Osiągnięcie naukowe wynikające z art

Załącznik 2
Autoreferat
1. Imię i nazwisko: Zbigniew Kasprzykowski
2. Posiadane dyplomy, stopnie naukowe/ artystyczne – z podaniem nazwy, miejsca i
roku ich uzyskania oraz tytułu rozprawy doktorskiej.
1997 magister biologii
Wyższa Szkoła Rolniczo-Pedagogiczna w Siedlcach, Wydział Rolniczy
promotor: dr Wiesław Walankiewicz
Tytuł pracy magisterskiej: „Rozmieszczenie i liczebność cietrzewi Tetrao tetrix na
Równinie Kurpiowskiej”
2005 doktor nauk biologicznych w dyscyplinie biologia
Akademia Podlaska w Siedlcach, Wydział Rolniczy
promotor: prof. dr hab. Zdzisław Bogucki
Tytuł rozprawy doktorskiej: „Wpływ wielkości i struktury skupiska lęgowego na
wybrane parametry populacji gawrona Corvus frugilegus”
3. Informacje
o
dotychczasowym
zatrudnieniu
w
jednostkach
naukowych/
artystycznych:
01.10.1997-01.10.2005 asystent, Katedra Ekologii i Ochrony Środowiska, Wydział
Rolniczy, Akademia Podlaska w Siedlcach (w roku 2010 zmiana nazwy uczelni na
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach)
od 01.10.2005 adiunkt, Katedra Ekologii i Ochrony Środowiska, Wydział
Przyrodniczy, Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
4. Wskazanie osiągnięcia wynikającego z art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 2003
r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie
sztuki (Dz. U. nr 65, poz. 595 ze zm.):
a) Tytuł osiągnięcia naukowego/ artystycznego:
Czynniki wpływające na rozród bąka Botaurus stellaris
1
Załącznik 2
Autoreferat
Na osiągnięcie składa się cykl sześciu artykułów naukowych, których sumaryczny IF
wynosi 6,920, a suma punktów MNiSW – 155.
b) (autor/ autorzy, tytuł/ tytuły publikacji, rok wydania, nazwa wydawnictwa)
(IF według roku publikacji, dla publikacji z 2014 przyjęto IF z 2013 roku, punktacja
czasopism naukowych MNiSW z dnia 17.12.2013)
1.
Polak M., Kasprzykowski Z., Kucharczyk M. Micro-habitat nest preferences of
the great bittern, Botaurus stellaris, on fishponds in central-eastern Poland. 2008.
Annales Zoologici Fennici 45:102-108.
IF: 1,210/ pkt. MNiSW: 25
Udział w badaniach i współautorstwo: brałem współudział w zbieraniu materiału,
opracowaniu wyników oraz pisaniu artykułu, co stanowi według mnie 40%
wkładu.
2.
Polak M., Kasprzykowski Z. Reproduction parameters of the Great Bittern
Botaurus stellaris in the fish ponds of eastern Poland. 2010. Acta Ornithologica
45: 75-81.
IF: 0,889/ pkt. MNiSW: 30
Udział w badaniach i współautorstwo: brałem współudział w zbieraniu materiału,
opracowaniu wyników oraz pisaniu artykułu, co stanowi według mnie 50%
wkładu.
3.
Kasprzykowski Z., Polak M. Habitat quality and breeding parameters in relation
to female mating status in the polygynous Eurasian Bittern Botaurus stellaris.
2013. Journal of Ornithology 154: 403–409.
IF: 1,927/ pkt. MNiSW: 40
Udział w badaniach i współautorstwo: brałem współudział w zbieraniu materiału,
opracowaniu wyników oraz pisaniu artykułu, co stanowi według mnie 70%
wkładu.
2
Załącznik 2
Autoreferat
4.
Polak M., Kasprzykowski Z. The effect of weather conditions on the breeding
biology of the Eurasian Bittern Botaurus stellaris in eastern Poland. 2013.
Ethology Ecology & Evolution 25: 243-252.
IF 1,150/ pkt. MNiSW: 20
Udział w badaniach i współautorstwo: brałem współudział w zbieraniu materiału,
opracowaniu wyników oraz pisaniu artykułu, co stanowi według mnie 40%
wkładu.
