Postanowienie z dnia 10 listopada 2016r., nr SKO.4170.24.2016

Sani £>rząd owe
Kolegium Odw oław cza
w Przemyślu
u! Soreiowskiego 1
tet./fax 16 670 ?.0 0 '-
SKO 4170.24.2016
Przemyśl, dnia 10 listopada 2016r.
POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 138§ 1pkt. 1 w związku z art.61a§l, art.ł5 8 § l, art.l56§lpkt.2 oraz
art.l27§3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960i\, - Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz.
U. z 2016r., poz.23) a także art.71ust.2pkt.2 i art.75ust.lpkt.4 ustawy z dnia 03 października
2008i\, o udostępnieniu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w
ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2013r., poz.1235
ze zm.) po złożeniu przez Pana Piotra Zygmunt oraz Pani Marzeny Raganowicz - Zygmunt
zam. Sieniawa ul. Wesoła 3 wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy zakończonej
postanowieniem nr SKO 4170.19.2016 z dnia 20 września 2016r., w przedmiocie odmowy
wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji Burmistrza Miasta i Gminy
Sieniawa ul. Wesoła 3 wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji Burmistrza Miasta i
Gminy Sieniawa nr RG.6220.10.11.2012.PC z dnia 29 marca 2013r., ustalającej
środowiskowe uwarunkowania zgody na realizację przedsięwzięcia polegającego na budowie
kompostowni odpadów biodegradowalnych na działce nr 689/5 położonej w miejscowości
Leżachów Gmina Sieniawa, powiat przeworski, województwo podkarpackie”,
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Przemyślu w składzie:
Przewodniczący:
- Bogusław Kruk
Członek (spr.):
- Tomasz Zagulak
Członek:
- Mieczysław Pawliszak
na posiedzeniu w dniu 10 listopada 2016r., postanowiło:
utrzymać
w mocy własne postanowienie nr SKO 4170.19.2016 z dnia 20 września 2016r.
UZASADNIENIE
Wnioskiem z dnia 15 lutego 2012i\, przedsiębiorca - F.H.U. BUDINSTEL Paweł
Ciąpała z siedzibą w Przeworsku wystąpił do Burmistrza Miasta i Gminy Sieniawa o wydanie
decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia pn.:
„budowa kompostowni odpadów biodegradowalnych na terenie Gminy Sieniawa”, Do
podania dołączył: kartę informacyjną przedsięwzięcia; kopię mapy ewidencyjnej gruntów;
wypis z rejestru gruntów.
Zawiadomieniem z dnia 24 kwietnia 2012i\, organ administracji powiadomił strony
postępowania o jego podjęciu. Jak wynika z rozdzielnika zawiadomienia - skierowano je do
cyt. 11stron postępowania zgodnie z załącznikiem dostępnym w Urzędzie Miasta i Gminy
2
Sieniawa" a także wywieszono na tablicy ogłoszeń UMiG Sieniawa w dniach od
24.04.2012r., do 30.04.2012r., oraz opublikowano na stronie internetowej BIP.
Burmistrz Miasta i Gminy Sieniawa w dniu 24 kwietnia 2012r., zwrócił się do
Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Przeworsku oraz Regionalnego
Dyrektora Ochrony Środowiska w Rzeszowie o wyrażenie opinii w przedmiocie potrzeby
przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko.
O fakcie tym organ administracji powiadomił strony postępowania w formie
zawiadomień (zwrotne potwierdzenia obioru - 6 szt).
Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Przeworsku w treści pisma nr
PSNZ.465-16/12 z dnia 08 maja 2012r., wyraził opinię, że dla ww. przedsięwzięcia występuje
konieczność przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko.
Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Rzeszowie także uznał (pismo nr
WOOŚ.4240.15.20,2012.KB-3 z dnia 10 maja 2012i\), że istnieje konieczność
przeprowadzenia oceny, w tym sporządzenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na
środowisko.
Postanowieniem nr RG.6220.10.4.2012.PC z dnia 17 maja 2012r., Burmistrz Miasta i
Gminy Sieniawa nałożył na inwestora obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania na
środowisko. O wydaniu postanowienia ustalającego zakres raportu o oddziaływaniu na
środowisko zawiadomiono Inwestora oraz właścicieli nieruchomości sąsiednich (zwrotne
potwierdzenia obioru - 6 szt.) a także wywieszono na tablicy ogłoszeń UMiG Sieniawa w
dniach od 17.05.2012r., do 23.05.2012r., oraz opublikowano na stronie internetowej BIP
UMiG Sieniawa.
Pan Paweł Ciąpała dnia 30 października 2012r., przedłożył Raport oceny
oddziaływania na środowisko dla przedsięwzięcia pod nazwą "Budowa kompostowni
Odpadów Biodegradowalnych na terenie Gminy Sieniawa" na działce nr 689/5, sporządzony
przez Pana Andrzeja Koj der z firmy Zespół Usług Ekologicznych EKO-POMIAR w
Rzeszowie.
Z jego treści (pkt. 17) wynika, iż realizacja przedsięwzięcia z uwagi na lokalizację z
dala od terenów mieszkalnych, na terenach w większości odłogowanych będzie praktycznie
nieuciążliwa dla środowiska i możliwa do zrealizowania w krótkim - najwyżej
kilkumiesięcznym okresie czasu od jej rozpoczęcia. Funkcjonowanie kompostowni - w
szczególności napowietrzanie odpadów biodegradowalnych i osadów w bioreaktorach
przewidywane jest w ruchu ciągłym, całodobowo, jednak przyjęcie odpadów, wywóz
gotowego kompostu, czy jego przemieszczanie na terenie kompostowni oraz przerzucanie
wykonywane będzie w trakcie pory dziennej - pierwszej zmiany .
Planowane przedsięwzięcie znajduje się poza granicami obszarów chronionych
przyrodniczo i dlatego nie będzie na nie oddziaływać w fazie budowy. W zasięgu
oddziaływania przedsięwzięcia ograniczonego do działki nr 689/5 ( większy jest tylko obszar
oddziaływania odorów) - ani tym bardziej na działce, na której kompostownia będzie
realizowana - nie występują siedliska przyrodnicze w randze chronionych i zagrożonych.
Spośród roślin - nie stwierdzono w omawianym obszarze oraz w jego sąsiedztwie chronionych bądź zagrożonych taksonów.
