Biografia - witamy - Zespół Szkół nr 76 w Warszawie

Transkrypt

Biografia - witamy - Zespół Szkół nr 76 w Warszawie
CZESŁAW NIEMEN
Biografia
Czesław Niemen debiutował jako piosenkarz bigbitowy, śpiewając rock and rollowe i
rockowe piosenki w stylu The Beatles oraz ballady. Do największych przebojów
pierwszego okresu należą dynamiczny utwór „Czy wiesz?” i sentymentalna ballada
„Pod Papugami”. Wkrótce jednak zaczął zmierzać w stronę ambitniejszej muzyki,
adresowanej do bardziej wymagającej młodzieży akademickiej. Utwory z okresu
współpracy z grupą Niebiesko-Czarni nagrał potem na nowo na płycie "Czy mnie
jeszcze pamiętasz?" z grupą Akwarele.
Praca Konkursowa Uczniów Gimnazjum nr 128 w Warszawie (Zespół POWĄZKI) – Konkurs LILO im Tadeusza Kościuszki 2013/2014
Czesław Niemen ...
... urodził się jako Czesław Juliusz Wydrzycki 16 lutego 1939 w Starych Wasiliszkach w ówczesnym województwie
nowogródzkim. Jego rodzicami byli Anna z domu Markiewicz (1897–1986) i Antoni Wydrzycki (1896–1960),
wykonujący liczne prace rzemieślnicze, m.in. strojenie fortepianów, naprawa zegarów. Miał siostrę Jadwigę (ur.
1926). Śpiewał już w szkole dziesięciolatce oraz w chórze kościelnym.
W latach 1953–54 uczęszczał do szkoły muzycznej w Grodnie. Grał na organach w kościele w rodzinnej
miejscowości i śpiewał w szkolnym zespole, który koncertował w innych szkołach. Jak wspomina jego kolega ze
szkoły muzycznej w Grodnie Mikołaj Szyszygin, Czesław uczęszczał z nim do Szkoły Muzycznej w Grodnie przez
rok, jednak został z niej wyrzucony, gdyż opuszczał zajęcia. Razem grali na występach szkolnych, Szyszygin na
domrze a Wydrzycki na bajanie (rosyjska odmiana akordeonu).
Został przesiedlony do powojennej Polski w 1958 w ramach ostatniej fali masowych wysiedleń Polaków z Kresów
Wschodnich. Rodzina Wydrzyckich zamieszkała w Świebodzinie, Białogardzie i Kołobrzegu, a Czesław znalazł się
w Gdańsku, gdzie rozpoczął naukę w średniej szkole muzycznej. Uczył się grać na fagocie. Równocześnie
występował w studenckich teatrach, kabaretach i klubie Żak w Gdańsku, śpiewając po hiszpańsku i polsku
piosenki latynoamerykańskie, akompaniując sobie na gitarze.
Początki muzyczne
Czesław Niemen w 1962 odniósł duży sukces na Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie i odbył trasę po kraju
z zespołem Czerwono-Czarni. W początkach kariery, po odniesieniu pierwszych sukcesów w konkursach
wykonawców amatorów, zaczął występować z zespołem Niebiesko-Czarni. 10 października 1962 nagrał z nimi
małą płytę, tzw. EP, z 4 utworami, w tym śpiewaną przez siebie piosenką "Lekcja twista". W 1963 wystąpił na I
Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu z własną kompozycją „Wiem, że nie wrócisz”, która przeszła niezauważona.
Wyróżniono go tam dopiero w 1964 r.
W grudniu 1963 wystąpił z grupą Niebiesko-Czarni w słynnej paryskiej sali Olympia. W tym okresie, za namową
żony Franciszka Walickiego Czesławy, Wydrzycki zaczął posługiwać się pseudonimem artystycznym Niemen,
jako nie tylko atrakcyjniejszym marketingowo w Polsce, ale także łatwiejszym do wymówienia dla
cudzoziemców. Później oficjalnie zmienił nazwisko na Niemen-Wydrzycki. Nazwisko Niemen Wydrzycki przyjął