5.
Kasprzykowski Z., Polak M., Chylarecki P. Effects of weather conditions, time of
breeding, brood size and hatching order on Eurasian Bittern nestling growth in a
food-rich fishpond habitat. 2014. Annales Zoologici Fennici 51: 477-487.
IF: 1,030 z 2013/ pkt. MNiSW: 25
Udział w badaniach i współautorstwo: brałem współudział w zbieraniu materiału,
opracowaniu wyników oraz pisaniu artykułu, co stanowi według mnie 70%
wkładu.
6.
Kasprzykowski Z., Polak M. Environmental variables predict timing of breeding
in the polygynous Eurasian bittern Botaurus stellaris. 2014. Folia Zoologica 63:
188-193.
IF 0,714 z 2013/ pkt. MNiSW: 15
Udział w badaniach i współautorstwo: brałem współudział w zbieraniu materiału,
opracowaniu wyników oraz pisaniu artykułu, co stanowi według mnie 70%
wkładu.
c) Omówienie celu naukowego ww. prac i osiągniętych wyników wraz z omówieniem
ich ewentualnego wykorzystania.
Bąk Botaurus stellaris, w odróżnieniu do innych przedstawicieli czaplowatych
Ardeidae, cechuje się poligynicznym systemem kojarzenia. W terytorium jednego
samca może funkcjonować kilka lęgów, lecz nie uczestniczy on z reguły w opiece
nad potomstwem. Samce wykazują zachowania terytorialne i zwabiają samice
charakterystycznym głosem godowym. Rozmieszczenie samic związane jest głównie
z zasobnością środowiska oraz odpowiednimi miejscami do założenia gniazda.
3
Załącznik 2
Autoreferat
Omawiany gatunek zasiedla szerokie spektrum środowisk wodnych. Preferuje
szuwary trzcinowe Phragmites autralis, choć lęgi często znajdowane są w szuwarach
pałkowych Typha langustifolia i turzycach Carex sp.. Wyjątkowo wysiadujące samice
stwierdzano również na polach ryżowych, zaroślach wierzbowych, a nawet w
uprawach jęczmienia. Ważnym komponentem siedliskowym dla tego gatunku jest
gęsta roślinność, tworząca miejsce lęgowe, a także odpowiedni poziom wody,
stanowiący barierę dla drapieżników i zapewniający miejsce zdobywania pokarmu.
Zasobne żerowisko pełni ważną rolę zwłaszcza w pierwszym okresie karmienia
piskląt, gdy samica musi ogrzewać pisklęta. Pokarm zdobywany jest wtedy
bezpośrednio w pobliżu gniazda.
Skryty tryb życia oraz ograniczone występowanie w Europie były przyczyną
słabego poznania biologii tego gatunku. Większość badań wykonywanych dotyczyła
niewielkich i zmniejszających swą liczebność populacji. Podstawowe dane o
preferencjach siedliskowych samców, wybiórczości gniazdowania i parametrów
lęgowych pochodziły przede wszystkim z izolowanych stanowisk w Anglii, Francji i
we Włoszech. Do tej pory głębsze analizy wpływu warunków zewnętrznych oraz
znaczenia czynników biologicznych na rozród nie były publikowane. Podjęte przeze
mnie badania miały na celu określenie znaczenia poszczególnych komponentów
siedliska w reprodukcji bąka. Analizie poddano również czynniki pogodowe, mogące
wpływać na parametry rozrodcze oraz na wzrost piskląt. W badaniach uwzględniano
również status samicy w terytorium samca. Prace terenowe prowadzono na 15
kompleksach stawów hodowlanych, które są głównym miejscem występowania bąka
w środkowo-wschodniej Polsce. W latach 2003-2009 skontrolowano łącznie 144 lęgi
tego gatunku.
