plany wynikowe - sp6

PLANY WYNIKOWE
W ZAKRESIE VI KLASY SZKOŁY PODSTAWOWEJ
OPRACOWANE NA PODSTAWIE MATERIAŁÓW KATECHETYCZNYCH:
Przemienieni przez Boga
Z SERII DROGI PRZYMIERZA
Plany wynikowe zostały skonstruowane z uwzględnieniem zakresu programowego VI klasy szkoły podstawowej. Na podstawie programu dokonano analizy materiału i opracowano propozycję wymagań. Zwrócono uwagę na charakter syntetyczny
wymagań. Przedstawiona propozycja wymagań w postaci tabelarycznej pozwala wstępnie ocenić hierarchię wymagań ze względu
na cele i materiał.
Wyjaśnienia układu i treści tabeli:
1. Temat lekcji; pierwszy wpisywany do dziennika lekcyjnego, drugi do zeszytu ucznia.
2. Wymagania podstawowe obejmują wiadomości i umiejętności stosunkowo łatwe do opanowania, najpewniejsze naukowo, całkowicie niezbędne w dalszej nauce, bezpośrednio użyteczne.
3. Taksonomia celów nauczania (B. Niemierko, K. Ciżkowicz, J. Ochenduszko) poprzez zastosowanie czasowników operacyjnych z wyszczególnieniem poziomów:
– wiadomości: zapamiętane (oznaczone literką A) i zrozumiane (oznaczone literką B);
– umiejętności: stosowanie wiadomości w sytuacjach typowych (oznaczone literką C) oraz stosowanie wiadomości w sytuacjach problemowych (oznaczone literką D).
Informacje kolumny 3 odnoszą się do wymagań podstawowych.
4. Wymagania rozszerzone obejmują wiadomości i umiejętności umiarkowanie trudne do opanowania, w pewnym stopniu
hipotetyczne, przydatne, bezpośrednio użyteczne oraz dopełniające; trudne do opanowania, twórcze, wyspecjalizowane,
z dala od bezpośredniej użyteczności.
5. Taksonomia celów nauczania (B. Niemierko, K. Ciżkowicz, J. Ochenduszko) poprzez zastosowanie czasowników operacyjnych z wyszczególnieniem poziomów:
– wiadomości: zapamiętane (oznaczone literką A) i zrozumiane (oznaczone literką B);
– umiejętności: stosowanie wiadomości w sytuacjach typowych (oznaczone literką C) i stosowanie wiadomości w sytuacjach
problemowych (oznaczone literką D).
Informacje kolumny 5 odnoszą się do wymagań rozszerzonych.
SEMESTR I
I. Świadkowie Chrystusa
1. Temat
2. Wymagania podstawowe
1. Formowanie postawy jednomyślności – definiuje, czym jest lęk;
z Jezusem.
– potrafi podać zasady życia wspólnoty
(Myślimy jak Chrystus).
uczniów Chrystusa.
2. Poznawanie uwarunkowań działania
na wzór Jezusa.
(Działamy jak Chrystus).
3. Kształtowanie postawy ufności na
wzór Jezusa.
(Ufamy jak Chrystus).
4. Motywowanie do powierzenia siebie
Bogu.
(Chrystusowi powierzamy siebie).
– opowiada tekst Dz 1, 8-11;
– wie, jakie jest pragnienie Jezusa.
3.
4. Wymagania rozszerzone
A – uzasadnia, dlaczego wiara jest zasadniczą
cechą relacji pomiędzy uczniami Jezusa;
C – wyjaśnia, jakie wskazania Jezusa
powinniśmy realizować, by nasze relacje
były wolne od lęków;
5.
D
B
B – stara się łączyć własne pragnienia
D
z tęsknotami Jezusa;
C
– odkrywa pragnienia Jezusa i porównuje je ze
swoimi.
A
– wyjaśnia pojęcie nadziei chrześcijańskiej;
A – określa, jaką postawę wobec zagrożeń proponu
– charakteryzuje sposoby życia nadzieją.
