7.900 mieszkańców. Warto pamiętać, Ŝe zarówno koszary, lazaret
i klub garnizonowy powstały pod koniec XIX. za środki miasta, które było zainteresowane
stacjonowaniem w nim wojska. Stacjonował tu znany Regiment Artylerii Polowej
im. Podbielskiego.
Lata I wojny światowej kojarzą Szprotawę jako siedzibę wielkiego obozu jenieckiego
zlokalizowanego na terenie poligonu artyleryjskiego oraz jenieckiego szpitala gruźlickiego
(Tuberkuloza – lazarett). O wielkości obozu świadczy śmiertelność ok. 4 tysięcy ofiar,
co przypomina istniejący do dziś pomnik.
W Szprotawie (i nie tylko) sławna była postać grafa Nickolasa zu Dohna z Małomic,
który jako kapitan krąŜownika „zatopił na Atlantyku ponad 30 alianckich okrętów
wojennych i statków handlowych, za co cesarz odznaczył go najwyŜszym orderem „Pour la
Marita”,
a Szprotawianie wystawili mu pomnik.
Polakom von Dohna, kojarzy się bardziej z dowódcą Freikorpsu, który stłumił
Powstanie Śląskie w 1921r.
Po I wojnie mimo trudnej sytuacji gospodarczej Szprotawa dzięki bardzo sprawnemu
burmistrzowi Erichowi Knothe, który kierował miastem w latach 1919- 1930 prowadziła
wiele inwestycji komunalnych. Wybudowano nowy szpital powiatowy, utworzono
Archiwum Miejskie oraz Muzeum Laubego (Heimat und Laube Museum zu Sprottau).
Heinrich Laube (1806 – 1884), był wybitnym niemieckim poetą , który urodził się
i spędził dzieciństwo w Szprotawie, a po jego śmierci rodzina przekazała miastu wszystkie
pamiątki po nim.
Burmistrz Knothe dąŜył do powiększenia miasta poprzez przyłączenie sąsiednich
wsi, co pozwoliłoby przekroczyć liczbę 10 tysięcy mieszkańców i przejść do grupy miasta
średnich, które miały większą samodzielność prawną.
Udało się to w 1925r. po przyłączeniu 3 tysięcznej Iławy i w spisie ludności z 1925r.
miasto liczyło juŜ 10.366 mieszkańców. Kolejnych 600 mieszkańców przybyło po
przyłączeniu w 1928r. Henrykowa ( Sprottischdeirf) i w 1929 zarzecza (Mǖckendorf). W ten
sposób powierzchnia miasta przekroczyła 7 tys. hektarów.
DuŜy wzrost liczby mieszkańców nastąpił po 1933r. wybudowano lotnisko
i zlokalizowano jednostkę lotniczą wraz z zapleczem i rodzinami wojskowych. NajwyŜszą
liczbę mieszkańców (z wojskiem) zanotowano w 1944r. – 12.578. W mieście mieszkało teŜ
wiele osób z bombardowanych miasta, m.in. z Berlina.
W 1932r. nastąpiła w Niemczech reforma samorządowa, w wyniku której nastąpiło
zmniejszenie liczby powiatów. Pamiętamy, Ŝe w Niemczech nie było gmin zbiorowych.
Powiat szprotawski połączono z Ŝagańskim, a władze zlokalizowano w obu miastach.
Wprowadzenie reformy zbiegło się z przejęciem władzy przez NSDAP, gdy zlokalizowano
dotychczasowy samorząd lokalny, partie polityczne, organizacje społeczne, cechy
rzemieślnicze, stowarzyszenia kulturalne itp.
Aresztowano wielu działaczy partii socjaldemokratycznej i komunistycznej, m.in.
długoletniego landrata Hermanna Kranolda.
W miarę zbliŜania się wojny rósł szprotawski garnizon, który często wizytowali
najwyŜsi rangą dowódcy, m.in. późniejsi marszałkowie Ernst Busch i Erich Manstein.