Inwestycja planowana jest do zrealizowania poza granicami wielkopo wierzchnio wy ch
form ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o
ochronie przyrody (Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220 z późn. zm.), w tym poza granicami
obszarów Natura 2000,
3
Funkcjonowanie kompostowni nie będzie powodować ponadnormatywnej
uciążliwości dla środowiska - nie będzie więc ponadnormatywnego, negatywnego wpływu na
stan zanieczyszczenia powietrza, stan klimatu akustycznego, wreszcie nie będą zagrożone
wody podziemne i powierzchniowe oraz powierzchnia ziemi. Brak negatywnego
(ponadnormatywnego) oddziaływania planowanego przedsięwzięcia na elementy środowiska
naturalnego powoduje, że inwestycja ta nie będzie stanowić żadnego zagrożenia dla zdrowia
ludzi. Lokalizacja kompostowni w znacznym oddaleniu od terenów zamieszkałych sprawia,
że nie będzie naruszać ona interesów osób trzecich, stąd nie przewiduje się by planowane
przedsięwzięcie, mogło być przyczyną jakichkolwiek konfliktów społecznych. Realizacja
przedsięwzięcia nie będzie wiązać się z koniecznością wycinania drzew czy zieleni niskiej stąd nie ucierpi ani świat roślinny, ani zwierzęcy. Eksploatacja przedmiotowych elementów
przedsięwzięcia w normalnych warunkach nie wpłynie na systemy przyrodnicze, w tym florę
i faunę, nie będzie także wpływać na siedliska przyrodnicze oraz gatunki roślin i zwierząt
wymagających ochrony w formie wyznaczonych obszarów w sieci Natura 2000.
W Raporcie wykazano, że eksploatacja instalacji będącej przedmiotem
przedsięwzięcia nie będzie wiązać się ze znaczną emisją zanieczyszczeń do powietrza. Emisja
hałasu z projektowanego zakładu nie będzie stanowiła zagrożenia dla środowiska - w
szczególności dla zdrowia ludzi i zwierząt. Wykazane w niniejszym raporcie wielkości i
rodzaje emisji nie stanowią zagrożenia dla uwarunkowań akustycznych tego terenu, czemu
sprzyja usytuowanie przedsięwzięcia na terenie o charakterze rolniczym, a zabudowa
mieszkalna zlokalizowana jest w znacznej odległości. Nie wystąpi oddziaływanie
projektowanego przedsięwzięcia na klimat - nie będzie ono źródłem emisji gazów
cieplarnianych w ilości mogącej wpływać na klimat.
W przypadku rozpatrywanej inwestycji wybrano wariant inwestycyjny jako
najbardziej korzystny z punktu widzenia ochrony środowiska oraz ze względów
technologicznych i ekonomicznych. Wybrana technologia oraz nowoczesne urządzenia do
kompostowania odpadów biodegradowalnych i osadów ściekowych gwarantują produkcję
poszukiwanego na rynku dobrego jakościowo kompostu , przy jednoczesnym spełnianiu
wszelkich norm określonych przepisami ochrony środowiska. Nie istnieją znaczące
oddziaływania wynikające z funkcjonowania przedsięwzięcia - nie będzie ono źródłem
znaczącej emisji stąd nie zachodzi obawa, że realizacja przedsięwzięcia spowoduje
negatywne zmiany w środowisku. Prawidłowo eksploatowana instalacja do kompostowania
objęta niniejszym opracowaniem nie będzie stwarzać zagrożenia dla środowiska.
Po przedłożeniu opisanego wyżej Raportu w dniu 02 listopada 2012r., w ramach
zapewnienia możliwości udziału społeczeństwa, Burmistrz Miasta i Gminy Sieniawa w
drodze obwieszczenia podał do publicznej wiadomości informację o prowadzonym
postępowaniu w sprawie oceny oddziaływania na środowisko planowanego przedsięwzięcia.
W obwieszczeniu podano informacje, o których mowa w art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 3
października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale
społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U.
Nr 199, poz. 1227 ze zm.), w tym o możliwości składania uwag i wniosków, wskazując
jednocześnie miejsce i 21 dniowy termin ich składania. Podanie do publicznej wiadomości
nastąpiło przez: udostępnienie informacji na stronie Biuletynu Informacji Publicznej UMiG
Sieniawa oraz ogłoszenie informacji w sposób zwyczajowo przyjęty tj. ogłoszenie na tablicy
ogłoszeń, w siedzibie UMiG Sieniawa.
Również w dniu 02 listopada 2012r., Burmistrz Miasta i Gminy Sieniawa wystąpił do
Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Przeworsku oraz Regionalnego
4
Dyrektora Ochrony Środowiska w Rzeszowie z prośbą o uzgodnienie warunków realizacji
przedsięwzięcia.
O fakcie tym organ administracji powiadomił strony postępowania w formie
zawiadomień (rozdzielnik pisma),
'N a tym etapie postępowania Inwestor przedkładał organom uzgadniającym żądane
przez nich informacje uzupełniające do Raportu (karty akt sprawy 290 - 257).
Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Przeworsku w treści pisma nr
PSNZ.460-9/12 z dnia 19 listopada 2012r., dokonał uzgodnienia środowiskowych
uwarunkowań pod względem spraw sanitarno - higienicznych z zastrzeżeniem dochowania
odpowiednich warunków wynikających z punktów od 2 do 3 osnowy Opinii.
Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Rzeszowie (postanowienie nr
WOOŚ.4242.15.27.2012.KB-18 z dnia 18 marca 2013r.), dokonał także uzgodnienia
warunków realizacji planowanego przedsięwzięcia, określając w pkt. II warunki
wykorzystania terenu w fazie realizacji i eksploatacji; w pkt. III wymagania dotyczące
ochrony środowiska konieczne do uwzględnienia w projekcie budowlanym. Organ ten uznał,
że nie zachodzi konieczność przeprowadzenia ponownego postępowania oddziaływania na
środowisko w ramach postępowania budowlanego (pkt. V) oraz przedsięwzięcie nie wymaga
przeprowadzenia postępowania transgranicznego (pkt. VI).
Dnia 20 marca 2013r., zawiadomiono strony postępowania o zebranych środkach
dowodowych oraz możliwości wypowiedzenia się, co do złożonych żądań. O powyższym
fakcie zawiadomiono Inwestora; PPIS w Przeworsku, RDOŚ w Rzeszowie oraz właścicieli
nieruchomości sąsiednich (zwrotne potwierdzenia obioru - 6 szt.) a także wywieszono na
tablicy ogłoszeń UMiG Sieniawa w dniach od20.03.2013r.,do 27.03.2013r., i opublikowano
na stronie internetowej BIP UMiG Sieniawa.
Z akt sprawy wynika, że strony postępowania nie wniosły żadnych uwag i wniosków
dotyczących planowanego postępowania a także żadna organizacja ekologiczna nie zgłosiła
udziału w prowadzonym postępowaniu.
Decyzją nr RG.6220,10.11.2012.PC z dnia 29 marca 2013i\, Burmistrz Miasta i
Gminy Sieniawa ustalił środowiskowe uwarunkowania zgody na realizację przedsięwzięcia
polegającego na budowie kompostowni odpadów biodegradowalnych, określając w jej
osnowie warunki wykorzystania terenu w fazie realizacji i eksploatacji lub użytkowania
przedsięwzięcia, ze szczególnym uwzględnieniem konieczności ochrony cennych wartości
przyrodniczych, zasobów naturalnych i zabytków oraz ograniczenia uciążliwości dla terenów
sąsiadujących (pkt. 1.2.1-45); wymagania dotyczące ochrony środowiska konieczne do
uwzględnienia w projekcie budowlanym (pkt.I.3.1-7). Organ administracji stwierdził potrzebę
przygotowania i wdrożenia programu monitorowania oddziaływania przedsięwzięcia na
środowisko (pkt.II.U5); uznał, iż realizacja przedsięwzięcia nie wymaga utworzenia obszaru
ograniczonego użytkowania (piet. III) a także w ślad za RDOOŚ w Rzeszowie nie nałożył na
Inwestora obowiązku przeprowadzenia postępowania transgranicznego (pkt. IV).