C
człowiekowi Jezus;
B
– wyjaśnia, czym charakteryzuje się
postępowanie ludzi, którzy mają nadzieję.
D
– określa sposoby odnoszenia się do Boga na
– wyjaśnia, co to znaczy być posłusznym
wzór Jezusa;
A
Bogu;
B
– przygotowuje osobiste ofiarowanie się Bogu. C – dowodzi, że posłuszeństwo Bogu wyraża się
w tym, by myśleć, działać i ufać jak Jezus. D
II. Duch Święty daje nowe życie
5. Poznawanie darów Pięćdziesiątnicy.
(Dar Zmartwychwstałego).
– charakteryzuje wydarzenie Zesłania Ducha
Świętego;
– wyznaje wiarę w Boga.
6. Wspieranie współdziałania z Duchem – objaśnia pojęcie daru;
Świętym.
– ma świadomość odpowiedzialności za
(Dawca nowego życia).
miłość Boga wyrażoną w darze Ducha
Świętego.
7. Wspomaganie współpracy z Duchem – wie, dlaczego Bóg zbawia nas za
Świętym w Kościele.
pośrednictwem Kościoła;
(Twórca Kościoła).
– wykazuje, że Duch Święty jest twórcą
Kościoła.
8. Ukazanie Ducha Świętego jako
– wylicza znaki obecności i działania Ducha
Nauczyciela Kościoła.
Świętego;
(Nauczyciel Kościoła).
– objaśnia, na czym polega trwanie w nauce
apostołów i we wspólnocie.
9. Poznawanie życia i działalności
świętego Piotra.
(Święty Piotr – umocniony Duchem
Świętym).
10. Zapoznanie z życiem i działalnością
świętego Pawła.
(Święty Paweł – oświecony przez
Ducha Świętego).
– charakteryzuje postać świętego Piotra;
– określa rolę, jaką odegrało w życiu Piotra
spotkanie z Jezusem.
– wie, na co oczekują uczniowie Jezusa po
A
Jego wniebowstąpieniu;
C – dowodzi, że w naszym życiu nieustannie
dokonuje się Pięćdziesiątnica.
A – określa, czym obdarowuje nas Bóg, byśmy
mogli żyć jako Jego dzieci;
C – tłumaczy, co jest powodem Zesłania Ducha
Świętego.
– objaśnia, że Kościół jest darem Ducha
B
Świętego;
– wyjaśnia, dlaczego wierzymy w Kościół.
D
– opisuje działalność Ducha Świętego podczas
A
łamania chleba i modlitwy;
– wykazuje, że Duch Święty uczy nas, jak
C
dostrzegać Jezusa w naszym codziennym
życiu;
A – wyjaśnia, jak przykład świętego Piotra
pomaga nam odczytywać nasze mocne strony;
C – opisuje zadania świętego Piotra i jego
następców w Kościele.
– wyjaśnia, co zmieniło życie świętego Pawła; A – określa, czego Duch Święty uczy nas
– opisuje, jaką rolę odegrało życiu świętego
w świadectwie wiary świętego Pawła;
Pawła spotkanie z Jezusem.
C – ukazuje rolę Ducha Świętego i pomoc ze
strony uczniów Chrystusa w życiu świętego
Pawła.
B
D
B
D
A
C
B
D
D
B
B
D
11. Ukazanie jedności z Duchem
Świętym na przykładzie Maryi.
(Maryja – napełniona Duchem
Świętym).
– przedstawia, dlaczego ochrzczeni otaczają
– uzasadnia, dlaczego Maryja jest Matką
Maryję taką czcią;
B
Kościoła;
– tłumaczy, dlaczego Maryja jest dla uczniów
– przytacza przykłady działania Ducha
Jezusa wzorem do naśladowania;
D
Świętego w życiu Maryi.
12. Rozpoznawanie działania Ducha
Świętego w Eucharystii.
(Działający w Eucharystii).