od rzeki Niemen, płynącej w pobliżu jego miejsca urodzenia.
Praca Konkursowa Uczniów Gimnazjum nr 128 w Warszawie (Zespół POWĄZKI) – Konkurs LILO im Tadeusza Kościuszki 2013/2014
Z grupą Niebiesko-Czarni występował na koncertach w Polsce, m.in. na festiwalu w Sopocie w 1965, na
Węgrzech i we Francji. W listopadzie 1965 wystąpił jako solista na festiwalu w Rennes. Od 18 do 20 stycznia
1964 Czesław Niemen wraz z grupą Niebiesko-Czarni występował przed koncertami Marleny Dietrich w Sali
Kongresowej w Warszawie. W pierwszej części koncertu Marlene Dietrich usłyszała utwór Niemena „Czy mnie
jeszcze pamiętasz”, który w listopadzie 1964 r. nagrała na płytę z własnym tekstem („Mutter, hast du mir
vergeben”). Oficjalnie opuścił zespół Niebiesko-Czarni w listopadzie 1965. Z zespołem nagrał kilka małych płyt,
zrealizował też wiele nagrań dla radia. Zakończył z nim współpracę w listopadzie 1965 roku. po trasie
koncertowej w Jugosławii.
Jesienią 1966 wraz z muzykami zespołu Chochoły utworzył zespół Akwarele. W roku następnym odbył z nimi
pierwszą trasę, rozpoczętą koncertem 16 stycznia 1967 r. w Jeleniej Górze. Dokonał nagrań dla radia i na małą
płytę, a w kwietniu 1967 r. zarejestrował materiał na longplay Dziwny jest ten świat.
Czesław Niemen debiutował jako piosenkarz bigbitowy, śpiewając rock and rollowe i rockowe piosenki w stylu
The Beatles oraz ballady. Do największych przebojów pierwszego okresu należą dynamiczny utwór „Czy wiesz?” i
sentymentalna ballada „Pod Papugami”. Wkrótce jednak zaczął zmierzać w stronę ambitniejszej muzyki,
adresowanej do bardziej wymagającej młodzieży akademickiej. Utwory z okresu współpracy z grupą NiebieskoCzarni nagrał potem na nowo na płycie "Czy mnie jeszcze pamiętasz?" z grupą Akwarele.
Sukces
25 czerwca 1967 wystąpił z piosenką tytułową z płyty "Dziwny jest ten świat" na festiwalu w Opolu, gdzie
wzbudził wielkie zainteresowanie i otrzymał m.in. nagrodę Polskiego Radia. Piosenka „Dziwny jest ten świat”
stała się najbardziej znanym z polskich protest-songów i hymnem młodzieży końca lat sześćdziesiątych. W 1967
Czesław Niemen wystąpił m.in. na festiwalu w Sopocie oraz w Kolonii w Niemczech, a w styczniu 1968 śpiewał
na targach MIDEM w Cannes. Niemen nagrał album Sukces, który został złotą płytą, stał się też bohaterem
krytycznego filmu krótkometrażowego pod tym tytułem, w reżyserii Marka Piwowskiego, który pokazano w
czerwcu 1968. W październiku 1968 r. Niemen i Akwarele nagrali jeszcze płytę Czy mnie jeszcze pamiętasz?, a w
grudniu Niemen odebrał wspomnianą złotą płytę.
Od lutego 1969 do lipca 1970 Czesław Niemen z zespołem występował we Włoszech, początkowo jako I Niemen,
a pod lipca 1969 jako Niemen Enigmatic, w zmienionym składzie. Nagrał kilka singli, zarejestrował też
fragmenty koncertów. Grał głównie w klubach, a w czerwcu 1970 r. wystąpił na festiwalu Cantagiro.
Praca Konkursowa Uczniów Gimnazjum nr 128 w Warszawie (Zespół POWĄZKI) – Konkurs LILO im Tadeusza Kościuszki 2013/2014
Ulice Niemena:
Czesław Niemen został także patronem niektórych polskich ulic i placów: Bielsko-Biała (rondo), Bochnia,
Częstochowa (promenada), Gdańsk (skwer), Kraków, Rzeszów, Serock, Sopot (rondo), Stalowa Wola.

Podobne dokumenty