Za
łącznikiem do decyzji jest charakterystyka przedsięwzięcia (pkt. VI).
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia opisano tok podejmowanych w sprawie czynności
dowodowych oraz stanowiska organów uzgadniających oraz opiniujących. Burmistrz Miasta
i Gminy Sieniawa uznał, iż właściwym do realizacji będzie przedstawiony w raporcie wariant
inwestycyjny. N a podstawie analizy załączonych do wniosku dokumentacji, Raporcie o
oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko określono oddziaływania i potencjalne
5
zagrożenia środowiska związane z realizacją i eksploatacją przedsięwzięcia. W oparciu o
informacje zawarte w tych dokumentach zostały zdefiniowane warunki realizacji i
eksploatacji przedsięwzięcia zapewniające ochronę środowiska. W związku z powyższym
stwierdzono, iż planowane przedsięwzięcie nie spowoduje naruszenia obowiązujących norm
ochrony środowiska oraz nie pogorszy istniejącego stanu środowiska, pod warunkiem
zachowania parametrów technicznych i technologicznych dla których przeprowadzono
analizę w załączonym do wniosku Raporcie oraz spełniając szereg zaleceń określonych w
Raporcie, które zostały uwzględnione również w decyzji.
O podjęciu decyzji zawiadomiono Inwestora; PPIS w Przeworsku, RDOS w
Rzeszowie oraz właścicieli nieruchomości sąsiednich (zwrotne potwierdzenia obioru - 6 szt.)
a także wywieszono na tablicy ogłoszeń UMiG Sieniawa w formie obwieszczenia w dniach
od 29.03.2013i\, do 12.04.2013r., i opublikowano na stronie internetowej BIP UMiG
Sieniawa.
Pismem z dnia 08 września 2016r., SKO w Przemyślu wystąpiło do Pana Piotra
Zygmunt o uzupełnienie braków formalnych pisma procesowego z dnia 10 sierpnia 20I6i\,
zawierającego wniosek o stwierdzenie nieważności wyżej opisanej decyzji Burmistrza Miasta
i Gminy Sieniawa, o wykazanie interesu prawnego uzasadniającego żądanie wszczęcia
postępowania weryfikacyjnego.
W odpowiedzi Pan Piotr Zygmunt oraz Pani Marzena Raganowicz - Zygmunt w
piśmie z dnia 15 września 2016r., wskazali, że w toku prowadzonych postępowań
środowiskowych naruszono ich prawo do udziału, zagwarantowane art. 30 ustawy o
udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie
środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, przez co nie mógł zweryfikować
zasięgu oddziaływania inwestycji (kompostownia, ferma drobiu) na środowisko i wcześniej
zgłosić swojego udziału w charakterze strony wraz z wnioskami o przeprowadzenie czynności
dowodowych w przedmiotowych postępowaniach, prowadzonych przez Burmistrza Miasta i
Gminy Sieniawa, w sprawie wydania decyzji środowiskowych.
Już zrealizowane przedsięwzięcie dotkliwie negatywnie oddziałuje na środowisko
(głównie odorowo) w promieniu kilku kilometrów. Z całą pewnością (w przekonaniu
wnioskodawcy) można stwierdzić, że ocena oddziaływania tego przedsięwzięcia na
środowisko, dokonana została na podstawie nierzetelnych raportów, zawierających
niedostatecznie dokładne obliczenia oraz brak analizy skumulowanych oddziaływań
pochodzących z instalacji już istniejących na dzień uzgodnień Kompostowni - zakład
utylizujący produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego - FARMITIL HS w Leżachowie,
oddziałujący od lat, w promieniu kilku kilometrów, równie odorowo (m. Czerwona Wola,
Manasterz, Słoty, Leżachów, Sieniawa, Ubieszyn) oraz projektowanych (Kompostowania),
czym naruszono art. 67 w zw. z art. 66 ust. 1 pkt 8 w/w ustawy.
Sytuacja pogwałcenia art.67 w zw. z art.66ust.lpkt.8 ustawy dotyczy również
wymienionej fermy drobiu. Nierzetelnie sporządzony raport, tym samym przeprowadzenie
nierzetelnej oceny oddziaływania na środowisko, w której brak tak ważnej analizy
skumulowanego oddziaływania, w tym odorowego, projektowanej fermy drobiu,
kompostowni i zakładu utylizującego produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego,
doprowadziły do wydanie pozytywnej dla inwestora decyzji środowiskowej, która przy
przeprowadzeniu rzetelnej oceny oddziaływania i wskazaniu prawdziwego, rzeczywistego
poziomu oddziaływania tych instalacji na środowisko, nigdy nie powinna była być
rozpatrywana (wydana) - z powodu wcześniejszego naruszenie art. 82 ustawy Prawo ochrony
środowiska oraz art. 16 ustawy o odpadach.
6
Interes prawny w postępowaniu w sprawie wydania decyzji środowiskowej związany
jest z położeniem nieruchomości w zasięgu oddziaływania planowanego przedsięwzięcia.
Sporządzone w toku postępowań nierzetelne raporty oddziaływania wykazywały zasięg
oddziaływań planowanych inwestycji ograniczony wyłącznie do terenu inwestorów. Obecnie
wiadomo, że zasięg ten został źle określony, bo Kompostownia w Leżachowie funkcjonuje i
śmierdzi w promieniu kilku kilometrów. Ich nieruchomość zlokalizowana na działkach nr
908, nr 909, nr 910, oraz 911 w Sieniawie znalazła się w zasięgu negatywnego oddziaływania
m.in. odorowego Kompostowni. Co prawda w polskim prawie nie są określone standardy
odorów, ale te są wynikiem emisji, a tym samym imisji związków chemicznych (siarkowodór,
metan, amoniak, dwutlenek siarki, itp.) będących wynikiem rozkładu materii organicznej oraz
składu samego obornika (ferma) i odpadów (Kompostownia) przewidzianych do
przetworzenia, których standardy emisji oraz stężenia w powietrzu polskie prawo już
normuje.