– wylicza części Mszy Świętej i przedstawia
– uzasadnia, dlaczego Eucharystia jest
ich zasadnicze treści;
A
wyrazem wiary uczniów Jezusa w obecność
– opowiada, co dzieje się podczas Eucharystii. C
i działanie pośród nich Ducha Świętego;
D
– prowadzi refleksję nad osobistym
uczestnictwem we Mszy świętej.
B
C
A
III. Źródło nowego życia
13. Formowanie świadomości
chrzcielnej.
(Jestem dzieckiem Bożym).
14. Umacnianie świadomej
przynależności do Kościoła.
(Włączony we wspólnotę Kościoła).
15. Dostrzeganie wagi przekazu wiary
w rodzinie.
(W rodzinie wzrastam w wierze).
16. Motywowanie do realizacji zadań
wynikających z chrztu świętego.
(Postępuję jak chrześcijanin).
– wyjaśnia, kim Duch Święty czyni nas
w sakramencie chrztu;
– wyjaśnia co znaczy, że w chrzcie świętym
otrzymujemy nowe życie.
– wylicza prawa i obowiązki wynikające
z chrztu świętego;
– wyjaśnia, co to znaczy być włączonym we
wspólnotę Kościoła.
– określa znaczenie rodziny w życiu dziecka;
– wylicza, jakie są zadania rodziny
chrześcijańskiej względem ochrzczonych
dzieci.
– określa, jakie zadania otrzymał chrześcijanin
na chrzcie świętym;
– uzasadnia, dlaczego chrzest domaga się
nieustannej przemiany serca.
– opisuje, jaki związek ma sakrament chrztu
z sakramentem pokuty;
– uzasadnia, dlaczego chrzest posiada dla
C
chrześcijan decydujące znaczenie.
– charakteryzuje prawa wynikające z chrztu;
A – dowodzi konieczności podjęcia
odpowiedzialności wynikającej z chrztu.
D
C – objaśnia, w jaki sposób ochrzczeni stają się
dla innych nauczycielami wiary;
– uzasadnia, dlaczego pierwsze nauczanie
A
wiary odbywa się w rodzinie.
– dowodzi, że ochrzczony jest zobowiązany do
B
udzielania pomocy innym w uwierzeniu
w Jezusa;
D – czuje się odpowiedzialny za realizację zadań
płynących z chrztu.
A
B
D
B
C
B
D
C
A
17. Wspomaganie osobistego
uczestnictwa w życiu Kościoła.
(Uczestniczę w życiu Kościoła).
18. Rozwijanie pragnienia dzielenia się
Dobrą Nowiną.
(Dzielę się Dobrą Nowiną).
– wyjaśnia, na czym polega życie
chrześcijańskie;
– uczestniczy w życiu Kościoła.
– przedstawia, na czym polega dzielenie się
darem otrzymanym na chrzcie świętym;
– uczestniczy w dzieleniu się Dobrą Nowiną.
19. Wspomaganie rozumienia, czym
jest chrzest w Duchu Świętym).
(Ochrzczeni w Duchu Świętym).
– wskazuje, co znaczy wierzyć w zbawczą
moc Ducha Świętego;
– jest wdzięczny za chrzest święty.
– definiuje, co jest treścią wiary Kościoła;
B – opisuje, co wyróżnia chrześcijan spośród
D
innych ludzi.
– przytacza zadania chrześcijan wynikające
A
z chrztu świętego;
C – rozważa, jak może dzielić się Dobrą Nowina
z innymi.
– uzasadnia, dlaczego poznanie wiary jest
A
możliwe w Duchu Świętym;
B – zaświadcza własnymi postawami, że przyjął
chrzest w Duchu Świętym.
A
C
B
D
D
C
IV. Jesteśmy włączeni w dziedzictwo
20. Śledzenie rozwoju chrześcijaństwa. – opisuje, jak religia chrześcijańska
(Rozwój chrześcijaństwa).
rozprzestrzeniła się na cały świat;
– wyjaśnia, jak może głosić Ewangelię
dzisiejszemu światu.
