Załącznik nr 9.2. do SIWZ - 2 Wojskowy Oddział Gospodarczy

CEL-ART ARCH. JÓZEF CEMPA
PROJEKT WYKONAWCZY DLA ROBÓT BUDOWLANYCH
ZABEZPIECZAJĄCYCH ŚCIANY KAPLICY DUMLOSYCH
W KOŚCIELE GARNIZONOWYM WE WROCŁAWIU
OBIEKT:
KAPLICA DUMLOSYCH W KOŚCIELE GARNIZONOWYM PW. ŚW. ELŻBIETY
WE WROCŁAWIU
ADRES:
50 – 111 WROCŁAW, UL. ŚW. MIKOŁAJA 1, (DZ. NR 94, AM. 26, O. STARE MIASTO)
(OBIEKT WPISANY DO REJESTRU ZABYTKÓW MIASTA WROCŁAWIA
NR A/1300/25 Z 23.10.1961)
INWESTOR:
2 WOJSKOWY ODDZIAŁ GOSPODARCZY WE WROCŁAWIU
ADRES:
UL. OBORNICKA 100-102
50-984 WROCŁAW
OPRACOWANIE:
„CEL-ART” ARCH. JÓZEF CEMPA
50-266 WROCŁAW
UL. ŚW. JADWIGI 9/7
OŚWIADCZENIE:
Na podst. art. 20, ust.4 ustawy z dnia 7 lipca 1994r – prawo budowlane (Dz.U. z 2010r. nr 243 poz.1623
z późniejszymi zmianami) OŚWIADCZAMY, że projekt budowlany został sporządzony zgodnie
z obowiązującymi przepisami i zasadami wiedzy technicznej.
PROJEKTANT:
ASYSTENT
PROJEKTANTA:
MGR INŻ. ARCH. JÓZEF CEMPA
upr.bud.-arch. NR 98/92/UW
upr. dla obiektów zabytkowych NR 5/95/PSOZ
INŻ. ARCH. EWA MICHALSKA
WROCŁAW/ LIPIEC 2015 R.
SPIS TREŚCI:
STRONA TYTUŁOWA ........................................................................................................................1
SPIS TREŚCI ....................................................................................................................................2
CZ. I – CZĘŚĆ OPISOWA
1.
PODSTAWA OPRACOWANIA .......................................................................................................3
2.
CHARAKTERYSTYKA PRZEDMIOTU OPRACOWANIA ..................................................................3
3.
CEL, ZAKRES I GRANICE OPRACOWANIA ..................................................................................4
4.
OCENA STANU ZACHOWANIA ELEMENTÓW ARCHITEKTURY KAPLICY.....................................5
5.
ZAKRES PROJEKTOWANYCH ROBÓT REMONTOWYCH.............................................................7
A.
PRACE REMONTOWE ELEWACJI KAPLICY ........................................................................7
B.
PRACE REMONTOWE WE WNĘTRZU KAPLICY DUMLOSYCH ...........................................8
6.
SERWIS FOTOGRAFICZNY .........................................................................................................9
7.
UWAGI I OŚWIADCZENIA PROJEKTANTA ................................................................................10
CZ. II – CZĘŚĆ RYSUNKOWA / UZUPEŁNIENIE PROJEKTU BUDOWLANEGO
RYS. 1.
KAPLICA DUMLOSYCH – RYNNA DACHU GŁÓWNEGO ........................................ 1:50 / 1:5
RYS. 2.
SCHEMAT ELEMENTÓW CEGLANYCH DO REMONTU ŻEBER NAŚCIENNYCH
W KAPLICY DUMLOSYCH
CZ. III – SERWIS FOTOGRAFICZNY
A. ELEWACJE KAPLICY Z DETALAMI ................................... 10 stron
B. WNĘTRZE KAPLICY ............................................................ 6 stron
2
1.
PODSTAWA OPRACOWANIA
Podstawę opracowania stanowią:
2.