W ramach tego oddziaływania nie można pomijać odoru wywoływanego
funkcjonowaniem planowanych inwestycji (wyrok NSA z dnia 18 września 2012 r., sygn. akt
II OSK 1459/12). Ponadto Sądy podzielają stanowisko, że oddziaływanie na nieruchomość
nie musi być wcale ponadnormatywne (z powodu braku administracyjnych standardów dla
odorów trudno je zakwalifikować), a interes prawny, o którym mowa w art. 28 k.p.a., może
wynikać nie tylko z normy prawa materialnego administracyjnego, ale także z normy prawa
materialnego należącej do każdej gałęzi prawa, w tym również do prawa cywilnego. Dlatego
wnioskodawca uważa, że w toku prowadzonego postępowania, został naruszony interes
prawny wynikający z art. 140 i 144 Kodeksu cywilnego.
Interes prawny wywodzi także z norm art. 6, art. 1 ust.2pkt.l, pkt.5, pkt,6 i pkt 7 oraz
art. 61 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: obniżenie komfortu
życia, korzystania w pełni z nieruchomości.
Na żądnie Kolegium wyrażone w piśmie z dnia 08 września 2016r., - Burmistrz
Miasta i Gminy Sieniawa w treści pisma nr RG.6220.16.2016.PC z dnia 14 września 2016r.,
podał, że w przeszłości nie były i aktualnie nie są prowadzone postępowania środowiskowe
dotyczące zarówno kompostowni, jak i fermy drobiu - w których Pan Piotr Zygmunt
uczestniczy® na prawach strony w rozumieniu art.28kpa. Pan Piotr Zygmunt nie posiada
nieruchomości zlokalizowanych w okolicy przedmiotowych kompostowni lub fermy drobiu,
które to mogłyby negatywnie na nie oddziaływać. Osoba ta nie ma na terenie Gminy Sieniawa
żadnej nieruchomości, której jest właścicielem. Prawo własności nieruchomości
zlokalizowanej w miejscowości Sieniawa przy ul. Wesołej 3, jest Pani Raganowicz-Zygmunt
Marzena (w załączeniu przesył raport dla jednostki rejestrowej).
Nieruchomość przy ul. Wesoła 3 tj. dz. nr 909 jest oddalona ok. 2700 m (odległość
mierzona od granicy przedmiotowej działki w linii prostej) od nieruchomości na której
znajduje się Kompostownia i ok. 3300m na której znajduje się ferma drobiu.
W dniu 12 sierpnia 2016r., do siedziby SKO w Przemyślu wpłynęło pismo
pochodzące od Pana Piotra Zygmunt, w treści którego zażądał stwierdzenia nieważności (jako
wydanej z rażącym naruszeniem prawa) m.in. decyzji Burmistrza Miasta i Gminy Sieniawa z
dnia 29 marca 2013r., nr RG.6220.10.11.2012.PC ustalającej środowiskowe uwarunkowania
zgody na realizację przedsięwzięcia pn. "budowa kompostowni odpadów biodegradowalnych
na działce nr 689/5 położonej w miejscowości Leżachów Gmina Sieniawa, pow iat przeworski
województwo podkarpackie".
W treści uzasadnienia wskazał, że postępowanie w sprawie wydania tej decyzji odbyło
się kompletnie bez udziału społeczeństwa. Świadczą o tym publikacje w BIP powiadomień,
obwieszczeń itp., które odbywały się z ogromnymi opóźnieniami (Tabela 1 - załącznik nrl do
7
pisma). Raport oddziaływania na środowisko zawiera błędy i istotne zafałszowania np.: brak
w Raporcie istotnej informacji na temat funkcjonowania w okolicy jeszcze wtedy
projektowanej Kompostowni, Zakładu mocno odorowo oddziałującego na środowisko,
przetwarzającego produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego FARMUTIL HS Zakład
Utylizacyjny w Leżachowie. Brak tym samym dokumentacji analizy skumulowanego
oddziaływania odorowego obydwu zakładów (Kompostowni i FARMUTILu). W Raporcie
zamieszono nieprawidłowe obliczenia, a tym samym dokonano złego modelowania
rozprzestrzeniania się odorów z projektowanej Kompostowni. Kompostownia już istnieje i
oddziałuje odorowo na środowisko i ludzi, a zasięg jej oddziaływania wynosi ok. 3km.
Według Raportu odór miał być nieuciążliwy dla pierwszych zabudowań mieszkalnych,
będących w odległości ok.SOOm.
W związku z tym niewłaściwe ustalono strony postępowania (brak powiadomienia o
wszczęciu postępowania). W zasięgu oddziaływania odorowego Kompostowni znajduje się
kilkaset domów mieszkalnych. Niewłaściwe informowano społeczeństwo, co skutkowało
brakiem jego udziału na każdym etapie wydania decyzji środowiskowej (Tabela 1 - załącznik
nrl do pisma).
Postanowieniem nr SKO 4170.19.2016 z dnia 20 września 2016r., Samorządowe
Kolegium Odwoławcze w Przemyślu odmówiło wszczęcia postępowania administracyjnego
w sprawie - gdyż uznało, że podmiot wnioskujący o jego podjecie nie posiada do tego
uprawnień. Sporządzony w sprawie Raport oceny oddziaływania na środowisko wskazuje, iż
realizacja przedsięwzięcia nie spowoduje przekroczeń a jej negatywne oddziaływanie
zamknie się w najbliższej okolicy. Doręczenie postanowienia skarżącym nastąpiło w dniu 23
września 20ł6r.
Pan Piotr Zygmunt oraz Pani Marzena Raganowicz-Zygmunt z dniem 28 września
2016r., poddali opisane wyżej postanowienie ponownej ocenie SKO w Przemyślu. W treści
uzasadnienia swego stanowiska podnieśli zarzuty merytoryczne w stosunku do decyzji
środowiskowej Burmistrza Miasta i Gminy Sieniawa. Kompostownię wybudowano na terenie
"Sianiawskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu".
Burmistrz MiG Sieniawa nie zapewnił udziału społeczeństwa w postępowaniu,
wynikającego z art.79 o udostępnianiu informacji (...), ponieważ informacje na BIP
ukazywały się po terminach, w których można było wnosić uwagi. Tablica ogłoszeń w
ciemnym korytarzu UMiG w Sieniawie jest dostępna tylko w godzinach urzędowania.
Natomiast po godzinach pracy oraz w dni wolne od pracy UMiG Sieniawa jest zamknięty.
Nadto Burmistrz Miasta i Gminy Sieniawy nie liczy się z opinią mieszkańców, na których
planowana inwestycja miała nie oddziaływać, a zrealizowana negatywnie oddziałuje na
mieszkańców i całe środowisko. W zasięgu oddziaływania odorowego Kompostowni znajduje
się kilkaset domów mieszkalnych.
Końcowo podali, iż są małżeństwem oraz współwłaścicielami domu posadowionego
na działkach małżonki i dlatego obydwoje są stroną w postępowaniu. Dodatkowo
Kompostownia w Leżachowie notorycznie narusza przepisy ustawy Prawo o ochronie
środowisko, ustawy o odpadach i ustawy Prawo wodne, o czym świadczą wyniki organów
nadzoru.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze po rozpoznaniu złożonego wniosku o
ponowne rozpoznanie sprawy rozstrzyga co następuje:
Bark elementów podmiotowych do zainicjowania postępowania nieważnościowego w
niniejszym postępowaniu, zarówno po stronie wnioskodawcy jak i jego małżonki, uzasadnia
8
odmowę jego podjęcia i w konsekwencji stanowi podstawę do utrzymania zaskarżonego
postanowienia.