21. Poznawanie świadectw kultury
– wyjaśnia, co o było powodem początków
chrześcijańskiej.
piśmiennictwa chrześcijańskiego;
(Świadectwa kultury chrześcijańskiej). – przedstawia świadectwa kultury
chrześcijańskiej.
A
– przedstawia, jak głosił Ewangelię święty
Paweł;
– uczestniczy w głoszeniu Ewangelii.
B
D
C
A
C
22. Wskazanie źródeł chrześcijaństwa
w Polsce.
(Chrześcijaństwo w Polsce).
– podaje okoliczności, które towarzyszyły
przyjęciu chrztu przez Polskę;
– wie, czym dla Polski był chrzest.
23. Wzmacnianie szacunku dla kultury
chrześcijańskiej w Polsce.
(Kultura chrześcijańska w Polsce).
– ukazuje polskiego Kościoła w dziedzinie
szkolnictwa;
B
– analizuje zaangażowanie Kościoła w zakresie
pomocy potrzebującym.
D
A
B
– dostrzega wartości religijne w sztuce
chrześcijańskiej;
– uzasadnia, że dzieła kultury chrześcijańskiej
pomagają człowiekowi być blisko Pana
Boga.
– wylicza następstwa wynikające z przyjęcia
chrztu przez Polskę;
– uzasadnia konieczność odpowiedzialności za
naród polski.
– rozumie, jakie znaczenie miało
chrześcijaństwo dla kształtowania kultury
w Polsce;
– docenia wartość kultury chrześcijańskiej
w Polsce.
B
D
C
D
A
C
24. Przybliżanie motywów
męczeńskiego świadectwa wiary.
(Męczennicy).
– wyjaśnia etymologię słowa męczennik;
– zna świadectwa życia wybranych
męczenników.
25. Dostrzeganie roli przodków wiary.
(Przodkowie wiary).
– opowiada, jaką rolę pełni rodzina w
przekazie wiary;
– opisuje, w jaki sposób może przekazywać
wiarę w Boga innym ludziom.
– objaśnia, jaki sposób może stawać się
misjonarzem;
– tłumaczy, dlaczego obchodzimy Tydzień
Misyjny.
26. Wzmacnianie chrześcijańskiej
świadomości misyjnej.
(Kościół misyjny).
27. Dostrzeganie roli Maryi w Kościele
polskim.
(Maryja w dziejach Kościoła
w Polsce).
28. Zachęcanie do kultu Matki Bożej
Królowej Polski.
(Królowa Polski).
– wyjaśnia, na czym polega pośrednictwo
Maryi;
– zna dzieła sztuki poświęcone Matce Bożej.
– dostrzega wartość Apelu Jasnogórskiego;
– wie, co to znaczy, że Maryja jest Królową
Polski.
A – wskazuje, jakie są możliwości dawania
świadectwa Jezusowi;
B – tłumaczy, dlaczego chrześcijanie oddawali i
oddają swoje życie za wiarę.
– wyjaśnia, jaką rolę odgrywają przodkowie
A
wiary w naszym życiu;
– tłumaczy, na czym polega odpowiedzialność
C
za przekaz wiary.
– odkrywa w słowach Jezusa wezwanie do
B
udziału w misyjnym posłannictwie
Kościoła;
D – uzasadnia, że wszyscy mamy udział w
działalności misyjnej Kościoła.
– podaje motywy oddawania czci Maryi;
B – tłumaczy, dlaczego wierzący w Polsce darzą
Maryję tak wielką czcią.
C
B – wyjaśnia, jak doszło do nadania Maryi tytułu
Królowej Polski;
A – tłumaczy, dlaczego wierzący Polacy czczą
Maryję jako swą Królową.
C
D
B
D
A
C
A
D
C
D
Semestr II
V. Mocni w wierze Kościoła
29. Postrzeganie Kościoła jako Ciała
Chrystusa.