zlecenie Inwestora,

„Projekt robót budowlanych zabezpieczających (…) z grudnia 2013 roku, zatwierdzony
przez MKZ / Wrocław,

szczegółowe rozpoznanie stanu technicznego (obszaru zniszczeń oraz ich przyczyn)
dot.: elementów kamieniarki, ceglanego lica elewacji, elementów dekarskich oraz stanu
tynków i ceglanych żeber wewnątrz kaplicy,

określenie warunków dla docelowej funkcji przedmiotowej kaplicy i ekspozycji
zabytkowego epitafia Goetza (wewnątrz i na zewnątrz).
CHARAKTERYSTYKA PRZEDMIOTU OPRACOWANIA
Przedmiotem opracowania są zniszczone struktury ścian zewnętrznych i wewnętrznych
kaplicy Dumlosych, zlokalizowanej przy południowej nawie bocznej kościoła
Garnizonowego we Wrocławiu (obiekt zabytkowy wpisany do rejestru zabytków miasta
Wrocławia NR A/1300/25.10.1961 rok).
Kaplica o formach gotyckich wzniesiona została pod koniec XIV wieku, pomiędzy
przyporami konstrukcyjnymi nawy bocznej kościoła, na osi pseudotranseptu na planie
wieloboku. Od zewnątrz kaplica zamknięta jest wysuniętymi poza pierwotne przypory
kościoła ścianami, wspartymi na ich załamaniach ceglanymi, wielostopniowymi
przyporami. Trzy zewnętrzne „frontowe” ściany wypełnione są ostrołucznymi oknami
z piaskowcowymi laskami zwieńczonymi maswerkami. Obecnie okna zabezpieczone są
szkleniem białym, bezpiecznym z taflami mocowanymi na stalowych wiatrownicach.
Piaskowcowe parapety okien oparte są na piaskowcowym gzymsie obiegającym ściany
kaplicy wraz z przyporami, posiadającym pełny gotycki profil ze skosem górnym
i wklęsłym nadwieszeniem z kapinosem. Podobnie zewnętrzny obrys kaplicy obiega
piaskowcowy gzyms nakrywający niski obecnie cokół ceglany (z dwóch – trzech warstw
cegieł) o prostym skośnym i pionowym profilowaniu.
Po obu bokach skarp, na dolnych (2-3) warstwach ceglanych cokołu widoczne są ślady
zatarcia otworów odwiertów po wykonywanej przed kilku laty przeponie izolacyjnej
w systemie iniekcji. Ściany boczne zostały poddane temu zabiegowi od wewnątrz i zarówno
otwory jak i wymienione tynki zatarte zostały gruboziarnistą zaprawą.
Ceglane narożne przypory kaplicy swoim zwieńczeniem sięgają poziomu ostrołuków okien
zachowując na całej wysokości jednakową szerokość. Nieznaczne cofanie ich występów
(12÷25 cm) widoczne jest na poziomach piaskowcowych gzymsów. Zwieńczone są skośną
nakrywą piaskowcową, od frontu uformowaną w trójkątny szczyt z rzeźbionym
wodorzygami w narożach przyokapowych.
Pod okapem dachu elewacja kaplicy zwieńczona jest fryzem jednowarstwowo
i przekątniowo ułożonych cegieł oraz tuż pod okapem wklęsło wyprofilowanym ceglanym
gzymsem (cegły o układzie na rąb).
3
W pasie parteru pomiędzy skarpami rozmieszczone są rozbudowane w formie epitafia
(ściana południowo-zachodnia) oraz piaskowcowy portal (ściana południowa) pierwotnego
wejścia do kaplicy, sięgające parapetów okien.
Od zachodu kaplica posiada parterową dobudówkę (wzniesioną wraz z kaplicą) zawierającą
wewnętrzną klatkę schodową, zajmującą przestrzeń pomiędzy nawą boczną kościoła
a pierwszą przyporą. Górny występ klatki schodowej oparty jest na piaskowcowym
wklęsłym gzymsie i tynkowanej, płasko wklęsłej trójkątnej wsporze. Przybudówka nakryta
jest dwuspadowym daszkiem z poszyciem z blachy miedzianej, z wąskim okapem,
z którego wody opadowe spływają na ceglane lico elewacji powodując powierzchniową
erozję powierzchniową cegieł.