Kolegium w składzie obecnym nie może odnieść się również do zarzutów
wynikających z wniosku stron z dnia 28 września 2016r., gdyż stanowiłoby to przekroczenie
kompetencji. Strona skarżąca inicjując przedmiotowe postępowanie w istocie dąży do
ponownej merytorycznej oceny wniosku przedsiębiorcy - F.H.U. BUDINSTEL Paweł Ciąpała
- pod kątem konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania jego przedsięwzięcia na
środowisko. Takie działanie w postępowaniu nieważnościowym jest niedopuszczalne.
Przedmiotem oceny w postępowaniu o stwierdzeniu nieważności decyzji nie mogą być wady
o charakterze proceduralnym (np. błędna ocena dowodów, uchybienia w zakresie
sporządzania środków dowodowych), gdyż usuwanie takich wad dokonywane jest na
podstawie przepisów o wznowieniu postępowania. Oznacza to, że źródłem wadliwości
pozostają jedynie merytoryczne treści. Z punktu bytu prawnego decyzji wadliwej,
naruszającej jedynie przepisy proceduralne, nie ma to jednak znaczenia, skoro ocenie podlega
sama decyzja i jej skutki prawne, a nie poprzedzające ją postępowanie. Wady z art. 145§1 i
art.l45a§lkpa są istotnymi wadami postępowania. Nie jest jednak wiadome, jaki skutek
wywarły one na decyzję administracyjną. Mogą spowodować więc jedynie wzruszałność
decyzji. Dlatego też wznowienie postępowania polega na ponownym rozpatrzeniu sprawy w
celu sprawdzenia, czy jakaś z wad postępowania nie wpłynęła na treść rozstrzygnięcia.
Przepisy regulujące postępowanie administracyjne nie regulują skutków prawnych
zbiegu trybów wznowienia postępowania i stwierdzenia nieważności decyzji. Z istoty obu
trybów nadzwyczajnych wynikają jednak określone relacje między postępowaniami:
wznowieniowym i w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji. W doktrynie i w
orzecznictwie zwraca się uwagę, że pomimo tożsamości przedmiotu tych dwóch postępowań
(weryfikacja decyzji), uruchomienie tych trybów ma odmienne następstwa dla weryfikowanej
decyzji i dla sprawy administracyjnej, będącej przedmiotem rozstrzygnięcia zawartego w
weryfikowanej decyzji. Tryb stwierdzenia nieważności nie ogranicza się bowiem do
wyeliminowania decyzji z obrotu prawnego, ale powoduje uznanie, iż decyzja od samego
początku nie wywoływała skutków prawnych. Natomiast tryb wznowienia postępowania
zapewnia możliwość ponownego rozpatrzenia i rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej, o
której rozstrzygała zaskarżona decyzja. Efektem wznowienia może być zatem wydanie nowej
decyzji, a więc przerwanie wywoływania skutków prawnych przez poprzednią decyzję.
Powyższa odmienność następstw prawnych zastosowania tych dwóch trybów postępowania
nadzwyczajnego uzasadnia danie pierwszeństwa postępowaniu w trybie stwierdza
nieważności. Stwierdzenie nieważności oznacza bowiem wyeliminowanie decyzji z obrotu
prawnego, co w efekcie prowadzi do bezprzedmiotowości postępowania w sprawie
wznowienia postępowania (zob. B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania
administracyjnego - komentarz, Wydawnictwo C.H. Beck Warszawa 2006r. s. 632).
O rażącym naruszeniu prawa można mówić wtedy, gdy treść decyzji pozostaje w
wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu prawa i gdy charakter tego naruszenia
powoduje, że owa decyzja nie może być zaakceptowana jako akt wydany przez organ
praworządnego państwa. Szeroka analiza zakreślonej problematyki, poczynione w sprawie
ustalenia faktyczne a przede wszystkim zastosowane rozwiązania prawne nie wykazały
oczywistej potrzeby podejmowania decyzji nieważnościowej. Na merytoryczną ocenę nie ma
miejsca w postępowaniu w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji środowiskowej, gdyż
przekracza ona ramy kontroli nadzorczej wyznaczonej w art.l56§lpkt.2 in fine w związku z
art.80kpa. Wymagałoby ona bowiem przeprowadzenia postępowania dowodowego
właściwego dla postępowania w sprawie środowiskowych uwarunkowań, co przeczyłoby
9
zarówno funkcji stosowanego w postępowaniu nadzwyczajnym art,156kpa, jak i naruszało
zasadę dwuinstancyjności postępowania nadzorczego (art.lókpa).
Przepis art.ókpa stanowi, że organy administracji działają na podstawie przepisów
obowiązującego prawa. Działanie na podstawie prawa w postępowaniu administracyjnym
obejmuje dwa zasadnicze elementy a mianowicie ustalenie przez organ administracji
zdolności prawnej do prowadzenia postępowania w danej sprawie oraz zastosowanie
przepisów prawa materialnego i przepisów prawa procesowego przy rozpoznaniu i
rozstrzygnięciu sprawy.
Stwierdzenie nieważności jest instytucją procesową tworzącą możliwość prawnej
eliminacji z obrotu prawnego decyzji dotkniętych wadami dotyczącymi przede wszystkim
naruszenia prawa materialnego. Na skutek poważnego naruszenia prawa decyzja taka istnieje
tylko pozornie a stwierdzenie nieważności wynika z konieczności obalenia domniemania
zgodności z prawem.
Zgodnie z zasadą trwałości decyzji, rozstrzygnięcia ostateczne mogą być
weryfikowane tylko w nadzwyczajnych przypadkach (art.lókpa). Stwierdzenie nieważności
decyzji administracyjnej jest bowiem wyjątkiem od określonej w art.l6§lkpa ogólnej zasady
stabilności decyzji administracyjnych. Przedmiotem postępowania w sprawie stwierdzenia
nieważności decyzji jest, sprawa procesowa: rozpoznanie i rozstrzygnięcie w trybie
unormowanym przepisami prawa procesowego zgodnego z przepisami, głównie materialnego
prawa administracyjnego, rozstrzygnięcie sprawy administracyjnej materialnej, a zatem jej
prawidłowości, pod kątem kwalifikowanych wad prawnych decyzji administracyjnej
kończącej postępowanie.
Wady decyzji wyliczone w art.l56§lkpa mają charakter materialny. Ich występowanie
powoduje, że z mocy decyzji powstaje albo stosunek prawny ułomny, albo w ogóle się on nie
nawiązuje. Wady tkwią w samej decyzji i godzą w elementy stosunku prawnego
podmiotowego, w jego przedmiot lub też w podstawę prawną, w wyniku czego albo dochodzi
do nieprawidłowych skutków prawnych, albo do prawnej bezskuteczności decyzji
administracyjnej.