Tu przygotowywały się eskadry lotnicze w 1939r. przed uderzeniem na Polskę, w 1941r.
przed atakiem na Związek Sowiecki. W czasie wojny ponownie zorganizowano w pobliŜu
lotniska obóz jeniecki dla Rosjan, a obok stały dla jeńców francuskich, pracujących
w miejscowych fabrykach.
Przełom 1944 i 1945r. to juŜ świadomość zbliŜającej się klęski. Podobnie jak
w pierwszej wojnie, setki mieszkańców miasta i powiatu zginęło na frontach w Polsce,
Francji, Rosji Afryce Północnej, Włoszech i innych krajach. MoŜna się było o tym przekonać
Protokół nr LXII/10 z uroczystego posiedzenia RM w Sz-wie z dnia 12 czerwca 2010 roku
7
z coraz liczniejszych nekrologów w lokalnej prasie. W ostatnich latach wojny publikowano
juŜ tylko nekrologi oficerów i odznaczonych krzyŜem rycerskim. Nieznany jest bilans tych
strat, gdyŜ jeszcze długo po wojnie nie było wiadomo, kto przeŜył długoletni pobyt w
niewoli na dalekiej Syberii. Straty ludnościowe pogłębiała tez chaotyczna polityka władz w
sprawie ewentualnej ewakuacji ludności z zachodniego brzegu Odry, przed nadejściem
Rosjan
w lutym 1945 roku.
Dopiero 10 lutego wyraŜono zgodę na ewakuacje ludności, a wkrótce zaczęto
wysadzać mosty na Bobrze. Zgoda na ewakuacje była stanowczo spóźniona. Wcześniej
zdąŜyły się tylko ewakuować z wartościowszym dobytkiem rodziny wojskowe, rodziny
działaczy partyjnych oraz zamoŜniejszych szprotawian.
Samo miasto Rosjanie zdobyli bez walki w nocy z 12 na 13 lutego, a domy w których
próbowali się bronić zmobilizowani członkowie Volkssturma (starcy i młodociani), były
niszczone i podpalane. W ten sposób spalono m.in. strzelnicę (obok cmentarza), szereg
budynków przy ul. KoŜuchowskiej oraz dworzec kolejowy. Podczas rabunku sklepów
północna i wschodnia część Rynku. Palono teŜ domy, w których znaleziono broń i duŜo
portretów Führera (a takich było wiele). Te poŜary były kontynuowane do końca władzy
wojennej tj. do początków czerwca.
Mieszkańcy Szprotawy zostali po 1945r. rozproszeni we wszystkich ówczesnych
strefach okupacyjnych Niemiec. W lepszej sytuacji byli ci, którym udało się wcześniej
ewakuować, gdyŜ mogli zabrać ze sobą najwartościowsze rzeczy i pamiątki rodzinne i
dotrzeć do rodziny w głębi Niemiec lub w wybrane przez siebie miejsce. Gorzej wyszli ci,
którzy zdąŜyli dotrzeć tylko do późniejszej strefy radzieckiej, a takich było niemało, gdyŜ
albo pragnęli być bliŜej domu, licząc na powrót, albo nie zdąŜyli odjechać dalej. Ten los
spotkał wypędzonych w czerwcu 1945r. w ramach tzw. wysiedlenia przedpoczdamskiego.
Paniczna ucieczka ponad połowy mieszkańców i wejście Rosjan w lutym 1945r. było
wielką katastrofą dla miasta, porównywalna z zawieruchami wojennymi sprzed wieków,
z tym Ŝe była to katastrofa nieodwracalna. Szczególnie tragiczny był jednak los tych
mieszkańców, którzy pozostali. Czekała ich półroczna wegetacja do chwili wypędzenia
w czerwcu 1945., połączono z głodem, gwałtami i rabunkami. Wielu popełniło samobójstwo.
Do chwili przybycia do miasta pierwszych polskich władz (grupa Leonarda Dziaka
z Leszna Wlkp.) i oficjalnego przekazania miasta przez Rosjan 23 czerwca 1945r. miastem
zarządzała komendantura radziecka, która poza zapewnieniem bezpieczeństwa na tyłach
frontu zajmowała się ze specjalnymi oddziałami zdobyczy wojennych, organizacją
demontaŜu, zbiórką i wywozem wszystkiego co przedstawiało jakąkolwiek wartość dla
Rosjan (maszyny, dzieła sztuki, urządzenia, instrumenty muzyczne itp.).
