TEMATY PRAC DODATKOWYCH Z FIZYKI

TEMATY PRAC DODATKOWYCH Z FIZYKI
(na oceny typu C )
LUTY 2012
UWAGA:
Aby skorzystać z czynnika promującego C do oceny za drugie półrocze, należy wykonać do
końca maja co najmniej 2 dowolne prace dodatkowe.
W czerwcu 2012 r. nie będzie możliwości uzyskania oceny C za prace dodatkowe..
Termin wykonania: 15. 03. 2012 r.
DOŚWIADCZENIE
NAUCZANIE
FIZYKI
FIZYKA I
FOTOGRAFIA
FIZYKA I
SZTUKA
PISANIE O FIZYCE
Kategoria
prac
Temat
Napisz esej na jeden z tematów:
1.Skąd gwiazdy czerpią energię?
2.Jak działa elektrownia wodna?
3.Jak chronimy się przed hałasem?
4. Najciekawsze odkrycie fizyczne polskiego uczonego / polskiej uczonej.
5. Wskaż i uzasadnij sposoby oszczędzania energii elektrycznej w domu.
(Przykład eseju jest zamieszczony pod tabelą.)
2. Napisz limeryk na temat fizyki.
(Przykład limeryku jest zamieszczony pod tabelą).
3. Opisz zdarzenie, w którym uczestniczyłeś i przedstaw, jaką rolę odgrywały w nim zjawiska i prawa
fizyczne.
1.Zaprojektuj i wykonaj plakat tak, aby zainteresować koleżanki/ kolegów fizyką.
2. Zaprojektuj i wykonaj plakat informujący o prawie fizycznym, zjawisku fizycznym lub odkryciu
fizycznym.
3.Zaprojektuj znaczek pocztowy o tematyce związanej z fizyką.
4.Wykonaj rysunek lub obrazek, który ilustruje prawo fizyczne lub przedstawia zjawisko fizyczne.
1. Wykonaj zdjęcie zjawiska fizycznego (lub serię zdjęć dotyczących jednego zjawiska) i napisz
interpretację fizyczną tego zjawiska.
(fotografie należy oddać w formie elektronicznej i papierowej, fotografie muszą być wykonane przez
ucznia).
2. Nakręć krótki film o zjawisku fizycznym z nagraniem narracji dotyczącej jego interpretacji fizycznej.
(film musi być zapisany w formacie avi lub mov).
1. Zaprojektuj i opisz zabawę dla młodszych dzieci, w której przedstawisz im wybrane zjawisko lub prawo
fizyczne.
(Zabawa musi być możliwa do zorganizowania w lokalnej szkole lub przedszkolu. Określ wiek uczniów lub
klasę, dla której zabawa jest przeznaczona. , Dołącz instrukcję dla nauczyciela.)
2. Napisz artykuł lub historyjkę, która wyjaśni młodszym dzieciom wybrane prawo, zasadę lub odkrycie
fizyczne.
(Określ wiek uczniów lub klasę, dla której ten opis jest przeznaczony.)
1. Zaprojektuj metodę wyznaczenia ziemskiego przyspieszenia grawitacyjnego, opisz ją i wykonaj
pomiary.
2. Wykonaj i opisz cykl pokazów (3-4), w których zademonstrujesz istnienie ciśnienia atmosferycznego.
3. Zbadaj zależność temperatury od czasu w czasie stygnięcia wody znajdującej się w różnych pod
względem izolacji termicznej naczyniach. Opisz i zinterpretuj wyniki doświadczenia.
4. Zbuduj i opisz własny przyrząd optyczny do obserwacji małych przedmiotów.
5. Zbuduj i opisz zabawkę, w której zademonstrujesz przemiany energii.
Jak napisać Esej
ESEJ
Esej - to rozważania natury filozoficznej, etycznej, estetycznej, w których autor dzieli się z czytelnikiem swoimi refleksjami. Nie ma
określonych reguł kompozycyjnych.
PRZYKŁAD ESEJU
Pamiętam z dzieciństwa taki obraz: noc, płonące ognisko odbijające się w falach jeziora, gromada dziewcząt i chłopców w
harcerskich mundurkach (jakże wtedy wydawali mi się dorośli!), odblask ognia rozświetlający im oczy i różowiący policzki. W pewnej chwili
podniosłam twarz w górę i... aż się zachłysnęłam z zachwytu widząc tuż nad sobą złoty pył gwiazd. Wydawały się takie bliskie, jakby można je
było zerwać ręką podobnie jak jabłka z jabłoni. Między nimi skrawki granatowego aksamitu - to było niebo.