Przesłanka rażącego naruszenia prawa zachodzi w sytuacji, gdy decyzja ewidentnie w
sposób nie budzący wątpliwości jest sprzeczna z wyraźnym przepisem prawa. Tak wyrok
NSA z dnia 21.10.1992 r., V SA86/92 i 436-466/92, opubl. ONSA z.1/1993, poz.23. Z
rażącym naruszeniem prawa będziemy mieli do czynienia gdy, chodzi o rozbieżność, która
ma charakter dający się łatwo stwierdzić, oczywisty, niewątpliwy i bezsporny. Rażące
naruszenie prawa jest kwalifikowaną postacią takiego uchybienia. Z rażącym naruszeniem
prawa nie można utożsamiać każdego naruszenia prawa, zwłaszcza w sytuacji naruszenia
polegającego na niewłaściwym zastosowaniu przepisu, kiedy uchylenie decyzji może mieć
miejsce jedynie wówczas, gdy naruszenie to miało wpływ na wynik sprawy. Nie każde, nawet
oczywiste, naruszenie prawa może być uznane za rażące, nie jest też decydujący charakter
przepisu, jaki został naruszony. Naruszenie prawa ma cechę rażącego, gdy decyzja nim
dotknięta wywołuje skutki prawa nie dające się pogodzić z wymaganiami praworządności,
którą należy chronić nawet kosztem obalenia ostatecznej decyzji. Nie chodzi więc o spór o
wykładnię prawa, lecz o działanie wbrew nakazowi lub zakazowi ustanowionemu w prawie.
Innymi słowy, o rażącym naruszeniu prawa można mówić wyłącznie w sytuacji, gdy proste
zestawienie treści decyzji z treścią przepisu prowadzi do wniosku, że pozostają one ze sobą w
jawnej sprzeczności.
W przepisie art. 157§ lkpa ustalono, że postępowanie w sprawie stwierdzenia
nieważności rozstrzygnięcia można wszcząć z urzędu lub wniosek strony.
10
Definicję strony postępowania administracyjnego wyraża art. 2 8kpa, którego
konstrukcja wykorzystuje wyrażenie interesu prawnego. Stroną jest ten kto taki interes
wykazuje. O posiadaniu przymiotu strony rozstrzyga organ badając czy istnieje obiektywna
potrzeba ochrony prawnej jednostki żądającej takiej ochrony. Do cech interesu prawnego
zalicza się jego realność, co powoduje wykluczenie interesów przewidywalnych w
przyszłości, interesów czysto hipotetycznych, nie istniejących w chwili wydawania decyzji.
Interes prawny to rzeczywiście a nie potencjalnie istniejąca potrzeba ochrony prawnej
określonego podmiotu. O istnieniu tak rozumianego interesu możemy mówić wówczas, kiedy
działanie organu administracji o wymiarze konkretyzującym dotyka w sposób bezpośredni
normatywnie ukształtowaną sytuację konkretnego podmiotu.
Zarówno doktryna jak i orzecznictwo sądów administracyjnych zgodnie przyjęły, iż
wykazanie interesu prawnego wiąże się ze wskazaniem konkretnego przepisu prawa
materialnego, na podstawie którego uprawniony może domagać się ochrony prawnej.
Ponadto, pomiędzy sytuacją uprawnionego a podaną normą prawa materialnego powinien
istnieć bezpośredni związek (vide: wyrok NSA w Warszawie z 25 marca 2014r., sygn. akt II
OSK 355/14, LEX nr 1461244; postanowienie NSA w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2011r.,
sygn. akt II FSK2025/09, LEX nr 786096; wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 lipca 2010r.,
sygn. akt I SA/Wa 325/10, dostępny na stronie orzeczenia.nsa.gov.pl). Pojęcie interesu może
być rozumiane wyłączenie jako obiektywna, czyli rzeczywiście istniejąca potrzeba ochrony
prawnej. Interes ten musi być osobisty, własny, indywidualny i konkretny, dający się
obiektywnie stwierdzić, oraz aktualny, a nie ewentualny (vide: wyrok WSA w Łodzi z dnia
28 kwietnia 201 Ol*., sygn. akt II SA/Łd 148/10, dostępny na stronie orzeczenia.nsa.gov.pl). O
tym, czy wnioskodawca ubiegający się o udział w postępowaniu sądowo administracyjnym ma
interes prawny w danej sprawie, decyduje norma prawa materialnego, na której oparto
zaskarżony akt administracyjny. O interesie prawnym, osobistym, własnym i indywidualnym,
o istnieniu którego przesądza norma prawa materialnego, mówi się, gdy przypisać go można
do zindywidualizowanego podmiotu w tym znaczeniu, że akt prawny skierowany do danej
osoby musi wpływać na jej sytuację prawną. Od interesu prawnego trzeba odróżnić interes
faktyczny, występujący wówczas, gdy dany podmiot jest wprawdzie bezpośrednio
zainteresowany rozstrzygnięciem sprawy administracyjnej, nie może jednak wskazać przepisu
prawa powszechnie obowiązującego, który stanowiłby podstawę jego roszczenia i w
konsekwencji uprawniał go do żądania stosownych czymiości organu administracji (vide:
wyrok WSA w Poznaniu z dnia 7 listopada 2012 r., sygn. akt IV SA/Po 867/12, dostępny na
stronie orzeczeni a. nsa. gov.pl).
Należy zauważyć, że w ustawie z dnia 03 października 2008r., o udostępnieniu
informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o
ocenach oddziaływania na środowisko - brak jest regulacji prawnej pojęcia "strony
p o s tę p o w a n ia Odnieść się zatem należy do legalnej definicji strony postępowania
administracyjnego w wyżej opisanym art.28kpa.
Trzeba mieć przy tym na uwadze, że zaskarżona decyzja podjęta została w
postępowaniu administracyjnym związanym z oceną oddziaływania przedsięwzięcia na
środowisko, a jej podstawy materialne, procesowe i kompetencyjne regulują przepisy art.7187 ustawy z dnia 3 października 2008r o udostępnianiu informacji o środowisku i jego
ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na
środowisko. Zatem z ustawy tej wynikać powinien przede wszystkim interes prawny
pozwalający na przyjęcie, iż określonemu podmiotowi przysługuje uprawnienie świadczące o
jego interesie prawnym w rozumieniu art. 28 K.p.a.