25 czerwca 1945r. wojsko polskie na rozkaz władz centralnych dokonało
tzw. przedpoczdamskiego wysiedlenia Niemców. Ze Szprotawy wysiedlono, a raczej
wypędzono ok. 1500 osób. Akcje tę władza motywowała koniecznością zapewnienia
mieszkań nadchodzącym transportom uchodźców z Ukrainy, gdzie terror UPA przyspieszył
repatriację. Chodziło teŜ władzom, aby przed konferencją w Poczdamie, która miała ustalić
przebieg granicy na Odrze i Nysie, przyspieszyć osadnictwo polskie na tym terenie.
W grudniu 1945r. w Szprotawie mieszkało 966 Polaków i 1580 Niemców, wielu
wróciło z wypędzenia, inni byli zwalniani przez Rosjan z prac przymusowych w majątkach
rolnych. Pozostałych w powiecie Niemców stopniowo wysiedlano do końca 1947r. Polaków
natomiast w 1947r. było juŜ w mieście ponad 5 tysięcy (drugie tyle Rosjan).
Powojenne losy Szprotawy są juŜ szeroko opisane (jeszcze w 1962r. pisałem na ten
temat w trzech ksiąŜkach). Zachęcam do lektury jubileuszowych publikacji na ten temat.
Minione 65 lat są bardzo bogate w wydarzenia i nie były łatwe nie tylko dla
Szprotawian, ale i dla wszystkich Polaków.
Protokół nr LXII/10 z uroczystego posiedzenia RM w Sz-wie z dnia 12 czerwca 2010 roku
8
PrzeŜyliśmy kolejno „pionierski okres” lat 1945 – 1948, zapowiadający pełną
„demokracje ludową”, następnie koszmarny „okres stalinowski” (1949-1955).
Po 1956r. znów odŜyły nadzieje na demokrację, przyzwyczailiśmy się do
siermięŜnych rządów Gomułki, po czym nastąpiła pora otwarcia na świat i poprawa
warunków Ŝycia za „wczesnego Gierka”, wreszcie kryzysowe lata 1976- 1989 zakończone
upadkiem PRL.
Nowy ustrój witany z radością i nadzieją szybko przesłoniło bezrobocie i duŜe
zróŜnicowanie warunków Ŝycia Polaków. Jednym się poprawiło, innym pogorszyło.
W Szprotawie nastąpiło poŜegnanie się z Rosjanami, co poprawiło warunki mieszkaniowe
wielu rodzinom, chociaŜ szkoda, Ŝe tysięcznego osiedla „Wiechlice – Lotnisko” nie włączono
do miasta.
Nowy ustrój przerzucił cięŜar odpowiedzialności za większość spraw (wykształcenie,
praca, mieszkania, zdrowie itp.) z państwa na obywateli, do czego nie byliśmy
przyzwyczajeni i z trudem się przyzwyczajamy.
TakŜe losy miasta w znacznie większym stopniu niŜ kiedyś zaleŜą od troski
obywateli o wspólne dobro, estetykę otoczenia, dbałość o szprotawską zieleń, prawdziwe
bogactwo przyrody i ozdoby miasta, a takŜe od kompetencji lokalnej władzy i mądrości
samorządu, który musi umieć przedkładać interes miasta i współobywateli nad
partykularyzm organizacyjny. Tego wszystkiego uczymy się powoli wszyscy od 20 lat. „
Ad. 4
WYSTĄPIENIA GOŚCI
r. Zdzisław Paprocki – przewodniczący RM: „ proszę o zabranie głosu przedstawiciela
marszałka województwa lubuskiego Pana Marcina Jabłońskiego – wiceprzewodniczącego
Województwa Lubuskiego Pana Kazimierza Pańtaka.”