Kaplica nakryta jest wysokim wielobocznym dachem ceramicznym (mnich – mniszka)
o bardzo stromych spadkach: dwuspadowym dachem nakrywającym jej korpus
zakończonym od południa trzema trójkątnymi połaciami, z których wody opadowe
spływają z dużym impetem do przyokapowej rynny wyginając ją na zewnątrz, co w efekcie
powoduje przelewanie i zalewanie wodą ścian elewacyjnych wraz z oknami.
Wnętrze kaplicy nakryte jest sklepieniami z eksponowanymi ceglanymi żebrami, których
spływy w załamaniach południowych ścian zewnętrznych sprowadzone są do poziomu
posadzki. Pod oknem środkowej, południowej ściany od zewnątrz znajduje się
piaskowcowy portal oprawiający pierwotne wejście do kaplicy a pod oknem południowozachodniej ściany rozbudowana kompozycja kamiennego epitafium (zabezpieczonego
kratą) nakrytego półką pokrytą miedzianą blachą z małymi wodożygaczami.
Wysunięta z korpusu kościoła kaplica w czasie deszczów narażona jest także z powodu
wiatrowych zawirowań na placu na zalewanie wodą opadową (skośne strugi deszczu oraz
wadliwe odprowadzenie wody opadowej ze stromych połaci dachu i rynny). Istniejąca
rynna o zbyt małym przekroju z wieloma załamaniami obiega cały wieloboczny okap dachu
do ujścia poprzez kosz wodny do rury spustowej usytuowanej na ścianie wschodniej.
Wielokrotnie stwierdzono, że przy wzmożonych opadach duży i szybki spływ wody ze
stromych połaci powoduje przelewanie się wody z istniejącej rynny okapowej, obmywając
ceglaną strukturę elewacji. Znaczna część wody zatrzymywana jest w nieszczelnościach
spoin ceglanego lica intensywnie nawilżając miąższość murów. W konsekwencji migracji
wody, wewnętrzne wyprawy tynkowe wraz z powłokami malarskimi ulegają głębokiej
destrukcji.
3.
CEL, ZAKRES I GRANICE OPRACOWANIA
W związku z projektowanym przemieszczeniem zabytkowego epitafium J. Goetza z Kaplicy
Sauermanów do Kaplicy Dumlosych (obecnie Najświętszego Sakramentu) zachodzi
potrzeba poprawy stanu technicznego tynków na ścianie zachodniej przeznaczonej
na docelowe miejsce ekspozycji obiektu oraz w miejscach powstałych destrukcji.
Epitafium Goetza w formie dużego olejnego obrazu o wymiarach (1,70 x 2,55 m),
osadzonego w rozbudowanym drewnianym stelażu z obramieniem w sztukatorskiej,
drewnianej, rozrzeźbionej i pozłacanej oprawie (o gabarytach całości 4,26 x 5,61 m), wymaga
przygotowania szczególnie bezpiecznych warunków ekspozycji, na zachodniej ścianie
kaplicy. Przyjęte miejsce ekspozycji musi być wolne od jakichkolwiek zagrożeń od wilgoci
4
oraz innych objawów destrukcyjnych oddziaływań, z tynkami i wymalowaniem
doprowadzonymi do wymaganego stanu technicznego i estetycznego we wnętrzu kaplicy.
Zakres niezbędnych robót budowlanych obejmować będzie wyeliminowanie rozpoznanych
przyczyn zawilgoceń ścian od czynników zewnętrznych oraz usunięcie powstałych skutków
oddziaływania wilgoci na ceglano-piaskowcowe elementy elewacji oraz na tynki
i wymalowania ścian wewnątrz kaplicy, na których eksponowane są również inne
różnorodne materiałowo o unikatowych wartościach epitafia wbudowane i zawieszone
oraz w strefie sklepień. Remontu wymagają drastycznie zniszczone wilgocią, wielokrotnie
naprawiane ceglane spływy naściennych żeber na załamaniach zewnętrznych ścian
południowych.