Ze względu na zanikanie odpowiednich siedlisk preferowanych przez bąka,
gatunek ten w Europie narażony jest na wyginięcie i wymieniony jest w załączniku I
Dyrektywy Ptasiej. Zaliczany jest również do gatunków parasolowych w ochronie
terenów podmokłych. W kilku krajach europejskich podjęto działania ochroniarskie,
finansowane w ramach projektu LIFE. Poznanie czynników wpływających na rozród
tego zagrożonego gatunku może dodatkowo stanowić podstawę opracowania
odpowiednich metod gospodarowania w siedliskach i przyczynić się do zastosowania
efektywniejszych metod czynnej ochrony.
4
Załącznik 2
Autoreferat
Poniżej zamieszczono streszczenie wyników poszczególnych prac, wchodzących w
skład przedstawionego do oceny osiągnięcia naukowego.
1. Polak M., Kasprzykowski Z., Kucharczyk M. Micro-habitat nest preferences of the
great bittern, Botaurus stellaris, on fishponds in central-eastern Poland. 2008.
Annales Zoologici Fennici 45: 102-108.
W pracy tej określono preferencje gniazdowania samic bąka w warunkach
ekstensywnie użytkowanych stawów hodowlanych. Badania polegały na porównaniu
struktury
roślinności
oraz
warunków
hydrologicznych
między
miejscami
gniazdowania i losowo wyznaczonymi kwadratami. Analizy obejmowały takie cechy
siedliska jak: głębokość wody, stopień pokrycia roślinnością wynurzoną, wysokość i
średnicę źdźbeł trzciny, liczbę kwitnących źdźbeł trzciny oraz zagęszczenie starych i
nowych źdźbeł trzciny. Wyniki wykazały plastyczność w wyborze miejsca
gniazdowego, choć większość samic zakładała lęgi w jednorodnych szuwarach
trzcinowych. Zastosowanie analizy regresji logistycznej wykazało, że czynnikiem
decydującym o wyborze miejsca na gniazdo jest zagęszczenie starych źdźbeł
trzciny. Głębokość wody oraz pozostałe parametry mikrosiedliskowe mierzone w
miejscu gniazdowania miały mniejsze znaczenie.
2. Polak M., Kasprzykowski Z. Reproduction parameters of the Great Bittern
Botaurus stellaris in the fish ponds of eastern Poland. 2010. Acta Ornithologica 45:
75-81.
Celem następnej pracy było określenie podstawowych parametrów okresu lęgowego
bąka oraz porównanie badanej populacji z innymi populacjami europejskimi.
Wykazano, że okres aktywności głosowej samców rozciągał sie od marca do lipca i
w zależności od warunków pogodowych trwał od 58 do 108 dni. Większość samic
rozpoczynała składanie jaj w końcu kwietnia, a data zniesienia pierwszego jaja była
pozytywnie skorelowana z początkiem aktywności głosowej samców. Średnia
wielkość zniesienia wynosiła 4,8 i nie stwierdzono różnic pomiędzy sezonami badań.
Sukces klucia był wysoki i wynosił 92%, zaś sukces lęgowy kształtował się na
poziomie 51%. Średnia liczba piskląt w wieku 15 dni wynosiła 1,5 na samicę
5
Załącznik 2
Autoreferat
przystępującą do lęgu i 3,0 na lęg z sukcesem. Głównym czynnikiem powodującym
straty w lęgach było drapieżnictwo ssaków. Poza tym do innych przyczyn
powodujących straty całkowite zaliczono: niedobory pokarmowe, obniżenie poziomu
wody, opuszczenie lęgu przez samicę, śmierć samicy oraz czynniki pogodowe. W
porównaniu z innymi populacjami europejskimi, badana populacja odznaczała się
wysokimi parametrami rozrodu, co należy powiązać z korzystnymi warunkami
siedliskowymi i pokarmowymi na stawach hodowlanych.
3. Kasprzykowski Z., Polak M. Habitat quality and breeding parameters in relation to
female mating status in the polygynous Eurasian Bittern Botaurus stellaris. 2013.
Journal of Ornithology 154: 403–409.
Kolejnym aspektem badań było określenie czynników sprzyjających stosowaniu
dwóch strategii rozrodczych: pojedynczemu gniazdowaniu oraz zakładaniu lęgów w
grupach. Do tej pory brak było prac poruszających zagadnienie grupowych lęgów u
bąka. Główny nacisk w niniejszej pracy położono na opisanie jakości siedliska.