Kazimierz Pańtak – wiceprzewodniczący Sejmiku Woj. Lubuskiego: „ 750 lat do dostojny
jubileusz. To jest 25 pokoleń mieszkańców Szprotawy, którzy się tu rodzili, zawierali
małŜeństwa, budowali miasto, byli świadkami sukcesów, ale teŜ i często uczestniczyli w
tragediach, które niestety nie ominęły naszej ukochanej Szprotawy. Honorowy patron
dzisiejszego jubileuszu Pan Marcin Jabłoński – marszałek Woj. Lubuskiego – szprotawianin,
który nie mógł dzisiaj być i w jego imieniu bardzo serdecznie dziękuję za zaproszenie i
bardzo przepraszam. Na marginesie powiem, Ŝe obecnie mieszka w Słubicach, a teraz w tej
chwili w tym mieście przechodzi fala powodziowa. Bardzo przeprasza , Ŝe nie moŜe być tu
razem z nami. Pan Marszałek upowaŜnił mnie, abym przekazał władzom, wszystkim
mieszkańcom naszego pięknego miasta wszystkiego najlepszego z okazji jubileuszu., Dalszej
rozbudowy miasta i dostatku jego mieszkańcom. Na marginesie, jestem pod wraŜeniem
pięknego wykładu pana profesora, który jako wybitny wykładowca zmieścił się w 45
minutach. Anegdotycznie powiem do pana profesora, Ŝe nie ma juŜ ulicy Bieruta w
Szprotawie, tylko jest Generała Andersa. Pan Marszałek Marcin Jabłoński , skierował na ręce
pana burmistrza Ŝyczenia i pozdrowienia dla mieszkańców oraz przekazał mnie , abym
wręczył burmistrzowi piękną statuę z wpisanymi wewnątrz pozdrowieniami z okazji
jubileuszu oraz z Ŝyczeniami. Jest to taka technologia , Ŝe na pewno będzie to jedna z atrakcji
gdy będzie 1000- rocznica powstania Szprotawy. „
r. Zdzisław Paprocki – przewodniczący RM: „ proszę o zabranie głosu Pana Clausa Jacobi –
Burmistrza miasta partnerskiego Gevelsberg.”
Claus Jacobi – burmistrz partnerskiego miasta Gevelsberg: „ bardzo serdecznie
pozdrawiam pana burmistrza, pana przewodniczącego. Bardzo się cieszę, Ŝe dostałem
Protokół nr LXII/10 z uroczystego posiedzenia RM w Sz-wie z dnia 12 czerwca 2010 roku
9
zaproszenie i w imieniu wszystkich, którzy tu przyjechali bardzo dziękuję, Ŝe mogę
uczestniczyć w tak szacownym jubileuszu. Tutaj powiem, Ŝe zarówno delegacja nasza jak i
teŜ bardzo szacowna osoba, która jest w końcu teŜ Honorowym Obywatelem Miasta
Szprotawy Pan dr Klaus Solmecke. Wszyscy zapewniamy, Ŝe jesteśmy bardzo zadowoleni i
na pewno będziemy się dzisiaj dobrze bawić. Tutaj jak sięgam pamięcią, im więcej
przyjeŜdŜamy tym więcej ludzi jest zaangaŜowanych w partnerstwo , które moŜna juŜ liczyć
w tysiącach. Spotykam róŜnych ludzi mi znajomych tj. ze straŜy poŜarnej, klubów
sportowych, instytucji gminnych i znam juŜ te osoby. To jest bardzo wspaniały dorobek, Ŝe
podczas nie tylko tych 15 lat juŜ się ta nasza współpraca rozwinęła. Jako aktualny burmistrz
chciałbym bardzo podziękować burmistrzowi Szprotawy Franciszkowi Sitko i burmistrzowi
dr Solmecke 14 lat temu zainicjowali tą współpracę. Przed 14 laty kiedy to było po krótko po
przemianach gwałtownych nasz Rada zdecydowała o nawiązaniu kontaktów z miastem ze
wschodniej Europy , a dokładnie ze Szprotawa. Jak zawsze w historii potrzeba ludzi którzy
po prostu będą dalej kontynuować. Np. dojdziemy do następnego jubileuszu , a mianowicie
w 2012 roku w Gevelsbergu będzie świętowany jubileusz 15 – leci między Szprotawą, a
Gevelsbergiem . Będzie to jednocześnie 125 – lecie miasta Gevelsbergu. W porównaniu z
takim miastem jak Szprotawa to nasze jest całkiem młode. Chciałbym tutaj podczas
jubileuszu wykorzystać okazję, Ŝeby zaprosić duŜą delegację na nasze 125 – lecie powstania
naszego miasta , na jubileusz w 2012 roku. Nie tylko na jubileusz naszego miasta, ale
równieŜ naszych stosunków partnerskich Szprotawa- Gevelsberg. My chcemy teŜ jeszcze
jedną okazję wykorzystać . JeŜeli Państwo będą w 2012 roku świętowali jubileusz
Gevelsbergu chcemy jeden z naszych duŜych placów w mieście nazwać imieniem miasta
Szprotawa. Chcemy teŜ świętować ten jubileusz ze wszystkimi naszymi partnerskimi
mieszkańcami z całej Europy. Dziękuję bardzo władzom Szprotawy za to, Ŝe zaprosiły nas
na jubileusz. Powiem , Ŝe przyjaciele miasta Gevelsberg są przyjaciółmi miasta Szprotawy.