(Kościół – Ciałem Chrystusa).
– uzasadnia, dlaczego jedność w Kościele nie
eliminuje jego różnorodności;
– uczestniczy w zadaniach Kościoła.
30. Postrzeganie Kościoła jako
wspólnoty Ducha Świętego.
(Wspólnota Ducha Świętego).
– opisuje, na czym polega wspólnota
w Kościele;
– wyjaśnia, kto otrzymuje dary Ducha
Świętego.
– wymienia cechy wspólnoty Kościoła;
– wykazuje, w jaki sposób trzeba korzystać z
nauki Jezusa w budowaniu wspólnoty.
31. Motywowanie współtworzenia
wspólnoty żywej wiary.
(Wspólnota żywej wiary).
32. Wspomaganie rozumienia
i realizacji przykazań kościelnych.
(Zasady życia Kościoła).
– uzasadnia konieczność istnienia zasad
porządkujących relacje pomiędzy ludźmi;
– wymienia, jakie zasady ustalił Kościół, by
porządkować życie tej wspólnoty.
33. Wspieranie zaangażowania na rzecz – wyjaśnia pojęcie działalności dobroczynnej;
ubogich.
– podaje religijne motywy działalności
(Wspólnota miłości miłosiernej).
charytatywnej.
– wyjaśnia, na czym polega odpowiedzialność
D
za Kościół – Ciało Chrystusa;
B – tłumaczy, co wyraża porównanie Kościoła
do ciała.
– określa, w jakim celu Duch Święty udziela
A
swoich darów;
– wyjaśnia, dlaczego otrzymywane dary mają
C
służyć innym.
A – czuje się współodpowiedzialny za wspólnotę
Kościoła;
D – wyjaśnia, czym wspólnota Kościoła różni się
od innych wspólnot.
– wyjaśnia treść przykazań kościelnych;
D – podaje motywy do przestrzegania przykazań
kościelnych.
A
B – wskazuje sposoby troski o bliźnich;
– uzasadnia, dlaczego ludzie wierzący
A
podejmują działalność charytatywną.
A
C
B
D
B
C
A
B
D
C
34. Ukazanie roli i zadań biskupa
diecezjalnego.
(Wspólnota diecezjalna).
– charakteryzuje swoją diecezję;
– tłumaczy, dlaczego podczas Eucharystii
modlimy się za biskupów.
35. Rozwijanie zaangażowania w życie
swojej parafii.
(Wspólnota parafialna).
– wyjaśnia, co to znaczy, że parafia jest
wspólnotą;
– opisuje, jak może włączyć się czynnie we
wspólnotę swojej parafii.
– wyjaśnia znaczenie kościoła parafialnego
w życiu wierzących;
– poczuwa się do odpowiedzialność za
poszanowanie budowli sakralnych;
36. Formowanie szacunku wobec
miejsc kultu religijnego.
(Nasz dom modlitwy).
C – opisuje strukturę Kościoła;
– określa, co należy do zadań tych, którym
D
została powierzona opieka pasterska nad
poszczególnymi wspólnotami Kościoła.
– charakteryzuje grupy działające przy parafii;
B – uczestniczy w życiu swojej parafii.
A
B
C
D
A
– wie, dlaczego chrześcijanie dbają o swoje
kościoły;
– interpretuje teksty liturgiczne z rocznicy
B
poświęcenia własnego kościoła.
D
C
A
VI. Zjednoczeni w Duchu
37. Rozwijanie troski o jedność.
(Zatroskani o jedność).
38. Doskonalenie umiejętności dialogu
z Bogiem i ludźmi.
(Prowadzą dialog).
39. Realizowanie zasady zło dobrem
zwyciężaj.
(Kochają do końca).
– tłumaczy, dlaczego ważne jest dążenie do
porozumienia między ludźmi;
– dowodzi, że modlitwa jest jedną z form
troski o jedność.
