Odkupiciel 2016.03.06 - Jezusa Chrystusa Odkupiciela Człowieka

Intencje Mszalne
6 marca – IV Niedziela Wielkiego Postu - LAETARE
7:30 1. W int. Róż Różańcowych wraz z opiekunem
2. Dziękczynno-błagalna w int. ks. Konrada z okazji urodzin
3. Za zmarłych: Helenę i Mieczysława Skowrońskich
I N F O R M AT O R D U S Z PA S T E R S K I
Parafia Jezusa Chrystusa Odkupiciela Człowieka w Bielsku-Białej
9:00 Za zmarłych: Helenę i Alojzego Chrobak
10:30 Dziękczynno-błagalna w int. Kamila Kukiełki w 16. rocznicę urodzin
12:00 Dziękczynno-błagalna w int. Krzysztofa w 65. rocznicę urodzin
17:00 Dziękczynno-błagalna w int. Tadeusza Martyniaka w 29. rocznicę urodzin
7 marca – PONIEDZIAŁEK – dzień powszedni
7:00 Za zmarłych: Rozalię i Stanisława Jakubiec
8:00 Dziękczynno-błagalna w int. Zbigniewa
18:00 Za zmarłych: Władysławę Gąska z bratem i rodzicami
8 marca – WTOREK – dzień powszedni
7:00 Za zmarłego Wiesława Tomalczyka
8:00 Za zmarłych: Leokadię i Wincentego Szubiak z wnukiem Tomaszem
18:00 W int. Rycerzy Św. Michała Archanioła wraz z opiekunem i o błogosławione owoce
Rycerstwa
9 marca – ŚRODA – dzień powszedni
7:00 Za zmarłego Mieczysława Zaryczańskiego
8:00 Za zmarłego Mieczysława Loranca
18:00 Za zmarłego Władysława Miodońskiego w 6. rocznicę śmierci
10 marca – CZWARTEK – dzień powszedni
7:00 Za zmarłą Zytę Jeleśniańską
8:00 Za zmarłych: Stefanię i Feliksa Turek z synem Czesławem
18:00 W int. Rycerzy Niepokalanej
11 marca – PIĄTEK – dzień powszedni
7:00 Za zmarłą Agatę Chodurską
8:00 Za zmarłego Józefa Dańda
18:00 W int. Grupy Modlitwy Św. Ojca Pio
12 marca – SOBOTA – dzień powszedni
7:00 Za zmarłych: Marcelę Chrząszcz oraz Michała Derkacza
8:00 (rezerwacja)
18:00 Za zmarłych: Helenę i Józefa Rodak z synami, synową i wnukiem
13 marca – V Niedziela Wielkiego Postu
7:30 Za zmarłego Piotra Kapejewskiego z rodziną
9:00 1. W int. Ojczyzny
2. Dziękczynno-błagalna w int. Małgorzaty z okazji 80. rocznicy urodzin
10:30 1. Za zmarłych: Kazimierza Suwaj z rodzicami i teściami
2. Za zmarłego Tadeusza Kołodziej w 15. rocznicę śmierci, zmarłych rodziców z obu
stron i zmarłą Krystynę Rabiega
12:00 Chrzty i Roczki
17:00 Dziękczynno-błagalna w int. Krystyny Muzyka
Rok
18, nr 9 (700)
6 marca
2016
www.parafiakarpackie.pl
Rok
18,
nr
24
(609)
22 czerw-
IV
XIINiedziela
NiedzielaWielkiego
Zwykła Postu - LAETARE
Umieć przebaczyć
Młodszy syn nie obraził ojca. Nie
uderzył go, nie zrobił mu awantury.
Odjechał z domu spokojnie. A jednak
bardzo głęboko zranił ojca. Zawiódł
jego zaufanie. Postawił wyżej wolność
i przygodę w świecie, niż synowską
miłość i kontakt z ojcem.
Ojciec kocha syna. Nie rozrywa szat,
nie robi wymówek. Jak dobry pedagog
szanuje wolność syna, mimo że dobrze
wie, iż ten niewłaściwie ją wykorzystuje.