Dziękuję władzom miejskim za tak wspaniałą organizację, która przyjęła ponad 120 gości w
tym mieście, Ŝeby świętować w/w wspomniany jubileusz. Myślę, Ŝe takie mocne więzi
przyjaźni między naszymi miastami jak Szprotawa - Gevelsberg jak i równieŜ Szprotawa –
Spremberg i tutaj bardzo serdecznie pozdrawiam mojego kolegę burmistrza ze Sprembergu
Kalusa Schulze , Ŝe takie kontakty przyczynią się , Ŝe nie powtórzą się zdarzenia, przykre
wspomnienia z historii o których wspomniał profesor Szczegóła . Przy okazji chcę
powiedzieć, Ŝe nasi mieszkańcy są bardzo dumni, Ŝe mają miasto Szprotawa za miasto
partnerskie. śyczę naszym miastom bardzo owocnej współpracy i Ŝeby bardzo dobrze
współpracować w tych nowych czasach. śyczę wszystkiego najlepszego dl naszej
współpracy. śyczę więcej takich spotkań na płaszczyźnie europejskiej i jeszcze raz bardzo
dziękuję za wszystko. Wszystkiego dobrego na następne 250 lat dla mieszkańców
Szprotawy. Niech Ŝyje Szprotawa. Niech Ŝyje Polska, Niech Ŝyje Europa.”
r. Zdzisław Paprocki – przewodniczący RM: „ proszę o zabranie głosu Pana Klausa Schulze
– Burmistrza miasta partnerskiego Spremberg.”
Klaus Schulze – burmistrz partnerskiego miasta Spremberg: „ szanowny kolego Panie
Franciszku Sitko, szanowny Panie przewodniczący, szanowny Panie kolego Claus Jacobi,
szanowny panie profesorze. Na początku chciałbym bardzo podziękować za zaproszenie na
tak szacowny jubileusz. DuŜo miast w południowych Niemczech i zachodnich Niemczech
sięgają jeszcze czasów rzymskich . I tak jest tutaj , Ŝe miasta połoŜone w dorzeczu Odry,
Nysy są zakładane w XII wieku. Widzi się to tutaj w Szprotawie , Ŝe jest jubileusz 750-lecia.