Granice opracowania obejmują zewnętrzne ściany elewacyjne kaplicy, przyokapową strefę
dachu oraz wewnętrzne lica ścian z przylegającymi płaszczami ceglano-tynkowanego
i pobielonego sklepienia. Zakres robót nie będzie naruszał pozostałych elementów
architektonicznych kościoła i kaplicy ani elementów stałego wyposażenia.
4. OCENA STANU ZACHOWANIA ELEMENTÓW ARCHITEKTURY KAPLICY
Usytuowanie i ukształtowanie architektury kaplicy naraża ją na szczególnie intensywne
zalewanie wodą opadową przy deszczach i wiatrach najczęściej z kierunków południowozachodnich z otwartej przestrzeni placu Św. Mikołaja.
Ocena stanu technicznego ściany kaplicy w obszarze przewidywanego miejsca naściennej
(ściana zachodnia) ekspozycji drewnianego epitafium Goetza wskazuje znaczne
odbarwienie jasnych powłok malarskich oraz ich lokalne spękania odsłaniające zwietrzałą
(w pełni wykruszającą się) strukturę tynków.
Największą destrukcję wykazują dolne partie południowych ścian (od poziomu połowy
okien), zarówno tynki jak i ceglane, profilowane spływy żeber ułożonych w załamaniach
murów. Objawy te spowodowane zostały długotrwałym oddziaływaniem wilgoci (z wód
opadowych z zewnątrz) utrzymującej się w strukturze ceglanego muru. Napływ wilgoci
powodowany jest złym funkcjonowaniem niesprawnego systemu odprowadzenia wód
opadowych z dachu (zbyt małych gabarytów rynna, z wygiętą krawędzią zasłaniającą
profilowany gzyms podokapowy) oraz nieszczelnością ceglanej struktury lica elewacji
i elementów kamieniarskiego wystroju.
W wielu miejscach zewnętrznego lica ceglanego elewacji kaplicy widoczne są obszary
głęboko wypłukanych spoin między cegłami (do 2 cm), zwłaszcza w murowanych
przyporach, a także nieszczelności pomiędzy ciosami opraw przypór. Na pozostałych
obszarach ceglanego lica występują spoiny cementowe i zwietrzałe spoiny wapienne
tworząc różnobarwną strukturę plastyczną elewacji degradując jej wartości estetyczne.
Nieszczelności występują w pokryciu nieregularnych daszków z blachy nad przylegającą
klatką schodową. Brak jest ujęcia rynnowego przy okapie daszku co powoduje zalewanie
ścian poniżej, ich ceglane lico wykazuje powierzchniową erozję ceramicznej struktury.
Na zawilgocenie od opadów narażona jest rozbudowana forma kamiennego epitafium
przylegającego pod południowo-zachodnim oknem do elewacji oraz piaskowcowy portal
nie posiadający zabezpieczeń dla wody spływającej ze ściany i z powierzchni okna.
W obecnym stanie portal pierwotnego wejścia do kaplicy pozbawiony jest ciosów
5
progowych oraz kamiennych postumentów pod bocznymi węgarami (miejsca o rażąco
nieregularnych zamurowań chłonących wilgoć).
Widoczne są rozpojenia ciosów kamieniarki nakrywającej ceglane przypory (wypłukane
spoiny pomiędzy poszczególnymi ciosami nakryw i gzymsów).
Niekorzystnym objawem jest okresowe przelewanie się wody opadowej z istniejących
rynien podokapowych spływających z głównych połaci dachów na ceglane ściany
elewacyjne i przypory kaplicy, które nasiąkając powodują powierzchniową destrukcję
cegieł, zwłaszcza w okresach przemarzania. Nadmiar gromadzonej w murach wilgoci i jej
migracja w głąb powoduje intensywny proces zniszczenia tynków wewnętrznych tworząc
plamy na powłokach malarskich i erozję zaprawy także ceglanych profilowanych żeber
akcentujących załamanie południowych, zewnętrznych ścian pomiędzy oknami.
Na elewacji kaplicy zachowały się stalowe kotwy w ścianie klatki schodowej wymagające
wymalowań zabezpieczających. Podobnych zabiegów wymagają kratki wentylacyjne
(zapewne krypty) w stalowych ramkach oraz oryginalna czterościenna latarnia zatknięta na
prymitywnym wsporniku, który należy wymienić na bardziej stylowy. Część kotew
wymaga ostrożnego wykucia.