– opisuje, dlaczego jako chrześcijanie
powinniśmy podejmować dialog z innymi;
– interpretuje tezę, że dialog z Bogiem jest to
rozmowa Boga z człowiekiem rozpoczęta
w Bożym Objawieniu.
– objaśnia, jak chrześcijanin powinien
reagować na doznane krzywdy;
– analizuje postawę Jezusa i pierwszych
chrześcijan wobec prześladowców.
– wylicza, jakie trzeba spełnić warunki, aby
liczyć na pomoc Ducha Świętego
w jednoczeniu ludzi;
D – przedstawia, jakie podejmuje działania, aby
wśród niego panowała jedność i zgoda.
– zachęca do dialogu;
B – dowodzi, że powodzeniem dialogu jest
otwarcie się wszystkich stron dialogu na
działanie Ducha Świętego.
C
– w oparciu o naukę zawartą w Biblii omawia
B
sposoby reagowania na doznane krzywdy;
– troszczy się o to, by zło dobrem zwyciężać;
D
A
B
C
A
D
A
C
40. Motywowanie chrześcijańskiej
solidarności z potrzebującymi
(Solidarni).
– wylicza znane formy solidaryzowania się
z innymi;
– określa, z czego, według nauczania Jezusa,
powinna wynikać ludzka solidarność.
41. Nawiązywanie przyjaźni z Jezusem. – objaśnia, dlaczego chrześcijanin ma
(W przyjaźni z Jezusem).
okazywać przyjaźń;
– wyjaśnia, kto według Jezusa może być
prawdziwym przyjacielem.
42. Dążenie do pojednania z Bogiem
– tłumaczy, dlaczego ludzie powinni dążyć do
i ze sobą.
przebaczenia;
(Pojednani z Bogiem i ze sobą).
– wyjaśnia, dlaczego chrześcijanin ma być
człowiekiem przebaczenia.
A
C
B
A
C
– tłumaczy, kiedy według Jezusa można
mówić o prawdziwym braterstwie;
– włącza się w rozwój braterstwa i solidarności
międzyludzkiej.
– dostrzega zasadność chrześcijańskiej
przyjaźni;
– tłumaczy, na czym polega prawdziwa
przyjaźń z Jezusem.
– interpretuje treść znaku pokoju
przekazywanego podczas Mszy świętej;
– opisuje postawę Jezusa wobec przebaczenia.
D
B
C
D
B
A
D
VII. Kościół, który się modli
43. Pogłębianie rozumienia istoty Mszy – określa, czym jest Eucharystia;
Świętej.
– uzasadnia, dlaczego chrześcijanie uważają
(Modlitwa Kościoła).
Eucharystię za szczyt i źródło modlitwy
Kościoła.
44. Przypomnienie o obecności Jezusa
w pozdrowieniach liturgicznych
(Pan z wami).
45. Rozwijanie relacji z Bogiem
w akcie pokuty.
(Spowiadam się...).
A – tłumaczy, dlaczego udział w Eucharystii
powinien wiązać się z przemianą serca;
– wyjaśnia znaczenie Eucharystii jako ofiary
D
uwielbienia i zbawienia składanej Bogu
przez Chrystusa.
– tłumaczy, dlaczego zgromadzeni w imię
– wskazuje sposoby wypełniania woli Boga
Jezusa pozdrawiają się słowami Pan z wami; B
w swoim otoczeniu;
– wyjaśnia treść zawartą w pozdrowieniu
– zachęca do pozdrowień chrześcijańskich.
liturgicznym Pan z wami.
C
– wyjaśnia, dlaczego na początku Mszy
– wyjaśnia, co dla niego znaczą słowa
świętej przepraszamy Boga za grzechy;
A
Spowiadam się..., wypowiadane podczas
– określa ,czym jest akt pokuty czyniony
Eucharystii;
podczas Eucharystii;
C – uzasadnia, dlaczego potrzebne jest
człowiekowi zapewnienie o przebaczeniu.
B
C
A
D
B
D
46. Wspomaganie oddawania chwały
Bogu.