Miasto śary teŜ ma jubileusz 750-lecia i miasto Spremberg teŜ ma 710 lat. Między Szprotawą,
a Sprembergiem są bardzo dobre stosunki juŜ od roku 1970. Zarówno na płaszczyźnie we
współpracy szkół jak i klubów sportowych. Zarówno u nas w Sprembergu jak i tutaj w
Szprotawie świętujemy 20 – lecie naszego samorządu terytorialnego. Od tego czasu nasze
Protokół nr LXII/10 z uroczystego posiedzenia RM w Sz-wie z dnia 12 czerwca 2010 roku
10
stosunki bardzo, bardzo zaczęły się rozwijać. Są m.in. aktywiści jak Ginter Schimack, który
bardzo angaŜuje się we współpracę, jak równieŜ Jakub Boryna. Jestem przekonany , Ŝe nasze
stosunki bardzo dobrze będą się rozwijały i poszerzały zarówno między Sprembergiem jak i
Gevelsbergiem. Muszę wspomnieć, Ŝe będziemy mieli lepsze stosunki z polskimi
przyjaciółmi , a mianowicie z rejonie gdzie w Polsce odbywa się miedź tj. z zagłębiem
miedziowym. Pokłady miedziowe rozciągają się od naszego zagłębia miedziowego i idą aŜ
do Sprembergu. Jest juŜ wszystko zaawansowane, Ŝe w Sprembergu za 5 lat powstanie
przemysł miedziowy. Jak przyjedzie burmistrz Sprembergu do nas świętować 800 – lecie
miasta to przyjedzie juŜ z łańcuchem burmistrzowskim z miedzi. Bardzo się cieszę, Ŝe nasze
stosunki się pogłębiają i poszerzają się na róŜnych płaszczyznach takŜe przemysłowych i Ŝe
juŜ nie będzie tak jak bywało kiedyś , ale będziemy przyjaciółmi i będziemy nadal
współpracować. Dziękuję bardzo za wszystko. Chciałbym przekazać burmistrzowi i
przewodniczącemu obraz przedstawiający najstarszą budowlę w Sprembergu tj. zamek
liczący ponad 1000 lat, połoŜony przy rzece Sprewie Ŝeby znalazł godne miejsce w
szprotawskim ratuszu. ”
r. Zdzisław Paprocki – przewodniczący RM: „ dziękujemy za miłe słowa. Proszę o zabranie
głosu Pana Luici Casisi – Burmistrza miasta Butera we Włoszech.”
Luici Casisi – burmistrz miasta Butera we Włoszech, zaprzyjaźnionego z miastem
Gevelsberg: „ drogie panie, panowie. Jestem bardzo zadowolony z pobytu tutaj i z tego , Ŝe
mogę przesłać Ŝyczenia z Butery, której jestem reprezentantem. Szczególnie chciałbym
podziękować burmistrzowi miasta Szprotawy i całej administracji. Dziękuję bardzo za
przyjęcie wszystkim, a takŜe podziękować za wspólne radowanie się z okazji 750 – lecia
Szprotawy burmistrzowi Szprotawy, burmistrzowi Gevelsbergu Panu Clausowi Jacobi ,
przewodniczącemu Rady Miejskiej w Szprotawie. Bardzo dziękuję za przyjęcie.”
r. Zdzisław Paprocki – przewodniczący RM: „ dziękujemy panu burmistrzowi za miłe
słowa. Proszę o zabranie głosu Pana Andre Duklo – Przewodniczącego Komisji Rady
Miejskiej Vandome we Francji.”
Andre Duklo – przewodniczący Komisji Rady Miejskiej Vandome we Francji,
zaprzyjaźnionego miasta z Gevelsbergiem: „ szanowni państwo, panie burmistrzu, panie
przewodniczący, wszyscy zgromadzeni. jest nam niezmiernie przyjemnie uczestniczyć w
750-leciu obchodów, w dniu bardzo uroczystym dla Szprotawy. Panie burmistrzu, najpierw
musimy powiedzieć, Ŝe nasz wkład w europejskie jednoczenie miasta jest niewielki, ale
nasze przybycie tutaj myślę Ŝe będzie początkiem i zaląŜkiem czegoś więcej. Z tego miejsca
bardzo dziękuję za bardzo miłe przyjęcie naszej delegacji. Chcielibyśmy , Ŝyczylibyśmy sobie
aby to spotkanie w którym uczestniczymy po raz pierwszy jako goście pozwoliło na przyszłe
spotkania szczególnie naszej młodej generacji, naszej młodzieŜy z miast juŜ zbliźniaczonych.
