Bogactwo, wielbłąd i ucho igielne

Bogactwo, wielbłąd i ucho igielne
Napisany przez Cyprian Sajna
16 maja 2011
Ew. Łukasza, 18,18-30, tł. Biblia Warszawska
I zapytał go pewien dostojnik [gr. archōn] tymi słowy: Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby
odziedziczyć żywot wieczny? Rzekł do niego Jezus: Dlaczego zwiesz mnie dobrym? Nikt nie
jest dobry, tylko jeden Bóg. Znasz przykazania: Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie mów
fałszywego świadectwa, czcij ojca swego i matkę swoją. Ten zaś rzekł: Tego wszystkiego
przestrzegałem od młodości. A gdy to Jezus usłyszał, rzekł do niego: Jeszcze jednego ci brak.
Sprzedaj wszystko, co tylko masz i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie, a potem
przyjdź i naśladuj mnie. Ten zaś, usłyszawszy to, zasmucił się; był bowiem bardzo bogaty
[gr.
ploúsios]
. A Jezus, gdy go takim ujrzał, powiedział: Jak trudno tym, którzy mają majętności, wejść do
Królestwa Bożego. Łatwiej bowiem wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść
do Królestwa Bożego. A ci, którzy to usłyszeli, rzekli: Któż tedy może być zbawiony? On zaś
rzekł: Co niemożliwego jest u ludzi, możliwe jest u Boga. A Piotr rzekł: Oto my opuściliśmy, co
było nasze, a poszliśmy za tobą. On zaś rzekł do nich: Zaprawdę, powiadam wam, że nie ma
takiego, który by opuścił dom czy żonę, czy braci, czy rodziców, czy dzieci dla Królestwa
Bożego, a nie otrzymał w zamian daleko więcej w czasie obecnym, a w świecie przyszłym
żywota wiecznego.
DUCHOWY KOMENTARZ:
Tym, który pyta Jezusa jest Archont, w sensie dosłownym, literalnym "władca", "zarządca"
(przetłumaczony w wydaniu Biblii Warszawskiej jako "dostojnik", w Tysiąclatce jako
"zwierzchnik", w Biblii Gdańskiej jako "książę"). W mitologii gnostyckiej Archont reprezentuje
duchowe byty rządzące światem materii, odpowiedzialne za stworzenie świata i człowieka,
demiurg jako najwyższy z archontów.
Jezus na określenie go "dobrym" nie przypisuje sobie tego atrybutu wskazując, że wszelkie
należne tytuły, które wywyższają człowieka nie są mu należne, lecz przysługują wyłącznie
Bogu. Zwierzchnicy, władcy tego świata (zarówno władcy polityczni, jak i duchowi przywódcy)
często obsypują siebie takimi tytułami, czyniąc z siebie Świętych, Dobrych, Ojców, Królów itd.
Lecz "nie tak ma być między wami" [por. Mt 20, 24-28].
1/3
Bogactwo, wielbłąd i ucho igielne
Napisany przez Cyprian Sajna
16 maja 2011
Jezus podaje dostojnikowi (również dostojnikowi duchowemu), że ma przestrzegać to, czego
sam nauczał i ustanawiał - prawo.
Człowiek ten w istocie był bogatym w sensie duchowym, bo przestrzegał prawa. Wielu
duchowych przywódców, kapłanów, czy ludzi wysoko postawionych rzeczywiście jest bogatych
pod względem duchowym, wykształconych, wrażliwych, mających głębsze poznanie niż prosty
człowiek.
Nie taka jest jednak ścieżka żywota wiecznego, którą głosi Chrystus. To nie jest Pełnia.
Gdyż naszym bogactwem duchowym powinniśmy dzielić się z tymi, którzy są pod względem
Ducha ubogimi. Rozdawać naszą wiedzę, wyrzekać się jej dla innych, gdyż nie po to jest
światło by je stawiać pod stołem, lecz by oświetlało całe pomieszczenie. Ścieżka wyłącznie
samodoskonalenia i swojego samouwielbienia to ścieżka faryzejska.
"Ja mam dzielić się swoją mądrością, swą duchowością z tymi prostymi ludźmi? Przecież i tak
mnie nie są w stanie zrozumieć. Mam wyrzec się swoich kapłańskich przywilejów? Stać na
równi z prostym ludem wiernych? Ja, jako władca, król, polityk, artysta, ksiądz, naukowiec,
pastor, guru mam zrezygnować ze swoich laurów, by dzielić się swym duchowym chlebem z
celnikami i prostytutkami?"
- tak mógł myśleć dostojnik. Był bardzo bogaty.
Droga Mesjasza to droga pokory i światłości dla świata. Chrystus wybierał maluczkich,
przebywał z ludźmi duchowo ubogimi. "Błogosławieni ubodzy w Duchu, albowiem ich jest
Królestwo Niebios".
Bogatemu duchowo, ale i materialnie jest ciężko ze swego dobra zrezygnować, ze swojej
pychy. Wyrzec się swych tytułów, swej mądrości, poznania duchowego, gnozy, bogactwa,
władzy, umiejętności. To ciężkie jak przejście wielbłąda przez ucho igielne. Bo gdy się tego
wyrzekną staną się nadzy. Niczym nie będą różnić się od prostego człowieka. Dla Boga tytuły,
wiedza, majątki nic nie znaczą.
2/3
Bogactwo, wielbłąd i ucho igielne
Napisany przez Cyprian Sajna
16 maja 2011
Dopiero przyodziawszy się w Chrystusa mogą nie być zawstydzeni i dostąpić duchowych łask
doczesnych i wiecznego życia. Dla ludzi jest to niemożliwe, lecz dla Boga nie ma rzeczy
niemożliwych, a szukający go znajdują.
Iść za Chrystusem, naśladować Go, to być człowiekiem pełnym pokory.
Przypis:
Ucho Igielne - tak nazywała się brama w Jerozolimie, którą wielbłądy mogły przejść jedynie na
kolanach.
3/3