(Chwała na wysokości...).
47. Doskonalenie umiejętności
słuchania Słowa Bożego.
(Oto Słowo Boże).
48. Wprowadzanie w rzeczywistość
modlitwy błagalnej.
(Ciebie prosimy).
49. Formowanie postawy wdzięczności
wobec Boga.
(Dzięki składamy...).
– wylicza, za co szczególnie powinien
oddawać chwałę Bogu;
– tłumaczy, co wierzący wyrażają słowami
hymnu Chwała...
– tłumaczy, co powinno charakteryzować
słuchacza Słowa Bożego;
– wyjaśnia określenie Liturgia Słowa.
– wyjaśnia, co wyrażamy we Mszy świętej
przez słowa Ciebie prosimy;
– wie, czego uczy nas Jezus poprzez swoją
modlitwę.
– wymienia, co zawiera każda prefacja;
– opisuje, w jaki sposób wierzący wyrażają
Bogu wdzięczność za otrzymane dary.
A
C
A
C
B
C
A
B
50. Pogłębianie świadomości
eucharystycznej.
(Bierzecie i jedzcie...).
51. Kształtowanie postawy uwielbienia
Jezusa w Eucharystii.
(Wielbię Ciebie...).
– opowiada, jak Bóg troszczy się o zbawienie
ludzi;
– wyjaśnia, dlaczego częste przyjmowanie
Komunii Świętej jest tak ważne dla uczniów
Jezusa.
– projektuje rysunek przedstawiający ołtarz na
uroczystość Bożego Ciała;
– wyjaśnia, jakie znaczenie dla wierzących ma
uroczystość Bożego Ciała.
A
– analizuje treść hymnu Chwała na wysokości
Bogu;
– wyjaśnia, co rozumie przez określenie
chwała Boga.
– wyjaśnia, w jaki sposób Bóg przemawia do
człowieka;
– tłumaczy, dlaczego Kościół w czasie każdej
Mszy świętej rozważa słowo Boże.
– wylicza cechy charakterystyczne modlitwy
wiernych;
– uzasadnia potrzebę zwracania się do Boga
w modlitwie błagalnej.
– streszcza motywy dziękczynienia zawarte
w prefacji;
– wyjaśnia, dlaczego podczas Eucharystii
Kościół dziękuje Bogu za otrzymane dary.
– wyjaśnia, czym jest Eucharystia
– charakteryzuje znaczenie słów Jezusa o tym,
że jeśli ktoś będzie spożywał Ciało Jego
będzie żył na wieki.
D
B
B
D
A
D
C
D
B
C
D
– tłumaczy, dlaczego uroczystość Bożego
Ciała to dzień szczególnego świadectwa
wiary;
A – opowiada, w jaki sposób w Boże Ciało
oddajemy cześć Jezusowi w Eucharystii.
B
D
C
VIII. Posłani do świata
52. Rozpoznawanie zamiarów Boga
wobec świata i ludzi.
(Świat Boga).
55. Wzmacnianie chrześcijańskiego
stylu życia uczniów Chrystusa.
(Świat uczniów Chrystusa).
– wyjaśnia fakt istnienia cierpienia i bólu
w świecie;
– wymienia znaki dobroci Boga wobec świata
i człowieka.
– podaje przykłady nieustannej troski Boga
o świat;
– wyjaśnia, na czym polega ożywiające
działanie Ducha Świętego;
– wie, co wyjaśnia Dekalog;
– wyjaśnia, dlaczego przekroczenie jednego
przykazania jest jednocześnie
przekroczeniem innych.
– określa relację Jezusa do świata;
– wylicza zadania uczniów Jezusa wobec
otaczającego świata.
56. Wspomaganie świadomego
wyznania wiary.
(Świat naszej wiary).
– podaje rozumienie wyznawanej w Credo
wiary;
– wyznaje swoją wiarę.
53. Rozwijanie współpracy z Duchem
Świętym.