Dodatkowo porównano efektywność lęgów samic gniazdujących pojedynczo oraz w
skupiskach. Spośród wszystkich badanych lęgów, większość (55%) znajdowała się w
grupach od dwóch do czterech gniazd. Średnia odległość między gniazdami w grupie
wynosiła 23,5 m, zaś minimalna – 3 m. Użycie kryterium informacyjnego Akaik’a
wykazało, że na tworzenie skupisk miały wpływ: liczba nowych źdźbeł trzciny,
proporcja obszaru otwartego lustra wody do obszaru zajętego przez szuwary oraz
kategoria wiekowa ryb hodowanych w kwaterze. Choć liczba nowych źdźbeł trzciny
w miejscu założenia gniazda nie była istotnym czynnikiem w modelu, to wartość tego
parametru w przypadku lęgów grupowych była o 50% większa, niż w odniesieniu do
lęgów pojedynczych. Ponadto samice tworzące haremy wybierały stawy z bardziej
wyrównaną proporcją siedlisk szuwarowych do otwartej wody oraz kwatery ze
środkową kategorią wiekową karpia. Spośród trzech analizowanych parametrów
rozrodczych, tylko data złożenia pierwszego jaja różnicowała pojedyncze i grupowe
lęgi. Liczba wychowanych podlotów i sukces lęgowy były na zbliżonym poziomie w
obu wyróżnionych kategoriach. Dodatkowym czynnikiem mogącym decydować o
tworzeniu się skupisk była obecność samca. Wykazano, że zdecydowana większość
lęgów grupowych tworzy się w aktywnych terytoriach samców. Uzyskane wyniki
6
Załącznik 2
Autoreferat
świadczą o powszechności skupiskowego gniazdowania samic bąka. Wpływ na to
mają przede wszystkim odpowiednie warunki siedliskowo-pokarmowe.
4. Polak M., Kasprzykowski Z. The effect of weather conditions on the breeding
biology of the Eurasian Bittern Botaurus stellaris in eastern Poland. 2013. Ethology
Ecology & Evolution 25: 243-252.
Podobnie jak w przypadku większości gatunków ptaków gniazdujących w klimacie
umiarkowanym, również na rozród bąka należało spodziewać się wpływu czynnków
pogodowych. Tego typu badania były przedmiotem następnej pracy, w której
analizowano związek pomiedzy średnią temperaturą dobową, średnim zakresem
temperatur dobowych, minimalną temperaturą, opadami deszczu i prędkością wiatru
a wybranymi parametrami lęgowymi. Niniejsze badania wykazały, że istnieją dwa
krytyczne okresy w czasie rozrodu, w których warunki meteorologiczne mogą
znacząco wpływać na reprodukcje. Są to: okres tuż przed rozpoczęciem znoszenia
jaj i okres karmienia młodych piskląt. Intensywne opady deszczu przyczyniały się do
składania mniejszych jaj przez samice. Ponadto stwierdzono, że na śmiertelność
piskląt wpływały opady deszczu oraz silny wiatr. Czynniki te mogą powodować
wychłodzenie małych piskląt i ich śmierć. Przedłużający się okres działania
niekorzystnej
pogody
może
dodatkowo
powodować
obniżenie
efektywności
żerowania samicy, co przekłada się na niedobory pokarmowe piskląt.
5. Kasprzykowski Z., Polak M., Chylarecki P. Effects of weather conditions, time of
breeding, brood size and hatching order on Eurasian Bittern nestling growth in a
food-rich fishpond habitat. 2014. Annales Zoologici Fennici 51: 477-487.