Jakiś czas potem ojciec położył mi rękę na ramieniu i powiedział poważnie: „Zapamiętaj, dziś mamy wielki dzień. Jurij Gagarin poleciał
w kosmos.” Zbyt mała byłam, aby wtedy skojarzyć tajemniczy „kosmos” z moim ślicznym, złoto-granatowym niebem. Zbyt mała również na
to, by zdawać sobie sprawę z całej symboliki słowa „gwiazda”.
A przecież już starożytni Rzymianie mawiali: „per aspera ad astra”, co w dosłownym tłumaczeniu brzmi: „przez ciernie do
gwiazd”. Rozpiętość tej metafory wydawała mi się zawsze porażająca: ciernie to coś przyziemnego, gwiazdy - to nieosiągalne piękno. Ileż
różnych rzeczy mieści się między nimi! Przyszło mi jednak na myśl, że - zwłaszcza mieszkańcy dużych miast - odgrodziliśmy się od cierni
asfaltem i betonem, pielęgnowanymi klombami kwiatów i nawet przypadkiem nie zdarza nam się nadepnąć na kolec czy podrzeć o niego
ubranie. Po prostu - nie mamy okazji. Chyba tak samo odgrodziliśmy się od cierpienia w życiu - murem obojętności, pigułkami na poprawę
nastroju, na uspokojenie, na podniesienie poziomu energii... Czy nie to jest podstawową przyczyną, dla której straciliśmy z oczu gwiazdy?
Wieszcz narodowy pisał: „Kto nie doznał goryczy ni razu/ Ten nie dozna słodyczy w niebie”. A skoro zrezygnowaliśmy z wszelkich
trudów i przykrości, to jakże rozpoznamy stan szczęścia?
Z drugiej strony: jako ludzkość sięgnęliśmy do gwiazd w sensie dosłownym. Loty w kosmos stały się czymś zwyczajnym. I okazało się,
że gwiazdy są zimne i dalekie, przestrzeń międzygwiezdna to ciemność i pustka; jednym słowem: groza. Czy więc warto wybierać się tam
również w tym sensie metaforycznym? Może piękne i szlachetne cele to tylko ułuda naszej wyobraźni? Może ich nie ma - jest tylko pustka i
groza nicości?
Jedno wiem na pewno: to nasze, ludzkie spojrzenie nadaje romantyczne znaczenie i odległym gwiazdom, i szlachetnym
celom.
Jak napisać limeryk
Limeryk pod względem treści jest rymowaną anegdotą, ma też zwykle stały układ narracji:
□ wprowadzenie bohatera i miejsca, w którym dzieje się akcja, w pierwszym wersie
□ zawiązanie akcji w wersie drugim (często wprowadzony jest tu drugi bohater),
□ krótsze wersy trzeci i czwarty to kulminacja wątku dramatycznego,
□ zaskakujące, najlepiej absurdalne rozwiązanie w wersie ostatnim.
Pierwszy wers przedstawia głównego bohatera i miejsce akcji. Wers ten najczęściej kończy się nazwą miejscowości.
W następnej linijce powinna się zawiązać akcja i pojawić zapowiedź dramatu, konfliktu, kryzysu. Może się też
objawić druga postać. Rymuje się z pierwszym wersem (aa).
Trzeci i czwarty wers w klasycznym limeryku jest zawsze krótszy; chodzi o to, by wzmocnić efekt niespodzianki.
W tym miejscu rozgrywa się zasadnicza akcja, tu mamy do czynienia z kulminacją wątku dramatycznego. Pojawia
się nowy rym (bb), który silnie wiąże ze sobą oba te wersy.
Ostatnia linijka przynosi rozwiązanie, najlepiej nieoczekiwane, nonsensowne, no i, ma się rozumieć, zabawne.
Rymuje się z pierwszym i drugim wersem, dając strukturę (aabba).
Eryk, podróżnik z Afryki
Wziął się za limeryki
Ledwie stworzył ryma
Już Eryka ni ma
Zeżarł go jeden dziki.