(Świat Ducha Ożywiciela).
54. Odkrywanie treści Dekalogu
w naszym życiu.
(Nasz świat).
B
A
A
B
A
– określa, na czym polega powołanie do życia
w harmonii z Bogiem i ludźmi;
– uzasadnia, że naśladując Jezusa rozwijamy
dobro.
– określa, czego dotyczy działanie Ducha
Świętego;
– dostrzega znaki działania Ducha Świętego
we wspólnocie wierzących.
– analizuje treść Dekalogu;
– odkrywa związki pomiędzy dwoma
tablicami przykazań.
C
C – współpracuje z Bogiem w przemianie
świata;
A – wyjaśnia, czym powinien charakteryzować
się świat, w którym żyją uczniowie Jezusa
Chrystusa.
– wykazuje, dlaczego Credo jest syntezą
D
wiary;
B – rozróżnia Symbol Apostolski od Symbolu
nicejsko-konstantynopolitańskiego.
C
D
C
D
D
B
B
D
A
C
Poradnik metodyczny do nauczania religii rzymskokatolickiej wed³ug podrêcznika
nr AZ-23-01/1-1 zgodnego z programem nauczania numer AZ-2-01/1
Recenzenci: ks. dr Józef Kraszewski, ks. dr Robert Sarek
REDAKTORZY TOMU
ks. Andrzej Hajduk SJ, s. Anna Walulik CSFN
ZESPÓ£ AUTORÓW
Anna Królikowska (Kraków)
ks. Dariusz Kwiatkowski (Kalisz)
ks. Tomasz Lenczewski (Kalisz)
Ma³gorzata Mendyk (Legnica)
ks. Marek Mendyk (Legnica)
Ewa Miœkowiec (Kraków)
Ewa Modzelewska (Warszawa)
Ma³gorzata Suska (Kraków)
s. Anna Walulik CSFN (Kraków)
Barbara Wysokiñska (Bia³a Podlaska)
Aneta ¯urek (Kraków)
Kierownik – ks. Zbigniew Marek SJ
Agnieszka Banasiak (Katowice)
Pawe³ Barczyñski (Kraków)
ks. Krzysztof Biel SJ (Kraków)
Ma³gorzata Figu³a (Ostrowiec Œwiêtokrzyski)
Gra¿yna Foksa (Elbl¹g)
ks. Andrzej Hajduk SJ (Kraków)
s. Halina Iwaniuk USJK (Warszawa)
Ewa Jaworska (Elbl¹g)
Renata Komurka (Kraków)
Krzysztof Kordylewski (Kraków)
ks. Andrzej Krasiñski (P³ock)
Redakcja: A. Komurka, A. Królikowska
Projekt ok³adki: Tomasz Pra¿uch
Nihil obstat: Prze³o¿ony Prowincji Polski Po³udniowej Towarzystwa Jezusowego
ks. Krzysztof Dyrek SJ, Kraków, 5 maja 2004 r., l.dz. 159/04
ISBN 83-7318-357-4 (WAM)
ISBN 83-89631-13-X (WSF-P)
© Wydawnictwo WAM • Ksiê¿a Jezuici, Kraków 2004
© Wy¿sza Szko³a Filozoficzno-Pedagogiczna IGNATIANUM w Krakowie, 2004
© Studio INIGO – CD – 2004
WYDAWNICTWO WAM
ul. Kopernika 26; 31-501 Kraków
tel. (012) 62 93 200; fax 429 50 03; e-mail: [email protected]
DZIA£ HANDLOWY
tel. (012) 62 93 254; 62 93 255; 62 93 256; 423 75 00; fax (012) 430 32 10;
e-mail: [email protected]
Zapraszamy do naszej KSIÊGARNI INTERNETOWEJ:
http://WydawnictwoWam.pl
Wszelkie prawa zastrze¿one. Bez pisemnej zgody wydawcy
nie mo¿na do podrêcznika tworzyæ ¿adnych materia³ów pomocniczych.