W obecnym stanie elewacja kaplicy prezentuje się nieestetycznie wykazując jaskrawo
różnorodne formy lokalnych napraw, ceglanej struktury oraz w licznych miejscach
powierzchniowe zniszczenia cegieł pierwotnego lica. Kontrastująco wyglądają również
różnorodne materiałowo i w formie założone spoinowania: od gładko zatartych spoin
cementowych do jasnych wapiennych najbardziej skorodowanych i wyraźnie wypłukanych.
Warstwy największych zabrudzeń dostrzegalne są na najstarszych powierzchniach cegieł,
głównie jednak na wszystkich elementach piaskowcowych gzymsów.
Ceglana struktura elewacji w wielu miejscach wykazuje wtórne zniszczenia uzupełniających
powłok zaprawowych (barwionych na kolor ceglasty), które odspajają się od podłoża
i złuszczają zapewne w wyniku zasolenia ceglanego podłoża w głębszych warstwach muru
oraz czynnego oddziaływania wilgoci zasilanego opadami. Część zapraw uzupełniających
ubytki cegieł wyblakła zupełnie tracąc pierwotne zabarwienie (widoczne jasne cementowe
plamy w obrysie cegieł).
Na całej elewacji kaplicy występuje różnorodne spoinowanie cegieł stosowane przy
naprawach zarówno w doborze materiałowym (spoiny wapienne i cementowe) jak
i uformowaniu (profile płaskie i wklęsłe). Zwietrzałe spoiny, w szczególności głęboko
wypłukane, powodują zwiększoną nasiąkliwość murów w czasie opadów.
Docelowo wskazane jest zastosowanie na elewacji kaplicy jednorodnego spoinowania cegieł.
Przysłonięty obecnie (zasypami i zabrukiem współczesnym) pierwotny ceglany cokół ścian
i przypór kaplicy (widoczne jedynie 2-3 warstwy cegieł) wykazuje duży stopień
zawilgocenia, jego cegły ulegają powierzchniowej korozji. Przylegający od zewnątrz zabruk
w formie dwóch rzędów granitowych kostek (11x9 cm) i luźno spasowanych płyt
granitowych jest założony bez spadków, z głęboko wypłukanymi spoinami i szczelinami
gromadzącymi wody opadowe spływające ze ścian elewacji.
Dostrzeżone niekorzystne
wyeliminowania.
zjawiska
destrukcyjne
wymagają
pilnego
radykalnego
6
Zakres projektowanych robót nie obejmuje elementów epitafiów i portalu wymagających
odrębnych zabiegów konserwatorskich. Na okres prac budowlanych elementy aplikacyjne
epitafiów i portalu wymagają dokładnego zabezpieczenia przed zniszczeniem.
5. ZAKRES PROJEKTOWANYCH ROBÓT REMONTOWYCH
A. PRACE REMONTOWE ELEWACJI KAPLICY DUMLOSYCH
Zakres robót zabezpieczających w strefie dachów i ścian elewacyjnych oraz przypór kaplicy,
obejmować będzie głównie:
1)
dokonanie aktualnego przeglądu szczelności istniejących pokryć dekarskich (blacha
miedziana) bocznego dachu (o pow. ca 6,0 m2), nad przylegającej od zachodu klatką
schodową (na stykach z murami kaplicy) i uszczelnienie (klejami dekarskimi)
zaistniałych rozstępów oraz wykonanie systemu lokalnego odwodnienia połaci
i odprowadzenia wód na poziom terenu dla radykalnego wyeliminowania zalewania
ściany poniżej:
a)
montaż miedzianej rynny (Ø8 cm) oraz miedzianej rury spustowej (odcinek górny
– Ø6 cm) a na dolnym odcinku rury spustowej żeliwnej, ujmującej wody opadowe
z okapu dachu klatki schodowej;
b)
uszczelnienie pokrycia z blachy miedzianej rozbudowanego na zewnątrz epitafium
pod oknem południowo – zachodnim kaplicy, z zastosowaniem spoin dekarskich
oraz
c)
wykonanie sprawnego wprowadzenia odpływu wody w strefie zwieńczenia