Na wzrost piskląt ptaków mogą wpływać zarówno czynniki biologiczne, jak i
pogodowe. Jednak w połączeniu mogą one odmiennie oddziaływać na różne gatunki
ptaków. W przypadku niniejszych badań przeanalizowano wpływ wybranych
czynników pogodowych, terminu przystąpienia do lęgów, liczby oraz statusu piskląt
w gnieździe na ich wzrost. Wykonane pomiary skoku i masy ciała pozwoliły na
wyliczenie względnego tempa wzrostu 183 piskląt z 57 lęgów. Ogólny mieszany
model liniowy umożliwił wytypowanie najważniejszych czynników wpływających na
7
Załącznik 2
Autoreferat
wzrost piskląt. Były to: liczba piskląt, status pisklęcia oraz opady i siła wiatru. Pisklęta
z gniazd z dwoma i trzema młodymi rosły szybciej, niż te w liczniejszych lęgach. W
przypadku największych lęgów, najmłodsze pisklę odznaczało się najniższym
przyrostem, podobnie jak pisklę najstarsze. Zjawisko to należy powiązać z
asynchronicznym kluciem i tworzeniem się hierarchii wśród piskląt. Ostatnie wyklute
pisklę można traktować jako nadwyżkę na wypadek pojawienia się strat
częściowych. Z kolei wolniejszy wzrost najstarszego pisklęcia można wytłumaczyć
zmniejszeniem negatywnych skutków konkurencji wśród piskląt. W badaniach
wykazano również, że młode z późnych lęgów osiągały większe przyrosty skoku i
masy ciała, co pozwalało im na szybsze osiągnięcie samodzielności oraz
zmniejszenie ryzyka drapieżnictwa. Z kolei opady oraz silny wiatr obniżały przyrost,
co należy tłumaczyć zwiększeniem kosztów energetycznych i zmniejszeniem
dostępności pokarmu, dostarczanego przez samicę.
6. Kasprzykowski Z., Polak M. Environmental variables predict timing of breeding in
the polygynous Eurasian bittern Botaurus stellaris. 2014. Folia Zoologica 63: 188193.
Ostatnim zagadnieniem wchodzącym w skład osiągnięcia naukowego było
określenie wpływu czynników środowiskowych na termin przystępownia do lęgu. Dla
gatunków poligynicznych ma to dodatkowe znaczenie, gdyż data rozpoczęcia
gniazdowania wiąże się również ze statusem kojarzeniowym samicy. Badania
wykazały, że wcześnie gniazdujące samice bąka wybierały miejsca z wyższym
zagęszczeniem starych źdźbeł trzciny oraz kwatery z mniej atrakcyjną pod względem
pokarmowym obsadą ryb. W grupie tej znalazły się monogamiczne oraz gniazdujące
grupowo w pierwszej kolejności samice. Pozostałe samice osiedlały się w skupiskach
średnio osiem dni później. Wykazano również, że los gniazda samic zakładających
lęgi w drugiej kolejności, był pozytywnie związany z sukcesem najbliższego gniazda
tego gatunku. Pośrednio świadczy to o wzroście presji drapieżnictwa, które w miarę
upływu okresu lęgowego może obejmować razem wszystkie lęgi w skupisku. Wyniki
tych badań wskazują na korzyści płynące z wczesnego gniazdowania, pod
warunkiem istnienia odpowiedniej struktury roślinności w biotopie lęgowym. Pomimo
8
Załącznik 2
Autoreferat
tego, że późno gniazdujące samice wybierały bardziej atrakcyjne miejsca pod
względem zasobności pokarmowej, osiągały niższy sukces lęgowy.
5. Omówienie pozostałych osiągnięć naukowo-badawczych
Prace o charakterze naukowym realizowałem już w czasie nauki w liceum
ogólnokształcącym. Brałem udział w inwentaryzacjach ornitologicznych cennych
przyrodniczo obszarów na Mazowszu. Szczególnym zainteresowaniem badawczym
objąłem dwa obszary: Dolinę Omulwi i Dolinę Dolnej Narwi. Na podstawie moich
danych tereny te zostały włączone do sieci Natura 2000 jako Obszary Specjalnej
Ochrony. W czasie studiów w Wyższej Szkole Rolniczo-Pedagogicznej (obecnie
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach) dalej rozwijałem swoje
zainteresowania naukowe. Jako przewodniczący Naukowego Koła Ornitologów
organizowałem
obozy
letnie
m.in.
w
celu
obrączkowania
siewkowatych
Charadriformes w Dolinie Bugu. Jednocześnie prowadziłem badania dokumentujące
wymieranie cietrzewia Tetrao tetrix na Mazowszu. Zgromadzone dane były podstawą
mojej pracy magisterskiej realizowanej w Katedrze Zoologii WSR-P w Siedlcach.