Przepis art.82ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy stanowi o obowiązku określenia przez właściwy
organ w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, warunków wykorzystywania terenu w
11
fazie realizacji i eksploatacji lub użytkowania przedsięwzięcia, ze szczególnym
uwzględnieniem konieczności ochrony cennych wartości przyrodniczych, zasobów
naturalnych i zabytków oraz ograniczenia uciążliwości dla terenów sąsiednich. Ograniczenia
te są możliwe do sformułowania, gdyż do wniosku o wydanie decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach należy dołączyć: w przypadku przedsięwzięć mogących zawsze znacząco
oddziaływać na środowisko - raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko
(art.74ust.lpktl ustawy) oraz poświadczoną przez właściwy organ kopię mapy ewidencyjnej
obejmującej przewidywany teren, na którym będzie realizowane przedsięwzięcie, obejmujące
obszar, na który będzie oddziaływać przedsięwzięcie. Odnotować jeszcze należy, że
uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach jest wymagane dla planowanych:
przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko (art. 71 ust. 2 pkt 1
ustawy) oraz dla przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko
(art. 71 ust. 2 pkt 2 ustawy).
Okolicznością istotną z punktu widzenia prawa materialnego jest oddziaływanie
inwestycji na środowisko. Dla ustalenia stron postępowania w sprawie decyzji o
środowiskowych uwarunkowaniach, innych, niż wnioskodawca (podmiot planujący podjęcie
realizacji przedsięwzięcia, o którym mowa w art. 73 ust. 1 ustawy), konieczne jest ustalenie
terenu objętego oddziaływaniem planowanego przedsięwzięcia na środowisko.
Stroną postępowania w sprawie wydania decyzji o środowiskowych
uwarunkowaniach jest niewątpliwie inwestor oraz podmiot mający tytuł prawny do
nieruchomości, na której ma być realizowana inwestycja. W orzecznictwie utrwalony jest
pogląd, a SKO rozpoznające niniejszą sprawę w pełni go podziela, że atrybut strony w tym
postępowaniu przysługuje także właścicielom i użytkownikom wieczystym działek
bezpośrednio sąsiadujących z terenem inwestycji, jak również właścicielom działek dalej
położonych, jeśli zamierzona inwestycja będzie miała wpływ na ich interesy chronione
przepisami prawa, które są nierozerwalnie związane z obszarem oddziaływania danej
inwestycji. W wyroku z dnia 18.11.2008 r. (sygn. akt IV SA/Wa 821/08) WSA w Warszawie
uznał, że przymioty strony w sprawach wydania decyzji o uwarunkowaniach środowiskowych
będą posiadać podmioty mające tytuł prawny do nieruchomości położonych w bezpośrednim
sąsiedztwie przedsięwzięcia, rozumianego szeroko, ponieważ zostaną narażone na jego
oddziaływanie, WSA w Opolu w wyroku z dnia 25.02.2008 r. (sygn. akt IISA/Op 578/07, Lex
510887) stwierdził, że przymiot strony w sprawach o wydanie decyzji środowiskowych, mają
podmioty, których nieruchomości mieszczą się w zasięgu planowanego przedsięwzięcia.
Organ winien natomiast zweryfikować zakres oddziaływania, który może być niezgodny z
materiałem zawartym we wniosku i w wyniku tego może ustalić krąg osób, których prawa do
nieruchomości są naruszone.
W treści wyroku sygn. akt II OSK 86/13 z dnia 17.04.2014r., LEX nr 1481954
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyjaśnił, iż "1. W celu wykazania legitymacji
procesowej w konkretnym postępowaniu administracyjnym dany podmiot powinien wykazać,
że załatwienie sprawy dotyczy bezpośrednio jego sfery prawnej. 2. Kwestia oceny
oddziaływania inwestycji na sąsiednie nieruchomości nie je st związana wyłącznie z
przekroczeniem dopuszczalnych prawem norm. Obowiązujące przepisy prawa nie wiążą
bowiem kwestii oddziaływania inwestycji wyłącznie z przekroczeniem dopuszczalnych
prawem norm. Nawet wystąpienie nieponadnormatywnego oddziaływania może mieć wpływ
na sposób wykonywania prawa własności, w szczegółności gdy chodzi o realizację obiektu
stacji paliw emitującego szkodliwe dla środowiska czynniki czy uciążliwe związki zapachowe.
W tym zakresie strona, powołująca się na interes prawny wynikający z przysługującego je j
12
prawa własności, powinna wykazać, w jaki konkretnie sposób planowana inwestycja będzie
oddziaływała na je j nieruchomości
Wezwany do uzupełnienia wniosku o stwierdzenie nieważności Pan Piotr Zygmunt
swoje żądanie oparł o art. 30 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie,
udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.
W jego przekonaniu - już zrealizowane przedsięwzięcie dotkliwie negatywnie oddziałuje na
środowisko (głównie odorowo) w promieniu kilku kilometrów.
Statusu strony nie może uzyskać podmiot, który ma wyłącznie interes faktyczny w
rozstrzygnięciu danej sprawy, nie poparty jednak żadnymi przepisami prawa, mogącymi
stanowić podstawę skierowania żądania w zakresie podjęcia przez organ czynności w tej
konkretnej sprawie, (por. wyrok NSA z dnia 23 lutego 2010 r. sygn. akt I OSK 413/0).
Oznacza to, że dla oceny prawidłowości zakwalifikowania danego podmiotu jako strony
danego postępowania administracyjnego decydujące znaczenie mają przepisy prawa
materialnego wyznaczające przedmiot tego postępowania.
Z karty charakterystyki przedsięwzięcia wynika, że planowane działania mające na
celu zabezpieczenie i ochronę środowiska w przypadku Inwestycji są wystarczające.
Przewidywany poziom wykorzystania jego zasobów nie wywoła negatywnych skutków w
obrębie analizowanego obszaru i terenów przyległych. Redukcja emisji substancji do
atmosfery oraz system zagospodarowania wód odciekowych i opadowych maksymalnie
zabezpieczają środowisko przed substancjami niebezpiecznymi. Kompostowanie należy do
klasycznych metod przeróbki odpadów, uzasadnionych z punktu widzenia ekologii, gdyż
umożliwia ponowne wprowadzanie składników organicznych do naturalnego obiegu materii.
Sporządzony w sprawie Raport oceny oddziaływania na środowisko wskazuje, iż
realizacja przedsięwzięcia z uwagi na lokalizację z dala od terenów mieszkalnych na terenach
w większości odłogowanych będzie praktycznie nieuciążliwa dla środowiska i możliwa do
zrealizowania w krótkim najwyżej kilkumiesięcznym okresie czasu od jej rozpoczęcia.
Funkcjonowanie
kompostowni
w
szczególności
napowietrzanie
odpadów
biodegradowalnych i osadów w bioreaktorach przewidywane jest w ruchu ciągłym,
całodobowo, jednak przyjęcie odpadów , wywóz gotowego kompostu, czy jego
przemieszczanie na terenie kompostowni oraz przerzucanie wykonywane będzie w trakcie
pory dziennej- pierwszej zmiany. Funkcjonowanie kompostowni nie będzie powodować
ponadnormatywnej uciążliwości dla środowiska - nie będzie, więc ponadnormatywnego,
negatywnego wpływu na stan zanieczyszczenia powietrza, stan klimatu akustycznego,
wreszcie nie będą zagrożone wody podziemne i powierzchniowe oraz powierzchnia ziemi.