portalu południowego (z wyeliminowaniem zastoin na piaskowcowych elementach
okna i portalu);
2)
jednostkową lub miejscową wymianę wyraźnie skorodowanych cegieł z lica murów
elewacyjnych (i przypór), także w miejscach głębokich ubytków zapraw w kitach
„ceglanych”, z zastosowaniem w tych miejscach gabarytowych cegieł gotyckich
(o grubości min. 5 cm, o pierwotnej wypalanej strukturze) oraz odpornych zapraw
wapienno-trasowych do spoinowania, odpornych na zasolenie i warunki atmosferyczne
(uznanych firm np. Remmers lub STO-ISPO albo SATSYS);
3)
oczyszczenie wypłukanych spoin oraz wykucie na pozostałej powierzchni zatartych
spoin cementowych na ceglanej strukturze lica (do głębokości 2 cm – ca 80%
powierzchni), oraz po odkażeniu szczelin założenie nowych spoin (dwukrotnie
zagładzonych z charakterystycznym zacięciem poziomym i pionowym),
z zastosowaniem zapraw odpornych na zjawiska zasolenia i warunki atmosferyczne,
w kolorystyce „starego wapna” – kości słoniowej (uznanych firm jw. oferujących
specjalistyczne zaprawy);
4)
dokonanie przeglądu i uszczelnienia styków ciosów kamiennych, głównie na
zwieńczeniu ceglanych przypór oraz gzymsów z okapami, a także w strefie
przycokołowej (z dokonaniem wymiany spoinowania, z zastosowaniem zapraw jw.
wraz z oczyszczeniem powierzchni piaskowców i z hydofobizacją powierzchni
narażonych na wody opadowe);
7
5)
wymiana istniejącej (wielobocznie obiegającej okap głównego dachu) rynny półokrągłej
o zbyt małym przekroju (Ø 140 mm) na rynnę miedzianą o przekroju prostokątnym
(200 x 250mm), ze zwiększonym spadkiem odpływowym (min. 1% – eliminując tym
sposobem możliwość występowania przelewów wody w czasie gwałtownych ulew),
stosując przy tym: system stabilnego podwieszenia rynny płaskownikami miedzianymi,
pasy blachy podrynnowej z podkładem z papy izolacyjnej, z wykonaniem spadków na
gzymsie oraz z założeniem poziomego pasa blachy osłaniającego rynnę. Profilowany
gzyms ceglany na zwieńczeniu elewacji zostanie wyspoinowany, oczyszczony i w pełni
eksponowany;
6)
konserwację elementów ślusarskich omówiono poniżej (wymalowania w kolorze
RAL 7037 STAUBGRAU).
B.
PRACE REMONTOWE WE WNĘTRZU KAPLICY DUMLOSYCH
Prace remontowe wewnątrz winny obejmować przede wszystkim:
a)
ścianę zachodnią oraz remont tynków fragmentu sklepienia powyżej w strefie
przeznaczonej dla docelowej trwale stałej ekspozycji drewnianych elementów
epitafium Goetza,
b) gruntowny remont zawilgoconych tynków pod oknami południowymi wraz
z tynkami na rozglifionych szpaletach,
c) gruntowny remont zniszczonych dolnych odcinków ceglanych profilowanych
spływów żeber na załamaniach ścian (między oknami),
d) zniszczone zawilgoceniem i zaplamione fragmenty tynków na poszczególnych
polach sklepień,
Zakresy robót remontowych w szczególności winny obejmować:
1)
częściową (tylko w dokładnie rozpoznanych miejscach zniszczeń) wymianę
skorodowanych i wyraźnie odspojonych od podłoża tynków wewnętrznych,
w szczególności dolna partia ściany zachodniej oraz tynków pomiędzy oknami,
tj. w obszarach z największymi objawami zawilgocenia i w miejscach zniszczonej
struktury (np. dolne części rozglifionych szpalet okiennych, tynki poniżej parapetów
okien), z dokładnym oczyszczeniem i odkażeniem oraz zagruntowaniem podłoża,
z zastosowaniem zapraw renowacyjnych (gładko zatartych w nawiązaniu do
istniejących powierzchni).