W czasie pracy naukowej na uczelni rozszerzyłem swoje zainteresowania o
awifaunę szeroko rozumianego krajobrazu rolniczego. Zajmowałem się m.in.
wybiórczością siedliskową pójdźki Athene noctua i płomykówki Tyto alba, wpływem
stosowania stymulacji głosowej na wykrywalność kuropatwy Perdix perdix, wpływem
czynników pogodowych na zimowanie myszołowa włochatego Buteo lagopus i
wybiórczością siedliskową sroki Pica pica. Dużo uwagi poświęciłem badaniu ptaków
wróblowych Passeriformes, zimujących w otwartym ekosystemie pól uprawnych.
Wiodącym tematem moich badań była ekologia rozrodu gawrona Corvus
frugilegus. Analizowałem wybór miejsc żerowania i wpływ wielkości kolonii na
parametry lęgowe. Innym problemem badawczym było określenie znaczenia miejsca
posadowienia gniazd w koronie drzewa na efektywność lęgów. Zebrany materiał
został w dużej mierze wykorzystany w moim doktoracie obronionym na Wydziale
Rolniczym Akademii Podlaskiej.
Badania poświęcone ekologii rozrodu bąka wykonywałem wspólnie z dr
Marcinem Polakiem (UMCS w Lublinie). Swoim doświadczeniem wspomagali nas
również: dr hab. Marek Kucharczyk (UMCS w Lublinie) i dr hab. Przemysław
Chylarecki (Muzeum i Instytut Zoologii PAN). Zespół badawczy stanowili ponadto
9
Załącznik 2
Autoreferat
studenci UPH i UMCS oraz wolontariusze. Dalsze badania dotyczące tego gatunku
będą obejmować weryfikację "sexy son hypothesis” we współpracy z dr hab.
Magdaleną Remisiewicz (Uniwersytet Gdański). Mają one na celu określenie
proporcji płci u piskląt bąka w zależności od statusu samicy.
Obecnie jestem zaangażowany w kilka projektów naukowych, realizowanych
we współpracy z innymi jednostkami badawczymi. Razem z dr hab. Grzegorzem
Orłowskim (Instytut Środowiska Rolnego i Leśnego PAN w Poznaniu) zajmuję się
ekotoksykologią gawrona. Do tej pory ukazało się kilka artykułów omawiających
zawartość różnych pierwiastków chemicznych w skorupkach jaj oraz tkankach piskląt
tego gatunku. Wyniki badań potwierdzają, że gawron może być wykorzystywany jako
bioindykator, będący dobrym wskaźnikiem zanieczyszczenia środowiska, zwłaszcza
metalami ciężkimi. Badania genetyczne dotyczące tego gatunku realizuję również we
współpracy z Pedro Olea (Institute of Research in Game Resources, Ciudad Real,
Hiszpania). Próbki zebrane w różnych krajach europejskich, obejmujących zasięg
gawrona, pozwolą na określenie rozmieszczenia poszczególnych subpopulacji oraz
procesów związanych z osiedlaniem się i sezonową migracją.
Wspólnie z dr hab. Arturem Goławskim (UPH Siedlce) badam ekologię
rozrodu rybitwy białoskrzydłej Chlidonias leucopterus i rybitwy czarnej Chlidonias
niger na Mazowszu. Podstawowym problemem badawczym jest porównanie obu
sympatrycznych gatunków, z których rybitwa czarna traktowana jest jako długo
gniazdujący gatunek na tym obszarze, zaś rybitwa białoskrzydła – jako gatunek
ekspansywny. Prace zmierzają do określenia różnic w preferencjach gniazdowych
oraz w parametrach rozrodu.