Brak negatywnego (ponadnormatywnego) oddziaływania planowanego przedsięwzięcia na
elementy środowiska naturalnego powoduje, że inwestycja ta nie będzie stanowić poprzez to
żadnego zagrożenia dla zdrowia ludzi. Lokalizacja kompostowni w znacznym oddaleniu od
terenów zamieszkałych sprawia, że nie będzie naruszać ona interesów osób trzecich, stąd nie
przewiduje się by planowane przedsięwzięcie, mogło być przyczyną jakichkolwiek
konfliktów społecznych. Realizacja przedsięwzięcia nie będzie wiązać się z koniecznością
wycinania drzew czy zieleni niskiej - stąd nie ucierpi ani świat roślinny ani zwierzęcy.
Eksploatacja przedmiotowych elementów przedsięwzięcia w normalnych warunkach nie
wpłynie na systemy przyrodnicze, w tym florę i faunę, nie będzie także wpływać na siedliska
przyrodnicze oraz gatunki roślin i zwierząt wymagających ochrony w formie wyznaczonych
obszarów w sieci Natura 2000. W Raporcie wykazano, że eksploatacja instalacji będącej
przedmiotem przedsięwzięcia nie będzie wiązać się ze znaczną emisją zanieczyszczeń do
powietrza. Emisja hałasu z projektowanego zakładu nie będzie stanowiła zagrożenia dla
środowiska - w szczególności dla zdrowia ludzi i zwierząt. Wykazane w niniejszym raporcie
13
wielkości i rodzaje emisji nie stanowią zagrożenia dla uwarunkowań akustycznych tego
terenu, czemu sprzyja usytuowanie przedsięwzięcia na terenie o charakterze rolniczym, a
zabudowa mieszkalna zlokalizowana jest w znacznej odległości. Nie wystąpi oddziaływanie
projektowanego przedsięwzięcia na klimat - przedsięwzięcie nie będzie źródłem emisji gazów
cieplarnianych w ilości mogącej wpływać na klimat.
Kwestia rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń w powietrzu (zestawienie wyników
maksymalnych stężeń oraz ich rozprzestrzenianie) znalazła odzwierciedlenie w Raporcie oraz
uzupełnieniu do Raportu (pkt.21). Funkcjonowanie analizowanej kompostowni nie będzie
powodować przekroczeń wartości dopuszczalnych określonych w Rozporządzeniu Ministra
Środowiska z dnia 24 sierpnia 2012 roku w sprawie poziomów niektórych substancji w
powietrzu i wartości odniesienia określonych w Rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia
26 stycznia 2010 roku w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu
(Dz. U. Nr 16 z 2010 r. poz. 12).
Jak podano w Raporcie - związki odoro twórcze to nieodłączny element procesów jakie
zachodzą w trakcie kompostowania. Negatywne wrażenia węchowe - zapach kompostowni wywoływane są przez szereg odorantów występujących w mieszaninie. Składniki aktywne
zapachowo występują w różnych stężeniach, na różnych etapach procesu. Uciążliwość
zapachowa kompostowanej materii organicznej w szczególności związana jest z fazami
mezofilną i termofdną procesu kompostowania. W pierwszej fazie kompostowania ulatniają
się zapachy lotne na zimno, gnilne i będące efektem przemian beztlenowo-tlenowych. W
następującej potem fazie termofdnej następuje szybki rozkład materii organicznej, w tym
związków złowonnych, aż do wody i dwutlenku węgła. Po zakończeniu kompostowania
natężenie emisji odorów praktycznie całkowicie zanika. Z uwagi na fakt, że faza, w której
uciążliwość zapachowa kompostu jest największa prowadzona będzie w kontrolowanych
warunkach, a powietrze z mieszanki kompostowej odprowadzane po oczyszczeniu na
biofiltrze, nie przewiduje się, żeby przedsięwzięcie było uciążliwe pod względem
zapachowym na terenach zamieszkałych przez ludzi. Kompost dojrzewający na pryzmach
charakteryzuje się ziemistym zapachem, którego nie uznaje się za nieprzyjemny w związku z
czym nie zachodzi potrzeba obejmowania emisji substancji złowonnych z placu dojrzewania
kompostu.
Zdaniem biegłego: jak wynika z graficznej prezentacji rozkładu stężeń godzinowych
siarkowodoru (str. 62 - 72 Raportu) zasięg występowania stężeń >0,76 pg/m3 wynosi ok. 120
m poza granicami analizowanej kompostowni, co mając na uwadze, że najbliższa zabudowa
mieszkalna zlokalizowana jest w odległości ponad 500 m, pozwala stwierdzić, że emisja
odorantów nie będzie stanowiła uciążliwości dla ludzi oraz tym samym nie powinna
powodować konfliktów społecznych.
Raport oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko sporządzony w rozpatrywanym
przypadku jest jednym z najważniejszych dokumentów w sprawie. Był on - co należy
szczególnie podkreślić weryfikowany przez wyspecjalizowane organy tj. zarówno przez
Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Przeworsku oraz Regionalnego Dyrektora Ochrony
Środowiska w Rzeszowie.
Kolegium w postępowaniu pierwszoinstancyjnym rozważyło także kwestie podjęcia
postępowania nieważnościowego z urzędu. Wynik tego postępowania nie dał jednak podstaw
do jego zainicjowania.
Reasumując - wskazane wyżej wyjaśnienia przekonują, iż przy wydawaniu
zaskarżonego postanowienia nie naruszono przepisów obowiązującego prawa - zarówno
ustawy środowiskowej, jak i procedury administracyjnej. Dokonano właściwej oceny
przeprowadzonych dowodów a wnioskowanie to znalazło odzwierciedlenie w uzasadnieniu
14
postanowienia. Poza kontrolą instancyjną w tym postępowaniu leżą zamierzenia inwestora,
czy utrudnienia w funkcjonowaniu jego przedsięwzięcia.
Z uwagi na powyższe postanowiono jak w sentencji.
Postanowienie niniejsze jest o s t a t e c z n e .
Stronom przysługuje prawo zaskarżenia postanowienia do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego w Rzeszowie, w terminie 30 dni od jego otrzymania. Skargę składa się za
pośrednictwem SKO na adres: Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Przemyślu,
ul. Borelowskiego 1.
Przewodniczący Członek
Członek
Otrzymują:
1. P. Piotr Zygmunt, P. Marzena Raganowicz - Zygmunt zam. Sieniawa, ul.
Wesoła 3
2. P. Paweł Ciapała - FHU BUDINSTAL, Przeworsk, ul. Głęboka 11
3. Strony postępowania zgodnie z załącznikiem - obowiązek doręczenie
spoczywa na Burmistrzu Miasta i Gminy Sieniawa
4. Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Rzeszowie
5. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Przeworsku
6. Burmistrz Miasta i Gminy Sieniawa
7. a.a - w tym BIP oraz tablica ogłoszeń