Zakryte od strony wnętrza wtórnymi tynkami piaskowcowe parapety, na których
opierane są laski maswerkowych okien należy odsłonić i wyeksponować (zbić wtórną
warstwę i ułożyć wyprawę poniżej stosując tynki renowacyjne);
2)
wymiana skorodowanej zaprawy i jednostkowo zniszczonych profilowanych cegieł
(na identycznie profilowane elementy ceglane) w pionowym żebrowaniu pomiędzy
oknami, z odtworzeniem pierwotnego materiału i układu ze spoinowaniem;
do uzupełnień należy stosować cegły ceramiczne gotyckiego formatu, z wklęsłym
ćwierćkolistym
wykrojem,
odtwarzając
dokładnie
pierwotne
profilowanie
jednorzędowe (żebra skrajne) i dwurzędowe (żebra środkowe);
3)
wymiana zawilgoconych i częściowo skorodowanych tynków w północno-zachodnim
płaszczu sklepiennym (po dokładnym rozpoznaniu stanu zachowania ich struktury)
8
na zasadach jw. – z zastosowaniem tynków renowacyjnych (gładko zatartych
w nawiązaniu do gładzonych powierzchni tynków oryginalnych), z pomalowaniem
farbami silikatowymi o dużej dyfuzyjności;
4)
oczyszczenie zniszczonej powierzchni ścian z łuszczących się powłok malarskich
(emulsja), zagruntowanie i pomalowanie (także nowych tynków) farbą silikatową
o dużej dyfuzyjności (w przyjętym dla ścian tłowych kolorze);
5)
pomalowanie pozostałych ścian (po usunięciu dostrzeżonych śladów zawilgocenia na
tynkach) dla przywrócenia właściwej estetyki najbardziej eksponowanego w kościele
wnętrza kaplicy.
Wszystkie elementy stałego wystroju wnętrza kaplicy na okres robót wymagają dokładnego
zabezpieczenia przed zabrudzeniem i zanieczyszczeniem farbami. Elementy ruchome
przewidziane są do demontażu i okresowego zabezpieczenia łącznie z ołtarzem.
Zabezpieczenia wymagać będzie posadzka oraz krata zamykająca wnętrze kaplicy.
Stan techniczny elewacji oraz tynków wewnętrznych zarejestrowano na serwisie
fotograficznym (stan z 2014 i 2015 roku) dla lepszej orientacji w lokalizacji miejsc oraz
w zakresach projektowanych robót remontowych.
6. SERWIS FOTOGRAFICZNY
A. Serwis fotograficzny ukazujący miejsca i stopień zniszczeń struktury elementów elewacji
Kaplicy Dumlosych w Kościele Garnizonowym – wskazane do objęcia robotami remontowokonserwatorskimi i zabezpieczającymi zabytkową substancję obiektu
(stan – czerwiec / lipiec 2015 r.)
B.
Serwis fotograficzny ukazujący miejsca i stopień zniszczeń tynków wewnętrznych na
ścianach i sklepieniach Kaplicy Dumlosych w Kościele Garnizonowym wskazane do
remontu i zabezpieczenia (stan – czerwiec 2015 r.)
7. UWAGI I OŚWIADCZENIA PROJEKTANTA
a) prace należy powierzyć doświadczonemu wykonawcy i prowadzić pod nadzorem osoby
uprawnionej,
b) projektowane zakresy robót mogą ulec częściowej zmianie po dokładnym rozpoznaniu
stanu materii z dostępu z rusztowań, w konsultacji z autorem,
c) ze względu na prace na wysokościach wymagane jest sporządzenie przez kierownika
budowy planu BiOZ,
d) wszystkie zakresy robót podlegać będą na każdym etapie odrębnym procesom
odbiorowym przez nadzór,
e) projektowany zakres robót nie obniży wartości zabytkowych obiektu ani nie spowoduje
zagrożeń dla środowiska.
Opracowanie:
arch. Józef Cempa
9