W nieznaczne większym gronie (współpraca z dr hab. Arturem Goławskim
UPH Siedlce i dr hab. Cezarym Mitrusem - Uniwersytet Rzeszowski) organizuję
wyjazdy zagraniczne w celu badania jesiennej migracji ptaków wodno-błotnych
wzdłuż mineralnych rzek Eurazji. Do tej pory wykonaliśmy wspólnie 12 ekspedycji
naukowych m.in. do Chin (Huang-He, Sungari), Mongolii (Karulen), Uzbekistanu
(Amu-Daria i Syr-Daria), Korei Południowej (Naktong Gang), Turcji (Eufrat) i Rosji
(Wołga, Ob i Selenga). Zebrane dane są na bieżąco analizowane i publikowane.
Spodziewany efektem badań będzie szersza praca o charakterze biogeograficznym,
podsumowująca wszystkie dotychczasowe wyjazdy.
10
Załącznik 2
Autoreferat
We współpracy z mgr Michałem Polakowskim (Politechnika Białostocka) i
Stowarzyszeniem Obserwatorów Ptaków Wędrownych Drapolicz zajmuję się
migracją ptaków szponiastych Falconiformes i blaszkodziobych Anseriformes w
północno-wschodniej Polsce. Poza określaniem znaczenia tej części kraju w
kontekście ważnych szlaków migracyjnych, analizowany jest wpływ warunków
pogodowych na dynamikę przelotu oraz behawior ptaków w miejscach postoju i
żerowania.
Samodzielnie zajmuję się budżetem czasowym myszołowa Buteo buteo i
myszołowa włochatego Buteo lagopus w czasie zimowania w środkowo-wschodniej
Polsce. Celem badań jest porównanie strategii żerowania oraz sukcesu łowieckiego
obu
gatunków.
Ważnym
aspektem
jest
również
uwzględnienie
warunków
pogodowych, które w znacznym stopniu mogą determinować zachowanie ptaków na
zimowisku.
Wyniki badań publikuję zarówno w periodykach znajdujących się na liście
JCR,
czasopismach
krajowych,
jak
i
nieindeksowanych
wydawnictwach
poświęconych tematyce ornitologicznej. Wykonałem do tej pory recenzje artykułów
naukowych w 10 czasopismach, w tym w siedmiu z Listy Filadelfijskiej. Brałem udział
w inwentaryzacjach i planach zadań ochronnych ostoi kwalifikowanych jako OSO
Natura 2000: Dolina Dolnej Narwi, Dolina Dolnego Bugu i Lasy Łukowskie.
Uczestniczyłem w sześciu krajowych i sześciu międzynarodowych konferencjach, a
także przedstawiałem swoje wyniki na otwartych seminariach naukowych, zjazdach
towarzystw ornitologicznych, festiwalach nauki i w czasie prelekcji szkolnych. Na
kierunku biologia oraz turystyka i rekreacja prowadziłem wykłady z przedmiotów:
metody statystyczne w biologii i psychologia ewolucyjna, a także ćwiczenia z
przedmiotów: ekologia, ewolucjonizm, ochrona przyrody, kształtowanie środowiska
przyrodniczego, metody statystyczne w biologii i modelowanie w badaniach
środowiskowych. Swoim doświadczeniem dzielę się ze studentami, a pod moją
opieką zrealizowano 20 prac licencjackich i magisterskich.
Podsumowanie aktywności naukowej:
Liczba punktowanych prac naukowych ogółem: 65
- przed doktoratem: 24
- po doktoracie: 41
11
Załącznik 2
Autoreferat
W tym liczba prac w czasopismach z listy JCR: 28
- przed doktoratem: 1
- po doktoracie: 27
W tym liczba pozostałych prac: 37
- przed doktoratem: 23
- po doktoracie: 14
Sumaryczny impact factor publikacji, zgodnie z rokiem opublikowania: 28,565
- przed doktoratem: - po doktoracie: 28,565
Suma punktów MNiSW wg punktacji z 2013 roku: 800
- przed doktoratem: 92
- po doktoracie: 708
Liczba komunikatów konferencyjnych:
- przed doktoratem: 8
- po doktoracie: 5
Liczba cytacji wg Web of Science: 74
Indeks Hirscha wg Web of Science: 6
Siedlce, 12.12.2014
12