Chciałbym podkreślić jak bardzo waŜne dla nas jest zobowiązanie dotyczące tzw.
obywatelskiej Europy. Kreujmy właśnie taką europejską Europę razem z młodymi
Niemcami, Francuzami, Włochami. Korzystając z okazji chciałbym przekazać na ręce
burmistrza najserdeczniejsze Ŝyczenia dla wszystkich mieszkańców Szprotawy bez wyjątku.
r. Zdzisław Paprocki – przewodniczący RM: „dziękujemy wszystkim przedstawicielom
miast partnerskich z Niemiec, Włoch i Francji, które tak umiliły nam dzisiejszą uroczystość.
750 – lecia to jednocześnie dla nas ogromne przeŜycie. Chcielibyśmy jednocześnie
podkreślić ten jubileusz w ten sposób, aby Rada tej kadencji podjęła specjalne oświadczenie.
Proszę o odczytanie oświadczenia przez wiceprzewodniczącego Rady Miejskiej
w Szprotawie.”
Protokół nr LXII/10 z uroczystego posiedzenia RM w Sz-wie z dnia 12 czerwca 2010 roku
11
Ad. 5
PRZYJĘCIE OŚWIADCZENIA RADY MIEJSKIEJ W SZPROTAWIE
UPAMIĘTNIAJĄCE 750-LECIE NADANIA PRAW MIEJSKICH
SZPROTAWIE
r. Andrzej Skawiński – wiceprzewodniczący RM: odczytał treść oświadczenia , treść poniŜej:
Oświadczenie
Rady Miejskiej w Szprotawie
z dnia 12 czerwca A.D.2010
Dla utrwalenia po wieczne czasy nadania praw miejskich Szprotawie, My rajcy
szprotawscy,
w roku jubileuszowym 750-lecia lokacji grodu naszego, ako organ
uchwałodawczy wybrany w bezpośrednich wyborach samorządowych z woli mieszkańców,
w imieniu własnym i społeczności całej Gminy, naleŜny honor, uznanie i wdzięczność swoją
wyraŜamy twórcom dzieła lokacji i rzeszom tych, którzy przez pokolenia pracowali na
rzecz istnienia oraz rozwoju naszego grodu, jak równieŜ i współczesnym kontynuatorom
tego dzieła.
Świadomi ogromu wysiłku, nierzadko odwagi i ofiar, ponoszonych przez pokolenia
w imię dobra wspólnego, naleŜną cześć im oddajemy, w uznaniu determinacji
i zaangaŜowania w dzieło wzbogacenia dorobku grodu naszego.
Tedy na wieczną czynów i rzeczy pamiątkę i na pewniejszy dowód, aby dokument
ten na wieki utrwalić, Miejska pieczęć niech będzie wyciśniona i podpisem opatrzona.
r. Andrzej Skawiński – wiceprzewodniczący RM: kontynuując powiedział: „ poprosimy o
przedstawicieli miast partnerskich oraz zaprzyjaźnionych .Pan przewodniczący Rady
wręczy kopie przedstawionego oświadczenia w języku niemieckim i angielskim.”
Przewodniczący Rady Zdzisław Paprocki- wręczył Oświadczenia przedstawicielom
miast partnerskich z Niemiec Gevelsergu i Sprembergu
oraz miastom zaprzyjaźnionym tj. z Vandome we Francji i Butera we Włoszech
r. Zdzisław Paprocki – przewodniczący Rady: „ z okazji 750 – lecia jubileuszu miasta
Szprotawa, przekazuję dla wszystkich mieszkańców, radnych, zaproszonych gości i
wszystkich pozostałych najserdeczniejsze Ŝyczenia.
Ad. 6
ZAMKNIĘCIE UROCZYSTEJ SESJI RADY MIEJSKIEJ W SZPROTAWIE
r. Zdzisław Paprocki – przewodniczący Rady: „ dziękuję wszystkim za udział w uroczystej
sesji Rady Miejskiej poświęconej jubileuszu 750-lecia nadania praw miejskich Szprotawie.
Zamykam obrady uroczystej sesji Rady Miejskiej w Szprotawie.”
Na tym zakończono protokół
Przewodniczący Rady Miejskiej
Zdzisław Paprocki
Protokół sporządziła:
Małgorzata Pachurka
Protokół nr LXII/10 z uroczystego posiedzenia RM w Sz-wie z dnia 12 czerwca 2010 roku
12