Wierzy jednak, że to, co zainwestował w
wychowanie syna, dojdzie do głosu. Syn
wyciągnie wnioski ze swoich błędów.
Nie pomylił się. Syn narobił głupstw,
stracił wiele, lecz wrócił do domu. Był
na tyle mądry, że wiedział, w którym
kierunku należy wędrować, by ocalić
życie. Wiedział, że jest dom, w którym bije
kochające serce ojca. To był jego skarb,
którego jeszcze nie stracił, wszystko inne
stracił bezpowrotnie. Wracał biedny, ale
mądrzejszy. Wiedział, co można stracić
poza domem. Wiedział, co to znaczy
mieć kochającego ojca i co to znaczy
paść cudze świnie.
Każdy nawracający się grzesznik
przeżywa to samo, co marnotrawny syn.
Odkrywa, że wszystkie dary otrzymane
od Boga można stracić, ale nigdy nie
traci się miłości, jaką Bóg nas darzy.
Nigdy nie traci się prawa powrotu do
Boga — nawet w kompletnej nędzy,
brudzie, dźwigając na ramionach
odpowiedzialność
za
zniszczenie
całego bogactwa otrzymanego od Boga,
a nierzadko zniszczenie innych ludzi.
Nawrócenie jest tym gestem mądrości,
która wie, w jakim kierunku trzeba
wędrować, by nie zginąć w świecie;
mądrości, która odkrywa niezniszczalną
potęgę miłości Boga — cierpliwej i
przebaczającej.
Starszy syn nie umie przebaczyć bratu.
Ma do niego żal. Wstydzi się jego
zachowania. Ma też żal do ojca za
jego dobre serce; za to, że tak łatwo
przebacza. Trzeba mieć serce wielkie,
trzeba prawdziwie kochać, by przyjąć
drugiego człowieka, który sam jest
winien swego nieszczęścia, lecz wraca
i prosi o przebaczenie. Tego wielkiego
serca zabrakło bratu.
Rzecz znamienna, że młodszy brat
nie liczy w ogóle na starszego. Gdyby
łączyła ich miłość, mógłby liczyć na
jego wstawiennictwo. On był związany
więzami miłości jedynie z ojcem, a nie
z bratem. Starszy brat nie jest związany
miłością ani z ojcem, ani z bratem.
Egoizm utrudnia mu przyjęcie brata i
zrozumienie radości ojca.
Przypowieść mówi nam o przebaczającej
miłości Boga, która czeka na każdego,
jak czeka kochający ojciec na swego
syna. Mówi również o tym, że łatwiej
człowiekowi przebaczy Bóg niż
ludzie, nawet najbliżsi. Umiejętność
przebaczania to trudna sztuka i można
ją opanować jedynie przez wejście w
miłość Boga. To On może nauczyć nas
przebaczać.
Czas Wielkiego Postu — to czas
powrotu wielu synów marnotrawnych
do Ojca. Wspomnijmy rekolekcje,
spowiedź, łzy żalu i wyznanie: „Ojcze,
zgrzeszyłem”. Jest to równocześnie
czas
przebaczenia
wzajemnego,
przyjmowania ludzi, którzy wracają do
Boga, otwarcia dla nich własnego serca.
Jeśli Bóg przebaczył twemu bratu,
dlaczego ty masz mu nie przebaczyć?
Nie bądź podobny do starszego syna,
który z powodu pojednania grzesznego
brata z ojcem, sam się z nim poróżnił.
Oby czas Wielkiego Postu był czasem
pojednania z Bogiem i z braćmi!
Ks. Edward Staniek
( źródło: mateusz.pl - komentarz do niedzielnej liturgii)
NIEDZIELA „LAETARE”
Czwarta niedziela Wielkiego Postu bywa zwyczajowo nazywana niedzielą “Laetare”. Co to znaczy
i skąd pochodzi ta nazwa? Obecnie nazwa ta ma znaczenie głównie historyczne, jednakże kiedyś
niedziela ta miała w liturgii rzymskiej pewien szczególny charakter.
Nazwa “Laetare” pochodzi od pierwszego słowa antyfony na wejście, zachowanej także w obecnym
Mszale: “Laetare, Ierusalem: et conventum facite, omnes qui diligitis eam: gaudete cum laetitia,
qui in tristitia fuistis: ut exsultetis, et satiemini ab uberibus consolationis vestrae” (“Raduj się,
Jerozolimo, zbierzcie się wszyscy, którzy ją kochacie. Cieszcie się, wy, którzy byliście smutni, weselcie
się i nasycajcie u źródła waszej pociechy” – Iz 66, 10-11).
Czwarta niedziela Wielkiego Postu przypada mniej więcej pośrodku tego okresu liturgicznego, co
jest okazją do rozradowania się z powodu bliskich już świąt wielkanocnych. W średniowiecznym
Rzymie z tej okazji odbywały się różne zabawy ludowe, a w kościołach grano na organach (w
pozostałe dni Wielkiego Postu organy milczały).
W niedzielę “Laetare” przyjął się różowy kolor szat liturgicznych, wolno go stosować także i dzisiaj.
Różowy kolor to jakby przebłysk radości, zwiastujący zbliżanie się święta.
Ponadto w tę niedzielę wolno przyozdobić ołtarz kwiatami, czego nie wolno robić w inne dni
Wielkiego Postu (wyjąwszy uroczystości i święta). Historycznie rzecz biorąc zwyczaj ten pochodzi
z Bizancjum. W liturgii bizantyjskiej 3. niedziela Wielkiego Postu jest niedzielą Adoracji Krzyża i w
Bizancjum tradycyjnie z tej okazji przynoszono kwiaty. Naśladując w pewien sposób ten zwyczaj,
papieże w 4. niedzielę Wielkiego Postu celebrowali Mszę w rzymskiej bazylice Świętego Krzyża (w
której przechowywane są relikwie Krzyża).
Papież przychodził do bazyliki ze złotą, perfumowaną różą, co było także nawiązaniem do gestu
Marii Magdaleny (zob. J 12, 3), a relikwie Krzyża ozdabiano kwiatami. Prawdopodobnie też zwyczaj
różowego koloru szat liturgicznych powstał w nawiązaniu do róż przynoszonych do bazyliki
Świętego Krzyża.
ks. Maciej Zachara MIC ( źródło: oltarz.pl - komentarz do niedzieli)
WYBORY DO RADY PARAFIALNEJ
Odbędą się w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, tj. 3 kwietnia.
W przyszłą niedzielę, 13 marca, będzie można zgłaszać kandydatów do
Rady Parafialnej, poprzez wrzucenie odpowiednio wypełnionej kartki
(szczegóły dziś w ogłoszeniach, a także tutaj w przyszłą niedzielę) do
skrzynki, która będzie się znajdować koło stolika z Kroniką Parafialną.
Kancelaria parafialna czynna od wtorku do piątku od 16:30 do 18:00.
Kontakt z parafią: 33 81 66 933
OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE - 06.03.2016
IV NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU - LAETARE
1. NABOŻEŃSTWA WIELKOPOSTNE:
- DROGA KRZYŻOWA – w piątek o 17:15.
- DROGA KRZYŻOWA DLA DZIECI - w sobotę o 9:15.
- GORZKIE ŻALE, z kazaniem o Męce Pańskiej - w każdą niedzielę wielkopostną o 16:15.
2. CAŁODZIENNA ADORACJA NAJŚWIĘTSZEGO SAKRAMENTU – przez cały Wielki Post.
W niedziele, rozpoczęcie po Mszy św. o 12:00, zakończenie przed Gorzkimi Żalami. Na godz. 13:00
zapraszamy mieszkańców jednostki „A”, na 14:00 mieszkańców jednostki „B”, a na 15:00 mieszkańców
jednostki „C” oraz ulic poza osiedlem.
W tygodniu, rozpoczęcie po Mszy św. o godz. 8:00, a zakończenie przed nabożeństwem wieczornym.
3. RÓŻANIEC JASNOGÓRSKI – we wtorek o 17:30.
4. NOWENNA DO MATKI BOŻEJ NIEUSTAJĄCEJ POMOCY – w środę o 17:30.
5. RYCERSTWO ŚW. MICHAŁA ARCHANIOŁA – spotyka się we wtorek na Mszy św. o 18:00; po
Mszy św. spotkanie w kaplicy.
6. KATECHEZA DOROSŁYCH – we wtorek po Mszy św. wieczornej.
7. OAZA RODZIN – spotyka się w środę na Mszy św. Po Mszy św. spotkanie.
8. RYCERSTWO NIEPOKALANEJ - w czwartek na Mszy o 18:00; po Mszy św. spotkanie.
9. GRUPA MODLITWY ŚW. OJCA PIO – spotyka się w piątek na Mszy św. o godz. 18:00.
10. KOLEKTA PRZYSZŁEJ NIEDZIELI – miesięczna, na nasz kościół.
11. OFIARA WIELKOPOSTNEJ ABSTYNENCJI – tegoroczna, zawsze dobrowolna, jako rezygnacja
z jakiejś używki w Wielkim Poście. W tym roku przeznaczona będzie na zapłacenie figury Św. Siostry
Faustyny, w nowej kaplicy Miłosierdzia Bożego. Ofiarę można składać do koszyka, z pamiątkowym
wpisem do kroniki parafialnej, w każdy piątek (podczas Drogi Krzyżowej) oraz niedziele Wielkiego Postu,
aż do Wielkiej Soboty.
LITURGICZNE ABC
Złożenie rąk
Od XIII w. zaczął się rozpowszechniać nowy zwyczaj składania rąk z wyprostowanymi palcami.
Zwyczaj ten praktykowany był tak w liturgii, jak i poza liturgię. Ten sposób składania rąk wywodzi
się z frankońskiej formy składania hołdu zwierzchnikowi (tzw. homagium). Wasal ze złożonymi
rękami występował przed swoim suwerenem, otrzymując od niego zewnętrzny znak inwestytury.
Obrzęd ten wszedł do święceń kapłańskich, gdzie nowo wyświęcony kapłan swoje złożone ręce
wkłada w ręce biskupa, przyrzekając mu i jego następcom posłuszeństwo i szacunek. W liturgii
Mszy św. np. kapłan trzyma ręce złożone podczas procesji do ołtarza, podczas aktu pokutnego,
hymnu Chwała na wysokości Bogu, wyznania wiary. Wierni składają w ten sposób ręce przy
modlitwie, tak podczas liturgii, jak i poza nią.
Składanie rąk przy modlitwie symbolizuje wzniesienie duszy do Boga i oddanie Mu się z wiarą.
Jest znakiem poddania się Jego woli, jako najwyższemu Panu.
Złożenie rąk ze splecionymi palcami według Pliniusza i Owidiusza miało w starożytności znaczenie
magiczne: miało chronić przed demonami i siłami tajemnymi. W czasach starochrześcijańskich
tylko w pojedynczych wypadkach pojawiał się jako gest modlitewny i to przy modlitwie prywatnej,
rzadziej w liturgii.
Składanie skrzyżowanych rąk na piersiach, w liturgii występowało wyjątkowo (np. Suscipe
(„Niech Pan przyjmie ofiarę z rąk twoich”) w liturgii benedyktyńskiej). Sposób ten praktykowany
jest czasem prywatnie jako postawa ułatwiająca skupienie modlitewne.
Gdy jako ministrant nie niesiesz żadnego przedmiotu, albo gdy nie masz w ręku modlitewnika śpiewnika, wtedy złóż swoje ręce. Ręce powinny być zawsze złożone na wysokości piersi i stale
skierowane ku górze. Kiedy łączymy nasze ręce razem i składamy je do modlitwy, wtedy znaczy
to: my gromadzimy się, zwracamy się do Boga, oddajemy Mu siebie samych!
( źródło: http://www.ministranci.archidiecezja.katowice.pl/liturgia,postawy-i-gesty
http://liturgia.wiara.pl )
REDAKCJA: Maciej Januła
ZA WSZYSTKIE OFIARY ZŁOŻONE NA „ODKUPICIELA” SERDECZNIE DZIĘKUJEMY